Het is dat het om te huilen is, maar anders zouden de tegenstanders van kunstgras zich kapot hebben gelachen. De waterafvoer van het veld waar volgend jaar een laken met plastic sprieten wordt uitgerold heeft het volkomen laten afweten. Den Haag heeft er daardoor een attractie bij: de Drijvende tuinen van het Forepark.

Kan niet wachten om te horen wie er verantwoordelijk is voor deze miskleun en dus voor de kosten op mag draaien. Allereerst is daar natuurlijk de gemeente, die in haar onmetelijke wijsheid besloten heeft dat straks het malse gras moet wijken voor namaak. Dit om zich als stad van vrede, recht én hockey te kunnen profileren.

Dan onze club, die met het WK hockey wilde meeliften en dacht op die manier voor weinig een onderhoudsvrij matje op de kop te tikken. Onderhoudsvrij, hahaha. En welk bedrijf heeft eigenlijk dit klusje op een achternamiddag geklaard en op basis van wat voor bouwtekeningen? Als die er al waren.

En nu maar hopen dat het meevalt. Dat een aannemer die op dit moment met het zweet op z'n voorhoofd de gebruiksaanwijzing aan het doorspitten is, een zucht van verlichting slaakt. Tot de conclusie komt dat tijdens de aanleg ergens per ongeluk een kraantje is dichtgedraaid in plaats van opengezet. Of dat in een verscholen hoekje een stekkertje naast een stopcontact ligt, terwijl het erin zou moeten zitten.

Maar eerder deze week deed het probleem zich ook al voor en konden de mannen van Steijn alleen in zwemvest een training in het stadion afwerken. Daarom denk ik dat het allemaal wat ingewikkelder ligt. Dat het misschien wel om een kraantje of een stekkertje gaat, maar dat dit heel diep verstopt zit onder al die mysterieuze lagen die van de zomer in ons Haags Bakkie zijn gestort.

Als ik aan de onkosten denk, dan komen mij niet alleen de reparatiekosten voor ogen. Maar ook de boetes van de KNVB en de extra huur om straks naar een ander stadion uit te wijken. Dan zwijg ik nog maar over de fans - met en zonder seizoenskaart - die niet bij de inhaalwedstrijd(en) kunnen zijn omdat die meestal op een onhandig tijdstip doordeweeks worden afgewerkt.

Gelukkig komt dan de Haagse humor bovendrijven. Zo lees ik dat ADO Den Haag ondanks de armoedige seizoensstart thuis nu al weer drie weken ongeslagen is en dat een vierde week in het verschiet ligt. Bovendien biedt dit de gemeente een uitgelezen kans om met een goed doortimmerd bidbook ook het WK onderwaterhockey naar Den Haag te halen.

Ondertussen zitten we met die klerezooi en bekruipt me hetzelfde unheimische gevoel dat ik had toen het tijdens een regenbui in m'n huis begon te lekken. Op slag verwijnt je beleving van veiligheid en geborgenheid, want je hebt geen idee wat er nog aan onheil te wachten staat. Als zelfs directeur Piet Jansen vreest dat ook de wedstrijd tegen NEC in het water valt, dan wordt ik er niet geruster op. Goed dat het zelden regent in Nederland.

Is dit misschien een klusje voor de TU Delft? Op de dag dat keurmeester Kevin Blom het sein op rood zette, las ik dat deze universiteit gaat kijken welk type stormvloedkering de baai van Houston in Texas het best kan beschermen tegen orkaangeweld. Dichter bij huis ligt volgens mij voor de professoren en studenten een grotere uitdaging. Met genoeg materiaal om de komende tien jaar de colleges gevuld te krijgen.

Omdat ik niet verwacht dat in het Kyocera Stadion een noodplan in een la ligt, stel ik voor om het goeie ouwe Zuiderpark een opknapbeurt te geven. Een likkie verf over de tribune die er nog staat. Hier en daar wat tuinstoeltjes en Henk Patat voor de catering. Zelf heb ik nog een versterker en een paar boxen in de aanbieding voor het geluid. En in de basisopstelling van de eerste wedstrijd staat Wilfried Waterkanon, die op feestelijke wijze de aftrap mag verrichten.

Zie ook: ADO straks op groengeel kunstgras