Van alle reacties op de achterwaartse hakvolley (met dubbele flikflak) van Martin Hansen, vond ik die van Jeroen Zoet denk ik het grappigst. Het was allemaal net gebeurd in Den Haag. De keeper van PSV keek erg beteuterd. De verslaggever van Omroep Brabant daarentegen was laaiend enthousiast, vastbesloten om Jeroen Zoet enigszins te laten lachen om wat er zojuist was gebeurd. 

Daarom vroeg hij zoiets als: 'Zeg, heb jij ooit in je leven zo'n krankzinnig, curieus, absurd, mesjogge, bizar, doldwaas doelpunt om je oren gekregen?' Zoet bleef doodernstig en zei: ,,Die tweede goal, bedoel je?'' Wat volgde was een gortdroge tactische analyse van de slotfase, waarin PSV 'te veel achteruit liep' en ADO 'opportunistisch' ging spelen. Zoet vond dat PSV niet steeds 'de voetballende oplossing' had moeten kiezen. En ja, toen maakte Martin Hansen inderdaad die achterwaartse hakvolley met dubbele flikflak (en binnenwaartse schroef). Jeroen Zoet daarover, nog steeds zonder ook maar een spier te vertrekken: ,,Tsja. En dan verliezen wij hier dus twee punten. Is gewoon balen.''

Het is lastig te bepalen wat je precies moet doen wanneer je zojuist een wonder hebt gezien. Je zag het gelijk op die prachtig ontploffende tribunes in Den Haag. Mensen duikelden van gekkigheid over elkaar heen. Niemand wist waar hij naartoe moest met zijn ongeloof. Midden-Noord was één heerlijke chaotische scrum. Hansen zelf vergat om in de geest van Jan van Grinsven een onhandige koprol te maken, iets wat hij ongetwijfeld van plan was, in al zijn dromen voorafgaand.

Toen de ADO-keeper zelf om een eerste reactie werd gevraagd bij Fox Sports, begon hij in een staat van verwarring eerst over 'het teambelang'. Daarna zei hij dat hij later het liefst om zijn 'keeperskwaliteiten' wordt herinnerd.

Weinig kans, Martin.

De laatste dagen hoorde je steeds de vraag of dit nou het mooiste doelpunt ooit was in Nederland. Nee, zeggen de sceptici, want daarvoor zat er een te grote dosis mazzel bij. Een kulredenering. De omhaal van Marco van Basten tegen FC Den Bosch in 1987, alom beschouwd als de mooiste aller tijden, was óók niet gespeend van geluk. Atletisch gezien was die omhaal perfect natuurlijk (dus geen geluk), maar hangend in de lucht dacht Marco heus niet: 'Zo, die ga ik eens even precies in de rechterkruising mikken'. De weergaloze baan van het schot was grotendeels mazzel. Een aspect dat niets afdoet aan de schoonheid of de genialiteit van een wonderdoelpunt.

Marco van Basten blijft Marco van Basten, maar bij Martin Hansen klopte werkelijk alles. De minuut, de unieke uitvoering, het feit dat hij godbetert een keepersshirt droeg. Bovendien: we hadden we het allemaal heel erg nodig, zo'n moment, juist in dit depressieve tijdperk van we tellen niet meer mee. Langzaam lijken we te verdrinken in al die doodserieuze beschouwingen over de staat van ons voetbal.

Dat is prima en soms terecht, maar het is niet waar voetbal werkelijk om draait natuurlijk. Voetbal draait om hoop en verwachting. Om iets zien waar je heel blij van wordt, zelfs - of juist - als je de 2336 keer hiervoor steeds genadeloos bent teleurgesteld. Voetbal draait om verhalen die je tot in de eeuwigheid kunt blijven doorvertellen. Verhalen over een keeper die in de 95ste minuut mee naar voren gaat bijvoorbeeld, bij 2-1 achter tegen PSV, en die vervolgens scoort met een achterwaartse hakvolley met dubbele flikflak en een binnenwaartse schroef, hard en loepzuiver in de lange hoek.

Als dit niet de mooiste goal was uit de geschiedenis van de eredivisie, dan was het zeker de knettergekste.

Bron: AD

Erik FC DEN HAAG

Tja

WVD

Storm070

KaleHans

Mooi stuk, precies zoals het was/is!!!

Haagse marko