We genieten dit seizoen van André Wetzel en zijn mannen bij VVV. Ze spelen krachtverslindend en aanvallend voetbal. De Hagenaar heeft in Noord-Limburg echt iets moois neergezet. Logisch dat zijn naam in verband wordt gebracht met ADO Den Haag.

Wetzel zou als hij voor langere tijd de functie van technisch directeur bij de residentieclub gaat bekleden het kunststukje zeker kunnen herhalen. Met zijn tactisch inzicht en zijn werklust heeft hij in elk geval het goede gereedschap in huis.

Er is nog een karaktereigenschap waarvan we kunnen profiteren en dat is zijn toewijding. Ik hoorde daar laatst een mooie anekdote over, die ik jullie niet wil onthouden. We gaan daarvoor terug naar zijn jeugdjaren als voetballer bij VCS.

Om even het beeld van destijds te schetsen, is het aardig om te weten dat hij bij deze amateurclub in de Haagse wijk Morgenstond de enige donkere was tussen witten. Dat kan je je nu niet meer voorstellen, maar begin jaren zeventig was dat gewoon zo.

Misschien dat hij daarom een beetje stil was in de groep, overigens zonder dat hij een lulletje was. Wetzel had namelijk humor en inbreng en hij was bovendien een sympathieke gast. Maar wat hij op jonge leeftijd zeker uitstraalde was serieusheid en overwicht in de dop.

Uiting van zijn beroepsernst was zijn gewoonte zich voor de wedstrijd in te smeren met Midalgan, een spierverwarmende zalf. Dat was toen in de kleedkamers sowieso een rage, maar André deed het net even grondiger en uitgebreider dan de rest.

Een keer had hij het blijkbaar zo hoog in zijn liezen gesmeerd dat het ook op zijn ballen was gekomen. Of het leek hem gewoon een goed idee zijn zak ook maar eens goed in te smeren. Hoe dan ook, dat begon op een geven moment blijkbaar zoveel pijn te doen dat hij het probeerde af te wassen. Het mooie was dat het alleen maar erger werd. Zijn medespelers hebben met z`n allen zijn ballen goed bekeken. Zelfs op zijn donkere huid was te zien dat ze diep rood gekleurd waren. Wat hebben z`n ploeggenoten gelachen.

Of Wetzel er zelf ook de humor van inzag, vermeldt het verhaal niet. En evenmin of hij door dat spul ook echt beter ging voetballen.

Volgens de overlevering was hij als junior erg degelijk en viel hij in positieve zin niet heel erg op. Dat kwam misschien ook omdat hij bij VCS in een sterk team speelde. Behalve Wetzel haalden twee andere jongens (bijna) professioneel voetbal. De een was Peter Landers, die naar ADO ging, maar door blessureleed achterop raakte. De ander was André Stafleu, die het bij Feyenoord maakte.

De anekdote van de zalf kan ons als supporters nog van pas komen als de spelers van ADO onder Wetzel te weinig inzet zouden tonen. In plaats van de bekende kreet "We willen schuim op die bekken" kunnen we voor de verandering ook eens schreeuwen: "We willen Midalgan op die ballen." Wedden dat de groengelen harder gaan lopen.

venlo

alex

Bart

Karel