Aad de Mos wordt zondag 75. In een interview in De Telegraaf legt hij uit waarom hij nooit trainer bij ADO wilde worden.

„Nee, ik heb nooit trainer van ADO willen worden. Het is voor mij thuiskomen bij die club. Ik wilde en wil daar altijd blijven komen als dat kind van ADO en niet met een belast verleden als de trainer van ADO.”

Zijn laatste wedstrijd als coach beleefde De Mos 2010. Hij was werkzaam bij onder meer Ajax, PSV, Anderlecht en KV Mechelen, waar hijn grootste successen vierde.

„Ben je voor Ajax of PSV, ben je voor KV Mechelen of Anderlecht? Hoe vaak ik die vraag niet krijg. Ik ben een ADO’er, in hart en nieren, en dat zal altijd zo blijven. Mijn vader en moeder hebben me opgevoed, samen met de mensen aan de overkant. De mensen van ADO, de leiders, mijnheer Loof, mijnheer Rinus Loof, de trainer, het Zuiderpark, daar waar ik tegenover woonde. Mijn hele jeugd heeft zich daar afgespeeld. Een Eldorado. Het rood-groen van ADO was het enige dat voor mij bestond. Dat gevoel zal nooit verdwijnen'', vertelt hij.

„Samen met Dickie (Advocaat red.) en Lex (Schoenmaker red). waren we altijd bij ADO. Graszoden steken, lijnen trekken, hekken teren, kleedkamers schilderen en de godganse dag voetballen. ’Die witte kan aardig voetballen’, zeiden ze. „Die witte was ik, aanvoerder ook van mijn elftalletjes. We speelden tegen Johan Cruijff, Wim Jansen, onze leeftijdsgenoten. En samen met Dickie en Lex kreeg ik mijn eerste contractje voor twaalfhonderd gulden per jaar. Ik had zes balpennen mee om er zeker van te zijn dat er niets kon misgaan bij het tekenen.”

De Mos vertelt dat Ernst Happel hem destijds geen kans in het eerste bij ADO bood ('tot mijn frustratie weet ik nog steeds niet waarom'). Maar de legendarische Oostenrijker heeft hem wel de trainerskant opgeduwd. 

„Hij zei me dat ik – een 18-jarige kweekschool-leerling – de allerkleinsten van ADO moest gaan trainen. Onder wie Happels zoon Ernst junior.'' Ook nam Happel hem mee om de komende tegenstander te analyseren. 

Dat De Mos 75 wordt is hem niet aan te zien. Dankzij zijn kleinkinderen én de social media staat de kwieke opa met zijn uitgesproken meningen nog midden in het leven en is hij in de voetballerij altijd in beeld gebleven. ,,Ik ben wel een soort cultfiguur, ja. Maar ik ben bovenal een liefhebber.''