Tag: johan

Trending: johan neeskens supporters west invloed team

Toon alle shouts

grijze gek schreef:

https://www.knvb.nl/nieuws/organisatie/berichten/69714/johan-neeskens-op-zondag-6-oktober-overleden#:~:text=Johan%20Neeskens,%20ex-internationals,%20WorldCoaches.%20De%20KNVB%20is%20zondagochtend%20overvallen%20door

Altijd als jong jongetje met rugnummer 13 in het Oranje shirt gelopen, wat een speler was dat.

RIP Johan

In mijn jeugd was hij, eerlijkheidshalve nog steeds, een held. Bedankt voor de mooie voetbalmomenten Johan Neeskens.

Toen we vroeger op het pleintje in Den Haag gingen voetballen was er eerst een ellenlange discussie over wie Johan Cruyff mocht zijn.
Ik pakte dan de bal, ging er mee vandoor en 1-0 voor ons, want ik was Johan Neeskens.
Ik heb ook jarenlang bij VCS met enkelbanden gespeeld terwijl er niks mis was met mijn enkels, want ik was Johan Neeskens.

Dank je wel Johan Neeskens voor de voetballer die je was, ik zal je nooit en de penaltystip nooit vergeten.

https://www.knvb.nl/nieuws/organisatie/berichten/69714/johan-neeskens-op-zondag-6-oktober-overleden#:~:text=Johan%20Neeskens,%20ex-internationals,%20WorldCoaches.%20De%20KNVB%20is%20zondagochtend%20overvallen%20door

Altijd als jong jongetje met rugnummer 13 in het Oranje shirt gelopen, wat een speler was dat.

RIP Johan

Dappere dodo schreef:

Of dat hij echt onwijs tegenvalt en van het niveau Edgar van de Roer / Lowie van Schijndel is. (ja zo lang kom ik al bij de club)

Dan heb je wel een probleem! Het is een gok, maar dat is met alle spelers

Dat waren nog eens mooie tijden in het zuiderpark. Van Berkum op linksback en Johan Vogelaar centraal. De mooiste was nog Gerald Sandel.

Marcelvld schreef:

Wat een gezeik hier over west zeg.
Ze mogen alleen geen interviews meer doen.
Voor de rest zijn ze gewoon welkom.

De club honoreert interviewverzoeken van Omroep West voorlopig niet, maar zij zijn, net als alle andere mediapartijen, welkom om trainingen en wedstrijden op de voet te volgen en hierover verslag te doen. Uiteraard staat de club open om met Omroep West in gesprek te blijven.

Gebeurd toch overal overigens. Zo was Voetbal Inside door de uitspraken van Johan Derksen ook niet meer welkom voor interviews bij het Nederlands Elftal.

Tegenwoordig wel een dingetje. Om van een mug een olifant te maken. Want alles wat geschreven wordt, word meteen als waarheid genomen. Zoals dat Engeland niet meer mocht meedoen met het EK vanwege Brexit🤣🤣🤣🤣

Je wil niet weten hoeveel mensen dat voor waarheid aannamen.

De Stilte Voor de Storm bij ADO Den Haag: Wachtend op een Orkaan die Niet Komt.

Ach, de zomer bij ADO Den Haag. Het is weer die tijd van het jaar waarin de vogels fluiten, de zon ergens achter de wolken schijnt, en de transfergeruchten rondzingen als wespen bij een picknick. Maar wat horen we echt? Juist, helemaal niets. Het is de stilte voor de storm. Maar deze keer lijkt het erop dat de storm niet meer komt. Misschien een kleine bries, een lichte zucht, maar zeker geen orkaan van talent en nieuwe aanwinsten.

Onze geliefde trainer, Darije Kalezić, blijft ondertussen op zijn grote ego-trompet blazen alsof hij de tweede coming van Johan Cruijff is. "We werken hard aan een langetermijnstrategie," roept hij. "We hebben een visie." Ach Darije, je visie lijkt meer op een fata morgana. Iets wat er prachtig uitziet in de verte, maar zodra je dichterbij komt, blijkt het een hoopje zand te zijn.

We lezen meer nieuws over vertrekkende spelers en oudgedienden die elders hun heil zoeken dan over welk talent dan ook dat naar het Forepark komt. Ja, die spelers vertrekken inderdaad sneller dan een flitsbezorger op een e-bike. Elke keer als we de krant openslaan, zien we weer een oud-ADO'er die een contract tekent bij een andere club. "Wat, die ook al weg?" zuchten we. Misschien zouden we een extra sectie in de krant moeten krijgen: 'Vertrekkende ADO'ers van de Dag'. De fans raken de tel kwijt.

En waar zijn de nieuwe aanwinsten? Die grote namen die ons naar de Eredivisie moeten brengen? Stilte. Absolute stilte. Het lijkt erop dat onze scouts vastzitten in de file of misschien vergeten hebben waar ze hun notitieboekjes hebben gelaten. Misschien zitten ze wel in een gezellig overdekt strandtentje, wachtend op die storm die maar niet komt.

Ondertussen maakt Kalezić ons wijs dat de langdurige talenten binnenkort gaan schitteren en zijn pleegkind Sürmeli op oorlogssterkte is De vraag is alleen: wanneer? Volgend seizoen? Het seizoen daarna? Of ergens in een parallel universum waar ADO wel alles goed doet? De enige langdurige overeenkomst die wij als fans zien, is die met frustratie en teleurstelling.

En wat betreft de communicatie van de club, die is zo transparant als een baksteen. Supportersinformatie wordt gedeeld met de geheimzinnigheid van een spionagefilm. Misschien denken ze bij ADO dat de FIFA hen in de gaten houdt en dat elke verstuurde e-mail een staatsgeheim is. "Sst, niet vertellen dat we niemand hebben gekocht. Dat zou ons geheime plan kunnen verklappen."

Dus hier zitten we dan, te wachten op een storm die nooit komt, te luisteren naar de grote woorden van een man met een ego zo groot als het stadion zelf, en te hopen dat er toch nog ergens een lichtpuntje is. Maar zoals het er nu uitziet, blijven we nog wel even in de donkere kelder van de Keuken Kampioen Divisie hangen.

Misschien is het tijd voor een nieuwe strategie: in plaats van te wachten op een wonder, kunnen we beter onze verwachtingen verlagen en genieten van de kleine dingen, zoals dat de Kassa bij ADO eindelijk een beetje positief rinkelt bij ADO vanwege het enige tijd geleden vertrokken talent Zirkzee.

Een gewonnen wedstrijd, een jeugdspeler die doorbreekt, een onverwachte driepunter. Wie weet, misschien is dat uiteindelijk wel de ware charme van ADO Den Haag. Het wachten op een storm die nooit komt, maar toch elke keer weer hopen dat die zon doorbreekt.

Ach, dromen mag altijd, toch?

Voorpagina

Misdaad

Entertainment

Sport

Nieuws

Bizar

Lifestyle


Home
Sport
PREMIUM
CEO van ADO Den Haag Natascha van Grinsven-Admiraal: ‘Als je ballen hebt, neem je mij’
Natascha van Grinsven-Admiraal is de baas van ADO Den Haag. Een vrouw ja. En ze is ook nog maar 39 jaar oud. En ze komt helemaal niet uit de stad van de heilige ooievaar, ofwel de hèlage steltlaupââh. Hoe zorgt de voormalig commercieel directeur van Telstar dat alles in goede banen loopt daar in die stad achter de duinen, waar iedereen over van alles wat vindt? “Wij werken elke dag in een vissenkom.”
Thomas Braun
21 jan. 2024 | 119

Van gymjuf tot ADO-baas
Natascha van Grinsven-Admiraal is geboren in Heiloo en getogen in het hoger in Noord-Holland gelegen Sijbekarspel. Ze begon na haar opleiding lichamelijke opvoeding als gymdocent op een middelbare school waarna ze, na het behalen van haar master internationaal sportmanagement aan het Johan Cruyff Institute, salesmanager werd bij sportevenementenbureau PBN, waar ze haar man - en de vader van haar nu 5-jarige dochter - leerde kennen. Niet veel later werd ze bij Unleash 12 in Zwitserland sales- en marketingmanager en werkte in die rol voor PSV en Feyenoord. Toen stapte zo over naar de KNVB Campus, waar ze sales- en eventmanager werd. In juni 2018 tekende ze als commercieel manager bij Telstar, waar ze zich later commercieel directeur mocht noemen, als eerste in het betaalde voetbal in Nederland. Sinds juni dit jaar is de Haarlemse algemeen directeur van ADO Den Haag.


Zo, stevige hand.
“Ja, dat is belangrijk. Als ik weet dat ik veel handen ga geven op een dag, dan doe ik mijn ring niet om, anders heb ik een zere vinger aan het eind van de dag. Ik heb het mezelf aangeleerd, een stevige hand geven. Ik zeg het ook tegen jonge mensen. Laatst nog, ik gaf een sollicitatietraining voor studenten en dan geef ik aan de deur een hand aan al die jongens en meiden met hun slappe handjes. Dit maakt geen indruk jongens, zeg ik dan. De eerste indruk is zo belangrijk: hand geven, aankijken, glimlachen.”

‘Dan komt er iemand langs die mij een hand geeft, mij níet aankijkt en doorloopt met de woorden: Waar kan ik de directeur vinden? Ik kan daar wel om lachen’

Dus als mensen jou een hand geven, weten ze meteen wie de baas is.
“Nou, niet altijd. Dan komt er een genodigde, die geeft mij een hand, kijkt me niet aan en loopt door met de woorden: Waar kan ik de directeur vinden? Die moeten nog even wennen aan het idee dat de directeur een vrouw is van 39. Ik kan daar wel om lachen, maar na vijf keer wordt het vervelend.”

Ben je gevraagd of heb je zelf gesolliciteerd?
“Ik ben gevraagd.”

Waarom wilden ze jou?
“Als ik hen mag geloven, waren ze op zoek naar een nieuw gezicht, een nieuw elan, een ander gevoel. Er is heel veel onrust geweest bij de club, veel ontevredenheid, er kwam een trainerswissel, een nieuwe, Amerikaanse, eigenaar, een nieuwe technisch directeur en ze wilden echt iemand van buitenaf aan het roer. Een frisse start, een andere uitstraling, maar wel iemand met ervaring in de voetbalwereld, iemand die vanuit een kleine club ervaring aan het opdoen was, een volgende stap wilde maken en zo kwamen ze bij mij uit. Via LinkedIn.”

Hoe belangrijk was het voor ze dat je een vrouw bent?
“Dat zorgt natuurlijk ook voor een andere uitstraling. Niet alleen mijn vrouw-zijn, maar ook mijn leeftijd. 39 steekt wel af bij de voornamelijk oudere mannen die je hier in het voetbal hebt rondlopen, dus dat is wel een voordeel als je een andere koers wil.”

Was je verrast dat ADO juist jou wilde?
“Mm… hoe zal ik het zeggen, ik werd wel vaker benaderd door clubs, dat had ook wel een beetje met mijn vrouw-zijn te maken, omdat je dan opvalt in zo’n mannenwereld. Er zijn er ook maar twee in Nederland. Laura van Leeuwen, met wie ik samen een masteropleiding heb gedaan op het Johan Cruyff Institute, is net als directeur bij MVV begonnen. Maar ik zou zelf nooit bedacht hebben om bij ADO te solliciteren, wat dat betreft kun je wel spreken van een mooie verrassing die op mijn pad kwam.”

Vond de harde kern van ADO het ook een goed idee dat er een mevrâutju de baas werd?
“Ik kon me goed voorstellen dat, toen het eenmaal bekend werd, supporters sceptisch zouden zijn. Wij gingen daarom ook checken hoe het viel: een vrouw, jong, niet uit Den Haag, daar zouden ze vast wat van vinden. Maar de algehele tendens was: het is hier al zo vaak niet goed gegaan, nu hebben we in ieder geval heel iemand anders, misschien krijgt die het wel voor elkaar. Het werd positief opgepakt, terwijl je zou denken dat ik besta uit componenten waar ze minder vertrouwen in zouden hebben. Het tegenovergestelde was waar. Iedereen ziet ook dat er potentie in deze club zit en iedereen ziet dat die er maar niet uitkomt.”


Lijkt me niet eenvoudig om te werken met voetballers met ruig taalgebruik en gore grappen. Moet je wel tegen kunnen.
“Als mannen zich misdragen doen ze het onderling, niet tegen een vrouw, dus daar heb ik geen last van. Misschien is het wel goed dat ik als vrouw hier rondloop, dan is de drempel wellicht wat hoger. En ik kan wel wat hebben, hoor. Ik heb vijf jaar gewerkt bij Telstar in IJmuiden. Daar hebben ze het hart op de tong, net als hier. En ik ben zelf ook niet op mijn mondje gevallen. Daarom zou ik niet makkelijk kunnen werken in Brabant of Limburg. Ik heb daar best wat kennissen zitten en dat zijn heel lieve mensen, maar die zouden helemaal gek worden van mijn directheid. Die past beter in Den Haag of IJmuiden.”

Wat voor type ben je?
“Ik kan heel duidelijk zijn, dat komt door mijn achtergrond als leraar. Ik kan goed lijnen uitzetten en zorgen dat iedereen meegaat in dat proces. Dat is best wel belangrijk in het voetbal, dat je mensen meeneemt. Je merkt in het voetbal dat mensen erbij willen horen, ze willen genoemd worden. Je bent continu bezig met: wie vergeet ik niet, wie moet ik meenemen, wie heeft extra aandacht nodig? En als ik met hém een gesprek heb, moet ik háár daar even over informeren. Zo ben ik de hele dag bezig met zorgen dat ik iedereen in beeld heb en iedereen betrek in het groepsgevoel.”

De boel bij elkaar houden, zoals Job Cohen zijn werk als burgemeester in Amsterdam samenvatte.
“Ja, en de boel is best verdeeld. Letterlijk ook, fysiek. Wij zitten hier in het stadion, onze jongens zitten op De Aftrap in het Zuiderpark, onze mannen en vrouwen zitten in Rijswijk, de meiden op Scheveningen… Een van mijn eerste pijlers was dan ook: hoe kunnen we elkaar fysiek bij elkaar brengen? Want je merkt dat mensen meer contact hebben als ze echt bij elkaar zijn. En we willen de boel ook symbolisch bij elkaar brengen; zorgen dat we weer één ADO worden, dat de familie die een beetje verspreid is, weer het groepsgevoel krijgt, omdat we het met z’n allen moeten doen.”


Vroegâh werd er nogal gevreesd voor de ADO-aanhang. Trainers durfden niet te komen, uit angst voor dreigementen of erger. Dat is niet meer.
“Goed dat je dat zegt, veel mensen is dat nog niet opgevallen. Maar het is waar, de supporters zijn enorm rustig. Heel toevallig wilden we de fans onlangs uitgebreid complimenteren omdat er het hele jaar nog geen enkele staking, geen boete en geen stadionverbod was geweest, wat echt uniek is in Nederland. Maar toen kregen we ons eerste rookpotje, dus dat hebben we toch maar even uitgesteld. Het was echt het eerste incident van dit jaar. Er is ook wel veel veranderd met de komst van het nieuwe stadion, het veiligste stadion van Nederland. En ik moet eerlijk zeggen dat supporters natuurlijk ook rustig zijn omdat we veel winnen. We worden pas echt getest als het wat slechter gaat op het veld.”

Klappen die mensen als jij over het veld langs de tribunes loopt?
“Haha, nee.

Ze weten wel wie je bent?
“Sommigen wel, maar niemand gaat klappen voor de directeur. Ze roepen wel: Mevrâu, mevrâu! Meestal loop ik dan naar ze toe en dan worden ze zenuwachtig, want dan kom ik te dichtbij. Vind ik wel grappig.”

Sommigen noemen je de reddende engel van ADO.
“Nou ja, ik merk wel dat heel veel mensen heel positief zijn en dat is heel leuk om te zien. Maar het is de combi: Joris Mathijsen en ik zijn samen begonnen; hij als technisch directeur, ik als algemeen directeur. We komen beiden van buitenaf, ook bij Joris ging het om een ‘fris gezicht’. Onze grootste uitdaging is de onrust buiten de deur te houden en dat lukt aardig.”

‘Ik ben niet op mijn mondje gevallen. Daarom zou ik niet makkelijk kunnen werken in Brabant of Limburg. Heel lieve mensen, maar die zouden helemaal gek worden van mijn directheid’

Hij heeft een WK-finale gespeeld. Kom jij aan met je carrière bij Wartburgia.
“Oh, daar heb ik geen last van, hoor. Ben niet zo idolaat. Dat kan ook niet als je in de voetballerij werkt, want daar kom je de grootste voetballers tegen. Ik kijk niet tegen mensen op, heb niets met status. Ik ben een geboren West-Friese, die zijn nuchter. Ik ben opgegroeid in Sijbekarspel, net boven Wognum. Daar maakt het niet uit of je de burgemeester of de boer bent, doe maar lekker normaal. Dat ik zo ben opgegroeid, helpt wel, want je komt bijzondere mensen tegen in deze voetbalwereld.”

Wat is het eigenlijk voor wereld?
“Nooit een saai moment. Elke keer als je denkt, ik heb alles onder controle, dan gebeurt er weer iets geks. We werken in een vissenkom, iedereen zit de hele tijd van buitenaf te kijken wat ik aan het doen ben. Iedereen heeft commentaar op wat je doet, supporters, sponsors, vrijwilligers: de hele dag hoor je feedback. Alleen maar omdat ze club beter willen maken hoor, vanuit een goed hart, maar met beperkte kennis natuurlijk. Soms hoor ik goede dingen, soms hoor ik dingen waar ik niks mee kan, maar omdat ik niemand wil beledigen moet ik daar subtiel mee omgaan. En soms hebben ze echt gelijk en is wat zij voorstellen ook al uitgevoerd, maar mag ik dat nog niet naar buiten brengen. Dat maakt het ook weer uitdagend.”

Je was er wel klaar voor, algemeen directeur zijn? Ondanks je jonge leeftijd?
“Ik krijg die vraag wel vaker, en ik vind dat best denigrerend, om eerlijk te zijn. Ik hoor zo vaak: je bent best jong… Ze zeggen er nét niet bij: en je bent een vrouw, maar ik weet wat ze denken. Dan probeer ik het toch uit te leggen. Over het algemeen komen er vaak mannen van middelbare leeftijd bij een club, ondernemers, die willen ‘wat anders’ doen, hebben een passie voor een club en denken dan: dat kan ik wel. En die mannen hebben helemaal geen ervaring met voetbal; weten niet hoe dat is. Ook al heb je vijf Albert Heijns geleid, al ben je nóg zo’n ervaren directeur, je gaat echt schrikken in de voetballerij. Omdat mensen de hele tijd met jouw werk bezig zijn, je ligt constant onder een vergrootglas. AH heeft ook klanten, leveranciers en personeel. Die hebben wij ook, plus: de KNVB, de UEFA, de andere clubs met wie we moeten overleggen, media, gemeente, politie, vrijwilligers, en ga zo maar door. Wij hebben zoveel stakeholders waar we allemaal wat vanaf moeten weten. Die ondernemers die in het voetbal stappen, schrikken zich rot, na een half jaar gaan ze er gauw vandoor. Ik kan wel jong zijn en vrouw, ik weet wel hoe de hazen lopen. En ja, ik kom van een kleine club, maar dat maakt niet uit. Alles wat ik hier doe, is op schaal: bij Telstar was alles kleiner, maar het trucje is hetzelfde. Achter het sponsorbedrag staat een nulletje meer, de database heeft een nulletje meer.”


Je bent getrouwd?
“Ja.”

Hij is ook een voetballiefhebber?
“Ja, enorm. Ik ken hem van een sportevenementenbureau waar we beiden werkten. Hij was mijn werknemer en toen we besloten dat een van ons weg moest omdat we een relatie kregen, is hij gegaan. En inmiddels is ie enorm voor ADO. Onze dochter van 5 is trouwens helemaal ADO. Zij voelt zich hier helemaal thuis. Vroeger zat ze bij Telstar op de tribune en maar nu maakt ze op school alleen nog groengele knutseldingen. Want ADO wint veel vaker. En mijn man zit elke thuiswedstrijd op de tribune hier en de meeste uitwedstrijden gaan we samen.”

Over Telstar gesproken, toen je daar ruim vijf jaar terug solliciteerde, schreef je: Als jullie ballen hebben, nemen jullie mij aan.
“Ja, ik vind het wel leuk om woordspelingen te maken. Het is een mannenwereld, dus ik dacht: ben je een echte vent, dan neem je mij aan. Heb je ballen, dan durf je dat aan. Daar sloegen ze wel op aan.”

Omdat je niet van suiker bent?
"Precies. Als ik dat wel was, had ik ook niet gepast in deze wereld. Ik was op dat moment wel hoogzwanger, dus misschien wat kwetsbaarder. Pieter de Waard, de voorzitter, vond dat geweldig. Voor mij is hij ook een voorbeeld geweest. Hij heeft mij dingen geleerd over de diepere betekenis van een voetbalclub en wat je kunt bereiken met het platform dat je hebt. Hij zei altijd: Jij bent de enige normale die we hier hebben, maar omdat je vrouw bent, ben je toch weer een beetje bijzonder. Maar ik was al bijzonder voor hem omdat ie me hoogzwanger had aangenomen, dat vond ie mooi.”

‘Iemand zei: Ik heb al vijftien mensen begraven zien worden van deze club. De waarde die ADO voor al die mensen heeft, is ongekend. Deze club mag nooit weg. Hij heeft te veel betekenis voor Den Haag’

Wat was de diepere betekenis van een club als Telstar?
“Ja, dat was hij vooral. Pieter was het uithangbord van de club, en hij deed bijzondere dingen. Telstar was en is heel erg een knipoog naar serieuze clubs. Met opmerkingen als: Twee keer 45 minuten voetbal is een onderbreking van een prachtig avondje Telstar. We hadden een keer een marketingcampagne met de test: Ga staan als je voor Telstar bent. En dan een illustratie van een man in een rolstoel. Die man was onze communicatiemanager. Als je hem niet kent, vind je het niet kunnen, ken je hem wel, dan vind je het geweldig. Tegendraadse gekkigheid, niet bang zijn, gewoon durven. Ik heb er wel hard aan gewerkt om van die rariteitenshows kwaliteitscampagnes te maken. Zo wilde Pieter een parfum lanceren dat stonk naar rotte vis, want: IJmuiden. Een geweldig idee, maar uiteindelijk zijn we een samenwerking aangegaan met Marcel’s Green Soap, een topmerk op het gebied van parfums. We verpakten het met een stalen draad in vetvrij krantenpapier, zoals met vis gebeurt, en we noemden het Frank Nr Six, naar onze aanvoerder Frank Korpershoek. Het was nog steeds iets geks, maar ook een kwaliteitsproduct waar we een half jaar lang de media mee hebben gehaald. Pieter is na zeventien jaar gestopt bij Telstar, ik ben weg, maar we drinken nog geregeld een biertje samen.”

Ga je binnenkort een vrouw als hoofdtrainer aanstellen? Volgens Pierre van Hooijdonk gaat dat niet werken.
“Ja, ik hoorde zoiets. Is ie weer de fout ingegaan. Sherida Spitse heeft aangegeven dat ze graag ooit de mannen van Ajax wil trainen en ik denk ook wel dat ze dat zou kunnen. Sarina Wiegman zou het zeker kunnen. Weet je wat zo stom is van Pierre? Hij ging al eens de fout in met zijn kritiek op de eerste vrouwelijke scheidsrechter die hij door het slijk haalde en waarvoor hij excuses moest aanbieden. Een jaar ervoor was hij nota bene ambassadeur van de Leeuwinnen en stond hij boven in de bus mee te juichen toen ze Europees kampioen waren geworden. Het is jammer dat hij nu weer deze uitspraken doet. Als je om mijn mening vraagt: er zijn vrouwen die het niet kunnen en er zijn vrouwen die het wel kunnen. En als de rest van de wereld dat moeilijk kan accepteren, dan is dat maar zo. Er zijn al genoeg vrouwen die mannen trainen, alleen nog niet hoogste niveau. Al heb je in Duitsland wel Marie-Louise Eta, zij is assistent-trainer bij Union Berlin.”


Over tien jaar is het de normaalste zaak van de wereld?
“Dat weet ik niet. Maar bij ons is in de organisatie de verdeling man-vrouw al vijftig-vijftig. Ik moest ook altijd wel lachen als we namens Telstar naar Zeist gingen voor een KNVB-overleg. Onze delegatie bestond uit een jonge vrouw, een man in een rolstoel en een jongeman van Turkse afkomst. Terwijl daar verder alleen maar witte mannen waren van middelbare leeftijd en 25-jarige blonde boys. Ach, het is ook maar net in welke wereld, in welke bubbel je zit. Ik begeef me als vrouw al mijn halve leven in het voetbal, dus voor mij is het normaal.”

Je voetbalt zelf ook nog?
“Ja, in de zaal bij Geel-Wit. Maar ik heb zelden tijd. Dit seizoen is het er drie keer van gekomen.”

Waar speel je het liefst op het veld?
“Op 10. Kan ik me overal mee bemoeien. Liefst in een 4-4-2 systeem, zodat ik de diepte in kan duiken en kansen kan benutten. Ik hoef niet per se te scoren, een assist geven is ook leuk, liefst een steekballetje.”

Je hebt ook een favoriete voetballer?
“Nee, ook nooit een favoriete club gehad. Ik had ooit een bijbaantje bij AZ, ik heb veel in de Arena gewerkt als marketeer, dingen voor PSV en Feyenoord gedaan, heel veel voor de KNVB, later bij Telstar gewerkt, en nu dus ADO. Al die clubs zitten in mijn hart. Net als alle clubs van al die leuke mensen die ik dagelijks ontmoet. ”

Nu draait alles in jouw voetballeven om ADO. Prachtig stadion, prachtige club die eigenlijk in de eredivisie thuishoort.
“Ja, we moeten ook echt promoveren om de financiële uitdagingen aan te kunnen. Promotie gaat daar echt bij helpen. En de mensen verdienen het ook zo. Gisteren hadden we vrijwilligersavond, 250 mensen met zoveel passie voor de club. Die mensen zetten zich in voor een ontelbaar aantal goede doelen; zo helpen ze gedetineerden om na hun straf bij sponsors te mogen werken… Deze club is zo maatschappelijk betrokken met zoveel mooie acties en onder de vlag van ADOGroen zijn zoveel mensen zo actief met prachtige, duurzame initiatieven. Laatst sprak ik mensen bij het tienjarig bestaan van OldStars, onze seniorenclub voor 60-plussers die ook onderdeel zijn van deze tak van de club. Zei er één: Ik heb al vijftien mensen begraven zien worden van deze club. De waarde die ADO voor al die mensen heeft, dat is echt ongekend. Deze club mag nooit weg. Hij heeft te veel betekenis voor Den Haag. En ver daarbuiten.”

Makie joh volgende ronde tegen hercules thuis en in augustus tegen psv voor de johan cruijf scha al

Johan vakkie M schreef:

We zijn eigenlijk pas sinds dit jaar echt Bolt. Daarvoor hebben ze het een jaar aangekeken. Zitten nu pas officieel onder de Holding en daarom komt de voetbal ondersteuning ook pas op gang.

Hoe weet je dat zo zeker dan Johan?
De laatste keer dat ik keek verdween elk spoor in Delaware USA.
Nu al een tijdje niet gekeken op de KVK inschrijving.

Ben momenteel ook zeer positief en aangezien je er toch niets aan kunt doen boeit het me eerlijk gezegd ook niet.

En over Reijntjes. Heel logisch om een directeur nog een jaar aan te houden. Dat gebeurd bij heel veel overnames. Hij was zeker niet de enige die mede kon bepalen wie de aandelen kreeg van de club. Denk aan STA, RVC, HFC. Dus dat is zeker niet gebeurd voor dat extra jaartje directeurschap. Dat is peanuts en zal echt geen geld zijn geweest wat ie hard nodig heeft.

Stuk in het AD:

ADO heeft een luxeprobleem en Kalezic zorgt voor rust in de tent: vier conclusies na de veelbelovende start
TUSSENBALANSNa twee zware uitwedstrijden in vier dagen tijd staat ADO Den Haag op de vierde plek in de competitie. Hoe staat de ploeg van Darije Kalezic ervoor? Vier conclusies na de veelbelovende seizoensstart.

Maarten Teunisse 19-09-23, 090
Kan de vlag uit?
Nee, de vlag kan nog niet uit. Alles is nog nieuw bij ADO. ‘Hard werkende spelers’, dat is volgens trainer Darije Kalezic het einge dat fans in dit stadium mogen verwachten van zijn ploeg, die afgelopen zomer door technisch directeur Joris Mathijsen bij elkaar werd geraapt. Grote namen met veel ervaring kwamen binnen en het lijkt redelijk snel in elkaar te klikken. Maar ondanks de huidige vierde plek is het te vroeg om na te denken over de play-offs of zelfs promotie.

Er wordt nog stevig vastgehouden aan het idee dat de spelers nog op elkaar ingespeeld moeten raken en de wisselvallige resultaten daaraan te wijten zijn. Maar dat geldt ook voor veel tegenstanders. Er is nog geen enkele garantie dat wanneer de spelers langer met elkaar voetballen, alles wel soepel gaat. De eerste wedstrijden bieden hoop, maar de vlag hoeft nog niet de mast in.

Een luxeprobleem
Je had het eind juni niet verwacht, maar ADO heeft een klein luxeprobleem in het centrum van de verdediging. Met aanwinsten Matteo Waem, Daniel Granli en Bart van Hintum erbij en Tyrese Asante van het ‘oude’ ADO, zijn er vier spelers die in de driekoppige centrale verdediging kunnen spelen. De laatstgenoemde zou ook op rechts kunnen spelen, maar dan sluit je Justin Ché uit, die tot nu toe als flankspeler een puike indruk maakt.

Ja, ik wil elke dag een nieuwsbrief ontvangen met de belangrijkste online artikelen van 11 kranten.
E-mail
De tekst gaat verder onder de foto.

Asante is een van de vier centrale verdedigers die Kalezic kan opstellen. De jeugdinternational kan ook nog op rechts uit de voeten
Asante is een van de vier centrale verdedigers die Kalezic kan opstellen. De jeugdinternational kan ook nog op rechts uit de voeten © Pro Shots / Johan Manders
Dus dan is de vraag: wie speelt er als iedereen fit is? Kalezic wil voorlopig nog niet spreken over basis- en wisselspelers en zolang Granli niet fit is, hoeft dat ook nog niet. Maar als ze alle vier kunnen spelen, levert dat een gezonde concurrentiestrijd op, waarbij Asante en Van Hintum tot nu toe het sterkst ogen. Wat wel duidelijk is: Kalezic houdt veel vertrouwen in de wisselvallig spelende Henri Koudossou op links.

Veerman vindt zijn draai
Waar in de verdediging nog onduidelijkheid heerst, zijn de aanvallers onomstreden. Jort van der Sande en Daryl van Mieghem kunnen voorlopig een basisplek rekenen en Henk Veerman blijft voorlopig de spits. Met snelle en behendige aanvallers om zich heen, functioneert de boomlange aanvaller ook als aanspeelpunt, spelverdeler en bliksemafleider.

Waar Veerman in de eerste wedstrijden vooral een stoorzender was bij vrije trappen, liet hij het verhaal dat hij niet zou kunnen koppen gisteravond in de 37ste minuut tegen FC Eindhoven met de 1-1 ook achter zich. Misschien niet een kopper als voorganger Thomas Verheydt, maar hij is duidelijk multifunctioneler. Veerman zal - zolang hij fit is - in de punt van de aanval blijven staan. Kalezic heeft daarbij ook weinig andere keuzes voor de spitspositie.

Kalmte van Kalezic
In tegenstelling tot deze site trekt trainer Darije Kalezic in deze eerste fase nog geen conclusies. ADO zit volgens hem in een overgangsfase en is bezig met ‘een proces’. Zonder veel poespas predikt Kalezic rust. Precies wat ADO nodig heeft. Een minder bekende trainer dan zijn twee voorgangers die zo min mogelijk aandacht naar zichzelf trekt en nergens over wil speculeren.

Het klinkt saai, maar het is voor de club een zegen. De afgelopen jaren voerde chaos de boventoon, zowel op het veld als naast het veld als in de bestuurskamer. Met Kalezic is het vuur nog niet helemaal geblust, maar is er in ieder geval ook geen nieuwe brandje gesticht.

Dat het een rumoerig en bijzonder jaar was voor DHC is een understatement. De roemrijke Delftse club degradeerde, de cijfers zeggen alles: precies één punt in 26 wedstrijden en dramatische doelcijfers van 19 voor en 185 tegen. Over het verval van een traditieclub met een rijk verleden, maar ook over de voorgenomen wederopstanding.

Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Eerlijk is eerlijk, de insteek van dit verhaal was dat trainer John de Letter ondanks alle ellende mocht aanblijven. De oer-DHC’er (‘ooit stuurde Johan Derksen een verslaggever naar Delft omdat daar een aardig linksbackie rondliep’) beleefde een seizoen zoals hij dat in zijn lange loopbaan nog nooit had beleefd. Niettemin mocht de ervaren oefenmeester blijven. Een kans op eerherstel als beloning voor bewezen inspanningen, leek het. Totdat vorige week woensdagavond laat De Letter plotseling appt: ‘Hopelijk heb je nog niets geschreven, ik mag niet door als hoofdtrainer bij DHC.’ We spreken af de andere dag te bellen. Voorzitter John van Zweden blijkt teruggekomen te zijn op zijn eerdere woorden. De samenwerking met de trainer is per direct verbroken. We lezen een uitleg, maar laten De Letter reageren.

‘We hadden een mondeling akkoord, er stond niets op papier’, begint hij. ‘Vriendjes van Van Zweden, zaakwaarnemers die spelers her en der aanboden en onderbrachten, hebben plaatsgenomen in de TC en die hebben een lading nieuwe spelers gehaald. Ik had ook mijn contacten, maar kreeg te horen dat ik dat niet hoefde te doen. Toen voelde ik al nattigheid. Ze verweten mij negatief te zijn, maar ik wilde ook het beste voor de club. Ik wilde met een stabiele ploeg aan de slag. Maandagavond had ik een afspraak met de TC, dinsdag belde John me dat het beter was dat we niet verder gingen. Dat viel me rauw op mijn dak, ook al voelde je wel dat het die kant op kon gaan. DHC is mijn club, de club was op sterven na dood toen ik mijn nek uitgestoken heb. Dan voelt dit als stank voor dank, ja.’

Is dit het einde bij DHC voor De Letter? Zijn liefde voor de club is in ieder geval danig op de proef gesteld. ‘Ik heb wel een knauw gekregen, dat mag je gerust weten. Ze hebben aangeboden om iets anders binnen de club te zoeken voor me, maar dat heb ik afgewezen. Eerst de zaak maar even goed afwikkelen en zelf tot rust komen. Het is wel een seizoen geweest waar je van bij moet komen. Ik gun de club het beste, maar DHC is DHC niet meer. Ze proberen het wel, maar ik ben heel benieuwd of het gaat lukken.’

Het is een passend einde van een rampseizoen. Een plotwending waar een scenarioschrijver trots op zou zijn geweest. Soapminnend Nederland had een seizoen DHC moeten volgen om aan zijn trekken te komen. We blikken terug op wat zich allemaal heeft afgespeeld aan de Brasserskade.

Enkele dagen voor zijn gedwongen afscheid spraken we met De Letter over het bewogen seizoen in Delft. Hij keek met gemengde gevoelens terug. ‘Het was een apart seizoen’, vertelde De Letter. Spelers vertrokken vorige zomer massaal en DHC had geen representatief elftal meer over. ‘De vraag was meer of we een groep van zestien spelers bij elkaar konden krijgen of dat het op zou houden. Dat laatste mocht niet gebeuren, dat wilden we te allen tijde voorkomen. Uiteindelijk vonden we achttien jongens, maar zonder ervaring en niet van het vereiste niveau. Het besef dat het zwaar zou worden, dat we veel zouden gaan verliezen was er zeker. Iedereen die meedeed wist waar-ie aan begon. Ik ook. Je hoopt dat het mee kan vallen, maar de uitslagen waren duidelijk.’

'De doelstelling om niet te degraderen pasten we al na een paar wedstrijden aan in: Als we het seizoen maar uit kunnen spelen'

De Letter stapte in bij zijn DHC en hoopte kleine stapjes te maken. ‘Mijn hartje klopt voor DHC. Ik zat thuis een beetje te niksen, ik kon wel wat afleiding gebruiken. Ik ben 57 en dertig jaar trainer, deze oude lul kon de verleiding simpelweg niet weerstaan. De doelstelling om niet te degraderen pasten we al na een paar wedstrijden aan in: Als we het seizoen maar uit kunnen spelen. Ik ben een trainer en vraag toewijding van spelers. Die was er niet. Van niet trainen tot te laat komen, dan ga je je als elftal ook niet verbeteren. Het werd een soort van bezighouden en overleven.’

Begin april eindigde de martelgang. DHC verloor met 1-15 van VELO en was officieel gedegradeerd uit de Eerste Klasse. Voor de trainer viel er geen eer te behalen. ‘Het was zwaar. In het begin denk je er nog wat van te kunnen maken, maar dat lukte totaal niet. We kregen wel complimenten voor de manier waarop we ons presenteerden, maar dat was puur uit beleefdheid. Het voelde meer als een vorm van medelijden.’

Maar de missie om te overleven was gelukt. Op de achtergrond was een reanimatieplan in de maak. Met dank aan John van Zweden. De behangkoning, trainer van het vierde elftal bestaande uit voormalige DHC-coryfeeën, was de beoogde redder in nood. Van Zweden wilde DHC weer tot leven wekken en oude tijden doen laten herleven. Hij nam de voorzittershamer over en ging op zijn bekende enthousiaste wijze aan de slag.

'John van Zweden heeft een aardig netwerk en dat gebruikte hij. Er kwamen ruim vijftig nieuwe spelers'

‘Hij heeft een aardig netwerk en dat gebruikte hij. Er kwamen ruim vijftig nieuwe spelers. Geen tien of vijftien, maar meer dan vijftig’, vertelde De Letter. Dat dat uiteindelijk leidde tot het vertrek van de trainer wist De Letter toen nog niet. ‘DHC gaat komend seizoen weer werken met een eerste en een tweede en een Onder-23-ploeg. Het zag eruit als een mooi projectje. We regelden onderlinge wedstrijdjes om te zien wat het niveau was. We konden selecteren. Ik wilde met niemand afspraken maken over een plek in het eerste. Ik wilde eerst zien of ze dat waard waren. Dat is waar een trainer voor aangesteld wordt toch? Het is lastig in te schatten hoever je kunt komen, maar hier kon ik wel een team van maken in ieder geval. Het wordt nooit meer zoals het vroeger was, maar dit gaf hoop op een betere toekomst.’

Een toekomst zonder De Letter dus. ‘Als ze denken dat ze zonder mij verder kunnen, moeten ze dat vooral doen. Zo gaat dat helaas.’ De jacht op rehabilitatie zal DHC komend seizoen inzetten. De rijke historie kan wel een nieuw hoofdstuk gebruiken. Aan opperpositivo John van Zweden zal het niet liggen. Maar die voorspelde ook dat het met ADO Den Haag allemaal goed zou komen

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

frans swa, JB96, rh_vakm, Nees, Ado Vakkie S, tjapi01, Haraldberg1 en 222 gasten.

Bekijk de topshouts