Tag: vlak

Toon alle shouts

Bron adodenhaag.nl
ADO Den Haag heeft vlak voor het sluiten van de transfermarkt nog een slag geslagen. De club huurt ook komend seizoen Ricardo Kishna van Lazio Roma. Vorig seizoen werd de aanvaller ook al van de Italiaanse club gehuurd.
Afgelopen jaar liep Kishna echter een zware knieblessure op, waardoor hij slechts twee keer in actie kwam. De speler, die in de jeugd al voor ADO Den Haag uitkwam, koos er toen voor om voor zijn revalidatie in Den Haag te blijven. Na de zomerstop zette hij zijn herstel voort in het Cars Jeans Stadion, al deed hij dit als speler van Lazio Roma. De club uit de Italiaanse hoofdstad besloot vrijdag in te gaan op het verzoek van Kishna om opnieuw verhuurd te worden aan ADO Den Haag. De voetballer had al vaker aangegeven graag nog van waarde te kunnen zijn voor de club uit zijn geboortestad.
Manager Voetbalzaken Jeffrey van As is blij dat de kogel door de kerk is. “Uiteraard wilde wij Ricardo dolgraag inlijven. Een fitte Kishna is voor ons van grote waarde. En aan die fitheid gaan we nu weer met z’n allen keihard werken. Want een rentree van Ricardo laat nog wel even op zich wachten. We hebben altijd gezegd: hij heeft de blessure bij ons opgelopen, dus wordt hij bij ons weer helemaal fit. Ik merkte dat de speler zelf worstelde met de onzekerheid rond Lazio of ADO Den Haag. Nu die duidelijkheid er is, kan Ricardo zich volledig focussen op zijn herstel. Hij was al één van ons, maar is dat nu ook officieel."
En zo heeft een geduldig ADO Den Haag in de laatste dagen van de transferwindow de selectie nog meer op orde gebracht. Met Tomas Necid en Giovanni Troupé werden de directe vacante posities ingevuld. Met een fitte Kishna kan de ploeg gedurende het seizoen nóg een stevige kwaliteitsimpuls krijgen.
Ricardo Kishna is heel blij en opgelucht dat alles is afgerond. “Ik heb tegen iedereen die het maar horen wilde gezegd dat ik bij ADO Den Haag wil blijven. Het is mijn club. Ik voelde me bij het oppakken van de revalidatie meteen al weer onderdeel van de Haagse familie. Die club heeft al zoveel voor mij gedaan. Ik wil nog iets terugdoen. En dat kan ik doen als speler. Als ik fit ben. We gaan keihard door. Ik ben de club dankbaar en opgelucht dat alles nu rond is", aldus Kishna.

In de voorbereiding kwam meesterbron grijze gek toch met dat PSV sluimerende interesse had in Bakker? Of was het iemand anders? Ze willen nog een vervanger voor Thomas (ook linksbenig en bijna zelfde leeftijd) halen.

Ik vind dat hele blessure verhaal van Bakker redelijk verdacht. Al zal het waarschijnlijk wel met de periode van het jaar te maken hebben. Vlak voor het verstrijken van de transfermarkt.

Kees schreef:

Volgens mij heb ik nog nooit meegemaakt dat een persconferentie bij een BVO drie of vier dagen van te voren wordt aangekondigd.

De enige die je nog moet geloven is jezelf. Deze transferperiode met gedane beloften is een soap.

Als een club vlak vóór het sluiten van de transfertijd nog een speler weet binnen te hengelen dan is het een clubloos `miskend talent`, of één voor heel weinig die achterin een transit-busje van een vage makelaar zit. Heeft in elk geval geen reet met scouting, visie, en mooie schaduwlijstjes te maken.

Ik denk toch dat ik gelijk ga krijgen, voor fortuna nog geen nieuwe spelers, net vlak voor verstrijken transferdeadline.

Bolskie schreef:

Waar kan ik dat terug vinden dat ze nagenoeg rond zijn met rechtsback, zie het op west namelijk niet staan?

Afgelopen vrijdag was Lex Schoenmaker te gast. In dat interview zegt die verslaggever dat Manders hem gezegd heeft dat het met een rechtsback nagenoeg rond is. Het gaat heel snel.

Volgens mij vlak voor ze ingaan op het amateurvoetbal.

pajam schreef:

VI Pro artikel :

https://www.vi.nl/pro/overig/het-keepersverhaal-van-groothuizen-via-ajax-en-denemarken-naar-ado

Het keepersverhaal van Groothuizen: via Ajax en Denemarken naar ADO
Door: Dolf van Aert @Dolf_v_Aert

INTERVIEW
Zijn debuut maakte hij in de slotfase van vorig seizoen al, maar dit jaar is Indy Groothuizen officieel de eerste keeper van ADO Den Haag. De 22-jarige goalie is eindelijk waar hij wil zijn, niet in de laatste plaats door de lessen van zijn muzikale familie. Zijn nieuwe status maakt hem hongerig. ‘Ik ben éérste keuze, maar wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Of het niet vreselijk ongemakkelijk voelt, al die aandacht voor zijn persoontje? Indy Groothuizen denkt heel even na, haalt dan zijn schouders op en vervolgt met een brede grijns zijn rondje langs de aanwezige media. ‘Nou nee, valt reuze mee. Ik vind het stiekem zelfs wel leuk.’ Het is daags voor de Eredivisie-start, mediadag in de Hofstad. Een paar dagen nadat bekend is geworden dat Groothuizen het seizoen begint als eerste keeper, en een paar dagen vóórdat ADO datzelfde seizoen start met een teleurstellende 1-2 thuisnederlaag tegen promovendus FC Emmen, schuift het journaille aan in de Haagse persruimte. Met uiteraard speciale aandacht voor de goalie. De markante ADO Journaal-presentator Alberto heeft op het laatste moment voor een alternatief gekozen – ‘Heb je gezien hoeveel gasten die Indy al willen spreken?’ – maar verder wil iedereen vandaag wel iets van de keeper. De camera van Haaglanden Voetbal staat op hem te wachten, zowel VI als het AD wil aansluitend zijn verhaal optekenen, terwijl Omroep West hem aan het eind van de middag in de studio verwacht voor een optreden in het programma.

Het zal Groothuizen allemaal – in de goede zin van het woord – worst wezen. Hij wandelt opgewekt rond, neemt voor iedereen uitgebreid de tijd en heeft er zichtbaar plezier in. ‘Zo’n live-uitzending als vanmiddag heb ik nog nooit gedaan, maar het zal vast wel goedkomen. Ik heb een redelijk vlotte babbel en kan het volgens mij allemaal wel goed vertellen, haha. We hebben in de jeugd van Ajax mediatraining gehad, maar ik weet voor mezelf héél goed wanneer ik een politiek correct antwoord moet geven, of wanneer ik gewoon een gezellig gesprek kan voeren.’

Eén ding is zeker: mediatechnisch gezien heeft de Eredivisie er met Groothuizen een welbespraakte aanwinst bij.

GRIEPKEEPER
Dat hij keeper zou worden was overigens lang geen uitgemaakte zaak. Op zijn tiende was de kleine Indy nog een bepaald niet onverdienstelijk spitsje, totdat een fikse griep zijn keeperscarrière lanceerde.

Het is in het voorjaar van 2007 wanneer de E-jeugd van AFC ’34 uit Alkmaar een toernooi mag gaan spelen. Groothuizen dreigt het te moeten missen, hij ligt dan namelijk al anderhalve week ziek op bed. ‘Op die leeftijd is het natuurlijk: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dus zei ik die ochtend tegen mijn moeder dat ik beter was, zodat ik mee mocht doen.’ Zijn moeder trapt niet in het toneelstuk van haar zoontje, maar kan het ook niet over haar hart verkrijgen om hem thuis te houden. ‘Ik mocht onder één voorwaarde meedoen: ik moest op doel gaan staan. Dan hoefde ik me niet zo in te spannen, kon ik rustig aan doen. Op dat niveau stelt keepen natuurlijk nog niet zo heel veel voor, maar ik had er eigenlijk wel lol in.’

Wat volgt is een verhaal zoals dat van vele keepers. Hij maakt de overstap naar de D1, waar ze nog geen keeper hebben. De trainer vraagt of Groothuizen het niet eens wil proberen, het ventje blijkt talent te hebben, nog geen vier maanden later ploft er een brief van AZ op de deurmat. Groothuizen mag deelnemen aan de talentendagen, een afvalrace die hij lange tijd moeiteloos doorloopt. Té lange tijd, eigenlijk. ‘Ik overleefde vijf rondes en mocht gaan meetrainen met de D2 van AZ. Telkens kreeg ik weer bericht: Het gaat goed, je mag door. Maar op een gegeven moment had ik voor m’n gevoel al wel tien rondes overleefd. Ik zat al zes maanden bij AZ, maar het bleef maar bij een stage. Hoe graag willen jullie me eigenlijk hebben?, dacht ik. Iemand overtuigen moet in een maandje wel lukken, toch? Zo niet, dan ben je blijkbaar niet goed genoeg. Laat staan als het ruim zes maanden duurt.’

UITZICHTLOOS
Aan het einde van dat stageseizoen komt de oplossing uit de hoofdstad. Ajax wil Groothuizen aan het werk zien, en gaat in tegenstelling tot AZ al na vier weken over tot actie. De keeper doorloopt vanaf dat moment de jeugdopleiding en debuteert in december 2014 namens Jong Ajax in de Jupiler League. Een maand later mag hij van hoofdtrainer Frank de Boer zelfs mee op trainingskamp met het eerste elftal en tekent hij een meerjarig contract, maar nadat Ajax kort voor de winterse transferdeadline André Onana heeft gehaald, daalt Groothuizen weer in de pikorde.

‘Toen Ajax Onana haalde, wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie zou terechtkomen’

‘Toen wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie terecht zou komen. Ik was een paar maanden eerder al dolblij dat ik het betaald voetbal überhaupt had gehaald, maar nu wilde ik méér. Dat zou bij Ajax moeilijk worden, ik was vierde keeper. Ik wilde niet nog zo’n zelfde jaar, ik was klaar voor een heel seizoen onder de lat.’

Koste wat kost bij Ajax blijven, dat ziet hij niet zitten. ‘Hoe langer je niet speelt, hoe meer je uit beeld raakt. In al die jaren had ik zó veel jongens gezien die geen geld wilden inleveren, of bepaalde clubs of competities te min vonden. Dat gold voor mij niet, ik stond open voor alles wat er op mijn pad zou komen.’

NAAR DENEMARKEN
Dat blijkt ook wel, als Groothuizen in de zomer van 2016 een verrassende move maakt. ‘Er was wat interesse uit de Jupiler League, toen mijn zaakwaarnemer Søren Lerby ineens met FC Nordsjælland op de proppen kwam. Omdat FC Utrecht hun keeper David Jensen na twee competitieduels had gekocht, moesten ze snel op zoek naar een nieuwe. Ze hadden me een jaar eerder gezien op een jeugdtoernooi, waar ik goed stond te keepen. Ik kende uit Denemarken vooral FC Kopenhagen en Brøndby, maar Nordsjælland kende ik alleen van naam. Toch ging het vlug. Ze belden me op woensdag, op vrijdag zat ik in het vliegtuig. Ik ben redelijk avontuurlijk ingesteld, en daarnaast dacht ik dat het wel goed was om uit die Nederlandse sleur te stappen. Even weg uit je comfortzone. Een stap terug, later twee vooruit, dat idee. Tot op de dag van vandaag zeg ik tegen iedereen: Het is een topbeslissing geweest. Ik heb het er geweldig gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat het sportief leuker was dan privé.’

‘Ik ben verder gaan revalideren in Denemarken. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen’

Groothuizen heeft het namelijk niet echt makkelijk. ‘Ik ging helemaal alleen die kant op, terwijl ik met mijn twintig jaar nog nauwelijks levenservaring had. Probeer jij dan maar eens effe een huurhuis te regelen, of een rekening te openen bij de bank. Daarnaast zat ik veel avonden in m’n uppie thuis. In Nederland kon je dan makkelijk even naar een vriend rijden, nu zat de dichtstbijzijnde vriend minimaal achthonderd kilometer verderop. Het zorgde ervoor dat ik in het begin niet lekker in mijn vel zat en matig presteerde. Op trainingen dacht ik in de eerste twee weken weleens: Shit, ik kan het niet meer.’

Na een korte aanpassingsperiode komt Groothuizen in de basis, maar tijdens het winterse trainingskamp onder de Spaanse zon scheurt hij zijn buitenmeniscus af. ‘Ik ging terug naar Nederland voor de operatie, maar ben daarna verder gaan revalideren in Denemarken, ook uit loyaliteit naar Nordsjælland. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen, het schoot niet op. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik niet in mijn vertrouwde omgeving zat, want revalideren is voor een groot deel mentaal. Natuurlijk had ik clubfysio’s die dag en nacht voor me klaarstonden, maar tegelijkertijd moest ik alles zelf doen. Ik moest rust houden, maar ook gewoon mijn boodschappen doen. Dan nam ik een taxi naar de supermarkt, liep ik op krukken mijn boodschappen in te laden en ging ik met de taxi weer naar huis. Dat is niet echt ideaal, hè?’

ADO DEN HAAG
Groothuizen keert uiteindelijk terug naar Amsterdam om daar zijn revalidatie af te maken. In de aanloop naar afgelopen seizoen komt hij echter tot de conclusie dat zijn tijd in Amsterdam er wel op zit. Kort voor het verstrijken van de zomerse transferdeadline meldt ADO zich. Groothuizen begint vol goede moed aan zijn klus in Den Haag. ‘Mijn eerste doel was om honderd procent fit te worden. Daarover heb ik heel goed en nauw contact gehouden met de medische staf. Wat is er vandaag, of deze week, het beste voor mij? We hebben flink gas teruggenomen, omdat iedereen eigenlijk een beetje bang was voor overbelasting. Vlak voor de winterstop was ik helemaal pijnvrij, ik voelde me goed, waarna ik eindelijk voelde dat ik mijn niveau uit mijn tijd in Denemarken weer ging halen.’

Tijdens de winterstop krijgt Groothuizen op het trainingskamp in Turkije, waar hij negentig minuten goed keept tegen Besiktas, de bevestiging dat het goed zit. ‘Voor mijn gevoel kon ik toen eindelijk laten zien dat ik mijn mannetje stond. Dat eerste half jaar was lastig geweest. Ik trainde dan weer wél en dan weer níét mee. En áls ik trainde, dan ging het de ene keer goed en de andere keer minder. Ik kan me best voorstellen dat de staf, mijn medespelers en de fans toen weleens hebben gedacht: Is die jongen wel wat wij zoeken? In Turkije heb ik laten zien wat ik in mijn mars had.’

Groothuizen krijgt zijn beloning vijf wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie, als hij de honneurs tot het competitieslot mag waarnemen voor de geblesseerd geraakte Robert Zwinkels. ‘De manier waaróp is natuurlijk niet helemaal zoals je het wilt hebben, maar dat ik mijn kans kreeg was een droom die uitkwam. Ik had natuurlijk al op het hoogste niveau in Denemarken gespeeld, en veel wedstrijden in de Jupiler League, maar de Eredivisie… Dat is toch de competitie die al je vrienden, familieleden en buren op de voet volgen. Dat was best wel een mijlpaaltje, dat heb ik toch maar mooi kunnen afvinken.’

DOLLY DOTS
Het is na zijn Eredivisie-debuut op bezoek bij FC Utrecht dat het grote publiek kennismaakt met de onbevangenheid van de jongeling. Als een volleerd prof staat hij voor de camera van de NOS, als de verslaggever hem voorzichtig vraagt naar zijn muzikale familie. Vader Jos Groothuizen was in het verleden onderdeel van de band Vulcano, die met Een beetje van dit, een beetje van dat in 1983 een grote hit scoort. Nog veel bekender is zijn tante Angela Groothuizen, de zus van zijn vader. Bij de jeugd tegenwoordig vooral bekend als jurylid bij The Voice of Holland, voor de wat oudere jongeren blijft ze voor altijd ‘die ene van de Dolly Dots’. Maar vooral de hit van zijn vader blijkt voor de NOS-verslaggever reden genoeg om eens naar de zangkwaliteiten van junior te vragen. Waar veel nieuwkomers op het hoogste podium de vraag onhandig zouden weglachen, pakt Groothuizen met een lach zijn moment. ‘Poeh, ik ga mezelf wel voor schut zetten hier’, reageert hij, om vervolgens inderdaad een paar regels te laten horen.

Terugblikkend schaamt Groothuizen zich geen moment. Sterker nog: de lessen van zijn muzikale vader en tante helpen hem iedere dag. ‘Ik zal niet doen alsof ik het gewend ben om in de schijnwerpers te staan, maar ik ben wel een beetje met dat wereldje opgegroeid. Angela spreek ik niet iedere dag. Als ik haar zie is het prima, soms bellen we. Met mijn vader praat ik wél dagelijks, een beetje sparren over van alles en nog wat. Dat doet hij ook met Søren.’

Van zijn pa leerde Groothuizen hoe het is om aandacht te krijgen. ‘Als ik met hem door Alkmaar loop, wordt hij nog altijd om de minuut herkend en moet hij een praatje maken. Hij is bekender in Alkmaar dan ik, ook omdat hij een eigen kroeg heeft gehad. En dan is hij ook nog het broertje van een Dolly Dot, haha. Wat ik mooi vind, is dat hij nooit te beroerd is om tijd te maken voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een groot voorbeeld, maar datzelfde geldt voor Angela. Kijk, ik ben ook niet achterlijk. Ik krijg soms ook wel mee hoe er over haar wordt gesproken, op een negatieve manier. Dingen als: die jurk staat haar niet. Maar ze komt niet voor niets al zo’n 35 jaar op tv. Ze wordt nog steeds gewaardeerd, omdat ze gewoon leuk is. Dat zeg ik niet omdat ze mijn tante is, maar omdát ze mijn tante is, weet ik wel hoe ze in het echt is. En dus weet ik dat ze absoluut geen masker opzet als ze op tv is, of zich anders voordoet. Dat ga ik de komende jaren ook proberen, gewoon mezelf zijn.’

‘Mijn vader maakt altijd tijd voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een voorbeeld, maar datzelfde geldt voor mijn tante Angela’

Wat Groothuizen bovendien meekrijgt, is dat hij elke minuut moet genieten van zijn leven als profvoetballer. ‘Omdat het voorbij kan zijn voordat ik het weet. Mijn vader zei het laatst heel mooi: “Binnenkort ben ik de vader van, terwijl jij altijd de zoon van was. Het gaat zo snel allemaal.” Dat zet me wel aan het denken. Door alle tegenslagen die ik heb gehad, ben ik goed gaan beseffen wat dit spelletje voor me betekent, en wat ik er allemaal voor wil laten om mijn einddoel te bereiken.’

BOKSEN EN HARDLOPEN
Vooralsnog is het Groothuizens doel om zijn status als eerste keeper waar te maken, een status waarvoor hij keihard heeft geknokt. ‘Ik ben in de zomer extra werk gaan doen, heb maar een korte vakantie genomen. Acht dagen met mijn beentjes omhoog op Mykonos, daarna ben ik doorgegaan. Vijf keer per week boksen, veel hardlopen, dat soort dingen. Alles met de intentie om de eerste man te worden.’

Dat is gelukt, en dus is zijn tijd gekomen. ‘Zo wil ik het zelf niet per se noemen, want daarmee zou ik zeggen dat de tijd van Robert erop zit. We hebben met ADO vorig seizoen een geweldig jaar gehad en daarin heeft Robert een véél groter aandeel gehad dan ik. Ik voelde ook totaal niet aankomen dat de keuze nu op mij zou vallen. Eerlijk: ik had het niet eens raar gevonden als de trainer voor hem had gekozen, hij heeft zó veel krediet opgebouwd. Maar mijn ambities hebben nu eenmaal niets met Robert te maken. Ik zou een slechte prof zijn als ik graag tweede keeper zou zijn, datzelfde geldt voor hem. Maar dit voelt voor mij wél als een beginpunt, de start van de jaren waarin het moet gebeuren.’

De eerste stap is gezet, maar dat leidde in huize Groothuizen nog niet tot euforische taferelen. Integendeel. ‘Toen ik hoorde dat ik eerste keeper werd, heb ik mijn zaakwaarnemer gebeld – maar dat doe ik elke dag – en mijn vriendin geappt. Dat was het. Ik heb vooral zoiets van: Joh, laat het eerst maar eens even zien. Daarna is het misschien een keer tijd om iets te vieren. Als ik na dit seizoen terug kan kijken op een mooi jaar, is dat me veel meer waard dan dit. Nu ben ik vooral hongerig. Ik ben nu éérste keuze, maar ik wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

T3 schreef:

Onderhandelingen van de laatste tijd hebben wel meer dan duidelijk gemaakt dat als je echt structureel in het linkerrijtje wil spelen dat dan het salarisplafond omhoog moet!

Neeeeeeeeee! Het laat zien dat onze begroting omhoog moet!! Er moeten echte grote sponsors bij. En waar blijven die miljoenen van al die sponsors uit China?? Ik vind het echt veel te stil op het vlak van de inkomsten....

Jurriën schreef:

Iemand premium?

https://www.vi.nl/pro/overig/het-oude-ado-is-er-nog

Het oude ADO is er nog

Lex Immers gaat een stevig duel aan in de oefenwedstrijd tegen Panathinaikos.
Door: Reon Boeringa @reonboeringa
Na een bewogen voorbereiding lijkt ADO Den Haag net op tijd klaar voor de Eredivisie. ‘Het heeft hier flink gedonderd, en dat mag ook wel.’

De enige plek in Nederland waar het op dat moment onweerde en met bakken tegelijk uit de lucht kwam, was uitgerekend de plek waar ADO Den Haag zichzelf hervond. Met een 3-2 zege in De Lutte op Athletic de Bilbao stonden de groen-gelen vorige week woensdag op na wat lang veel weg had van een parodie op een voorbereiding. Vernederd door VV Goes, verslagen door FC Dordrecht en uiteindelijk zelfs in de pan gehakt door FC Oss. Er was een aansprekende tegenstander en een tropische onweersbui voor nodig, maar de karakterploeg die vorig seizoen vriend en vijand verbaasde lijkt dan toch ontwaakt.

Er school een fraaie symboliek in de omstandigheden waarin ADO zich oprichtte. Want in het Haagse had het de periode daarvoor al regelmatig geonweerd. Trainer Fons Groenendijk en zijn assistenten hadden door alle beschamende oefennederlagen dermate veel spreekwoordelijke muurtjes uitgebroken in het Cars Jeans Stadion, dat het een klein wonder was dat er zaterdag tegen Panathinaikos (3-1) nog kleedkamers waren waar beide ploegen zich konden omkleden.

‘Met 2-0 en 3-0 op je boterham krijgen van clubs als Dordrecht en Oss, dat kan gewoon niet’

‘Het heeft hier flink gedonderd en dat mag ook wel’, vertelt Lex Immers over de merkwaardige voorbereiding. ‘Het is volledig terecht dat de staf zich een paar keer heeft laten gelden. Met 2-0 en 3-0 op je boterham krijgen van clubs als Dordrecht en Oss, dat kan gewoon niet. Als je bekijkt hoe we toen speelden, dan snap ik heel goed dat de trainer zich een tijdje zorgen heeft gemaakt. Dat hij heeft gedacht van: Wat is hier aan de hand? Is deze ploeg wel klaar voor de Eredivisie?’

Groenendijk merkte vorig seizoen al regelmatig op dat zijn ploeg de prikkel van een achterstand of grote tegenstander nodig heeft om alles uit de kast te halen. Die eigenschap lijkt niet verdwenen. ‘Dat lijkt inderdaad zo’, beaamt Immers. ‘Het is heel gek en het mag eigenlijk niet, maar het komt steeds weer terug bij ons. Ik ben zelf ook geen speler die vlamt in de voorbereiding, maar als de competitie begint sta ik er altijd. En zo zit het bij meerdere van mijn ploeggenoten. Ik ken hun kwaliteiten, ik weet wat wij kunnen, maar ik weet ook dat het niet vanzelf gaat. Wij hebben een ploeg die elke dag maximaal moet trainen en elke wedstrijd honderd procent moet geven. Voor ons zijn er geen routineklusjes. Die les hebben we nu wel geleerd. En we hebben uiteindelijk alsnog aan onszelf en anderen laten zien dat het oude ADO er nog is, dat wij klaar zijn voor de competitie.’

KUNSTJE
Maar waar staat ADO in verhouding tot andere clubs? Het is niet reëel om te verwachten dat de club het kunstje van vorig seizoen, de zevende plaats, gaat herhalen. Concurrenten hebben zich versterkt of gaan dat nog doen, terwijl ADO pas op de plaats moet maken. Het grootste gedeelte van de transfersom die binnenkomt voor Bjørn Johnsen verdwijnt in het begrotingsgat en gaat naar de gezondmaking van de club. Datzelfde geldt wanneer er een koper komt voor Nasser El Khayati.

Beide spelers kwamen een jaar geleden transfervrij naar Den Haag. Manager voetbalzaken Jeffrey van As verdient de credits voor die deals. Hij kreeg begin 2017 als opdracht om meer transferwaarde te creëren binnen de selectie. Met het aantrekken van Johnsen, El Khayati en het langer vastleggen van Wilfried Kanon en Danny Bakker heeft de club op dat vlak stappen gemaakt, zonder dat er in anderhalf jaar ook maar een euro betaald is aan transfersommen. Ook de vorig jaar gratis opgepikte Indy Groothuizen (Jong Ajax), Shaquille Pinas (FC Dordrecht) en Thijmen Goppel (NEC) kunnen de club in de toekomst geld opleveren. Verder slaagde Van As er onlangs in de aflopende contracten van Tom Beugelsdijk en Aaron Meijers tegen sterk verlaagde voorwaarden te verlengen. Een smetje is het vertrek van Tyronne Ebuehi naar Benfica. Ondanks verwoede pogingen om hem te binden hield ADO aan de back slechts een opleidingsvergoeding over.

De spelers die medio 2017 zijn vastgelegd kregen allemaal een meerjarig contract van Van As. Dat heeft in het geval van Johnsen en El Khayati uitstekend uitgepakt, maar heeft ook een duidelijke keerzijde. Spelers als Bas Kuipers, Nick Kuipers, Elson Hooi, Donny Gorter en Melvyn Lorenzen zijn voor de basis te licht bevonden, maar liggen nog vast. In het geval van Nick Kuipers en Gorter zelfs nog voor meerdere seizoenen.

‘Wij hebben op dit moment 31 spelers onder contract staan en gaan zuinig met ons geld om’

Zo is het voor ADO enerzijds financieel praktisch onmogelijk om de selectie aan de bovenkant te versterken, terwijl de selectie aan de onderkant al vol zit met spelers die weten dat zij alleen in actie zullen komen in het geval van calamiteiten. De concurrentiestrijd hebben zij immers een jaar geleden al verloren en de voorbereiding heeft de verhoudingen binnen de selectie alleen maar bevestigd. ‘Misschien is echte de scherpte ervan af’, aldus Van As. ‘Maar wij hebben op dit moment 31 spelers onder contract staan en gaan zuinig met ons geld om.’

Groenendijk heeft naar aanleiding van de zwakke oefencampagne intern gepleit voor vers bloed om de verhoudingen binnen zijn groep op te schudden, maar dat zal dus alleen gebeuren wanneer er spelers vertrekken. ‘Vers bloed zou wel goed zijn’, zegt Immers. ‘Dan neemt de concurrentiestrijd weer toe. Bij Feyenoord en Club Brugge, mijn vorige clubs, waren de posities allemaal driedubbel bezet. Dan wist je nooit zeker dat je zou gaan spelen, dan blijf je scherp. Bij ADO is dat anders, omdat er minder geld is. Maar dan zou het wel fijn zijn om met vers bloed de concurrentiestrijd aan te jagen. Er is bij ons ten opzichte van vorig jaar heel weinig veranderd tot nu toe.’ Daardoor worstelt ADO financieel en op het veld tegen de grenzen van haar mogelijkheden.

Manager voetbalzaken Jeffrey van As, met links directeur Mattijs Manders, sloot een aantal goede deals af.
Manager voetbalzaken Jeffrey van As, met links directeur Mattijs Manders, sloot een aantal goede deals af.
OPSTELLING
De van West Bromwich Albion gehuurde Yuning Zhang is de enige zomeraanwinst tot nu toe. Hij komt uit de koker van grootaandeelhouder United Vansen. Zhang moet ADO’s commerciële uithangbord worden in China, maar het is nog maar de vraag of hij gaat spelen. Het is afwachten hoe China reageert indien Zhang – die de eerste weken van het seizoen door interlands mist – bij ADO op de bank terechtkomt. Groenendijk liet na Zhangs komst al weten dat hij geen invloed van buitenaf op zijn keuzes zal dulden. ‘Er is er maar één die de opstelling maakt’, waarschuwde hij. Ook John Goossens mag nog als nieuweling worden aangemerkt. Hij tekende in het voorjaar al een contract, maar is nu pas speelgerechtigd.

Sportief en financieel is het passen en meten, maar qua belangstelling plukt ADO in elk geval de vruchten van het uitmuntende afgelopen seizoen. De club heeft het afgelopen jaar enkele prijsverlagingen doorgevoerd en hoopt binnenkort voor het eerst in jaren de magische grens van vijfduizend seizoenkaarthouders te doorbreken.

Ondanks de miskleunen tegen Goes, Dordt en Oss overheerst bij ADO inmiddels dus weer het optimisme. ‘We hebben twee vervelende weken gehad’, blikt Groenendijk terug op de oefenzeperds. ‘In die fase heb ik mijn gevoel richting de spelers laten spreken. Maar je ziet dat de ploeg van afgelopen seizoen, die vecht en karakter toont, er weer is.’ Zijn basiselftal heeft Groenendijk al redelijk in zijn hoofd. De lastigste keuze moet hij onder de lat maken, waar routinier Robert Zwinkels en de talentvolle Indy Groothuizen nauwelijks voor elkaar onder doen. ‘We hebben ze allebei een eerlijke kans gegeven, ik ga in samenspraak met Raymond Mulder (keeperstrainer, red.) een beslissing nemen.’

Na een paar weken van zorgen heeft Groenendijk zin in de competitiestart, op 12 augustus thuis tegen Emmen. ‘Er is veel gebeurd, maar uiteindelijk is ADO toch nog steeds ADO. Dat geeft vertrouwen.’

Wat vind je van dit artikel?

Johannes schreef:

Het is mij nooit duidelijk of deze teksten nou hele matige grappen zijn of serieus slechte ideeën over betaald voetbal.

Nee Johannes, ik ben bloedserieus. Over zaken waarvan ik geen kennis heb raadpleegde ik in mijn werkzame leven altijd mijn experts over de bedragen welke ik moest betalen en of bieden of uitonderhandelen.

In het geval van Veerman kan ik met de beste wil van de wereld niet inschatten of nou vier of zes ton een juist bedrag is. Zeker met de huidige gekte.
Vandaar dat ik mij absoluut niet door de financiën in deze laat leiden (zoals ik al schreef) maar door mijn beperkte voetbalkennis over Veerman. En die geeft mij een goed gevoel.

De rest is aan de experts binnen de club op het financiële vlak.

Thommetjsh schreef:

“Sprankelt niet”....vond t een prima wedstrijd, of ben ik de enige?

Nee hoor vond ze redelijk spelen. Zijn prima op weg naar het niveau van vorig seizoen. Hoop alleen dat er nu niks meer vertrekt zo vlak voor de competitie start

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Aad, Dappere dodo, Franky, bommetjebas, Renearmand56, Tante Wil, FC Jeff, ADO079 en 461 gasten.

Bekijk de topshouts