Tag: media

Trending: graafschap bonis wedstrijd ideho enige kkd

Toon alle shouts

FC Den Haag! schreef:

Nu maak ik me wel zorgen maar je zal bedoelen zeker geen rechtsback !

Klopt foutje haha. Klote drank ook hier in het zonnetje. Maar ado is het uitstekend bezig achter de schermen, en niet alles geloven wat de media zegt. Ik moet er helaas weer vandoor want zolas jullie weten kijken er grote ogen mee. Heren tot de volgende update en nogmaals, en het goed met ado geen zorgen

Zhang kan Chinese wens ADO in vervulling laten gaan
13.42 uurPraat mee

Zhang kan Chinese wens ADO in vervulling laten gaan
Reon Boeringa Door:
Reon Boeringa @reonboeringa

Yuning Zhang is kandidaat om de voorhoede van ADO Den Haag te versterken. Daarmee zou een langgekoesterde wens van United Vansen in vervulling gaan.
ADO Den Haag en zijn Chinese investeerder praten al langer over de mogelijkheden om een of meerdere spelers uit het Aziatische land in de Hofstad onder te brengen. Het afgelopen seizoen werkten er al diverse spelers stages af bij ADO, zonder dat het van een dienstverband kwam. De voorgestelde spelers bleken stuk voor stuk niet goed genoeg voor de hoofdmacht.
`Elke vergadering die wij met United Vansen hebben is dit het hete hangijzer: een Chinese speler bij ADO`, vertelt manager voetbalzaken Jeffrey van As. `Het is dus de bedoeling dat die Chinese speler ooit komt. We zijn al een tijdje op zoek naar de juiste speler, die zowel sportief als commercieel aantrekkelijk is. Dat Fons (Groenendijk, red.) er bij het eerste elftal er echt wat aan heeft en dat het interessant wordt om wedstrijden van ADO in China uit te zenden.`
Yuning Zhang is een speler die bij ADO intern diverse keren de revue is gepasseerd. Hij heeft bij Vitesse immers aangetoond Eredivisie-waardig te zijn en geniet al international status en aanzien in zijn vaderland. Potentieel obstakel in een transfer naar Den Haag is echter het feit dat hij pas halverwege een tweejaarlijkse huurperiode is bij Werder Bremen. Deze zou dan eerst ontbonden moeten worden. Een terugkeer naar broodheer West Bromwich Albion is in elk geval geen optie op dit moment, daar hij niet aan de eisen voor een werkvergunning voldoet. Volgens Chinese media heeft Zhang zelf groen licht gegeven voor een vertrek bij Werder en een transfer naar Den Haag.
Het afgelopen seizoen speelde Zhang geen minuut voor Werder, maar in commercieel opzicht was het verblijf van hem in Noord-Duitsland wél een succes. ADO Den Haag is al langer op zoek naar een spits. De club houdt rekening met een zomers vertrek van Bjørn Johnsen en een directe vervanger voor de Noor heeft de club intern niet voorhanden.

Bleek schreef:

Al die verhalen over commerciële kansen met China. Als je een beetje door gaat vragen kan niemand nou echt hard maken wat dat betekent laat staan wat het ongeveer op gaat leveren. Hebben Wolfsburg en WBA nou ineens nieuwe sponsoren gekregen? Lopen er 10000 Chinezen in een shirtje van ze. Valt allemaal vies tegen volgens mij..

Daarnaast ken ik de voetbalkwaliteiten van deze jongen niet maar lijkt het qua lengte in ieder geval een totaal ander type te zijn dan waarmee wij de afgelopen jaren hebben gespeeld; Kramer, Havenaar en Johnson.

Ik geloof best dat de naamsbekendheid in China enormmm is toegenomen, verder zullen ze in de media wr dingen over melden en zullen er (net als in t geval van Doan bij groningen) wedstrijden van ado wordwn uitgezonden, en van die 1,4 miljard inwoners in china zullen er dan uiteindelijk aardig wat zich gaan verdiepen in ado

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

`ADO huurt Chinese spits van West Bromwich`
Volgens berichten in Chinese media wordt Zhang Yuning aan ADO Den Haag verhuurd.
Lees het nieuwsbericht

Ter Avest zou volgens de media ook naar Udinese kunnen......

Max het spijt me... ;

Oranje doet niet mee aan het WK, maar de Eredivisie is desondanks goed vertegenwoordigd in Rusland. Veel spelers op dit mondiale eindtoernooi zijn gevormd in Nederland. In de serie Made in Holland blikt VI terug op hun Hollandse jaren. Met in deze editie een verhaal uit maart 2013 over WK-ganger Kenneth Omeruo, die door Chelsea een seizoen gestald werd bij ADO Den Haag.

Als huurling van het grote Chelsea ontpopt Kenneth Omeruo zich bij ADO Den Haag als een stabiele basiskracht. Het leverde onlangs een uitverkiezing voor het Nigeriaanse elftal op, met een historisch toernooi tot gevolg. Als Afrikaans kampioen en vol bijzondere herinneringen is de verdediger teruggekeerd in de Hofstad. De introductie van een vrolijk talent en zijn Europese missie. ‘Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken.’

Hoe vaak is al aan jou gevraagd of je gebruik hebt gemaakt van het aanbod van de Vakbond van Nigeriaanse Prostitués?

‘Heel vaak, haha. Het bericht kwam een paar dagen voor de finale van de Afrika Cup en heeft overal in de wereld veel aandacht gekregen. Bij winst van het toernooi zouden alle spelers een weeklang gratis seks kunnen krijgen. Sinds ik anderhalve week geleden in Nederland ben teruggekeerd, vraagt iedereen er naar. Van spelers tot aan supporters.’

En wat is dan steeds jouw antwoord?

‘Ik moet altijd eerst heel hard lachen en dan is het antwoord natuurlijk nee. Volgens mij was het puur een publiciteitsstunt, want ik kan me niet voorstellen dat ook maar één speler geïnformeerd heeft naar de mogelijkheden. Als spelers hebben we er ook nooit direct iets over gehoord, we kregen het mee via mensen van buitenaf die ons erop wezen. Ach, het geeft misschien wel het best de toestand in Nigeria weer.’

Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Hoe was jullie ontvangst na het winnen van de Afrika Cup?

‘Het was een totale gekte en eigenlijk is het nauwelijks in woorden uit te drukken. Vanuit Zuid-Afrika kregen we wel mee dat het land op zijn kop stond, maar toen we een dag na de finale terugkwamen in Nigeria bleek dat nog zachtjes uitgedrukt. Vanuit het vliegtuig zagen we al die duizenden uitzinnige mensen staan en eenmaal op het vliegveld had de beveiliging alle moeite om iedereen bij ons weg te houden. Met de bus gingen we van het vliegveld naar een hotel in de hoofdstad Abuja. Over een snelweg, waar je normaal flink door kan rijden, maar nu konden we niet harder dan stapvoets. Overal stonden mensen, langs de weg, op de weg, en iedereen lachte, zong en juichte ons toe. Ik heb foto’s en filmpjes op mijn telefoon, als ik die nu zie, begin ik een beetje te beseffen wat me overkomen is. We hebben met de selectie een tour gemaakt langs allerlei districten in Nigeria, overal werden we gehuldigd en stonden mensen ons toe te juichen.’

Elke speler kreeg ook een stuk grond?

‘Overal waar we kwamen, werden we in de watten gelegd. Het hoogtepunt was natuurlijk het bezoek aan het presidentieel paleis in Abuja. President Goodluck Jonathan ontving ons en we kregen een officiële onderscheiding. Van gewone burgers werden we Member of the Order of the Niger, ofwel MON, één van de hoogste titels die je in het land kan hebben. Alle spelers en de trainer kregen die onderscheiding. Daarnaast kreeg elke speler een stuk grond in de hoofdstad Abuja toegewezen. Het was gebied, dat tot die tijd tot de staat behoorde en nu door jou als speler mag worden ingericht. Mijn stuk grond ligt in de buitenwijk, in een mooie buurt, en ik ga er zeker gebruik van maken. Ik was al langer van plan een nieuw groot huis voor mijn familie te bouwen en nu kan ik dat mooi combineren.’

Als negentienjarige jongen was het niet eens de eerste keer dat je de hand schudde van president Goodluck Jonathan.

‘Een paar jaar eerder had ik hem ook al ontmoet, destijds was hij vicepresident. Ik was zestien jaar en we werden in 2009 in eigen land tweede op het WK Onder-17. Een geweldig toernooi, waarin we onder meer wonnen van Argentinië en Spanje. Helaas verloren we de finale van Zwitserland, maar we kregen als ploeg veel complimenten.’

Die ploeg is een belangrijke basis gebleken voor het huidige succes.

‘Dat blijft heel bijzonder. Voorheen was het nationale elftal gericht op enkele grootheden. Zij bepaalden alles en iedereen was ondergeschikt aan de sterren. Maar sinds de bond met Stephen Keshi voor een trainer uit eigen land koos, is de aanpak rigoureus veranderd. Talenten kregen de kans, zelfs spelers uit de eigen Nigeriaanse competitie kwamen in beeld. Dat zorgde voor een gigantische boost. Grootheden als Shola Ameobi, Obafemi Martins en Peter Odemwingie werden thuisgelaten, en daarvoor in de plaats reisden we met een heel jonge selectie naar Zuid-Afrika af. Iedereen in Nigeria was sceptisch, niemand hield rekening met ons.’

Dat verwachtingspatroon bleek een belangrijke motivatie?

‘Van de selectie van 23 spelers maakten zeventien spelers pas dit jaar hun debuut. Daarom nam niemand ons serieus voor de titel. Zelfs in eigen land niet, terwijl daar altijd de eerste plek wordt geëist. Ik denk dus zeker dat het in ons voordeel is geweest. Iedereen wilde zich bewijzen en dat gevoel ging in de groep leven. We hadden helemaal niets te verliezen.’

Na de 2-1 overwinning in de kwartfinale op Ivoorkust waren de media in Nigeria lovend over die onbekende verdediger van het Nederlandse ADO Den Haag, die Didier Drogba had getemd.

‘Veel mensen in Nigeria zullen die wedstrijd nooit meer vergeten. Ivoorkust, hét land van Afrika met de beste spelers, waren we op alle fronten de baas. Zij waren de gedoodverfde favoriet, met Didier Drogba als levende legende. Ik moest op hem spelen, en ja, natuurlijk was ik vooraf gespannen. Maar door mijn medespelers en de trainer werd dat weggenomen. Ze hadden zoveel vertrouwen in me, wisten zeker dat ik hem aankon. Van John Obi Mikel, die in de afgelopen jaren met hem had samengespeeld bij Chelsea, kreeg ik wat goede tips. Ik moest hem niet te kort dekken, en zeker niet aan hem gaan hangen, dat was zinloos. Hij is beresterk en dan zou hij je alleen maar als draaischijf gebruiken. “Laat hem draaien en dan: bam, erop klappen. Dan wordt hij gek”, drukte Mikel me op mijn hart. Het hielp. Drogba kwam er niet aan te pas en voor mijn gevoel heb ik in die wedstrijd mijn naam definitief gevestigd in mijn vaderland.’

Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Van een onbekend talent werd je een nationale held.

‘Op mijn zestiende ben ik uit Nigeria vertrokken, ik heb nooit een competitieduel in de hoogste competitie gespeeld. Natuurlijk, de beelden van de Eredivisie worden ook in Nigeria uitgezonden, maar voor veel mensen was ik toch een onbekende speler. Ter voorbereiding op het toernooi gingen we met Nigeria op trainingskamp naar Portugal. Dat was de eerste keer dat ik bij de selectie zat. Het was nog een groep van 36 spelers, er moesten nog flink wat spelers afvallen. Ik hield daar al een beetje rekening mee, maar na de oefenduels met Catalonië, Burkina Faso en Sparta Rotterdam groeide het vertrouwen. De bondscoach hield me bij de ploeg en nadat ik in het openingsduel met Burkina Faso was ingevallen, heb ik mijn plek niet meer afgestaan. Als centrumverdediger kreeg ik onder meer de voorkeur boven Joseph Yobo, de aanvoerder en speler van Fenerbahçe. Veel andere trainers zouden voor zekerheid hebben gekozen, maar Keshi keek niet naar reputaties. Dankzij dat vertrouwen heb ik mee kunnen maken, waar elk kind in Afrika van droomt.’

Een droom die jij mede te danken hebt aan je vastberadenheid op jonge leeftijd?

‘Mijn ouders zijn nu heel trots op me, maar ik weet nog goed dat we drie jaar geleden flinke discussies hadden. Ik had het WK Onder-17 gespeeld, en daar waren natuurlijk heel veel scouts aanwezig. Anderlecht bood me een proefperiode aan, ik kon daar de rest van het seizoen meetrainen en wedstrijden met de beloften spelen in de hoop een contract af te dwingen. Ik zag het als dé kans, maar mijn ouders vonden het maar niets. Ik was een jochie van zestien en mijn ouders zagen dat ik talent had, maar wilden dat ik ook een diploma op school zou halen. Na veel gezeur gingen ze akkoord en ging ik het avontuur in het verre België aan.’

De kans bij Anderlecht dwong je af met je spel tijdens het jeugd-WK. Je was in die selectie de meest opvallende verschijning.

‘Zeker. In Nigeria zijn veel voetbalscholen. Veel jonge talenten komen daar terecht en groeien vanuit daar door naar een profclub in de buurt. Bij mij ging het anders. Ik voetbalde veel, op het moment dat de schoolbel ging, trok ik al mijn schooluniform uit om mijn voetbalkleren aan te doen. Ik ben geboren in Obuohia, maar opgegroeid in hoofdstad Abuja. We woonden in een mooie buurt, waar veel kinderen op straat voetbalden. Daar was ik elke dag te vinden, maar ik kwam niet in een voetbalinternaat terecht. Dat vonden mijn ouders ook niet nodig. Ik speelde op straat, woonde thuis samen met mijn drie broers en drie zussen, en die warmte vonden mijn ouders goed voor me. Op school blonk ik uit tijdens de voetbaltoernooien en zo werd ik de ster van het schoolelftal. We deden aan allerlei toernooien mee en toen een scout van de Nigeriaanse voetbalbond daar toevallig aan het kijken was, werd ik eruit gepikt. Ik mocht meedoen aan een trainingsstage voor dat bewuste jeugd WK. Waar spelers van de grootste clubs in Nigeria afvielen, schopte ik het tot de definitieve selectie. Van het schoolteam naar de nationale ploeg en een paar weken later zat ik bij de vicepresident.’

Het is allemaal snel met je gegaan.

‘Gekscherend zei laatst een vriend tegen me: “Als je in Brazilië met Nigeria het WK wint, kun je net zo goed stoppen. Dan heb je alles al bereikt in je leven.” Hij doelt op de twee grote prijzen die je als Afrikaans voetballer met je land kunt winnen. Het klopt dat ik in een paar jaar tijd veel heb meegemaakt, maar toch sta ik nog maar aan het begin van een carrière. Na het WK Onder-17 speelde ik een paar maanden bij Sunshine Stars en vervolgens kwam al het Belgische avontuur.’

Het werd uiteindelijk niet Anderlecht, maar Standard Luik.

‘Bij Anderlecht duurde het te lang. Ik speelde daar elke week, ook als ik een blessure had, deed ik mee, maar tot zekerheid leidde het maar niet. Ik besloot terug te gaan naar Nigeria, toen Standard Luik opeens belde. Ze hadden me zien spelen en namen me direct over. Ik was nog te jong voor een contract, ik was net zeventien jaar, maar heb wel een paar goede maanden gehad. Alles werd voor me geregeld en als voetballer ontwikkelde ik me verder. Makkelijk was het niet, zeker niet. Van 25 graden en zon, naar de kou. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toch was ik ervan overtuigd dat ik mijn kans zou grijpen als profvoetballer in Europa, en het WK Onder-20 in Colombia van 2011 was het volgende hoogtepunt. Ik speelde een sterk toernooi en werd ontdekt door scouts van Chelsea. Zonder ook maar één minuut in het eerste elftal van Standard te hebben gespeeld, vertrok ik alweer. Bij het grote Chelsea tekende ik vorig jaar een vierjarig contract. Mooier kon het niet.’

Toch kwam je niet op Stamford Bridge, maar in Den Haag terecht. Een teleurstelling?

‘Bij mijn overgang was al duidelijk dat ik geen werkvergunning zou krijgen voor de Premier League. Je moet dan op zijn minst international zijn van je land, en bij mij was dat destijds zeker niet het geval. Via contacten van de club kwam ik bij ADO Den Haag terecht. Het was een gok, ik wist niets van die club, maar ik besef heel goed dat ik het niet beter had kunnen treffen. De club, de mensen, de Eredivisie: op dit moment is het voor mij de perfecte leerschool. Bij deze club ben ik toch uitgegroeid tot een volwaardige profvoetballer in Europa.’


De missie van elke Afrikaanse speler.

‘In Afrika lopen zoveel talenten rond. Elk land, elke stad, overal wordt gevoetbald en iedereen hoopt op die ene kans in Europa. Nu ik die kans heb, wil ik het waarmaken. Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken. Toch is het niet zo dat het voor mij de enige uitweg was naar een mooie toekomst.’

Hoe bedoel je?

‘Ik heb een fijne jeugd gehad. Mijn vader werkt bij een bedrijf dat waterkranen aansluit, terwijl mijn moeder een eigen restaurant heeft. Dat staat op een complex waar veel werknemers wonen van buiten Abuja, die wel in de hoofdstad werken. Ze kan heel goed koken. In het restaurant zijn er verschillende visgerechten, maar ook traditioneel Nigeriaans eten met rijst en kip. We kwamen als kinderen niets tekort en hadden elke dag te eten en te drinken. Ik merk nog weleens dat hier in Nederland de gedachte leeft dat alle mensen in Afrika in armoede leven. Natuurlijk zijn er ook in Abuja wijken waar mensen het niet breed hebben, maar dat is wat anders dan dat iedereen dagelijks moet overleven.’

Nederland was niet helemaal onbekend voor je.

‘Mijn oom Chikaodi Akujobi heeft in het verleden als voetballer kort bij Heracles Almelo gespeeld en is vervolgens in Nederland blijven wonen. Hij woont momenteel in Rotterdam. We hebben dagelijks contact, en het is voor mijn ouders een geruststelling dat hij hier bij mij in de buurt woont. Hoewel ze me overal in steunen, blijft het lastig dat ik zo ver van mijn familie leef. We bellen dagelijks, maar ik kan ze niet over laten komen. Dat komt door die rare wetten in dit land. Laatste wilde ik mijn broers, zussen en ouders Nederland laten zien. Een paar weken, zodat ze konden ervaren hoe ik hier leef. Maar de visa die ik voor hen aanvroeg, werden afgewezen. Zoiets vind ik onbegrijpelijk, maar wat kan ik eraan doen? Gelukkig krijg ik wel veel steun van mensen binnen ADO. Mike van Duinen haalde me maandenlang op voor de training toen ik nog geen rijbewijs had. Dan kwam hij langs mijn appartementje in Rijswijk rijden en stapte ik bij hem in. Leuke tijd, hij heeft me wegwijs gemaakt in Den Haag en met de Nederlandse cultuur. Ik heb me vooral verbaasd over de manier waarop jonge mensen elkaar hier begroeten. Meisjes worden door jongens gekust. Bij ons in Nigeria kan zoiets niet. Als ik een ander meisjes met een kus op de wang zou begroeten, en haar vriend zou dat zien? Nou, dan zwaait er wat joh, dan heb je een probleem. Toch voel ik me verder goed hier. De fans waarderen me en ik voel ook de steun van de trainers Henk Fräser en Maurice Steijn. Voor hen ga ik door het vuur, elke wedstrijd.’

Je shirt van de finale van de Afrika Cup heb je zelfs aan je trainer geschonken.

‘Het shirt voor Maurice Steijn is een gebaar van dank. Hij heeft me opgevangen en vertrouwen gegeven. Onlangs mocht ik mijn familie in Nigeria bezoeken, terwijl de rest gewoon moest trainen. Ik kreeg vrijaf, omdat ik al maanden geen vakantie had gehad. Dat vond ik zo’n mooi gebaar. Het shirt is eigenlijk voor zijn zoontje Sem bedoeld. Hij speelt in de jeugd van ADO en ik heb weleens met hem een balletje getrapt. Kinderen die voetballen, daar ben ik gek op. Er zijn nu ook al twee dingen, die ik zeker weet. Dat ik na mijn carrière terugkeer naar Abuja en dat ik daar een voetbalschool voor kinderen opricht. Rijke of arme ouders, welk geloof dan ook, en hoe je er ook uitziet: voetbal verbroedert, bij iedereen.’

Ook dat heb je vorige maand gemerkt?

‘In Nigeria hebben wij als voetballers iets bereikt, wat geen enkele politicus voor elkaar krijgt. Mensen, die vanwege het geloof lijnrecht tegenover elkaar staan, vierden samen feest. Ze waren trots op ons, koesterden hetzelfde nationale gevoel, en dat bracht hen bij elkaar. Toch is het nog lang niet voorbij met de onrust in bepaalde delen van Nigeria. Het is ook zo tegenstrijdig. Nigeria behoort tot de snelst groeiende economieën ter wereld. Het bedrijfsleven groeit elke dag, het toerisme bloeit op en de armoede in het land wordt steeds minder. Het land heeft een gouden toekomst, maar op hetzelfde moment wordt er een strijd gestreden om het geloof. De twee grootste religies van het land, de islam en het christendom, bestonden lange tijd prima naast elkaar, maar in het afgelopen decennium heeft het voor onrust gezorgd. Je hebt in Nigeria steden met veel christelijke inwoners, en steden met veel moslims. Waar de verdeling ongeveer gelijk is, gaat het fout, en vindt er geweld plaats. In sommige gebieden is dat in de afgelopen jaren zelfs zo erg geëscaleerd, met doden tot gevolg. Al mijn familie en vrienden wonen in rustige gebieden, maar dat het elders in het land onrustig is, doet pijn. Het gaat veel te ver. En wat zag je vorige maand? We werden Afrikaans kampioen en alle haat werd even opzij gezet. Laat het een voorbode zijn voor de toekomst.’

Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Ben jij christen of moslim?

‘Ik ben christen en het geloof speelt een heel belangrijke rol in mijn leven. Maar ik heb ook vrienden die moslim zijn. Ik zal nooit iemand veroordelen, welk geloof dan ook.’

Hoe komt je geloof in Nederland tot uiting?

‘Ik bid elke dag, ben er bewust mee bezig. Het kan niet elke zondag omdat we dan ook moeten voetballen, maar anders ga ik naar een kerk in Rotterdam of Den Haag. Daar komen veel Afrikanen samen, we bidden, lezen uit de Bijbel, zingen liederen, en voelen de kracht van God. Ik merk dat het veel met me doet en ik krijg er extra energie van. Het is fijn dat ik ook in Nederland die mogelijkheid heb.’

Hoelang zal dat nog hier het geval zijn?

‘Het is nog onduidelijk, maar volgens mij wil Chelsea in juni mijn nabije toekomst bespreken. De Afrika Cup heeft de nodige aandacht gewekt. Ik weet dat ze me volgen, en het aanvragen van een werkvergunning voor Engeland, zal nu minder problematisch zijn aangezien ik A-international ben. Ach, we zien het wel, en ik staar me er niet blind op. Ooit hoop ik in de Premier League te spelen, maar tot die tijd zie ik ADO als de ideale club om me te vormen als profvoetballer. Alleen voor een basisplek ga ik terug naar Chelsea. Dat standpunt is voor iedereen helder. Ik speel liever bij ADO Den Haag in de Eredivisie, dan in het tweede elftal van Chelsea. In de afgelopen jaren heb ik wel geleerd, dat het geen zin heeft om ver vooruit te kijken. Maar één ding is al wel zeker: wat er ook gebeurt, ik zal de rest van mijn leven kampioen van Afrika zijn.’

den haag schreef:

Hidde van den Ende gaat definitief voor jong ADO Den Haag spelen. De verdediger van Feyenoord O18 kreeg geen contract aangeboden door Feyenoord.

Bericht afkomstig van twitter. Dus niet alleen vertrekkende talenten..

`t is een beetje hyperig dat `t nu wel in t nieuws komt... Dat komt doordat Denso Kasius weg gaat en het op verschillende media ineens gezet word en mensen er op reageren alsof de hele jeugd leeggeroofd word... Ik kan je vertellen dat er vorig jaar ook 5 van feyenoord gekomen zijn naar ons... Niemand over gehoord... Er komen en er gaan..vaak zijn dat afvallers bij betere clubs. Er gaan er soms wel veel weg maar dat is omdat je gewoonweg zulke jonge gasten niet 1500 pm gaat betalen als je dat niet kan... Waar blijkbaar zelfs Utrecht en alle clubs daar boven dat dus WEL kunnen...en als je als jonge speler die kans dus krijgt om naar een betere club dan ado te gaan en meer geld krijgt... Tja... Wat let je... Daarna kun je altijd wellicht nog terug... Dat is t enige meestal en in enkele gevallen vind de speler ado niet leuk en gaat daarom misschien weg... En een ander enkeling maakt `t niet uit dat hij weinig of niet betaald word door ADO en wacht gewoon op zijn kans in t eerste of een goed contract bij jong ADO op weg naar `t eerste...

Snorkel schreef:

Dan kun je ieder bericht wat waar ter wereld in een krant staat wel in twijfel trekken

Inderdaad. Wanneer het komkommertijd is en geen nieuws te vertellen is maken de media zelf wel het nieuws.

Kees schreef:

Verrassing kan ook zijn dat ik weer ga voetballen. Dat niveau tegenwoordig is appeltje - eitje.

Als je jouw wenkbrauwen achterover kamt en je haalt een paar voetbalschoenen in zuurstok-kleur zou je niet eens een slecht figuur slaan. Na de wedstrijd `zuur` en `we waren niet scherp` leer je wel via media training.

Nadeel is alleen dat je op jouw vreselijk erge hoge leeftijd vaak tijdens de wedstrijd vergeet waar je bent, of wat je daar doet. Mooie daarvan is dan weer jouw onberekenbaarheid, dus gevaarlijk voor elke tegenstander, maar helaas ook weer link voor de eigen ploeg.

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Kunstgras in eredivisie verbannen
Het is nog twee jaar wachten, maar dan lijkt het toch echt te gaan gebeuren.
Lees het nieuwsbericht

Prachtig nieuws waarover al langer gespeculeerd wordt door de media. Alleen erg jammer dat de eerste divisie niet aangepakt wordt.
Als we in 2019 zijn gedegradeerd (dat zit er dik in, nog geen enkele speler gehaald en zelfs vierdeklassers hebben zich al versterkt) dan treffen we die tweede teams.

Maar ja, in de eerste divisie is kunstgras dan (nog) niet verboden. Dat is weer een voordeel bij een nadeel.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

tjapi01 en 135 gasten.

Bekijk de topshouts