Tag: moeilijk

Trending: graafschap vanavond afgelast dijkhuizen voetbal winnen

Toon alle shouts

Aad schreef:

Niet wat ik dacht (want ik denk dat bij ADO op alle fronten hap-snap-beleid wordt gevoerd) maar het beleid zoals dat door Manders/van As is uitgesproken.

(Niet letterlijk geciteerd maar dit was de strekking)

Investeren in (jonge) veelbelovende spelers die ADO sterker maken en op enig moment transferwinst opleveren. Met name dat laatste belangrijk vanwege de positieve financiële impulsen.

Stel zelf maar vast of de komst van Necid en Troupeé hieraan voldoet.

Ja dat klopt ook wel maar je kan moeilijk alleen inversteren in jonkies je heb ook ervaring nodig lijk mij. El k was ook niet de jongste. Van troupee als dat alleen huur is snap ik daar indd weinig van. Dan kan ik mij alleen maar bedenken dat er geen betere optie was en dat Polly nog niet zover is om die plek over te nemen dus zou dan gewoon uit nood zijn. Moet wel zeggen dat als troupee zijn niveau haalt als bij Utrecht hij zeker een versterking is.

Vak B schreef:

Zijn coor Ado echt 2 toppers de 1 komt uit de Domstad
En de ander speelt in turkey

Niet echt moeilijk meer zo

Bijna een jaar nadat hij een zware kruisbandblessure opliep keerde Ricardo Kishna deze week terug bij ADO Den Haag. ‘De gedachte om alles te laten vallen, is vaak door mijn hoofd gegaan.’

Een jaar geleden kwam Kishna op de laatste dag van de transferwindow naar ADO, maar in zijn tweede duel – uitgerekend met zijn ex-club Ajax – ging het helemaal mis voor de linksbuiten. Hij scheurde zijn voorste kruisband af. ‘Als ik erop terugkijk denk ik: ik wilde te graag, was te gretig. Er stond te veel spanning op mijn lichaam’, vertelt Kishna over het bewuste moment. Deze week maakte hij zijn rentree in Den Haag. Voorlopig alleen om te revalideren, maar met de intentie om zich het komende seizoen weer te laten zien in het geel-groen.

Het moet voor jou prettig zijn om nu weer in een kleedkamer met teamgenoten te zitten?

‘Ja, maar het is ook dubbel. Je wil natuurlijk ook gewoon met die groep gaan trainen, maar dat is nog niet het geval. Maar het is wel een stuk leuker, je eet samen, ontbijt samen. Ik voel me nu al weer wat meer voetballer, meer dan de tijd waarin je in je eentje in de gym zat.’

Bijna een jaar geleden raakte je geblesseerd tegen Ajax. Hoever ben je nu precies in je herstel?

‘Dat is moeilijk om aan te geven, we hebben er ook niet echt een tijd op geplakt. Ik wil deze eerste week afwachten, om te kijken hoe ik reageer. De eerste signalen zijn goed en ik ga volgende week waarschijnlijk al gedeeltes met de groep meedoen. Passen, trappen of misschien kaatsen in een positiespel.’

Doe je extra voorzichtig nu?

‘Nee. Het is van: klap ik er weer doorheen, dan klap ik er weer doorheen. Dan is dat maar zo. Ik wil in ieder geval het gevoel hebben gehad dat ik er alles aan heb gedaan. Natuurlijk zullen duels wel een beetje eng zijn. Ik heb nu bijna drie jaar niet gespeeld, maar dat zegt me niet heel veel. Als je goed kunt voetballen, kun je goed voetballen.’

Moet jij je naar ADO toe bewijzen qua fitheid?

‘Nee, het zou mooi zijn als ik de club me wil huren, maar ik heb niet het gevoel dat ik me moet bewijzen richting de deadline van 31 augustus. Ik merk vanuit ADO geen druk, dat ze willen zien hoe ik ervoor sta. Ze hebben een spits nodig en een rechtsback en als ze mij erbij kunnen pakken zou dat mooi zijn, zo is het mij verteld. Maar als het wat langer de tijd nodig heeft moet ik misschien wachten tot de winterstop, dat kan ook.’

Je stond hier tot 30 juni onder contract en bent nu een paar dagen terug. Wat heb je in de tussenliggende periode gedaan?

‘Ik moet eerlijk zeggen: ik heb drie weken helemaal niks gedaan. Ik was er even klaar mee, mijn motivatie was weg. Ik had heel hard ergens naartoe gewerkt (een mogelijke rentree aan het einde van het seizoen, red.), toen het seizoen voorbij was wilde ik echt even aan mezelf denken. Ik was in een negatieve spiraal terechtgekomen. Ik had er veel voor ingeleverd om hier te kunnen voetballen, mijn insteek was heel positief, maar we weten wat er gebeurd is. Na het seizoen was mijn motivatie wel even ver te zoeken.’

Heb je overwogen om het bijltje er bij neer te gooien, te stoppen?

‘Ja, en niet alleen de afgelopen weken. De gedachte om alles te laten vallen, is vaak door mijn hoofd gegaan is vaak door mijn hoofd gegaan. Op het moment dat ik de blessure opliep was ik er helemaal klaar mee. Ik had tijdens mijn revalidatie af en toe ook heel veel moeite om ’s ochtends op de club te komen. Ik dacht gewoon: jongens, ik heb er vandaag even helemaal geen zin in. ADO heeft daar heel veel begrip voor getoond. Maar op een gegeven moment kwam ik er wel achter dat het zo niet werkte. Je moet constant aan de bak om terug te kunnen komen.’

Wat is voor jou de prikkel om nu wel weer volle bak te geven?

‘Eerlijk? Het WK. Ik zat te kijken en ik dacht: dit is het podium waarop ik wil spelen. Ik ben nog zo’n liefhebber… Ik besefte tijdens het WK hoe erg ik het voetbal miste. Als je dat doorhebt, dan kun je de handdoek niet meer gooien.’

Het is natuurlijk niet je eerste knieblessure, is dit de laatste keer dat je probeert terug te komen?

‘Ik zou er wel kapot van zijn als het weer fout zou gaan. Ik kan het ook niet goed inschatten. Ik kan nu wel roepen dat ik er dan opnieuw weer voor zou gaan, maar dat is hoe ik dat nu zie. Misschien denk ik dan wel: rot maar op, laat het zitten. Maar hoe ik het nu voel blijf ik het proberen, ook al klap ik er nog drie keer doorheen.’

Bert schreef:

De jongere generatie ziet dat niet Roel wij waren nog echt verliefd op Ado. Andere tijden denk ik.

Wij waren nog echt verliefd maar uiteindelijk komt hij al 6 jaar niet.weet niet wat zijn verwachtingen zijn maar als je vorig seizoen op plek 7 eindigde heb je het gewoon goed gedaan.weet niet wat hij dan verwacht bij de eerste 3.
Ja er is chaos bij ADO maar dat is ook niet raar bij een club in opbouw.of als je het financieel moeilijk hebt met je gezin ga je ook alles om je heen kopen en gedrag je als of je een van de rijkste bent.dan maak je toch ook een plan hoe je weer uit de shot moet komen en dat plan gebeurd met voor en tegenslagen.kan mij het nou boeien als ze het geld van johnson voor de tekorten gebruiken.dan nog heb je een elftal die voor plek 7 t/m 12 speelt en dat is op dit moment ook gewoon onze plek.
Vergeet niet dat we voor de overname op degradatie stonden met alle gevolgen van dien.was dan is wat positiever over waar we nu staan.

Bolskie schreef:

Dat die aan het overleven is zal vast, maar ik geloof nooit dat van as, Groenendijk of heese zich voor een karretje laten spannen. Als hun die toezeggingen of wat dan ook zijn gedaan en er uiteindelijk niks komt of niet komt wat afgesproken is gaan wij dat gewoon horen!

Van as is ook aan het overleven en Groenendijk ga ke straks wel horen met excuses ik voorspel vrijdag al selectie niet compleet moeilijk moeilijk

Ik zou maar snel punten gaan pakken want er komt een moeilijk programma aan psv , vitesse , heerenveen en groningen

Haal die spits van Trencin nou gewoon.. Volgend jaar is die minimaal het dubbele waard. Zo moeilijk is het niet.

Bert schreef:

Diezelfde Gladon heeft er tegen ons wel een paar ingetikt.

Zijn wel meer kutspitsen die dat tegen ons doen.....is ook niet zo moeilijk overigens

pajam schreef:

VI Pro artikel :

https://www.vi.nl/pro/overig/het-keepersverhaal-van-groothuizen-via-ajax-en-denemarken-naar-ado

Het keepersverhaal van Groothuizen: via Ajax en Denemarken naar ADO
Door: Dolf van Aert @Dolf_v_Aert

INTERVIEW
Zijn debuut maakte hij in de slotfase van vorig seizoen al, maar dit jaar is Indy Groothuizen officieel de eerste keeper van ADO Den Haag. De 22-jarige goalie is eindelijk waar hij wil zijn, niet in de laatste plaats door de lessen van zijn muzikale familie. Zijn nieuwe status maakt hem hongerig. ‘Ik ben éérste keuze, maar wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Of het niet vreselijk ongemakkelijk voelt, al die aandacht voor zijn persoontje? Indy Groothuizen denkt heel even na, haalt dan zijn schouders op en vervolgt met een brede grijns zijn rondje langs de aanwezige media. ‘Nou nee, valt reuze mee. Ik vind het stiekem zelfs wel leuk.’ Het is daags voor de Eredivisie-start, mediadag in de Hofstad. Een paar dagen nadat bekend is geworden dat Groothuizen het seizoen begint als eerste keeper, en een paar dagen vóórdat ADO datzelfde seizoen start met een teleurstellende 1-2 thuisnederlaag tegen promovendus FC Emmen, schuift het journaille aan in de Haagse persruimte. Met uiteraard speciale aandacht voor de goalie. De markante ADO Journaal-presentator Alberto heeft op het laatste moment voor een alternatief gekozen – ‘Heb je gezien hoeveel gasten die Indy al willen spreken?’ – maar verder wil iedereen vandaag wel iets van de keeper. De camera van Haaglanden Voetbal staat op hem te wachten, zowel VI als het AD wil aansluitend zijn verhaal optekenen, terwijl Omroep West hem aan het eind van de middag in de studio verwacht voor een optreden in het programma.

Het zal Groothuizen allemaal – in de goede zin van het woord – worst wezen. Hij wandelt opgewekt rond, neemt voor iedereen uitgebreid de tijd en heeft er zichtbaar plezier in. ‘Zo’n live-uitzending als vanmiddag heb ik nog nooit gedaan, maar het zal vast wel goedkomen. Ik heb een redelijk vlotte babbel en kan het volgens mij allemaal wel goed vertellen, haha. We hebben in de jeugd van Ajax mediatraining gehad, maar ik weet voor mezelf héél goed wanneer ik een politiek correct antwoord moet geven, of wanneer ik gewoon een gezellig gesprek kan voeren.’

Eén ding is zeker: mediatechnisch gezien heeft de Eredivisie er met Groothuizen een welbespraakte aanwinst bij.

GRIEPKEEPER
Dat hij keeper zou worden was overigens lang geen uitgemaakte zaak. Op zijn tiende was de kleine Indy nog een bepaald niet onverdienstelijk spitsje, totdat een fikse griep zijn keeperscarrière lanceerde.

Het is in het voorjaar van 2007 wanneer de E-jeugd van AFC ’34 uit Alkmaar een toernooi mag gaan spelen. Groothuizen dreigt het te moeten missen, hij ligt dan namelijk al anderhalve week ziek op bed. ‘Op die leeftijd is het natuurlijk: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dus zei ik die ochtend tegen mijn moeder dat ik beter was, zodat ik mee mocht doen.’ Zijn moeder trapt niet in het toneelstuk van haar zoontje, maar kan het ook niet over haar hart verkrijgen om hem thuis te houden. ‘Ik mocht onder één voorwaarde meedoen: ik moest op doel gaan staan. Dan hoefde ik me niet zo in te spannen, kon ik rustig aan doen. Op dat niveau stelt keepen natuurlijk nog niet zo heel veel voor, maar ik had er eigenlijk wel lol in.’

Wat volgt is een verhaal zoals dat van vele keepers. Hij maakt de overstap naar de D1, waar ze nog geen keeper hebben. De trainer vraagt of Groothuizen het niet eens wil proberen, het ventje blijkt talent te hebben, nog geen vier maanden later ploft er een brief van AZ op de deurmat. Groothuizen mag deelnemen aan de talentendagen, een afvalrace die hij lange tijd moeiteloos doorloopt. Té lange tijd, eigenlijk. ‘Ik overleefde vijf rondes en mocht gaan meetrainen met de D2 van AZ. Telkens kreeg ik weer bericht: Het gaat goed, je mag door. Maar op een gegeven moment had ik voor m’n gevoel al wel tien rondes overleefd. Ik zat al zes maanden bij AZ, maar het bleef maar bij een stage. Hoe graag willen jullie me eigenlijk hebben?, dacht ik. Iemand overtuigen moet in een maandje wel lukken, toch? Zo niet, dan ben je blijkbaar niet goed genoeg. Laat staan als het ruim zes maanden duurt.’

UITZICHTLOOS
Aan het einde van dat stageseizoen komt de oplossing uit de hoofdstad. Ajax wil Groothuizen aan het werk zien, en gaat in tegenstelling tot AZ al na vier weken over tot actie. De keeper doorloopt vanaf dat moment de jeugdopleiding en debuteert in december 2014 namens Jong Ajax in de Jupiler League. Een maand later mag hij van hoofdtrainer Frank de Boer zelfs mee op trainingskamp met het eerste elftal en tekent hij een meerjarig contract, maar nadat Ajax kort voor de winterse transferdeadline André Onana heeft gehaald, daalt Groothuizen weer in de pikorde.

‘Toen Ajax Onana haalde, wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie zou terechtkomen’

‘Toen wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie terecht zou komen. Ik was een paar maanden eerder al dolblij dat ik het betaald voetbal überhaupt had gehaald, maar nu wilde ik méér. Dat zou bij Ajax moeilijk worden, ik was vierde keeper. Ik wilde niet nog zo’n zelfde jaar, ik was klaar voor een heel seizoen onder de lat.’

Koste wat kost bij Ajax blijven, dat ziet hij niet zitten. ‘Hoe langer je niet speelt, hoe meer je uit beeld raakt. In al die jaren had ik zó veel jongens gezien die geen geld wilden inleveren, of bepaalde clubs of competities te min vonden. Dat gold voor mij niet, ik stond open voor alles wat er op mijn pad zou komen.’

NAAR DENEMARKEN
Dat blijkt ook wel, als Groothuizen in de zomer van 2016 een verrassende move maakt. ‘Er was wat interesse uit de Jupiler League, toen mijn zaakwaarnemer Søren Lerby ineens met FC Nordsjælland op de proppen kwam. Omdat FC Utrecht hun keeper David Jensen na twee competitieduels had gekocht, moesten ze snel op zoek naar een nieuwe. Ze hadden me een jaar eerder gezien op een jeugdtoernooi, waar ik goed stond te keepen. Ik kende uit Denemarken vooral FC Kopenhagen en Brøndby, maar Nordsjælland kende ik alleen van naam. Toch ging het vlug. Ze belden me op woensdag, op vrijdag zat ik in het vliegtuig. Ik ben redelijk avontuurlijk ingesteld, en daarnaast dacht ik dat het wel goed was om uit die Nederlandse sleur te stappen. Even weg uit je comfortzone. Een stap terug, later twee vooruit, dat idee. Tot op de dag van vandaag zeg ik tegen iedereen: Het is een topbeslissing geweest. Ik heb het er geweldig gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat het sportief leuker was dan privé.’

‘Ik ben verder gaan revalideren in Denemarken. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen’

Groothuizen heeft het namelijk niet echt makkelijk. ‘Ik ging helemaal alleen die kant op, terwijl ik met mijn twintig jaar nog nauwelijks levenservaring had. Probeer jij dan maar eens effe een huurhuis te regelen, of een rekening te openen bij de bank. Daarnaast zat ik veel avonden in m’n uppie thuis. In Nederland kon je dan makkelijk even naar een vriend rijden, nu zat de dichtstbijzijnde vriend minimaal achthonderd kilometer verderop. Het zorgde ervoor dat ik in het begin niet lekker in mijn vel zat en matig presteerde. Op trainingen dacht ik in de eerste twee weken weleens: Shit, ik kan het niet meer.’

Na een korte aanpassingsperiode komt Groothuizen in de basis, maar tijdens het winterse trainingskamp onder de Spaanse zon scheurt hij zijn buitenmeniscus af. ‘Ik ging terug naar Nederland voor de operatie, maar ben daarna verder gaan revalideren in Denemarken, ook uit loyaliteit naar Nordsjælland. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen, het schoot niet op. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik niet in mijn vertrouwde omgeving zat, want revalideren is voor een groot deel mentaal. Natuurlijk had ik clubfysio’s die dag en nacht voor me klaarstonden, maar tegelijkertijd moest ik alles zelf doen. Ik moest rust houden, maar ook gewoon mijn boodschappen doen. Dan nam ik een taxi naar de supermarkt, liep ik op krukken mijn boodschappen in te laden en ging ik met de taxi weer naar huis. Dat is niet echt ideaal, hè?’

ADO DEN HAAG
Groothuizen keert uiteindelijk terug naar Amsterdam om daar zijn revalidatie af te maken. In de aanloop naar afgelopen seizoen komt hij echter tot de conclusie dat zijn tijd in Amsterdam er wel op zit. Kort voor het verstrijken van de zomerse transferdeadline meldt ADO zich. Groothuizen begint vol goede moed aan zijn klus in Den Haag. ‘Mijn eerste doel was om honderd procent fit te worden. Daarover heb ik heel goed en nauw contact gehouden met de medische staf. Wat is er vandaag, of deze week, het beste voor mij? We hebben flink gas teruggenomen, omdat iedereen eigenlijk een beetje bang was voor overbelasting. Vlak voor de winterstop was ik helemaal pijnvrij, ik voelde me goed, waarna ik eindelijk voelde dat ik mijn niveau uit mijn tijd in Denemarken weer ging halen.’

Tijdens de winterstop krijgt Groothuizen op het trainingskamp in Turkije, waar hij negentig minuten goed keept tegen Besiktas, de bevestiging dat het goed zit. ‘Voor mijn gevoel kon ik toen eindelijk laten zien dat ik mijn mannetje stond. Dat eerste half jaar was lastig geweest. Ik trainde dan weer wél en dan weer níét mee. En áls ik trainde, dan ging het de ene keer goed en de andere keer minder. Ik kan me best voorstellen dat de staf, mijn medespelers en de fans toen weleens hebben gedacht: Is die jongen wel wat wij zoeken? In Turkije heb ik laten zien wat ik in mijn mars had.’

Groothuizen krijgt zijn beloning vijf wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie, als hij de honneurs tot het competitieslot mag waarnemen voor de geblesseerd geraakte Robert Zwinkels. ‘De manier waaróp is natuurlijk niet helemaal zoals je het wilt hebben, maar dat ik mijn kans kreeg was een droom die uitkwam. Ik had natuurlijk al op het hoogste niveau in Denemarken gespeeld, en veel wedstrijden in de Jupiler League, maar de Eredivisie… Dat is toch de competitie die al je vrienden, familieleden en buren op de voet volgen. Dat was best wel een mijlpaaltje, dat heb ik toch maar mooi kunnen afvinken.’

DOLLY DOTS
Het is na zijn Eredivisie-debuut op bezoek bij FC Utrecht dat het grote publiek kennismaakt met de onbevangenheid van de jongeling. Als een volleerd prof staat hij voor de camera van de NOS, als de verslaggever hem voorzichtig vraagt naar zijn muzikale familie. Vader Jos Groothuizen was in het verleden onderdeel van de band Vulcano, die met Een beetje van dit, een beetje van dat in 1983 een grote hit scoort. Nog veel bekender is zijn tante Angela Groothuizen, de zus van zijn vader. Bij de jeugd tegenwoordig vooral bekend als jurylid bij The Voice of Holland, voor de wat oudere jongeren blijft ze voor altijd ‘die ene van de Dolly Dots’. Maar vooral de hit van zijn vader blijkt voor de NOS-verslaggever reden genoeg om eens naar de zangkwaliteiten van junior te vragen. Waar veel nieuwkomers op het hoogste podium de vraag onhandig zouden weglachen, pakt Groothuizen met een lach zijn moment. ‘Poeh, ik ga mezelf wel voor schut zetten hier’, reageert hij, om vervolgens inderdaad een paar regels te laten horen.

Terugblikkend schaamt Groothuizen zich geen moment. Sterker nog: de lessen van zijn muzikale vader en tante helpen hem iedere dag. ‘Ik zal niet doen alsof ik het gewend ben om in de schijnwerpers te staan, maar ik ben wel een beetje met dat wereldje opgegroeid. Angela spreek ik niet iedere dag. Als ik haar zie is het prima, soms bellen we. Met mijn vader praat ik wél dagelijks, een beetje sparren over van alles en nog wat. Dat doet hij ook met Søren.’

Van zijn pa leerde Groothuizen hoe het is om aandacht te krijgen. ‘Als ik met hem door Alkmaar loop, wordt hij nog altijd om de minuut herkend en moet hij een praatje maken. Hij is bekender in Alkmaar dan ik, ook omdat hij een eigen kroeg heeft gehad. En dan is hij ook nog het broertje van een Dolly Dot, haha. Wat ik mooi vind, is dat hij nooit te beroerd is om tijd te maken voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een groot voorbeeld, maar datzelfde geldt voor Angela. Kijk, ik ben ook niet achterlijk. Ik krijg soms ook wel mee hoe er over haar wordt gesproken, op een negatieve manier. Dingen als: die jurk staat haar niet. Maar ze komt niet voor niets al zo’n 35 jaar op tv. Ze wordt nog steeds gewaardeerd, omdat ze gewoon leuk is. Dat zeg ik niet omdat ze mijn tante is, maar omdát ze mijn tante is, weet ik wel hoe ze in het echt is. En dus weet ik dat ze absoluut geen masker opzet als ze op tv is, of zich anders voordoet. Dat ga ik de komende jaren ook proberen, gewoon mezelf zijn.’

‘Mijn vader maakt altijd tijd voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een voorbeeld, maar datzelfde geldt voor mijn tante Angela’

Wat Groothuizen bovendien meekrijgt, is dat hij elke minuut moet genieten van zijn leven als profvoetballer. ‘Omdat het voorbij kan zijn voordat ik het weet. Mijn vader zei het laatst heel mooi: “Binnenkort ben ik de vader van, terwijl jij altijd de zoon van was. Het gaat zo snel allemaal.” Dat zet me wel aan het denken. Door alle tegenslagen die ik heb gehad, ben ik goed gaan beseffen wat dit spelletje voor me betekent, en wat ik er allemaal voor wil laten om mijn einddoel te bereiken.’

BOKSEN EN HARDLOPEN
Vooralsnog is het Groothuizens doel om zijn status als eerste keeper waar te maken, een status waarvoor hij keihard heeft geknokt. ‘Ik ben in de zomer extra werk gaan doen, heb maar een korte vakantie genomen. Acht dagen met mijn beentjes omhoog op Mykonos, daarna ben ik doorgegaan. Vijf keer per week boksen, veel hardlopen, dat soort dingen. Alles met de intentie om de eerste man te worden.’

Dat is gelukt, en dus is zijn tijd gekomen. ‘Zo wil ik het zelf niet per se noemen, want daarmee zou ik zeggen dat de tijd van Robert erop zit. We hebben met ADO vorig seizoen een geweldig jaar gehad en daarin heeft Robert een véél groter aandeel gehad dan ik. Ik voelde ook totaal niet aankomen dat de keuze nu op mij zou vallen. Eerlijk: ik had het niet eens raar gevonden als de trainer voor hem had gekozen, hij heeft zó veel krediet opgebouwd. Maar mijn ambities hebben nu eenmaal niets met Robert te maken. Ik zou een slechte prof zijn als ik graag tweede keeper zou zijn, datzelfde geldt voor hem. Maar dit voelt voor mij wél als een beginpunt, de start van de jaren waarin het moet gebeuren.’

De eerste stap is gezet, maar dat leidde in huize Groothuizen nog niet tot euforische taferelen. Integendeel. ‘Toen ik hoorde dat ik eerste keeper werd, heb ik mijn zaakwaarnemer gebeld – maar dat doe ik elke dag – en mijn vriendin geappt. Dat was het. Ik heb vooral zoiets van: Joh, laat het eerst maar eens even zien. Daarna is het misschien een keer tijd om iets te vieren. Als ik na dit seizoen terug kan kijken op een mooi jaar, is dat me veel meer waard dan dit. Nu ben ik vooral hongerig. Ik ben nu éérste keuze, maar ik wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Anne van Schuurman schreef:

Jij en Aad zitten elkaar wel heel erg op te fokken met m.i. pure speculaties.

Dar heb je misschien gelijk in. Maar je kan nu moeilijk naar ons doen. Maar met een eenvoudige update van Manders was dit niet gebeurd.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Tante Wil, Dang3r, JvDH, Aad, Eeuwig Den Haag, FC Den Haag! en 165 gasten.

Bekijk de topshouts