Tag: verhaal

Toon alle shouts

Rob2002 schreef:

Tom, Lex en de heimwee naar ADO Den Haag

We doen iets nieuws op VI PRO. Op deze plek geen doorwrochte tactische analyse of diepgaand interview, maar een andere kijk op gebeurtenissen en personen in het betaalde voetbal. In de tweede aflevering aandacht voor de nalatenschap van twee Haagse iconen.

In een competitie die steeds meer terrein wordt van clubhoppers, waren Tom Beugelsdijk en Lex Immers aangename uitzonderingen. Jongens van de club en de stad, die niet in Den Haag speelden omdat daar het meeste geld te verdienen was, maar omdat het was wat ze het liefste deden.

In Zuid-Europa komt het nog regelmatig voor. Spelers die het leeuwendeel van hun carrière op één plek slijten, vergroeien met hun club en een natuurlijke verbinding met de supporters zijn. In Nederland zijn ze schaars. Mark van de Maarel is verknocht aan FC Utrecht, Wout Brama kon toch niet zonder FC Twente en Bram van Polen staat synoniem voor PEC Zwolle. Dan ben je er al zo’n beetje.

‘Schuim op die bekken, wij willen schuim op de bekken.’ Als het Haagse publiek zijn spelers aanspoorde, wisten Beugelsdijk en Immers wat hen te doen stond. Even gas geven, erin kleunen, keekie uitdelen. Energie in de wedstrijd brengen, de vonk met het publiek doen overslaan. Die wisselwerking zat namelijk al jaren in hen verankerd. Het enige verschil met vroeger was dat ze nu niet meer op de tribune stonden, maar op het veld.

Beugelsdijk liet in Duitsland een paar jaar geleden bakken met geld liggen, om thuis te kunnen komen. ‘Het was echt niet zo dat ik kapot ging van de heimwee’, zei hij eerder over zijn tijd bij FSV Frankfurt. ‘Maar elke keer dat ik Den Haag inreed, voelde ik me heerlijk. Als ik dan weer terug naar Duitsland moest, was het van: Oh jee, daar gaan we weer.’

Immers verscheurde een topcontract bij Club Brugge voor zijn rentree achter de duinen. Zelden was een speler zo gelukkig bij zijn presentatie als Immers in 2018 bij zijn terugkeer in Den Haag. Hij was weer waar hij hoorde, zijn familie keek stralend toe. De plannen waren duidelijk: een paar jaar voetballen, daarna als trainer verder. Immers zou oud worden bij ADO Den Haag.

Twee jaar geleden wilden we als VI graag een dubbelportret van Beugelsdijk en Immers maken. Een verhaal over ADO, Den Haag, thuiskomen en clubliefde. Bij een Haags koffiehuis zouden de foto’s geschoten worden. De twee waren enthousiast. De toenmalige perschef wat minder. Hij deed zijn beklag over het hoge ‘Midden Noord-gehalte’ van het verhaal. Een grand-café werd als alternatieve locatie naar voren geschoven. Het was een idee waar niemand zich in kon vinden, het plan viel in het water.

‘Als ik dan weer terug naar Duitsland moest, was het van: Oh jee, daar gaan we weer.’

Deze zomer moesten Tom en Lex allebei vertrekken. Wegbezuinigd, slachtoffers van de zoveelste frisse wind. Zakelijk zal het allemaal te beargumenteren zijn. Toch bloedt het geel-groene hart. Tom Beugelsdijk en Lex Immers zijn zo Haags als de ooievaar en Het Zuiderpark. Wettige erfgenamen in de lijn Lex Schoenmaker, Aad Kila en Michel Adam. Direct en eerlijk, uitgesproken en onafhankelijk. Tot het randje en soms erover.

Nee: ze waren geen hoogvliegers. Ja: ze deelden afgelopen seizoen in de malaise. Goedkoop zullen ze evenmin geweest zijn. Maar voetbal is geen kale rekensom. Het is ook gevoel, emotie en loyaliteit. Wie trekt onvoorwaardelijk de kar? Wie staat er op als het tegenzit? Hoe betrokken voelt een speler zich bij het lot van zijn club?

Beugelsdijk en Immers stonden met ADO Den Haag op, en gingen ermee naar bed. In hun plaats is een bont gezelschap huurlingen en broodvoetballers ingevlogen. Het is nog vroeg om te oordelen, maar veel beter lijkt het er allemaal niet op geworden.

Afgelopen weekend, tijdens de abominabele thuiswedstrijd tegen FC Groningen, zetten de Haagse fans in de slotfase een clandestien spreekkoortje in. Een ultieme poging om het vuurtje op te poken. Schuim op die bekken, wij willen schuim op de bekken. Op het veld gebeurde niets. Zelden voelde het Haagse kwartiertje zo leeg.

Pfffff ff lekker stoken wat een kut verhaal

Rob2002 schreef:

Tom, Lex en de heimwee naar ADO Den Haag

We doen iets nieuws op VI PRO. Op deze plek geen doorwrochte tactische analyse of diepgaand interview, maar een andere kijk op gebeurtenissen en personen in het betaalde voetbal. In de tweede aflevering aandacht voor de nalatenschap van twee Haagse iconen.

In een competitie die steeds meer terrein wordt van clubhoppers, waren Tom Beugelsdijk en Lex Immers aangename uitzonderingen. Jongens van de club en de stad, die niet in Den Haag speelden omdat daar het meeste geld te verdienen was, maar omdat het was wat ze het liefste deden.

In Zuid-Europa komt het nog regelmatig voor. Spelers die het leeuwendeel van hun carrière op één plek slijten, vergroeien met hun club en een natuurlijke verbinding met de supporters zijn. In Nederland zijn ze schaars. Mark van de Maarel is verknocht aan FC Utrecht, Wout Brama kon toch niet zonder FC Twente en Bram van Polen staat synoniem voor PEC Zwolle. Dan ben je er al zo’n beetje.

‘Schuim op die bekken, wij willen schuim op de bekken.’ Als het Haagse publiek zijn spelers aanspoorde, wisten Beugelsdijk en Immers wat hen te doen stond. Even gas geven, erin kleunen, keekie uitdelen. Energie in de wedstrijd brengen, de vonk met het publiek doen overslaan. Die wisselwerking zat namelijk al jaren in hen verankerd. Het enige verschil met vroeger was dat ze nu niet meer op de tribune stonden, maar op het veld.

Beugelsdijk liet in Duitsland een paar jaar geleden bakken met geld liggen, om thuis te kunnen komen. ‘Het was echt niet zo dat ik kapot ging van de heimwee’, zei hij eerder over zijn tijd bij FSV Frankfurt. ‘Maar elke keer dat ik Den Haag inreed, voelde ik me heerlijk. Als ik dan weer terug naar Duitsland moest, was het van: Oh jee, daar gaan we weer.’

Immers verscheurde een topcontract bij Club Brugge voor zijn rentree achter de duinen. Zelden was een speler zo gelukkig bij zijn presentatie als Immers in 2018 bij zijn terugkeer in Den Haag. Hij was weer waar hij hoorde, zijn familie keek stralend toe. De plannen waren duidelijk: een paar jaar voetballen, daarna als trainer verder. Immers zou oud worden bij ADO Den Haag.

Twee jaar geleden wilden we als VI graag een dubbelportret van Beugelsdijk en Immers maken. Een verhaal over ADO, Den Haag, thuiskomen en clubliefde. Bij een Haags koffiehuis zouden de foto’s geschoten worden. De twee waren enthousiast. De toenmalige perschef wat minder. Hij deed zijn beklag over het hoge ‘Midden Noord-gehalte’ van het verhaal. Een grand-café werd als alternatieve locatie naar voren geschoven. Het was een idee waar niemand zich in kon vinden, het plan viel in het water.

‘Als ik dan weer terug naar Duitsland moest, was het van: Oh jee, daar gaan we weer.’

Deze zomer moesten Tom en Lex allebei vertrekken. Wegbezuinigd, slachtoffers van de zoveelste frisse wind. Zakelijk zal het allemaal te beargumenteren zijn. Toch bloedt het geel-groene hart. Tom Beugelsdijk en Lex Immers zijn zo Haags als de ooievaar en Het Zuiderpark. Wettige erfgenamen in de lijn Lex Schoenmaker, Aad Kila en Michel Adam. Direct en eerlijk, uitgesproken en onafhankelijk. Tot het randje en soms erover.

Nee: ze waren geen hoogvliegers. Ja: ze deelden afgelopen seizoen in de malaise. Goedkoop zullen ze evenmin geweest zijn. Maar voetbal is geen kale rekensom. Het is ook gevoel, emotie en loyaliteit. Wie trekt onvoorwaardelijk de kar? Wie staat er op als het tegenzit? Hoe betrokken voelt een speler zich bij het lot van zijn club?

Beugelsdijk en Immers stonden met ADO Den Haag op, en gingen ermee naar bed. In hun plaats is een bont gezelschap huurlingen en broodvoetballers ingevlogen. Het is nog vroeg om te oordelen, maar veel beter lijkt het er allemaal niet op geworden.

Afgelopen weekend, tijdens de abominabele thuiswedstrijd tegen FC Groningen, zetten de Haagse fans in de slotfase een clandestien spreekkoortje in. Een ultieme poging om het vuurtje op te poken. Schuim op die bekken, wij willen schuim op de bekken. Op het veld gebeurde niets. Zelden voelde het Haagse kwartiertje zo leeg.

is een mooi verhaal achteraf,maar als
je even naar andere voetbal landen en clubs
kijkt blijven jongens van de club hun club trouw
en laten zich niet wegkopen om later terug te komen
met een goedkoop verhaal.

Tom, Lex en de heimwee naar ADO Den Haag

We doen iets nieuws op VI PRO. Op deze plek geen doorwrochte tactische analyse of diepgaand interview, maar een andere kijk op gebeurtenissen en personen in het betaalde voetbal. In de tweede aflevering aandacht voor de nalatenschap van twee Haagse iconen.

In een competitie die steeds meer terrein wordt van clubhoppers, waren Tom Beugelsdijk en Lex Immers aangename uitzonderingen. Jongens van de club en de stad, die niet in Den Haag speelden omdat daar het meeste geld te verdienen was, maar omdat het was wat ze het liefste deden.

In Zuid-Europa komt het nog regelmatig voor. Spelers die het leeuwendeel van hun carrière op één plek slijten, vergroeien met hun club en een natuurlijke verbinding met de supporters zijn. In Nederland zijn ze schaars. Mark van de Maarel is verknocht aan FC Utrecht, Wout Brama kon toch niet zonder FC Twente en Bram van Polen staat synoniem voor PEC Zwolle. Dan ben je er al zo’n beetje.

‘Schuim op die bekken, wij willen schuim op de bekken.’ Als het Haagse publiek zijn spelers aanspoorde, wisten Beugelsdijk en Immers wat hen te doen stond. Even gas geven, erin kleunen, keekie uitdelen. Energie in de wedstrijd brengen, de vonk met het publiek doen overslaan. Die wisselwerking zat namelijk al jaren in hen verankerd. Het enige verschil met vroeger was dat ze nu niet meer op de tribune stonden, maar op het veld.

Beugelsdijk liet in Duitsland een paar jaar geleden bakken met geld liggen, om thuis te kunnen komen. ‘Het was echt niet zo dat ik kapot ging van de heimwee’, zei hij eerder over zijn tijd bij FSV Frankfurt. ‘Maar elke keer dat ik Den Haag inreed, voelde ik me heerlijk. Als ik dan weer terug naar Duitsland moest, was het van: Oh jee, daar gaan we weer.’

Immers verscheurde een topcontract bij Club Brugge voor zijn rentree achter de duinen. Zelden was een speler zo gelukkig bij zijn presentatie als Immers in 2018 bij zijn terugkeer in Den Haag. Hij was weer waar hij hoorde, zijn familie keek stralend toe. De plannen waren duidelijk: een paar jaar voetballen, daarna als trainer verder. Immers zou oud worden bij ADO Den Haag.

Twee jaar geleden wilden we als VI graag een dubbelportret van Beugelsdijk en Immers maken. Een verhaal over ADO, Den Haag, thuiskomen en clubliefde. Bij een Haags koffiehuis zouden de foto’s geschoten worden. De twee waren enthousiast. De toenmalige perschef wat minder. Hij deed zijn beklag over het hoge ‘Midden Noord-gehalte’ van het verhaal. Een grand-café werd als alternatieve locatie naar voren geschoven. Het was een idee waar niemand zich in kon vinden, het plan viel in het water.

‘Als ik dan weer terug naar Duitsland moest, was het van: Oh jee, daar gaan we weer.’

Deze zomer moesten Tom en Lex allebei vertrekken. Wegbezuinigd, slachtoffers van de zoveelste frisse wind. Zakelijk zal het allemaal te beargumenteren zijn. Toch bloedt het geel-groene hart. Tom Beugelsdijk en Lex Immers zijn zo Haags als de ooievaar en Het Zuiderpark. Wettige erfgenamen in de lijn Lex Schoenmaker, Aad Kila en Michel Adam. Direct en eerlijk, uitgesproken en onafhankelijk. Tot het randje en soms erover.

Nee: ze waren geen hoogvliegers. Ja: ze deelden afgelopen seizoen in de malaise. Goedkoop zullen ze evenmin geweest zijn. Maar voetbal is geen kale rekensom. Het is ook gevoel, emotie en loyaliteit. Wie trekt onvoorwaardelijk de kar? Wie staat er op als het tegenzit? Hoe betrokken voelt een speler zich bij het lot van zijn club?

Beugelsdijk en Immers stonden met ADO Den Haag op, en gingen ermee naar bed. In hun plaats is een bont gezelschap huurlingen en broodvoetballers ingevlogen. Het is nog vroeg om te oordelen, maar veel beter lijkt het er allemaal niet op geworden.

Afgelopen weekend, tijdens de abominabele thuiswedstrijd tegen FC Groningen, zetten de Haagse fans in de slotfase een clandestien spreekkoortje in. Een ultieme poging om het vuurtje op te poken. Schuim op die bekken, wij willen schuim op de bekken. Op het veld gebeurde niets. Zelden voelde het Haagse kwartiertje zo leeg.

Peppie schreef:

Je hebt een aantal keer aangegeven hoe het zou zijn gelopen nadat Lex aan heeft gegeven pleitte te willen. Wat ik niet direct terug heb gelezen is de reden waarom hij deze keuze heeft gemaakt.

Kan jij daar concreet wat over zeggen, of..?

Het is niet zo dat ik er bij ben geweest of dat ik het verhaal in exacte details weet. Zou wat zijn dat ik dat als supporter volledig zou weten.

Onvrede bij Lex....er was zelfs sprake van dat Ranko en Lex niet meer zo relaxed met elkaar waren. Met een nieuwe trainer weet je het nooit. Las een interview van Ranko: iedereen begint weer op 0....zou het daar aan gelegen hebben? Hij heeft zijn redenen gehad en die kan ik je niet vertellen.

BLEISWIJK-1 schreef:

Prrcies zoals jij vertelde. Moest er gelijk aan denken.

Laat ik voorop stellen dat hij zeker zijn sporen heeft verdiend bij onze club. Jongen vd stad, 1ste doelpunt in het nieuwe stadion. Mooie momenten met de supporters. Respect daarvoor.

Laatst stuk geluisterd uit een interview met B-side rats waar hij stelt helemaal van niets geweten te hebben over zijn contractsontbinding. Kom op man op landelijke media niets willen zegegen en het wil laten voor wat het is en dan in zo’n vlog zo’n verhaal eruit gooien...erg jammer.

Respect voor zijn carrière bij den haag...helaas nare bijsmaak bij het laatste hoofdstuk.

gillah schreef:

Ik vind jullie optimisme bewonderenswaardig, en dat bedoel ik niet sarcastisch. Ik heb ook wel bewondering voor Jol en ben blij dat hij zich inzet voor de club.

Tegelijkertijd is Elmkies ook wel de enige van de nieuwe spelers waarvan ik denk `hé, die kan wel wat`.

Ik ben gewoon erg teleurgesteld in de club de afgelopen jaren. Toen UVS kwam met grote verhalen (ADO Den Haag naar de Champions League, groter dan Ajax enz.) maar geen plan had, zag ik het al helemaal fout gaan. Met elke verdere wisseling in de clubleiding ging het minder. Wigt die geld over de balk smeet door Havenaar, Schaken en Duplan voor waanzinnige salarissen binnen te halen. Manders die dat nog eens dunnetjes over deed. Het Chinese geld wat er schoorvoetend wel is binnen gekomen, is verkwanseld aan veel te hoge salarissen van te oude spelers. En elke wisseling van de leiding werd hier toegejuicht. Ik heb nu het idee dat hetzelfde weer gebeurt, maar ik hoop van ganser harte dat dit keer ik degene ben die het verkeerd ziet.

Ik snap je verhaal en teleurstelling. Alleen sinds jaren zie ik het anders. Er zit nu echt een idee achter. Waarbij we nog steeds de deksel op de neus kunnen krijgen.

Misschien komt het ook wel omdat jij Jol en Ranko niet echt hoog heb zitten. En ik wel. Waarbij ik nog zo goed kan herrineren dat Jol uit Engeland terug kwam om weer bij ons te komen spelen. Vervolgens ging de club weer omhoog. Ik zie dat niet als toeval.

En nu met alle bagage die Jol opgedaan heeft, hebben wij het geluk dat hij zich weer voor ons wil inzetten. Ik ben blij met zijn visie en aanwezigheid. Ik hoop dat hij nog lang blijft.

Mo schreef:

Ik heb is. Bakkertje zien ballen onder de 21 en begrijp niet waar de leiding mee bezig is zo,n ervaren voetballer op de bank te zetten en een onervaren niet op elkaar in gespeelde middenveld op te stellen waar ze dwars door heen lopen. De meeste spelers weten van elkaar niet wat ze moeten doen en er zit totaal geen flank beweging in die de ballen voor kunnen geven bij het doel trouwens ze komen er nagenoeg niet eens in de buurt. Tegen Groningen stond Kramer als een lantarenpaal zonder licht er maar rond te lopen wachtend op een voorzet die er totaal niet is geweest. Dan ging hij maar met zijn ziel onder zijn armen terug een beetje mee te verdedigen. Een wedstrijdtcijfer door vele kundige voetbalfanaten een dikke onvoldoende op de keeper na. Ik zie het beeld weer terug van onze Pipo de Clown (Petrovic) de ja knikker bij onze Dicky nu bij Feyenood maar nu ook bij ADO de huidige Rankovic de jaknikker bij Jol en zijn kornuiten .De naam is makkelijk te onthouden vic staat nog steeds in ons geheugen gebeiteld. Maar goed zondag gaan we vanuit 0 punten hopende uiteraard op een wonder en dit geld ook tegen VVV ik en vele houden ons hart vast .Maar wat bij 0 punten beide wedstrijden de spreuk ik zie op sommige vlakken al verbetering ? We gaan het zien met onze zoveelste nieuwe kandidaten Engels /Oude spelers/nieuwe spelers maar het gaat volgens vele fans om de juiste poppetjes en systeem en resultaten en dat moet gedaan worden door mensen die echt verstand hebben van voetbal en niet door Kris/kras beslissingen van bovenaf. We gaan het zien jammer genoeg zonder een enkele Hagenees in het veld na.

Om jouw verhaal in 1 keer goed te begrijpen zou ik je willen adviseren komma`s en punten te gebruiken.
Inhoudelijk mag nu nog niet dit oordeel vellen, Mo Hamdi en Martin Jol hebben de schouders eronder gezet, en hebben eerst in de gehele organisatie puin geruimd, van de BVO tot aan de jeugdopleiding, van het (kunst)veld tot aan de (tijdelijke) training accommodatie.

Vervolgens moest er een trainer gevonden worden die aansloot op de visie, veel jeugd vastleggen voor later en intussen zorgen voor doorstroming, ontwikkeling van al deze jongens. Steijn heeft zich er niet aan gewaagd, Rankovic wel! En hij heeft bewezen, aantoonbaar, met jonge gasten te werken.

Nu tot 5 oktober wist Rankovis dat iedere week iets zou veranderen in de selectie, ofwel spelers die weggaan, of wel erbij komen.
De laatste versterkingen geven reden tot optimisme als het gaat om creativiteit en scorend vermogen.

Laten we alsjeblieft geduld hebben en niet gelijk conclusies gaan trekken.

Tommy schreef:

3 dagen. Aad en mishandelen???
Erg voorzichtig zijn met dit soort uitspraken tegenwoordig.
Vrouwen worden in dit soort situaties redelijk vaak gelooft op hun woord.

Het gaat mij er voorlopig om.wat ie tussen de witte lijnen doet.

Volgens mij zijn die delicten al van meer dan vijf jaar geleden. Ik las volgens mij van de Middlesborough coach dat die hem fijn vond om mee samen te werken.
Ik zei al, ik denk dat de kans groter is dat hij niet slaagt dan wel.

Maar Ravel Morrison is de ultieme verliezer, een man die het moeilijk heeft in het leven, die nergens zijn plek kan vinden, een man die het niet lukt zijn enorme potentieel te verzilveren, een man met scherpe randjes, een cultheld in de dop. Dit moet voor ons als ADO supporters toch herkenbaar zijn allemaal als supporters van een club met scherpe randjes die het moeilijk heeft en die onder haar potentieel speelt. Laten we Ravel dus steunen, als hij vertrouwen voelt en goed gaat spelen, kan het een van de beste ADO spelers van de laatste tien jaar worden. Het is een man met een groot verhaal, voormalig oogappel van Alex Ferguson, niet een speler van MVV. Dat is toch mooi?!?

BLEISWIJK-1 schreef:

Is er iemand die dit Premium artikel kan delen?

https://www.ad.nl/nederlands-voetbal/ado-contracteert-morning-glory-ravel-morrison-hij-had-moeite-met-de-verwachtingen~a067f97d/

Ravel Morisson.
PREMIUM
Ravel Morisson. © PA Archive/PA Images
ADO contracteert ‘Morning Glory’ Ravel Morrison: ‘Hij had moeite met de verwachtingen’
ADO Den Haag heeft Ravel Morrison officieel gepresenteerd. De transfervrije middenvelder tekent voor één seizoen en komt met de nodige verwachtingen naar Nederland. Maar de 27-jarige Engelse Jamaicaan kon de hoge verwachtingen in zijn carrière vaak niet waarmaken. ,,Ik hoop dat het hem nu wel lukt.”

Door Marijn Abbenhuijs

Een speler van het kaliber dat normaal gesproken nooit haalbaar zou zijn voor ADO Den Haag. Zo wordt Ravel Morrison door de technische leiding van de club gezien. Toch stapt de 27-jarige Engelse Jamaicaan vandaag het trainingsveld op namens de Haagse club. De in Manchester geboren middenvelder moet de ploeg van trainer Aleksandar Rankovic van wat broodnodige creativiteit voorzien.

En dat is iets waarvan bijna iedereen die met hem werkte weet dat hij het in zich heeft. Verhalen over zijn kwaliteiten zijn er namelijk te over. Manchester United-legende Rio Ferdinand haalde het dit jaar nog eens aan, toen hij te gast was in The Beautiful Game Podcast. De voormalige verdediger, goed voor 503 Premier League-duels en 81 interlands voor Engeland, vertelde daar hoe jammer hij het vond dat Morrison nooit is doorgebroken bij Manchester United. Als jeugdspeler voor de club waar Ferdinand het grootste gedeelte van zijn carrière speelde stond hij bekend als het grootste talent uit de opleiding.

Een voetballer die de kwaliteiten had om uit te groeien tot een speler van het kaliber Cristiano Ronaldo, als we Alex Ferguson mogen geloven. De legendarische Manchester United-manager vergeleek Morrison in zijn biografie ‘Leading’ met de Portugese sterspeler en Ryan Giggs. Daarin beschrijft hij het verloop van de carrière van zijn oogappeltje als de ‘saddest case’ van zijn carrière.


Want het verhaal van Morrison is vooral het verhaal van een megatalent dat het nergens heeft waargemaakt. Het is er de reden van dat veel prominenten uit de Engelse voetbalwereld flink beginnen te zuchten als zijn naam valt. ‘Morning Glory’, is een term die valt als het over de begaafde middenvelder gaat. Het is een term die in het voetbal wordt gebruikt voor spelers die op het trainingsveld schitteren, maar de hoge verwachtingen in de wedstrijden niet kunnen waarmaken.

Ongelooflijk getalenteerd
Het is iets waarover Ian Holloway zich vaak heeft verbaasd. De 57-jarige Engelsman werkte als manager van het Londense Queens Park Rangers met Morrison. ,,Ravel is zo ongelooflijk getalenteerd en ook een hele fijne jongen om mee te werken”, zegt Holloway, die Morrison in het seizoen 2016/17 een aantal keer liet spelen in het Championship. ,,Hij heeft het altijd heel moeilijk gevonden om te voldoen aan de verwachtingen die om hem heen hingen. Hij had één van de allerbeste spelers van Engeland kunnen worden.”

Manchester United en Queens Park Rangers zijn echter niet de enige clubs waarbij het Morrison niet gelukt is om zijn talent waar te maken. Hij kreeg kansen bij een groot aantal Engelse clubs en dook op in Italië, Mexico en Zweden. En nu dus in Nederland, bij ADO Den Haag. Weer een nieuwe kans voor hem en weer een hoopvol gestemde entourage.

,,Ik hoop dat het hem dit keer lukt”, geeft Holloway aan. ,,Het Nederlandse voetbal zou goed kunnen passen bij zijn technische kwaliteiten. Hij is erg balvast, creatief en heeft scorend vermogen. Normaal gesproken kan hij elk team beter maken. Zijn kwaliteiten staan buiten kijf. De vraag is alleen hoe hij gebruikt gaat worden. Wat mij betreft kan hij als aanvallende middenvelder spelen, maar ook aan de zijkant.”

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Pinas in tranen na wedstrijd
Shaquille Pinas stond na de wedstrijd tegen Groningen in tranen op het veld.
Lees het nieuwsbericht

Alle begrip voor die tranen, dat heb ik namelijk ook al jaren regelmatig na de wedstrijden. Maar het zal voorlopig wel lastig blijven, er wordt zoals gebruikelijk bij ons een speelwijze gezocht bij de spelers die gehaald zijn, ipv andersom. Alleen nu met veel spelers zonder eredivisie/hoogste niveau ervaring. Kan ook niet anders met ons budget door jarenlang gekloot, waarvan het laatste financiele gekloot in de winterstop was met dat britse camping elftal wat nu dus ook nog eens financieel bijgespijkerd moet worden. En dan heb ik het niet eens over de financiele ellende door dat corona gedoe.

Maar er zit nu best wel wat voetbal in een aantal spelers, dus er zal uiteindelijk vanzelf een soort van hiërarchie in het elftal ontstaan waarin niet meer de verkeerde spelers teveel aan de bal komen zoals nu het geval lijkt met bv V. Ewijk in de opbouw. Zijn nu twee wedstrijden onderweg zonder zelf een scorings kans te hebben gecreëerd, zonder enig individuele duelkracht gezien te hebben(uitzondering vandaag de 20 minuten van Elkies!) , zonder herkenbaar spelpatroon etc. Twee wedstrijden gezien waarin iedereen meer bezig is met `zoeken` naar hun eigen positie in balbezit/balverlies dan zelf proberen te voetballen. Lijkt mij verstandig eerst maar eens één `systeem` als team onder de knie te krijgen ipv meerdere, kan je altijd op terug vallen als een soort van vastigheid.

Want vergis je niet, dat verhaal van jonge gasten tijd geven en achter de ploeg blijven staan gaat zowel voor de spelers, trainers, én supporters steeds moeilijker worden als er na vijf á zes wedstrijden nog steeds wordt gekut. Geloof het of niet, maar zelfs elke wedstrijd toen met de lange bal op Becker en onze vriend Bakker voor de defensie als een soort van extra linie was een speelwijze ter compensatie met gebrek aan voetbal. Want alles leuk en aardig die frisse wind, het ene nieuwe talent en wonderkind na de andere, maar gaat wel om te punten.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

GGH, Johan vakkie M, LeoH, Advocado en 273 gasten.

Bekijk de topshouts