Welkom in de shoutbox, gast
gillah
Alan Pardew: `Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn keuze`
Hij was ooit Manager of the Year in de Premier League, maakte drie FA Cup-finales mee waarvan twee als trainer, haalde Europees voetbal, promoveerde en degradeerde, maar staat nu voor de grootste uitdaging in zijn carrière: ADO Den Haag voor de Eredivisie zien te behouden. Alan Pardew (5
heeft geen spijt, maar verbaast zich wel. Dit is zíjn kant van het verhaal.
In Hotel Des Indes wordt er thee geschonken, natuurlijk. English breakfast, met een scheutje melk. Alan Pardew lacht. Waar ter wereld ook, je kunt de tradities nooit helemaal uit een Engelsman halen. Sting zong ooit over de heimwee van een onbegrepen Englishman in New York, Pardew is er één in Den Haag.
`Vanaf dag één heb ik hier het gevoel gehad dat ik mezelf moest verdedigen. Waarom?`
Bent u een `legal alien`?
Een stilte. `Alleen als ik mijn auto heelhuids door het verkeer probeer te manoeuvreren.`
En dan: `We hebben wel moeten wennen aan elkaar. ADO Den Haag aan mij en andersom. Maar dat ging vrij snel. Waar ik als Engelsman meer moeite mee heb, is de benadering hier. Ik was nog niet begonnen, of ik werd al aangepakt in de kranten en op tv. Vanaf dag één heb ik het gevoel gehad dat ik mezelf moest verdedigen. Dat heeft me verbaasd. Waarom? Ik heb successen gekend en mislukkingen, wie niet in dit leven? Maar het leek wel alsof ik er op voorhand weinig van kon.`
Als Premier League-manager bent u toch wel wat gewend?
`Over mij mogen ze zeggen en schrijven wat ze willen, alleen: waarom al voordat ik was begonnen? Wat mij vooral raakt, is dat de berichtgeving zorgt voor druk op mijn spelers, dat vind ik niet eerlijk. Neem nou die supporters die ineens met een flipover naast het trainingsveld stonden. What the hell! We hadden net een punt gepakt in Heerenveen, gestreden alsof onze levens ervan afhingen, spelers lagen na afloop op de grond zo leeg als ze waren en dan een paar dagen later staan er fans op het veld met een bord om uit te leggen wat er allemaal fout gaat... Dat heeft effect op voetballers, die worden weer het negatieve ingetrokken, nadat ze een resultaat hadden gehaald dat hen vertrouwen had moeten geven. Noem me naïef, maar in Engeland is dat onmogelijk, gebeurt niet. In Nederland schijnen zulke dingen vaker voor te komen. Op zich kan ik daarmee ook nog wel leven en ben ik bereid iedereen uit te leggen waarmee we bezig zijn. Maar maak een afspraak, kies een andere dag. Dit had een negatief effect op de groep.`
Wist u wel waaraan u begon?
`Je moet altijd kijken naar waar een club staat als je aan een klus begint. Ik zag een selectie die niet in balans was, we misten kwaliteit én kwantiteit. De twee beste spelers van de club waren in de zomer verkocht en het kwam erop neer dat we hun vertrek in de winter moesten repareren. Maar die window is daarvoor niet geschikt. Zoiets moet in de zomer gebeuren. De club heeft geprobeerd hen te vervangen met de komst van acht nieuwe spelers, van wie er in september drie in de basis stonden: Luuk Koopmans, Crysencio Summerville en Milan van Ewijk. In de winter vertrokken er zes (Van Ewijk, Robin Polley, Thom Haye, Donny Gorter, Aleksandar Bjelica en Mike Havekotte, red.) Doordat het proces in de zomer was mislukt, moest de club het in januari herhalen. Dus: met minder geld zes spelers vervangen. Wie kan dat? Wat wij hebben gedaan, is heel simpel: pleisters geplakt. Gezocht naar oplossingen voor de korte termijn, om een lange termijn mogelijk te maken.`
De oplossing is dan: acht spelers halen uit voornamelijk lagere Engelse divisies?
`Voordat ik uitleg waarom we dat hebben gedaan, wil ik eerst kwijt dat ik die kritiek in het begin ook niet snapte. Ook nu weer was het allemaal niet goed, voordat we een wedstrijd hadden gespeeld. In Engeland zijn we het station voorbij dat het uitmaakt waar spelers vandaan komen. Ik zorgde ooit zelf voor headlines in de tabloids, door als eerste openlijk Arsène Wenger te bekritiseren vanwege al die buitenlandse voetballers die hij naar Arsenal haalde. Ik vond het nogal wat dat een grote club speelde zonder een Engelsman in de basis. Maar tijden zijn veranderd. Big Time. Later heb ik toegegeven dat het goed is geweest, al die buitenlanders. En niet alleen de spelers, vooral ook de coaches. Wenger, José Mourinho, Jürgen Klopp, Ronald Koeman, Louis van Gaal, Pep Guardiola, nu weer Carlo Ancelotti. Voor ons Engelse managers was dat een leerschool die we zomaar in de schoot geworpen kregen. De buitenlandse coaches deden andere dingen op tactisch vlak, trainden anders dan wij gewend waren, dachten anders over voetbal en alles wat daarbij komt kijken. Wenger was de Franse school, Mourinho introduceerde de Portugese manier van denken. Guardiola bracht zijn eigen filosofie mee, Klopp de pressing. En wij Engelse managers moesten er maar een antwoord op zien te vinden. In plaats het als een bedreiging te zien, begon ik hun komst steeds meer als een blessing te beschouwen.`
U had Nederland wat toleranter verwacht?
`Ja en nee tegelijk. Dit is een vrij tolerant land, maar als ik naar het voetbal kijk, zie ik alleen bij FC Twente een trainer uit Uruguay en bij Heracles Almelo één uit Duitsland. Op dat vlak lijken jullie eerder conservatief. Zodoende wist ik wel dat het voor mij misschien moeilijk kon gaan worden. Als buitenlandse coach heb je minder krediet. Tel daarbij op de situatie waarin ik terechtkwam, met de kans op resultaten die niet meteen goed zouden zijn, en eigenlijk begin je al met een kleine achterstand.`
Wie acht spelers haalt en niet presteert, krijgt kritiek. Zo werkt het toch?
`Ik zou nog uitleggen waarom we deden wat we hebben gedaan. Ik lees die natuurlijk verhalen ook. Waarom haalt Pardew niet drie toppers? Alsof ik dat niet had gewild! Je moet wederom kijken naar de situatie waarin je terechtkomt. Het budget om te repareren was niet groot, maar de nood hoog. Bijna geen enkele positie bij ADO Den Haag was dubbel bezet, blessures zouden al funest zijn. Nou, dan ga je aan de slag. Kon ik spelers uit de Premier League huren? Onmogelijk. Uit de Eredivisie? We hebben het geprobeerd, jongens die bij grote clubs buiten de boot vielen (Yassine Ayoub en Luciano Narsingh, red.). Maar die keken naar de ranglijst en zeiden: “Liever niet”. En dan speelt er nóg iets. Bij West Bromwich Albion ben ik anderhalf jaar geleden ook tussentijds ingestapt. Daar had ik wél een aardig budget tot mijn beschikking en besloot ik dat te spenderen aan de komst van een topspeler, Daniel Sturridge. Wat denk je? Na één wedstrijd raakte hij geblesseerd. Die ervaring nam ik mee naar Den Haag. Stel dat ik twee spelers had gehaald en ze waren geblesseerd geraakt… Dat risico konden we ook niet nemen. We waren als een onderhoudsbedrijf dat een megaklus moest doen, maar met minimaal gereedschap.`
Tom Beugelsdijk en Sam Stubbs stuiten eendrachtig AZ-spits Myron Boadu.
© PRO SHOTS/TOON DOMPELING
Tom Beugelsdijk en Sam Stubbs stuiten eendrachtig AZ-spits Myron Boadu.
Hebt u niet gewoon het niveau van de Eredivisie onderschat?
`Ik zou zeggen: integendeel, ik ken jullie competitie beter dan iedereen denkt. Als manager van West Ham United kwam ik vaak naar Nederland om te scouten. Ik vond toen al dat jullie hier geweldige aanvallers opleidden. Individueel technisch en tactisch sterke spelers. Sinds ik hier werk, begrijp ik waarom. Jullie spelen dapper voetbal, in verdedigend opzicht veel gedurfder dan veel clubs in de Premier League. Ik heb me afgevraagd hoe dat nou toch kan? Ik denk dat het antwoord schuil gaat in het feit dat op degraderen hier geen straf staat van 105 miljoen pond minder budget, zoals in Engeland het geval is. De kans terug te keren in de Eredivisie is er voor degradanten altijd. Misschien dat die wetenschap de teams hier een wat vrijer gevoel geeft. Want het maakt niet uit tegen wie je speelt. Ajax of Heracles? Ze schuiven allebei hun centrale verdedigers door, de backs staan hoog; ik bewonder dat. Het probleem van ADO Den Haag is juist dat het niveau van deze competitie best hoog is en wij vooral qua individuele technische en tactische kwaliteiten achterlopen bij veel van de clubs om ons heen. Ik wist dat. Ik had ADO tegen Ajax zien spelen voordat ik tekende en dacht: Oh, dear! Wat ik vervolgens heb gedaan, is wat iedere trainer doet als hij ergens begint: proberen wat meer defensieve zekerheid in te bouwen. Misschien heb ik daarmee wel iets van het aanvallende spel weggenomen, onbewust. Dat we te veel de nadruk hebben gelegd op de verdedigende organisatie. Ik durf best te toe te geven dat dát misschien een negatief signaal is geweest, zonder dat het de bedoeling was.`
U hebt veel veranderd, zonder resultaat.
`Dat maakt me volgens mijn nieuwe criticasters ongeorganiseerd en warrig. Ja, ik héb veel veranderd, in de ploeg, in de manier van trainen, in de tijden waarop we trainen. Changes! Maar niet omdat ik dat leuk vind of zo. Bovendien hebben we te maken met blessures. Tom Beugelsdijk is er lang uit geweest, tegen AZ misten we John Goossens, Lex Immers en Dion Malone; dat dwingt ook tot schuiven. Maar in z’n algemeenheid: met de manier waarop het ging, haalde deze club dertien punten in zeventien wedstrijden. Hadden we dan alles bij het oude moeten laten? Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.`
Waarom zegt u niet gewoon dat als u de aanvangstijden van trainingen wilt veranderen, er protest uitbreekt omdat sommige medewerkers van de club dan te laat komen bij een amateurclub waar ze ook werkzaam zijn?
`Misschien heb ik dat wel een beetje onderschat, de macht van een manager in Nederland. Geen idee of het typisch ADO Den Haag is, of iets wat geldt voor Nederlanders in het algemeen, maar iets veranderen, dat gaat moeilijk hier. Vinden ze niet leuk. Elke verandering is een soort woohaa. Daarmee wil ik niet zeggen dat ík alles goed heb gedaan, zeker niet. De kritiek die ik kreeg na PSV-thuis (0-3), daarin kon ik me wel vinden. De manier waarop we ze wilden bestrijden, daar sta ik nog steeds achter. Ik heb alleen op sommige posities de verkeerde spelers eraan gekoppeld, jongens die nog niet konden brengen wat we dachten en hoopten. Oké, mijn schuld.`
Wat is de club eigenlijk opgeschoten met de komst van Alan Pardew?
`Het antwoord daarop kun je pas geven na het seizoen. Ondanks al het negativisme rond de club, zie ik iets in mijn groep wat me vertrouwen geeft. Ik zie passie, strijdlust. Ik zie ook dat we volslagen kansloos waren tegen FC Utrecht, PSV en AZ, maar tegelijkertijd dat we thuis van Vitesse en Heracles hadden moeten winnen, dat we hebben gevochten als leeuwen in Heerenveen. Die spirit moeten we gaan omzetten in resultaat, want we zitten nu in een situatie dat het ook nog eens gaat tegenzitten.`
`Dat verontrust me het meest: er is iemand, in dienst van de club, die er genoegen in schept zijn eigen team te schaden`
Bestaat Murphy’s Law?
`Zeker voor clubs in problemen. Neem Heracles-thuis. Eerste helft matig, na rust beter, kansen op de overwinning, maar het blijft 0-0. Even ben je teleurgesteld, maar je denkt: Oké, een punt, na Heerenveen-uit opnieuw niet verloren, kunnen we mee verder. Vervolgens loop je de catacomben in en zie je op televisie de keeper van Vitesse een bal uit zijn handen laten vallen en PEC Zwolle de winnende goal maken, onze concurrent. Is dat dan bad luck? Ik denk het niet. Het is gewoon de situatie waarin we verkeren, dit gebeurt als je onderin staat. Dan krijg je zulke klappen te verwerken, dan wordt er gelekt uit je eigen kleedkamer. Dat verontrust me trouwens nog het meest van alles. Er is dus iemand, in dienst van de club, die er genoegen in schept zijn eigen team te schaden. We vechten voor ons leven, dat is wat we moeten doen, dat is wat ik van mijn spelers vraag. Natuurlijk botst het dan weleens op het trainingsveld, hoort erbij. Maar die ene keer dat het om een Nederlandse en een Engelse jongen ging, kwam het naar buiten. Come on… Iemand gebruikt dit om de club, de spelers, de trainers, de leiding kapot te maken. Dát vind ik oneerlijk. Je mag mij bekritiseren wat je wilt, geen probleem. Ik ben niet naar Den Haag gekomen om de wijsneus uit te hangen, to teach them to suck eggs, om te laten zien dat ik zo goed ben, voor het geld, of wat dan ook. Ik wil alleen maar helpen, met goede intenties. Omdat ik uit ervaring weet dat het ook zó weer anders kan zijn.`
In hoeverre wordt een wederopstanding bepaald door geluk?
`Ik zeg altijd: een manager can fall into luck. Bijvoorbeeld door een speler in te brengen die het totale beeld van een elftal verandert. Ik geef vaak presentaties aan beginnende trainers in Engeland en dan vertel ik het verhaal over Reading, mijn eerste club als manager. Na een paar weken hadden de fans pants day. Ik was net begonnen, dus ik vroeg wat het was. Bleek dat ze van plan waren hun broek uit te trekken en op hun hoofd te zetten. Want het team was pants, zeg maar shit. Dus de volgende zaterdag, inderdaad, al die supporters met broeken op hun hoofd. Daar sta je dan, als beginnend manager. Intussen begonnen we wel wat beter te spelen, maar konden we geen controle krijgen over wedstrijden. Totdat ik op een dag bij de reserves ging kijken. Ze speelden tegen Leyton Orient. Ik zag een middenvelder lopen in die ploeg, een dun, klein mannetje, maar met een geweldig linkerbeen. Nicky Shorey. Hij had wat. We betaalden tienduizend pond, voor een wisselspeler van Leyton, die in de competitie nog onder ons stonden. We kregen vervolgens te maken met blessures en Nicky kwam in de ploeg. We speelden goed, we wonnen. Week erop, hetzelfde verhaal. Week daarna weer. Na twee maanden kreeg ik tijdens de persconferentie een vraag. “Alan, je hebt je stijl van voetballen veranderd. Jullie hebben veel meer controle”. En ik dacht: Ja. Maar dat kwam doordat we die speler van Leyton hadden ingebracht. Hij bleek de passer die we misten, temporiseerde, zette druk, bepaalde het ritme van de wedstrijd. Een speler, een jochie, veranderde onze manier van voetballen. En wie kreeg de credits? Ik. Maar dat was niet helemaal terecht. Ik kocht hem en gaf hem de kans. Maar op het einde was het niet meer dan een beetje geluk dat het zo in elkaar viel en ik bekend kwam te staan als een manager die Reading goed voetbal liet spelen. Het is ook een reden dat ik wissel bij ADO Den Haag. Als het goed valt, kan alles veranderen.`
Manager Alan Pardew leidt zijn Crystal Palace het veld op van Wembley voor de FA Cupfinal in 2016 tegen Manchester United. Rechts zijn collega Louis van Gaal.
© PRO SHOTS
Manager Alan Pardew leidt zijn Crystal Palace het veld op van Wembley voor de FA Cupfinal in 2016 tegen Manchester United. Rechts zijn collega Louis van Gaal.
Geluk kent ook een andere kant.
`Ik had drie keer de FA Cup kunnen winnen; een keer als speler, twee keer als manager. In 2006 had ik die cup al in mijn handen. We speelden met West Ham United de finale tegen Liverpool, totale controle. Een minuut voor tijd 3-2 voor. Ik keek naar Rafael Benítez, de manager van Liverpool en zag berusting in zijn ogen. Hij had zich al neergelegd bij de nederlaag. Tien minuten voor tijd hadden we gewisseld. Mijn assistent zei tegen me: “De enige die nog voor Liverpool kan scoren, is Steven Gerrard”. Was ik het mee eens. Nigel Rio-Coker brachten we in en hij liep Gerrard in de weg, verdedigde hem perfect. Totdat Steven zich een minuut voor tijd helemaal liet uitzakken naar het middenveld. Nigel dacht terecht dat het weinig zin had zo ver mee te lopen. Hij hielp onze laatste lijn met verdedigen. Er was nog maar een minuut te spelen toen de bal voor de voeten viel van Gerrard. De afstand was dertig meter, maar Steven nam die bal half-volley: goal. Geweldig doelpunt, 3-3 en we verloren de penaltyserie. Drie jaar geleden kreeg ik wéér een kans, met Palace tegen het Manchester United van Louis van Gaal. We kwamen 1-0 voor, niks aan de hand, ik maakte van blijdschap nog dat dansje, totdat we vergaten een overtreding te maken op Wayne Rooney: 1-1 en de wedstrijd viel uit onze handen. Normaal is het drie keer scheepsrecht, maar niet voor mij.`
Het irriteert u.
`Ja, natuurlijk. Wat als ik die FA Cup wél een keer had gewonnen? Alles verandert. De beeldvorming, de mindset, dan ben je ineens wél een winnaar, je weet niet hoe je carrière er dan had uitgezien. Ik ben Manager of the Year geweest in de Premier League, we hebben Europees voetbal afgedwongen met Newcastle United, ik ben twee keer gepromoveerd naar de Premier League, maar op mijn cv staat geen echte prijs.`
Handhaven met ADO Den Haag zou zeker nu de allure hebben van een prijs. Hebt u enig idee hoe u de negatieve spiraal nog denkt te kunnen doorbreken?
`Toen ik van Newcastle naar Crystal Palace ging, stond die club ook onderin. Wat je dan zoekt, is a fighting character in je ploeg. De keren dat het me als manager niet lukte uit de problemen te komen, zoals bij Charlton Athletic en vooral West Brom, ontbrak die vechtmentaliteit. Je creëert die door de band tussen je spelers te versterken. Daarom was die aantijging zo kwaadaardig dat het niet klikte tussen de Nederlandse en Engelse jongens, vooral omdat het gewoon niet waar is. Ik zie die mentaliteit juist wél in deze groep. Ze willen, ze vechten, ze doen hun best. Daarmee begint het. Ik kan mijn spelers niks verwijten. We staan verder weg van handhaving dan ik had gedacht, we hangen in de touwen, doordat de prestaties tegenvallen en het ook nog eens niet meezit. Maar als ik naar die gasten kijk, weet ik dat het nog steeds kan. Dat vertel ik ze ook. Het lijkt of iedereen tegen ons is – sommige supporters, de media, de beeldvorming – maar alles kan zó weer anders zijn. Een bal binnenkant-paal, een gelukkige zege, een onterechte penalty. Ik gun het mijn spelers zo, omdat ik zie hoe ze betrokken zijn. Beugelsdijk, Immers, Goossens; ze zijn zó involved, dat het eigenlijk ongezond is. ADO Den Haag, dat zijn zij. Ze voelen die verantwoordelijkheid en tonen dat elke dag. Ik ben van die jongens gaan houden. Ik gun Mohammed Hamdi succes, de hardst werkende directeur die ik heb meegemaakt. Ik gun het Martin Jol, die wat van deze club wil maken. Ik gun die mensen een feest aan het einde van het seizoen, als we ons hebben gehandhaafd in de Eredivisie.`
`ADO Den Haag is de grootste en moeilijkste uitdaging van allemaal`
Hoe verhoudt de uitdaging in Den Haag zich tot alles wat u al hebt meegemaakt in uw loopbaan?
`Dit is de grootste en moeilijkste uitdaging van allemaal. De reden is dat de kwaliteit van dit team niet te vergelijken is met al die andere elftallen die ik heb gecoacht. We moeten zó hard werken om wedstrijden te kunnen winnen, want dat zullen we op basis van teamgeest, karakter en wilskracht voor elkaar moeten zien te krijgen. Ook voor mij is dit een test, als manager, als mens. Sla ik me hier doorheen? Ik ben allang niet meer bezig met mijn cv, wel met mijn ontwikkeling. Als manager evolueer je mee met het voetbal. Dat is het mooie van dit vak. Alex Ferguson vertelde me ooit het verhaal dat hij Roy Keane passeerde. Dat was eigenlijk not done, Keane, grootheid bij Manchester United. Die liet het er dan ook niet bij zitten en klopte op de deur van het kantoor van Ferguson. Alex liet hem binnen en Keane begon meteen. Dat hij teleurgesteld was in Ferguson, dat hij het niet had verwacht. “U bent enorm veranderd, coach”, zei hij. Ferguson keek hem aan en zei: “Ja, ik ben inderdaad veranderd. The game moved on, so I moved on”. Het is de waarheid. Ik ben als trainer óók veranderd. Vroeger was ik keihard tegen spelers, nu kan dat niet meer. Het wordt niet meer geaccepteerd, spelers luisteren niet meer naar je.`
Met Crysencio Summerville na diens wissel tegen AZ. 'Hij is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo.'
© PRO SHOTS/TOON DOMPELING
Met Crysencio Summerville na diens wissel tegen AZ. `Hij is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo.`
Het vak is moeilijker geworden?
`Ja, veel meer individualistisch. De jonge voetballers van nu zijn bijvoorbeeld visueel ingesteld, dus moet je ze op die manier benaderen, terwijl je bij ADO Den Haag ook een oudere groep hebt die er weer niets van moet weten. Daar een balans in vinden, is lastig. Crysencio Summerville is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo. Zijn generatie gelooft dat ze dat gaan bereiken, ze zien de leuke dingen van het leven. Het is de taak van een manager ze op te voeden in een moeilijke tijd, want succes komt niet gratis. De voetballers van tegenwoordig noem ik celebrities without fame. Ze worden in deze maatschappij opgevoed als sterren, maar hebben nog niks bereikt. Niemand weet wie ze zijn, maar ze rijden al in de mooiste auto’s en dragen de duurste kleding. Deze generatie hoeft veel minder hard te werken om te kunnen baden in luxe. Oké, zo is de tijd. Als coach moet je dat proberen te begrijpen en een manier te vinden om ze te raken. Dat is dan weer iets wat nooit verandert: trainen gaat altijd om het kunnen bereiken van spelers.`
Wie zich verdiept in uw carrière, ziet een manager van wie het lijkt of hij steeds maar moet vechten voor erkenning.
`Dat is best een goede analyse, zo voelt het wel. Door de jaren heen heb ik steeds goede teams gebouwd, maar nooit de kans gekregen een goed elftal te erven om erop te kunnen voortborduren. Vaak komt de erkenning dan achteraf, zoals de eigenaar van Southampton die me belt om te bedanken voor het fundament dat ik heb gelegd waarop de club zich de laatste tien jaar heeft ontwikkeld tot stabiele factor in de Premier League.`
Hoe verklaart u het dat er geen tussenweg lijkt te bestaan? Je houdt van Alan Pardew of je hebt een hekel aan hem.
‘In mijn drive te winnen, ben ik vaak gebotst. Met andere managers, spelers van tegenstanders. Bij mij is dat all in the game. Ik ben opgegroeid op bouwplaatsen, werkte als glaszetter in Londen en speelde bij een heel rijtje Non-League-clubs. ’s Ochtends om zeven uur stond ik op de bouwplaats, half drie reed ik dan, bijvoorbeeld, drie uur naar Yeovil om twee uurtjes te spelen of te trainen. Daarna de auto in, drie uur terug, diep in de nacht je bed in en om zeven uur weer aan de slag. Heb ik jaren gedaan, totdat ik de kans kreeg prof te worden bij Crystal Palace. Begon ik om tien uur en vier uur later zat mijn werkdag er weer op. Daaraan kon ik niet wennen. Ik gebruikte de tijd die ik over had om beter te worden. Ik was geen grote speler, maar werd zo wel een góéde profvoetballer en later was mijn vechtershart voor veel clubs een reden met me in zee te gaan. Hard werken klopt talent; ik zeg het bij elke club tegen mijn spelers. De uren die je extra investeert, kunnen het verschil maken tussen winnen of verliezen, wel of geen contract, meer of minder geld, glorie, eer… Tussen erin blijven of degraderen. Als Alex Ferguson nou zegt dat Eric Cantona als allerlaatste van het trainingsveld stapte… Welke voorbeelden heb je nodig als speler? Ik heb goede voetballers getraind: Michael Carrick, Teddy Sheringham, Demba Ba, Yohan Cabaye, Jermain Defoe… Al die jongens hadden één overeenkomst: they’ve put in the extra work.’
Alan Pardew als voetballer. Hier heeft hij gescoord namens Crystal Palace.
© PRO SHOTS
Alan Pardew als voetballer. Hier heeft hij gescoord namens Crystal Palace.
`Toen ik net bij deze club was, vroeg ik naar de modellen. Er was niks. De filosofie van ADO ligt bij de trainer die er werkt`
Los van hoe alles eindigt, heeft u vast wel een idee over de club ADO Den Haag en hoe de toekomst eruit zou moeten gaan zien.
`Deze club zit in een identiteitscrisis en zal zich moeten afvragen waar ze voor staat. Wat is nou ADO Den Haag? Wat is de cultuur, de speelwijze, de formule? Toen ik hier net was, vroeg ik naar de modellen. Wat is jullie manier van aanvallen en verdedigen? Hoe trainen en coachen jullie dat? Er was niks. Toen ik bij Southampton instapte, waren die modellen er wel. “Dit is Adam Lallana, Alex Oxlade-Chamberlain, coach”. Die laatste was zestien jaar, maar goed genoeg, dus oud genoeg. Dan ben je als club dus voorbereid. Maar de filosofie van ADO ligt bij de trainer die er werkt. Waarom leidt ADO niet genoeg jonge spelers op? Hoe kan dat, voor zo’n grote club? Waarom staat er geen waarde op het veld? Het is een grote zorg. Ik kijk ernaar en denk: ADO Den Haag moet vooruit, maar hoe? We trainen hier in het stadion, op één kunstgrasveld. Dat is op elk hoogste niveau ondenkbaar. Hoe kan ik dan linies trainen? Hoe kan ik jeugdspelers bij de ploeg halen als we bijvoorbeeld standaardsituaties gaan trainen? Ik wist het van tevoren, maar heb het onderschat. En toch heb ik geen seconde spijt gehad van mijn keuze. Ik had nu thuis in Surrey van het leven kunnen genieten. Golfen, tennissen, met de honden wandelen, maar in mij brandt nog steeds een heilig vuur voor voetbal, voor samen het onmogelijke presteren. Dat is wat mij drijft.
Vrijdagavond is het ADO Den Haag tegen Fortuna Sittard. Een wedstrijd van alles of niets.
`Bij winst is het gat vier punten en krijgen we een programma met mogelijkheden. Hoe moeilijk de situatie ook is, hoeveel negativisme er ook mag zijn, ik vertrouw op mijn spelers. They have the fire in their bellies. We zullen er staan.`
Hij was ooit Manager of the Year in de Premier League, maakte drie FA Cup-finales mee waarvan twee als trainer, haalde Europees voetbal, promoveerde en degradeerde, maar staat nu voor de grootste uitdaging in zijn carrière: ADO Den Haag voor de Eredivisie zien te behouden. Alan Pardew (5
heeft geen spijt, maar verbaast zich wel. Dit is zíjn kant van het verhaal.In Hotel Des Indes wordt er thee geschonken, natuurlijk. English breakfast, met een scheutje melk. Alan Pardew lacht. Waar ter wereld ook, je kunt de tradities nooit helemaal uit een Engelsman halen. Sting zong ooit over de heimwee van een onbegrepen Englishman in New York, Pardew is er één in Den Haag.
`Vanaf dag één heb ik hier het gevoel gehad dat ik mezelf moest verdedigen. Waarom?`
Bent u een `legal alien`?
Een stilte. `Alleen als ik mijn auto heelhuids door het verkeer probeer te manoeuvreren.`
En dan: `We hebben wel moeten wennen aan elkaar. ADO Den Haag aan mij en andersom. Maar dat ging vrij snel. Waar ik als Engelsman meer moeite mee heb, is de benadering hier. Ik was nog niet begonnen, of ik werd al aangepakt in de kranten en op tv. Vanaf dag één heb ik het gevoel gehad dat ik mezelf moest verdedigen. Dat heeft me verbaasd. Waarom? Ik heb successen gekend en mislukkingen, wie niet in dit leven? Maar het leek wel alsof ik er op voorhand weinig van kon.`
Als Premier League-manager bent u toch wel wat gewend?
`Over mij mogen ze zeggen en schrijven wat ze willen, alleen: waarom al voordat ik was begonnen? Wat mij vooral raakt, is dat de berichtgeving zorgt voor druk op mijn spelers, dat vind ik niet eerlijk. Neem nou die supporters die ineens met een flipover naast het trainingsveld stonden. What the hell! We hadden net een punt gepakt in Heerenveen, gestreden alsof onze levens ervan afhingen, spelers lagen na afloop op de grond zo leeg als ze waren en dan een paar dagen later staan er fans op het veld met een bord om uit te leggen wat er allemaal fout gaat... Dat heeft effect op voetballers, die worden weer het negatieve ingetrokken, nadat ze een resultaat hadden gehaald dat hen vertrouwen had moeten geven. Noem me naïef, maar in Engeland is dat onmogelijk, gebeurt niet. In Nederland schijnen zulke dingen vaker voor te komen. Op zich kan ik daarmee ook nog wel leven en ben ik bereid iedereen uit te leggen waarmee we bezig zijn. Maar maak een afspraak, kies een andere dag. Dit had een negatief effect op de groep.`
Wist u wel waaraan u begon?
`Je moet altijd kijken naar waar een club staat als je aan een klus begint. Ik zag een selectie die niet in balans was, we misten kwaliteit én kwantiteit. De twee beste spelers van de club waren in de zomer verkocht en het kwam erop neer dat we hun vertrek in de winter moesten repareren. Maar die window is daarvoor niet geschikt. Zoiets moet in de zomer gebeuren. De club heeft geprobeerd hen te vervangen met de komst van acht nieuwe spelers, van wie er in september drie in de basis stonden: Luuk Koopmans, Crysencio Summerville en Milan van Ewijk. In de winter vertrokken er zes (Van Ewijk, Robin Polley, Thom Haye, Donny Gorter, Aleksandar Bjelica en Mike Havekotte, red.) Doordat het proces in de zomer was mislukt, moest de club het in januari herhalen. Dus: met minder geld zes spelers vervangen. Wie kan dat? Wat wij hebben gedaan, is heel simpel: pleisters geplakt. Gezocht naar oplossingen voor de korte termijn, om een lange termijn mogelijk te maken.`
De oplossing is dan: acht spelers halen uit voornamelijk lagere Engelse divisies?
`Voordat ik uitleg waarom we dat hebben gedaan, wil ik eerst kwijt dat ik die kritiek in het begin ook niet snapte. Ook nu weer was het allemaal niet goed, voordat we een wedstrijd hadden gespeeld. In Engeland zijn we het station voorbij dat het uitmaakt waar spelers vandaan komen. Ik zorgde ooit zelf voor headlines in de tabloids, door als eerste openlijk Arsène Wenger te bekritiseren vanwege al die buitenlandse voetballers die hij naar Arsenal haalde. Ik vond het nogal wat dat een grote club speelde zonder een Engelsman in de basis. Maar tijden zijn veranderd. Big Time. Later heb ik toegegeven dat het goed is geweest, al die buitenlanders. En niet alleen de spelers, vooral ook de coaches. Wenger, José Mourinho, Jürgen Klopp, Ronald Koeman, Louis van Gaal, Pep Guardiola, nu weer Carlo Ancelotti. Voor ons Engelse managers was dat een leerschool die we zomaar in de schoot geworpen kregen. De buitenlandse coaches deden andere dingen op tactisch vlak, trainden anders dan wij gewend waren, dachten anders over voetbal en alles wat daarbij komt kijken. Wenger was de Franse school, Mourinho introduceerde de Portugese manier van denken. Guardiola bracht zijn eigen filosofie mee, Klopp de pressing. En wij Engelse managers moesten er maar een antwoord op zien te vinden. In plaats het als een bedreiging te zien, begon ik hun komst steeds meer als een blessing te beschouwen.`
U had Nederland wat toleranter verwacht?
`Ja en nee tegelijk. Dit is een vrij tolerant land, maar als ik naar het voetbal kijk, zie ik alleen bij FC Twente een trainer uit Uruguay en bij Heracles Almelo één uit Duitsland. Op dat vlak lijken jullie eerder conservatief. Zodoende wist ik wel dat het voor mij misschien moeilijk kon gaan worden. Als buitenlandse coach heb je minder krediet. Tel daarbij op de situatie waarin ik terechtkwam, met de kans op resultaten die niet meteen goed zouden zijn, en eigenlijk begin je al met een kleine achterstand.`
Wie acht spelers haalt en niet presteert, krijgt kritiek. Zo werkt het toch?
`Ik zou nog uitleggen waarom we deden wat we hebben gedaan. Ik lees die natuurlijk verhalen ook. Waarom haalt Pardew niet drie toppers? Alsof ik dat niet had gewild! Je moet wederom kijken naar de situatie waarin je terechtkomt. Het budget om te repareren was niet groot, maar de nood hoog. Bijna geen enkele positie bij ADO Den Haag was dubbel bezet, blessures zouden al funest zijn. Nou, dan ga je aan de slag. Kon ik spelers uit de Premier League huren? Onmogelijk. Uit de Eredivisie? We hebben het geprobeerd, jongens die bij grote clubs buiten de boot vielen (Yassine Ayoub en Luciano Narsingh, red.). Maar die keken naar de ranglijst en zeiden: “Liever niet”. En dan speelt er nóg iets. Bij West Bromwich Albion ben ik anderhalf jaar geleden ook tussentijds ingestapt. Daar had ik wél een aardig budget tot mijn beschikking en besloot ik dat te spenderen aan de komst van een topspeler, Daniel Sturridge. Wat denk je? Na één wedstrijd raakte hij geblesseerd. Die ervaring nam ik mee naar Den Haag. Stel dat ik twee spelers had gehaald en ze waren geblesseerd geraakt… Dat risico konden we ook niet nemen. We waren als een onderhoudsbedrijf dat een megaklus moest doen, maar met minimaal gereedschap.`
Tom Beugelsdijk en Sam Stubbs stuiten eendrachtig AZ-spits Myron Boadu.
© PRO SHOTS/TOON DOMPELING
Tom Beugelsdijk en Sam Stubbs stuiten eendrachtig AZ-spits Myron Boadu.
Hebt u niet gewoon het niveau van de Eredivisie onderschat?
`Ik zou zeggen: integendeel, ik ken jullie competitie beter dan iedereen denkt. Als manager van West Ham United kwam ik vaak naar Nederland om te scouten. Ik vond toen al dat jullie hier geweldige aanvallers opleidden. Individueel technisch en tactisch sterke spelers. Sinds ik hier werk, begrijp ik waarom. Jullie spelen dapper voetbal, in verdedigend opzicht veel gedurfder dan veel clubs in de Premier League. Ik heb me afgevraagd hoe dat nou toch kan? Ik denk dat het antwoord schuil gaat in het feit dat op degraderen hier geen straf staat van 105 miljoen pond minder budget, zoals in Engeland het geval is. De kans terug te keren in de Eredivisie is er voor degradanten altijd. Misschien dat die wetenschap de teams hier een wat vrijer gevoel geeft. Want het maakt niet uit tegen wie je speelt. Ajax of Heracles? Ze schuiven allebei hun centrale verdedigers door, de backs staan hoog; ik bewonder dat. Het probleem van ADO Den Haag is juist dat het niveau van deze competitie best hoog is en wij vooral qua individuele technische en tactische kwaliteiten achterlopen bij veel van de clubs om ons heen. Ik wist dat. Ik had ADO tegen Ajax zien spelen voordat ik tekende en dacht: Oh, dear! Wat ik vervolgens heb gedaan, is wat iedere trainer doet als hij ergens begint: proberen wat meer defensieve zekerheid in te bouwen. Misschien heb ik daarmee wel iets van het aanvallende spel weggenomen, onbewust. Dat we te veel de nadruk hebben gelegd op de verdedigende organisatie. Ik durf best te toe te geven dat dát misschien een negatief signaal is geweest, zonder dat het de bedoeling was.`
U hebt veel veranderd, zonder resultaat.
`Dat maakt me volgens mijn nieuwe criticasters ongeorganiseerd en warrig. Ja, ik héb veel veranderd, in de ploeg, in de manier van trainen, in de tijden waarop we trainen. Changes! Maar niet omdat ik dat leuk vind of zo. Bovendien hebben we te maken met blessures. Tom Beugelsdijk is er lang uit geweest, tegen AZ misten we John Goossens, Lex Immers en Dion Malone; dat dwingt ook tot schuiven. Maar in z’n algemeenheid: met de manier waarop het ging, haalde deze club dertien punten in zeventien wedstrijden. Hadden we dan alles bij het oude moeten laten? Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.`
Waarom zegt u niet gewoon dat als u de aanvangstijden van trainingen wilt veranderen, er protest uitbreekt omdat sommige medewerkers van de club dan te laat komen bij een amateurclub waar ze ook werkzaam zijn?
`Misschien heb ik dat wel een beetje onderschat, de macht van een manager in Nederland. Geen idee of het typisch ADO Den Haag is, of iets wat geldt voor Nederlanders in het algemeen, maar iets veranderen, dat gaat moeilijk hier. Vinden ze niet leuk. Elke verandering is een soort woohaa. Daarmee wil ik niet zeggen dat ík alles goed heb gedaan, zeker niet. De kritiek die ik kreeg na PSV-thuis (0-3), daarin kon ik me wel vinden. De manier waarop we ze wilden bestrijden, daar sta ik nog steeds achter. Ik heb alleen op sommige posities de verkeerde spelers eraan gekoppeld, jongens die nog niet konden brengen wat we dachten en hoopten. Oké, mijn schuld.`
Wat is de club eigenlijk opgeschoten met de komst van Alan Pardew?
`Het antwoord daarop kun je pas geven na het seizoen. Ondanks al het negativisme rond de club, zie ik iets in mijn groep wat me vertrouwen geeft. Ik zie passie, strijdlust. Ik zie ook dat we volslagen kansloos waren tegen FC Utrecht, PSV en AZ, maar tegelijkertijd dat we thuis van Vitesse en Heracles hadden moeten winnen, dat we hebben gevochten als leeuwen in Heerenveen. Die spirit moeten we gaan omzetten in resultaat, want we zitten nu in een situatie dat het ook nog eens gaat tegenzitten.`
`Dat verontrust me het meest: er is iemand, in dienst van de club, die er genoegen in schept zijn eigen team te schaden`
Bestaat Murphy’s Law?
`Zeker voor clubs in problemen. Neem Heracles-thuis. Eerste helft matig, na rust beter, kansen op de overwinning, maar het blijft 0-0. Even ben je teleurgesteld, maar je denkt: Oké, een punt, na Heerenveen-uit opnieuw niet verloren, kunnen we mee verder. Vervolgens loop je de catacomben in en zie je op televisie de keeper van Vitesse een bal uit zijn handen laten vallen en PEC Zwolle de winnende goal maken, onze concurrent. Is dat dan bad luck? Ik denk het niet. Het is gewoon de situatie waarin we verkeren, dit gebeurt als je onderin staat. Dan krijg je zulke klappen te verwerken, dan wordt er gelekt uit je eigen kleedkamer. Dat verontrust me trouwens nog het meest van alles. Er is dus iemand, in dienst van de club, die er genoegen in schept zijn eigen team te schaden. We vechten voor ons leven, dat is wat we moeten doen, dat is wat ik van mijn spelers vraag. Natuurlijk botst het dan weleens op het trainingsveld, hoort erbij. Maar die ene keer dat het om een Nederlandse en een Engelse jongen ging, kwam het naar buiten. Come on… Iemand gebruikt dit om de club, de spelers, de trainers, de leiding kapot te maken. Dát vind ik oneerlijk. Je mag mij bekritiseren wat je wilt, geen probleem. Ik ben niet naar Den Haag gekomen om de wijsneus uit te hangen, to teach them to suck eggs, om te laten zien dat ik zo goed ben, voor het geld, of wat dan ook. Ik wil alleen maar helpen, met goede intenties. Omdat ik uit ervaring weet dat het ook zó weer anders kan zijn.`
In hoeverre wordt een wederopstanding bepaald door geluk?
`Ik zeg altijd: een manager can fall into luck. Bijvoorbeeld door een speler in te brengen die het totale beeld van een elftal verandert. Ik geef vaak presentaties aan beginnende trainers in Engeland en dan vertel ik het verhaal over Reading, mijn eerste club als manager. Na een paar weken hadden de fans pants day. Ik was net begonnen, dus ik vroeg wat het was. Bleek dat ze van plan waren hun broek uit te trekken en op hun hoofd te zetten. Want het team was pants, zeg maar shit. Dus de volgende zaterdag, inderdaad, al die supporters met broeken op hun hoofd. Daar sta je dan, als beginnend manager. Intussen begonnen we wel wat beter te spelen, maar konden we geen controle krijgen over wedstrijden. Totdat ik op een dag bij de reserves ging kijken. Ze speelden tegen Leyton Orient. Ik zag een middenvelder lopen in die ploeg, een dun, klein mannetje, maar met een geweldig linkerbeen. Nicky Shorey. Hij had wat. We betaalden tienduizend pond, voor een wisselspeler van Leyton, die in de competitie nog onder ons stonden. We kregen vervolgens te maken met blessures en Nicky kwam in de ploeg. We speelden goed, we wonnen. Week erop, hetzelfde verhaal. Week daarna weer. Na twee maanden kreeg ik tijdens de persconferentie een vraag. “Alan, je hebt je stijl van voetballen veranderd. Jullie hebben veel meer controle”. En ik dacht: Ja. Maar dat kwam doordat we die speler van Leyton hadden ingebracht. Hij bleek de passer die we misten, temporiseerde, zette druk, bepaalde het ritme van de wedstrijd. Een speler, een jochie, veranderde onze manier van voetballen. En wie kreeg de credits? Ik. Maar dat was niet helemaal terecht. Ik kocht hem en gaf hem de kans. Maar op het einde was het niet meer dan een beetje geluk dat het zo in elkaar viel en ik bekend kwam te staan als een manager die Reading goed voetbal liet spelen. Het is ook een reden dat ik wissel bij ADO Den Haag. Als het goed valt, kan alles veranderen.`
Manager Alan Pardew leidt zijn Crystal Palace het veld op van Wembley voor de FA Cupfinal in 2016 tegen Manchester United. Rechts zijn collega Louis van Gaal.
© PRO SHOTS
Manager Alan Pardew leidt zijn Crystal Palace het veld op van Wembley voor de FA Cupfinal in 2016 tegen Manchester United. Rechts zijn collega Louis van Gaal.
Geluk kent ook een andere kant.
`Ik had drie keer de FA Cup kunnen winnen; een keer als speler, twee keer als manager. In 2006 had ik die cup al in mijn handen. We speelden met West Ham United de finale tegen Liverpool, totale controle. Een minuut voor tijd 3-2 voor. Ik keek naar Rafael Benítez, de manager van Liverpool en zag berusting in zijn ogen. Hij had zich al neergelegd bij de nederlaag. Tien minuten voor tijd hadden we gewisseld. Mijn assistent zei tegen me: “De enige die nog voor Liverpool kan scoren, is Steven Gerrard”. Was ik het mee eens. Nigel Rio-Coker brachten we in en hij liep Gerrard in de weg, verdedigde hem perfect. Totdat Steven zich een minuut voor tijd helemaal liet uitzakken naar het middenveld. Nigel dacht terecht dat het weinig zin had zo ver mee te lopen. Hij hielp onze laatste lijn met verdedigen. Er was nog maar een minuut te spelen toen de bal voor de voeten viel van Gerrard. De afstand was dertig meter, maar Steven nam die bal half-volley: goal. Geweldig doelpunt, 3-3 en we verloren de penaltyserie. Drie jaar geleden kreeg ik wéér een kans, met Palace tegen het Manchester United van Louis van Gaal. We kwamen 1-0 voor, niks aan de hand, ik maakte van blijdschap nog dat dansje, totdat we vergaten een overtreding te maken op Wayne Rooney: 1-1 en de wedstrijd viel uit onze handen. Normaal is het drie keer scheepsrecht, maar niet voor mij.`
Het irriteert u.
`Ja, natuurlijk. Wat als ik die FA Cup wél een keer had gewonnen? Alles verandert. De beeldvorming, de mindset, dan ben je ineens wél een winnaar, je weet niet hoe je carrière er dan had uitgezien. Ik ben Manager of the Year geweest in de Premier League, we hebben Europees voetbal afgedwongen met Newcastle United, ik ben twee keer gepromoveerd naar de Premier League, maar op mijn cv staat geen echte prijs.`
Handhaven met ADO Den Haag zou zeker nu de allure hebben van een prijs. Hebt u enig idee hoe u de negatieve spiraal nog denkt te kunnen doorbreken?
`Toen ik van Newcastle naar Crystal Palace ging, stond die club ook onderin. Wat je dan zoekt, is a fighting character in je ploeg. De keren dat het me als manager niet lukte uit de problemen te komen, zoals bij Charlton Athletic en vooral West Brom, ontbrak die vechtmentaliteit. Je creëert die door de band tussen je spelers te versterken. Daarom was die aantijging zo kwaadaardig dat het niet klikte tussen de Nederlandse en Engelse jongens, vooral omdat het gewoon niet waar is. Ik zie die mentaliteit juist wél in deze groep. Ze willen, ze vechten, ze doen hun best. Daarmee begint het. Ik kan mijn spelers niks verwijten. We staan verder weg van handhaving dan ik had gedacht, we hangen in de touwen, doordat de prestaties tegenvallen en het ook nog eens niet meezit. Maar als ik naar die gasten kijk, weet ik dat het nog steeds kan. Dat vertel ik ze ook. Het lijkt of iedereen tegen ons is – sommige supporters, de media, de beeldvorming – maar alles kan zó weer anders zijn. Een bal binnenkant-paal, een gelukkige zege, een onterechte penalty. Ik gun het mijn spelers zo, omdat ik zie hoe ze betrokken zijn. Beugelsdijk, Immers, Goossens; ze zijn zó involved, dat het eigenlijk ongezond is. ADO Den Haag, dat zijn zij. Ze voelen die verantwoordelijkheid en tonen dat elke dag. Ik ben van die jongens gaan houden. Ik gun Mohammed Hamdi succes, de hardst werkende directeur die ik heb meegemaakt. Ik gun het Martin Jol, die wat van deze club wil maken. Ik gun die mensen een feest aan het einde van het seizoen, als we ons hebben gehandhaafd in de Eredivisie.`
`ADO Den Haag is de grootste en moeilijkste uitdaging van allemaal`
Hoe verhoudt de uitdaging in Den Haag zich tot alles wat u al hebt meegemaakt in uw loopbaan?
`Dit is de grootste en moeilijkste uitdaging van allemaal. De reden is dat de kwaliteit van dit team niet te vergelijken is met al die andere elftallen die ik heb gecoacht. We moeten zó hard werken om wedstrijden te kunnen winnen, want dat zullen we op basis van teamgeest, karakter en wilskracht voor elkaar moeten zien te krijgen. Ook voor mij is dit een test, als manager, als mens. Sla ik me hier doorheen? Ik ben allang niet meer bezig met mijn cv, wel met mijn ontwikkeling. Als manager evolueer je mee met het voetbal. Dat is het mooie van dit vak. Alex Ferguson vertelde me ooit het verhaal dat hij Roy Keane passeerde. Dat was eigenlijk not done, Keane, grootheid bij Manchester United. Die liet het er dan ook niet bij zitten en klopte op de deur van het kantoor van Ferguson. Alex liet hem binnen en Keane begon meteen. Dat hij teleurgesteld was in Ferguson, dat hij het niet had verwacht. “U bent enorm veranderd, coach”, zei hij. Ferguson keek hem aan en zei: “Ja, ik ben inderdaad veranderd. The game moved on, so I moved on”. Het is de waarheid. Ik ben als trainer óók veranderd. Vroeger was ik keihard tegen spelers, nu kan dat niet meer. Het wordt niet meer geaccepteerd, spelers luisteren niet meer naar je.`
Met Crysencio Summerville na diens wissel tegen AZ. 'Hij is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo.'
© PRO SHOTS/TOON DOMPELING
Met Crysencio Summerville na diens wissel tegen AZ. `Hij is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo.`
Het vak is moeilijker geworden?
`Ja, veel meer individualistisch. De jonge voetballers van nu zijn bijvoorbeeld visueel ingesteld, dus moet je ze op die manier benaderen, terwijl je bij ADO Den Haag ook een oudere groep hebt die er weer niets van moet weten. Daar een balans in vinden, is lastig. Crysencio Summerville is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo. Zijn generatie gelooft dat ze dat gaan bereiken, ze zien de leuke dingen van het leven. Het is de taak van een manager ze op te voeden in een moeilijke tijd, want succes komt niet gratis. De voetballers van tegenwoordig noem ik celebrities without fame. Ze worden in deze maatschappij opgevoed als sterren, maar hebben nog niks bereikt. Niemand weet wie ze zijn, maar ze rijden al in de mooiste auto’s en dragen de duurste kleding. Deze generatie hoeft veel minder hard te werken om te kunnen baden in luxe. Oké, zo is de tijd. Als coach moet je dat proberen te begrijpen en een manier te vinden om ze te raken. Dat is dan weer iets wat nooit verandert: trainen gaat altijd om het kunnen bereiken van spelers.`
Wie zich verdiept in uw carrière, ziet een manager van wie het lijkt of hij steeds maar moet vechten voor erkenning.
`Dat is best een goede analyse, zo voelt het wel. Door de jaren heen heb ik steeds goede teams gebouwd, maar nooit de kans gekregen een goed elftal te erven om erop te kunnen voortborduren. Vaak komt de erkenning dan achteraf, zoals de eigenaar van Southampton die me belt om te bedanken voor het fundament dat ik heb gelegd waarop de club zich de laatste tien jaar heeft ontwikkeld tot stabiele factor in de Premier League.`
Hoe verklaart u het dat er geen tussenweg lijkt te bestaan? Je houdt van Alan Pardew of je hebt een hekel aan hem.
‘In mijn drive te winnen, ben ik vaak gebotst. Met andere managers, spelers van tegenstanders. Bij mij is dat all in the game. Ik ben opgegroeid op bouwplaatsen, werkte als glaszetter in Londen en speelde bij een heel rijtje Non-League-clubs. ’s Ochtends om zeven uur stond ik op de bouwplaats, half drie reed ik dan, bijvoorbeeld, drie uur naar Yeovil om twee uurtjes te spelen of te trainen. Daarna de auto in, drie uur terug, diep in de nacht je bed in en om zeven uur weer aan de slag. Heb ik jaren gedaan, totdat ik de kans kreeg prof te worden bij Crystal Palace. Begon ik om tien uur en vier uur later zat mijn werkdag er weer op. Daaraan kon ik niet wennen. Ik gebruikte de tijd die ik over had om beter te worden. Ik was geen grote speler, maar werd zo wel een góéde profvoetballer en later was mijn vechtershart voor veel clubs een reden met me in zee te gaan. Hard werken klopt talent; ik zeg het bij elke club tegen mijn spelers. De uren die je extra investeert, kunnen het verschil maken tussen winnen of verliezen, wel of geen contract, meer of minder geld, glorie, eer… Tussen erin blijven of degraderen. Als Alex Ferguson nou zegt dat Eric Cantona als allerlaatste van het trainingsveld stapte… Welke voorbeelden heb je nodig als speler? Ik heb goede voetballers getraind: Michael Carrick, Teddy Sheringham, Demba Ba, Yohan Cabaye, Jermain Defoe… Al die jongens hadden één overeenkomst: they’ve put in the extra work.’
Alan Pardew als voetballer. Hier heeft hij gescoord namens Crystal Palace.
© PRO SHOTS
Alan Pardew als voetballer. Hier heeft hij gescoord namens Crystal Palace.
`Toen ik net bij deze club was, vroeg ik naar de modellen. Er was niks. De filosofie van ADO ligt bij de trainer die er werkt`
Los van hoe alles eindigt, heeft u vast wel een idee over de club ADO Den Haag en hoe de toekomst eruit zou moeten gaan zien.
`Deze club zit in een identiteitscrisis en zal zich moeten afvragen waar ze voor staat. Wat is nou ADO Den Haag? Wat is de cultuur, de speelwijze, de formule? Toen ik hier net was, vroeg ik naar de modellen. Wat is jullie manier van aanvallen en verdedigen? Hoe trainen en coachen jullie dat? Er was niks. Toen ik bij Southampton instapte, waren die modellen er wel. “Dit is Adam Lallana, Alex Oxlade-Chamberlain, coach”. Die laatste was zestien jaar, maar goed genoeg, dus oud genoeg. Dan ben je als club dus voorbereid. Maar de filosofie van ADO ligt bij de trainer die er werkt. Waarom leidt ADO niet genoeg jonge spelers op? Hoe kan dat, voor zo’n grote club? Waarom staat er geen waarde op het veld? Het is een grote zorg. Ik kijk ernaar en denk: ADO Den Haag moet vooruit, maar hoe? We trainen hier in het stadion, op één kunstgrasveld. Dat is op elk hoogste niveau ondenkbaar. Hoe kan ik dan linies trainen? Hoe kan ik jeugdspelers bij de ploeg halen als we bijvoorbeeld standaardsituaties gaan trainen? Ik wist het van tevoren, maar heb het onderschat. En toch heb ik geen seconde spijt gehad van mijn keuze. Ik had nu thuis in Surrey van het leven kunnen genieten. Golfen, tennissen, met de honden wandelen, maar in mij brandt nog steeds een heilig vuur voor voetbal, voor samen het onmogelijke presteren. Dat is wat mij drijft.
Vrijdagavond is het ADO Den Haag tegen Fortuna Sittard. Een wedstrijd van alles of niets.
`Bij winst is het gat vier punten en krijgen we een programma met mogelijkheden. Hoe moeilijk de situatie ook is, hoeveel negativisme er ook mag zijn, ik vertrouw op mijn spelers. They have the fire in their bellies. We zullen er staan.`
 0
|
Woensdag 11 maart 2020 om 12:20 uur |
|
Mike
ADO Zuidplas schreef:
Je haalt Japan en China door elkaar.
Japanners hebben een eer hoog te houden.
UVS ligt niet wakker van degradatie.
Investering is allang afgeschreven en wellicht zijn we meer een leermoment geworden.
Investeren zal niet meer gebeuren, wel saneren en spelers verkopen
Pardew en zijn werkloze voetballers worden waarschijnlijk gewoon betaald uit de eenmalige huuropbrengsten.
Je haalt Japan en China door elkaar.
Japanners hebben een eer hoog te houden.
UVS ligt niet wakker van degradatie.
Investering is allang afgeschreven en wellicht zijn we meer een leermoment geworden.
Investeren zal niet meer gebeuren, wel saneren en spelers verkopen
Pardew en zijn werkloze voetballers worden waarschijnlijk gewoon betaald uit de eenmalige huuropbrengsten.
Ik kan me de tirades van Wang nog herinneren, hoezeer hij zich in zijn eer vond aangetast. Hele verhalen gelezen hoe wij de Chinese cultuur moesten leren begrijpen. Eer is daar heel belangrijk, maar ik denk wel dat je gelijk hebt en dat het in China veel persoonlijker ligt.
|
0
|
Zondag 1 maart 2020 om 16:02 uur |
|
Barend
Op wikipedia wordt de geschiedenis met Holland Sport alleen oppervlakkig beschreven:
ADO Den Haag is de voortzetting van FC Den Haag dat op 1 juli 1971 ontstond uit een fusie van de voetbalclubs ADO uit Den Haag en het Scheveningse Holland Sport. Op 1 juli 1996 fuseerde de nog bestaande amateurclub ADO met FC Den Haag tot de Haaglandse Football Club ADO Den Haag (HFC ADO Den Haag). Een politiek machtsspel, de weigering van de gemeente het Houtrust-stadion van Holland Sport te renoveren, een tekort aan geld, torenhoge maar ongefundeerde ambities, vele emoties en harde confrontaties in vergaderzalen en via de pers; allemaal redenen en drijfveren voor de ongewenste en toch doorgezette fusie van ADO met Holland Sport. Twee clubs met twee verschillende soorten aanhang en cultuur (één Haags, de ander Schevenings) werden gedwongen samen te gaan. De gemeente Den Haag beloofde met veel subsidiegeld de wonden te zullen helen en de nieuwe club wonderen op Europees niveau. De fusie met Holland Sport leverde die emoties op én de verwachting van (inter)nationale successen. De Haagse sportwethouder Piet Vink windt daar in beelden op de ADO-dvd geen doekjes om: `een internationaal topteam`. FC Den Haag verandert het thuistenue in geheel groen met rode broek. Op 1 juni 1971 werd FC Den Haag geboren. Na die tijd was er inderdaad een team dat furore maakte - alhoewel niet zó hoog als de wethouder in gedachten had - en dit bestond uit spelers die tussen 1995 en 2008 in het trainersvak internationaal carrière maken: Dick Advocaat, Martin Jol en in iets mindere mate Lex Schoenmaker. Daarboven stond de vereenzelviging van ‘Haagse bluf’ in de persoon van Aad Mansveld. Enkele goede aankopen in de personen van bijvoorbeeld de onderschatte Dojo Perazić completeerden FC Den Haag. Eigen kweek in de vorm van de buffelaars Rob Ouwehand, Aad Kila, Simon van Vliet en Joop Korevaar, de grillige, snelle aanvaller Tscheu La Ling en Henk van Leeuwen in de spits maakte een goed team. In 1975 won FC Den Haag de KNVB Beker in Rotterdam door een 1-0 zege op FC Twente. Het daaropvolgende jaar behaalde de club grote successen in het Europa Cup II toernooi. Een thuiswedstrijd tegen West Ham United eindigt in 4-2 winst. In Londen werd met 3-1 verloren, werd een goal van Henk van Leeuwen afgekeurd en verdween de FC uit het toernooi. Dát seizoen bleek de climax van alle jaren daarvoor; erna ging het met FC Den Haag bergafwaarts, met als gevolg degradatie uit de Eredivisie in 1982. FC Den Haag kwam terug in de eredivisie door in het seizoen 1985/86 ongeslagen kampioen te worden van de Eerste divisie. Waar ADO Den Haag in 1990 nog tiende werd, degradeerde het in 1992, waarna elf seizoenen Eerste Divisie-voetbal volgden.
ADO Den Haag is de voortzetting van FC Den Haag dat op 1 juli 1971 ontstond uit een fusie van de voetbalclubs ADO uit Den Haag en het Scheveningse Holland Sport. Op 1 juli 1996 fuseerde de nog bestaande amateurclub ADO met FC Den Haag tot de Haaglandse Football Club ADO Den Haag (HFC ADO Den Haag). Een politiek machtsspel, de weigering van de gemeente het Houtrust-stadion van Holland Sport te renoveren, een tekort aan geld, torenhoge maar ongefundeerde ambities, vele emoties en harde confrontaties in vergaderzalen en via de pers; allemaal redenen en drijfveren voor de ongewenste en toch doorgezette fusie van ADO met Holland Sport. Twee clubs met twee verschillende soorten aanhang en cultuur (één Haags, de ander Schevenings) werden gedwongen samen te gaan. De gemeente Den Haag beloofde met veel subsidiegeld de wonden te zullen helen en de nieuwe club wonderen op Europees niveau. De fusie met Holland Sport leverde die emoties op én de verwachting van (inter)nationale successen. De Haagse sportwethouder Piet Vink windt daar in beelden op de ADO-dvd geen doekjes om: `een internationaal topteam`. FC Den Haag verandert het thuistenue in geheel groen met rode broek. Op 1 juni 1971 werd FC Den Haag geboren. Na die tijd was er inderdaad een team dat furore maakte - alhoewel niet zó hoog als de wethouder in gedachten had - en dit bestond uit spelers die tussen 1995 en 2008 in het trainersvak internationaal carrière maken: Dick Advocaat, Martin Jol en in iets mindere mate Lex Schoenmaker. Daarboven stond de vereenzelviging van ‘Haagse bluf’ in de persoon van Aad Mansveld. Enkele goede aankopen in de personen van bijvoorbeeld de onderschatte Dojo Perazić completeerden FC Den Haag. Eigen kweek in de vorm van de buffelaars Rob Ouwehand, Aad Kila, Simon van Vliet en Joop Korevaar, de grillige, snelle aanvaller Tscheu La Ling en Henk van Leeuwen in de spits maakte een goed team. In 1975 won FC Den Haag de KNVB Beker in Rotterdam door een 1-0 zege op FC Twente. Het daaropvolgende jaar behaalde de club grote successen in het Europa Cup II toernooi. Een thuiswedstrijd tegen West Ham United eindigt in 4-2 winst. In Londen werd met 3-1 verloren, werd een goal van Henk van Leeuwen afgekeurd en verdween de FC uit het toernooi. Dát seizoen bleek de climax van alle jaren daarvoor; erna ging het met FC Den Haag bergafwaarts, met als gevolg degradatie uit de Eredivisie in 1982. FC Den Haag kwam terug in de eredivisie door in het seizoen 1985/86 ongeslagen kampioen te worden van de Eerste divisie. Waar ADO Den Haag in 1990 nog tiende werd, degradeerde het in 1992, waarna elf seizoenen Eerste Divisie-voetbal volgden.
|
0
|
Vrijdag 28 februari 2020 om 13:59 uur |
|
Mike
M1905 schreef:
Maar ligt dit alleen aan de mensen op de aftrap of ook het beleid wat er altijd gevoerd is? Het is gewoon een feit dat de betere spelers die kunnen doorgroeien worden weggekocht, dus zolang het bestuur deze jongens geen contract aanbied of de trainers ze niet laten meetrainen of doorbreken kom je ook niet veder.
Maar ligt dit alleen aan de mensen op de aftrap of ook het beleid wat er altijd gevoerd is? Het is gewoon een feit dat de betere spelers die kunnen doorgroeien worden weggekocht, dus zolang het bestuur deze jongens geen contract aanbied of de trainers ze niet laten meetrainen of doorbreken kom je ook niet veder.
Er wordt niet specifiek gescout naar spelers die passen bij onze club-cultuur. Dat is ook lastig want die is de laatste 15 jaar verwaterd. Men graait naar wat een beetje talent heeft en binnen te halen is. Hebben we al 3 rechtsbacks dan laten we de vierde, die mogelijk beter bij ons zou passen, lopen.
Ik denk dat dat het is wat je bedoelt met beleid?
Ik denk dat dat het is wat je bedoelt met beleid?
|
0
|
Maandag 24 februari 2020 om 14:40 uur |
|
pajam
https://www.vi.nl/pro/-ik-wens-geen-enkele-coach-acht-nieuwe-spelers-toe
`Ik wens geen enkele coach acht nieuwe spelers toe`
Bijna een compleet elftal versterkingen bij ADO. Een garantie voor lijfsbehoud is het niet, het is en blijft een gok. Darije Kalezic begroette in januari 2016 eveneens acht nieuwelingen als trainer van Roda JC. ‘In de praktijk is het halen van veel spelers in de winter meer een nadeel dan een voordeel.’
De winterse transferperiode ligt weer achter ons. Vooral ploegen in nood, die in de eerste seizoenshelft met de neus op de feiten zijn gedrukt, hebben zich versterkt. Of beter gezegd: dénken zich te hebben versterkt. Omdat het noodzakelijk is, omdat het de automatische reflex is in een wereld waar resultaat heilig is.
Een reddingsoperatie halverwege het seizoen is zeker niet gedoemd te mislukken: soms lukt het wel, soms ook niet. Er is geen handboek om te volgen en er is überhaupt geen garantie dat het gaat lukken. Alle goede bedoelingen ten spijt, een kwaliteitsinjectie in de winterstop is altijd omgeven met vraagtekens. Eén ding is het in elk geval: een schuldbekentenis.
Clubs die halsoverkop spelers her en der vandaan plukken, hebben hun huiswerk aan het begin van het seizoen niet goed genoeg gedaan. Het is ook niet voor niets dat bij de meeste van die clubs de verantwoordelijken (technisch directeuren en trainers) al zijn geslachtofferd en er sprake is van een nieuwe start.
In Nederland springt de situatie bij ADO Den Haag natuurlijk in het oog. Acht nieuwe spelers, een nagenoeg volledig nieuwe technische staf, jonge talenten verhuurd of terug naar de beloften. Of de nieuwe start ook daadwerkelijk heeft geholpen qua resultaat, is pas achteraf te beoordelen. Niemand zal beweren dat ADO niets had moeten doen. Na twee seizoenen in het linkerrijtje viel het nu gewoon vies tegen. Excuses en oorzaken tellen niet, herbronnen en door was het devies. Of het zo rigoureus moest als nu is gedaan, kun je je afvragen.
‘Drie of vier nieuwe spelers had ik verwacht’, bekende aanvoerder Aaron Meijers. ‘Acht of drie of vier, het maakt mij niet uit’, voegde John Goossens eraan toe. ‘Het gaat maar om één ding: lijfsbehoud.’ Dat laatste is duidelijk. Hoe en met wie doen er niet toe, het Eredivisie-schap is heilig. Wat de toekomst daarna brengt, is letterlijk en figuurlijk van later zorg.
RECORD
Acht nieuwe spelers halen halverwege het seizoen. ADO is natuurlijk niet de eerste club die het doet. In heel Europa slaan de clubs door in het verversen van hun selectie. Wat te denken van Elazigspor, de nummer 17 in de Turkse tweede divisie.
Met 22 (!) nieuwe spelers in de laatste twee uur van de transfermarkt vestigde de Turkse club een record. Twaalf aankopen en tien huurlingen moeten Elazigspor aan lijfsbehoud helpen. In Nederland kennen we de laatste jaren ook de voorbeelden. Het bekendste is misschien wel Roda JC. De seizoenen 2015/16 en 2016/17 zorgden bij die club voor in totaal zeventien winterse transferdeals. Wie herinnert zich niet de aanwinst (slechts 144 minuten in zes duels) Beni Badibanga, die bij zijn eerste interview in Kerkrade liet blijken niet te weten waar hij beland was.
Het tussentijds halen van veel spelers roept veel vragen op. Is het paniek of een weldoordracht reddingsplan? Is het noodzakelijk of wenselijk? Gaat het alleen om de korte termijn of moet je verder kijken? Hoe gaat een trainer om met die nieuwelingen? Hoe reageren de al aanwezige selectiespelers op de nieuwe gezichten in de kleedkamer? Moet je het als trainer willen? Wat doet het met de sfeer en de chemie in een groep? Vragen zonder eenduidig antwoord, maar die we wel kunnen toetsen bij iemand die van diverse kanten deze materie heeft ondervonden.
Darije Kalezic geldt als ervaringsdeskundige. De in Zwitserland geboren Bosniër maakte als speler van De Graafschap mee dat er een bataljon nieuwe voetballers arriveerde in januari en kreeg als trainer van Roda JC een achttal verse krachten tot zijn beschikking om degradatie te voorkomen. ‘Het is een hels karwei om het met acht nieuwe spelers voor elkaar te krijgen’, luidt zijn conclusie. ‘Dat wens ik geen enkele coach toe.’
Kalezic, wiens laatste trainersjob bij PSM Makassar in Indonesië ten einde kwam in december vorig jaar, neemt uitgebreid de tijd om zijn ervaringen te delen. Nadat we hem hebben gesproken, appt hij nog even. ‘Waar wij het net over gehad hebben, is een waanzinnig interessant onderwerp. Heel veel voetbalkenners hebben geen flauw idee wat het betekent’, luidt zijn boodschap. Als we nog twijfelden of we de juiste persoon te pakken hadden om de problematiek te duiden, dan zijn die vraagtekens nu volledig weggenomen.
EIGENBELANG
De aanleiding om dieper in te gaan op het tussentijds halen van veel nieuwe spelers lag dus in Den Haag. Acht stuks haalde de Residentieclub in januari binnen. Met vier punten uit de eerste drie duels onder de Engelse manager Alan Pardew is een oordeel moeilijk te geven. Dat het voetbal er niet uitziet, is duidelijk, dat dat ook geen doel op zich is net zo. Pardew komt om te overleven, hóé maakt niet uit. De start noemen we weifelend, dat de concurrentie boven ADO Den Haag punten sprokkelt, maakt een vlotte verbetering op vele fronten noodzakelijk.
Kalezic duidt de situatie van een club in degradatienood als volgt. ‘Als je speelt om niet te degraderen, dan moet je als coach zorgen dat de spelers met elkaar bereid zijn diep te gaan, met elkaar voor elk duel willen vechten en het elkaar gunnen uit te blinken. Eigenbelang is ondergeschikt. De staf moet dat kunnen ondersteunen en bewaken en de technisch directeur en het bestuur moeten dat begrijpen. Tussen winterse aankopen – voor de korte termijn – zit een redelijk hoog percentage paniekaankopen en dat werkt vanzelfsprekend tegen het beleid dat zulke clubs op dat moment nodig hebben. Als er winterse aankopen komen, begin je als coach opnieuw, maar heb je nog maar de helft van de tijd.’
De uitleg van Kalezic is glashelder. Door schade en schande wijs geworden in het vak. Van de acht nieuwe Haagse krachten (Sam Stubbs, Laurens De Bock, George Thomas, Mick van Buren, Jordan Spence, Tudor Baluta, Omar Bogle en Mike Duffy) laat centrale verdediger Stubbs zich het meest gelden. Over de anderen is het nog lastig oordelen. Thomas lijkt een speler met een idee, Baluta is talentvol maar jong, Van Buren een harde werker, De Bock overtuigt nog niet, Spence is een breedteversterking en Duffy en Bogle hebben we nog niet in actie gezien, maar moeten voor de broodnodige impulsen voorin zorgen.
Pardew deelde vorige week al zijn visie op de versterkingen. ‘We hebben nu een volwassen selectie, we hebben diepte in de groep. Denk niet dat deze acht allemaal tegelijk gaan spelen, maar ze geven ons meer mogelijkheden. Ze begrijpen wat ik wil, ze zijn hier om de club te helpen. Natuurlijk had ik liever twee of drie echt goede spelers gehaald, maar dat bleek niet haalbaar.’ De handelwijze van ADO kun je het best bestempelen als niet gericht schieten, maar in het luchtledige met hagel. Dan valt er weleens een prooi uit de lucht.
Kalezic slaagde in zijn missie bij Roda JC. In het seizoen 2015/16 loodste hij de Limburgers naar de veertiende plaats. Yannis Anastasiou eindigde een seizoen later met negen winterse versterkingen als zeventiende en moest vlak voor de finale van de play-offs tegen aartsrivaal MVV Maastricht plaatsmaken. Roda handhaafde zich ternauwernood. Dick Advocaat, die zes nieuwe spelers naar Sparta haalde, lukte het niet.
‘Dat zegt eigenlijk al voldoende’, vindt Kalezic. ‘Als zelfs Advocaat het niet voor elkaar krijgt… Bij hem vergeleken ben ik een kleine jongen, ik heb alleen maar respect voor die man. Hij kreeg met Fred Friday, Michiel Kramer en Dabney dos Santos drie aanvallers erbij en nóg lukte het niet. Dan kun je nog zo veel kennis en ervaring hebben, op bepaalde zaken heb je geen grip. Het is heel moeilijk alles in elkaar te laten vallen.’
Bij zowel Roda als Sparta betrof het overigens veelal huurlingen die met hun ziel onder de arm rondliepen en hun eigenbelang boven dat van de club plaatsten. Een kansloze combinatie voor een ploeg in degradatienood, een hopeloze taak voor een trainer om daar het optimale rendement uit te halen. Kalezic kan maar één conclusie trekken. ‘Acht nieuwe spelers halen is gewoon risicovol, zelfs als je ze kent. Er is geen garantie, het kost tijd en energie.’
ACHTERSTAND
De Bosniër grijpt terug naar zijn verleden als voetballer om zijn eerste ervaring op dit gebied te delen. ‘Ik heb als speler roerige tijden meegemaakt bij De Graafschap. Ik dacht altijd al als coach en wat me daar opviel, was dat er aan het begin van een seizoen nooit iets kon en in januari plotseling veel nieuwe spelers gehaald konden worden. Herstellen van niet geleverd werk, noem ik dat altijd. In mijn beleving was dat een van de redenen waarom het altijd zo rumoerig was. Uit pure paniek handelen was het. Als het vuur onder de voeten te heet werd, was er ineens van alles mogelijk.’
Kalezic nam zich in die tijd iets voor wat hij later in de praktijk wilde brengen. ‘Toen ik hoofdcoach werd van De Graafschap, heb ik de clubleiding verzocht vóór het seizoen een selectie samen te stellen waarmee ik aan de slag kon. Ik wilde geen versterkingen in januari. Als trainer wil je met een groep ergens naartoe werken. Je hebt een visie, een vertrekpunt en ook een eindpunt in gedachten. De inzichten verkrijg je op basis van het kennen van je spelers, maar ook door het kennen van de cultuur en je tegenstanders. Spelers die halverwege binnenkomen, hebben op vele fronten een achterstand, ook op dát gebied. Dat kun je er niet bij hebben, want je moet spelers hebben die je elftal direct sterker maken.’
‘Het aantrekken van buitenlandse spelers die de competitie niet kennen, is een groot risico’, vervolgt Kalezic. Hij voegt er direct aan toe dat de situatie bij ADO moeilijk te vergelijken is. ‘Die verschilt eigenlijk in tachtig procent van wat ik net vertelde. Daar is een geheel nieuwe situatie met een buitenlandse coach die zelf de competitie en de cultuur in Nederland niet kent. En die van de club alle vrijheid heeft gekregen het naar eigen inzicht in te vullen. Dat zegt iets over de visie van de club, maar dat is een keuze. Het gaat alleen om handhaven, verder wordt er nog niet gekeken.’
‘Hij komt voor een half jaar en heeft een opdracht. Dat hij dan spelers haalt die zijn visie begrijpen, snap ik wel. Al moet dat ook wel blijken. Het zou het makkelijker moeten maken voor hem, een buitenlandse coach heeft meer baat bij spelers die hem snappen. De tijd die hij moet investeren om Nederlandse spelers mee te krijgen in zijn manier van denken, heeft-ie niet.’
`ADO is een geval op zich. Die nuance moet ik zeker aanbrengen. Daar zijn ze echt opnieuw begonnen. Zonder garantie dat het goedkomt. Ik hoop het voor ze, als ze de coach maar wel dit halve seizoen laten zitten, ook als de start onverhoopt tegenvalt. Je kunt je bij het kiezen voor zo’n nieuwe start geen nieuwe paniekactie veroorloven.’
Waarin het Haagse huurlingenleger wél overeenkomsten vertoont met eerdere massale spelersintochten, is de achtergrond van de voetballers. Kalezic: ‘Spelers die in januari van club wisselen, hebben vaak een krasje. Ze hebben niet veel gespeeld, zijn vaak niet fit genoeg of ontevreden bij hun huidige club. Over hun status is geen discussie, het zijn altijd twijfelgevallen, je haalt nooit spelers die er direct staan. Tijd is de grootste vijand.’
Kalezic begroette in januari 2016 acht nieuwe spelers bij Roda JC. Het was paniek in Kerkrade, hij moest wel. ‘Het had ook met de situatie bij Roda te maken. Het was een dode club die per ongeluk gepromoveerd was. Ze moesten koste wat het kost erin blijven, om daarna verder te kunnen bouwen. Er was geen enkel zicht op sportief betere tijden. Ze hebben me gesmeekt er alles aan te doen erin te blijven.’
‘Het maakte niet uit hoe, het hoefde er niet fraai uit te zien en het mocht ook in de allerlaatste minuut van de play-offs. Ik had wel wat invloed op de spelers die kwamen. Jordy Buijs, Mike van Duinen en Rydell Poepon – niet toevallig Nederlandse spelers – wilde ik graag hebben. Daar kun je direct mee aan de slag. Mijn zaakwaarnemer Rodger Linse zei: “Jij kan deze klus klaren”. En ik zag ook wel dat mijn manier van werken geschikt was om het voor elkaar te krijgen. Het hoefde niet mooi, maar realistisch. Richting de winterstop voelde ik het wegglippen, toen hebben we veel spelers erbij gehaald.’
HARDE MAATREGELEN
Het waren er te veel. ‘Het moeilijke van acht, negen nieuwelingen is dat je spelers krijgt op wie je geen controle hebt. Daarmee bedoel ik spelers die je onvoldoende kent, je weet niet goed wat je wel en niet met ze kunt. Of hoe ze in de groep passen, hoe ze reageren op bepaalde zaken. Dat geldt zeker voor jongens die na het trainingskamp binnenkomen. Ook voor de spelers die er al zijn, is dat lastig. Ze zien jongens komen die geen idee hebben waar ze zijn beland, ze vrezen voor hun plek.’
‘In Nederland moet een speler zich fijn voelen, dat is zijn basis om te kunnen doen wat er van hem wordt verwacht. Voetbal is hier meer dan alleen maar werk. Het moet ook leuk zijn. Met een flink aantal nieuwe spelers halverwege is dat lastig.’
‘Vergeet dat mentaliteitsverschil niet. In het buitenland is voetbal werk, daar wordt het veel makkelijker geaccepteerd. De komst van nieuwe spelers zorgt voor beweging, voor turbulentie in de groep. Dat moet je ook managen, terwijl alles gericht moet zijn op wedstrijden winnen. Het is voor een trainer een verwarrende en moeilijke periode.’
‘Dat ik als speler bij De Graafschap het een en ander meemaakte, heeft me wel geholpen om situaties te herkennen zoals bij Roda. Later is pas duidelijk geworden hoe moeilijk het destijds bij Roda was en hoe bijzonder het eigenlijk geweest is dat we het gered hebben. Ik heb harde maatregelen moeten nemen, maar ik was ervan overtuigd dat het nodig was. Ik heb spelers beschermd en heb vastgehouden aan mijn visie. Ik vind het nog altijd van weinig respect getuigen dat mensen niet op waarde kunnen schatten wat we destijds hebben gepresteerd.’
‘Januari-transferwindow is zonde van de tijd’
De Engelse voetbalwebsite www.theathletic.com publiceerde begin januari een verhaal dat is gebaseerd op onderzoeksresultaten van de 21st Club, een voetbaldata- en analysebedrijf. De inleiding van het artikel draait niet om de conclusie heen: ‘In bestuurskamers in heel het land wordt in januari dezelfde vraag gesteld: “Kan hij ons erin houden?” Iedere club in nood die geld beschikbaar krijgt om lijfsbehoud te realiseren, zoekt wanhopig naar bewezen winnaars, spelers die prijzen hebben gewonnen of spelers die nog nooit gedegradeerd zijn. Wanhopig zoekt iedereen een redder, clubs geloven graag dat ze investeren in de oplossing voor hun problemen. Ze overtuigen zichzelf dat ze de juiste beslissing nemen. Haal ze uit die droom. Het werkt bijna nooit.’
Het onderzoek leverde het bewijs, omdat de uitkomst was dat in Engeland de kosten in januari altijd hoger zijn dan de uiteindelijke winst. Ongeacht lijfsbehoud of niet. Het databureau liet er een ingewikkelde rekenmethode op los, waarin het de uitgaven koppelde aan het aantal behaalde punten per wedstrijd.
Het verschil tussen de duels voor en na de winterstop bleek 0,1 punt per duel. Dat betekent over negentien wedstrijden één of twee punten.
21st Club komt ook met een klassiek voorbeeld: Queens Park Rangers in 2013. Laatste in de Premier League op Nieuwjaarsdag met tien punten uit twintig wedstrijden. Manager Harry Redknapp mocht investeren en haalde vijf duurbetaalde krachten. QPR won in de tweede seizoenshelft drie keer en eindigde kansloos als laatste. De club raakte in financiële problemen en is tegenwoordig slechts een figurant in de Championship, zonder enig uitzicht op een Premier League-rentree. Een ander voorbeeld is Stoke City in januari 2018 en vorig jaar gebeurde bij Fulham hetzelfde. De aangetrokken spelers maakten geen verschil.
Een andere conclusie van het onderzoek is dat clubs in paniek altijd goals proberen te kopen, nooit clean sheets. En dat de helft van de in januari aangetrokken aanvallers in januari niet eens scoorde voor hun nieuwe werkgever. Als je de vijf grote Europese competities in ogenschouw neemt, zie je dat 55 procent van de aangetrokken spitsen geen doelpunt maakt en dat veertien procent tot vijf of meer treffers komt. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en zijn niet alle wetmatigheden waterdicht.
De slotconclusie moet echter in de bestuurskamers wel worden besproken: ‘De beste spelers verkassen niet halverwege het seizoen en de januari-transferwindow is zonde van de tijd.’
`Ik wens geen enkele coach acht nieuwe spelers toe`
Bijna een compleet elftal versterkingen bij ADO. Een garantie voor lijfsbehoud is het niet, het is en blijft een gok. Darije Kalezic begroette in januari 2016 eveneens acht nieuwelingen als trainer van Roda JC. ‘In de praktijk is het halen van veel spelers in de winter meer een nadeel dan een voordeel.’
De winterse transferperiode ligt weer achter ons. Vooral ploegen in nood, die in de eerste seizoenshelft met de neus op de feiten zijn gedrukt, hebben zich versterkt. Of beter gezegd: dénken zich te hebben versterkt. Omdat het noodzakelijk is, omdat het de automatische reflex is in een wereld waar resultaat heilig is.
Een reddingsoperatie halverwege het seizoen is zeker niet gedoemd te mislukken: soms lukt het wel, soms ook niet. Er is geen handboek om te volgen en er is überhaupt geen garantie dat het gaat lukken. Alle goede bedoelingen ten spijt, een kwaliteitsinjectie in de winterstop is altijd omgeven met vraagtekens. Eén ding is het in elk geval: een schuldbekentenis.
Clubs die halsoverkop spelers her en der vandaan plukken, hebben hun huiswerk aan het begin van het seizoen niet goed genoeg gedaan. Het is ook niet voor niets dat bij de meeste van die clubs de verantwoordelijken (technisch directeuren en trainers) al zijn geslachtofferd en er sprake is van een nieuwe start.
In Nederland springt de situatie bij ADO Den Haag natuurlijk in het oog. Acht nieuwe spelers, een nagenoeg volledig nieuwe technische staf, jonge talenten verhuurd of terug naar de beloften. Of de nieuwe start ook daadwerkelijk heeft geholpen qua resultaat, is pas achteraf te beoordelen. Niemand zal beweren dat ADO niets had moeten doen. Na twee seizoenen in het linkerrijtje viel het nu gewoon vies tegen. Excuses en oorzaken tellen niet, herbronnen en door was het devies. Of het zo rigoureus moest als nu is gedaan, kun je je afvragen.
‘Drie of vier nieuwe spelers had ik verwacht’, bekende aanvoerder Aaron Meijers. ‘Acht of drie of vier, het maakt mij niet uit’, voegde John Goossens eraan toe. ‘Het gaat maar om één ding: lijfsbehoud.’ Dat laatste is duidelijk. Hoe en met wie doen er niet toe, het Eredivisie-schap is heilig. Wat de toekomst daarna brengt, is letterlijk en figuurlijk van later zorg.
RECORD
Acht nieuwe spelers halen halverwege het seizoen. ADO is natuurlijk niet de eerste club die het doet. In heel Europa slaan de clubs door in het verversen van hun selectie. Wat te denken van Elazigspor, de nummer 17 in de Turkse tweede divisie.
Met 22 (!) nieuwe spelers in de laatste twee uur van de transfermarkt vestigde de Turkse club een record. Twaalf aankopen en tien huurlingen moeten Elazigspor aan lijfsbehoud helpen. In Nederland kennen we de laatste jaren ook de voorbeelden. Het bekendste is misschien wel Roda JC. De seizoenen 2015/16 en 2016/17 zorgden bij die club voor in totaal zeventien winterse transferdeals. Wie herinnert zich niet de aanwinst (slechts 144 minuten in zes duels) Beni Badibanga, die bij zijn eerste interview in Kerkrade liet blijken niet te weten waar hij beland was.
Het tussentijds halen van veel spelers roept veel vragen op. Is het paniek of een weldoordracht reddingsplan? Is het noodzakelijk of wenselijk? Gaat het alleen om de korte termijn of moet je verder kijken? Hoe gaat een trainer om met die nieuwelingen? Hoe reageren de al aanwezige selectiespelers op de nieuwe gezichten in de kleedkamer? Moet je het als trainer willen? Wat doet het met de sfeer en de chemie in een groep? Vragen zonder eenduidig antwoord, maar die we wel kunnen toetsen bij iemand die van diverse kanten deze materie heeft ondervonden.
Darije Kalezic geldt als ervaringsdeskundige. De in Zwitserland geboren Bosniër maakte als speler van De Graafschap mee dat er een bataljon nieuwe voetballers arriveerde in januari en kreeg als trainer van Roda JC een achttal verse krachten tot zijn beschikking om degradatie te voorkomen. ‘Het is een hels karwei om het met acht nieuwe spelers voor elkaar te krijgen’, luidt zijn conclusie. ‘Dat wens ik geen enkele coach toe.’
Kalezic, wiens laatste trainersjob bij PSM Makassar in Indonesië ten einde kwam in december vorig jaar, neemt uitgebreid de tijd om zijn ervaringen te delen. Nadat we hem hebben gesproken, appt hij nog even. ‘Waar wij het net over gehad hebben, is een waanzinnig interessant onderwerp. Heel veel voetbalkenners hebben geen flauw idee wat het betekent’, luidt zijn boodschap. Als we nog twijfelden of we de juiste persoon te pakken hadden om de problematiek te duiden, dan zijn die vraagtekens nu volledig weggenomen.
EIGENBELANG
De aanleiding om dieper in te gaan op het tussentijds halen van veel nieuwe spelers lag dus in Den Haag. Acht stuks haalde de Residentieclub in januari binnen. Met vier punten uit de eerste drie duels onder de Engelse manager Alan Pardew is een oordeel moeilijk te geven. Dat het voetbal er niet uitziet, is duidelijk, dat dat ook geen doel op zich is net zo. Pardew komt om te overleven, hóé maakt niet uit. De start noemen we weifelend, dat de concurrentie boven ADO Den Haag punten sprokkelt, maakt een vlotte verbetering op vele fronten noodzakelijk.
Kalezic duidt de situatie van een club in degradatienood als volgt. ‘Als je speelt om niet te degraderen, dan moet je als coach zorgen dat de spelers met elkaar bereid zijn diep te gaan, met elkaar voor elk duel willen vechten en het elkaar gunnen uit te blinken. Eigenbelang is ondergeschikt. De staf moet dat kunnen ondersteunen en bewaken en de technisch directeur en het bestuur moeten dat begrijpen. Tussen winterse aankopen – voor de korte termijn – zit een redelijk hoog percentage paniekaankopen en dat werkt vanzelfsprekend tegen het beleid dat zulke clubs op dat moment nodig hebben. Als er winterse aankopen komen, begin je als coach opnieuw, maar heb je nog maar de helft van de tijd.’
De uitleg van Kalezic is glashelder. Door schade en schande wijs geworden in het vak. Van de acht nieuwe Haagse krachten (Sam Stubbs, Laurens De Bock, George Thomas, Mick van Buren, Jordan Spence, Tudor Baluta, Omar Bogle en Mike Duffy) laat centrale verdediger Stubbs zich het meest gelden. Over de anderen is het nog lastig oordelen. Thomas lijkt een speler met een idee, Baluta is talentvol maar jong, Van Buren een harde werker, De Bock overtuigt nog niet, Spence is een breedteversterking en Duffy en Bogle hebben we nog niet in actie gezien, maar moeten voor de broodnodige impulsen voorin zorgen.
Pardew deelde vorige week al zijn visie op de versterkingen. ‘We hebben nu een volwassen selectie, we hebben diepte in de groep. Denk niet dat deze acht allemaal tegelijk gaan spelen, maar ze geven ons meer mogelijkheden. Ze begrijpen wat ik wil, ze zijn hier om de club te helpen. Natuurlijk had ik liever twee of drie echt goede spelers gehaald, maar dat bleek niet haalbaar.’ De handelwijze van ADO kun je het best bestempelen als niet gericht schieten, maar in het luchtledige met hagel. Dan valt er weleens een prooi uit de lucht.
Kalezic slaagde in zijn missie bij Roda JC. In het seizoen 2015/16 loodste hij de Limburgers naar de veertiende plaats. Yannis Anastasiou eindigde een seizoen later met negen winterse versterkingen als zeventiende en moest vlak voor de finale van de play-offs tegen aartsrivaal MVV Maastricht plaatsmaken. Roda handhaafde zich ternauwernood. Dick Advocaat, die zes nieuwe spelers naar Sparta haalde, lukte het niet.
‘Dat zegt eigenlijk al voldoende’, vindt Kalezic. ‘Als zelfs Advocaat het niet voor elkaar krijgt… Bij hem vergeleken ben ik een kleine jongen, ik heb alleen maar respect voor die man. Hij kreeg met Fred Friday, Michiel Kramer en Dabney dos Santos drie aanvallers erbij en nóg lukte het niet. Dan kun je nog zo veel kennis en ervaring hebben, op bepaalde zaken heb je geen grip. Het is heel moeilijk alles in elkaar te laten vallen.’
Bij zowel Roda als Sparta betrof het overigens veelal huurlingen die met hun ziel onder de arm rondliepen en hun eigenbelang boven dat van de club plaatsten. Een kansloze combinatie voor een ploeg in degradatienood, een hopeloze taak voor een trainer om daar het optimale rendement uit te halen. Kalezic kan maar één conclusie trekken. ‘Acht nieuwe spelers halen is gewoon risicovol, zelfs als je ze kent. Er is geen garantie, het kost tijd en energie.’
ACHTERSTAND
De Bosniër grijpt terug naar zijn verleden als voetballer om zijn eerste ervaring op dit gebied te delen. ‘Ik heb als speler roerige tijden meegemaakt bij De Graafschap. Ik dacht altijd al als coach en wat me daar opviel, was dat er aan het begin van een seizoen nooit iets kon en in januari plotseling veel nieuwe spelers gehaald konden worden. Herstellen van niet geleverd werk, noem ik dat altijd. In mijn beleving was dat een van de redenen waarom het altijd zo rumoerig was. Uit pure paniek handelen was het. Als het vuur onder de voeten te heet werd, was er ineens van alles mogelijk.’
Kalezic nam zich in die tijd iets voor wat hij later in de praktijk wilde brengen. ‘Toen ik hoofdcoach werd van De Graafschap, heb ik de clubleiding verzocht vóór het seizoen een selectie samen te stellen waarmee ik aan de slag kon. Ik wilde geen versterkingen in januari. Als trainer wil je met een groep ergens naartoe werken. Je hebt een visie, een vertrekpunt en ook een eindpunt in gedachten. De inzichten verkrijg je op basis van het kennen van je spelers, maar ook door het kennen van de cultuur en je tegenstanders. Spelers die halverwege binnenkomen, hebben op vele fronten een achterstand, ook op dát gebied. Dat kun je er niet bij hebben, want je moet spelers hebben die je elftal direct sterker maken.’
‘Het aantrekken van buitenlandse spelers die de competitie niet kennen, is een groot risico’, vervolgt Kalezic. Hij voegt er direct aan toe dat de situatie bij ADO moeilijk te vergelijken is. ‘Die verschilt eigenlijk in tachtig procent van wat ik net vertelde. Daar is een geheel nieuwe situatie met een buitenlandse coach die zelf de competitie en de cultuur in Nederland niet kent. En die van de club alle vrijheid heeft gekregen het naar eigen inzicht in te vullen. Dat zegt iets over de visie van de club, maar dat is een keuze. Het gaat alleen om handhaven, verder wordt er nog niet gekeken.’
‘Hij komt voor een half jaar en heeft een opdracht. Dat hij dan spelers haalt die zijn visie begrijpen, snap ik wel. Al moet dat ook wel blijken. Het zou het makkelijker moeten maken voor hem, een buitenlandse coach heeft meer baat bij spelers die hem snappen. De tijd die hij moet investeren om Nederlandse spelers mee te krijgen in zijn manier van denken, heeft-ie niet.’
`ADO is een geval op zich. Die nuance moet ik zeker aanbrengen. Daar zijn ze echt opnieuw begonnen. Zonder garantie dat het goedkomt. Ik hoop het voor ze, als ze de coach maar wel dit halve seizoen laten zitten, ook als de start onverhoopt tegenvalt. Je kunt je bij het kiezen voor zo’n nieuwe start geen nieuwe paniekactie veroorloven.’
Waarin het Haagse huurlingenleger wél overeenkomsten vertoont met eerdere massale spelersintochten, is de achtergrond van de voetballers. Kalezic: ‘Spelers die in januari van club wisselen, hebben vaak een krasje. Ze hebben niet veel gespeeld, zijn vaak niet fit genoeg of ontevreden bij hun huidige club. Over hun status is geen discussie, het zijn altijd twijfelgevallen, je haalt nooit spelers die er direct staan. Tijd is de grootste vijand.’
Kalezic begroette in januari 2016 acht nieuwe spelers bij Roda JC. Het was paniek in Kerkrade, hij moest wel. ‘Het had ook met de situatie bij Roda te maken. Het was een dode club die per ongeluk gepromoveerd was. Ze moesten koste wat het kost erin blijven, om daarna verder te kunnen bouwen. Er was geen enkel zicht op sportief betere tijden. Ze hebben me gesmeekt er alles aan te doen erin te blijven.’
‘Het maakte niet uit hoe, het hoefde er niet fraai uit te zien en het mocht ook in de allerlaatste minuut van de play-offs. Ik had wel wat invloed op de spelers die kwamen. Jordy Buijs, Mike van Duinen en Rydell Poepon – niet toevallig Nederlandse spelers – wilde ik graag hebben. Daar kun je direct mee aan de slag. Mijn zaakwaarnemer Rodger Linse zei: “Jij kan deze klus klaren”. En ik zag ook wel dat mijn manier van werken geschikt was om het voor elkaar te krijgen. Het hoefde niet mooi, maar realistisch. Richting de winterstop voelde ik het wegglippen, toen hebben we veel spelers erbij gehaald.’
HARDE MAATREGELEN
Het waren er te veel. ‘Het moeilijke van acht, negen nieuwelingen is dat je spelers krijgt op wie je geen controle hebt. Daarmee bedoel ik spelers die je onvoldoende kent, je weet niet goed wat je wel en niet met ze kunt. Of hoe ze in de groep passen, hoe ze reageren op bepaalde zaken. Dat geldt zeker voor jongens die na het trainingskamp binnenkomen. Ook voor de spelers die er al zijn, is dat lastig. Ze zien jongens komen die geen idee hebben waar ze zijn beland, ze vrezen voor hun plek.’
‘In Nederland moet een speler zich fijn voelen, dat is zijn basis om te kunnen doen wat er van hem wordt verwacht. Voetbal is hier meer dan alleen maar werk. Het moet ook leuk zijn. Met een flink aantal nieuwe spelers halverwege is dat lastig.’
‘Vergeet dat mentaliteitsverschil niet. In het buitenland is voetbal werk, daar wordt het veel makkelijker geaccepteerd. De komst van nieuwe spelers zorgt voor beweging, voor turbulentie in de groep. Dat moet je ook managen, terwijl alles gericht moet zijn op wedstrijden winnen. Het is voor een trainer een verwarrende en moeilijke periode.’
‘Dat ik als speler bij De Graafschap het een en ander meemaakte, heeft me wel geholpen om situaties te herkennen zoals bij Roda. Later is pas duidelijk geworden hoe moeilijk het destijds bij Roda was en hoe bijzonder het eigenlijk geweest is dat we het gered hebben. Ik heb harde maatregelen moeten nemen, maar ik was ervan overtuigd dat het nodig was. Ik heb spelers beschermd en heb vastgehouden aan mijn visie. Ik vind het nog altijd van weinig respect getuigen dat mensen niet op waarde kunnen schatten wat we destijds hebben gepresteerd.’
‘Januari-transferwindow is zonde van de tijd’
De Engelse voetbalwebsite www.theathletic.com publiceerde begin januari een verhaal dat is gebaseerd op onderzoeksresultaten van de 21st Club, een voetbaldata- en analysebedrijf. De inleiding van het artikel draait niet om de conclusie heen: ‘In bestuurskamers in heel het land wordt in januari dezelfde vraag gesteld: “Kan hij ons erin houden?” Iedere club in nood die geld beschikbaar krijgt om lijfsbehoud te realiseren, zoekt wanhopig naar bewezen winnaars, spelers die prijzen hebben gewonnen of spelers die nog nooit gedegradeerd zijn. Wanhopig zoekt iedereen een redder, clubs geloven graag dat ze investeren in de oplossing voor hun problemen. Ze overtuigen zichzelf dat ze de juiste beslissing nemen. Haal ze uit die droom. Het werkt bijna nooit.’
Het onderzoek leverde het bewijs, omdat de uitkomst was dat in Engeland de kosten in januari altijd hoger zijn dan de uiteindelijke winst. Ongeacht lijfsbehoud of niet. Het databureau liet er een ingewikkelde rekenmethode op los, waarin het de uitgaven koppelde aan het aantal behaalde punten per wedstrijd.
Het verschil tussen de duels voor en na de winterstop bleek 0,1 punt per duel. Dat betekent over negentien wedstrijden één of twee punten.
21st Club komt ook met een klassiek voorbeeld: Queens Park Rangers in 2013. Laatste in de Premier League op Nieuwjaarsdag met tien punten uit twintig wedstrijden. Manager Harry Redknapp mocht investeren en haalde vijf duurbetaalde krachten. QPR won in de tweede seizoenshelft drie keer en eindigde kansloos als laatste. De club raakte in financiële problemen en is tegenwoordig slechts een figurant in de Championship, zonder enig uitzicht op een Premier League-rentree. Een ander voorbeeld is Stoke City in januari 2018 en vorig jaar gebeurde bij Fulham hetzelfde. De aangetrokken spelers maakten geen verschil.
Een andere conclusie van het onderzoek is dat clubs in paniek altijd goals proberen te kopen, nooit clean sheets. En dat de helft van de in januari aangetrokken aanvallers in januari niet eens scoorde voor hun nieuwe werkgever. Als je de vijf grote Europese competities in ogenschouw neemt, zie je dat 55 procent van de aangetrokken spitsen geen doelpunt maakt en dat veertien procent tot vijf of meer treffers komt. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en zijn niet alle wetmatigheden waterdicht.
De slotconclusie moet echter in de bestuurskamers wel worden besproken: ‘De beste spelers verkassen niet halverwege het seizoen en de januari-transferwindow is zonde van de tijd.’
|
0
|
Zaterdag 15 februari 2020 om 14:59 uur |
|
rd..
Tommy schreef:
Ik.hoop wel dat al die jankerds hier de langebach2, aad, kees etc net zo bijdehand zijn als we er wel inblijven. En hamdi er wel in slaat volgend seizoen een goed team samen te stellen.
Net als ze zo bijdehand zijn om alles af te branden wat net pas in werking is gezet.
Na jaren van afbraakbeleid komen er een paar nieuwe mensen. Lees hamdi jol pardew.
Die moeten met 1 miljoen alle rommel opruimen die de laatste 10 jaar ( sinds het vertrek van vd brom) is gecreert.
En worden hier binnen een maand helemaal afgemaakt.
Terwijl de haagse helden allemaal niet thuisgeven.
Worden de engelse spelers nu al neergezet als zakkenvullers die niks met de club hebben en zich toch niet 100% zullen inzetten.
Vervolgens moet er maar weer een bejaarde keeper in het doel en moet die houthakker van een beugelsdijk er weer in.
Want ja er is met 4-0 veloren van utrecht met slecht spel.
Dat er al jaren slecht wordt gespeeld en spelers van 30+ voor 2 tot 4 jaar zijn verlengt door one jef en fons zijn we allemaal weer vergeten.
Dat fraser met 11 man in de eigen 16 stond zijn we weer vergeten.
Dat we vorig seizoen met 7-1 ofzo van psv thuis verloren. Dit seizoen met 6-0 van ajax maakt niet uit.
We gaan deze engelse trainer gewoon afrekenen op2 of 3 wedstrijden. Want vitesse thuis sparta uit en psv thuis komen nu. En die verliezen we ook.
Weten we al op voorhand
Pffff
Ik.hoop wel dat al die jankerds hier de langebach2, aad, kees etc net zo bijdehand zijn als we er wel inblijven. En hamdi er wel in slaat volgend seizoen een goed team samen te stellen.
Net als ze zo bijdehand zijn om alles af te branden wat net pas in werking is gezet.
Na jaren van afbraakbeleid komen er een paar nieuwe mensen. Lees hamdi jol pardew.
Die moeten met 1 miljoen alle rommel opruimen die de laatste 10 jaar ( sinds het vertrek van vd brom) is gecreert.
En worden hier binnen een maand helemaal afgemaakt.
Terwijl de haagse helden allemaal niet thuisgeven.
Worden de engelse spelers nu al neergezet als zakkenvullers die niks met de club hebben en zich toch niet 100% zullen inzetten.
Vervolgens moet er maar weer een bejaarde keeper in het doel en moet die houthakker van een beugelsdijk er weer in.
Want ja er is met 4-0 veloren van utrecht met slecht spel.
Dat er al jaren slecht wordt gespeeld en spelers van 30+ voor 2 tot 4 jaar zijn verlengt door one jef en fons zijn we allemaal weer vergeten.
Dat fraser met 11 man in de eigen 16 stond zijn we weer vergeten.
Dat we vorig seizoen met 7-1 ofzo van psv thuis verloren. Dit seizoen met 6-0 van ajax maakt niet uit.
We gaan deze engelse trainer gewoon afrekenen op2 of 3 wedstrijden. Want vitesse thuis sparta uit en psv thuis komen nu. En die verliezen we ook.
Weten we al op voorhand
Pffff
Ah, ok. Mensen die de polonaise niet achter deze `opeenstapeling van evenementen` lopen, zijn gelijk jankerds. Mogen onze vraagtekens toch wel zetten bij de gang van zaken? Of wilde je de cultuur van China gelijk hierheen kopiëren in het kader van `alles wat onze leider zegt is goed`? Prima, ook goed.
Kijk als we erin blijven, kun je spreken van een meesterzet of ongelofelijk veel mazzel. Van geniaal of alle geluk van de wereld. Zoveel mensen, zoveel meningen. Denk je dat de `jankerds` gaan staan te lachen langs de zijlijn? Ik niet in ieder geval. Integendeel.
Ik kom ook mijn gelijk niet halen. Ik verkondig slechts mijn mening. That`s all. Net als jij.
Nou ik ga weer verder in mijn hoekje zitten huilen.
Kijk als we erin blijven, kun je spreken van een meesterzet of ongelofelijk veel mazzel. Van geniaal of alle geluk van de wereld. Zoveel mensen, zoveel meningen. Denk je dat de `jankerds` gaan staan te lachen langs de zijlijn? Ik niet in ieder geval. Integendeel.
Ik kom ook mijn gelijk niet halen. Ik verkondig slechts mijn mening. That`s all. Net als jij.
Nou ik ga weer verder in mijn hoekje zitten huilen.
|
0
|
Vrijdag 31 januari 2020 om 14:08 uur |
|
grijze gek
Beetje makkelijker te lezen 
Van Sjeik Mansour tot ADO: het pad van de directeur die voor nieuw leven moet zorgen
© ADO Den Haag/Laurens Lindhout
Van Sjeik Mansour tot ADO: het pad van de directeur die voor nieuw leven moet zorgen
17.00 uur
Opslaan
Door Martijn Krabbendam Martijn KrabbendamINTERVIEW
Hij coachte net zo makkelijk het Rotterdamse daklozenelftal als dat hij over voetbal praat met His Highness sjeik Mansour van de Football Group. ‘Ik ben een verbinder’, zegt Mohammed Hamdi (36). Hij zal dat karakter nodig hebben om als algemeen directeur van het moeilijke ADO Den Haag één club te maken, met één missie en één gedachte.
De uitbater van het restaurant kon zijn ogen niet geloven. Aan de dis: Premier League-ervaring met Martin Jol en Alan Pardew. Verder: vertegenwoordigers van ADO Den Haag en de grootaandeelhouders uit China, United Vansen. Met z’n allen aan één tafel, een dag voor
de wedstrijd tegen RKC Waalwijk. ADO Den Haag leek wel een eenheid. ‘Mooie anekdote’, glimlacht algemeen directeur Mohammed Hamdi. ‘Of-ie klopt? Zou zomaar kunnen. In ieder geval is dat wel waar we naar streven: één club, één missie, één gedachte.’
`Ik ben het levende voorbeeld dat dromen kunnen uitkomen`
Er zijn mensen die zullen zeggen: ‘Welkom in Utopia.’
‘Ongetwijfeld, maar ik zeg dan dat ik het levende voorbeeld ben dat dromen kunnen uitkomen.’
Wat is het levensverhaal van Mohammed Hamdi?
‘Ik was drie toen mijn ouders besloten vanuit Marokko naar Nederland te verhuizen. Zo kwam ik in Leiden terecht, dus dat wordt dan je thuis. Ik ben er begonnen met voetballen bij Lugdunum, daarna ging ik naar UVS, de hoogst spelende club uit de stad. In de jeugd ben ik nog twee keer verhuisd naar FC Lisse en Tonegido/Haagse Bluf waar ik in de Reserve Hoofdklasse ging spelen, tot ik erachter kwam dat ik niet goed genoeg was voor dat niveau.`
`Op mijn 21se raakte ik ook zwaar geblesseerd. De droom als prof de top te halen, had ik al laten varen, maar niettemin is het een hard gelag als je op die leeftijd niet meer mag voetballen. Maar het triggerde wel iets in me, precies wat ik net al zei. Ik stelde mezelf de vraag welke bagage je nodig hebt om in het voetbal te kunnen werken. Het meest voor de hand lag: je trainersdiploma’s. Die ben ik gaan halen, UEFA C en B. Daarmee kon ik aan de slag bij de jeugd van de amateurtak van Sparta Rotterdam. Trainde ik de B2. Later werd ik assistent van Mike Obiku bij de A1. Toen er een positie vrijkwam als manager jeugdzaken, ben ik dat gaan doen. Hield niks anders in dan dat je zorgde dat de communicatie met trainers, spelers, maar ook de bvo een beetje smooth verliep. Heb ik twee jaar gedaan. Toen ging ik naar SVV in Schiedam, de Onder-13 trainen.`
`Omdat ik ook wilde weten hoe het was een seniorenploeg te trainen, heb ik twee jaar De Ster uit Den Haag onder mijn hoede gehad. Zondagderdeklasser, maar hartstikke dankbaar werk. Alleen wist ik dat ik als trainer nooit de top zou halen, hoewel ik nog een WK heb meegemaakt. Met het daklozenteam van Rotterdamwerden we Nederlands kampioen. Was een initiatief van het Leger des Heils. Stonden we ineens op de grote Plaza van Mexico-City het WK voor daklozenteams te spelen. Daar trof het me voor het eerst. Dat je voetbal kon laten samensmelten met discipline, afspraken nakomen. Ik was trainer, manager en maatschappelijk werker tegelijk. Oké, als je komt trainen, kunnen we je aan een stage helpen. Veel van die gasten hebben zich op die manier uiteindelijk losgewerkt uit de ellende. Huisje-boompje-beestje. Ik ben er nog steeds trots op. In die verbindende rol voelde ik me thuis. Praten, afspraken maken, deals sluiten… Dat moest het worden.’
In 2013 begon u bij ADO Den Haag op de commerciële afdeling.
‘Die vacature verbond alles met elkaar wat ik het liefst deed. Ik had al wat commerciële klussen gedaan en dat ging goed. Opgeteld bij mijn motivatie, de plannen die ik had en mijn liefde voor voetbal, vonden ze het bij ADO Den Haag wel een goede match. Dan blijkt dat de commerciële kant van voetbal een klein wereldje is. Iedere deal die je doet, wordt opgemerkt. Op een dag kreeg ik telefoon van Lagardère, een Frans bedrijf dat in die tijd de marketingrechten had van FC Utrecht, Roda JC en NEC. Plus de rechten voor Euro 2016. Die moest ik in Nederland aan de man zien te brengen.`
`Maar wat gebeurt er? Oranje plaatst zich niet. Dat is voor supporters een schok, maar ik heb gevoeld wat het aan de commerciële kant doet: geen bedrijf geïnteresseerd. Ik ben toen plompverloren naar België doorgeschakeld. Da’s het voordeel van corporate bedrijven, die hebben in meer landen holdings zitten. Op die manier heb ik toch nog mijn targets kunnen halen.`
`Nou, ja, dat valt op in een kleine wereld. Lagardère wilde dat ik mijn visie losliet op de commerciële afdelingen van Utrecht, Roda en NEC. Zo kon ik ineens meekijken in de keuken van drie clubs. Maar dat niet alleen. Lagardère is groot, in Duitsland deden ze dat voor Borussia Dortmund, Hamburger SV. Kon ik ook daar in de keuken kijken. Toen kreeg ik het idee dat dit mijn werk was. Ik ben de cursus management betaald voetbal gaan volgen bij de KNVB. Dat is wel een aardig houvast, maar het blijft slechts een tool.`
`Eén keer in de maand naar Zeist en tussendoor werken in projectgroepjes. Ik combineerde het met mijn werk voor Lagardère, maar keek verder. Ik zag steeds meer Aziatische bedrijven zich bemoeien met het voetbal. Dus toen Infront Sport zich meldde bij me, wist ik dat ze waren overgenomen door de Wanda Group, dat aandeelhouder was geworden van Atlético Madrid. Voor mij betekende dat weer een andere dynamiek qua werk. Ineens zat ik ook bij andere sporten dan alleen voetbal. Ik leerde bijvoorbeeld de commerciële kant van schaatsen en basketbal kennen.’
`Ik heb niet veel trainers meegemaakt, maar Henk ten Cate is wel een van de besten`
Wat moet je ermee?
‘Ik ontwikkel me graag allround, wil de dynamiek leren kennen van andere sporten, de tv-rechten, mediadeals. Tegelijk volgde ik een studie Business of Sports Management in Slot Zeist. Ontwikkelen, ontwikkelen, leren… Alles op het gebied van bedrijfskunde. Dat is wat ik wilde. Voordeel is dat ik nu kan meepraten over de sportpakketten. Wij krijgen steeds een benchmark-report over de andere Eredivisie-clubs en Europese teams. Maar ik wil ze ook van andere sporten hebben. Dat zijn globaal gezien net zo goed je concurrenten. Wat ik eraan heb? Ik praat momenteel met sportmarketingbureaus die niet uit het voetbal komen, maar die ADO Den Haag interessant vinden vanwege de Chinese connectie. Met hen kan ik praten op niveau. Dát heb ik eraan. Alles in het leven draait om relaties, netwerken, kennis.’
Zo kwam u in Azië terecht?
‘Tijdens een seminar raakte ik in gesprek met iemand die heel goed was met de beleidsbepalers van Al Jazira uit Abu Dhabi. Die man zei dat mijn profiel prima paste bij de club, want ze zochten net een commercieel directeur uit Europa die Arabisch sprak. Nou, een paar afspraken later was ik aangenomen. Met de ceo, Ayed Mabkhout, had ik meteen een klik. Helemaal gek van het Nederlands voetbal, heel pienter ook.`
`Wat ook meespeelde dat ik er graag naartoe wilde, was de aanwezigheid van Henk ten Cate. Ik heb niet veel trainers meegemaakt, maar Henk is wel een van de besten. Niet alleen vanwege zijn veldtrainingen, ook door de manier waarop hij leidinggaf: hij was echt de baas, wist precies hoe hij dat moest doen in die cultuur. Ik heb van dichtbij kunnen zien hoe we met Al Jazira lang met 1-0 voorstonden tegen Real Madrid in de halve finale van het WK voor clubteams. Uiteindelijk verloren we, maar de manier waarop Henk dat toen heeft neergezet, maakte indruk. Veel van geleerd op voetbalgebied wat me later van pas kon komen.’
Wat was uw rol?
‘De club vermarkten. Al Jazira is een eigen entiteit, met dezelfde eigenaar als de City Football Group: sjeik Mansour, die ook eigenaar is van Manchester City, New York FC en Melbourne City. Maar dat betekende volgens mij niet dat ik geen synergie kon zoeken met de businessclubs van die clubs. Daardoor ontstond er een ander businessmodel. Was een prima plan, al zeg ik het zelf. Zij gingen zelf geloven in het concept van business to business. Zo had Al Jazira ook wat aan het internationale netwerk van His Highness.’
Waarom noemt u hem zo? Hij is er niet en zal dit verhaal ongetwijfeld niet lezen.
‘Omdat hij lid is van de Royal Family. Ik heb sjeik Mansour laatst nog ontmoet tijdens een Ramadan Iftar in Abu Dhabi. Heel normale man, zeer benaderbaar en gek op voetbal. En hij heeft een visie waaraan veel investeerders een voorbeeld kunnen nemen. Of beter: hadden kunnen nemen, want nu zijn ze te laat.’
Wat dan? Met veel geld van Manchester City een winnende club maken?
‘Dat is één ding, ja. Succes leidt tot meer succes, dus moet je ergens beginnen. Maar na City heeft hij in elk werelddeel een club overgenomen, helemaal naar zijn hand gezet volgens de visie van de Football Group. Die clubs worden gerund op dezelfde wijze, door mensen die eerst in de keuken bij Man City hebben gekeken en die visie nu verspreiden. Dát is synergie. His Highness verbindt Etihad Airways als shirtsponsor, dus dat merk krijgt ook wereldwijde aandacht. Zo versterkt alles elkaar. Een visie, een doel. Vind ik indrukwekkend.’
Sheik Mansour is een heel normale man, zeer benaderbaar en gek op voetbal.
Wat heeft uw tijd in het internationale voetbal u geleerd?
‘Dat we in Nederland naar binnen gekeerd zijn als het gaat om het vermarkten van ons voetbal. De Eredivisie is een merk, maar we doen er volgens mij te weinig mee. Ja, nu praten we even over de BeNeLiga, dat is tenminste iets en los van de vraag of het echt iets wordt, is het natuurlijk veel te laat dat we deze gesprekken überhaupt voeren. Ik heb eerder gezegd dat iemand zoals Chris Woerts, de beste op zijn vakgebied, allang de boer op had gemoeten met de Eredivisie. We blijven klein, doordat we klein willen blijven. Niet omdat het moet.’
Wat had Nederland kunnen doen?
‘Wat niet? Je hebt een competitie waar grote talenten hun eerste stappen hebben gezet. Dat alleen is al een businessplan. Maar het gaat er vooral om wat je er zelf aan doet. Met kerst gaan Nederlanders naar Engeland om voetbal te kijken, terwijl hier alles stilligt, omdat trainers en spelers bij hun families willen zijn. Ook goed, maar zo mis je kansen.’
Als directeur van ADO Den Haag is dat niet uw pakkie aan.
‘Nee, maar ik zie de kansen wel…’
`Sjeik Mansour heeft een visie waaraan veel investeerders een voorbeeld kunnen nemen`
Laat de club zich eerst maar eens handhaven.
‘We doen er met z’n allen alles aan dat te realiseren.’
FC Utrecht-ADO Den Haag 4-0. Had u dat geld voor die nieuwe technische staf en spelers maar in uw zak gehouden.
‘Nee, want op dezelfde voet verdergaan als we deden, was geen optie. Natuurlijk is het een tegenvaller als je kansloos verliest bij FC Utrecht, maar het is nog kanslozer als je nu ineens van koers verandert. Deze ploeg en staf zijn pas net begonnen. Je mag geen wonderen verwachten. Ik kijk er anders naar: twee wedstrijden, drie punten, want van RKC hebben we gewonnen. Zo gaan we door, tot aan het einde. Kortetermijndenken, om uiteindelijk een goede lange termijn te kunnen plannen. En alle transfers die we hebben gedaan, zijn financieel verantwoord.’
Zes jaar nadat u bij ADO Den Haag was vertrokken als commercieel medewerker, keerde u terug als algemeen directeur. Hoe is dat gegaan?
‘Op een maandagmiddag werd ik gebeld door iemand van De Vroedt & Thierry, een headhuntersbureau. Hij vroeg of ik interesse had algemeen directeur van ADO Den Haag te worden. De club was een sollicitatieprocedure gestart en zij wilden mij inbrengen als kandidaat. Ik heb met ze gesproken, dat liep goed en zo ben ik de procedure in gerold.’
Als dark horse – u was nummer elf – terwijl er al tien kandidaten waren.
‘Dat die namen zijn uitgelekt, kan ik ook niet helpen. Onbegrijpelijk dat dit is gebeurd. Maar al die kandidaten stonden willekeurig op een lijst. Dus eerste, vijfde, elfde – je kon er geen conclusies aan verbinden.’
`Ik had het gevoel dat het proces naar mijn benoeming bij ADO Den Haag niet zuiver verliep`
Toen?
‘Ik kreeg een gesprek met de heer Wang, de grootaandeelhouder, en Ad Melkert, toen voorzitter van de raad van commissarissen. Het was in het Savarin Hotel in Rijswijk. Ik had De Vroedt & Thierry gevraagd of ik een presentatie mocht geven. “Blijf dicht bij jezelf”, zeiden ze. Dus ik heb dat gedaan, een aantal punten op papier gezet over hoe ik naar ADO Den Haag keek. Daarna belde De Vroedt & Thierry weer en had ik bij hen op kantoor een onderhoud van tweeënhalf uur. Vervolgens kwam er nog een gesprek, in het HNK-verzamelgebouw. Moest ik de leden van de rvc en de aandeelhouders leren kennen. Daarop nóg een gesprek met Melkert…’
U dacht niet…
‘Wacht effe, ja, natuurlijk! Het zou gaan om drie gesprekken, maar inmiddels had ik er al een stuk of zeven achter de rug. Vond ik wel frappant. Ik heb mezelf dan ook twee keer willen terugtrekken uit de procedure, sterker: heb ik ook daadwerkelijk aangeboden. Het werd me alleen sterk afgeraden, omdat ze mij de sterkste kandidaat vonden.’
U had ook kunnen bedenken: Ze willen me niet.
‘Ja, natuurlijk. Maar tegelijkertijd is dat gevoel gebaseerd op niks. Ad Melkert heeft dat nooit zo tegen me gezegd. Alleen, de handelingen, het proces, het manipuleren van informatie, zaken laten lekken naar de media… Het gaf me vooral het gevoel dat het proces niet zuiver verliep, Vandaar dat ik tot twee keer toe eruit wilde stappen. Ik vond het op z’n zachtst gezegd merkwaardig.’
Maar u was zo ijdel het wel te willen gaan doen?
‘Misschien. Je kunt het ook doorzettingsvermogen noemen, of karakter, of het idee hebben dat je van waarde kan zijn voor zo’n club. Misschien is het wel van alles een beetje, dat ik dacht: Misschien wilden de mensen wel dat ik het niet zou doen. Nou, dan doe ik het wél. Ik heb zelf niet gebeld, die headhunter belde míj.’
Wat zou de reden kunnen zijn dat ze u niet wilden?
‘Angst voor jong en vers bloed wellicht?’
Een aantal mensen ziet u als loopjongen van de Chinezen. Doet u dat wat?
‘Zulke kritiek laat ik als water over de rug van een eend van me af glijden. Ik snap ook niet waarom ze dat denken.’
U was nog niet binnen of de ene na de andere medewerker sneuvelde.
‘Ad Melkert was de eerste, want het boterde niet tussen hem en United Vansen. Fons Groenendijk stapte zelf op en het contract van Jeffrey van As werd niet verlengd. Natuurlijk is dat in overleg gegaan met de rvc. Het zijn normale procedures geweest.’
Het komt er dus op neer dat u luistert naar United Vansen.
‘Ik praat met en luister naar iedereen, van de grootaandeelhouder tot de stakeholders, de commissarissen enzovoort. Maar luisteren is iets anders dan alles zomaar blind uitvoeren. Je komt gezamenlijk tot een conclusie. Voor de good governance is de directie eindverantwoordelijk, met de rvc als controlerend orgaan erboven. Zo sta ik er wel in. Maar uiteindelijk zijn zij, United Vansen, wel de baas. Deze mensen hebben nu vijfenhalf jaar de aandelen van de club, los van de periode dat ze even ergens anders waren. Maar nooit hebben ze het gevoel gehad dat ze konden meedenken, laat staan meebepalen, over het beleid bij ADO Den Haag.`
`Je moet het zo zien: stel, jij hebt een huis gekocht. Je loopt naar binnen met je vrouw en dan gaat de bel. De buurman en buurvrouw. Die zeggen: “Gefeliciteerd met jullie huis, hartstikke leuk, maar wij gaan het inrichten”. Dan zeg jij toch: Hoe bedoel je? Is toch mijn huis? Zo was mijn gevoel bij de relatie tussen ADO Den Haag en United Vansen. Ik had ook gewoon kunnen vragen of ze op dit moment alleen even de tekorten wilden aanvullen, maar dat is niet de manier de club verder vooruit te helpen. Ik verbind liever dan dat ik irriteer.’
Poserend met de nieuwe trainer Alan Pardew (rechts) en zijn assistent Chris Powell.
Schrok u bij wat u aantrof?
‘Ik schrik niet snel, maar besefte wel direct dat dit op z’n minst een gigantische uitdaging ging worden.’
Waarom zegt u niet gewoon: Er wordt hier zo veel geld betaald aan salarissen voor middelmatige spelers zonder restwaarde, dat ADO zo goed als technisch failliet is?
‘Luister, ik ga niet oordelen over beslissingen die in het verleden zijn genomen. Wil ik niet, kan ik niet. Maar het is wel belangrijk voor ADO Den Haag dat we duidelijkheid scheppen naar de spelers, de rvc, aandeelhouders, de stakeholders en de markt, hoe we de komende jaren financieel te werk willen gaan.’
Nog een keer: schrok u bij wat u aantrof?
‘Nogmaals: nee. Maar ik zag wel een aantal dingen die ik anders had verwacht. Dan moet je denken aan de organisatiestructuur, de beslissingstrajecten, de communicatie richting rvc en United Vansen.’
Waar begint een nieuwe algemeen directeur dan?
`Als ADO Den Haag echt verder wil, zal iedereen zijn eigen agenda opzij moeten leggen en meegaan in die van de club`
‘Bij het begin. Terug naar de basis. Je moet eerst zeker weten dat het team waarmee jij als directeur gaat werken, dedicated is. Als je team niet voldoet, ga jij het zelf ook niet redden. Daarna ga je kijken naar de structuur van de club en daarbij verzin je profielen. Welke karakters heeft ADO Den Haag nodig om de komende jaren te kunnen groeien? Dat heb ik gedaan.’
U moest binnen honderd dagen een beleidsplan presenteren en zorgen dat intern iedereen weer op één lijn zit. Is dat gelukt?
‘We zijn in november naar China geweest en daar hebben we het meerjarenplan gepresenteerd. Dat werd goed onthaald. Vervolgens heb ik dat plan besproken met diverse stakeholders, collega’s, supporters en noem maar op. Iedereen stond erachter. Oké, dan is er ook geen argument meer terug te kijken naar wat is geweest bij deze club. Dan moeten we aan de slag. Ik hoop dat ik iedereen op één lijn heb, maar wat me wel is opgevallen, is dat er een verschil zit tussen ja zéggen en ja dóén. Als ADO Den Haag echt verder wil, zal iedereen zijn eigen agenda opzij moeten leggen en meegaan in die van de club.’
`Martin is misschien wel de grootste transfer geweest voor ADO Den Haag`
Hoe hebt u Martin Jol aan boord gekregen? Die zat eerst als lid van de rvc in een kampje dat tegen de aandeelhouders uit China ageerde.
‘Ik heb Martin ons meerjarenplan gepresenteerd en hij raakte erdoor geënthousiasmeerd. Martin moest zich als lid van de rvc committeren aan de visie van de raad. Maar toen hij eruit was, viel hij over te halen. En nu zit er iemand die er echt mee bezig is. Hij heeft ADO Den Haag de laatste jaren van afstand gevolgd en vraagt zich af hoe het met de doorstroming zit van jeugd. Waar zijn de talenten? Waarom verkoopt deze club niet of nauwelijks spelers die zij zelf heeft opgeleid? Martin heeft daarover zo zijn ideeën. Zijn komst zorgt ervoor dat we op dat vlak stappen kunnen maken. Martin is misschien wel de grootste transfer geweest voor ADO Den Haag. Maar dat blijkt pas als we erin blijven dit seizoen. Hij is in ieder geval weer thuis.’
De grootaandeelhouder wil uw contract nu al verlengen. Maar stel dat het niet lukt en de club degradeert, heeft u dan gefaald?
‘We leven onder druk. Niet alleen ik, ook de staf, de nieuwe spelers, eigenlijk iedereen. We moeten erin blijven om echt te kunnen groeien. Ik gelóóf dat het lukt, alleen ben ik gevoelsmatig te laat erin gestapt. Liever was ik eerder begonnen bij de club. Nu zijn we bezig aan een herstelperiode, daarna treedt het meerjarenplan in werking dat door iedereen is goedgekeurd en omarmd. Als we degraderen, zullen we dat opnieuw moeten aanpassen. Maar ik ben van nature iemand die denkt in succes, niet in falen. Negatief gedachten zijn zo zonde van je tijd, dat heb ik dit jaar weer geleerd.’
Hoe?
‘Ik heb Pim Verbeek leren kennen toen ik bij de amateurs van Sparta werkte. Daarna hebben we altijd contact gehouden. Vorig jaar zag ik hem in Abu Dhabi, Pim was daar als bondscoach van Oman. Toen ik naar ADO Den Haag kon, belde ik Pim weer voor advies. “Je kunt het”, zei hij, “maar blijf wel dicht bij jezelf”. Onlangs speelden we vriendschappelijk tegen Sparta. Pim belde dat-ie kwam kijken. Samen met Henk van Stee heeft hij toen nog mee geluncht. Maar wat gebeurde er? Na de wedstrijd liep ik met hem mee. We gaven elkaar altijd een knuffel, maar dit keer hield hij me langer vast. “Mo, ik ben trots op je”, zei hij. Ik was blij, want ik hechtte veel waarde aan wat hij zei. Maar het bleek een afscheidsknuffel. Een tijdje later was hij overleden. Pims dood grijpt me nog steeds aan. Hij hielp mensen, zonder dat-ie ermee te koop liep, was altijd positief. Daar denk ik aan als we het met ADO Den Haag moeilijk hebben. Altijd geloven
Van Sjeik Mansour tot ADO: het pad van de directeur die voor nieuw leven moet zorgen
© ADO Den Haag/Laurens Lindhout
Van Sjeik Mansour tot ADO: het pad van de directeur die voor nieuw leven moet zorgen
17.00 uur
Opslaan
Door Martijn Krabbendam Martijn KrabbendamINTERVIEW
Hij coachte net zo makkelijk het Rotterdamse daklozenelftal als dat hij over voetbal praat met His Highness sjeik Mansour van de Football Group. ‘Ik ben een verbinder’, zegt Mohammed Hamdi (36). Hij zal dat karakter nodig hebben om als algemeen directeur van het moeilijke ADO Den Haag één club te maken, met één missie en één gedachte.
De uitbater van het restaurant kon zijn ogen niet geloven. Aan de dis: Premier League-ervaring met Martin Jol en Alan Pardew. Verder: vertegenwoordigers van ADO Den Haag en de grootaandeelhouders uit China, United Vansen. Met z’n allen aan één tafel, een dag voor
de wedstrijd tegen RKC Waalwijk. ADO Den Haag leek wel een eenheid. ‘Mooie anekdote’, glimlacht algemeen directeur Mohammed Hamdi. ‘Of-ie klopt? Zou zomaar kunnen. In ieder geval is dat wel waar we naar streven: één club, één missie, één gedachte.’
`Ik ben het levende voorbeeld dat dromen kunnen uitkomen`
Er zijn mensen die zullen zeggen: ‘Welkom in Utopia.’
‘Ongetwijfeld, maar ik zeg dan dat ik het levende voorbeeld ben dat dromen kunnen uitkomen.’
Wat is het levensverhaal van Mohammed Hamdi?
‘Ik was drie toen mijn ouders besloten vanuit Marokko naar Nederland te verhuizen. Zo kwam ik in Leiden terecht, dus dat wordt dan je thuis. Ik ben er begonnen met voetballen bij Lugdunum, daarna ging ik naar UVS, de hoogst spelende club uit de stad. In de jeugd ben ik nog twee keer verhuisd naar FC Lisse en Tonegido/Haagse Bluf waar ik in de Reserve Hoofdklasse ging spelen, tot ik erachter kwam dat ik niet goed genoeg was voor dat niveau.`
`Op mijn 21se raakte ik ook zwaar geblesseerd. De droom als prof de top te halen, had ik al laten varen, maar niettemin is het een hard gelag als je op die leeftijd niet meer mag voetballen. Maar het triggerde wel iets in me, precies wat ik net al zei. Ik stelde mezelf de vraag welke bagage je nodig hebt om in het voetbal te kunnen werken. Het meest voor de hand lag: je trainersdiploma’s. Die ben ik gaan halen, UEFA C en B. Daarmee kon ik aan de slag bij de jeugd van de amateurtak van Sparta Rotterdam. Trainde ik de B2. Later werd ik assistent van Mike Obiku bij de A1. Toen er een positie vrijkwam als manager jeugdzaken, ben ik dat gaan doen. Hield niks anders in dan dat je zorgde dat de communicatie met trainers, spelers, maar ook de bvo een beetje smooth verliep. Heb ik twee jaar gedaan. Toen ging ik naar SVV in Schiedam, de Onder-13 trainen.`
`Omdat ik ook wilde weten hoe het was een seniorenploeg te trainen, heb ik twee jaar De Ster uit Den Haag onder mijn hoede gehad. Zondagderdeklasser, maar hartstikke dankbaar werk. Alleen wist ik dat ik als trainer nooit de top zou halen, hoewel ik nog een WK heb meegemaakt. Met het daklozenteam van Rotterdamwerden we Nederlands kampioen. Was een initiatief van het Leger des Heils. Stonden we ineens op de grote Plaza van Mexico-City het WK voor daklozenteams te spelen. Daar trof het me voor het eerst. Dat je voetbal kon laten samensmelten met discipline, afspraken nakomen. Ik was trainer, manager en maatschappelijk werker tegelijk. Oké, als je komt trainen, kunnen we je aan een stage helpen. Veel van die gasten hebben zich op die manier uiteindelijk losgewerkt uit de ellende. Huisje-boompje-beestje. Ik ben er nog steeds trots op. In die verbindende rol voelde ik me thuis. Praten, afspraken maken, deals sluiten… Dat moest het worden.’
In 2013 begon u bij ADO Den Haag op de commerciële afdeling.
‘Die vacature verbond alles met elkaar wat ik het liefst deed. Ik had al wat commerciële klussen gedaan en dat ging goed. Opgeteld bij mijn motivatie, de plannen die ik had en mijn liefde voor voetbal, vonden ze het bij ADO Den Haag wel een goede match. Dan blijkt dat de commerciële kant van voetbal een klein wereldje is. Iedere deal die je doet, wordt opgemerkt. Op een dag kreeg ik telefoon van Lagardère, een Frans bedrijf dat in die tijd de marketingrechten had van FC Utrecht, Roda JC en NEC. Plus de rechten voor Euro 2016. Die moest ik in Nederland aan de man zien te brengen.`
`Maar wat gebeurt er? Oranje plaatst zich niet. Dat is voor supporters een schok, maar ik heb gevoeld wat het aan de commerciële kant doet: geen bedrijf geïnteresseerd. Ik ben toen plompverloren naar België doorgeschakeld. Da’s het voordeel van corporate bedrijven, die hebben in meer landen holdings zitten. Op die manier heb ik toch nog mijn targets kunnen halen.`
`Nou, ja, dat valt op in een kleine wereld. Lagardère wilde dat ik mijn visie losliet op de commerciële afdelingen van Utrecht, Roda en NEC. Zo kon ik ineens meekijken in de keuken van drie clubs. Maar dat niet alleen. Lagardère is groot, in Duitsland deden ze dat voor Borussia Dortmund, Hamburger SV. Kon ik ook daar in de keuken kijken. Toen kreeg ik het idee dat dit mijn werk was. Ik ben de cursus management betaald voetbal gaan volgen bij de KNVB. Dat is wel een aardig houvast, maar het blijft slechts een tool.`
`Eén keer in de maand naar Zeist en tussendoor werken in projectgroepjes. Ik combineerde het met mijn werk voor Lagardère, maar keek verder. Ik zag steeds meer Aziatische bedrijven zich bemoeien met het voetbal. Dus toen Infront Sport zich meldde bij me, wist ik dat ze waren overgenomen door de Wanda Group, dat aandeelhouder was geworden van Atlético Madrid. Voor mij betekende dat weer een andere dynamiek qua werk. Ineens zat ik ook bij andere sporten dan alleen voetbal. Ik leerde bijvoorbeeld de commerciële kant van schaatsen en basketbal kennen.’
`Ik heb niet veel trainers meegemaakt, maar Henk ten Cate is wel een van de besten`
Wat moet je ermee?
‘Ik ontwikkel me graag allround, wil de dynamiek leren kennen van andere sporten, de tv-rechten, mediadeals. Tegelijk volgde ik een studie Business of Sports Management in Slot Zeist. Ontwikkelen, ontwikkelen, leren… Alles op het gebied van bedrijfskunde. Dat is wat ik wilde. Voordeel is dat ik nu kan meepraten over de sportpakketten. Wij krijgen steeds een benchmark-report over de andere Eredivisie-clubs en Europese teams. Maar ik wil ze ook van andere sporten hebben. Dat zijn globaal gezien net zo goed je concurrenten. Wat ik eraan heb? Ik praat momenteel met sportmarketingbureaus die niet uit het voetbal komen, maar die ADO Den Haag interessant vinden vanwege de Chinese connectie. Met hen kan ik praten op niveau. Dát heb ik eraan. Alles in het leven draait om relaties, netwerken, kennis.’
Zo kwam u in Azië terecht?
‘Tijdens een seminar raakte ik in gesprek met iemand die heel goed was met de beleidsbepalers van Al Jazira uit Abu Dhabi. Die man zei dat mijn profiel prima paste bij de club, want ze zochten net een commercieel directeur uit Europa die Arabisch sprak. Nou, een paar afspraken later was ik aangenomen. Met de ceo, Ayed Mabkhout, had ik meteen een klik. Helemaal gek van het Nederlands voetbal, heel pienter ook.`
`Wat ook meespeelde dat ik er graag naartoe wilde, was de aanwezigheid van Henk ten Cate. Ik heb niet veel trainers meegemaakt, maar Henk is wel een van de besten. Niet alleen vanwege zijn veldtrainingen, ook door de manier waarop hij leidinggaf: hij was echt de baas, wist precies hoe hij dat moest doen in die cultuur. Ik heb van dichtbij kunnen zien hoe we met Al Jazira lang met 1-0 voorstonden tegen Real Madrid in de halve finale van het WK voor clubteams. Uiteindelijk verloren we, maar de manier waarop Henk dat toen heeft neergezet, maakte indruk. Veel van geleerd op voetbalgebied wat me later van pas kon komen.’
Wat was uw rol?
‘De club vermarkten. Al Jazira is een eigen entiteit, met dezelfde eigenaar als de City Football Group: sjeik Mansour, die ook eigenaar is van Manchester City, New York FC en Melbourne City. Maar dat betekende volgens mij niet dat ik geen synergie kon zoeken met de businessclubs van die clubs. Daardoor ontstond er een ander businessmodel. Was een prima plan, al zeg ik het zelf. Zij gingen zelf geloven in het concept van business to business. Zo had Al Jazira ook wat aan het internationale netwerk van His Highness.’
Waarom noemt u hem zo? Hij is er niet en zal dit verhaal ongetwijfeld niet lezen.
‘Omdat hij lid is van de Royal Family. Ik heb sjeik Mansour laatst nog ontmoet tijdens een Ramadan Iftar in Abu Dhabi. Heel normale man, zeer benaderbaar en gek op voetbal. En hij heeft een visie waaraan veel investeerders een voorbeeld kunnen nemen. Of beter: hadden kunnen nemen, want nu zijn ze te laat.’
Wat dan? Met veel geld van Manchester City een winnende club maken?
‘Dat is één ding, ja. Succes leidt tot meer succes, dus moet je ergens beginnen. Maar na City heeft hij in elk werelddeel een club overgenomen, helemaal naar zijn hand gezet volgens de visie van de Football Group. Die clubs worden gerund op dezelfde wijze, door mensen die eerst in de keuken bij Man City hebben gekeken en die visie nu verspreiden. Dát is synergie. His Highness verbindt Etihad Airways als shirtsponsor, dus dat merk krijgt ook wereldwijde aandacht. Zo versterkt alles elkaar. Een visie, een doel. Vind ik indrukwekkend.’
Sheik Mansour is een heel normale man, zeer benaderbaar en gek op voetbal.
Wat heeft uw tijd in het internationale voetbal u geleerd?
‘Dat we in Nederland naar binnen gekeerd zijn als het gaat om het vermarkten van ons voetbal. De Eredivisie is een merk, maar we doen er volgens mij te weinig mee. Ja, nu praten we even over de BeNeLiga, dat is tenminste iets en los van de vraag of het echt iets wordt, is het natuurlijk veel te laat dat we deze gesprekken überhaupt voeren. Ik heb eerder gezegd dat iemand zoals Chris Woerts, de beste op zijn vakgebied, allang de boer op had gemoeten met de Eredivisie. We blijven klein, doordat we klein willen blijven. Niet omdat het moet.’
Wat had Nederland kunnen doen?
‘Wat niet? Je hebt een competitie waar grote talenten hun eerste stappen hebben gezet. Dat alleen is al een businessplan. Maar het gaat er vooral om wat je er zelf aan doet. Met kerst gaan Nederlanders naar Engeland om voetbal te kijken, terwijl hier alles stilligt, omdat trainers en spelers bij hun families willen zijn. Ook goed, maar zo mis je kansen.’
Als directeur van ADO Den Haag is dat niet uw pakkie aan.
‘Nee, maar ik zie de kansen wel…’
`Sjeik Mansour heeft een visie waaraan veel investeerders een voorbeeld kunnen nemen`
Laat de club zich eerst maar eens handhaven.
‘We doen er met z’n allen alles aan dat te realiseren.’
FC Utrecht-ADO Den Haag 4-0. Had u dat geld voor die nieuwe technische staf en spelers maar in uw zak gehouden.
‘Nee, want op dezelfde voet verdergaan als we deden, was geen optie. Natuurlijk is het een tegenvaller als je kansloos verliest bij FC Utrecht, maar het is nog kanslozer als je nu ineens van koers verandert. Deze ploeg en staf zijn pas net begonnen. Je mag geen wonderen verwachten. Ik kijk er anders naar: twee wedstrijden, drie punten, want van RKC hebben we gewonnen. Zo gaan we door, tot aan het einde. Kortetermijndenken, om uiteindelijk een goede lange termijn te kunnen plannen. En alle transfers die we hebben gedaan, zijn financieel verantwoord.’
Zes jaar nadat u bij ADO Den Haag was vertrokken als commercieel medewerker, keerde u terug als algemeen directeur. Hoe is dat gegaan?
‘Op een maandagmiddag werd ik gebeld door iemand van De Vroedt & Thierry, een headhuntersbureau. Hij vroeg of ik interesse had algemeen directeur van ADO Den Haag te worden. De club was een sollicitatieprocedure gestart en zij wilden mij inbrengen als kandidaat. Ik heb met ze gesproken, dat liep goed en zo ben ik de procedure in gerold.’
Als dark horse – u was nummer elf – terwijl er al tien kandidaten waren.
‘Dat die namen zijn uitgelekt, kan ik ook niet helpen. Onbegrijpelijk dat dit is gebeurd. Maar al die kandidaten stonden willekeurig op een lijst. Dus eerste, vijfde, elfde – je kon er geen conclusies aan verbinden.’
`Ik had het gevoel dat het proces naar mijn benoeming bij ADO Den Haag niet zuiver verliep`
Toen?
‘Ik kreeg een gesprek met de heer Wang, de grootaandeelhouder, en Ad Melkert, toen voorzitter van de raad van commissarissen. Het was in het Savarin Hotel in Rijswijk. Ik had De Vroedt & Thierry gevraagd of ik een presentatie mocht geven. “Blijf dicht bij jezelf”, zeiden ze. Dus ik heb dat gedaan, een aantal punten op papier gezet over hoe ik naar ADO Den Haag keek. Daarna belde De Vroedt & Thierry weer en had ik bij hen op kantoor een onderhoud van tweeënhalf uur. Vervolgens kwam er nog een gesprek, in het HNK-verzamelgebouw. Moest ik de leden van de rvc en de aandeelhouders leren kennen. Daarop nóg een gesprek met Melkert…’
U dacht niet…
‘Wacht effe, ja, natuurlijk! Het zou gaan om drie gesprekken, maar inmiddels had ik er al een stuk of zeven achter de rug. Vond ik wel frappant. Ik heb mezelf dan ook twee keer willen terugtrekken uit de procedure, sterker: heb ik ook daadwerkelijk aangeboden. Het werd me alleen sterk afgeraden, omdat ze mij de sterkste kandidaat vonden.’
U had ook kunnen bedenken: Ze willen me niet.
‘Ja, natuurlijk. Maar tegelijkertijd is dat gevoel gebaseerd op niks. Ad Melkert heeft dat nooit zo tegen me gezegd. Alleen, de handelingen, het proces, het manipuleren van informatie, zaken laten lekken naar de media… Het gaf me vooral het gevoel dat het proces niet zuiver verliep, Vandaar dat ik tot twee keer toe eruit wilde stappen. Ik vond het op z’n zachtst gezegd merkwaardig.’
Maar u was zo ijdel het wel te willen gaan doen?
‘Misschien. Je kunt het ook doorzettingsvermogen noemen, of karakter, of het idee hebben dat je van waarde kan zijn voor zo’n club. Misschien is het wel van alles een beetje, dat ik dacht: Misschien wilden de mensen wel dat ik het niet zou doen. Nou, dan doe ik het wél. Ik heb zelf niet gebeld, die headhunter belde míj.’
Wat zou de reden kunnen zijn dat ze u niet wilden?
‘Angst voor jong en vers bloed wellicht?’
Een aantal mensen ziet u als loopjongen van de Chinezen. Doet u dat wat?
‘Zulke kritiek laat ik als water over de rug van een eend van me af glijden. Ik snap ook niet waarom ze dat denken.’
U was nog niet binnen of de ene na de andere medewerker sneuvelde.
‘Ad Melkert was de eerste, want het boterde niet tussen hem en United Vansen. Fons Groenendijk stapte zelf op en het contract van Jeffrey van As werd niet verlengd. Natuurlijk is dat in overleg gegaan met de rvc. Het zijn normale procedures geweest.’
Het komt er dus op neer dat u luistert naar United Vansen.
‘Ik praat met en luister naar iedereen, van de grootaandeelhouder tot de stakeholders, de commissarissen enzovoort. Maar luisteren is iets anders dan alles zomaar blind uitvoeren. Je komt gezamenlijk tot een conclusie. Voor de good governance is de directie eindverantwoordelijk, met de rvc als controlerend orgaan erboven. Zo sta ik er wel in. Maar uiteindelijk zijn zij, United Vansen, wel de baas. Deze mensen hebben nu vijfenhalf jaar de aandelen van de club, los van de periode dat ze even ergens anders waren. Maar nooit hebben ze het gevoel gehad dat ze konden meedenken, laat staan meebepalen, over het beleid bij ADO Den Haag.`
`Je moet het zo zien: stel, jij hebt een huis gekocht. Je loopt naar binnen met je vrouw en dan gaat de bel. De buurman en buurvrouw. Die zeggen: “Gefeliciteerd met jullie huis, hartstikke leuk, maar wij gaan het inrichten”. Dan zeg jij toch: Hoe bedoel je? Is toch mijn huis? Zo was mijn gevoel bij de relatie tussen ADO Den Haag en United Vansen. Ik had ook gewoon kunnen vragen of ze op dit moment alleen even de tekorten wilden aanvullen, maar dat is niet de manier de club verder vooruit te helpen. Ik verbind liever dan dat ik irriteer.’
Poserend met de nieuwe trainer Alan Pardew (rechts) en zijn assistent Chris Powell.
Schrok u bij wat u aantrof?
‘Ik schrik niet snel, maar besefte wel direct dat dit op z’n minst een gigantische uitdaging ging worden.’
Waarom zegt u niet gewoon: Er wordt hier zo veel geld betaald aan salarissen voor middelmatige spelers zonder restwaarde, dat ADO zo goed als technisch failliet is?
‘Luister, ik ga niet oordelen over beslissingen die in het verleden zijn genomen. Wil ik niet, kan ik niet. Maar het is wel belangrijk voor ADO Den Haag dat we duidelijkheid scheppen naar de spelers, de rvc, aandeelhouders, de stakeholders en de markt, hoe we de komende jaren financieel te werk willen gaan.’
Nog een keer: schrok u bij wat u aantrof?
‘Nogmaals: nee. Maar ik zag wel een aantal dingen die ik anders had verwacht. Dan moet je denken aan de organisatiestructuur, de beslissingstrajecten, de communicatie richting rvc en United Vansen.’
Waar begint een nieuwe algemeen directeur dan?
`Als ADO Den Haag echt verder wil, zal iedereen zijn eigen agenda opzij moeten leggen en meegaan in die van de club`
‘Bij het begin. Terug naar de basis. Je moet eerst zeker weten dat het team waarmee jij als directeur gaat werken, dedicated is. Als je team niet voldoet, ga jij het zelf ook niet redden. Daarna ga je kijken naar de structuur van de club en daarbij verzin je profielen. Welke karakters heeft ADO Den Haag nodig om de komende jaren te kunnen groeien? Dat heb ik gedaan.’
U moest binnen honderd dagen een beleidsplan presenteren en zorgen dat intern iedereen weer op één lijn zit. Is dat gelukt?
‘We zijn in november naar China geweest en daar hebben we het meerjarenplan gepresenteerd. Dat werd goed onthaald. Vervolgens heb ik dat plan besproken met diverse stakeholders, collega’s, supporters en noem maar op. Iedereen stond erachter. Oké, dan is er ook geen argument meer terug te kijken naar wat is geweest bij deze club. Dan moeten we aan de slag. Ik hoop dat ik iedereen op één lijn heb, maar wat me wel is opgevallen, is dat er een verschil zit tussen ja zéggen en ja dóén. Als ADO Den Haag echt verder wil, zal iedereen zijn eigen agenda opzij moeten leggen en meegaan in die van de club.’
`Martin is misschien wel de grootste transfer geweest voor ADO Den Haag`
Hoe hebt u Martin Jol aan boord gekregen? Die zat eerst als lid van de rvc in een kampje dat tegen de aandeelhouders uit China ageerde.
‘Ik heb Martin ons meerjarenplan gepresenteerd en hij raakte erdoor geënthousiasmeerd. Martin moest zich als lid van de rvc committeren aan de visie van de raad. Maar toen hij eruit was, viel hij over te halen. En nu zit er iemand die er echt mee bezig is. Hij heeft ADO Den Haag de laatste jaren van afstand gevolgd en vraagt zich af hoe het met de doorstroming zit van jeugd. Waar zijn de talenten? Waarom verkoopt deze club niet of nauwelijks spelers die zij zelf heeft opgeleid? Martin heeft daarover zo zijn ideeën. Zijn komst zorgt ervoor dat we op dat vlak stappen kunnen maken. Martin is misschien wel de grootste transfer geweest voor ADO Den Haag. Maar dat blijkt pas als we erin blijven dit seizoen. Hij is in ieder geval weer thuis.’
De grootaandeelhouder wil uw contract nu al verlengen. Maar stel dat het niet lukt en de club degradeert, heeft u dan gefaald?
‘We leven onder druk. Niet alleen ik, ook de staf, de nieuwe spelers, eigenlijk iedereen. We moeten erin blijven om echt te kunnen groeien. Ik gelóóf dat het lukt, alleen ben ik gevoelsmatig te laat erin gestapt. Liever was ik eerder begonnen bij de club. Nu zijn we bezig aan een herstelperiode, daarna treedt het meerjarenplan in werking dat door iedereen is goedgekeurd en omarmd. Als we degraderen, zullen we dat opnieuw moeten aanpassen. Maar ik ben van nature iemand die denkt in succes, niet in falen. Negatief gedachten zijn zo zonde van je tijd, dat heb ik dit jaar weer geleerd.’
Hoe?
‘Ik heb Pim Verbeek leren kennen toen ik bij de amateurs van Sparta werkte. Daarna hebben we altijd contact gehouden. Vorig jaar zag ik hem in Abu Dhabi, Pim was daar als bondscoach van Oman. Toen ik naar ADO Den Haag kon, belde ik Pim weer voor advies. “Je kunt het”, zei hij, “maar blijf wel dicht bij jezelf”. Onlangs speelden we vriendschappelijk tegen Sparta. Pim belde dat-ie kwam kijken. Samen met Henk van Stee heeft hij toen nog mee geluncht. Maar wat gebeurde er? Na de wedstrijd liep ik met hem mee. We gaven elkaar altijd een knuffel, maar dit keer hield hij me langer vast. “Mo, ik ben trots op je”, zei hij. Ik was blij, want ik hechtte veel waarde aan wat hij zei. Maar het bleek een afscheidsknuffel. Een tijdje later was hij overleden. Pims dood grijpt me nog steeds aan. Hij hielp mensen, zonder dat-ie ermee te koop liep, was altijd positief. Daar denk ik aan als we het met ADO Den Haag moeilijk hebben. Altijd geloven
|
0
|
Donderdag 30 januari 2020 om 19:49 uur |
|
GroenGeelHart070
Voor de geïnteresseerden, interview VI met Hamdi:
Net binnen
Video
PRO
Van Sjeik Mansour tot ADO: het pad van de directeur die voor nieuw leven moet zorgen
© ADO Den Haag/Laurens Lindhout
Van Sjeik Mansour tot ADO: het pad van de directeur die voor nieuw leven moet zorgen
17.00 uur
Opslaan
Door Martijn Krabbendam Martijn KrabbendamINTERVIEW
Hij coachte net zo makkelijk het Rotterdamse daklozenelftal als dat hij over voetbal praat met His Highness sjeik Mansour van de Football Group. ‘Ik ben een verbinder’, zegt Mohammed Hamdi (36). Hij zal dat karakter nodig hebben om als algemeen directeur van het moeilijke ADO Den Haag één club te maken, met één missie en één gedachte.
De uitbater van het restaurant kon zijn ogen niet geloven. Aan de dis: Premier League-ervaring met Martin Jol en Alan Pardew. Verder: vertegenwoordigers van ADO Den Haag en de grootaandeelhouders uit China, United Vansen. Met z’n allen aan één tafel, een dag voor
de wedstrijd tegen RKC Waalwijk. ADO Den Haag leek wel een eenheid. ‘Mooie anekdote’, glimlacht algemeen directeur Mohammed Hamdi. ‘Of-ie klopt? Zou zomaar kunnen. In ieder geval is dat wel waar we naar streven: één club, één missie, één gedachte.’
`Ik ben het levende voorbeeld dat dromen kunnen uitkomen`
Er zijn mensen die zullen zeggen: ‘Welkom in Utopia.’
‘Ongetwijfeld, maar ik zeg dan dat ik het levende voorbeeld ben dat dromen kunnen uitkomen.’
Wat is het levensverhaal van Mohammed Hamdi?
‘Ik was drie toen mijn ouders besloten vanuit Marokko naar Nederland te verhuizen. Zo kwam ik in Leiden terecht, dus dat wordt dan je thuis. Ik ben er begonnen met voetballen bij Lugdunum, daarna ging ik naar UVS, de hoogst spelende club uit de stad. In de jeugd ben ik nog twee keer verhuisd naar FC Lisse en Tonegido/Haagse Bluf waar ik in de Reserve Hoofdklasse ging spelen, tot ik erachter kwam dat ik niet goed genoeg was voor dat niveau.`
`Op mijn 21se raakte ik ook zwaar geblesseerd. De droom als prof de top te halen, had ik al laten varen, maar niettemin is het een hard gelag als je op die leeftijd niet meer mag voetballen. Maar het triggerde wel iets in me, precies wat ik net al zei. Ik stelde mezelf de vraag welke bagage je nodig hebt om in het voetbal te kunnen werken. Het meest voor de hand lag: je trainersdiploma’s. Die ben ik gaan halen, UEFA C en B. Daarmee kon ik aan de slag bij de jeugd van de amateurtak van Sparta Rotterdam. Trainde ik de B2. Later werd ik assistent van Mike Obiku bij de A1. Toen er een positie vrijkwam als manager jeugdzaken, ben ik dat gaan doen. Hield niks anders in dan dat je zorgde dat de communicatie met trainers, spelers, maar ook de bvo een beetje smooth verliep. Heb ik twee jaar gedaan. Toen ging ik naar SVV in Schiedam, de Onder-13 trainen.`
`Omdat ik ook wilde weten hoe het was een seniorenploeg te trainen, heb ik twee jaar De Ster uit Den Haag onder mijn hoede gehad. Zondagderdeklasser, maar hartstikke dankbaar werk. Alleen wist ik dat ik als trainer nooit de top zou halen, hoewel ik nog een WK heb meegemaakt. Met het daklozenteam van Rotterdamwerden we Nederlands kampioen. Was een initiatief van het Leger des Heils. Stonden we ineens op de grote Plaza van Mexico-City het WK voor daklozenteams te spelen. Daar trof het me voor het eerst. Dat je voetbal kon laten samensmelten met discipline, afspraken nakomen. Ik was trainer, manager en maatschappelijk werker tegelijk. Oké, als je komt trainen, kunnen we je aan een stage helpen. Veel van die gasten hebben zich op die manier uiteindelijk losgewerkt uit de ellende. Huisje-boompje-beestje. Ik ben er nog steeds trots op. In die verbindende rol voelde ik me thuis. Praten, afspraken maken, deals sluiten… Dat moest het worden.’
In 2013 begon u bij ADO Den Haag op de commerciële afdeling.
‘Die vacature verbond alles met elkaar wat ik het liefst deed. Ik had al wat commerciële klussen gedaan en dat ging goed. Opgeteld bij mijn motivatie, de plannen die ik had en mijn liefde voor voetbal, vonden ze het bij ADO Den Haag wel een goede match. Dan blijkt dat de commerciële kant van voetbal een klein wereldje is. Iedere deal die je doet, wordt opgemerkt. Op een dag kreeg ik telefoon van Lagardère, een Frans bedrijf dat in die tijd de marketingrechten had van FC Utrecht, Roda JC en NEC. Plus de rechten voor Euro 2016. Die moest ik in Nederland aan de man zien te brengen.`
`Maar wat gebeurt er? Oranje plaatst zich niet. Dat is voor supporters een schok, maar ik heb gevoeld wat het aan de commerciële kant doet: geen bedrijf geïnteresseerd. Ik ben toen plompverloren naar België doorgeschakeld. Da’s het voordeel van corporate bedrijven, die hebben in meer landen holdings zitten. Op die manier heb ik toch nog mijn targets kunnen halen.`
`Nou, ja, dat valt op in een kleine wereld. Lagardère wilde dat ik mijn visie losliet op de commerciële afdelingen van Utrecht, Roda en NEC. Zo kon ik ineens meekijken in de keuken van drie clubs. Maar dat niet alleen. Lagardère is groot, in Duitsland deden ze dat voor Borussia Dortmund, Hamburger SV. Kon ik ook daar in de keuken kijken. Toen kreeg ik het idee dat dit mijn werk was. Ik ben de cursus management betaald voetbal gaan volgen bij de KNVB. Dat is wel een aardig houvast, maar het blijft slechts een tool.`
`Eén keer in de maand naar Zeist en tussendoor werken in projectgroepjes. Ik combineerde het met mijn werk voor Lagardère, maar keek verder. Ik zag steeds meer Aziatische bedrijven zich bemoeien met het voetbal. Dus toen Infront Sport zich meldde bij me, wist ik dat ze waren overgenomen door de Wanda Group, dat aandeelhouder was geworden van Atlético Madrid. Voor mij betekende dat weer een andere dynamiek qua werk. Ineens zat ik ook bij andere sporten dan alleen voetbal. Ik leerde bijvoorbeeld de commerciële kant van schaatsen en basketbal kennen.’
`Ik heb niet veel trainers meegemaakt, maar Henk ten Cate is wel een van de besten`
Wat moet je ermee?
‘Ik ontwikkel me graag allround, wil de dynamiek leren kennen van andere sporten, de tv-rechten, mediadeals. Tegelijk volgde ik een studie Business of Sports Management in Slot Zeist. Ontwikkelen, ontwikkelen, leren… Alles op het gebied van bedrijfskunde. Dat is wat ik wilde. Voordeel is dat ik nu kan meepraten over de sportpakketten. Wij krijgen steeds een benchmark-report over de andere Eredivisie-clubs en Europese teams. Maar ik wil ze ook van andere sporten hebben. Dat zijn globaal gezien net zo goed je concurrenten. Wat ik eraan heb? Ik praat momenteel met sportmarketingbureaus die niet uit het voetbal komen, maar die ADO Den Haag interessant vinden vanwege de Chinese connectie. Met hen kan ik praten op niveau. Dát heb ik eraan. Alles in het leven draait om relaties, netwerken, kennis.’
Zo kwam u in Azië terecht?
‘Tijdens een seminar raakte ik in gesprek met iemand die heel goed was met de beleidsbepalers van Al Jazira uit Abu Dhabi. Die man zei dat mijn profiel prima paste bij de club, want ze zochten net een commercieel directeur uit Europa die Arabisch sprak. Nou, een paar afspraken later was ik aangenomen. Met de ceo, Ayed Mabkhout, had ik meteen een klik. Helemaal gek van het Nederlands voetbal, heel pienter ook.`
`Wat ook meespeelde dat ik er graag naartoe wilde, was de aanwezigheid van Henk ten Cate. Ik heb niet veel trainers meegemaakt, maar Henk is wel een van de besten. Niet alleen vanwege zijn veldtrainingen, ook door de manier waarop hij leidinggaf: hij was echt de baas, wist precies hoe hij dat moest doen in die cultuur. Ik heb van dichtbij kunnen zien hoe we met Al Jazira lang met 1-0 voorstonden tegen Real Madrid in de halve finale van het WK voor clubteams. Uiteindelijk verloren we, maar de manier waarop Henk dat toen heeft neergezet, maakte indruk. Veel van geleerd op voetbalgebied wat me later van pas kon komen.’
Wat was uw rol?
‘De club vermarkten. Al Jazira is een eigen entiteit, met dezelfde eigenaar als de City Football Group: sjeik Mansour, die ook eigenaar is van Manchester City, New York FC en Melbourne City. Maar dat betekende volgens mij niet dat ik geen synergie kon zoeken met de businessclubs van die clubs. Daardoor ontstond er een ander businessmodel. Was een prima plan, al zeg ik het zelf. Zij gingen zelf geloven in het concept van business to business. Zo had Al Jazira ook wat aan het internationale netwerk van His Highness.’
Waarom noemt u hem zo? Hij is er niet en zal dit verhaal ongetwijfeld niet lezen.
‘Omdat hij lid is van de Royal Family. Ik heb sjeik Mansour laatst nog ontmoet tijdens een Ramadan Iftar in Abu Dhabi. Heel normale man, zeer benaderbaar en gek op voetbal. En hij heeft een visie waaraan veel investeerders een voorbeeld kunnen nemen. Of beter: hadden kunnen nemen, want nu zijn ze te laat.’
Wat dan? Met veel geld van Manchester City een winnende club maken?
‘Dat is één ding, ja. Succes leidt tot meer succes, dus moet je ergens beginnen. Maar na City heeft hij in elk werelddeel een club overgenomen, helemaal naar zijn hand gezet volgens de visie van de Football Group. Die clubs worden gerund op dezelfde wijze, door mensen die eerst in de keuken bij Man City hebben gekeken en die visie nu verspreiden. Dát is synergie. His Highness verbindt Etihad Airways als shirtsponsor, dus dat merk krijgt ook wereldwijde aandacht. Zo versterkt alles elkaar. Een visie, een doel. Vind ik indrukwekkend.’
Sheik Mansour is een heel normale man, zeer benaderbaar en gek op voetbal.
Wat heeft uw tijd in het internationale voetbal u geleerd?
‘Dat we in Nederland naar binnen gekeerd zijn als het gaat om het vermarkten van ons voetbal. De Eredivisie is een merk, maar we doen er volgens mij te weinig mee. Ja, nu praten we even over de BeNeLiga, dat is tenminste iets en los van de vraag of het echt iets wordt, is het natuurlijk veel te laat dat we deze gesprekken überhaupt voeren. Ik heb eerder gezegd dat iemand zoals Chris Woerts, de beste op zijn vakgebied, allang de boer op had gemoeten met de Eredivisie. We blijven klein, doordat we klein willen blijven. Niet omdat het moet.’
Wat had Nederland kunnen doen?
‘Wat niet? Je hebt een competitie waar grote talenten hun eerste stappen hebben gezet. Dat alleen is al een businessplan. Maar het gaat er vooral om wat je er zelf aan doet. Met kerst gaan Nederlanders naar Engeland om voetbal te kijken, terwijl hier alles stilligt, omdat trainers en spelers bij hun families willen zijn. Ook goed, maar zo mis je kansen.’
Als directeur van ADO Den Haag is dat niet uw pakkie aan.
‘Nee, maar ik zie de kansen wel…’
`Sjeik Mansour heeft een visie waaraan veel investeerders een voorbeeld kunnen nemen`
Laat de club zich eerst maar eens handhaven.
‘We doen er met z’n allen alles aan dat te realiseren.’
FC Utrecht-ADO Den Haag 4-0. Had u dat geld voor die nieuwe technische staf en spelers maar in uw zak gehouden.
‘Nee, want op dezelfde voet verdergaan als we deden, was geen optie. Natuurlijk is het een tegenvaller als je kansloos verliest bij FC Utrecht, maar het is nog kanslozer als je nu ineens van koers verandert. Deze ploeg en staf zijn pas net begonnen. Je mag geen wonderen verwachten. Ik kijk er anders naar: twee wedstrijden, drie punten, want van RKC hebben we gewonnen. Zo gaan we door, tot aan het einde. Kortetermijndenken, om uiteindelijk een goede lange termijn te kunnen plannen. En alle transfers die we hebben gedaan, zijn financieel verantwoord.’
Zes jaar nadat u bij ADO Den Haag was vertrokken als commercieel medewerker, keerde u terug als algemeen directeur. Hoe is dat gegaan?
‘Op een maandagmiddag werd ik gebeld door iemand van De Vroedt & Thierry, een headhuntersbureau. Hij vroeg of ik interesse had algemeen directeur van ADO Den Haag te worden. De club was een sollicitatieprocedure gestart en zij wilden mij inbrengen als kandidaat. Ik heb met ze gesproken, dat liep goed en zo ben ik de procedure in gerold.’
Als dark horse – u was nummer elf – terwijl er al tien kandidaten waren.
‘Dat die namen zijn uitgelekt, kan ik ook niet helpen. Onbegrijpelijk dat dit is gebeurd. Maar al die kandidaten stonden willekeurig op een lijst. Dus eerste, vijfde, elfde – je kon er geen conclusies aan verbinden.’
`Ik had het gevoel dat het proces naar mijn benoeming bij ADO Den Haag niet zuiver verliep`
Toen?
‘Ik kreeg een gesprek met de heer Wang, de grootaandeelhouder, en Ad Melkert, toen voorzitter van de raad van commissarissen. Het was in het Savarin Hotel in Rijswijk. Ik had De Vroedt & Thierry gevraagd of ik een presentatie mocht geven. “Blijf dicht bij jezelf”, zeiden ze. Dus ik heb dat gedaan, een aantal punten op papier gezet over hoe ik naar ADO Den Haag keek. Daarna belde De Vroedt & Thierry weer en had ik bij hen op kantoor een onderhoud van tweeënhalf uur. Vervolgens kwam er nog een gesprek, in het HNK-verzamelgebouw. Moest ik de leden van de rvc en de aandeelhouders leren kennen. Daarop nóg een gesprek met Melkert…’
U dacht niet…
‘Wacht effe, ja, natuurlijk! Het zou gaan om drie gesprekken, maar inmiddels had ik er al een stuk of zeven achter de rug. Vond ik wel frappant. Ik heb mezelf dan ook twee keer willen terugtrekken uit de procedure, sterker: heb ik ook daadwerkelijk aangeboden. Het werd me alleen sterk afgeraden, omdat ze mij de sterkste kandidaat vonden.’
U had ook kunnen bedenken: Ze willen me niet.
‘Ja, natuurlijk. Maar tegelijkertijd is dat gevoel gebaseerd op niks. Ad Melkert heeft dat nooit zo tegen me gezegd. Alleen, de handelingen, het proces, het manipuleren van informatie, zaken laten lekken naar de media… Het gaf me vooral het gevoel dat het proces niet zuiver verliep, Vandaar dat ik tot twee keer toe eruit wilde stappen. Ik vond het op z’n zachtst gezegd merkwaardig.’
Maar u was zo ijdel het wel te willen gaan doen?
‘Misschien. Je kunt het ook doorzettingsvermogen noemen, of karakter, of het idee hebben dat je van waarde kan zijn voor zo’n club. Misschien is het wel van alles een beetje, dat ik dacht: Misschien wilden de mensen wel dat ik het niet zou doen. Nou, dan doe ik het wél. Ik heb zelf niet gebeld, die headhunter belde míj.’
Wat zou de reden kunnen zijn dat ze u niet wilden?
‘Angst voor jong en vers bloed wellicht?’
Een aantal mensen ziet u als loopjongen van de Chinezen. Doet u dat wat?
‘Zulke kritiek laat ik als water over de rug van een eend van me af glijden. Ik snap ook niet waarom ze dat denken.’
U was nog niet binnen of de ene na de andere medewerker sneuvelde.
‘Ad Melkert was de eerste, want het boterde niet tussen hem en United Vansen. Fons Groenendijk stapte zelf op en het contract van Jeffrey van As werd niet verlengd. Natuurlijk is dat in overleg gegaan met de rvc. Het zijn normale procedures geweest.’
Het komt er dus op neer dat u luistert naar United Vansen.
‘Ik praat met en luister naar iedereen, van de grootaandeelhouder tot de stakeholders, de commissarissen enzovoort. Maar luisteren is iets anders dan alles zomaar blind uitvoeren. Je komt gezamenlijk tot een conclusie. Voor de good governance is de directie eindverantwoordelijk, met de rvc als controlerend orgaan erboven. Zo sta ik er wel in. Maar uiteindelijk zijn zij, United Vansen, wel de baas. Deze mensen hebben nu vijfenhalf jaar de aandelen van de club, los van de periode dat ze even ergens anders waren. Maar nooit hebben ze het gevoel gehad dat ze konden meedenken, laat staan meebepalen, over het beleid bij ADO Den Haag.`
`Je moet het zo zien: stel, jij hebt een huis gekocht. Je loopt naar binnen met je vrouw en dan gaat de bel. De buurman en buurvrouw. Die zeggen: “Gefeliciteerd met jullie huis, hartstikke leuk, maar wij gaan het inrichten”. Dan zeg jij toch: Hoe bedoel je? Is toch mijn huis? Zo was mijn gevoel bij de relatie tussen ADO Den Haag en United Vansen. Ik had ook gewoon kunnen vragen of ze op dit moment alleen even de tekorten wilden aanvullen, maar dat is niet de manier de club verder vooruit te helpen. Ik verbind liever dan dat ik irriteer.’
Poserend met de nieuwe trainer Alan Pardew (rechts) en zijn assistent Chris Powell.
Schrok u bij wat u aantrof?
‘Ik schrik niet snel, maar besefte wel direct dat dit op z’n minst een gigantische uitdaging ging worden.’
Waarom zegt u niet gewoon: Er wordt hier zo veel geld betaald aan salarissen voor middelmatige spelers zonder restwaarde, dat ADO zo goed als technisch failliet is?
‘Luister, ik ga niet oordelen over beslissingen die in het verleden zijn genomen. Wil ik niet, kan ik niet. Maar het is wel belangrijk voor ADO Den Haag dat we duidelijkheid scheppen naar de spelers, de rvc, aandeelhouders, de stakeholders en de markt, hoe we de komende jaren financieel te werk willen gaan.’
Nog een keer: schrok u bij wat u aantrof?
‘Nogmaals: nee. Maar ik zag wel een aantal dingen die ik anders had verwacht. Dan moet je denken aan de organisatiestructuur, de beslissingstrajecten, de communicatie richting rvc en United Vansen.’
Waar begint een nieuwe algemeen directeur dan?
`Als ADO Den Haag echt verder wil, zal iedereen zijn eigen agenda opzij moeten leggen en meegaan in die van de club`
‘Bij het begin. Terug naar de basis. Je moet eerst zeker weten dat het team waarmee jij als directeur gaat werken, dedicated is. Als je team niet voldoet, ga jij het zelf ook niet redden. Daarna ga je kijken naar de structuur van de club en daarbij verzin je profielen. Welke karakters heeft ADO Den Haag nodig om de komende jaren te kunnen groeien? Dat heb ik gedaan.’
U moest binnen honderd dagen een beleidsplan presenteren en zorgen dat intern iedereen weer op één lijn zit. Is dat gelukt?
‘We zijn in november naar China geweest en daar hebben we het meerjarenplan gepresenteerd. Dat werd goed onthaald. Vervolgens heb ik dat plan besproken met diverse stakeholders, collega’s, supporters en noem maar op. Iedereen stond erachter. Oké, dan is er ook geen argument meer terug te kijken naar wat is geweest bij deze club. Dan moeten we aan de slag. Ik hoop dat ik iedereen op één lijn heb, maar wat me wel is opgevallen, is dat er een verschil zit tussen ja zéggen en ja dóén. Als ADO Den Haag echt verder wil, zal iedereen zijn eigen agenda opzij moeten leggen en meegaan in die van de club.’
`Martin is misschien wel de grootste transfer geweest voor ADO Den Haag`
Hoe hebt u Martin Jol aan boord gekregen? Die zat eerst als lid van de rvc in een kampje dat tegen de aandeelhouders uit China ageerde.
‘Ik heb Martin ons meerjarenplan gepresenteerd en hij raakte erdoor geënthousiasmeerd. Martin moest zich als lid van de rvc committeren aan de visie van de raad. Maar toen hij eruit was, viel hij over te halen. En nu zit er iemand die er echt mee bezig is. Hij heeft ADO Den Haag de laatste jaren van afstand gevolgd en vraagt zich af hoe het met de doorstroming zit van jeugd. Waar zijn de talenten? Waarom verkoopt deze club niet of nauwelijks spelers die zij zelf heeft opgeleid? Martin heeft daarover zo zijn ideeën. Zijn komst zorgt ervoor dat we op dat vlak stappen kunnen maken. Martin is misschien wel de grootste transfer geweest voor ADO Den Haag. Maar dat blijkt pas als we erin blijven dit seizoen. Hij is in ieder geval weer thuis.’
De grootaandeelhouder wil uw contract nu al verlengen. Maar stel dat het niet lukt en de club degradeert, heeft u dan gefaald?
‘We leven onder druk. Niet alleen ik, ook de staf, de nieuwe spelers, eigenlijk iedereen. We moeten erin blijven om echt te kunnen groeien. Ik gelóóf dat het lukt, alleen ben ik gevoelsmatig te laat erin gestapt. Liever was ik eerder begonnen bij de club. Nu zijn we bezig aan een herstelperiode, daarna treedt het meerjarenplan in werking dat door iedereen is goedgekeurd en omarmd. Als we degraderen, zullen we dat opnieuw moeten aanpassen. Maar ik ben van nature iemand die denkt in succes, niet in falen. Negatief gedachten zijn zo zonde van je tijd, dat heb ik dit jaar weer geleerd.’
Hoe?
‘Ik heb Pim Verbeek leren kennen toen ik bij de amateurs van Sparta werkte. Daarna hebben we altijd contact gehouden. Vorig jaar zag ik hem in Abu Dhabi, Pim was daar als bondscoach van Oman. Toen ik naar ADO Den Haag kon, belde ik Pim weer voor advies. “Je kunt het”, zei hij, “maar blijf wel dicht bij jezelf”. Onlangs speelden we vriendschappelijk tegen Sparta. Pim belde dat-ie kwam kijken. Samen met Henk van Stee heeft hij toen nog mee geluncht. Maar wat gebeurde er? Na de wedstrijd liep ik met hem mee. We gaven elkaar altijd een knuffel, maar dit keer hield hij me langer vast. “Mo, ik ben trots op je”, zei hij. Ik was blij, want ik hechtte veel waarde aan wat hij zei. Maar het bleek een afscheidsknuffel. Een tijdje later was hij overleden. Pims dood grijpt me nog steeds aan. Hij hielp mensen, zonder dat-ie ermee te koop liep, was altijd positief. Daar denk ik aan als we het met ADO Den Haag moeilijk hebben. Altijd geloven dat het kán.’
Net binnen
Video
PRO
Van Sjeik Mansour tot ADO: het pad van de directeur die voor nieuw leven moet zorgen
© ADO Den Haag/Laurens Lindhout
Van Sjeik Mansour tot ADO: het pad van de directeur die voor nieuw leven moet zorgen
17.00 uur
Opslaan
Door Martijn Krabbendam Martijn KrabbendamINTERVIEW
Hij coachte net zo makkelijk het Rotterdamse daklozenelftal als dat hij over voetbal praat met His Highness sjeik Mansour van de Football Group. ‘Ik ben een verbinder’, zegt Mohammed Hamdi (36). Hij zal dat karakter nodig hebben om als algemeen directeur van het moeilijke ADO Den Haag één club te maken, met één missie en één gedachte.
De uitbater van het restaurant kon zijn ogen niet geloven. Aan de dis: Premier League-ervaring met Martin Jol en Alan Pardew. Verder: vertegenwoordigers van ADO Den Haag en de grootaandeelhouders uit China, United Vansen. Met z’n allen aan één tafel, een dag voor
de wedstrijd tegen RKC Waalwijk. ADO Den Haag leek wel een eenheid. ‘Mooie anekdote’, glimlacht algemeen directeur Mohammed Hamdi. ‘Of-ie klopt? Zou zomaar kunnen. In ieder geval is dat wel waar we naar streven: één club, één missie, één gedachte.’
`Ik ben het levende voorbeeld dat dromen kunnen uitkomen`
Er zijn mensen die zullen zeggen: ‘Welkom in Utopia.’
‘Ongetwijfeld, maar ik zeg dan dat ik het levende voorbeeld ben dat dromen kunnen uitkomen.’
Wat is het levensverhaal van Mohammed Hamdi?
‘Ik was drie toen mijn ouders besloten vanuit Marokko naar Nederland te verhuizen. Zo kwam ik in Leiden terecht, dus dat wordt dan je thuis. Ik ben er begonnen met voetballen bij Lugdunum, daarna ging ik naar UVS, de hoogst spelende club uit de stad. In de jeugd ben ik nog twee keer verhuisd naar FC Lisse en Tonegido/Haagse Bluf waar ik in de Reserve Hoofdklasse ging spelen, tot ik erachter kwam dat ik niet goed genoeg was voor dat niveau.`
`Op mijn 21se raakte ik ook zwaar geblesseerd. De droom als prof de top te halen, had ik al laten varen, maar niettemin is het een hard gelag als je op die leeftijd niet meer mag voetballen. Maar het triggerde wel iets in me, precies wat ik net al zei. Ik stelde mezelf de vraag welke bagage je nodig hebt om in het voetbal te kunnen werken. Het meest voor de hand lag: je trainersdiploma’s. Die ben ik gaan halen, UEFA C en B. Daarmee kon ik aan de slag bij de jeugd van de amateurtak van Sparta Rotterdam. Trainde ik de B2. Later werd ik assistent van Mike Obiku bij de A1. Toen er een positie vrijkwam als manager jeugdzaken, ben ik dat gaan doen. Hield niks anders in dan dat je zorgde dat de communicatie met trainers, spelers, maar ook de bvo een beetje smooth verliep. Heb ik twee jaar gedaan. Toen ging ik naar SVV in Schiedam, de Onder-13 trainen.`
`Omdat ik ook wilde weten hoe het was een seniorenploeg te trainen, heb ik twee jaar De Ster uit Den Haag onder mijn hoede gehad. Zondagderdeklasser, maar hartstikke dankbaar werk. Alleen wist ik dat ik als trainer nooit de top zou halen, hoewel ik nog een WK heb meegemaakt. Met het daklozenteam van Rotterdamwerden we Nederlands kampioen. Was een initiatief van het Leger des Heils. Stonden we ineens op de grote Plaza van Mexico-City het WK voor daklozenteams te spelen. Daar trof het me voor het eerst. Dat je voetbal kon laten samensmelten met discipline, afspraken nakomen. Ik was trainer, manager en maatschappelijk werker tegelijk. Oké, als je komt trainen, kunnen we je aan een stage helpen. Veel van die gasten hebben zich op die manier uiteindelijk losgewerkt uit de ellende. Huisje-boompje-beestje. Ik ben er nog steeds trots op. In die verbindende rol voelde ik me thuis. Praten, afspraken maken, deals sluiten… Dat moest het worden.’
In 2013 begon u bij ADO Den Haag op de commerciële afdeling.
‘Die vacature verbond alles met elkaar wat ik het liefst deed. Ik had al wat commerciële klussen gedaan en dat ging goed. Opgeteld bij mijn motivatie, de plannen die ik had en mijn liefde voor voetbal, vonden ze het bij ADO Den Haag wel een goede match. Dan blijkt dat de commerciële kant van voetbal een klein wereldje is. Iedere deal die je doet, wordt opgemerkt. Op een dag kreeg ik telefoon van Lagardère, een Frans bedrijf dat in die tijd de marketingrechten had van FC Utrecht, Roda JC en NEC. Plus de rechten voor Euro 2016. Die moest ik in Nederland aan de man zien te brengen.`
`Maar wat gebeurt er? Oranje plaatst zich niet. Dat is voor supporters een schok, maar ik heb gevoeld wat het aan de commerciële kant doet: geen bedrijf geïnteresseerd. Ik ben toen plompverloren naar België doorgeschakeld. Da’s het voordeel van corporate bedrijven, die hebben in meer landen holdings zitten. Op die manier heb ik toch nog mijn targets kunnen halen.`
`Nou, ja, dat valt op in een kleine wereld. Lagardère wilde dat ik mijn visie losliet op de commerciële afdelingen van Utrecht, Roda en NEC. Zo kon ik ineens meekijken in de keuken van drie clubs. Maar dat niet alleen. Lagardère is groot, in Duitsland deden ze dat voor Borussia Dortmund, Hamburger SV. Kon ik ook daar in de keuken kijken. Toen kreeg ik het idee dat dit mijn werk was. Ik ben de cursus management betaald voetbal gaan volgen bij de KNVB. Dat is wel een aardig houvast, maar het blijft slechts een tool.`
`Eén keer in de maand naar Zeist en tussendoor werken in projectgroepjes. Ik combineerde het met mijn werk voor Lagardère, maar keek verder. Ik zag steeds meer Aziatische bedrijven zich bemoeien met het voetbal. Dus toen Infront Sport zich meldde bij me, wist ik dat ze waren overgenomen door de Wanda Group, dat aandeelhouder was geworden van Atlético Madrid. Voor mij betekende dat weer een andere dynamiek qua werk. Ineens zat ik ook bij andere sporten dan alleen voetbal. Ik leerde bijvoorbeeld de commerciële kant van schaatsen en basketbal kennen.’
`Ik heb niet veel trainers meegemaakt, maar Henk ten Cate is wel een van de besten`
Wat moet je ermee?
‘Ik ontwikkel me graag allround, wil de dynamiek leren kennen van andere sporten, de tv-rechten, mediadeals. Tegelijk volgde ik een studie Business of Sports Management in Slot Zeist. Ontwikkelen, ontwikkelen, leren… Alles op het gebied van bedrijfskunde. Dat is wat ik wilde. Voordeel is dat ik nu kan meepraten over de sportpakketten. Wij krijgen steeds een benchmark-report over de andere Eredivisie-clubs en Europese teams. Maar ik wil ze ook van andere sporten hebben. Dat zijn globaal gezien net zo goed je concurrenten. Wat ik eraan heb? Ik praat momenteel met sportmarketingbureaus die niet uit het voetbal komen, maar die ADO Den Haag interessant vinden vanwege de Chinese connectie. Met hen kan ik praten op niveau. Dát heb ik eraan. Alles in het leven draait om relaties, netwerken, kennis.’
Zo kwam u in Azië terecht?
‘Tijdens een seminar raakte ik in gesprek met iemand die heel goed was met de beleidsbepalers van Al Jazira uit Abu Dhabi. Die man zei dat mijn profiel prima paste bij de club, want ze zochten net een commercieel directeur uit Europa die Arabisch sprak. Nou, een paar afspraken later was ik aangenomen. Met de ceo, Ayed Mabkhout, had ik meteen een klik. Helemaal gek van het Nederlands voetbal, heel pienter ook.`
`Wat ook meespeelde dat ik er graag naartoe wilde, was de aanwezigheid van Henk ten Cate. Ik heb niet veel trainers meegemaakt, maar Henk is wel een van de besten. Niet alleen vanwege zijn veldtrainingen, ook door de manier waarop hij leidinggaf: hij was echt de baas, wist precies hoe hij dat moest doen in die cultuur. Ik heb van dichtbij kunnen zien hoe we met Al Jazira lang met 1-0 voorstonden tegen Real Madrid in de halve finale van het WK voor clubteams. Uiteindelijk verloren we, maar de manier waarop Henk dat toen heeft neergezet, maakte indruk. Veel van geleerd op voetbalgebied wat me later van pas kon komen.’
Wat was uw rol?
‘De club vermarkten. Al Jazira is een eigen entiteit, met dezelfde eigenaar als de City Football Group: sjeik Mansour, die ook eigenaar is van Manchester City, New York FC en Melbourne City. Maar dat betekende volgens mij niet dat ik geen synergie kon zoeken met de businessclubs van die clubs. Daardoor ontstond er een ander businessmodel. Was een prima plan, al zeg ik het zelf. Zij gingen zelf geloven in het concept van business to business. Zo had Al Jazira ook wat aan het internationale netwerk van His Highness.’
Waarom noemt u hem zo? Hij is er niet en zal dit verhaal ongetwijfeld niet lezen.
‘Omdat hij lid is van de Royal Family. Ik heb sjeik Mansour laatst nog ontmoet tijdens een Ramadan Iftar in Abu Dhabi. Heel normale man, zeer benaderbaar en gek op voetbal. En hij heeft een visie waaraan veel investeerders een voorbeeld kunnen nemen. Of beter: hadden kunnen nemen, want nu zijn ze te laat.’
Wat dan? Met veel geld van Manchester City een winnende club maken?
‘Dat is één ding, ja. Succes leidt tot meer succes, dus moet je ergens beginnen. Maar na City heeft hij in elk werelddeel een club overgenomen, helemaal naar zijn hand gezet volgens de visie van de Football Group. Die clubs worden gerund op dezelfde wijze, door mensen die eerst in de keuken bij Man City hebben gekeken en die visie nu verspreiden. Dát is synergie. His Highness verbindt Etihad Airways als shirtsponsor, dus dat merk krijgt ook wereldwijde aandacht. Zo versterkt alles elkaar. Een visie, een doel. Vind ik indrukwekkend.’
Sheik Mansour is een heel normale man, zeer benaderbaar en gek op voetbal.
Wat heeft uw tijd in het internationale voetbal u geleerd?
‘Dat we in Nederland naar binnen gekeerd zijn als het gaat om het vermarkten van ons voetbal. De Eredivisie is een merk, maar we doen er volgens mij te weinig mee. Ja, nu praten we even over de BeNeLiga, dat is tenminste iets en los van de vraag of het echt iets wordt, is het natuurlijk veel te laat dat we deze gesprekken überhaupt voeren. Ik heb eerder gezegd dat iemand zoals Chris Woerts, de beste op zijn vakgebied, allang de boer op had gemoeten met de Eredivisie. We blijven klein, doordat we klein willen blijven. Niet omdat het moet.’
Wat had Nederland kunnen doen?
‘Wat niet? Je hebt een competitie waar grote talenten hun eerste stappen hebben gezet. Dat alleen is al een businessplan. Maar het gaat er vooral om wat je er zelf aan doet. Met kerst gaan Nederlanders naar Engeland om voetbal te kijken, terwijl hier alles stilligt, omdat trainers en spelers bij hun families willen zijn. Ook goed, maar zo mis je kansen.’
Als directeur van ADO Den Haag is dat niet uw pakkie aan.
‘Nee, maar ik zie de kansen wel…’
`Sjeik Mansour heeft een visie waaraan veel investeerders een voorbeeld kunnen nemen`
Laat de club zich eerst maar eens handhaven.
‘We doen er met z’n allen alles aan dat te realiseren.’
FC Utrecht-ADO Den Haag 4-0. Had u dat geld voor die nieuwe technische staf en spelers maar in uw zak gehouden.
‘Nee, want op dezelfde voet verdergaan als we deden, was geen optie. Natuurlijk is het een tegenvaller als je kansloos verliest bij FC Utrecht, maar het is nog kanslozer als je nu ineens van koers verandert. Deze ploeg en staf zijn pas net begonnen. Je mag geen wonderen verwachten. Ik kijk er anders naar: twee wedstrijden, drie punten, want van RKC hebben we gewonnen. Zo gaan we door, tot aan het einde. Kortetermijndenken, om uiteindelijk een goede lange termijn te kunnen plannen. En alle transfers die we hebben gedaan, zijn financieel verantwoord.’
Zes jaar nadat u bij ADO Den Haag was vertrokken als commercieel medewerker, keerde u terug als algemeen directeur. Hoe is dat gegaan?
‘Op een maandagmiddag werd ik gebeld door iemand van De Vroedt & Thierry, een headhuntersbureau. Hij vroeg of ik interesse had algemeen directeur van ADO Den Haag te worden. De club was een sollicitatieprocedure gestart en zij wilden mij inbrengen als kandidaat. Ik heb met ze gesproken, dat liep goed en zo ben ik de procedure in gerold.’
Als dark horse – u was nummer elf – terwijl er al tien kandidaten waren.
‘Dat die namen zijn uitgelekt, kan ik ook niet helpen. Onbegrijpelijk dat dit is gebeurd. Maar al die kandidaten stonden willekeurig op een lijst. Dus eerste, vijfde, elfde – je kon er geen conclusies aan verbinden.’
`Ik had het gevoel dat het proces naar mijn benoeming bij ADO Den Haag niet zuiver verliep`
Toen?
‘Ik kreeg een gesprek met de heer Wang, de grootaandeelhouder, en Ad Melkert, toen voorzitter van de raad van commissarissen. Het was in het Savarin Hotel in Rijswijk. Ik had De Vroedt & Thierry gevraagd of ik een presentatie mocht geven. “Blijf dicht bij jezelf”, zeiden ze. Dus ik heb dat gedaan, een aantal punten op papier gezet over hoe ik naar ADO Den Haag keek. Daarna belde De Vroedt & Thierry weer en had ik bij hen op kantoor een onderhoud van tweeënhalf uur. Vervolgens kwam er nog een gesprek, in het HNK-verzamelgebouw. Moest ik de leden van de rvc en de aandeelhouders leren kennen. Daarop nóg een gesprek met Melkert…’
U dacht niet…
‘Wacht effe, ja, natuurlijk! Het zou gaan om drie gesprekken, maar inmiddels had ik er al een stuk of zeven achter de rug. Vond ik wel frappant. Ik heb mezelf dan ook twee keer willen terugtrekken uit de procedure, sterker: heb ik ook daadwerkelijk aangeboden. Het werd me alleen sterk afgeraden, omdat ze mij de sterkste kandidaat vonden.’
U had ook kunnen bedenken: Ze willen me niet.
‘Ja, natuurlijk. Maar tegelijkertijd is dat gevoel gebaseerd op niks. Ad Melkert heeft dat nooit zo tegen me gezegd. Alleen, de handelingen, het proces, het manipuleren van informatie, zaken laten lekken naar de media… Het gaf me vooral het gevoel dat het proces niet zuiver verliep, Vandaar dat ik tot twee keer toe eruit wilde stappen. Ik vond het op z’n zachtst gezegd merkwaardig.’
Maar u was zo ijdel het wel te willen gaan doen?
‘Misschien. Je kunt het ook doorzettingsvermogen noemen, of karakter, of het idee hebben dat je van waarde kan zijn voor zo’n club. Misschien is het wel van alles een beetje, dat ik dacht: Misschien wilden de mensen wel dat ik het niet zou doen. Nou, dan doe ik het wél. Ik heb zelf niet gebeld, die headhunter belde míj.’
Wat zou de reden kunnen zijn dat ze u niet wilden?
‘Angst voor jong en vers bloed wellicht?’
Een aantal mensen ziet u als loopjongen van de Chinezen. Doet u dat wat?
‘Zulke kritiek laat ik als water over de rug van een eend van me af glijden. Ik snap ook niet waarom ze dat denken.’
U was nog niet binnen of de ene na de andere medewerker sneuvelde.
‘Ad Melkert was de eerste, want het boterde niet tussen hem en United Vansen. Fons Groenendijk stapte zelf op en het contract van Jeffrey van As werd niet verlengd. Natuurlijk is dat in overleg gegaan met de rvc. Het zijn normale procedures geweest.’
Het komt er dus op neer dat u luistert naar United Vansen.
‘Ik praat met en luister naar iedereen, van de grootaandeelhouder tot de stakeholders, de commissarissen enzovoort. Maar luisteren is iets anders dan alles zomaar blind uitvoeren. Je komt gezamenlijk tot een conclusie. Voor de good governance is de directie eindverantwoordelijk, met de rvc als controlerend orgaan erboven. Zo sta ik er wel in. Maar uiteindelijk zijn zij, United Vansen, wel de baas. Deze mensen hebben nu vijfenhalf jaar de aandelen van de club, los van de periode dat ze even ergens anders waren. Maar nooit hebben ze het gevoel gehad dat ze konden meedenken, laat staan meebepalen, over het beleid bij ADO Den Haag.`
`Je moet het zo zien: stel, jij hebt een huis gekocht. Je loopt naar binnen met je vrouw en dan gaat de bel. De buurman en buurvrouw. Die zeggen: “Gefeliciteerd met jullie huis, hartstikke leuk, maar wij gaan het inrichten”. Dan zeg jij toch: Hoe bedoel je? Is toch mijn huis? Zo was mijn gevoel bij de relatie tussen ADO Den Haag en United Vansen. Ik had ook gewoon kunnen vragen of ze op dit moment alleen even de tekorten wilden aanvullen, maar dat is niet de manier de club verder vooruit te helpen. Ik verbind liever dan dat ik irriteer.’
Poserend met de nieuwe trainer Alan Pardew (rechts) en zijn assistent Chris Powell.
Schrok u bij wat u aantrof?
‘Ik schrik niet snel, maar besefte wel direct dat dit op z’n minst een gigantische uitdaging ging worden.’
Waarom zegt u niet gewoon: Er wordt hier zo veel geld betaald aan salarissen voor middelmatige spelers zonder restwaarde, dat ADO zo goed als technisch failliet is?
‘Luister, ik ga niet oordelen over beslissingen die in het verleden zijn genomen. Wil ik niet, kan ik niet. Maar het is wel belangrijk voor ADO Den Haag dat we duidelijkheid scheppen naar de spelers, de rvc, aandeelhouders, de stakeholders en de markt, hoe we de komende jaren financieel te werk willen gaan.’
Nog een keer: schrok u bij wat u aantrof?
‘Nogmaals: nee. Maar ik zag wel een aantal dingen die ik anders had verwacht. Dan moet je denken aan de organisatiestructuur, de beslissingstrajecten, de communicatie richting rvc en United Vansen.’
Waar begint een nieuwe algemeen directeur dan?
`Als ADO Den Haag echt verder wil, zal iedereen zijn eigen agenda opzij moeten leggen en meegaan in die van de club`
‘Bij het begin. Terug naar de basis. Je moet eerst zeker weten dat het team waarmee jij als directeur gaat werken, dedicated is. Als je team niet voldoet, ga jij het zelf ook niet redden. Daarna ga je kijken naar de structuur van de club en daarbij verzin je profielen. Welke karakters heeft ADO Den Haag nodig om de komende jaren te kunnen groeien? Dat heb ik gedaan.’
U moest binnen honderd dagen een beleidsplan presenteren en zorgen dat intern iedereen weer op één lijn zit. Is dat gelukt?
‘We zijn in november naar China geweest en daar hebben we het meerjarenplan gepresenteerd. Dat werd goed onthaald. Vervolgens heb ik dat plan besproken met diverse stakeholders, collega’s, supporters en noem maar op. Iedereen stond erachter. Oké, dan is er ook geen argument meer terug te kijken naar wat is geweest bij deze club. Dan moeten we aan de slag. Ik hoop dat ik iedereen op één lijn heb, maar wat me wel is opgevallen, is dat er een verschil zit tussen ja zéggen en ja dóén. Als ADO Den Haag echt verder wil, zal iedereen zijn eigen agenda opzij moeten leggen en meegaan in die van de club.’
`Martin is misschien wel de grootste transfer geweest voor ADO Den Haag`
Hoe hebt u Martin Jol aan boord gekregen? Die zat eerst als lid van de rvc in een kampje dat tegen de aandeelhouders uit China ageerde.
‘Ik heb Martin ons meerjarenplan gepresenteerd en hij raakte erdoor geënthousiasmeerd. Martin moest zich als lid van de rvc committeren aan de visie van de raad. Maar toen hij eruit was, viel hij over te halen. En nu zit er iemand die er echt mee bezig is. Hij heeft ADO Den Haag de laatste jaren van afstand gevolgd en vraagt zich af hoe het met de doorstroming zit van jeugd. Waar zijn de talenten? Waarom verkoopt deze club niet of nauwelijks spelers die zij zelf heeft opgeleid? Martin heeft daarover zo zijn ideeën. Zijn komst zorgt ervoor dat we op dat vlak stappen kunnen maken. Martin is misschien wel de grootste transfer geweest voor ADO Den Haag. Maar dat blijkt pas als we erin blijven dit seizoen. Hij is in ieder geval weer thuis.’
De grootaandeelhouder wil uw contract nu al verlengen. Maar stel dat het niet lukt en de club degradeert, heeft u dan gefaald?
‘We leven onder druk. Niet alleen ik, ook de staf, de nieuwe spelers, eigenlijk iedereen. We moeten erin blijven om echt te kunnen groeien. Ik gelóóf dat het lukt, alleen ben ik gevoelsmatig te laat erin gestapt. Liever was ik eerder begonnen bij de club. Nu zijn we bezig aan een herstelperiode, daarna treedt het meerjarenplan in werking dat door iedereen is goedgekeurd en omarmd. Als we degraderen, zullen we dat opnieuw moeten aanpassen. Maar ik ben van nature iemand die denkt in succes, niet in falen. Negatief gedachten zijn zo zonde van je tijd, dat heb ik dit jaar weer geleerd.’
Hoe?
‘Ik heb Pim Verbeek leren kennen toen ik bij de amateurs van Sparta werkte. Daarna hebben we altijd contact gehouden. Vorig jaar zag ik hem in Abu Dhabi, Pim was daar als bondscoach van Oman. Toen ik naar ADO Den Haag kon, belde ik Pim weer voor advies. “Je kunt het”, zei hij, “maar blijf wel dicht bij jezelf”. Onlangs speelden we vriendschappelijk tegen Sparta. Pim belde dat-ie kwam kijken. Samen met Henk van Stee heeft hij toen nog mee geluncht. Maar wat gebeurde er? Na de wedstrijd liep ik met hem mee. We gaven elkaar altijd een knuffel, maar dit keer hield hij me langer vast. “Mo, ik ben trots op je”, zei hij. Ik was blij, want ik hechtte veel waarde aan wat hij zei. Maar het bleek een afscheidsknuffel. Een tijdje later was hij overleden. Pims dood grijpt me nog steeds aan. Hij hielp mensen, zonder dat-ie ermee te koop liep, was altijd positief. Daar denk ik aan als we het met ADO Den Haag moeilijk hebben. Altijd geloven dat het kán.’
|
0
|
Donderdag 30 januari 2020 om 17:42 uur |
|
Advertentie
pajam
DHFC070 schreef:
Was meer een alinea bedoeld met oog op de toekomst. Ze gaan toch niet verkopen dus wat heeft het allemaal voor zin om met de vinger naar China te blijven wijzen en achterom te kijken waardoor/door wie de huidige ellende is veroorzaakt?
Voor jou info ben vanaf het begin geen voorstander geweest van UVS of welke "eenkoppige" (buitenlandse) eigenaar dan ook.
Was meer een alinea bedoeld met oog op de toekomst. Ze gaan toch niet verkopen dus wat heeft het allemaal voor zin om met de vinger naar China te blijven wijzen en achterom te kijken waardoor/door wie de huidige ellende is veroorzaakt?
Voor jou info ben vanaf het begin geen voorstander geweest van UVS of welke "eenkoppige" (buitenlandse) eigenaar dan ook.
Het is niet naar achteren kijken, het is de actualiteit en dat al sinds de handen met voormalig eigenaar werden gedrukt (en men al meteen vanaf de 1e belofte de Chinese cultuur van A zeggen en B doen inzette).
|
0
|
Maandag 27 januari 2020 om 10:34 uur |
|
Jordy
pajam schreef:
Hoor weinig over Fons zijn interview, hij zei toch wat interessante dingen ;
- Druk om Zhang te laten spelen vanuit China
- Hoog oplopende mail discussie (Wang - Fons) met iedereen in de cc
- Kanon / El Khayati (Becker transfervrij) leverde 1,3 miljoen op en kon niet geherinvesteerd worden
- Weinig tot geen contact met China, ook niet tijdens machtsvacuum
- Geen duidelijk visie anders dan bezuinigen vanuit China
- Fons hoopte op minder China invloed (laat hij in zijn eigen bewoordingen een aantal keren vallen. Was Manders dan toch op zoek naar overname kandidaten?)
- 6ton moest eraf (China betoogde dat dit een visie/voorstel vanuit het Haagse was)
- Grote verschillen cultureel, grote twijfels bij de werkwijze van China bij Fons (hij zegt iets als "Als je geloof in die cultuur kan het misschien werken"
- Ook bij Hamdi was de feedback van Fons tegen dovemansoren
- China vreet zich steeds dieper in de club
- Sneer richting van Zweden (enige waar je bepaalde persoon voor zou bellen is het behang in de keuken van de spelershome)
Je mag vinden van Fons wat je vind, maar op mij komt hij altijd integer over. Met dat in het achterhoofd vond ik zijn interview interessant, maar vooral bevestiging van heel veel zaken rondom de club en dat is enorm zorgwekkend.
Hoor weinig over Fons zijn interview, hij zei toch wat interessante dingen ;
- Druk om Zhang te laten spelen vanuit China
- Hoog oplopende mail discussie (Wang - Fons) met iedereen in de cc
- Kanon / El Khayati (Becker transfervrij) leverde 1,3 miljoen op en kon niet geherinvesteerd worden
- Weinig tot geen contact met China, ook niet tijdens machtsvacuum
- Geen duidelijk visie anders dan bezuinigen vanuit China
- Fons hoopte op minder China invloed (laat hij in zijn eigen bewoordingen een aantal keren vallen. Was Manders dan toch op zoek naar overname kandidaten?)
- 6ton moest eraf (China betoogde dat dit een visie/voorstel vanuit het Haagse was)
- Grote verschillen cultureel, grote twijfels bij de werkwijze van China bij Fons (hij zegt iets als "Als je geloof in die cultuur kan het misschien werken"
- Ook bij Hamdi was de feedback van Fons tegen dovemansoren
- China vreet zich steeds dieper in de club
- Sneer richting van Zweden (enige waar je bepaalde persoon voor zou bellen is het behang in de keuken van de spelershome)
Je mag vinden van Fons wat je vind, maar op mij komt hij altijd integer over. Met dat in het achterhoofd vond ik zijn interview interessant, maar vooral bevestiging van heel veel zaken rondom de club en dat is enorm zorgwekkend.
Ik snap Fons volledig en heb respect voor hem dat hij zijn contract heeft verscheurd. Ik word zo moe van dat gelul over cultuurverschillen. Elk nadeel van UVS wordt van gemaakt dat het slechts een cultuurverschil is. Alsof er in China alleen maar pannenkoeken lopen. Geen communicatie en beloftes niet nakomen is geen Chinese cultuur, bij UVS zitten gewoon een aantal prutsers. Ik vrees voor het voortbestaan van onze club, want als we degraderen hebben we een gigantisch tekort en alleen maar spelers zonder waarde die veel te lang vastliggen voor een te hoog salaris. Laat er nou maar eens een echte versterking komen, en niet weer een Premier League u23 spelertje die via een vriendje van Pardew hier komt.
|
0
|
Zaterdag 25 januari 2020 om 10:48 uur |
|
Nu online
fcdh-denhaag, The Hague FC, hagenees abroad, Tante Wil, Haago, Aad, Marcie, Bleek, carbayon, Rooie91, Haraldberg1, broodjebal070, ruudje, Michiel en 291 gasten.
Zoek in shoutbox
Spelersklassement
Laatste wedstrijd
Volgende wedstrijd
Advertentie
Keuken Kampioen Divisie
| 1 | Den Bosch + | 9 | - | 18 |
| 2 | Helmond Sp. | 9 | - | 18 |
| 3 | Excelsior | 9 | - | 17 |
| 4 | Graafschap | 9 | - | 15 |
| 5 | FC Eindhoven | 9 | - | 15 |
| 6 | FC Dordrecht | 9 | - | 15 |
| 7 | FC Volendam | 9 | - | 13 |
| 8 | Telstar | 9 | - | 13 |
| 9 | Roda JC | 9 | - | 13 |
| 10 | FC Emmen | 9 | - | 12 |
| 11 | Jong PSV | 9 | - | 11 |
| 12 | Jong AZ | 9 | - | 11 |
| 13 | ADO Den Haag | 9 | - | 11 |
| 14 | Jong Ajax | 9 | - | 10 |
| 15 | SC Cambuur | 9 | - | 10 |
| 16 | MVV Maastr. | 9 | - | 8 |
| 17 | VVV-Venlo | 9 | - | 8 |
| 18 | TOP Oss | 9 | - | 8 |
| 19 | Vitesse -6 | 9 | - | 4 |
| 20 | Jong Utrecht | 9 | - | 4 |