Tag: vaste

Trending: kaart geschorst gele plekkie vaste stadion

Toon alle shouts

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Kuyt hard voor ploeg na zeperd in Helmond
,,Een gebrek aan wil om te winnen’`, zorgde ervoor dat Dirk Kuyt zijn spelers voor het eerst publiekelijk verwijten maakte.
Lees het nieuwsbericht

Na bijna 5 maanden vrijwel geen vaste lijn te bespeuren in de wijze van voetballen. Jammer om te constateren.

Al dat uitproberen moet klaar zijn. Verzin 1 vaste formatie (zoals 4-2-3-1) en geef je momenteel beste mensen een basisplaats. Hou daarbij de onderlinge concurrentie gezond: wie het beste presteert wordt opgesteld.
Momenteel hebben Hall, Rodrigues, en Severina het niet dus laat je ze eruit. En als signaal geef je Sellouki nu eens een kans. In verdedigers zijn we nog te beperkt, te onervaren. Zeker zolang Kemper nog geblesseerd is, die kunnen we pas in januari terug verwachten. In de nieuwe transferperiode is alleen de komst van een ervaren CV (zoals sommigen van ons al een paar maanden roepen) van het grootste belang. Middenvelders en aanvallers gaan pas beter voetballen als zij in het veld niet de angst hebben dat elke tegenaanval een tegengoal betekent!

.....................Wentges.................

Asante....Esajas....Werker.....Absalem

..............Klas...............Breinburg..........

Catic...............Kishna.............Sellouki

......................Verheydt.........................

Kijk eens wat je hebt staan! En dan heb je nog wat achter de hand aan De Waal, Severina, Thomas, Wehrman, Zwarts en Bilate.

17e??!!
Ach ach Dirk... ga terug naar de basis!

gewoon na het wk met een vaste opstelling gaan spelen
wentgens
assente klas kemper absalem
breinburg esajas
kishna
catic verheijdt severina

Barend schreef:

Niks is voor de eeuwigheid, ook niet als iets "vastligt".

Indertijd is de blunder begaan om afstand te doen van de originele kleuren rood-groen. Dat was afgedwongen, in het kader van een fusie met Holland Sport.
Groen-Geel is een hockeyclub die sinds 1932 op de Roggewoning speelt, aan de Buurtweg (Wassenaar).
En het is niet de enige vereniging met die kleuren.

Dat is allemaal lang geleden, en het lijkt mij duidelijk dat allang weer voor die originele kleuren gekozen had kunnen worden. Zo nodig bij een statutenwijziging. Nu er tegenwoordig sprake is van een uit- en thuisshirt, is dat een argument te meer.

In de commerciële omgeving waar ook ADO voor gekozen heeft, heeft traditie een ondergeschikte betekenis. Zo ook de clubkleuren.

Volgens mij hebben de kleuren vaste ral nr om niet van af te wijken. Specifiek groen en geel.

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

Gelukkig heeft Kuyt veel wapens en kan er altijd geschakeld worden. Ook heeft Kuyt een gouden hand in zijn wisselbeleid en maakt hij daar het verschil mee!
Verheijdt is Kuyt enorm dankbaar dat hij nu de vaste nummer 10 is!
Gelukkig mogen er niet veel mensen het stadion in want is echt zielig voor die mensen.

Beste meneer Kuyt wilt u zelf graag op stappen en de eer aan je zelf houden!!!

Asante is geen centrale verdediger
Kishna pas zo laat brengen
Verheijdt mag ook gewoon gewisseld worden
Zwarts voorlopig niet meer opstellen
Severina zit er ook een knop vooruit op?

schreef:

Gaat het dus niet om. Ze willen hetzelfde. De harde kernen van ons afbreken door heel lang geen verkoop toe te staan. En wat over is, ervens wegmoffelen in een hoekje van stadion. Gaat ze dus niet lukken.

Haal de harde vaste kern eruit en er zit niemand meer, succes

rd.. schreef:

Precies. En achteraf (achteraf is mooi wonen) is het wat teveel bravoure geweest om te stellen dat we "moeten promoveren". Met de kennis van nu, moet je zeggen dat dat in de huidige samenstelling een lastig verhaal wordt, al was het alleen al omdat de concurrentie moordend is.

Ik ga wel mee in GroenGeelHart070 zijn shout: kijken wie er mee kan in de strijd en wie valt er af. Evalueren met de kerst, gericht versterken. Dit klinkt toch eigenlijk ontzettend normaal en logisch.

Ik heb nieuws voor jullie allemaal: we gaan NIET promoveren. Heel simpel. Nu we dit weten: wat moeten we dan gaan doen? Bouwen óf paniekvoetbal?

Ik zeg: bouwen. Maar dan wel met goede stenen, goede specie en een goede metselaar.

Even kijken in het magazijn: nauwelijks goede stenen, geen specie en een metselaar die voor het eerst een troffel in zijn handen houdt.

Even kijken in de portemonnee: vooralsnog geen geld voor betere stenen.

Even kijken naar de reactie van de directeur, commissarissen en eigenaar: geen, ze lijken het wel goed te vinden zoals het nu gaat en frustreren liever vaste klanten.

Tsjaaaaaa, wat nu?

ypenburg070 schreef:

Misschien een koe in zijn reet kijken, maar hoe had onze wereld er uit gezien als de Haagse investeerders de club hadden gekocht.

Ik heb dit jaar meer dan ooit het gevoel dat er een afstand is tussen de club en ik als supporter. Het ligt niet zozeer aan de tegenvallende prestaties want dat heb ik vaker meegemaakt, maar ik kan mij dit jaar niet identificeren met de club..

Waar komt het wel door.. geen idee.. misschien het gevoel dat het team als los zand aan elkaar hangt en dit ook uitstraalt met onze clubheld van dit moment, Thomas, voorop.. een eigenaar die zich totaal niet laat zien (buiten een eenmalig “welkoms”filmpje).. de slechtste Algemeen Directeur in jaren.. een ploeg die eerder op de A1 van Feyenoord lijkt, dan op onze eigen spelers en onze eigen club.. een in mijn ogen te onervaren trainer die meer bezig is met praatsessies en etentjes dan prestaties op het veld..

Ik weet het niet. Ik baal met de dag meer en heb voor het eerst in jaren dat ik geen zin heb om meer heb om een wedstrijd te bezoeken.

De club wordt al jaren geleid door figuren die 2 ton per jaar pakken maar niets goeds voor de club betekenen. Reijntjes is al de zoveelste die niet weet een prof voetbal organisaties te leiden.

We verkopen spelers maar de opbrengst moet geheim blijven. Clubcardes, seizoen kaarten, je ken er weken nee maanden op wachten omdat de organisatie niet op orde is

We hebben teveel soaps gehad de laatste 40 jaar.
De overname is door Reijntjes gestuurd naar deze eigenaar en tijdens deze soap bleek ineens dat we een bijzonder leuke groep spelers hadden. Het lukte net niet te promoveren.

Dan zou je denken bij een profclub dat we een sterkere ploeg moeten formeren om de doelstellingen van Ons directeurtje waar te maken. Het is typerend dat onze club een berg hele zwakke spelers heeft weten binnen te halen. Want dat is wel heel duidelijk geworden. En als klap op de vuurpijl halen we een beginnende trainer binnen die bekend staat slap lullen en bij Feyenoord weggestuurd is want de JO19 nam hem niet serieus.

Maar de supporters moeten het elftal steunen maar hoe dan als een groot gedeelte thuis moet blijven en er helemaal niets geboden wordt door de spelers waar Wentgens het vaste Aanspeelpubt is en het meeste balbezit heeft.

kako schreef:

Competitie vervalsing in optima forma in deze kkd , Lucca 2x scoren tegen Heracles op maandagavond.

Of die tweede elftallen naar de tweede divisie en lager of ook met vaste selectie spelen of de uitslagen niet meetellen bij het verdelen van de prijzen. Anders riekt het naar vervalsing. Zonneklaar.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Adonees, Aad, pajam, ADOZoetermeer, Don Leo, Rob2002, jamesjones, DenHaag070!, JvDH en 235 gasten.

Bekijk de topshouts