Tag: open

Trending: volendam wedstrijd punten maasland bonis reischl

Toon alle shouts

Bolskie schreef:

Maar Aad is dit te danken aan Manders alleen? Of gaat dat verder terug en is dat begonnnen vanaf het moment van overnamen door gelijk ver boven hun stand te zijn gaan leven met de gedachten de Chinezen betalen toch wel of heeft Manders ook gewoon nog steeds een gat in ze hand en niet wetende hoe je een voetbal club leiden?

Het is begonnen toen na de overname de geldkraan open ging omdat de Chinezen zeiden dat dat mocht.

4e minuut: ohnee he daar gaan we weer na een slippertje in de verdediging slipt kuwas er langs en schiet m kansloos in de linker bovenhoek groothuizen kansloos

11e minuut : wat een prachtige actie van hooi gaat 1 man voorbij ook de 2e maar wat een slechte voorzet eindigd over de zijlijn

23e minuut: jaaa becker is de verdediging van heracles te snel af en heeft alleen de keeper van heracles voor becker schiet kansloos de bal het stadion uit

30e minuut adoden haag constant balletje breed balletje terug het lijkt wel walking voetbal...

36e minuut zal lorenzen deze kans wel benutten helemaal vrij voor open goal staatie ineens vrij maar nee helaas volgens mij heeftie de dozen nog om ze schoenen zitten wAt een aanfluiting!

JerryFC schreef:

Joop gesproken. Kritische vragen over aankopen zijn eruit geknipt.

Communistische censuur en propaganda.
Waarom moet dit in godsnaam op deze gladde manier?
Wees gewoon open en eerlijk zonder gedraai en als je ergens geen antwoord op wenst te geven om wat voor reden dan ook kun je dat toch ook gewoon zeggen.

pajam schreef:

VI Pro artikel :

https://www.vi.nl/pro/overig/het-keepersverhaal-van-groothuizen-via-ajax-en-denemarken-naar-ado

Het keepersverhaal van Groothuizen: via Ajax en Denemarken naar ADO
Door: Dolf van Aert @Dolf_v_Aert

INTERVIEW
Zijn debuut maakte hij in de slotfase van vorig seizoen al, maar dit jaar is Indy Groothuizen officieel de eerste keeper van ADO Den Haag. De 22-jarige goalie is eindelijk waar hij wil zijn, niet in de laatste plaats door de lessen van zijn muzikale familie. Zijn nieuwe status maakt hem hongerig. ‘Ik ben éérste keuze, maar wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Of het niet vreselijk ongemakkelijk voelt, al die aandacht voor zijn persoontje? Indy Groothuizen denkt heel even na, haalt dan zijn schouders op en vervolgt met een brede grijns zijn rondje langs de aanwezige media. ‘Nou nee, valt reuze mee. Ik vind het stiekem zelfs wel leuk.’ Het is daags voor de Eredivisie-start, mediadag in de Hofstad. Een paar dagen nadat bekend is geworden dat Groothuizen het seizoen begint als eerste keeper, en een paar dagen vóórdat ADO datzelfde seizoen start met een teleurstellende 1-2 thuisnederlaag tegen promovendus FC Emmen, schuift het journaille aan in de Haagse persruimte. Met uiteraard speciale aandacht voor de goalie. De markante ADO Journaal-presentator Alberto heeft op het laatste moment voor een alternatief gekozen – ‘Heb je gezien hoeveel gasten die Indy al willen spreken?’ – maar verder wil iedereen vandaag wel iets van de keeper. De camera van Haaglanden Voetbal staat op hem te wachten, zowel VI als het AD wil aansluitend zijn verhaal optekenen, terwijl Omroep West hem aan het eind van de middag in de studio verwacht voor een optreden in het programma.

Het zal Groothuizen allemaal – in de goede zin van het woord – worst wezen. Hij wandelt opgewekt rond, neemt voor iedereen uitgebreid de tijd en heeft er zichtbaar plezier in. ‘Zo’n live-uitzending als vanmiddag heb ik nog nooit gedaan, maar het zal vast wel goedkomen. Ik heb een redelijk vlotte babbel en kan het volgens mij allemaal wel goed vertellen, haha. We hebben in de jeugd van Ajax mediatraining gehad, maar ik weet voor mezelf héél goed wanneer ik een politiek correct antwoord moet geven, of wanneer ik gewoon een gezellig gesprek kan voeren.’

Eén ding is zeker: mediatechnisch gezien heeft de Eredivisie er met Groothuizen een welbespraakte aanwinst bij.

GRIEPKEEPER
Dat hij keeper zou worden was overigens lang geen uitgemaakte zaak. Op zijn tiende was de kleine Indy nog een bepaald niet onverdienstelijk spitsje, totdat een fikse griep zijn keeperscarrière lanceerde.

Het is in het voorjaar van 2007 wanneer de E-jeugd van AFC ’34 uit Alkmaar een toernooi mag gaan spelen. Groothuizen dreigt het te moeten missen, hij ligt dan namelijk al anderhalve week ziek op bed. ‘Op die leeftijd is het natuurlijk: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dus zei ik die ochtend tegen mijn moeder dat ik beter was, zodat ik mee mocht doen.’ Zijn moeder trapt niet in het toneelstuk van haar zoontje, maar kan het ook niet over haar hart verkrijgen om hem thuis te houden. ‘Ik mocht onder één voorwaarde meedoen: ik moest op doel gaan staan. Dan hoefde ik me niet zo in te spannen, kon ik rustig aan doen. Op dat niveau stelt keepen natuurlijk nog niet zo heel veel voor, maar ik had er eigenlijk wel lol in.’

Wat volgt is een verhaal zoals dat van vele keepers. Hij maakt de overstap naar de D1, waar ze nog geen keeper hebben. De trainer vraagt of Groothuizen het niet eens wil proberen, het ventje blijkt talent te hebben, nog geen vier maanden later ploft er een brief van AZ op de deurmat. Groothuizen mag deelnemen aan de talentendagen, een afvalrace die hij lange tijd moeiteloos doorloopt. Té lange tijd, eigenlijk. ‘Ik overleefde vijf rondes en mocht gaan meetrainen met de D2 van AZ. Telkens kreeg ik weer bericht: Het gaat goed, je mag door. Maar op een gegeven moment had ik voor m’n gevoel al wel tien rondes overleefd. Ik zat al zes maanden bij AZ, maar het bleef maar bij een stage. Hoe graag willen jullie me eigenlijk hebben?, dacht ik. Iemand overtuigen moet in een maandje wel lukken, toch? Zo niet, dan ben je blijkbaar niet goed genoeg. Laat staan als het ruim zes maanden duurt.’

UITZICHTLOOS
Aan het einde van dat stageseizoen komt de oplossing uit de hoofdstad. Ajax wil Groothuizen aan het werk zien, en gaat in tegenstelling tot AZ al na vier weken over tot actie. De keeper doorloopt vanaf dat moment de jeugdopleiding en debuteert in december 2014 namens Jong Ajax in de Jupiler League. Een maand later mag hij van hoofdtrainer Frank de Boer zelfs mee op trainingskamp met het eerste elftal en tekent hij een meerjarig contract, maar nadat Ajax kort voor de winterse transferdeadline André Onana heeft gehaald, daalt Groothuizen weer in de pikorde.

‘Toen Ajax Onana haalde, wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie zou terechtkomen’

‘Toen wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie terecht zou komen. Ik was een paar maanden eerder al dolblij dat ik het betaald voetbal überhaupt had gehaald, maar nu wilde ik méér. Dat zou bij Ajax moeilijk worden, ik was vierde keeper. Ik wilde niet nog zo’n zelfde jaar, ik was klaar voor een heel seizoen onder de lat.’

Koste wat kost bij Ajax blijven, dat ziet hij niet zitten. ‘Hoe langer je niet speelt, hoe meer je uit beeld raakt. In al die jaren had ik zó veel jongens gezien die geen geld wilden inleveren, of bepaalde clubs of competities te min vonden. Dat gold voor mij niet, ik stond open voor alles wat er op mijn pad zou komen.’

NAAR DENEMARKEN
Dat blijkt ook wel, als Groothuizen in de zomer van 2016 een verrassende move maakt. ‘Er was wat interesse uit de Jupiler League, toen mijn zaakwaarnemer Søren Lerby ineens met FC Nordsjælland op de proppen kwam. Omdat FC Utrecht hun keeper David Jensen na twee competitieduels had gekocht, moesten ze snel op zoek naar een nieuwe. Ze hadden me een jaar eerder gezien op een jeugdtoernooi, waar ik goed stond te keepen. Ik kende uit Denemarken vooral FC Kopenhagen en Brøndby, maar Nordsjælland kende ik alleen van naam. Toch ging het vlug. Ze belden me op woensdag, op vrijdag zat ik in het vliegtuig. Ik ben redelijk avontuurlijk ingesteld, en daarnaast dacht ik dat het wel goed was om uit die Nederlandse sleur te stappen. Even weg uit je comfortzone. Een stap terug, later twee vooruit, dat idee. Tot op de dag van vandaag zeg ik tegen iedereen: Het is een topbeslissing geweest. Ik heb het er geweldig gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat het sportief leuker was dan privé.’

‘Ik ben verder gaan revalideren in Denemarken. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen’

Groothuizen heeft het namelijk niet echt makkelijk. ‘Ik ging helemaal alleen die kant op, terwijl ik met mijn twintig jaar nog nauwelijks levenservaring had. Probeer jij dan maar eens effe een huurhuis te regelen, of een rekening te openen bij de bank. Daarnaast zat ik veel avonden in m’n uppie thuis. In Nederland kon je dan makkelijk even naar een vriend rijden, nu zat de dichtstbijzijnde vriend minimaal achthonderd kilometer verderop. Het zorgde ervoor dat ik in het begin niet lekker in mijn vel zat en matig presteerde. Op trainingen dacht ik in de eerste twee weken weleens: Shit, ik kan het niet meer.’

Na een korte aanpassingsperiode komt Groothuizen in de basis, maar tijdens het winterse trainingskamp onder de Spaanse zon scheurt hij zijn buitenmeniscus af. ‘Ik ging terug naar Nederland voor de operatie, maar ben daarna verder gaan revalideren in Denemarken, ook uit loyaliteit naar Nordsjælland. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen, het schoot niet op. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik niet in mijn vertrouwde omgeving zat, want revalideren is voor een groot deel mentaal. Natuurlijk had ik clubfysio’s die dag en nacht voor me klaarstonden, maar tegelijkertijd moest ik alles zelf doen. Ik moest rust houden, maar ook gewoon mijn boodschappen doen. Dan nam ik een taxi naar de supermarkt, liep ik op krukken mijn boodschappen in te laden en ging ik met de taxi weer naar huis. Dat is niet echt ideaal, hè?’

ADO DEN HAAG
Groothuizen keert uiteindelijk terug naar Amsterdam om daar zijn revalidatie af te maken. In de aanloop naar afgelopen seizoen komt hij echter tot de conclusie dat zijn tijd in Amsterdam er wel op zit. Kort voor het verstrijken van de zomerse transferdeadline meldt ADO zich. Groothuizen begint vol goede moed aan zijn klus in Den Haag. ‘Mijn eerste doel was om honderd procent fit te worden. Daarover heb ik heel goed en nauw contact gehouden met de medische staf. Wat is er vandaag, of deze week, het beste voor mij? We hebben flink gas teruggenomen, omdat iedereen eigenlijk een beetje bang was voor overbelasting. Vlak voor de winterstop was ik helemaal pijnvrij, ik voelde me goed, waarna ik eindelijk voelde dat ik mijn niveau uit mijn tijd in Denemarken weer ging halen.’

Tijdens de winterstop krijgt Groothuizen op het trainingskamp in Turkije, waar hij negentig minuten goed keept tegen Besiktas, de bevestiging dat het goed zit. ‘Voor mijn gevoel kon ik toen eindelijk laten zien dat ik mijn mannetje stond. Dat eerste half jaar was lastig geweest. Ik trainde dan weer wél en dan weer níét mee. En áls ik trainde, dan ging het de ene keer goed en de andere keer minder. Ik kan me best voorstellen dat de staf, mijn medespelers en de fans toen weleens hebben gedacht: Is die jongen wel wat wij zoeken? In Turkije heb ik laten zien wat ik in mijn mars had.’

Groothuizen krijgt zijn beloning vijf wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie, als hij de honneurs tot het competitieslot mag waarnemen voor de geblesseerd geraakte Robert Zwinkels. ‘De manier waaróp is natuurlijk niet helemaal zoals je het wilt hebben, maar dat ik mijn kans kreeg was een droom die uitkwam. Ik had natuurlijk al op het hoogste niveau in Denemarken gespeeld, en veel wedstrijden in de Jupiler League, maar de Eredivisie… Dat is toch de competitie die al je vrienden, familieleden en buren op de voet volgen. Dat was best wel een mijlpaaltje, dat heb ik toch maar mooi kunnen afvinken.’

DOLLY DOTS
Het is na zijn Eredivisie-debuut op bezoek bij FC Utrecht dat het grote publiek kennismaakt met de onbevangenheid van de jongeling. Als een volleerd prof staat hij voor de camera van de NOS, als de verslaggever hem voorzichtig vraagt naar zijn muzikale familie. Vader Jos Groothuizen was in het verleden onderdeel van de band Vulcano, die met Een beetje van dit, een beetje van dat in 1983 een grote hit scoort. Nog veel bekender is zijn tante Angela Groothuizen, de zus van zijn vader. Bij de jeugd tegenwoordig vooral bekend als jurylid bij The Voice of Holland, voor de wat oudere jongeren blijft ze voor altijd ‘die ene van de Dolly Dots’. Maar vooral de hit van zijn vader blijkt voor de NOS-verslaggever reden genoeg om eens naar de zangkwaliteiten van junior te vragen. Waar veel nieuwkomers op het hoogste podium de vraag onhandig zouden weglachen, pakt Groothuizen met een lach zijn moment. ‘Poeh, ik ga mezelf wel voor schut zetten hier’, reageert hij, om vervolgens inderdaad een paar regels te laten horen.

Terugblikkend schaamt Groothuizen zich geen moment. Sterker nog: de lessen van zijn muzikale vader en tante helpen hem iedere dag. ‘Ik zal niet doen alsof ik het gewend ben om in de schijnwerpers te staan, maar ik ben wel een beetje met dat wereldje opgegroeid. Angela spreek ik niet iedere dag. Als ik haar zie is het prima, soms bellen we. Met mijn vader praat ik wél dagelijks, een beetje sparren over van alles en nog wat. Dat doet hij ook met Søren.’

Van zijn pa leerde Groothuizen hoe het is om aandacht te krijgen. ‘Als ik met hem door Alkmaar loop, wordt hij nog altijd om de minuut herkend en moet hij een praatje maken. Hij is bekender in Alkmaar dan ik, ook omdat hij een eigen kroeg heeft gehad. En dan is hij ook nog het broertje van een Dolly Dot, haha. Wat ik mooi vind, is dat hij nooit te beroerd is om tijd te maken voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een groot voorbeeld, maar datzelfde geldt voor Angela. Kijk, ik ben ook niet achterlijk. Ik krijg soms ook wel mee hoe er over haar wordt gesproken, op een negatieve manier. Dingen als: die jurk staat haar niet. Maar ze komt niet voor niets al zo’n 35 jaar op tv. Ze wordt nog steeds gewaardeerd, omdat ze gewoon leuk is. Dat zeg ik niet omdat ze mijn tante is, maar omdát ze mijn tante is, weet ik wel hoe ze in het echt is. En dus weet ik dat ze absoluut geen masker opzet als ze op tv is, of zich anders voordoet. Dat ga ik de komende jaren ook proberen, gewoon mezelf zijn.’

‘Mijn vader maakt altijd tijd voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een voorbeeld, maar datzelfde geldt voor mijn tante Angela’

Wat Groothuizen bovendien meekrijgt, is dat hij elke minuut moet genieten van zijn leven als profvoetballer. ‘Omdat het voorbij kan zijn voordat ik het weet. Mijn vader zei het laatst heel mooi: “Binnenkort ben ik de vader van, terwijl jij altijd de zoon van was. Het gaat zo snel allemaal.” Dat zet me wel aan het denken. Door alle tegenslagen die ik heb gehad, ben ik goed gaan beseffen wat dit spelletje voor me betekent, en wat ik er allemaal voor wil laten om mijn einddoel te bereiken.’

BOKSEN EN HARDLOPEN
Vooralsnog is het Groothuizens doel om zijn status als eerste keeper waar te maken, een status waarvoor hij keihard heeft geknokt. ‘Ik ben in de zomer extra werk gaan doen, heb maar een korte vakantie genomen. Acht dagen met mijn beentjes omhoog op Mykonos, daarna ben ik doorgegaan. Vijf keer per week boksen, veel hardlopen, dat soort dingen. Alles met de intentie om de eerste man te worden.’

Dat is gelukt, en dus is zijn tijd gekomen. ‘Zo wil ik het zelf niet per se noemen, want daarmee zou ik zeggen dat de tijd van Robert erop zit. We hebben met ADO vorig seizoen een geweldig jaar gehad en daarin heeft Robert een véél groter aandeel gehad dan ik. Ik voelde ook totaal niet aankomen dat de keuze nu op mij zou vallen. Eerlijk: ik had het niet eens raar gevonden als de trainer voor hem had gekozen, hij heeft zó veel krediet opgebouwd. Maar mijn ambities hebben nu eenmaal niets met Robert te maken. Ik zou een slechte prof zijn als ik graag tweede keeper zou zijn, datzelfde geldt voor hem. Maar dit voelt voor mij wél als een beginpunt, de start van de jaren waarin het moet gebeuren.’

De eerste stap is gezet, maar dat leidde in huize Groothuizen nog niet tot euforische taferelen. Integendeel. ‘Toen ik hoorde dat ik eerste keeper werd, heb ik mijn zaakwaarnemer gebeld – maar dat doe ik elke dag – en mijn vriendin geappt. Dat was het. Ik heb vooral zoiets van: Joh, laat het eerst maar eens even zien. Daarna is het misschien een keer tijd om iets te vieren. Als ik na dit seizoen terug kan kijken op een mooi jaar, is dat me veel meer waard dan dit. Nu ben ik vooral hongerig. Ik ben nu éérste keuze, maar ik wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

De transfermarkt in Italië sluit vandaag om 19.00. Dus betekent dit dat vandaag duidelijk moet worden of we Kishna huren. Of kan dit ook later nog (omdat onze transfer window nog open is) Wie weet het?

Vakkie-G schreef:

Wie heet jerryFC op twitter ?
Die gozer heeft het nu gedaan hoor bij manders op ze twitter

Hij (Manders) tweet alleen maar popie jopie dingen en open deuren. Geeft geen concreet antwoord op gestelde vragen maar doet wel of hij de o zo transparante directeur is.

Petah schreef:

Zoals ik het zie zijn er drie mogelijkheden
Mogelijkheid 1: Henk veerman was blufpoker gezien Henk ze verhaal dat den haag nooit discreet is geworden zou dit kunnen
Ze hebben dus het Veerman verhaal gebruikt om de achterban zoet te houden maar er is geen geld

Mogelijkheid 2: ze hebben geen enkele know how de scouting tot van as heeft geen idee waar ze een goede spits vandaan moeten halen en het is allemaal erg amateuristisch

Mogelijkheid 3 China houdt het tegen willen kosten wat kost Zhang alles laten spelen om een klapper kwa pr te maken of we hebben een gelimiteerde transfersom op hem zodat hij einde van het seizoen van ons is want we huren hem dus in de verkoop zetten heeft anders nul zin

Het heeft niet alleen met de spitspositie te maken. Ook de rechtsback positie. En ook wel een beetje de links buiten positie.

Wat betreft de know how. Dit geloof ik niet. Het hoeft natuurlijk niet van ver te komen. Jij en ik kunnen ook voor een spits een alternatief verzinnen. Als er werkelijk 4 a 5 ton beschikbaar was voor Veerman.

China vervalt weer in zijn oude fouten. Dat is voor mij de meest voor de hand liggende optie. Dit proberen ze nu nog te lijmen. Lukt dit niet. Dan gaat binnenkort de beerput open.

Barend schreef:

Wij zouden ons nog wel eens kunnen vergissen in de roep om een spits.
Natuurlijk is een spits nodig maar ze liggen, budgettair gesproken, niet voor het oprapen. Daarnaast moet hij in het team passen, dat kost ook nog eens tijd.

Belangrijker is de constatering dat we het zelfs niet redden tegen een club als Emmen - zonder een echte ADO-spits. Emmen staat voor rust al op 2-0. Als je het achter al niet dicht kunt houden, dan vrees ik dat je er met een spits erbij ook nog niet bent.

Achja je hebt op 1 plek na hetzelfde elftal als de 2e seizoenshelft vorig jaar waar je 5e mee bent geeindigd (na de winterstop) en tegen Emmen krijg je een zondagsschot en makkelijk gegeven penalty tegen. Daarnaast vind Becker het nodig om voor open goal te missen en El Khayati een rollertje met binnenkant voet recht op de keeper.
Vind het sportief allemaal zwaar overdreven reacties die wel gebruikelijk zijn direct na een wedstrijd wegens de teleurstelling. Op financieel gebied is er niets overdreven aan want het is gewoon drama. Er is nog 0,0 aan inkomsten bijgekomen sinds Manders er zit. Sterker nog de uitgaves zijn alleen maar gestegen en de inkomsten gedaald. Iedereen moet zich daar eens druk om gaan maken anders staan we volgend jaar weer te bedelen bij UVS of de gemeente.

DHFC070 schreef:

Je hebt jaarlijks een tekort op de begroting van 4 miljoen en zo`n 8.000 a 9.000 betalende klanten en iemand begint hier over een tweede ring onder het mom van ambitie.... werkelijk lachwekkend.
Gister 11.000 bezoekers en dat met een tweede kaartje gratis. Zal zeker de vakantieperiode zijn en nog meer van dat soort zaken? Daar moeten andere clubs dan ook last van hebben zou je denken.

Het is en blijft dat werkelijk niemand warm loopt voor Den Haag en dat is de hoofdreden waarom we een clubje in de marge zijn en blijven.

Om het maar eens om te draaien wat kan de club in godsnaam doen om meer supporters en kleine sponsoren aan te trekken? Want de beste stuurlui aan wal waarvan ik er ook 1 ben.

het is helaas al jaren en jaren bij Ado net niet. Ik kom er nu al ruim 30 jaar en daar is helaas nooit wat aan veranderd. Heeft deels met het haagse publiek te maken (nog steeds veel aso gedrag, K hier K daar etc), waar ik er ook 1 van ben(zonder het aso gedrag en K dan :-) en grotendeels doordat er niet wordt aangevoeld door de mensen op kantoor wat de "oude" supporters willen en wat nieuwe aanwas zou willen. Neem het nieuwe stadion, prachtige tekeningen etc vooraf maar vooral de "boulevard" zou een bron van gezelligheid en samenkomen van supporters worden voor en na de wedstrijd. We zien nu het resultaat, een grauwe, ongezellige bedoening onder de tribune waar je zo snel mogelijk weer vandaan wilt als je eenmaal binnen bent, terwijl dat juist een belangrijke factor is voor nieuwe supporters. Kijk naar vitesse, prachtige boulevard voor eten en drinken. Licht en overzichtelijk. Open dag, nog zo`n voorbeeld. Het is niks en wordt ook nooit wat. Slechte opzet om spelers te vragen voor handtekeningen waardoor irritatie en aso gedrag weer naar boven komt. Geen wedstrijd meer tijdens de open dag, gemiste kans! Doe de spelerspresentatie op het veld, traininkje vooraf met commentaar van Fons en dan een leuke wedstrijd. Vraag de supporters en (toekomstige)sponsoren waar ZIJ behoefte aan hebben en probeer daarop in te spelen. Dat gebeurd gewoon niet. En daar komt ook nog eens bij dat wij geen landelijke supportersschare hebben zoals feyenoord en ajax. Tel daarbij op dat de bevolkingssamenstelling in den haag de afgelopen jaren heel erg is veranderd en die groep veel minder interesse en binding heeft met de club. Maar het is zoals hier al voorbij kwam, echt zaak dat er nu eens profs op posities komen op kantoor waarmee er ECHT doorgepakt wordt. Nieuwe mensen die Ado gaan aanpakken als een bedrijf en niet als een voetbalclubje, want die tijden zijn echt voorbij.

DHFC070 schreef:

Je hebt jaarlijks een tekort op de begroting van 4 miljoen en zo`n 8.000 a 9.000 betalende klanten en iemand begint hier over een tweede ring onder het mom van ambitie.... werkelijk lachwekkend.
Gister 11.000 bezoekers en dat met een tweede kaartje gratis. Zal zeker de vakantieperiode zijn en nog meer van dat soort zaken? Daar moeten andere clubs dan ook last van hebben zou je denken.

Het is en blijft dat werkelijk niemand warm loopt voor Den Haag en dat is de hoofdreden waarom we een clubje in de marge zijn en blijven.

Om het maar eens om te draaien wat kan de club in godsnaam doen om meer supporters en kleine sponsoren aan te trekken? Want de beste stuurlui aan wal waarvan ik er ook 1 ben.

De club doet er werkelijk alles aan. Dat is duidelijk.

Bij aansprekende successen (open deur) komen er meer toeschouwers al krijgen we zelfs tegen topclubs het stadion niet geheel vol.

Echter het grootste probleem blijft toch de bereikbaarheid. Na afloop kom je bijna niet met de auto weg en zelfs op de fiets is het overleven aangezien de fietspaden vol met voetgangers zijn en op de weg het een chaos is. De infrastructuur is er totaal niet op berekend.

Sprak gisteren ouwe bekenden (zeventigers) en die moesten zowat aan het zuurstof vanwege de grote afstand van de randstad rail naar het stadion te voet.

Zolang er geen nieuwe extra tramverbinding is, zou het een zegen zijn als er op het grote parkeerterrein vele HTM bussen staan welke supporters naar centrale plaatsen in Den Haag (zoals C.S.) en ook Zoetermeer vervoeren. Heen en terug.

Dat zie je bij vele stadions in het buitenland ook. Echter is daar wel een stevig prijskaartje aan verbonden.

Een voorzichtige schatting. Tien bussen welke op een wedstrijddag pendelen en zo`n zes uur lang met chauffeur "bezig" zijn. Twee uur voor de wedstrijd en twee uur na de wedstrijd plus stilstand van twee uur tijdens de wedstrijd.

Dat kost per bus 1000 euro keer 10 is 10.000 euro maal 17 wedstrijden. Rond de 200.000 euro.

Dat bedrag verdien je mogelijk terug met wedstrijdrecettes, catering, reclame en overige opbrengsten. Maar of het allemaal zo gemakkelijk is???
Ook de aan- en afvoer van de bussen moet geregeld worden d.m.v. verkeersregelaars.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Jurriën, Erik070, Wahter, janfcdh, haguhnees87 en 173 gasten.

Bekijk de topshouts