Tag: eruit

Trending: wedstrijdformulier rood terecht gedegradeerd moment niveau

Toon alle shouts

Kees schreef:

Schei uit alsjeblieft. Voetballend kunnen Johnson, Kramer en Araba er helemaal niets van. We voetballen in de eredivisie hoor en niet in de hoofdklasse.
Vergelijk ze eens met spelers a la Bakker, van Kins en Goossens en je ziet direct het verschil. Alle drie een prima basistechniek en rasvoetballers.

Echter het rendement van Johnson, Kramer en mogelijk Araba is hoog tot zeer hoog. En daar staan ze voor in de punt. Prima spitsen dus maar gepolijst? Nee dus.

Zhang is wel gepolijst en heeft een prachtige techniek. Zie je aan alles. Maar of ie als spits rendeert durf ik ook niet te zeggen. Misschien te tenger tegenover die hedendaagse beulen van centrumverdedigers.

Maar is het niet zo dat wij aan zo een spits niets hebben met onze speelstijl Kees? Wij spelen nu eenmaal niet op de helft van de tegenstander. En wij hebben geen messi die even 3-4 man eruit loopt. Wij moeten het hebben van een spits op de juiste plaats of het juiste moment.

ps070 schreef:

zoo jongens wat word het vandaag nulletje of 10?

Belangrijkste bij deze wedstrijden zijn vaak de geruchten die men oppikt. Welke potentiële versterkingen en scouts staan er langs de kant. Die zaken...

En meestal een paar jeugdspelers die eruit schieten.

barney070 schreef:

Komt van deze site blijkbaar.

https://radar.jawapos.com/radarbali/read/2018/06/14/81524/aaron-meijers-merapat-peluang-ahn-demer-milos-terdepak-besar

En hier de nederlandse vertaling.

Buiten Melvin Platje, zou een andere Nederlandse meneer naar verluidt worden gecoupeerd naar Bali United in de tweede ronde van League 1 later.

Wie anders, zo niet de kapitein van ADO Den Haag Aaron Meijers. Aaron was een succesvolle opvolger in de achterhoede van Bali United en is zo poreus dit seizoen.

Aaron werd aanvoerder van ADO Den Haag en bracht zijn club op de zevende plaats in de Eredivisie 2017/2018.

Hij speelde 35 keer in het seizoen 2017/2018 met een doelpunt dat hij scoorde voor ADO Den Haag. Bovendien heeft hij het afgelopen seizoen een assistent bijgeplaatst.

Als het vastbinden van het management van Bali United, moeten er natuurlijk buitenlandse spelers zijn in de achterste rij. Ofwel Ahn Byung Keon of Demerson Costa.

Ahn en Demerson hebben allebei problemen met zijn conditie. Demerson moet zelfs in de laatste twee games opzij stappen vanwege dit probleem.

Als het geen vernieuwde achterlijn is, betekent dit de middensector. En als dat het geval is, heeft Milos Krkotic een grote kans om eruit te worden gezet.

VAKKIE-l schreef:

Tot op heden is er nog niks verlengd. Hoop dat ze naar een aansprekendere merk overstappen.

Aansprekend merk gaat volgens Manders niet gebeuren het gerucht gaat dat ma dit seizoen hummel terug keert we gaan het zien ben nu benieuwd hoe de nieuwe shirts eruit zien

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

ADO geheimzinnig over nieuwe uit-tenue
Waar blijven de nieuwe tenues en hoe zien ze eruit?
Lees het nieuwsbericht

Max het spijt me... ;

Oranje doet niet mee aan het WK, maar de Eredivisie is desondanks goed vertegenwoordigd in Rusland. Veel spelers op dit mondiale eindtoernooi zijn gevormd in Nederland. In de serie Made in Holland blikt VI terug op hun Hollandse jaren. Met in deze editie een verhaal uit maart 2013 over WK-ganger Kenneth Omeruo, die door Chelsea een seizoen gestald werd bij ADO Den Haag.

Als huurling van het grote Chelsea ontpopt Kenneth Omeruo zich bij ADO Den Haag als een stabiele basiskracht. Het leverde onlangs een uitverkiezing voor het Nigeriaanse elftal op, met een historisch toernooi tot gevolg. Als Afrikaans kampioen en vol bijzondere herinneringen is de verdediger teruggekeerd in de Hofstad. De introductie van een vrolijk talent en zijn Europese missie. ‘Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken.’

Hoe vaak is al aan jou gevraagd of je gebruik hebt gemaakt van het aanbod van de Vakbond van Nigeriaanse Prostitués?

‘Heel vaak, haha. Het bericht kwam een paar dagen voor de finale van de Afrika Cup en heeft overal in de wereld veel aandacht gekregen. Bij winst van het toernooi zouden alle spelers een weeklang gratis seks kunnen krijgen. Sinds ik anderhalve week geleden in Nederland ben teruggekeerd, vraagt iedereen er naar. Van spelers tot aan supporters.’

En wat is dan steeds jouw antwoord?

‘Ik moet altijd eerst heel hard lachen en dan is het antwoord natuurlijk nee. Volgens mij was het puur een publiciteitsstunt, want ik kan me niet voorstellen dat ook maar één speler geïnformeerd heeft naar de mogelijkheden. Als spelers hebben we er ook nooit direct iets over gehoord, we kregen het mee via mensen van buitenaf die ons erop wezen. Ach, het geeft misschien wel het best de toestand in Nigeria weer.’

Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Hoe was jullie ontvangst na het winnen van de Afrika Cup?

‘Het was een totale gekte en eigenlijk is het nauwelijks in woorden uit te drukken. Vanuit Zuid-Afrika kregen we wel mee dat het land op zijn kop stond, maar toen we een dag na de finale terugkwamen in Nigeria bleek dat nog zachtjes uitgedrukt. Vanuit het vliegtuig zagen we al die duizenden uitzinnige mensen staan en eenmaal op het vliegveld had de beveiliging alle moeite om iedereen bij ons weg te houden. Met de bus gingen we van het vliegveld naar een hotel in de hoofdstad Abuja. Over een snelweg, waar je normaal flink door kan rijden, maar nu konden we niet harder dan stapvoets. Overal stonden mensen, langs de weg, op de weg, en iedereen lachte, zong en juichte ons toe. Ik heb foto’s en filmpjes op mijn telefoon, als ik die nu zie, begin ik een beetje te beseffen wat me overkomen is. We hebben met de selectie een tour gemaakt langs allerlei districten in Nigeria, overal werden we gehuldigd en stonden mensen ons toe te juichen.’

Elke speler kreeg ook een stuk grond?

‘Overal waar we kwamen, werden we in de watten gelegd. Het hoogtepunt was natuurlijk het bezoek aan het presidentieel paleis in Abuja. President Goodluck Jonathan ontving ons en we kregen een officiële onderscheiding. Van gewone burgers werden we Member of the Order of the Niger, ofwel MON, één van de hoogste titels die je in het land kan hebben. Alle spelers en de trainer kregen die onderscheiding. Daarnaast kreeg elke speler een stuk grond in de hoofdstad Abuja toegewezen. Het was gebied, dat tot die tijd tot de staat behoorde en nu door jou als speler mag worden ingericht. Mijn stuk grond ligt in de buitenwijk, in een mooie buurt, en ik ga er zeker gebruik van maken. Ik was al langer van plan een nieuw groot huis voor mijn familie te bouwen en nu kan ik dat mooi combineren.’

Als negentienjarige jongen was het niet eens de eerste keer dat je de hand schudde van president Goodluck Jonathan.

‘Een paar jaar eerder had ik hem ook al ontmoet, destijds was hij vicepresident. Ik was zestien jaar en we werden in 2009 in eigen land tweede op het WK Onder-17. Een geweldig toernooi, waarin we onder meer wonnen van Argentinië en Spanje. Helaas verloren we de finale van Zwitserland, maar we kregen als ploeg veel complimenten.’

Die ploeg is een belangrijke basis gebleken voor het huidige succes.

‘Dat blijft heel bijzonder. Voorheen was het nationale elftal gericht op enkele grootheden. Zij bepaalden alles en iedereen was ondergeschikt aan de sterren. Maar sinds de bond met Stephen Keshi voor een trainer uit eigen land koos, is de aanpak rigoureus veranderd. Talenten kregen de kans, zelfs spelers uit de eigen Nigeriaanse competitie kwamen in beeld. Dat zorgde voor een gigantische boost. Grootheden als Shola Ameobi, Obafemi Martins en Peter Odemwingie werden thuisgelaten, en daarvoor in de plaats reisden we met een heel jonge selectie naar Zuid-Afrika af. Iedereen in Nigeria was sceptisch, niemand hield rekening met ons.’

Dat verwachtingspatroon bleek een belangrijke motivatie?

‘Van de selectie van 23 spelers maakten zeventien spelers pas dit jaar hun debuut. Daarom nam niemand ons serieus voor de titel. Zelfs in eigen land niet, terwijl daar altijd de eerste plek wordt geëist. Ik denk dus zeker dat het in ons voordeel is geweest. Iedereen wilde zich bewijzen en dat gevoel ging in de groep leven. We hadden helemaal niets te verliezen.’

Na de 2-1 overwinning in de kwartfinale op Ivoorkust waren de media in Nigeria lovend over die onbekende verdediger van het Nederlandse ADO Den Haag, die Didier Drogba had getemd.

‘Veel mensen in Nigeria zullen die wedstrijd nooit meer vergeten. Ivoorkust, hét land van Afrika met de beste spelers, waren we op alle fronten de baas. Zij waren de gedoodverfde favoriet, met Didier Drogba als levende legende. Ik moest op hem spelen, en ja, natuurlijk was ik vooraf gespannen. Maar door mijn medespelers en de trainer werd dat weggenomen. Ze hadden zoveel vertrouwen in me, wisten zeker dat ik hem aankon. Van John Obi Mikel, die in de afgelopen jaren met hem had samengespeeld bij Chelsea, kreeg ik wat goede tips. Ik moest hem niet te kort dekken, en zeker niet aan hem gaan hangen, dat was zinloos. Hij is beresterk en dan zou hij je alleen maar als draaischijf gebruiken. “Laat hem draaien en dan: bam, erop klappen. Dan wordt hij gek”, drukte Mikel me op mijn hart. Het hielp. Drogba kwam er niet aan te pas en voor mijn gevoel heb ik in die wedstrijd mijn naam definitief gevestigd in mijn vaderland.’

Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Van een onbekend talent werd je een nationale held.

‘Op mijn zestiende ben ik uit Nigeria vertrokken, ik heb nooit een competitieduel in de hoogste competitie gespeeld. Natuurlijk, de beelden van de Eredivisie worden ook in Nigeria uitgezonden, maar voor veel mensen was ik toch een onbekende speler. Ter voorbereiding op het toernooi gingen we met Nigeria op trainingskamp naar Portugal. Dat was de eerste keer dat ik bij de selectie zat. Het was nog een groep van 36 spelers, er moesten nog flink wat spelers afvallen. Ik hield daar al een beetje rekening mee, maar na de oefenduels met Catalonië, Burkina Faso en Sparta Rotterdam groeide het vertrouwen. De bondscoach hield me bij de ploeg en nadat ik in het openingsduel met Burkina Faso was ingevallen, heb ik mijn plek niet meer afgestaan. Als centrumverdediger kreeg ik onder meer de voorkeur boven Joseph Yobo, de aanvoerder en speler van Fenerbahçe. Veel andere trainers zouden voor zekerheid hebben gekozen, maar Keshi keek niet naar reputaties. Dankzij dat vertrouwen heb ik mee kunnen maken, waar elk kind in Afrika van droomt.’

Een droom die jij mede te danken hebt aan je vastberadenheid op jonge leeftijd?

‘Mijn ouders zijn nu heel trots op me, maar ik weet nog goed dat we drie jaar geleden flinke discussies hadden. Ik had het WK Onder-17 gespeeld, en daar waren natuurlijk heel veel scouts aanwezig. Anderlecht bood me een proefperiode aan, ik kon daar de rest van het seizoen meetrainen en wedstrijden met de beloften spelen in de hoop een contract af te dwingen. Ik zag het als dé kans, maar mijn ouders vonden het maar niets. Ik was een jochie van zestien en mijn ouders zagen dat ik talent had, maar wilden dat ik ook een diploma op school zou halen. Na veel gezeur gingen ze akkoord en ging ik het avontuur in het verre België aan.’

De kans bij Anderlecht dwong je af met je spel tijdens het jeugd-WK. Je was in die selectie de meest opvallende verschijning.

‘Zeker. In Nigeria zijn veel voetbalscholen. Veel jonge talenten komen daar terecht en groeien vanuit daar door naar een profclub in de buurt. Bij mij ging het anders. Ik voetbalde veel, op het moment dat de schoolbel ging, trok ik al mijn schooluniform uit om mijn voetbalkleren aan te doen. Ik ben geboren in Obuohia, maar opgegroeid in hoofdstad Abuja. We woonden in een mooie buurt, waar veel kinderen op straat voetbalden. Daar was ik elke dag te vinden, maar ik kwam niet in een voetbalinternaat terecht. Dat vonden mijn ouders ook niet nodig. Ik speelde op straat, woonde thuis samen met mijn drie broers en drie zussen, en die warmte vonden mijn ouders goed voor me. Op school blonk ik uit tijdens de voetbaltoernooien en zo werd ik de ster van het schoolelftal. We deden aan allerlei toernooien mee en toen een scout van de Nigeriaanse voetbalbond daar toevallig aan het kijken was, werd ik eruit gepikt. Ik mocht meedoen aan een trainingsstage voor dat bewuste jeugd WK. Waar spelers van de grootste clubs in Nigeria afvielen, schopte ik het tot de definitieve selectie. Van het schoolteam naar de nationale ploeg en een paar weken later zat ik bij de vicepresident.’

Het is allemaal snel met je gegaan.

‘Gekscherend zei laatst een vriend tegen me: “Als je in Brazilië met Nigeria het WK wint, kun je net zo goed stoppen. Dan heb je alles al bereikt in je leven.” Hij doelt op de twee grote prijzen die je als Afrikaans voetballer met je land kunt winnen. Het klopt dat ik in een paar jaar tijd veel heb meegemaakt, maar toch sta ik nog maar aan het begin van een carrière. Na het WK Onder-17 speelde ik een paar maanden bij Sunshine Stars en vervolgens kwam al het Belgische avontuur.’

Het werd uiteindelijk niet Anderlecht, maar Standard Luik.

‘Bij Anderlecht duurde het te lang. Ik speelde daar elke week, ook als ik een blessure had, deed ik mee, maar tot zekerheid leidde het maar niet. Ik besloot terug te gaan naar Nigeria, toen Standard Luik opeens belde. Ze hadden me zien spelen en namen me direct over. Ik was nog te jong voor een contract, ik was net zeventien jaar, maar heb wel een paar goede maanden gehad. Alles werd voor me geregeld en als voetballer ontwikkelde ik me verder. Makkelijk was het niet, zeker niet. Van 25 graden en zon, naar de kou. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toch was ik ervan overtuigd dat ik mijn kans zou grijpen als profvoetballer in Europa, en het WK Onder-20 in Colombia van 2011 was het volgende hoogtepunt. Ik speelde een sterk toernooi en werd ontdekt door scouts van Chelsea. Zonder ook maar één minuut in het eerste elftal van Standard te hebben gespeeld, vertrok ik alweer. Bij het grote Chelsea tekende ik vorig jaar een vierjarig contract. Mooier kon het niet.’

Toch kwam je niet op Stamford Bridge, maar in Den Haag terecht. Een teleurstelling?

‘Bij mijn overgang was al duidelijk dat ik geen werkvergunning zou krijgen voor de Premier League. Je moet dan op zijn minst international zijn van je land, en bij mij was dat destijds zeker niet het geval. Via contacten van de club kwam ik bij ADO Den Haag terecht. Het was een gok, ik wist niets van die club, maar ik besef heel goed dat ik het niet beter had kunnen treffen. De club, de mensen, de Eredivisie: op dit moment is het voor mij de perfecte leerschool. Bij deze club ben ik toch uitgegroeid tot een volwaardige profvoetballer in Europa.’


De missie van elke Afrikaanse speler.

‘In Afrika lopen zoveel talenten rond. Elk land, elke stad, overal wordt gevoetbald en iedereen hoopt op die ene kans in Europa. Nu ik die kans heb, wil ik het waarmaken. Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken. Toch is het niet zo dat het voor mij de enige uitweg was naar een mooie toekomst.’

Hoe bedoel je?

‘Ik heb een fijne jeugd gehad. Mijn vader werkt bij een bedrijf dat waterkranen aansluit, terwijl mijn moeder een eigen restaurant heeft. Dat staat op een complex waar veel werknemers wonen van buiten Abuja, die wel in de hoofdstad werken. Ze kan heel goed koken. In het restaurant zijn er verschillende visgerechten, maar ook traditioneel Nigeriaans eten met rijst en kip. We kwamen als kinderen niets tekort en hadden elke dag te eten en te drinken. Ik merk nog weleens dat hier in Nederland de gedachte leeft dat alle mensen in Afrika in armoede leven. Natuurlijk zijn er ook in Abuja wijken waar mensen het niet breed hebben, maar dat is wat anders dan dat iedereen dagelijks moet overleven.’

Nederland was niet helemaal onbekend voor je.

‘Mijn oom Chikaodi Akujobi heeft in het verleden als voetballer kort bij Heracles Almelo gespeeld en is vervolgens in Nederland blijven wonen. Hij woont momenteel in Rotterdam. We hebben dagelijks contact, en het is voor mijn ouders een geruststelling dat hij hier bij mij in de buurt woont. Hoewel ze me overal in steunen, blijft het lastig dat ik zo ver van mijn familie leef. We bellen dagelijks, maar ik kan ze niet over laten komen. Dat komt door die rare wetten in dit land. Laatste wilde ik mijn broers, zussen en ouders Nederland laten zien. Een paar weken, zodat ze konden ervaren hoe ik hier leef. Maar de visa die ik voor hen aanvroeg, werden afgewezen. Zoiets vind ik onbegrijpelijk, maar wat kan ik eraan doen? Gelukkig krijg ik wel veel steun van mensen binnen ADO. Mike van Duinen haalde me maandenlang op voor de training toen ik nog geen rijbewijs had. Dan kwam hij langs mijn appartementje in Rijswijk rijden en stapte ik bij hem in. Leuke tijd, hij heeft me wegwijs gemaakt in Den Haag en met de Nederlandse cultuur. Ik heb me vooral verbaasd over de manier waarop jonge mensen elkaar hier begroeten. Meisjes worden door jongens gekust. Bij ons in Nigeria kan zoiets niet. Als ik een ander meisjes met een kus op de wang zou begroeten, en haar vriend zou dat zien? Nou, dan zwaait er wat joh, dan heb je een probleem. Toch voel ik me verder goed hier. De fans waarderen me en ik voel ook de steun van de trainers Henk Fräser en Maurice Steijn. Voor hen ga ik door het vuur, elke wedstrijd.’

Je shirt van de finale van de Afrika Cup heb je zelfs aan je trainer geschonken.

‘Het shirt voor Maurice Steijn is een gebaar van dank. Hij heeft me opgevangen en vertrouwen gegeven. Onlangs mocht ik mijn familie in Nigeria bezoeken, terwijl de rest gewoon moest trainen. Ik kreeg vrijaf, omdat ik al maanden geen vakantie had gehad. Dat vond ik zo’n mooi gebaar. Het shirt is eigenlijk voor zijn zoontje Sem bedoeld. Hij speelt in de jeugd van ADO en ik heb weleens met hem een balletje getrapt. Kinderen die voetballen, daar ben ik gek op. Er zijn nu ook al twee dingen, die ik zeker weet. Dat ik na mijn carrière terugkeer naar Abuja en dat ik daar een voetbalschool voor kinderen opricht. Rijke of arme ouders, welk geloof dan ook, en hoe je er ook uitziet: voetbal verbroedert, bij iedereen.’

Ook dat heb je vorige maand gemerkt?

‘In Nigeria hebben wij als voetballers iets bereikt, wat geen enkele politicus voor elkaar krijgt. Mensen, die vanwege het geloof lijnrecht tegenover elkaar staan, vierden samen feest. Ze waren trots op ons, koesterden hetzelfde nationale gevoel, en dat bracht hen bij elkaar. Toch is het nog lang niet voorbij met de onrust in bepaalde delen van Nigeria. Het is ook zo tegenstrijdig. Nigeria behoort tot de snelst groeiende economieën ter wereld. Het bedrijfsleven groeit elke dag, het toerisme bloeit op en de armoede in het land wordt steeds minder. Het land heeft een gouden toekomst, maar op hetzelfde moment wordt er een strijd gestreden om het geloof. De twee grootste religies van het land, de islam en het christendom, bestonden lange tijd prima naast elkaar, maar in het afgelopen decennium heeft het voor onrust gezorgd. Je hebt in Nigeria steden met veel christelijke inwoners, en steden met veel moslims. Waar de verdeling ongeveer gelijk is, gaat het fout, en vindt er geweld plaats. In sommige gebieden is dat in de afgelopen jaren zelfs zo erg geëscaleerd, met doden tot gevolg. Al mijn familie en vrienden wonen in rustige gebieden, maar dat het elders in het land onrustig is, doet pijn. Het gaat veel te ver. En wat zag je vorige maand? We werden Afrikaans kampioen en alle haat werd even opzij gezet. Laat het een voorbode zijn voor de toekomst.’

Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Ben jij christen of moslim?

‘Ik ben christen en het geloof speelt een heel belangrijke rol in mijn leven. Maar ik heb ook vrienden die moslim zijn. Ik zal nooit iemand veroordelen, welk geloof dan ook.’

Hoe komt je geloof in Nederland tot uiting?

‘Ik bid elke dag, ben er bewust mee bezig. Het kan niet elke zondag omdat we dan ook moeten voetballen, maar anders ga ik naar een kerk in Rotterdam of Den Haag. Daar komen veel Afrikanen samen, we bidden, lezen uit de Bijbel, zingen liederen, en voelen de kracht van God. Ik merk dat het veel met me doet en ik krijg er extra energie van. Het is fijn dat ik ook in Nederland die mogelijkheid heb.’

Hoelang zal dat nog hier het geval zijn?

‘Het is nog onduidelijk, maar volgens mij wil Chelsea in juni mijn nabije toekomst bespreken. De Afrika Cup heeft de nodige aandacht gewekt. Ik weet dat ze me volgen, en het aanvragen van een werkvergunning voor Engeland, zal nu minder problematisch zijn aangezien ik A-international ben. Ach, we zien het wel, en ik staar me er niet blind op. Ooit hoop ik in de Premier League te spelen, maar tot die tijd zie ik ADO als de ideale club om me te vormen als profvoetballer. Alleen voor een basisplek ga ik terug naar Chelsea. Dat standpunt is voor iedereen helder. Ik speel liever bij ADO Den Haag in de Eredivisie, dan in het tweede elftal van Chelsea. In de afgelopen jaren heb ik wel geleerd, dat het geen zin heeft om ver vooruit te kijken. Maar één ding is al wel zeker: wat er ook gebeurt, ik zal de rest van mijn leven kampioen van Afrika zijn.’

Petah schreef:

Dat van je dokter is overigens verschikkelijk dat wens je niemand toe en hoe irritant ik je ook vind is dat gewoon helse shit gaat alles nu wel ok met haar ?

ze was 5 en is drie keer uit de dood terug gehaald.nu gaat het naar behoren.op praten en haar ataxie na gaat het goed maar ze loopt wel tegen muren aan.overal hoort ze je kan het niet het lukt niet.nou we moesten de stekker eruit trekken ze leeft nog,ze zou nooit meer kunnen lopen ze loopt weer ze zou nooit meer kunnen fietsen ze fietst weer.ze moest harhele leven op een mytylschool blijven noh ze zit nu op mondriaan.dus het gaat goed.

je mag me uitdagen maar geen dingen vertalen die niet waar zijn.
hij heeft het over scheveningen ben ik 11 jaar floormanager geweest(ik kwam van het strand bij peukie waar ik vestegingsmanager was)ik moest de horeca op poten zetten bij hommerson echter was de bovenkader vergeten achter mij te staan.ik schorste mensen die niet wilde werken en ging de confrontatie aan met mensen die liever niets deden dan iets.het is dan ook begrijpelijk dat die mensen nou niet echt blij met mij waren.heb ik het uitgevonden nee maar probeer wel mijn ervaring te delen met een bedrijf als hommerson.
heeft die zogenaamde collega ook gezecht dat ik 3 maanden uit mijn eigen zak moest betalen omdat ze mij vergeten waren ziek te melden terwijl ik dat wel heb gedaan heeft die collegae ook gezegd dat ik na drie maanden terug was en een mede floormanager bijna vermoord hebt omdat alle woede er uit kwam heeft hij ook gezegd dat ik 60 uur per week aan het werk was voor hommerson en maar 38 betald kreeg.
je hoort altijd het negatieve nooit het positieve.
en nogmaals ga hier niet zielig doen maar als je popie jopie wil zien moet je ook zo groot zijn om de confrontatie aan te gaan we wachten af.

marcellino schreef:

nou kees
gisteren oud ado tegen oud wik(althans 3 oud spelers van wik de rest eerste elftal)maar wik werd volledig weggespeeld.
je kan dus zeggen dat het niveau van tegenwoordig echt belabbert is.spellen derde klasse maar hadden vroeger 4 of 5de klasse hvb gevoetbald wat een niveau zeg.
voor de rest een gezellige dag geweest waar mijn zoons mee hebben gelopen hand in hand met de ado spelers en daarna nog met ricky apart een paar fotos geschoten,viel mij op dat somige spelers nog in goede doen waren.

Over de gehele linie gaat het voetbal enorm achteruit. Het start bij de amateurs en zo verder naar de BVO`s. Niveau Hoofdklasse KNVB van nu was vroeger derde of vierde klasse. Echt schrikbarend om te zien.

Veel creativiteit is eruit gehaald en met name de motoriek van vele spelers is zo achteruit gegaan. Komt met name dat er geen pleintjesvoetbal meer is en veel minder gymnastieklessen op de scholen.

Oplossingen zijn alle mobiele telefoons en play stations verbieden, terug naar één of twee tv-zenders.

Daarnaast direct vrijwel alle trainersopleidingen afschaffen. Tactiek, interessant-doenerij van de huidige generatie trainers en nog zoveel maken het voetbal vanaf de basis bij de jeugd grotendeels kapot.

Resultaat is tegenwoordig heilig bij het jeugdvoetbal. Zelfs bij de niet-selectieteams.

Misschien was het heel vroeger toen je erg weinig gediplomeerde jeugdtrainers had en een vader of opa met pet op trainer/leider was wel veel beter. Die lieten lekker iedereen voetballen zonder al die zogenaamde tactische vondsten en ga zo maar door.

Wie kon voetballen brak toch wel door en had geen looplijnen nodig, of besef van een restverdediging en zocht zijn tegenspeler op i.p.v. een balletje risicoloos breed.

daveadodh schreef:

O?lum Kivanç Ilgaz Atilgani ADO DenHaag futbol klübü bugün resmi olarak istedi, sali günü imzalar atilacak.hayirli,u?urlu olsun yavruma in?allah!!! Is er iemand goed in Turks ???? gaat over een speler die naar ADO gaat (dat begrijp ik een beetje uit Google vertalen) maar weet niet wie..

Woon hier nu 4 jaar toevallig.
Wat is eruit opmaak is dat ze hem oficieel gevraagd hebben en dat dinsdag de handtekening gezet zal worden. Verder word tie veel succes gewenst,

Ben benieuwd

daveadodh schreef:

O?lum Kivanç Ilgaz Atilgani ADO DenHaag futbol klübü bugün resmi olarak istedi, sali günü imzalar atilacak.hayirli,u?urlu olsun yavruma in?allah!!! Is er iemand goed in Turks ???? gaat over een speler die naar ADO gaat (dat begrijp ik een beetje uit Google vertalen) maar weet niet wie..

Mijn zoon Kivanc Ilgaz Atilgani ADO Den Haag voetbalclub vandaag officieel aangevraagd, de dag van de sali-dagborden zal worden gegooid.

Dit kreeg een Nederlandse Turk eruit haha

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

wiegah070, Dang3r en 118 gasten.

Bekijk de topshouts