Tag: werken

Trending: euro 21 250 handje vakkie 2024

Toon alle shouts

H@@GenEES schreef:

Moet altijd weer lachen als ik die schwalbe van Vicento zie

Honderd procent een pingel .

Vicento is de laatste jeugdspeler welke als aanvaller enigszins is doorgebroken uit onze eigen jeugd.

Daarnaast Kum en Beugelsdijk als spelers welke het van heel hard werken moeten hebben.

Danny Bakker als iets meer getalenteerde welke volgens mij zowel achterin als op het middenveld uit de voeten kan.

Vier spelers. Dat is toch wel heel karig sinds ongeveer de laatste tien jaar.

Immers, Toornstra, Kevin Visser en nog een aantal zijn via het tweede doorgebroken en hebben niet in de jeugd bij ons gespeeld.

Of vergeet ik nog een paar spelers, kan bijna niet anders, uit de jeugdopleiding welke zijn doorgebroken?

Aad schreef:

Weekje bij de nonnen in Vught (https://www.reginacoeli.nl/ en hij kan communiceren in het veld en erbuiten. Als die hem het niet kunnen leren kan niemand het.

Dat klopt, ook nog een weekje geweest. Hard werken maar dan heb je ook wat.

Bert schreef:

Want jij moet iets aan hem vragen? Zou zeggen ga lekker Frans leren is een hele normale taal in Europa. Duits ook trouwens!

Hij zegt toch helemaal niets geks, we vragen toch ook van andere die hier komen wonen en werken om de taal te leren, of zeg jij dan ook ga maar Marokkaans of Turks leren als je met je buren wil communiceren?

Hij woont en werkt in NL waarschijnlijk voor de rest van zijn carrière dan lijkt het mij heel normaal dat hij de voertaal van het land en nog veel belangrijker van het 11tal gaat leren. Want Nederlands is een hele normale taal in Nederland.

Eindelijk heeft Kanon getekend! Hopelijk gaat hij nu wel serieus aan zijn Nederlands werken.

Tom Beugelsdijk: `Het beest in mij moet weer tekeergaan`

5 juli 2017, 14:30 uur

Tom Beugelsdijk: `Het beest in mij moet weer tekeergaan`

Dit artikel krijg je gratis van ons omdat je een VI-account hebt. Veel plezier!

Freek Jansen
Door: Freek Jansen
• @FreekJansenVI

Na een seizoen waarin hij een hype werd en het voetbal vol teleurstelling zat, ging bij Tom Beugelsdijk (26) deze zomer de knop om. Het begrip rustâââg moet tot het verleden behoren, zowel op het veld als daarbuiten. ‘Dit wordt míjn jaar.’

Vanuit een skybox, hoog in het stadion, kijken ze naar de training van ADO Den Haag. Technisch manager Jeffrey van As, technisch adviseur Lex Schoenmaker senior en de scouts Lex Schoenmaker junior en Ger van Weelden. In Amsterdam zouden ze dit viertal het Technisch Hart noemen, in de Hofstad is het gewoon het voetbalgezicht van de club. Tijdens de ochtend-sessie volgt het kwartet alles nauwlettend, maar geregeld stoten de heren elkaar even aan om te polsen wie ook alweer wie is. Zó veel nieuwe gezichten lopen er op het veld rond. Niet van buitenaf, maar vanuit de eigen jeugd. Trainer Fons Groenendijk is niet te benijden. Hij zal het nooit hardop uitspreken, wetende dat hij het moet doen met wat hij voorhanden heeft, maar het is duidelijk dat deze selectie niet Eredivisiewaardig is. Spelers uit het beloftenteam zijn overgeheveld, zodat er een groot partij-spel elf-tegen-elf kan worden gespeeld. Het is de realiteit. Niet alleen bij ADO, maar bij meer Eredivisie-clubs. Wachten op buitenkansjes, totdat transfersommen zakken of transfervrije spelers een keuze maken. Tot die tijd is het puzzelen, waarbij in Den Haag ook nog eens de Chinese kwestie speelt.

Toch springt vanuit de groep ook vanochtend één speler in het oog. Met zijn kort geschoren kapsel, zijn olijke gelaat, voorzien van een bruin vakantiekleurtje. Spelers kunnen komen en gaan, Tom Beugelsdijk laat zijn humeur er niet door beïnvloeden. Niet meer. ‘Ik kan er toch niets aan veranderen’, zegt de centrale verdediger even later als hij in het restaurant uithijgt van de intensieve training. ‘Voorheen maakte ik mezelf nog weleens gek. ADO is mijn cluppie, waarom altijd maar weer die onrust? Maar weet je, ik ben een speler, geen manager, ik moet me op het voetbal richten. Bovendien moet ik het maar gewoon accepteren. Ik ben al mijn hele leven fan van deze club en in die 26 jaar is het nog nooit rustig geweest. En dat zal het ook wel nooit worden, prima.’

Tom Beugelsdijk heeft in augustus 2016 de uitwedstrijd tegen Excelsior beslist (1-2) en wordt omhelsd door Mike Havenaar en Ruben Schaken.

Tom Beugelsdijk heeft in augustus 2016 de uitwedstrijd tegen Excelsior beslist (1-2) en wordt omhelsd door Mike Havenaar en Ruben Schaken.

Tomaat

Beugelsdijk hijgt niet alleen uit, zijn hoofd is ook nog rood van alle inspanningen. Het doet onherroepelijk terugdenken aan het begin van vorig seizoen. De verdediger stond een journalist van TV West te woord voor de camera, in zijn karakteristieke stijl met een mix van plat Haags en bevlogen enthousiasme, waarna de verslaggever de opmerking maakte dat het hoofd van Beugelsdijk op een tomaat leek. De Hagenees maakte een dolletje en riep: ‘Rustâââg!’ Zonder dat hij er ook maar één tel rekening mee hield, was een nieuwe hype geboren. Het fragment kwam maandenlang veelvuldig op televisie voorbij, maar dat niet alleen. Van Groningen tot Maastricht, overal werd de kreet een begrip. Beugelsdijk wist niet wat hij meemaakte. Hij zag bedrukte T-shirts met zijn hoofd en de kreet voorbijkomen en werd overal aangeklampt. Dat hij voetballer was van ADO, werd voor veel mensen bijzaak, het ging om zijn voorkomen en het begrip rustâââg.

‘Ik was geen voetballer meer, maar een clowntje’

‘In het begin was het leuk, ludiek, mijn reactie op die opmerking kwam recht uit mijn hart. Ik vond het allemaal wel prima. Maar op een gegeven moment werd het een rage, niet normaal. Laat ik vooropstellen dat er veel ergere dingen zijn, want iedereen bedoelde het positief, maar ik kon niet meer normaal over straat. Als ik in een winkelcentrum liep, schreeuwden kleine jochies me na met “Rustâââg”, volwassen mannen in pak vroegen me ontelbaar vaak of ik het nog een keertje wilde uitspreken, noem maar op. Ik was geen voetballer meer, maar een clowntje. Een aapje dat een kunstje moest doen.’

Het dieptepunt, hoe onschuldig ook, beleefde Beugelsdijk op een middag in de Mediamarkt. ‘Een vrouw van zestig jaar kwam naar me toe. “Bent u die meneer van Den Haag die het woordje rustâââg altijd roept?”, vroeg ze. Ze kwam vervolgens met het verzoek of ik in de camera van haar telefoon nog maar eens rustâââg kon zeggen, en dat was dan bedoeld voor haar man Willem die even rustig moest doen. Even serieus, dit ging niet goed, hoor. Ik heb haar vriendelijk bedankt. Sorry, ik ben toch geen achterlijke broochem waar je een muntje in gooit en die dan een trucje doet?’

‘Echt, ik zweer je: zelfs in het donker weten mensen me te vinden’

Beugelsdijk ging zich niet anders gedragen, zocht ook gewoon de drukte op. ‘Daar voel ik me prettig bij, gezelligheid, mensen om me heen. Toen het echt een hype was en iedereen er maar over begon tegen me, heb ik nog geprobeerd de straat op te gaan met een petje op. Of met een zonnebril. Ik dacht: Mooi, even niet herkend worden. Wat denk je? Iedereen herkende me gewoon. Echt, ik zweer je: zelfs in het donker weten mensen me te vinden. Het zal wel aan die karakteristieke kop van me liggen, haha. Blijkbaar heb ik een hoofd dat je niet snel vergeet. Die zonnebril en dat petje heb ik dan ook maar weer in de kast gegooid.’

Rampjaar

De verdediger vertelt het allemaal bevlogen. Nog één keer, daarna hoopt hij dat er een dikke streep onder kan. ‘De grap is er nu wel vanaf, toch? Het hoorde bij vorig seizoen. Ik heb er nooit moeilijk over gedaan, maar voor mij is het nu afgesloten, klaar. Hopelijk benaderen mensen me weer als de voetballer Tommie.’

Dat ook díé reputatie een grillig karakter heeft, merkte de Hagenees eveneens. Bij Beugelsdijk ging het met de rustâââg-hype vaak over bijzaken, voor ADO gold dat afgelopen seizoen net zozeer. De Chinese beslommeringen, gecombineerd met de degradatieperikelen; ze hadden Den Haag en Beugelsdijk maandenlang in hun greep. ‘Oh, oh, wat een seizoen, man! Hou op’, vervolgt hij. ‘Maandenlang verloren we zó veel wedstrijden. Dan stond ik daar achterin, soms had ik het gevoel alsof ik op een snelweg stond, maar dan met eenrichtingsverkeer. En allemaal de verkeerde kant op, zeg maar. Ik werd er ook overal mee geconfronteerd. Als ik in de supermarkt kwam, of bij de kapper, overal ging het maar over ADO. “Wat zijn jullie aan het doen? Wanneer gaan jullie een keertje punten pakken?” Die vragen heb ik wel duizend keer gekregen. Tja, en wat zeg je dan?’

Populair bij de jeugd na ADO’s eerste oefenwedstrijd van het seizoen, tegen Lugdunum.

Populair bij de jeugd na ADO’s eerste oefenwedstrijd van het seizoen, tegen Lugdunum.

Het leed van ADO werd met de week groter, maar ternauwernood kwam de ommekeer. De nieuwe trainer Fons Groenendijk zette het team naar zijn hand. Met succes, maar zonderBeugelsdijk in de basis. ‘Twee duels gingen lekker, toen liep ik een schorsing op. Tijdens mijn afwezigheid won de ploeg twee keer. Dan gaat een trainer natuurlijk niet wisselen.’

Waar wisselspelers zichzelf al snel benadeeld voelen, daar liet Beugelsdijk een ander geluid horen. Hij bleef positief, zette zijn eigenbelang opzij en steunde iedereen om hem heen in de jacht op lijfsbehoud. Vanaf de kant en als invaller leefde hij intens mee. ‘Als voetballer van ADO met een degradatie de geschiedenisboeken in gaan, dat nooit! Het ging niet om mij, ik kon dat prima uitschakelen. ADO moest erin blijven en dat gebeurde met een mooie reeks. Ik nam de trainer dan ook helemaal niets kwalijk. Fons is gewoon een goeie vent, een prima trainer, met een duidelijke manier van werken. Geen gekkigheid. Ons contact werd ook niet minder toen ik even niet speelde. Ik trainde eindelijk weer lekker en ADO leefde op. Het is godzijdank goed afgelopen, maar dit seizoen wil ik het niet nóg een keer meemaken, dat gevecht tegen de laatste plaats. Dat vreet echt aan je.’

Toeren

De telefoon gaat. Het is Thomas Meissner. Ploeggenoot en inmiddels een goede vriend van Beugelsdijk. De harde Haagse schaterlach is hoorbaar, gevolgd door een mix van Nederlands en Duits. ‘Ik spreek nu beter Duits dan in mijn tijd bij FSV Frankfurt, gek toch?’, vervolgt Beugelsdijk, nadat hij heeft opgehangen. ‘Thomas is een mooie vent, we communiceren een beetje kriskras met beide talen door elkaar heen. Maar we begrijpen elkaar helemaal.’ De vriendschap resulteerde recent in een gezamenlijke vakantie op Curaçao. Samen met linksback Aaron Meijers genoten ze van elf dagen zomerreces op het Caraïbische eiland. ‘ADO is mijn cluppie, maar mochten ze op Curaçao een goed voetbalelftal hebben, dan houd ik me aanbevolen. Man, wat een eiland! Ik kom er nu al een paar jaar, maar dat leven daar... Zon, zee, strand, relaxte mensen. Genieten, echt genieten.’

Op het eiland was Beugelsdijk getuige van de Europa League-finale Ajax-Manchester United. ‘Op het strand van Mambo Beach hebben we die wedstrijd gezien. Tweehonderd man, grote schermen, bijna iedereen met een Ajax-shirt aan. Toen United scoorde, draaiden opvallend veel mensen mijn kant op. Niet dat er iets te zien viel, maar ze waren blijkbaar benieuwd of ik voor die Engelsen zou juichen. Nee joh, aan die gekkigheid doe ik niet mee. Ik was daar om lekker vakantie te vieren en dat hebben we gedaan.’

Terug in Nederland had Beugelsdijk nog een paar weken vrij. Zijn vakantiedrang was nog niet gestild en een volgend avontuur diende zich spontaan aan. ‘Kenneth is mijn beste maatje, al mijn hele leven een goede vriend. We zaten op een donderdag in de namiddag samen en wilden iets geks doen. Even gezelligheid opzoeken. Hij opperde de auto te pakken en gewoon te gaan toeren. Geen idee waarheen, gewoon rijden en kijken waar we uit zouden komen. Een paar uur later hadden we onze koffers gepakt en stapten we in de auto. Rijden, rijden, rijden. De hele nacht door. De teller stond op veertienhonderd kilometer, we kwamen uit in Spanje, Lloret de Mar. Wat een tocht!’

‘We wilden iets geks doen, even gezelligheid opzoeken. Rijden, rijden, rijden. De hele nacht door, we kwamen uit in Lloret de Mar’

In de Spaanse badplaats genoot Beugelsdijk met zijn goede vriend van een week plezier. ‘Lekker niets doen. Op het strand liggen, even de zee in, aan de bar hangen, maar vooral veel slap ouwehoeren. Daar is vakantie toch voor? Kan ik van genieten. Helemaal na zo’n slopend seizoen was ik daar echt aan toe. De batterij moest even helemaal worden opgeladen. Eenmaal terug in Nederland had ik nog twee weken vrij en toen is het vizier weer op het voetbal gegaan. Dat moest ook, want er staat heel wat te gebeuren.’

Geen genade

Opeens verandert de toon. Beugelsdijk kijkt er serieus bij. ‘Dit wordt míjn jaar. Daar moet alles voor wijken, alles. Ik ben topfit, maar nog lang niet tevreden. Ik let op mijn voeding, wil elke dag extra trainen. Met onze looptrainer John Nieuwenburg ben ik daar nu ook al gericht mee bezig. Hij gaat dit seizoen extra aan de slag met mij, dat moet ook. Geen negentig minuten, nee, ik moet honderd minuten kunnen knallen. Elke wedstrijd opnieuw. Het beest in mij moet weer tekeergaan.’

Het vuur staat in zijn ogen als hij zijn ambities uitspreekt. Beugelsdijk aast op sportieve wraak. ‘De Tommie van vorig seizoen is niet meer. Wat was mijn kracht altijd? De spits opvreten, hem het leven zuur maken, geen genade. Eenmaal in balbezit zo snel mogelijk die bal inleveren bij iemand van dezelfde kleur. En als het moet, dat ding gewoon de tribune in. Afgelopen seizoen was matig, ik was mezelf niet. Ik merkte het aan alles. Ik was te gezapig, was ook op het veld leuk en vriendelijk tegen iedereen. Dat kan niet, dan ben ik er niet goed mee bezig en word ik nonchalant.’

‘Spitsen vonden het vaak zo irritant om tegen mij te spelen, maar afgelopen seizoen leek iedereen wel mijn vriendje’

De verdediger zet zijn betoog kracht bij met een paar rake voorbeelden. ‘Voorheen hadden scheidsrechters zoiets van: Die Beugelsdijk, die schopper, moeten we in de gaten houden. Ze zaten heel kort op me. Maar afgelopen seizoen waren ze op het veld vooral met me aan het dollen, en ik dolde terug. Wat was het gezellig... Kan niet, slaat nergens op. Dat gold ook voor tegenstanders. Spitsen vonden het vaak zo irritant om tegen mij te spelen. Ze vonden me een dwaas, die negentig minuten hun schaduw was. Houden ze niet van. En ik was vaak heel agressief. Als ze op mijn tenen stonden, schold ik ze verrot. Maar het afgelopen seizoen leek iedereen wel mijn vriendje. Die Wout Weghorst van AZ. Ik kon zijn bloed wel drinken. Man, wat vond ik hem irritant op het veld. En hij mij ook. Dat leverde heerlijke duels op. Hard tegen hard, mannelijke gevechten. Afgelopen seizoen deed hij vriendelijk: “Tommie, hoe is het?”, zei hij aan het begin van de wedstrijd. Ik dacht nog: Leuke vent, prima. Maar dat is niet goed, dat werkt door in mijn spel. Op een negatieve manier, ik werd te gemakzuchtig.’

In duel met Wout Weghorst van AZ. ‘Man, wat vond ik hem irritant op het veld. En hij mij ook.’

In duel met Wout Weghorst van AZ. ‘Man, wat vond ik hem irritant op het veld. En hij mij ook.’

Hij heeft zijn doel duidelijk voor ogen. Van rustâââg mag geen sprake meer zijn. Niet meer op het veld, niet meer daarbuiten. ‘In het spelers-home na een wedstrijd ben ik gewoon weer de normale Tommie, dan hoef ik geen vijanden te hebben. Maar zodra ik mijn voetbalschoenen aan doe, gaat vanaf nu de knop weer om. De tegenstander moet het weer vervelend vinden om tegen mij te staan. Als ze op mijn tenen gaan staan, pak ik ze aan. Niet meer denken: Ach joh, die pik deed het niet expres. Andere spelers kunnen zich dat misschien veroorloven, ik niet. Als ik kwaad ben, ben ik op mijn best.’

De zomer heeft voor een grondig stukje zelfreflectie gezorgd. Jarenlang was er een groot contrast tussen de voetballer en de mens Beugelsdijk. Als mens was hij alom gewaardeerd, een sfeermaker die voor iedereen klaarstond. Dat wil hij nog steeds zijn, alleen wel met een betere balans. ‘ADO doet veel aan sociaal-maatschappelijke projecten. Begrijp me niet verkeerd, dat is geweldig, en daar doe ik graag aan mee. Alleen hoop ik soms dat de club mij kan beschermen. Ik zeg nou eenmaal overal ja tegen, pak alles aan, omdat ik mensen wil helpen. Op allerlei vlakken, maar dat gaat soms ten koste van mezelf. Volgens mij heb ik in mijn leven al vijfhonderd shirts van ADO weggegeven. Iedereen die ernaar vroeg, kreeg er eentje. Kan natuurlijk niet, want telkens moet ik er wel zelf zestig euro voor aftikken. Daar moet ik gewoon wat slimmer mee omgaan, zonder mezelf te veranderen. Ik hoop dat mensen hier begrip voor kunnen opbrengen.’

‘Spitsen slopen, uitschakelen die handel, daar gaat het om. De machine moet weer aan, op de hoogste stand’

Zijn knuffelgehalte buiten het veld verdween jarenlang zodra hij het gras onder zijn voeten had. Als voetballer was hij bovenal een ongeleid projectiel dat genoot van een bloktackle of keiharde persoonlijke duels. Die veelzijdigheid in zijn voorkomen moet komend seizoen terugkeren. ‘Ik kon nooit van mijn talent leven, in mijn hele leven was passie, overgave en hard werken de formule. En als ik iets wilde bereiken in het voetbal, dan bereikte ik het. Maar wel door hard te werken, elke dag opnieuw. Als ik in de spiegel kijk, heb ik dat afgelopen seizoen niet altijd even goed gedaan. Vaak onbewust, maar het gebeurde wel. Daar kan ik andere mensen de schuld van geven, maar dat slaat nergens op. Er is maar één persoon verantwoordelijk voor mijn carrière en dat ben ikzelf. Dus dat telt vanaf nu. De focus op voetbal, de rest is bijzaak. Geen poppenkast meer. Mijn eerste doel is weer die stabiele basisspeler te worden, op de manier die bij me past. Spitsen slopen, uitschakelen die handel, daar gaat het om. De machine moet weer aan, op de hoogste stand.’

Haagse Roel schreef:

De rust en klasse die hij uitstraalde, net zoals inderdaad Rado. Wat een genot om naar te kijken in vergelijking met die stumperds die er nu rondlopen. Mogen de veters van die gasten nog niet eens strikken.

De laatste grote voetballer die ik bij Ado heb gezien was die Portugees Edson.

Maar als er 220 miljoen voor Neymar uitgegeven gaat worden wordt de rest ook duurder. Premier L clubs die werken met een selectie van 45 man.

Het gaat nergens meer over de eredivisie wordt steeds verder uitgehold.

Noem mij hou eens goede verdedigers die voor Ado betaalbaar zijn.
Die gozer van Sparta gaat voor 3 miljoen naar HSV!

Wees dan gewoon blij als Kanon blijft en hopelijk een werkvergunning krijgt. In combinatie met Meissner gaat het best wel. En Meijers is een goede eredivisiespeler. Ebuhe een talent maar is erg wisselvallig.

Mijn zorgen gaan uit naar het middenveld. Geen creativiteit en weinig scorend vermogen.

JB schreef:

Nog nooit met het UWV te maken gehad?

1 van de grootste georganiseerde misdaadorganisaties van Nederland.....
Die zelf hun regels en prioriteiten bepalen en waar nodig eigenhandig hun eigen waarheden creëren.

Werken steeds meer mensen om aan diversiteitsquota te komen en steeds minder mensen die gekozen worden voor hun kwaliteiten, dus verbaast het mij niks dat het zo lang duurt! Die werknemers zijn nu aan het leren over al die regels, dus ff geduld!

Wat Bleek shout over Steijn kan ik me ook heugen, al heb ik dit nooit uit eerste hand gehoord.
Ben zelf (maar dat was al bekend ) geen fan van zijn trainers capaciteiten/kwaliteiten, desondanks kan hij een hoop geleerd hebben de afgelopen jaren in Venlo.

Maar laat hem aub eerst 1 volle seizoen op eredivisie niveau met VVV bewijzen alvorens we hem opheerlijken....

Kunstgras vs. écht gras is een non discussie. Zoals velen al aangeven is voetbal topsport, waar ook prima betaald wordt (én sponsorgeld binnengeharkt wordt). Het is dus juist vreemd dat we dan tornen aan het ondergrond kwaliteit, terwijl dit spelletje baat heeft bij echt gras.
Kosten kan het probleem niet zijn, aangezien een kunstgras veld eens in de 5 jaar vervangen dient te worden en dit i.c.m. de opstart kosten (aanpassingen ondergrond) komt alleen goedkoper uit in een vorm zoals ADO Den Haag dit gebruikt ; namelijk het veld continu gebruiken (1e, 2e, dames, trainingen) en dus met 1 veld werken i.p.v. een tig velden voor de diverse invullingen die er zijn binnen een BVO.
Als laatste ; áls dat kunstgras wél de toekomst is/was , waarom is alleen in NL het zo mateloos populair en nergens anders, zelfs niet de Scandinavische landen waar het langer koud / slecht weer is?!?

Dappere dodo schreef:

Belachelijk dat Kuipers genoemd wordt en niet de hoofdoorzaak van 2 van de 3 tegengoals

Dit was ook direct mijn reactie en doe er ook gelijk een schepje bovenop.
Werkelijk belachelijk dat Beugelsdijk zo gespaard wordt (ook hier) was niet alleen de oorzaak van 2 tegengoals maar liet ook meermaals zijn man uit zijn rug lopen. Dit heb ik Kuipers toch een stuk minder zien doen en tevens had hij nog een aantal keer een aandeel in de opbouw van achteruit. Nee ook Kuipers speelde niet geweldig en maakte een aantal behoorlijk fouten in duels (fysiek) maar hij was wel nuttig. En ja hij trapt niet 10 man door midden, heeft geen rood aangelopen kop en loopt niet als een kip zonder kop naar voren dus kan hij er meteen helemaal niks van.

Lekker rennen, hard werken maar niet kunnen voetballen dat zien we graag hier.

JerryFC schreef:

We doen nog steeds ons best. Zie gister de strandballen.

Vorig seizoen wat jongens sv`s voor kleine dingetjes (rookpotje) zodoende kakte het wat in.
Qua Facebook (FCDH) gaan de oproepen weer komen om te trachten de sfeer te verbeteren. In november en maart lopen de sv`s af van jongens die het voortouw nemen in zingen en ook het klappen van de zweep kennen, Zuiderpark meegemaakt.

Het is wel heel lastig om de `nieuwe aanwas` mee te nemen in de sfeer. Dat is een hele onervaren, negatieve groep met een te hoog verwachtingspatroon.

Yappie nam het voortouw in zingen op de reling, maar helaas nu sv; gelukkig niet te lang.

Een trommel heeft mijn voorkeur, ik ga 2x per jaar naar Legia en sta daar echt 94min te schreeuwen en te genieten.
De meningen om een trommel in DH zijn te verdeeld. Dit zal juist zorgen voor verdeeldheid onder de supporters ipv samenhorigheid.

Thx voor het antwoord en hulde voor alle moeite die jij en een aantal andere supporters erin blijven stoppen.

Ik had het idee dat het de 2e seizoenshelft vorig jaar nagenoeg compleet was ingekakt. En dan heb ik het niet over acties begin vd wedstrijd maar vooral het 90 minuten lang zingen incl. capo, bij elkaar staan en een echte groep die een eenheid vormde. Dat was op een gegeven moment veelbelovend bijvoorbeeld net na de eerste corteo einde van het seizoen 2015/2016, Twente uit 2016/2017, heracles uit 2015/2016 etc.

Ben zelf ook groot voorstander van een trommel aangezien dit de sfeer gewoon veel meer kan verbeteren en liedjes 10x langer worden doorgezongen, zolang het maar geen boink boink wordt. De trommel was toch ookal in bezit? Kan me herinneren dat jullie een oproep op facebook hadden staan voor een trommelaar. Heb gister even opgelet we hebben ook een beperkt repertoire van zo`n 4 liedjes die na 5 minuten zingen er allemaal al een aantal keer doorheen waren geragd een groot gedeelte zingen 1 zin mee telkens.

Een trommel zorgt inderdaad voor verdeeldheid maar die is nu ook zo groot en gaat toch niet meer terugkomen. Nu staan er heel veel mensen op Noord met verschillende wedstrijd en sfeer belevingen en veel mensen beweren fanatiek te zijn maar die zingen alleen mee als de vlam in de pan schiet (is op zich ook niks mis mee), de echte engelse sfeerbeleving zeg maar. In mijn optiek gaat het alleen werken als je echt een andere plek in het stadion gaat kiezen zodat er echt alleen mensen staan met dezelfde sfeerbeleving (90 minuten lang zingen, ultras sfeer zuid Amerikaanse sfeer) en het dus een bewuste keuze is nu is het gewoon echt een tweespalt en gaat in mijn optiek nooit werken.
Zet Yappie dadelijk op vak R / S neer met +/- 100 man en lekker zingen. Dan zal je zien dat dit aantal snel kan groeien. Veel vergelijkbare clubs waar dit ook goed heeft uitgepakt oa Groningen, Sparta en Heerenveen.

Achja ben gewoon groot fan van de Ultras cultuur misschien zit ik wel bij de verkeerde club.

Btw Sparta 3-0 verloren, Nac na 30 min. 3-0 achter

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

opper, rien1, pwr, barney0700, Jurriën, adorob, MichelAdamsMatje, john 147, R.E., Marcush, Superjantje, lernst, Rob2002, Remy V, Ano-Niem, Dang3r, Tuurke63, Ronaldo, FC Den Haag!, Haago en 247 gasten.

Bekijk de topshouts