Tag: wilde

Trending: supporters open draaien spelers jaarverslag schaamt

Toon alle shouts

Klein detail: Becker werd helemaal gek toen de cameraman een huilende Kanon wilde volgen naar de catacomben. Dat vond ik mooi om te zien!

Petrovic wilde graag Til en Ouwejan bij ADO

Vakkie-G schreef:

Wat een stilte

Waar wilde je het over hebben dan .... dat we een bout verdediging hebben.... da`s wel iets om ons druk over te maken. Voor de rest kijken we gewoon weg.

Eagle187 schreef:

Duplan heeft vorig seizoen nog maar weinig laten zien. Ook in de voorbereiding vond ik m zwak en tegen Utrecht veruit de slechtste op het veld.
Marengo daarentegen vond ik altijd dreigend tijdens de schaarse invalsbeurten die hij kreeg in voorgaande seizoenen en in de voorbereiding dit seizoen vond ik `m een van de beteren. Ben bang dat Duplan over the top is. Alleen daarom al zou ik voor Marengo kiezen. En zoals gezegd, had je veel meer salaris uitgespaard. Bovendien denk ik dat je voor Duplan toch nog minimaal 100.000,- had gekregen? Kortom; als ik alles tegen elkaar afweeg vind ik dit een rare transfer. Zeker voor dat bedrag

marengo wilde weg die wil spelen.
duplan kan zomaar stoppen met voetbal na dit seizoen.
de fout is geweest om duplan 3 jaar contract te geven ofwel fout van wigt.
duplan krijg je nooit meer verkocht.
dat je nog iets krijgt voor marengo moet je maar gewoon als extra zien.
normaal gaan dit soort gasten gratis weg.
gewoon niet goed genoeg voor de eredivisie

Tom Beugelsdijk: `Het beest in mij moet weer tekeergaan`

5 juli 2017, 14:30 uur

Tom Beugelsdijk: `Het beest in mij moet weer tekeergaan`

Dit artikel krijg je gratis van ons omdat je een VI-account hebt. Veel plezier!

Freek Jansen
Door: Freek Jansen
• @FreekJansenVI

Na een seizoen waarin hij een hype werd en het voetbal vol teleurstelling zat, ging bij Tom Beugelsdijk (26) deze zomer de knop om. Het begrip rustâââg moet tot het verleden behoren, zowel op het veld als daarbuiten. ‘Dit wordt míjn jaar.’

Vanuit een skybox, hoog in het stadion, kijken ze naar de training van ADO Den Haag. Technisch manager Jeffrey van As, technisch adviseur Lex Schoenmaker senior en de scouts Lex Schoenmaker junior en Ger van Weelden. In Amsterdam zouden ze dit viertal het Technisch Hart noemen, in de Hofstad is het gewoon het voetbalgezicht van de club. Tijdens de ochtend-sessie volgt het kwartet alles nauwlettend, maar geregeld stoten de heren elkaar even aan om te polsen wie ook alweer wie is. Zó veel nieuwe gezichten lopen er op het veld rond. Niet van buitenaf, maar vanuit de eigen jeugd. Trainer Fons Groenendijk is niet te benijden. Hij zal het nooit hardop uitspreken, wetende dat hij het moet doen met wat hij voorhanden heeft, maar het is duidelijk dat deze selectie niet Eredivisiewaardig is. Spelers uit het beloftenteam zijn overgeheveld, zodat er een groot partij-spel elf-tegen-elf kan worden gespeeld. Het is de realiteit. Niet alleen bij ADO, maar bij meer Eredivisie-clubs. Wachten op buitenkansjes, totdat transfersommen zakken of transfervrije spelers een keuze maken. Tot die tijd is het puzzelen, waarbij in Den Haag ook nog eens de Chinese kwestie speelt.

Toch springt vanuit de groep ook vanochtend één speler in het oog. Met zijn kort geschoren kapsel, zijn olijke gelaat, voorzien van een bruin vakantiekleurtje. Spelers kunnen komen en gaan, Tom Beugelsdijk laat zijn humeur er niet door beïnvloeden. Niet meer. ‘Ik kan er toch niets aan veranderen’, zegt de centrale verdediger even later als hij in het restaurant uithijgt van de intensieve training. ‘Voorheen maakte ik mezelf nog weleens gek. ADO is mijn cluppie, waarom altijd maar weer die onrust? Maar weet je, ik ben een speler, geen manager, ik moet me op het voetbal richten. Bovendien moet ik het maar gewoon accepteren. Ik ben al mijn hele leven fan van deze club en in die 26 jaar is het nog nooit rustig geweest. En dat zal het ook wel nooit worden, prima.’

Tom Beugelsdijk heeft in augustus 2016 de uitwedstrijd tegen Excelsior beslist (1-2) en wordt omhelsd door Mike Havenaar en Ruben Schaken.

Tom Beugelsdijk heeft in augustus 2016 de uitwedstrijd tegen Excelsior beslist (1-2) en wordt omhelsd door Mike Havenaar en Ruben Schaken.

Tomaat

Beugelsdijk hijgt niet alleen uit, zijn hoofd is ook nog rood van alle inspanningen. Het doet onherroepelijk terugdenken aan het begin van vorig seizoen. De verdediger stond een journalist van TV West te woord voor de camera, in zijn karakteristieke stijl met een mix van plat Haags en bevlogen enthousiasme, waarna de verslaggever de opmerking maakte dat het hoofd van Beugelsdijk op een tomaat leek. De Hagenees maakte een dolletje en riep: ‘Rustâââg!’ Zonder dat hij er ook maar één tel rekening mee hield, was een nieuwe hype geboren. Het fragment kwam maandenlang veelvuldig op televisie voorbij, maar dat niet alleen. Van Groningen tot Maastricht, overal werd de kreet een begrip. Beugelsdijk wist niet wat hij meemaakte. Hij zag bedrukte T-shirts met zijn hoofd en de kreet voorbijkomen en werd overal aangeklampt. Dat hij voetballer was van ADO, werd voor veel mensen bijzaak, het ging om zijn voorkomen en het begrip rustâââg.

‘Ik was geen voetballer meer, maar een clowntje’

‘In het begin was het leuk, ludiek, mijn reactie op die opmerking kwam recht uit mijn hart. Ik vond het allemaal wel prima. Maar op een gegeven moment werd het een rage, niet normaal. Laat ik vooropstellen dat er veel ergere dingen zijn, want iedereen bedoelde het positief, maar ik kon niet meer normaal over straat. Als ik in een winkelcentrum liep, schreeuwden kleine jochies me na met “Rustâââg”, volwassen mannen in pak vroegen me ontelbaar vaak of ik het nog een keertje wilde uitspreken, noem maar op. Ik was geen voetballer meer, maar een clowntje. Een aapje dat een kunstje moest doen.’

Het dieptepunt, hoe onschuldig ook, beleefde Beugelsdijk op een middag in de Mediamarkt. ‘Een vrouw van zestig jaar kwam naar me toe. “Bent u die meneer van Den Haag die het woordje rustâââg altijd roept?”, vroeg ze. Ze kwam vervolgens met het verzoek of ik in de camera van haar telefoon nog maar eens rustâââg kon zeggen, en dat was dan bedoeld voor haar man Willem die even rustig moest doen. Even serieus, dit ging niet goed, hoor. Ik heb haar vriendelijk bedankt. Sorry, ik ben toch geen achterlijke broochem waar je een muntje in gooit en die dan een trucje doet?’

‘Echt, ik zweer je: zelfs in het donker weten mensen me te vinden’

Beugelsdijk ging zich niet anders gedragen, zocht ook gewoon de drukte op. ‘Daar voel ik me prettig bij, gezelligheid, mensen om me heen. Toen het echt een hype was en iedereen er maar over begon tegen me, heb ik nog geprobeerd de straat op te gaan met een petje op. Of met een zonnebril. Ik dacht: Mooi, even niet herkend worden. Wat denk je? Iedereen herkende me gewoon. Echt, ik zweer je: zelfs in het donker weten mensen me te vinden. Het zal wel aan die karakteristieke kop van me liggen, haha. Blijkbaar heb ik een hoofd dat je niet snel vergeet. Die zonnebril en dat petje heb ik dan ook maar weer in de kast gegooid.’

Rampjaar

De verdediger vertelt het allemaal bevlogen. Nog één keer, daarna hoopt hij dat er een dikke streep onder kan. ‘De grap is er nu wel vanaf, toch? Het hoorde bij vorig seizoen. Ik heb er nooit moeilijk over gedaan, maar voor mij is het nu afgesloten, klaar. Hopelijk benaderen mensen me weer als de voetballer Tommie.’

Dat ook díé reputatie een grillig karakter heeft, merkte de Hagenees eveneens. Bij Beugelsdijk ging het met de rustâââg-hype vaak over bijzaken, voor ADO gold dat afgelopen seizoen net zozeer. De Chinese beslommeringen, gecombineerd met de degradatieperikelen; ze hadden Den Haag en Beugelsdijk maandenlang in hun greep. ‘Oh, oh, wat een seizoen, man! Hou op’, vervolgt hij. ‘Maandenlang verloren we zó veel wedstrijden. Dan stond ik daar achterin, soms had ik het gevoel alsof ik op een snelweg stond, maar dan met eenrichtingsverkeer. En allemaal de verkeerde kant op, zeg maar. Ik werd er ook overal mee geconfronteerd. Als ik in de supermarkt kwam, of bij de kapper, overal ging het maar over ADO. “Wat zijn jullie aan het doen? Wanneer gaan jullie een keertje punten pakken?” Die vragen heb ik wel duizend keer gekregen. Tja, en wat zeg je dan?’

Populair bij de jeugd na ADO’s eerste oefenwedstrijd van het seizoen, tegen Lugdunum.

Populair bij de jeugd na ADO’s eerste oefenwedstrijd van het seizoen, tegen Lugdunum.

Het leed van ADO werd met de week groter, maar ternauwernood kwam de ommekeer. De nieuwe trainer Fons Groenendijk zette het team naar zijn hand. Met succes, maar zonderBeugelsdijk in de basis. ‘Twee duels gingen lekker, toen liep ik een schorsing op. Tijdens mijn afwezigheid won de ploeg twee keer. Dan gaat een trainer natuurlijk niet wisselen.’

Waar wisselspelers zichzelf al snel benadeeld voelen, daar liet Beugelsdijk een ander geluid horen. Hij bleef positief, zette zijn eigenbelang opzij en steunde iedereen om hem heen in de jacht op lijfsbehoud. Vanaf de kant en als invaller leefde hij intens mee. ‘Als voetballer van ADO met een degradatie de geschiedenisboeken in gaan, dat nooit! Het ging niet om mij, ik kon dat prima uitschakelen. ADO moest erin blijven en dat gebeurde met een mooie reeks. Ik nam de trainer dan ook helemaal niets kwalijk. Fons is gewoon een goeie vent, een prima trainer, met een duidelijke manier van werken. Geen gekkigheid. Ons contact werd ook niet minder toen ik even niet speelde. Ik trainde eindelijk weer lekker en ADO leefde op. Het is godzijdank goed afgelopen, maar dit seizoen wil ik het niet nóg een keer meemaken, dat gevecht tegen de laatste plaats. Dat vreet echt aan je.’

Toeren

De telefoon gaat. Het is Thomas Meissner. Ploeggenoot en inmiddels een goede vriend van Beugelsdijk. De harde Haagse schaterlach is hoorbaar, gevolgd door een mix van Nederlands en Duits. ‘Ik spreek nu beter Duits dan in mijn tijd bij FSV Frankfurt, gek toch?’, vervolgt Beugelsdijk, nadat hij heeft opgehangen. ‘Thomas is een mooie vent, we communiceren een beetje kriskras met beide talen door elkaar heen. Maar we begrijpen elkaar helemaal.’ De vriendschap resulteerde recent in een gezamenlijke vakantie op Curaçao. Samen met linksback Aaron Meijers genoten ze van elf dagen zomerreces op het Caraïbische eiland. ‘ADO is mijn cluppie, maar mochten ze op Curaçao een goed voetbalelftal hebben, dan houd ik me aanbevolen. Man, wat een eiland! Ik kom er nu al een paar jaar, maar dat leven daar... Zon, zee, strand, relaxte mensen. Genieten, echt genieten.’

Op het eiland was Beugelsdijk getuige van de Europa League-finale Ajax-Manchester United. ‘Op het strand van Mambo Beach hebben we die wedstrijd gezien. Tweehonderd man, grote schermen, bijna iedereen met een Ajax-shirt aan. Toen United scoorde, draaiden opvallend veel mensen mijn kant op. Niet dat er iets te zien viel, maar ze waren blijkbaar benieuwd of ik voor die Engelsen zou juichen. Nee joh, aan die gekkigheid doe ik niet mee. Ik was daar om lekker vakantie te vieren en dat hebben we gedaan.’

Terug in Nederland had Beugelsdijk nog een paar weken vrij. Zijn vakantiedrang was nog niet gestild en een volgend avontuur diende zich spontaan aan. ‘Kenneth is mijn beste maatje, al mijn hele leven een goede vriend. We zaten op een donderdag in de namiddag samen en wilden iets geks doen. Even gezelligheid opzoeken. Hij opperde de auto te pakken en gewoon te gaan toeren. Geen idee waarheen, gewoon rijden en kijken waar we uit zouden komen. Een paar uur later hadden we onze koffers gepakt en stapten we in de auto. Rijden, rijden, rijden. De hele nacht door. De teller stond op veertienhonderd kilometer, we kwamen uit in Spanje, Lloret de Mar. Wat een tocht!’

‘We wilden iets geks doen, even gezelligheid opzoeken. Rijden, rijden, rijden. De hele nacht door, we kwamen uit in Lloret de Mar’

In de Spaanse badplaats genoot Beugelsdijk met zijn goede vriend van een week plezier. ‘Lekker niets doen. Op het strand liggen, even de zee in, aan de bar hangen, maar vooral veel slap ouwehoeren. Daar is vakantie toch voor? Kan ik van genieten. Helemaal na zo’n slopend seizoen was ik daar echt aan toe. De batterij moest even helemaal worden opgeladen. Eenmaal terug in Nederland had ik nog twee weken vrij en toen is het vizier weer op het voetbal gegaan. Dat moest ook, want er staat heel wat te gebeuren.’

Geen genade

Opeens verandert de toon. Beugelsdijk kijkt er serieus bij. ‘Dit wordt míjn jaar. Daar moet alles voor wijken, alles. Ik ben topfit, maar nog lang niet tevreden. Ik let op mijn voeding, wil elke dag extra trainen. Met onze looptrainer John Nieuwenburg ben ik daar nu ook al gericht mee bezig. Hij gaat dit seizoen extra aan de slag met mij, dat moet ook. Geen negentig minuten, nee, ik moet honderd minuten kunnen knallen. Elke wedstrijd opnieuw. Het beest in mij moet weer tekeergaan.’

Het vuur staat in zijn ogen als hij zijn ambities uitspreekt. Beugelsdijk aast op sportieve wraak. ‘De Tommie van vorig seizoen is niet meer. Wat was mijn kracht altijd? De spits opvreten, hem het leven zuur maken, geen genade. Eenmaal in balbezit zo snel mogelijk die bal inleveren bij iemand van dezelfde kleur. En als het moet, dat ding gewoon de tribune in. Afgelopen seizoen was matig, ik was mezelf niet. Ik merkte het aan alles. Ik was te gezapig, was ook op het veld leuk en vriendelijk tegen iedereen. Dat kan niet, dan ben ik er niet goed mee bezig en word ik nonchalant.’

‘Spitsen vonden het vaak zo irritant om tegen mij te spelen, maar afgelopen seizoen leek iedereen wel mijn vriendje’

De verdediger zet zijn betoog kracht bij met een paar rake voorbeelden. ‘Voorheen hadden scheidsrechters zoiets van: Die Beugelsdijk, die schopper, moeten we in de gaten houden. Ze zaten heel kort op me. Maar afgelopen seizoen waren ze op het veld vooral met me aan het dollen, en ik dolde terug. Wat was het gezellig... Kan niet, slaat nergens op. Dat gold ook voor tegenstanders. Spitsen vonden het vaak zo irritant om tegen mij te spelen. Ze vonden me een dwaas, die negentig minuten hun schaduw was. Houden ze niet van. En ik was vaak heel agressief. Als ze op mijn tenen stonden, schold ik ze verrot. Maar het afgelopen seizoen leek iedereen wel mijn vriendje. Die Wout Weghorst van AZ. Ik kon zijn bloed wel drinken. Man, wat vond ik hem irritant op het veld. En hij mij ook. Dat leverde heerlijke duels op. Hard tegen hard, mannelijke gevechten. Afgelopen seizoen deed hij vriendelijk: “Tommie, hoe is het?”, zei hij aan het begin van de wedstrijd. Ik dacht nog: Leuke vent, prima. Maar dat is niet goed, dat werkt door in mijn spel. Op een negatieve manier, ik werd te gemakzuchtig.’

In duel met Wout Weghorst van AZ. ‘Man, wat vond ik hem irritant op het veld. En hij mij ook.’

In duel met Wout Weghorst van AZ. ‘Man, wat vond ik hem irritant op het veld. En hij mij ook.’

Hij heeft zijn doel duidelijk voor ogen. Van rustâââg mag geen sprake meer zijn. Niet meer op het veld, niet meer daarbuiten. ‘In het spelers-home na een wedstrijd ben ik gewoon weer de normale Tommie, dan hoef ik geen vijanden te hebben. Maar zodra ik mijn voetbalschoenen aan doe, gaat vanaf nu de knop weer om. De tegenstander moet het weer vervelend vinden om tegen mij te staan. Als ze op mijn tenen gaan staan, pak ik ze aan. Niet meer denken: Ach joh, die pik deed het niet expres. Andere spelers kunnen zich dat misschien veroorloven, ik niet. Als ik kwaad ben, ben ik op mijn best.’

De zomer heeft voor een grondig stukje zelfreflectie gezorgd. Jarenlang was er een groot contrast tussen de voetballer en de mens Beugelsdijk. Als mens was hij alom gewaardeerd, een sfeermaker die voor iedereen klaarstond. Dat wil hij nog steeds zijn, alleen wel met een betere balans. ‘ADO doet veel aan sociaal-maatschappelijke projecten. Begrijp me niet verkeerd, dat is geweldig, en daar doe ik graag aan mee. Alleen hoop ik soms dat de club mij kan beschermen. Ik zeg nou eenmaal overal ja tegen, pak alles aan, omdat ik mensen wil helpen. Op allerlei vlakken, maar dat gaat soms ten koste van mezelf. Volgens mij heb ik in mijn leven al vijfhonderd shirts van ADO weggegeven. Iedereen die ernaar vroeg, kreeg er eentje. Kan natuurlijk niet, want telkens moet ik er wel zelf zestig euro voor aftikken. Daar moet ik gewoon wat slimmer mee omgaan, zonder mezelf te veranderen. Ik hoop dat mensen hier begrip voor kunnen opbrengen.’

‘Spitsen slopen, uitschakelen die handel, daar gaat het om. De machine moet weer aan, op de hoogste stand’

Zijn knuffelgehalte buiten het veld verdween jarenlang zodra hij het gras onder zijn voeten had. Als voetballer was hij bovenal een ongeleid projectiel dat genoot van een bloktackle of keiharde persoonlijke duels. Die veelzijdigheid in zijn voorkomen moet komend seizoen terugkeren. ‘Ik kon nooit van mijn talent leven, in mijn hele leven was passie, overgave en hard werken de formule. En als ik iets wilde bereiken in het voetbal, dan bereikte ik het. Maar wel door hard te werken, elke dag opnieuw. Als ik in de spiegel kijk, heb ik dat afgelopen seizoen niet altijd even goed gedaan. Vaak onbewust, maar het gebeurde wel. Daar kan ik andere mensen de schuld van geven, maar dat slaat nergens op. Er is maar één persoon verantwoordelijk voor mijn carrière en dat ben ikzelf. Dus dat telt vanaf nu. De focus op voetbal, de rest is bijzaak. Geen poppenkast meer. Mijn eerste doel is weer die stabiele basisspeler te worden, op de manier die bij me past. Spitsen slopen, uitschakelen die handel, daar gaat het om. De machine moet weer aan, op de hoogste stand.’

H@@GenEES schreef:

Daar hebben we de dikke duim van Bleek weer

Nah als jij dat allemaal zo goed weet te vertellen bewijs dan maar eens dat Steijn met zijn ellebogen heeft gewerkt en gedreigt heeft op te stappen als hij geen hoofdtrainer werd na het moment dat Judas naar Vitesse vertrok.

Want we kunnen hier allemaal wel van alles roepen, maar dat maakt het niet niet dat het allemaal zo is, de feiten zijn dat Kallen gewoon het geld niet wilde uitgeven en Steijn voor de groep heeft gezet.

Ik sta hier toch niet in de rechtbank met je bewijzen..Maar als jij het dan toch over feiten hebt en dat Van der Kallen het geld niet wilde uitgeven heb jij vast wel bewijs?

Bleek schreef:

Je weet zoals altijd weer totaal niet waar je het over hebt.. Hij is niet voor de groep gedumpt. Mister elleboog heeft zichzelf, toen Brom vertrok, prominent aangeboden en aangegeven te vertrekken wanneer hij geen hoofdtrainer zou worden..

Alsnog een blunder van jewelste dat de leiding gevoelig bleek voor dit dreigement.

Daar hebben we de dikke duim van Bleek weer

Nah als jij dat allemaal zo goed weet te vertellen bewijs dan maar eens dat Steijn met zijn ellebogen heeft gewerkt en gedreigt heeft op te stappen als hij geen hoofdtrainer werd na het moment dat Judas naar Vitesse vertrok.

Want we kunnen hier allemaal wel van alles roepen, maar dat maakt het niet niet dat het allemaal zo is, de feiten zijn dat Kallen gewoon het geld niet wilde uitgeven en Steijn voor de groep heeft gezet.

In een tijd dat Eredivisie-spelers sneller van club wisselen dan van schoenen is Robert Zwinkels (34) een baken van stabiliteit. De doelman van ADO Den Haag staat aan de vooravond van zijn dertiende seizoen in de Hofstad en is daarmee de langst dienende speler in de competitie. Hoe kijkt hij daar zelf naar, en ziet hij zich nog eens in een ander shirt spelen van dat van ADO Den Haag?

Hoe kijk jij naar jouw status als meest loyale Eredivisie-speler? Vind je het iets bijzonders?
`Dingen lopen zoals ze lopen natuurlijk. Het is niet iets waar je mee bezig bent als je begint. Het is ontstaan. Elke keer als een contractverlenging aan de orde was kwamen we uit dat we graag met elkaar doorwilden. Doe dat vijf of zes keer en dan zit je zo op dertien jaar en ben je recordhouder in de Eredivisie. Het is eigenlijk niet zo spannend.`
Je bent er dus niet trots op?
`Nee, eigenlijk niet zo. Je kunt het op meerdere manieren uitleggen. Aan de ene kant ben ik nooit doorgegroeid naar een hoger niveau, aan de andere kant ben ik ook nooit afgezakt. Ik heb gewoon altijd lekker op mijn plek gezeten hier. Ik heb qua blessures natuurlijk een aantal dieptepunten gehad. De club is op die momenten altijd achter me blijven staan en ik heb geprobeerd dat vertrouwen terug te betalen. Zo zijn ADO en ik goed voor elkaar geweest.`
Je begint het seizoen nu als eerste keeper, maar dat is voor het eerst in lange tijd.
`In mijn beginjaren ben ik een paar jaar eerste keeper geweest, toen kwamen een paar vervelende blessures. De jaren hiervoor ben ik telkens als tweede man begonnen. Nu weer eens als eerste doelman, dat is heel erg leuk. Dat is waar je het allemaal voor doet.`
Had je het verwacht dat het nog eens zou gebeuren?
`Ik weet dat ik het kan, alleen de keuze van de trainers viel telkens op een andere keeper. Dan heb je je in die rol te schikken. Als keeper moet je soms wat geduldiger zijn. Je krijgt geen invalbeurtjes, het is een heel ander spelletje dan bij voetballers. Daarom is het voor jonge keepers ook zo moeilijk door te breken. Je moet je kans gelijk pakken, of je wordt aan de kant gezet. Ik doe gewoon elke dag mijn uiterste best en dan hoop ik dat de trainer mij kiest. Fons Groenendijk heeft afgelopen seizoen voor mij gekozen, daar ben ik blij mee en het ging prima.`
Je hebt in de afgelopen twaalf jaar met heel veel keepers geconcurreerd. Zaten er keepers tussen waarbij je simpelweg kansloos was in de strijd?
`In het begin zat ik achter Dorus de Vries. Die raakte geblesseerd en toen haalden ze Jaroslav Drobny van Fulham. Ik was toen begin twintig, hartstikke jong. Toen ik in die periode eens een wedstrijdje mocht keepen wist ik echt mijn plek wel. Dat werd duidelijk gemaakt en daar schikte ik me in. Ik kon veel van die mannen leren.`
Ik zat zonet door wat oude Seizoensgidsen te bladeren, om te zien wat voor spelers jij door de jaren heen allemaal voorbij hebt zien komen. Sta je daar weleens bij stil, hoeveel je er hebt zien komen en gaan?
`Ja, bij de kleedkamers hangt van alle ADO-spelers sinds 2002 een met pen getekend portret. Met negentig procent van die spelers heb ik gespeeld, van Michael Mols tot Stijn Vreven. Noem het allemaal maar op. Heel veel bijzondere types. Dat is erg leuk. Ze zeggen weleens dat ik maar bij één club heb gezeten, maar de doorloopsnelheid ligt zo hoog… Elk jaar is anders. Ik heb bovendien wel een stuk of tien directeuren voorbij zien komen. Supporters zijn de enige stabiele factor geweest.`
Heb jij als clubspeler een bijzondere band met de fans?
`Ik heb een goede band met ze. Als ik slecht keep hoor ik het wel, maar als ik goed keep wordt het ook gewaardeerd. Zoals het hoort. Ik ben zelf geen Hagenees, ik ben een Westlander. Maar mijn broer en vader hebben allebei voor ADO Den Haag gekeept. Dus ik heb wel veel van ADO meegekregen van kleins af aan, toen zat ik ook op de tribune.`
Ben je nog bang dat ADO een keeper erbij haalt, waardoor jij je dertiende seizoen alsnog doorbrengt als reserve?
`Kijk, ik speel vrijdag tegen FC Utrecht en dan moet ik presteren. Dat er een keeper bij gaat komen is aan de orde, zo is profvoetbal. Iedereen vecht voor zijn plekje en ik zal voor mijn plekje vechten wanneer die keeper komt. Zolang ik blijf presteren, wordt het voor die ander niet makkelijk om er tussen te komen.`
Verwacht je dat je hier je loopbaan afsluit, of heb jij toch nog de behoefte ergens anders te gaan kijken?
`Je weet niet hoe dingen lopen. Stel als de club aan het einde van het jaar niet door wil en ik wel, dan heb je een ding. Dan moet ik iets anders zoeken. Maar ik heb het hier heel goed naar mijn zin. De laatste jaren wilde de club ook altijd met mij door. Of ik een veertiende jaar ga halen zien we aan het einde van dit jaar wel. Eerst maar een seizoen nummer dertien volmaken.`
Op verzoek van VI stelde Robert Zwinkels zijn favoriete elftal samen van twaalf seizoenen bij ADO Den Haag. Hieronder het resultaat.

Drobny
Meijers
Bunjevcevic
Kum
Omeruo
Delorge
Toornstra
Van der Leegte
Duplan
Mols
Meric

Zwinkels broodnuchter onder record: `ADO en ik zijn gewoon goed voor elkaar`

Door:Reon Boeringa @reonboeringa

In een tijd dat Eredivisie-spelers sneller van club wisselen dan van schoenen is Robert Zwinkels (34) een baken van stabiliteit. De doelman van ADO Den Haag staat aan de vooravond van zijn dertiende seizoen in de Hofstad en is daarmee de langst dienende speler in de competitie. Hoe kijkt hij daar zelf naar, en ziet hij zich nog eens in een ander shirt spelen van dat van ADO Den Haag?

Hoe kijk jij naar jouw status als meest loyale Eredivisie-speler? Vind je het iets bijzonders?
`Dingen lopen zoals ze lopen natuurlijk. Het is niet iets waar je mee bezig bent als je begint. Het is ontstaan. Elke keer als een contractverlenging aan de orde was kwamen we uit dat we graag met elkaar doorwilden. Doe dat vijf of zes keer en dan zit je zo op dertien jaar en ben je recordhouder in de Eredivisie. Het is eigenlijk niet zo spannend.`

Je bent er dus niet trots op?
`Nee, eigenlijk niet zo. Je kunt het op meerdere manieren uitleggen. Aan de ene kant ben ik nooit doorgegroeid naar een hoger niveau, aan de andere kant ben ik ook nooit afgezakt. Ik heb gewoon altijd lekker op mijn plek gezeten hier. Ik heb qua blessures natuurlijk een aantal dieptepunten gehad. De club is op die momenten altijd achter me blijven staan en ik heb geprobeerd dat vertrouwen terug te betalen. Zo zijn ADO en ik goed voor elkaar geweest.`

Je begint het seizoen nu als eerste keeper, maar dat is voor het eerst in lange tijd.
`In mijn beginjaren ben ik een paar jaar eerste keeper geweest, toen kwamen een paar vervelende blessures. De jaren hiervoor ben ik telkens als tweede man begonnen. Nu weer eens als eerste doelman, dat is heel erg leuk. Dat is waar je het allemaal voor doet.`

Had je het verwacht dat het nog eens zou gebeuren?
`Ik weet dat ik het kan, alleen de keuze van de trainers viel telkens op een andere keeper. Dan heb je je in die rol te schikken. Als keeper moet je soms wat geduldiger zijn. Je krijgt geen invalbeurtjes, het is een heel ander spelletje dan bij voetballers. Daarom is het voor jonge keepers ook zo moeilijk door te breken. Je moet je kans gelijk pakken, of je wordt aan de kant gezet. Ik doe gewoon elke dag mijn uiterste best en dan hoop ik dat de trainer mij kiest. Fons Groenendijk heeft afgelopen seizoen voor mij gekozen, daar ben ik blij mee en het ging prima.`

Je hebt in de afgelopen twaalf jaar met heel veel keepers geconcurreerd. Zaten er keepers tussen waarbij je simpelweg kansloos was in de strijd?
`In het begin zat ik achter Dorus de Vries. Die raakte geblesseerd en toen haalden ze Jaroslav Drobny van Fulham. Ik was toen begin twintig, hartstikke jong. Toen ik in die periode eens een wedstrijdje mocht keepen wist ik echt mijn plek wel. Dat werd duidelijk gemaakt en daar schikte ik me in. Ik kon veel van die mannen leren.`

Ik zat zonet door wat oude Seizoensgidsen te bladeren, om te zien wat voor spelers jij door de jaren heen allemaal voorbij hebt zien komen. Sta je daar weleens bij stil, hoeveel je er hebt zien komen en gaan?
`Ja, bij de kleedkamers hangt van alle ADO-spelers sinds 2002 een met pen getekend portret. Met negentig procent van die spelers heb ik gespeeld, van Michael Mols tot Stijn Vreven. Noem het allemaal maar op. Heel veel bijzondere types. Dat is erg leuk. Ze zeggen weleens dat ik maar bij één club heb gezeten, maar de doorloopsnelheid ligt zo hoog… Elk jaar is anders. Ik heb bovendien wel een stuk of tien directeuren voorbij zien komen. Supporters zijn de enige stabiele factor geweest.`

Heb jij als clubspeler een bijzondere band met de fans?
`Ik heb een goede band met ze. Als ik slecht keep hoor ik het wel, maar als ik goed keep wordt het ook gewaardeerd. Zoals het hoort. Ik ben zelf geen Hagenees, ik ben een Westlander. Maar mijn broer en vader hebben allebei voor ADO Den Haag gekeept. Dus ik heb wel veel van ADO meegekregen van kleins af aan, toen zat ik ook op de tribune.`
Ben je nog bang dat ADO een keeper erbij haalt, waardoor jij je dertiende seizoen alsnog doorbrengt als reserve?
`Kijk, ik speel vrijdag tegen FC Utrecht en dan moet ik presteren. Dat er een keeper bij gaat komen is aan de orde, zo is profvoetbal. Iedereen vecht voor zijn plekje en ik zal voor mijn plekje vechten wanneer die keeper komt. Zolang ik blijf presteren, wordt het voor die ander niet makkelijk om er tussen te komen.`

Verwacht je dat je hier je loopbaan afsluit, of heb jij toch nog de behoefte ergens anders te gaan kijken?
`Je weet niet hoe dingen lopen. Stel als de club aan het einde van het jaar niet door wil en ik wel, dan heb je een ding. Dan moet ik iets anders zoeken. Maar ik heb het hier heel goed naar mijn zin. De laatste jaren wilde de club ook altijd met mij door. Of ik een veertiende jaar ga halen zien we aan het einde van dit jaar wel. Eerst maar een seizoen nummer dertien volmaken.`

Op verzoek van VI stelde Robert Zwinkels zijn favoriete elftal samen van twaalf seizoenen bij ADO Den Haag. Hieronder het resultaat:

JB schreef:

Iedereen al gestemd?

Tom Beugelsdijk is genomineerd voor de titel `Maatschappelijk Speler Eredivisie 2017`. Deze prijs wordt jaarlijks door de Eredivisie en VriendenLoterij uitgereikt aan een speler die zich op een bijzondere manier inzet voor de maatschappij. Ook Sergio Padt (FC Groningen) en Morten Thorsby (sc Heerenveen) zijn genomineerd.
De stem van het publiek vormt een belangrijke rol in de verkiezing. Tot en met woensdag 16 augustus kan iedereen op Tom stemmen via

www.adodenhaag.nl/beugelsdijk

De winnaar wordt op maandag 21 augustus tijdens het Gala Voetballer van het Jaar bekendgemaakt.
Naast een trofee ontvangt de speler een cheque ter waarde van 50.000 euro, beschikbaar gesteld door VriendenLoterij. De helft van dit bedrag gaat naar een maatschappelijke activiteit van de club, de andere 25.000 euro mag hij schenken aan goede doelen naar keuze.

Het zou toch triest zijn als die jongen van Heerenveen wint met zijn idee dat voetballers vaker op de fiets naar de club moeten komen voor het milieu.......

Dan wint die jongen maar lekker van Heerenveen! Ik wilde graag stemmen, maar je moet al je naw gegevens achterlaten! Mij niet gezien!

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Erik070, FC Jeff, ADO73, Leidado, Kees, Tante Wil, wiegah070 en 49 gasten.

Bekijk de topshouts