Tag: waarvoor

Trending: spelers thomas contract tribune stadion excelsior

Toon alle shouts

Vakkie-G schreef:

Misschien die streaker van rijnsburgse boys ff bellen voor as zondag

Yup. Speel je op zeker met de punt(en) naar voren.
Was vroeger m.n. met de uitwedstrijden leuk die dame die haar borsten showde en het veld op ging.

Waren een keer bij Veendam, die boeren keken alsof ze water zagen branden. Toen ze het veld op kwam. Meesterlijk. We gingen met de bus. Bij Schiphol waren we al allemaal katje lam. Een daverend succes dus.

0-1. We werden helemaal onderste boven gespeeld door die kinkels daar, ging nergens over. Goal Fons Groenendijk. Ja wel. Waarvoor blijvend dank. Dat dan weer wel (...)

Die schoot een vrije trap er in z`on beetje vanaf de parkeerplaats.

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Verhoek droomt van terugkeer naar ADO
John Verhoek volgt ADO Den Haag nog steeds op de voet.
Lees het nieuwsbericht

Feyenoord - ADO 0-3 J en W. Verhoek onder de doelpuntenmakers. Waarvoor blijvend dank...

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Ronny Goodlass naar NAC - ADO
Ronny Goodlass speelde voor zowel ADO Den Haag als NAC Breda.
Lees het nieuwsbericht

Ja Goodlass. De man met het handje. Zie hem nog komen vanaf links, hij draait naar binnen lost een schot en dikke Piet duikt er overheen. FC Den Haag -Ajax uitslag 1-0. Waarvoor blijvend dank.

Bert schreef:

Gelukkig speelt die missgraaier van een Groothuizen ook weer mee. Waarom worden er noot kritische vragen over gesteld. Groenendijk gaat ten onder aan zijn eigen visie.

Maar goed beter dan de visie van een ander.

Vraag van mij kant is wel hoelang deze poppenkast nog duurt?

Einde seizoen, op deze manier wordt weer een overlevingstocht, en eindigen we mijlen ver van plek 7.

Zal wel weer een kletsverhaal komen van: "afgelopen jaar was niet maatgevend. Alles zat mee, nu is dat niet het geval. Tegenstanders stellen zich in op onze speelwijze. En we hebben de pech dit jaar dat we een zware kaartenlast meedragen vanaf het begin van het seizoen. En onze doelstelling was 12e, jammer dat we 14e zijn geworden. Maar staf en spelersgroep hebben hun uiterste best gedaan"(...)

Fons heeft het goed gedaan. Heeft ons er in gehouden, waarvoor blijvend dank. Net zoals voor Fraser. Maar met deze trainers zit er niet meer in dan een plek in het rechterrijtje. Plek voor Europees voetbal zit er niet in. Een toevallige samenloop van omstandigheden zoals afgelopen jaar daargelaten.

Vrees voor nederlagen tegen Vitesse en Heerenveen. Volgende week staat domme kracht Beugelsdijk er weer in samen met Meijers en blijft alles bij hetzelfde. Snap niet dat er z`on grote broek werd aangetrokken om Pinas de les te lezen. Geef hem dan eens de kans. Net als Goppel. Wat moeten Beugelsdijk en Meijers wel niet doen of beter gezegd laten - afgezien van hun oliedomme kaarten pakken - om niet opgesteld te worden?

Zou toch maar eens Zwinkels gaan opsellen, ondanks zijn beroerde uittrap. Maar die wil nog wel eens heel behoorlijk keepen, en straalt rust uit. Dat heeft deze broze defensie hard nodig.

Barend schreef:

In het verleden eerder gebeurd. Keepers Frans Kok en Piet van Anraad wisselden steeds, per wedstrijd.
In bekerwedstrijden is vervanging gebruikelijk.
Natuurlijk is het niet ideaal, maar je moet wat als je ziet hoe onzeker Groothuizen is. Als hij er definitief naast gezet wordt, is hij verder van huis. En ADO ook, met meer tegendoelpunten.
Vraag is hoelang Groenendijk dit nog wil aanzien.

Jawel, ik snap je Barend dat je een oplossing zoekt. Maar het voetbal in die tijd kan je met geen mogelijkheid vergelijken met het heden. Vroeger werd er nog met een laatste man/ausputzer gespeeld, was doorgaans één van de betere voetballers met inzicht, goeie lange pass, en organiseerde de verdediging, met bij hem een sterke voorstopper om de spits uit te schakelen. Bovendien speelde men mandekking, en nu is alles zonedekking, tot vaak met de spelhervattingen toe. Maar JanJazz kan je denk ik veel meer vertellen over heel vroeger, die heeft daar zelf in gespeeld, waarvoor respect, voor mij is het uit de geschiedenisboeken en polygoon journaal zonder geluid

Tegenwoordig heb je bij elke club twee grote centrale verdedigers in die voorstoppers rol, beperkte voetballers die zonedekking spelen, de vrije man met inzicht bestaat al lang niet meer. Daarom komt het op organisatie aan. Zwinkels lijkt daarin beter dan Groothuizen op dit moment met ons centrum, die zal de verdediging wel meer of beter coachen door zijn ervaring, en komt dan minder in een linke positie als Groothuizen.

Maar als je Groothuizen op dit moment wisselt dan kan je hem voorlopig afschrijven. Kanon lijkt nu wel iets rustiger aan de bal, en Tommie blijft Tommie, niks mis mee voor ons, veel clubs mochten willen dat ze die twee hadden. Groothuizen kan keepen, dat heeft hij vorig seizoen laten zien. Voorlopig laten staan en vertrouwen geven, al wordt het een ander verhaal als het ons punten gaat kosten natuurlijk.

Zo de transferdeadline van 31 augustus is achter de rug en zoals ik altijd geroepen heb tijd om daarna de sportieve balans op te maken.

Je kunt wel stellen dat we er flink op vooruit zijn gegaan en ik durf zelfs te zeggen dat dit op papier het beste elftal is wat ik ooit gezien heb bij Den Haag sinds ik hier kom. Waarvoor chapeau voor v.As en Manders. Doelstelling met dit emateriaal moet andermaal play offs zijn.

Johnsen is de enige echte basisspeler die vertrokken is en daar zijn Necid en Zhang voor teruggehaald. 19 goals vervang je niet zomaar maar toch heb ik mijn twijfels of hij hetzelfde kunstje bij ons weer had kunnen herhalen denk het niet namelijk. Daarnaast hebben we de grootste transfersom in de clubgeschiedenis (had nog hoger moeten zijn) ontvangen en ben je er in de breedte op voorruit gegaan.
Necid zie ik het zelf helemaal in zitten eerlijk gezegd en is toch een ander type spits dan Johnsen. Beter aan de bal en balvaster maar iets minder een targetman. Aan de motivatie zal het niet liggen want die heeft tonnen ingeleverd om weer voetballer te zijn waarvoor respect.
Zhang is echt afwachten maar heeft in de voorbereiding wel het nodige laten zien als ik de verhalen mag geloven. Alleen al met het verhaaltje goodwill bij de chinese eigenaar en eventueel marketing technische inkomsten een goede aankoop wat mij betreft. Hopelijk kunnen we hem na dit jaar direct overnemen betaald door bijvoorbeeld Chinese sponsoren.

Ebuehi is vertrokken maar die speelde de laatste 4 maanden al niet meer mee dus zie dat niet echt als een adelating. Als vervanger is Troupee gehaald en hoezeer ik die jongen ook een talent vind en denk dat die Ebuehi zo doet vergeten begrijp ik niets van deze huurconstructie maar dat zal aan mij liggen. Korte termijn visie en toch wel een minpunt als je in een half jaar tijd geen rechtsback weet vast te leggen.

Het middenveld heeft in de breedte met Goosens en Malone toch wel een enorme kwaliteitsimpuls gekregen. Groenendijk heeft nu meer opties achter de hand zeker met blessures en schorsingen.

Hoewel de huur van Kishna natuurlijk een gok is en blijft heb ik diep respect voor deze jongen hoe hij over onze club praat, veel geld wilt inleveren en het plezier in voetballen weer terug wilt vinden en weer voetballer worden. Gewoon absolute buitencategorie voor Den Haag als hij fit blijft. Kunnen we stellen dat dit de vervanger is voor Duplan?

Zoals gezegd ben positief verrast mbt het sportieve.
Enige kanttekening die ik wil plaatsen is in welk financieel daglicht we alles moeten stellen? Hoeveel geld van Johnsen is gebruikt om schulden mee af te lossen? Zitten we nog steeds op een jaarlijks tekort van 4 miljoen? Helaas zullen we dit soort vragen pas beantwoord zien over pak hem beet een jaar.

FC Den Haag! schreef:

Haal dan lekker ergens anders een rechtsback die je voor meerdere jaren kan vastleggen! Dit is alleen maar goed voor FC Utrecht. Als je niet iemand definitief kan vastleggen dan maar Polley opstellen.

Een speler als Polley moet je niet gelijk voor de leeuwen gooien, twee slechte wedstrijden en de "supporters"staan hem weer uit te fluiten

Ik kan me geheel vinden in de huur van een RB ten eerste omdat er voor het budget van Den Haag gewoon niet veel soeps rondloopt dat hier wilt komen spelen en Polley dan rustig gebracht kan worden.

Het is juist een perfecte oplossing voor Den Haag en ik wil goede spelers in het veld zien en het zal mij aan me reet roesten of die gekocht of gehuurd zijn, het is toch niet zo dat we de hoofdprijzen krijgen voor onze top spelers. Wordt ook een beetje moe van die zogenaamde managers hier en de restwaarde van een speler.

Wat kan mij die restwaarde nou schelen zolang die maar goed genoeg is voor de positie waarvoor die gehaald wordt, want ik zou nou wel eens een keer een seizoen leuk voetbal willen zien.

Hmmmm iets gevonden uit 2015

23 april 2015


In het nieuwe complex van AC Trencin hangt een foto van hem in het shirt van FC Den Haag.



De Slowaakse club heeft onder leiding van Tscheu La Ling grote sprongen gemaakt: staat in de bekerfinale en de eerste landstitel is nabij.



Het AD bezocht de Hagenaar in Trencin, waar de plaatselijke trots onder zijn handen de afgelopen jaren alleen maar groeide.



Aegon, het bedrijf uit Den Haag, heeft zich inmiddels aan de club verbonden. Ling, die een groot internationaal netwerk heeft, zegt voorlopig de handen vol te hebben aan AC Trencin.



Hij laat in de krant weten veel te zien in samenwerking met een Nederlandse club. Helaas is dat niet ADO maar de andere club waarvoor hij in Nederland speelde, Ajax.



Ling begon zijn loopbaan bij FC Den Haag in 1972 en sloot hem daar ook af in de jaren tachtig, toen hij pas 30 jaar was.

wijstaanboven schreef:

dat klinkt alsof ze al ver zijn , schande! Dit jongetje is totaal niet geschikt gebleken voor de eredivisie en daar moet je nog voor betalen ook. Wat een wanbeleid...

tsja, en dan ook nog een bedrag betalen waarvoor je in 1e instantie Veerman had kunnen halen die vanavond dan had kunnen meedoen.

pajam schreef:

VI Pro artikel :

https://www.vi.nl/pro/overig/het-keepersverhaal-van-groothuizen-via-ajax-en-denemarken-naar-ado

Het keepersverhaal van Groothuizen: via Ajax en Denemarken naar ADO
Door: Dolf van Aert @Dolf_v_Aert

INTERVIEW
Zijn debuut maakte hij in de slotfase van vorig seizoen al, maar dit jaar is Indy Groothuizen officieel de eerste keeper van ADO Den Haag. De 22-jarige goalie is eindelijk waar hij wil zijn, niet in de laatste plaats door de lessen van zijn muzikale familie. Zijn nieuwe status maakt hem hongerig. ‘Ik ben éérste keuze, maar wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Of het niet vreselijk ongemakkelijk voelt, al die aandacht voor zijn persoontje? Indy Groothuizen denkt heel even na, haalt dan zijn schouders op en vervolgt met een brede grijns zijn rondje langs de aanwezige media. ‘Nou nee, valt reuze mee. Ik vind het stiekem zelfs wel leuk.’ Het is daags voor de Eredivisie-start, mediadag in de Hofstad. Een paar dagen nadat bekend is geworden dat Groothuizen het seizoen begint als eerste keeper, en een paar dagen vóórdat ADO datzelfde seizoen start met een teleurstellende 1-2 thuisnederlaag tegen promovendus FC Emmen, schuift het journaille aan in de Haagse persruimte. Met uiteraard speciale aandacht voor de goalie. De markante ADO Journaal-presentator Alberto heeft op het laatste moment voor een alternatief gekozen – ‘Heb je gezien hoeveel gasten die Indy al willen spreken?’ – maar verder wil iedereen vandaag wel iets van de keeper. De camera van Haaglanden Voetbal staat op hem te wachten, zowel VI als het AD wil aansluitend zijn verhaal optekenen, terwijl Omroep West hem aan het eind van de middag in de studio verwacht voor een optreden in het programma.

Het zal Groothuizen allemaal – in de goede zin van het woord – worst wezen. Hij wandelt opgewekt rond, neemt voor iedereen uitgebreid de tijd en heeft er zichtbaar plezier in. ‘Zo’n live-uitzending als vanmiddag heb ik nog nooit gedaan, maar het zal vast wel goedkomen. Ik heb een redelijk vlotte babbel en kan het volgens mij allemaal wel goed vertellen, haha. We hebben in de jeugd van Ajax mediatraining gehad, maar ik weet voor mezelf héél goed wanneer ik een politiek correct antwoord moet geven, of wanneer ik gewoon een gezellig gesprek kan voeren.’

Eén ding is zeker: mediatechnisch gezien heeft de Eredivisie er met Groothuizen een welbespraakte aanwinst bij.

GRIEPKEEPER
Dat hij keeper zou worden was overigens lang geen uitgemaakte zaak. Op zijn tiende was de kleine Indy nog een bepaald niet onverdienstelijk spitsje, totdat een fikse griep zijn keeperscarrière lanceerde.

Het is in het voorjaar van 2007 wanneer de E-jeugd van AFC ’34 uit Alkmaar een toernooi mag gaan spelen. Groothuizen dreigt het te moeten missen, hij ligt dan namelijk al anderhalve week ziek op bed. ‘Op die leeftijd is het natuurlijk: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dus zei ik die ochtend tegen mijn moeder dat ik beter was, zodat ik mee mocht doen.’ Zijn moeder trapt niet in het toneelstuk van haar zoontje, maar kan het ook niet over haar hart verkrijgen om hem thuis te houden. ‘Ik mocht onder één voorwaarde meedoen: ik moest op doel gaan staan. Dan hoefde ik me niet zo in te spannen, kon ik rustig aan doen. Op dat niveau stelt keepen natuurlijk nog niet zo heel veel voor, maar ik had er eigenlijk wel lol in.’

Wat volgt is een verhaal zoals dat van vele keepers. Hij maakt de overstap naar de D1, waar ze nog geen keeper hebben. De trainer vraagt of Groothuizen het niet eens wil proberen, het ventje blijkt talent te hebben, nog geen vier maanden later ploft er een brief van AZ op de deurmat. Groothuizen mag deelnemen aan de talentendagen, een afvalrace die hij lange tijd moeiteloos doorloopt. Té lange tijd, eigenlijk. ‘Ik overleefde vijf rondes en mocht gaan meetrainen met de D2 van AZ. Telkens kreeg ik weer bericht: Het gaat goed, je mag door. Maar op een gegeven moment had ik voor m’n gevoel al wel tien rondes overleefd. Ik zat al zes maanden bij AZ, maar het bleef maar bij een stage. Hoe graag willen jullie me eigenlijk hebben?, dacht ik. Iemand overtuigen moet in een maandje wel lukken, toch? Zo niet, dan ben je blijkbaar niet goed genoeg. Laat staan als het ruim zes maanden duurt.’

UITZICHTLOOS
Aan het einde van dat stageseizoen komt de oplossing uit de hoofdstad. Ajax wil Groothuizen aan het werk zien, en gaat in tegenstelling tot AZ al na vier weken over tot actie. De keeper doorloopt vanaf dat moment de jeugdopleiding en debuteert in december 2014 namens Jong Ajax in de Jupiler League. Een maand later mag hij van hoofdtrainer Frank de Boer zelfs mee op trainingskamp met het eerste elftal en tekent hij een meerjarig contract, maar nadat Ajax kort voor de winterse transferdeadline André Onana heeft gehaald, daalt Groothuizen weer in de pikorde.

‘Toen Ajax Onana haalde, wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie zou terechtkomen’

‘Toen wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie terecht zou komen. Ik was een paar maanden eerder al dolblij dat ik het betaald voetbal überhaupt had gehaald, maar nu wilde ik méér. Dat zou bij Ajax moeilijk worden, ik was vierde keeper. Ik wilde niet nog zo’n zelfde jaar, ik was klaar voor een heel seizoen onder de lat.’

Koste wat kost bij Ajax blijven, dat ziet hij niet zitten. ‘Hoe langer je niet speelt, hoe meer je uit beeld raakt. In al die jaren had ik zó veel jongens gezien die geen geld wilden inleveren, of bepaalde clubs of competities te min vonden. Dat gold voor mij niet, ik stond open voor alles wat er op mijn pad zou komen.’

NAAR DENEMARKEN
Dat blijkt ook wel, als Groothuizen in de zomer van 2016 een verrassende move maakt. ‘Er was wat interesse uit de Jupiler League, toen mijn zaakwaarnemer Søren Lerby ineens met FC Nordsjælland op de proppen kwam. Omdat FC Utrecht hun keeper David Jensen na twee competitieduels had gekocht, moesten ze snel op zoek naar een nieuwe. Ze hadden me een jaar eerder gezien op een jeugdtoernooi, waar ik goed stond te keepen. Ik kende uit Denemarken vooral FC Kopenhagen en Brøndby, maar Nordsjælland kende ik alleen van naam. Toch ging het vlug. Ze belden me op woensdag, op vrijdag zat ik in het vliegtuig. Ik ben redelijk avontuurlijk ingesteld, en daarnaast dacht ik dat het wel goed was om uit die Nederlandse sleur te stappen. Even weg uit je comfortzone. Een stap terug, later twee vooruit, dat idee. Tot op de dag van vandaag zeg ik tegen iedereen: Het is een topbeslissing geweest. Ik heb het er geweldig gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat het sportief leuker was dan privé.’

‘Ik ben verder gaan revalideren in Denemarken. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen’

Groothuizen heeft het namelijk niet echt makkelijk. ‘Ik ging helemaal alleen die kant op, terwijl ik met mijn twintig jaar nog nauwelijks levenservaring had. Probeer jij dan maar eens effe een huurhuis te regelen, of een rekening te openen bij de bank. Daarnaast zat ik veel avonden in m’n uppie thuis. In Nederland kon je dan makkelijk even naar een vriend rijden, nu zat de dichtstbijzijnde vriend minimaal achthonderd kilometer verderop. Het zorgde ervoor dat ik in het begin niet lekker in mijn vel zat en matig presteerde. Op trainingen dacht ik in de eerste twee weken weleens: Shit, ik kan het niet meer.’

Na een korte aanpassingsperiode komt Groothuizen in de basis, maar tijdens het winterse trainingskamp onder de Spaanse zon scheurt hij zijn buitenmeniscus af. ‘Ik ging terug naar Nederland voor de operatie, maar ben daarna verder gaan revalideren in Denemarken, ook uit loyaliteit naar Nordsjælland. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen, het schoot niet op. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik niet in mijn vertrouwde omgeving zat, want revalideren is voor een groot deel mentaal. Natuurlijk had ik clubfysio’s die dag en nacht voor me klaarstonden, maar tegelijkertijd moest ik alles zelf doen. Ik moest rust houden, maar ook gewoon mijn boodschappen doen. Dan nam ik een taxi naar de supermarkt, liep ik op krukken mijn boodschappen in te laden en ging ik met de taxi weer naar huis. Dat is niet echt ideaal, hè?’

ADO DEN HAAG
Groothuizen keert uiteindelijk terug naar Amsterdam om daar zijn revalidatie af te maken. In de aanloop naar afgelopen seizoen komt hij echter tot de conclusie dat zijn tijd in Amsterdam er wel op zit. Kort voor het verstrijken van de zomerse transferdeadline meldt ADO zich. Groothuizen begint vol goede moed aan zijn klus in Den Haag. ‘Mijn eerste doel was om honderd procent fit te worden. Daarover heb ik heel goed en nauw contact gehouden met de medische staf. Wat is er vandaag, of deze week, het beste voor mij? We hebben flink gas teruggenomen, omdat iedereen eigenlijk een beetje bang was voor overbelasting. Vlak voor de winterstop was ik helemaal pijnvrij, ik voelde me goed, waarna ik eindelijk voelde dat ik mijn niveau uit mijn tijd in Denemarken weer ging halen.’

Tijdens de winterstop krijgt Groothuizen op het trainingskamp in Turkije, waar hij negentig minuten goed keept tegen Besiktas, de bevestiging dat het goed zit. ‘Voor mijn gevoel kon ik toen eindelijk laten zien dat ik mijn mannetje stond. Dat eerste half jaar was lastig geweest. Ik trainde dan weer wél en dan weer níét mee. En áls ik trainde, dan ging het de ene keer goed en de andere keer minder. Ik kan me best voorstellen dat de staf, mijn medespelers en de fans toen weleens hebben gedacht: Is die jongen wel wat wij zoeken? In Turkije heb ik laten zien wat ik in mijn mars had.’

Groothuizen krijgt zijn beloning vijf wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie, als hij de honneurs tot het competitieslot mag waarnemen voor de geblesseerd geraakte Robert Zwinkels. ‘De manier waaróp is natuurlijk niet helemaal zoals je het wilt hebben, maar dat ik mijn kans kreeg was een droom die uitkwam. Ik had natuurlijk al op het hoogste niveau in Denemarken gespeeld, en veel wedstrijden in de Jupiler League, maar de Eredivisie… Dat is toch de competitie die al je vrienden, familieleden en buren op de voet volgen. Dat was best wel een mijlpaaltje, dat heb ik toch maar mooi kunnen afvinken.’

DOLLY DOTS
Het is na zijn Eredivisie-debuut op bezoek bij FC Utrecht dat het grote publiek kennismaakt met de onbevangenheid van de jongeling. Als een volleerd prof staat hij voor de camera van de NOS, als de verslaggever hem voorzichtig vraagt naar zijn muzikale familie. Vader Jos Groothuizen was in het verleden onderdeel van de band Vulcano, die met Een beetje van dit, een beetje van dat in 1983 een grote hit scoort. Nog veel bekender is zijn tante Angela Groothuizen, de zus van zijn vader. Bij de jeugd tegenwoordig vooral bekend als jurylid bij The Voice of Holland, voor de wat oudere jongeren blijft ze voor altijd ‘die ene van de Dolly Dots’. Maar vooral de hit van zijn vader blijkt voor de NOS-verslaggever reden genoeg om eens naar de zangkwaliteiten van junior te vragen. Waar veel nieuwkomers op het hoogste podium de vraag onhandig zouden weglachen, pakt Groothuizen met een lach zijn moment. ‘Poeh, ik ga mezelf wel voor schut zetten hier’, reageert hij, om vervolgens inderdaad een paar regels te laten horen.

Terugblikkend schaamt Groothuizen zich geen moment. Sterker nog: de lessen van zijn muzikale vader en tante helpen hem iedere dag. ‘Ik zal niet doen alsof ik het gewend ben om in de schijnwerpers te staan, maar ik ben wel een beetje met dat wereldje opgegroeid. Angela spreek ik niet iedere dag. Als ik haar zie is het prima, soms bellen we. Met mijn vader praat ik wél dagelijks, een beetje sparren over van alles en nog wat. Dat doet hij ook met Søren.’

Van zijn pa leerde Groothuizen hoe het is om aandacht te krijgen. ‘Als ik met hem door Alkmaar loop, wordt hij nog altijd om de minuut herkend en moet hij een praatje maken. Hij is bekender in Alkmaar dan ik, ook omdat hij een eigen kroeg heeft gehad. En dan is hij ook nog het broertje van een Dolly Dot, haha. Wat ik mooi vind, is dat hij nooit te beroerd is om tijd te maken voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een groot voorbeeld, maar datzelfde geldt voor Angela. Kijk, ik ben ook niet achterlijk. Ik krijg soms ook wel mee hoe er over haar wordt gesproken, op een negatieve manier. Dingen als: die jurk staat haar niet. Maar ze komt niet voor niets al zo’n 35 jaar op tv. Ze wordt nog steeds gewaardeerd, omdat ze gewoon leuk is. Dat zeg ik niet omdat ze mijn tante is, maar omdát ze mijn tante is, weet ik wel hoe ze in het echt is. En dus weet ik dat ze absoluut geen masker opzet als ze op tv is, of zich anders voordoet. Dat ga ik de komende jaren ook proberen, gewoon mezelf zijn.’

‘Mijn vader maakt altijd tijd voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een voorbeeld, maar datzelfde geldt voor mijn tante Angela’

Wat Groothuizen bovendien meekrijgt, is dat hij elke minuut moet genieten van zijn leven als profvoetballer. ‘Omdat het voorbij kan zijn voordat ik het weet. Mijn vader zei het laatst heel mooi: “Binnenkort ben ik de vader van, terwijl jij altijd de zoon van was. Het gaat zo snel allemaal.” Dat zet me wel aan het denken. Door alle tegenslagen die ik heb gehad, ben ik goed gaan beseffen wat dit spelletje voor me betekent, en wat ik er allemaal voor wil laten om mijn einddoel te bereiken.’

BOKSEN EN HARDLOPEN
Vooralsnog is het Groothuizens doel om zijn status als eerste keeper waar te maken, een status waarvoor hij keihard heeft geknokt. ‘Ik ben in de zomer extra werk gaan doen, heb maar een korte vakantie genomen. Acht dagen met mijn beentjes omhoog op Mykonos, daarna ben ik doorgegaan. Vijf keer per week boksen, veel hardlopen, dat soort dingen. Alles met de intentie om de eerste man te worden.’

Dat is gelukt, en dus is zijn tijd gekomen. ‘Zo wil ik het zelf niet per se noemen, want daarmee zou ik zeggen dat de tijd van Robert erop zit. We hebben met ADO vorig seizoen een geweldig jaar gehad en daarin heeft Robert een véél groter aandeel gehad dan ik. Ik voelde ook totaal niet aankomen dat de keuze nu op mij zou vallen. Eerlijk: ik had het niet eens raar gevonden als de trainer voor hem had gekozen, hij heeft zó veel krediet opgebouwd. Maar mijn ambities hebben nu eenmaal niets met Robert te maken. Ik zou een slechte prof zijn als ik graag tweede keeper zou zijn, datzelfde geldt voor hem. Maar dit voelt voor mij wél als een beginpunt, de start van de jaren waarin het moet gebeuren.’

De eerste stap is gezet, maar dat leidde in huize Groothuizen nog niet tot euforische taferelen. Integendeel. ‘Toen ik hoorde dat ik eerste keeper werd, heb ik mijn zaakwaarnemer gebeld – maar dat doe ik elke dag – en mijn vriendin geappt. Dat was het. Ik heb vooral zoiets van: Joh, laat het eerst maar eens even zien. Daarna is het misschien een keer tijd om iets te vieren. Als ik na dit seizoen terug kan kijken op een mooi jaar, is dat me veel meer waard dan dit. Nu ben ik vooral hongerig. Ik ben nu éérste keuze, maar ik wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Baco070, Eeuwig Den Haag, KvR en 74 gasten.

Bekijk de topshouts