Tag: noord

Trending: volendam ideho excelsior winnen helft lourens

Toon alle shouts

Platje praat met drie eredivisionisten
Melvin Platje voetbalt komend seizoen mogelijk toch in de Eredivisie. De aanvaller van FC Volendam heeft tegen RTV Noord-Holland verklaard dat zijn zaakwaarnemer met tenminste drie clubs uit de hoogste divisie in gesprek is.

Volgens Platje gaat het in elk geval niet om Sparta Rotterdam, de club van zijn oud-trainer Frans Adelaar. Ook promovendus VVV-Venlo is volgens de supersub van het gedegradeerde FC Volendam niet aan de orde.

De jonge spits groeide afgelopen seizoen uit tot het goudhaantje van de Wijdbroeken. Hij kwam tot zeven doelpunten in de Eredivisie, vrijwel allemaal als invaller.

Taki schreef:

Nee man wat een onzin. Begrijp me niet verkeerd, het is een geweldige voetballer NU. Toen bij ons was het echt een drol.

is pas onzin. Bij ons speelde hij ook goed maar waren de supporters van Noord te blind om dat in te zien.

Platje praat met drie eredivisionisten
Melvin Platje voetbalt komend seizoen mogelijk toch in de Eredivisie. De aanvaller van FC Volendam heeft tegen RTV Noord-Holland verklaard dat zijn zaakwaarnemer met tenminste drie clubs uit de hoogste divisie in gesprek is.

Platje is in elk geval niet van plan met zijn oude trainer Frans Adelaar mee te gaan naar Sparta Rotterdam. Ook promovendus VVV-Venlo is volgens de supersub van het gedegradeerde FC Volendam niet aan de orde.

De jonge spits groeide afgelopen seizoen uit tot het goudhaantje van de Wijdbroeken. Hij kwam tot zeven doelpunten in de Eredivisie, vrijwel allemaal als invaller. 

voetbalprimeur

Peter Hoek schreef:

Hoor van mij Feyenoord collega`s hier dat Wetzel heeft gesproken met Erwin Mulder. Volgens Mulder was het een prettig gesprek, en hij beslist binnenkort of hij naar ADO komt.

Mulder wil het liefst volgend seizoen bij F`noord onder de lat staan. Been heeft aangegeven dat ie het liefst  een ervaren keeper haalt en Mulder nog verhuurd. Hij ziet hem wel als groot talent. Pim Doesburg is laaiend over hem en snapt niet dat F`noord nog op zoekt gaat naar een andere keeper. Mulder geeft deze week in interview met het blad van de Snor aan dat mocht hij verhuurd worden zijn voorkeur uitgaat naar FCDH boven VVV en Cambuur. In dat interview gaat hijer wel vanuit dan ook te spelen gezien zijn uitspraak : Ik heb geen zin een jaar op de bank te zitten..........

Martin heeft daar bij de fans natuurlij 0,0 krediet als voormalig held van Midden Noord. Als hij een paar wedstrijden verleist zal men al om zijn kop roepen. Lijkt me geweldig als ajax onder den haag staat en hij komt hier met die jodenbende. Jol wordt de nieuwe pannenkoek van 020

Vroegah zaten de seizoenkaarthouders alleen op zuid en Noord
Nu door het hele stadion

Er zaten vroeger ook seizoenskaarthouders op West en Oost.

Vroegah en nu

Vroegah plukte 010 alle talenten weg
Nu pakken wij spelers weg bij 010

Vroegah was ik soms om 4 uur weer thuis wedstrijd gestaakt
Nu ben al blij als ik studio sport nog kan kijken

Vroegah hadden we geen Ado kids
Nu 2000 Ado Kids die Ado aanmoedigen

Vroegah speelden we voor 1800 man tegen cambuur
Nu Mot je 1,5 uur voor de westrijd in het stadion zijn als je een goed plekkie wil

Vroegah kochten wij spelers v telstar
Nu willen we Koevermans van Psv

Vroegah stond je tot je enkels in de zeik
Nu hebben we toiletten met groen gele tegeltjes

Vroegah was er altijd geouwehoer over Ado
Nu zelfs de snor is positief

Vroegah hadden we illegaal vuurwerk
Nu legaal voor de wedstrijd

Vroegah hadden we een krakende geluidsinstallatie
Nu hebben we optredens van zangers voor de wedstrijd.

Vroegah kwamen er alleen Hagenezen
Nu lopen er ook Polen, Zeeuwen, Limburgers en Belgen rond

Vroegah hadden we het Haags kwartiertje
Nu de laatste wedstrijd gelukkig weer terug

Vroegah kon je een uur voor de wedstrijd een kaartje kopen
Nu 4 dagen voor de wedstrijd is het bakkie stijf uitverkocht

Vroegah zaten de seizoenkaarthouders alleen op zuid en Noord
Nu door het hele stadion

Vroegah hadden we geen tweede ring
Nu ook niet maar er wordt wel over gesproken

Vroegah gingen Ado spelers ook naar 010
Nu gaat er eentje voor nog geen 10 miljoen daar naar toe.

Vroegah waren we een slapende reus
Nu Is de reus wakker geworden

Vroegah hadden we schulden
Nu hebben we VD Kallen

Vroegah was Stanley Brad trainer
Nu Raymond Atteveld

Vroegah was Ado een mooie club
Nu tegenwoordig ook maar kijken we ook naar boven we are staying up!!!    

’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
Door DENNIS JANSEN

DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.

Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.

Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”

Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”

Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”

Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”

Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”

Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”

Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”

De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”

Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”

Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”

Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”

Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.

Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,

Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”

De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.

In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.

Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”

Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”

’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
Door DENNIS JANSEN

DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.

Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.

Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”

Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”

Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”

Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”

Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”

Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”

Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”

De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”

Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”

Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”

Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”

Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.

Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,

Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”

De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.

In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.

Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”

Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”

ad.nl

Einde van loopbaan in zicht
Door DENNIS JANSEN

DEN HAAG - Rick Hoogendorp (34) houdt er serieus rekening mee dat hij afgelopen zondag zijn laatste minuten als prof heeft gespeeld.
ADO Den Haag liet de Hagenaar gisteren weten niet door te willen met de voetballer.

Hoogendorp heeft nog wel een contract bij ADO Den Haag, waarin staat dat hij als jeugd- en spitsentrainer aan de slag kan en daarnaast commerciële activiteiten kan gaan verrichten.

De Haagse aanvaller stak dit seizoen niet onder stoelen of banken dat hij na ook na deze voetbaljaargang nog door wilde voetballen, het liefste bij ADO Den Haag. "Maar dat de club niet door zou gaan met mij, komt niet als een verrassing. Dat zag ik drie maanden geleden al aankomen. Het is wel jammer ADO mij dat niet eerder heeft verteld. Daarover ben ik wel teleurgesteld."

Hoogendorp beseft dat hij de clubs niet (meer) voor het uitkiezen heeft. "Als je twee jaar lang amper hebt gespeeld, raak je buiten beeld. Dat is logisch. Toch ben ik fit en mis ik eigenlijk alleen wedstijdritme. Iedereen weet dat ik geen supersub ben. Ik word er niet beter van als ik om de paar weken speel of inval. Ik ben een spits die wedstrijden nodig heeft. Dan scoor ik. Dat heb ik overal gedaan."

Er heeft zich nog geen club gemeld bij zijn zaakwaarnemer Arnold Oosterveer. "Ik ga de komende weken rustig nadenken over mijn toekomst. Ik voetbal nog graag en voel me nergens te groot voor. Nee, ook niet voor de eerste divisie. En wat kan ik zeggen? Ik heb in twee jaar tijd amper gespeeld."

Rick Hoogendorp keerde in de winter van 2006 terug bij de club waar hij in elf jaar eerder was doorgebroken. Het eredivisieschap van ADO Den Haag hing aan een zijden draadje en bij VfL Wolfsburg ging Hoogendorp ook niet jubelend naar de training. De aanvaller, befaamd om zijn goals, moest ADO Den Haag club uit de penarie helpen. Die missie mislukte, enerzijds door een sluimerende hernia anderzijds omdat Hoogendorp terechtkwam in een groep spelers die niet vooruit te branden was. Het doemscenario kwam uit: ADO Den Haag mét Hoogendorp degradeerde.

De rugkwetsuur bleef ook zijn tweede seizoen, in de eerste divisie, etteren en bovendien miste Hoogendorp het vertrouwen van trainer Wiljan Vloet. Hij kwam in actie in 28 duels, waarin hij toch nog zeven keer scoorde. De onverwachte promotie voelde hij niet als zíjn succes. Een maand later liet Hoogendorp zich opereren aan een hernia, maar de hernieuwde liefde met ADO Den Haag laaide nooit meer op, ondanks zijn populariteit bij de fans. Bij Midden-Noord kon `Haagse Ricky` nooit stuk.

Terugkijkend: "Ik had meer verwacht van mijn terugkeer bij ADO Den Haag. Niet alleen van mezelf, ook van ADO. Maar we zijn gepromoveerd en er dit jaar in gebleven. En al heb ik twee doelpunten gemaakt, ze waren niet onbelangrijk."

Uit bij NAC zette hij ADO op het spoor van de overwinning, thuis tegen de Bredanaars zorgde hij voor de gelijkmaker, wat bovendien zijn honderdste eredivisiegoal was. "Absoluut een hoogtepunt."

Rick Hoogendorp speelde in vijftien jaar betaald voetbal 472 duels voor ADO Den Haag, MVV, Dordrecht`90, RKC Waalwijk, Celta de Vigo (Spanje) en VfL Wolfsburg (Duitsland). Hij maakte 178 goals, waarvan 100 in de eredivisie.

Bron AD/HC

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Ado Vakkie S, pajam, langnek, poemba, skrens, Haraldberg1, ADO079, Franky, Heino en 238 gasten.

Bekijk de topshouts