Tag: vrouw

Trending: ideho wou steijn becker laatste nieuws

Toon alle shouts

Jurriën schreef:

Jens gaat dan eerder naar de VS ofzo. Denk eerder dat ADO Wolters overneemt

Jens heeft meerdere keren de kans gehad om naar het buitenland te gaan. Maar ging o.a. vanwege zijn vrouw niet.

Daarbij is het een slimmer jongen met goede schoolopleiding. Die zit er niet in dat hij helemaal binnen hoeft te zijn voor hij stopt met voetballen.

BramHarry070 schreef:

@Heino of iemand anders, kan het VI artikel over ADO hier gedeeld worden? Bij voorbaat dank

ADO Den Haag en RKC Waalwijk op jacht naar eerherstel: `Handhaven moet` (VIpro)

Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Als het érgens geldt, dan is het in Den Haag en Waalwijk. Het desastreus verlopen seizoen 2019/20 is met een sisser afgelopen, de sportieve sanctie in de vorm van degradatie bleef ADO en RKC bespaard. Met meer geluk dan wijsheid.

Er is veel over gezegd en geschreven. ADO Den Haag en RKC Waalwijk degradeerden niet en krijgen een herkansing. De twee clubs zijn voornemens die met beide handen aan te pakken. De aankondiging een verhaal met de nummer zeventien en achttien van de voorbije afgebroken jaargang te maken, wordt dan ook in tweevoud beantwoord met de opmerking: ‘We kijken liever vooruit dan terug.’ Logisch, beide clubs maken een nieuwe start, denken te hebben geleerd van hun fouten en trappelen van ongeduld om te bewijzen dat ze nu wél Eredivisie-waardig zijn. Op bezoek in Waalwijk bij RKC-routinier Hans Mulder (33) en in Den Haag bij Eredivisie-debutant Samy Bourard (24).

‘Het afgelopen seizoen leek één lang trainingskamp’, kijkt Mulder terug. ‘We moeten het zien als een groot leerproces, we hebben gezien waar we tekort zijn gekomen. Te weinig goals gemaakt en veel te veel tegen, dat lijkt me duidelijk. We hebben er veel over gesproken, maar zijn er in de afgelopen periode ook weer niet iedere dag mee bezig geweest. Op een gegeven moment moet je door. Intern benoem je wat er fout is gegaan en wat er beter moet. Het besef krijgen wat er nodig is om erin te blijven, daar gaat het om. We zijn er nog niet, maar het gaat de goede kant op. De manier van spelen trekken we door en we hameren op soms inzakken en compact bij elkaar blijven. De spelers zijn er meer mee bezig, we moeten minder ruimtes weggeven en meedogenlozer worden in het afwerken. Dat is niet alleen onze spitsen te verwijten. Het gaat ook om het voeden van je spits, de eindpass moet beter. Onze spits Mario Bilate hebben we te weinig in zijn kwaliteit gebruikt. Hij is lang en sterk, gebruik hem daarin.’

Ook in Den Haag overheerst het gevoel dat er een nieuwe start is gemaakt. Het moet anders en gezien de bedrijvigheid in de Hofstad gaat het ook anders. Bourard is een van de liefst twaalf nieuwe spelers. ‘Weet je wat mij het meest opvalt? Al het negatieve van vorig jaar is weg. Ik was er niet bij natuurlijk, maar heb de verhalen gehoord. Ik voel totaal het negatieve gevoel van dat seizoen niet, echt niet. Als je me nu zou zeggen hoe het was zonder dat ik het zou weten, zou ik het niet geloven. De nog aanwezige spelers van vorig jaar praten er ook niet over. We moeten door, het is geweest. Er is zo veel veranderd bij de club. Als nieuwe speler vind ik dat super. Iedereen is terug op nul, iedereen moet het nu laten zien.’

Een nieuwe start, de hunkering naar betere tijden, het heroveren van de supportersharten. In Waalwijk en Den Haag is de missie duidelijk en moeilijk tegelijk. Toch nog één terugblik. De geruchtmakende afloop van de niet afgemaakte competitie, toch nog lijfsbehoud door de omstandigheden en een gelukkig KNVB-besluit. Hoe hebben Mulder en Bourard dat beleefd? ‘Die afloop was bizar’, erkent Mulder. ‘Ik kon het wel loslaten toen de competitie eenmaal gestopt was. Je hebt er geen invloed meer op. Natuurlijk was ik wel ontzettend blij dat we nog een jaartje in de Eredivisie mochten spelen. In de groep heb ik ook gezegd: Lekker boys, leren van dit seizoen en door. Tijdens het seizoen heb ik altijd gezegd dat we erin moesten blijven en dat het niet uitmaakte hoe. Dit had ik niet zo bedoeld uiteraard, maar nu overheerst nog meer dat gevoel het te willen bewijzen richting iedereen dat we het waard zijn.’

Bourard was in onderhandeling met ADO Den Haag ten tijde van de discussie over de afronding van het seizoen. ‘Ik weet nog dat ik vlak voor de uiteindelijke beslissing een gesprek had met directeur Mohammed Hamdi. Toen handhaving een feit was, hebben hij en Martin Jol me direct gebeld en hebben we een nieuwe afspraak gemaakt. Tijdens de gesprekken was de situatie van ADO mij al duidelijk gemaakt, los van de afloop, ik wist dat er hoe dan ook een nieuwe start gemaakt zou worden. Erin blijven was belangrijk, ik wilde tenslotte naar de Eredivisie, die keuze was een bewuste, ik was eraan toe. Maar waarschijnlijk had ik het bij degradatie ook nog wel gedaan. Het verhaal was gewoon goed.’

Mulder herhaalt enkele keren dat het bij RKC anders zal moeten. ‘Meedogenlozer vooral’, legt hij uit. ‘De basis is goed. We trainen elke dag op ons positiespel. Dat is ook lekker, maar het moet niet leiden tot complimenten en nul punten. Dat gebeurde vorig seizoen te vaak. Soms moet je die bal ook gewoon wegrammen. Met het woord leuk heb ik niks, ik kan het niet meer horen. “Mooie wedstrijd”, hoor je dan. Ja, bedankt, wat moet ik ermee? ADO-uit was ook zo’n voorbeeld. Tachtig procent balbezit, 2-0 verloren. Dan ben ik toch liever iemand die even niet zo mooi speelt. Uiteindelijk heb je nul punten. Dat is frustrerend voor spelers. Als je er niks van bakt en je hebt twintig procent balbezit, dan weet je dat je slechter bent. Dat was nu niet zo. Vaak was het goed qua spel en uit een corner of een vrije trap kwamen we dan op achterstand. Als je zelf de eerste kans niet maakt, dan weet je dat je die boost niet gaat krijgen.’

Mulder kent de kelder van de Eredivisie inmiddels als geen ander. ‘Ik heb mijn hele carrière onderin gespeeld, ik weet niet beter. Ik weet wat er gevraagd wordt. Het past ook bij mijn speelstijl, ik voel me er lekker bij. Eén keer ben ik dicht bij naar een stap naar de subtop geweest. Dat was in mijn tweede periode bij Willem II, maar toen scheurde ik mijn kruisband. Ik zal nooit weten of ik dat had gekund.’

Bourard hoopt die stap ook ooit te kunnen maken, maar hij maakt nu pas kennis met de Eredivisie. De Anderlecht-belofte van weleer maakt eindelijk stappen. ‘De doelstelling was de Eredivisie, de Keuken Kampioen Divisie een tussenstap. Eindhoven was een bewuste keuze. Ik vroeg me destijds af of ik het moest doen of niet. Ik heb risico’s genomen. Ik had ook geduldig bij Anderlecht kunnen wachten op een doorbraak, maar voelde dat ik de stap moest maken.’
Vooral in zijn tweede Eindhoven-seizoen maakte Bourard indruk. ‘Ik heb tijd nodig gehad, moest ook wennen aan een andere positie. Het was belangrijk om me te laten zien. Ik was 22 jaar en had maar vijf duels op mijn cv. Ik was gewoon nog een jonge speler door dat lage aantal duels, maar ik was natuurlijk geen achttien of negentien meer.’ Bourard maakte een goede indruk in de voorbereiding. ‘Het Nederlandse voetbal ligt me. In de jeugd bij Anderlecht had je altijd de bal. Wat dat betreft is dat het Ajax van België. Maar met respect voor Ajax: wij wonnen daar met Anderlecht meestal van. De opleiding staat hoog aangeschreven. Op alle grote internationale toernooien kwamen we bij laatste vier.’

Trainer Aleksandar Rankovic zoekt bij ADO Den Haag nog naar de juiste formatie. ‘Mijn manier van spelen brengt met zich mee dat ik dicht bij de aanvallers kom’, weet Bourard, ‘De trainer probeert verschillende systemen, hij weet hoe hij mij het best kan benutten. Daar maak ik me geen zorgen over. Mijn ideale positie? Het liefst speel ik gewoon op 10. Dat ben ik van nature, dat heb ik bij Anderlecht altijd gespeeld. Ik heb altijd geleerd de ruimtes te zien, bij aannames te kunnen versnellen en te scoren. Het is een moeilijke positie, je moet alles doen. Het is anders dan vroeger. Je kunt niet blijven staan, je moet werken voor de ploeg.’
De liefhebber Bourard blijkt zijn klassiekers te kennen. ‘Ik was gek van Zinedine Zidane en toch ook van Riquelme. Geweldige spelers om naar te kijken. Redondo vond ik ook mooi. Sierlijke spelers, stilisten. Daarom is Nederland ook beter voor mij. Toen ik zestien, zeventien jaar was en we op toernooien tegen Ajax speelden, voorspelde de directeur van Anderlecht dat ik in Nederland zou gaan doorbreken. Veel Anderlecht-jongens hebben die stap gezet. Bijvoorbeeld Mike Trésor van Willem II. Hij was slimmer door op vroege leeftijd weg te gaan, hij durfde de keuze gewoon te maken.’
Bourard is optimistisch over de herstart van ADO Den Haag. ‘Ik merk aan alles dat het een stap hoger is. Trainingen, wedstrijden, het is meer en beter in alles. Mijn mening is dat we in de oefenduels effectief gebleken zijn. Het moet altijd nog blijken in de eerste wedstrijd straks, maar het gevoel van nu is goed. We hebben kwaliteit getoond, tegen Vitesse en AZ. Dat zijn goede ploegen. En het is nog maar de voorbereiding. Alles is nieuw. We proberen nieuwe tactieken toe te passen. Dat is allemaal niet in één maand perfect onder de knie te krijgen. We hebben veel jonge spelers, echt talenten. Absoluut jongens die er kunnen komen. Ik heb nu de goede leeftijd om me te laten zien. Ik ben niet de allerjongste meer, zit qua leeftijd in de tussengroep. Dante Rigo is bijvoorbeeld jonger, maar die heeft wel meer wedstrijden in de Eredivisie achter zijn naam.’
Mulder mag zich inmiddels een ervaren Eredivisie-speler noemen. ‘Ik voel me prettig hier. Ik ga niet meer van club veranderen, zeker niet in Nederland. Je weet het nooit, maar ik zit niet meer te wachten op een nieuw avontuur. Het gezin heeft zijn draai gevonden na de vele verhuizingen. Ik hou wel van avontuur, als het aan mij ligt kan het nog wel een keer, maar het is goed zo.’
Het avontuur behelst nu RKC in de Eredivisie houden. ‘Als we weer dezelfde fouten maken dan ligt het echt aan onszelf. Kijk, er is hier geen druk of paniek als het minder loopt. Daarom voel ik me hier thuis. In mijn ogen is het wat makkelijker als je minder druk hebt. Bij NEC was dat verschrikkelijk. Elke dag supporters op het veld. Werd gewoon je spiegel eraf geschopt. Echt heel erg. Daar ga je ook niet beter van spelen. Helemaal geen druk is ook niet goed, hoor, dan vraag je je af of het ze wel uitmaakt. Maar je moet ook niet bang zijn om fouten te maken. Maar dat je weet dat ze hier niet op de parkeerplaats op je staan te wachten helpt wel.’

Tussen de jonge spelers is Mulder de ervaren rot. ‘Ik ben ook een ander type speler dan de meesten’, bekent hij. ‘Centraal achterin is voor mij lekker. Duelletjes spelen, overzicht hebben, prettiger dan op het middenveld. Een beetje met de spits stoeien. Ik tel soms de duels die ik heb gewonnen. Ik vlieg erin, het maakt mij niet uit of ik onderweg vier hoofden tegenkom als ik een duel aanga. Dan maar een sneetje hier en daar. Dat verwacht ik van anderen ook, maar dat is best lastig. Het zit in mij, ik ben nergens bang voor. Ik ga niet bungeejumpen of zo, maar dat is meer omdat mijn vrouw dat liever niet wil.’

Tot slot de prognose. Waartoe leiden alle goedbedoelde optimistische bespiegelingen? Voor niets minder dan boven de streep eindigen doen Mulder en Bourard het. ‘Schrijf maar op, vijftiende plek voor ons’, zegt Mulder met een vleugje Amsterdamse branie. ‘Dat gevoel heb ik gewoon. Wij gaan heel goed beginnen, voor de winterstop hebben we een mooi aantal punten. We gaan iets bewijzen. Mensen mogen roepen dat we onderaan eindigen, maar ik denk oprecht dat we stappen gaan maken. Wij zijn nog lang niet waar we moeten zijn, hooguit op tachtig procent. We beginnen thuis tegen Vitesse, daarna Ajax-uit. De start is wel belangrijk. Door een goede start, kun je vertrouwen krijgen. Een resultaat tegen Vitesse, dat zal een boost geven, dan vlieg je de kleedkamer in. Verlies je met 0-4 en dan naar Ajax, dan voelt het weer alsof het een lang seizoen wordt.’

Bourard wijst ook op het begin. ‘Vertrouwen opdoen als elftal, goed starten, dat is belangrijk. Je weet dat een seizoen lang duurt. Normaal gesproken dan. Concurrenten? Ik heb andere ploegen niet echt gevolgd. Ik focus me volledig op ADO. Daarnaast zullen er tot in oktober nog transfers plaatsvinden. Nu vergelijken en verwachtingen uitspreken is daarom echt te vroeg. Wij moeten naar onszelf kijken en alles geven. We willen zo hoog mogelijk eindigen, het maximale bereiken. Ik weet dat ik maximum geef. Als je alles geeft, dan komt het resultaat, dat kan niet anders. Kwalitatief mindere ploegen die alles geven boeken ook resultaat. Handhaven moet, anders is het een echec. Als je met elkaar een doelstelling zet, dan moet je die halen. Als je alles geeft, dan kun je jezelf in ieder geval niet de schuld geven.’
ADO Den Haag en RKC Waalwijk lijken klaar voor het seizoen van de revanche. ‘Zonder de supporters, dat is wel jammer’, benoemt Bourard. ‘Bij mijn komst hadden ze dat spandoek gemaakt, dat vond ik schitterend. Ik hoop dat er snel meer fans mogen komen. Uiteindelijk speel je daarvoor. Ik heb veel goede verhalen over de Haagse supporters gehoord, ik wil het dolgraag ervaren.’ Ook Mulder laat zich in dergelijke bewoordingen uit. ‘Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat we de competitiestart naderen, dat we ergens voor gaan spelen. Het is jammer dat het met minder publiek is, maar het is nu eenmaal zo.’

Ff wat anders dan het anoniem shouten. Gallend of dollend of om andere redenen over andermans vrouw of kind shouten?? Ik wil niet per se de moraalridder uit hangen maar wat een klasbakken hebben we hier zitten....chapeau.

Lekker mee stoppen mannen...

Koos is een wereld gozer, doet een hoop voor supporters mafketel
Die dikke reet zal je vrouw wel hebben

Minuten maken is het belangrijkste op dit moment...op elkaar ingespeeld raken. Spelen met vrijwel een heel nieuw elftal. Intentie is gelukkig wel proberen te voetballen. Op gepaste momenten met een paar mensen goed druk zetten. Daar gaan nog goede mogelijkheden uit komen. Het was niet veel...maar het is geen afbraakvoetbal lange ballen naar voren en vrouw en kinderen eerst.

Al met al...onderaan de streep enigszins tevreden met spelgedachte en wisseling van spelsysteem tijdens de wedstrijd. Voorin missen we wel wat dat is duidelijk.

Die Pascu vooralsnog heel ongelukkig in zijn spel...maar is er net. Moet nog meters maken en acclimatiseren

Ik wil een geheim delen over hoe je ervoor kunt zorgen dat je geliefde stopt met bedriegen en hoe je je ex man of vrouw terug kunt krijgen, ik en mijn vrouw zijn 12 jaar getrouwd met 2 kinderen, na enige tijd kwam ik erachter dat ze bedroog me, voordat ik het wist, gingen we scheiden, en elke dag mis ik haar, maar ik hou nog steeds van haar en ik wilde haar terug, na wat online onderzoek vond ik de spreukenmaker Dr. Sacre. spirit zei net dat ik contact moest opnemen met dr.Sacre, nadat ik veel had gelezen over hoe hij veel mensen had geholpen, nam ik contact met hem op en praatte met hem, ik spreek een beetje Engels, hij vertelde me dat mijn vrouw naar me toe zou komen, Ik deed wat hij me vroeg te doen, daarna was mijn vrouw binnen 24 uur terug en ik vertel je de waarheid dat Dr. Sacre de beste spreukmaker is die je kunt contacteren voor hulp als je een relatieprobleem hebt, neem dan contact met hem op via WhatsApp-nummer + 2349076034359 of je kunt hem mailen op sacretempleofpower@gmail.com, en ik beloof je dat je er geen spijt van zult krijgen,

De heer Anthony Moritzs

Jordy schreef:

Niet als ik een goede band heb met mijn werkgever en al binnen ben

Dan laat je gewoon een half miljoen lopen, en je vrouw en kinderen vinden dat prima?

Eeuwig Den Haag schreef:

Verwacht wel van Kishna dat hij redelijk meedenkend de onderhandelingen in gaat met Den Haag.Natuurlijk heeft hij vaste lasten en dat moet de basis van zijn jaarsalaris zijn, derest hopelijk op basis van prestaties. Kishna is namelijk wel erg dankbaar voor wat ADO 2 jaar lang tijdens zijn blessure gedaan heeft om te helpen aan zijn revalidatie. Het is een goede gozer dus ik denk dat ze wel uit gaan komen op een eerlijk contract voor beide partijen. Kishna duidelijk ook aangegeven dat hij zijn laatste wedstrijd voor ado nog niet gespeeld heeft.

Woont toch ook in de regio met zijn vrouw en dochter? Kan mee bepalen zoiets, maar dan kan die ook net zo goed naar Sparta en Fraser

Ik mocht van mijn vrouw toch op de TV kijken dus het spel goed kunnen volgen.

Ik ben er niet over uit of we de eerste helft nu zo slecht waren of Vitesse zo goed. Het zal wel een mix van beide zijn.

2e helft veel beter en de laatste 20 minuten met al die jonkies was een verademing. Ook niet alles goed maar in ieder geval inzet en hartstocht.

Ratiu, Kemper en de Boer lijken mij zonder enige twijfel aanwinsten op eredivisieniveau.
Falkenburg stond misschien wel in de etalage maar hij zou er verstandiger aan doen om een punt achter zijn carrière te zetten.
Of het door die bal tegen zijn hoofd kwam weet ik niet maar Lex speelde als een natte krant.
Van de rest durf ik niets te zeggen. Dat lijkt mij pas te kunnen als deze individuele spelers een elftal vormen want echt op elkaar ingespeeld zijn ze nog lang niet.

Door Freek Jansen Freek JansenCULT
Een zomerdag in 2011 veranderde het leven van Jaap van Duijn (29). Een invalbeurt van vier minuten maakte van de aanvaller met de bos krullen dé cultheld van ADO Den Haag. Met de Katwijker gaan we terug naar de plek van zijn memorabele moment als eendagsvlieg.

VI vroeg de supportersverenigingen van alle Nederlandse profclubs een topdrie te maken van hun grootste culthelden. In deze derde week worden de laatste winnaars van de 34 clubs in een speciaal verhaal uitgelicht en uiteindelijk komt er op VI.nl een ultieme cultheld als winnaar uit de koker. Aanvullingen? Is er iemand over het hoofd gezien? Mail deze herinnering of anekdote naar mijncultheld@vi.nl.
‘Je houdt me niet voor de gek, hè!?’ Het is de derde keer in het telefoongesprek dat Jaap van Duijn controleert of hij geen onderdeel is van een klassieke voetbalgrap. Een speler laten opdraven voor een interview omdat hij een uitverkiezing heeft gewonnen en dan met een paar grapjassen klaarstaan om hem vol genoegen op te vangen en uit te lachen. Van Duijn heeft een sterk vermoeden dat hij deze keer het lijdend voorwerp van het staaltje voetbalhumor is. Hij kan maar niet geloven dat hij door de supportersvereniging van ADO Den Haag is verkozen tot dé cultheld uit de clubgeschiedenis. Daar komt bij dat hij onlangs een grap uithaalde met zijn trainer Sjaak Polak, door telefoonnummers stiekem te verwisselen, waardoor Polak iemand anders aan de telefoon kreeg dan hij verwachtte en in verlegenheid werd gebracht. Polak, zelf ook niet vies van een flinke dosis voetbalhumor, snauwde hem direct toe dat hij hem nog wel een keertje terug zou pakken. Voor Van Duijn was het duidelijk: de uitverkiezing tot cultheld in combinatie met een interview voor VI was dé aangekondigde grap van Sjaak Polak.

— Aanbevolen —
Stemronde 3: laatste 13 culthelden maken fraaie verzameling compleet
Stemronde 3: laatste 13 culthelden maken fraaie verzameling compleet
VI gaat op zoek naar de ultieme cultheld. Stem mee!

Als er aan het einde van het telefoongesprek met de huidige aanvaller van de topamateurs van FC Rijnvogels uit Katwijk toch een afspraak uitrolt voor een week later in het ADO-stadion, lijkt de twijfel bij de speler verdwenen. Het is echter van korte duur. Er volgt nog een app-bericht met nogmaals de vraag of het echt geen grap is en een paar uur later hangt zelfs Nathalie Nuiten aan de lijn. Ze is alweer vijf jaar weg als persvoorlichtster van ADO Den Haag, maar zag eerder op de avond wel plotseling de naam Jaap van Duijn op haar telefoon verschijnen. De Katwijker verzocht Nuiten om het toch echt nog een keer bij VI te checken. Hij voelde nattigheid.


PEPERNOOT
De totale verbazing en achterdocht bij Van Duijn is, nog los van de mogelijke fratsen van Polak, zeker niet zo vreemd. Michel Adam, Cor Lems, Lex Immers, Tom Beugelsdijk. Zomaar vier namen die voorbijschieten bij het beeld van een Haagse cultheld. En de lijst zou nog vele malen langer kunnen zijn, waarbij elke speler wel voldoet aan ingrediënten voor de uitverkiezing. Toch kozen de supporters van ADO Den Haag voor een speler die slechts negen minuten in de hoofdmacht acteerde. Jaap van Duijn. De naam zal bij het grote voetbalpubliek buiten de Hofstad dan ook niet direct tot de verbeelding spreken. Maar hoe anders is dat binnen de stadsmuren. Het Alle ballen op Japie roept bij elke Hagenees een glimlach op.

‘Zeker weten, Japie is uitgegroeid tot een absolute cultheld van onze club.’ Aan het woord is Jacco van Leeuwen, voorzitter van de supportersvereniging van ADO Den Haag. Hij kan zich de bewuste 21 juli 2011 nog kraakhelder voor de geest halen. Op een broeierige zomeravond trad de Residentieclub aan tegen het Litouwse FK Tauras, in de tweede voorronde van de Europa League. Nadat de eerste wedstrijd al met 2-3 was gewonnen, leverde de return in Den Haag een eenvoudige 2-0 zege op. Na afloop ging het echter niet over de plaatsing voor de volgende ronde. Alle aandacht was gevestigd op een kleine aanvaller, die vier minuten voor tijd in de ploeg kwam voor Tjaronn Chery. ‘Geloof me, werkelijk niemand had tot dat moment ooit van Jaap van Duijn gehoord. Maar Japie, een gozer uit Katwijk met een enorme bos krullen vergelijkbaar met die van de zanger Gordon in zijn hoogtijdagen, zette het hele stadion op zijn kop. Zodra hij zijn eerste stap binnen de lijnen zette, ging iedereen helemaal los. Het spreekkoor Alle ballen op Japie werd door de harde kern ingezet en dit sloeg gelijk over op de rest van het stadion.’

Daar bleef het zeker niet bij. De bal hoefde tegen de nietige Litouwers niet eens in de buurt van de destijds twintigjarige aanvaller te komen. Alleen al de verschijning van Japie op het veld was voldoende voor massale jolijt op de tribune. ‘We toverden met zijn allen echt alle liedjes tevoorschijn’, vervolgt Van Leeuwen. ‘Zing ik ajai Japie, Japie jee en Japie, Japie, we worden kampioen! Japie in Oranje!, We willen haar zoals Japie! en vooral vaak Alle ballen op Japie.’

Voor wie alles nog eens wil herbeleven is er gelukkig het internet. Nog altijd zijn er filmpjes te vinden met de reacties op de tribune, zelfs eentje waarbij elke seconde van de invalbeurt is vastgelegd. Het plezier spat ervan af, je ziet zelfs supporters massaal richting Van Duijn wijzen als een andere ADO-speler de bal heeft, om die speler aan te sporen de bal naar hem te spelen. ‘Japie deed geen schokkende dingen die wedstrijd, maar is vanaf het begin van zijn invalbeurt tot aan het slotsignaal luidkeels door het hele stadion toegezongen. Supporters hadden buikpijn van het lachen, dit was nog nooit vertoond, volgens mij nergens in de geschiedenis van het betaalde voetbal.’

JAPIE-PRUIKEN
De hoogste tijd om met Japie van Duijn negen jaar naar dato terug te keren naar de plek waar het allemaal plaatsvond. Het kostte wat moeite om hem te overtuigen, maar op deze vrijdagmiddag, wederom half juli, keert Van Duijn samen met zijn vader, ook genaamd Jaap, terug in het ADO-stadion. De krullen hebben plaatsgemaakt voor kort haar, vandaag bedekt onder een pet, en de jonge grillen voor een volwassenere blik. Maar de herinnering aan die dag is nog springlevend als we aan de rand van het veld staan.

‘Daar gebeurde het allemaal’, wijst Van Duijn richting de rechterkant van het veld. ‘Eigenlijk veranderde alles in mijn leven door die invalbeurt. Ik reed eerder op de dag als onbekende speler naar het stadion, ik was al blij dat ik bij de wedstrijdselectie zat. Drie weken eerder was ik aan de voorbereiding begonnen, nadat ik was overgekomen van de amateurs van Quick Boys. En toen stond ik opeens op het veld, zelfs in een Europees duel. Waarbij de supporters helemaal uit hun dak gingen. Hier droomt elk jongetje van twaalf van, en mij overkwam het gewoon. Al die aandacht. Echt volledig uit het niets. Het was een avontuur voor een stripboek.’


© Pro Shots/Willem Vernes
De Japie-hype duurde nog wel even voort in Den Haag. In de week na zijn debuut waren er in de stad al Japie-pruiken te koop. En ook de shirts met het hoofd van de jongeling erop en de tekst Alle ballen op Japie! kenden gretig aftrek. ‘Zag ik opeens supporters met mijn kapsel lopen’, vervolgt Van Duijn met een lach op zijn gezicht. ‘Ik weet nog dat ik een week na die wedstrijd in Den Haag even in het centrum ging winkelen. Het was gewoon niet te doen. Allemaal mensen kwamen op me af, iedereen wilde iets van me. Dat verschil maakte het zo absurd. Ik weet nog dat ik na die wedstrijd opeens allerlei media voor de camera te woord moest staan. Het was iets compleet nieuws voor me.’

`Die dag was mijn hoogtepunt en daardoor misschien ook wel mijn ondergang`

De blik op het veld haalt de herinneringen omhoog. ‘Waar ik ook bewoog op het veld, de bal kwam steeds naar me toe. En de spelers gunden het me ook. Ik weet nog dat we vlak voor het laatste fluitsignaal een vrije trap kregen. Wesley Verhoek, een topgozer, voelde de sfeer goed aan en gaf mij de bal. Ik kwam als rechtsbuiten in het veld, maar schoot die vrije trap met links rakelings naast. Jammer, anders was de avond ook in de statistieken vereeuwigd.’ Van Duijn weet nog goed dat zijn ploeggenoten destijds tijdens en na de wedstrijd de grootste schik hadden om hem. ‘Ik kwam van de amateurs, was twintig jaar, maar paste wel bij de club. Ik was een bluffertje, had een grote bek en vond het allemaal geweldig. Na afloop maakte Wesley Verhoek me nog gek, toen we voor de fanatieke supporters van Midden-Noord stonden. “Japie, je moet je shirt uitdoen”, zei hij. En ja, hoor, ik deed het direct. Stond ik daar met ontbloot bovenlichaam te springen voor de uitzinnige fans.’

Van Duijn kijkt vol genoegen om zich heen in het stadion. Sinds zijn eerste en enige seizoen in het ADO-stadion, kwam hij hier niet meer. ‘Ik weet niet waarom, en nu ik hier weer ben wil ik echt weer snel een keertje gaan, maar het is er eigenlijk nooit meer van gekomen. Maar ik vind ADO een mooie club, man, lekker rauw ook.’ Ook Jaap senior kijkt zijn ogen uit. ‘Kijk, daar zat ik op die avond, samen met mijn vrouw.’ Zijn vinger wijst naar de eretribune. ‘Als vader ben je wel een beetje gespannen als je zoon in het veld komt. Helemaal omdat het zijn debuut was. Maar die orkaan van sfeer en gekkigheid was voor ons ook een complete verrassing. Het was prachtig om te zien, prachtig!’

MCDONALD’S
In het voorbijgaan wordt Van Duijn plotseling opgemerkt. ADO-materiaalman Rob Ravestein moet twee keer kijken, maar herkent de blikken van de Haagse Puyol van destijds en heft spontaan de Alle ballen op Japie-song aan. Een innige omhelzing volgt, waarna tien minuten volgen vol gemeenschappelijke herinneringen aan een bijzondere tijd. ‘Tsja, die dag was mijn hoogtepunt en daardoor misschien ook wel mijn ondergang’, klinkt het tussendoor als harde, maar eerlijke conclusie uit de mond van de voetballer. ‘Ach, je hebt in ieder geval veel plezier gehad, weet je het trainingskamp in Spanje nog, Japie?’ Rob geeft een voorzet, die door Japie direct wordt binnen gekopt met een mooie anekdote. Maar eerst volgt nog wat meer achtergrondinformatie.

`Stond ik daar voor de neus van trainer Maurice Steijn met drie zakken McDonald’s eten, terwijl ik veel te laat was, en aardig wat drankjes op had`

‘Ik was snel populair in de selectie, omdat ik aansluiting had bij de gasten die net zoals ik wel een grote bek hadden. Met Wesley Verhoek, Lex Immers, Ahmed Ammi kon ik direct lezen en schrijven. Zij zeggen wat ze denken, houden van een geintje, en dat heb ik ook. Alleen het verschil was dat zij allemaal al minimaal honderd wedstrijden als prof achter hun naam hadden staan en ik net kwam kijken. Daardoor had trainer Maurice Steijn ook al snel zoiets van: Rustig aan jij, Japie. Alleen ik bleef gewoon mezelf en tsja, dan gaan dingen weleens mis.’

Van Duijn komt aan bij het moment van materiaalman Rob. ‘Trainingskamp, Spanje. We gingen met een groepje op stap en moesten voor een bepaalde tijd weer in het hotel terug zijn. Maar het werd veel later en na het avondje stappen gingen we nog even langs de McDonald’s. Zakken vol bestelden we, en die zouden we in het hotel dan opeten. Ik stapte voorin bij de taxi, met Wesley Verhoek, Lex Immers en Ahmed Ammi op de achterbank. Maar ik had geen geld meer op zak en dat wisten zij ook. Toen we bij het hotel aankwamen, gooiden zij hun deur van de taxi open en renden hard naar hun kamer. Weg waren ze. Zat ik daar, nog met de gordel om, zonder geld naast die Spaanse taxichauffeur, terwijl ik drie grote zakken met McDonald’s-voer op mijn schoot had. Ik proberen uit te leggen, maar ja, dat liep niet goed af.`

`Vervolgens spoedde ik me ook maar naar binnen, maar wie verscheen er in de lobby van mijn neus? Trainer Maurice Steijn, samen met looptrainer Jurgen Seegers, die dagelijks heel fanatiek bezig was met wat je wel en niet moest eten om fit te blijven. Stond ik daar met drie zakken McDonald’s eten, terwijl ik veel te laat was, en natuurlijk aardig wat drankjes op had. En ondertussen kwam een scheldende taxichauffeur achter me aan. Tsja, lul je daar maar eens uit… Toen ik na al het gedoe even later op de hotelkamers van die gasten kwam, gierden ze het uit van het lachen. Wat hádden ze een lol. En ik ook wel, alleen ik wist ook direct dat dit niet echt mee hielp in de jacht op speelminuten.’

In januari 2012 met Wesley Verhoek op zijn rug tijdens het trainingskamp in Spanje.
© Pro Shots/Willem Vernes
In januari 2012 met Wesley Verhoek op zijn rug tijdens het trainingskamp in Spanje.
Die jacht mislukte dan ook hopeloos. Een paar weken na zijn debuut mocht hij nog een paar minuutjes opdraven in een kansloos uitduel met FC Groningen. Daar bleef het bij. Hoe prachtig en imponerend zijn entree ook was, het was al snel weer over met Van Duijn. Het contrast was groot. Voor zowel de club als de supporters stond één ding namelijk vast in juli 2011: aan cultheld Japie ging ADO nog veel plezier beleven. Maar dat liep toch anders.

`De minuten die ik speelde, waren allesbehalve kleurloos. Zelfs mijn oma kijkt de filmpjes op internet nog weleens terug`

‘Dat bedoel ik met dat mijn hoogtepunt ook indirect mijn valkuil werd. Na drie weken beleefde ik mijn debuut, was alles geweldig en voelde ik me opeens echt speler van ADO 1. Iedereen enthousiast, iedereen lovend. Maar onbewust werd de lat daarmee ook heel hoog gelegd. Ik kwam niet meer van de bank af, belandde op de tribune, kwam zelfs wissel te staan bij Jong ADO en moest een paar maanden later ook nog eens meespelen met de amateurafdeling van ADO. Ik had altijd nog maar een amateurcontractje, een reisvergoeding van zevenhonderd euro per maand. Ik beleefde voor mijn gevoel teleurstelling op teleurstelling. Dat was zo apart. Terwijl ik zonder die krankzinnige avond en misschien een rustigere, geleidelijke weg veel meer had kunnen spelen. Maar dat is als, en daar doe ik niet aan. Joh, ik kijk ook niet negatief terug. Integendeel. Het bleef bij één seizoen ADO, maar het was wel een bijzonder jaar en ik heb ontzettend veel lol gehad. En de minuten die ik speelde, waren allesbehalve kleurloos. Zelfs mijn oma kijkt de filmpjes op internet nog weleens terug. En ik kan het zelf later weer aan mijn kinderen vertellen en laten zien. En nu dus gekozen tot cultheld van ADO, door de supporters. Dat is wel echt kicken.’

Dagelijks ziet Van Duijn het ADO-stadion liggen, maar rijdt hij er vervolgens voorbij. Richting het Westland, waar hij in het bollenbedrijf van zijn vader in Honselersdijk werkt. Samen met zijn broer moet hij op termijn het bedrijf gaan overnemen. De kwekerij en de bloemenveiling in plaats van het voetbalstadion. Van Duijn speelde in de jeugd van PSV en Feyenoord, kende een historische doorbraak bij ADO, maar werd vervolgens bij Spakenburg, Quick Boys, Noordwijk en Rijnvogels vooral een zeer verdienstelijke amateurspeler. ‘Maar wij zullen Japie nooit meer vergeten’, zegt Van Leeuwen tot slot namens de supportersvereniging van ADO. ‘Door zijn bijzondere voorkomen en door het meest bijzondere debuut in de geschiedenis van onze club. Hij is voor ons uitgegroeid tot een absolute cultheld!’

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Vane 01, Tante Wil, Franky, FC Jeff, Lellow, Vak_W, carbayon, bert1953, Marcie, Jk23, J001, den haag en 201 gasten.

Bekijk de topshouts