Tag: spitsen

Trending: stadion miljoen nauwelijks systeem verliezen eur

Toon alle shouts

PRIMEUR - SC Heerenveen heeft zich bij PSV gemeld voor spits Danny Koevermans. Heerenveen wil Koevermans voor volgend seizoen toevoegen aan haar selectie. De aanvaller, die reeds een oriënterend gesprek heeft gehad met Heerenveen, is in beeld om het ‘spitsenprobleem’ op te lossen.

Volgens ingewijden is Trond Sollied niet tevreden over het functioneren van de huidige spitsen. Viktor Elm, van origine een middenvelder, kreeg in de tweede seizoenshelft vooral de voorkeur in de punt van de aanval. Ondanks zijn effectiviteit lijkt Sollied niet tevreden te zijn over zijn functioneren als spits.

Koevermans staat ook op het verlanglijstje van Feyenoord. Een transfer naar de Rotterdammers lijkt echter ver weg, omdat externe geldschieters de komst van de spits moeten bekostigen. De geldschieters trekken pas de portemonnee wanneer de Stadionclub een sluitende begroting kan tonen.

Koevermans speelde voor Sparta Rotterdam en AZ alvorens hij in 2007 de overstap maakte naar PSV. Bij de Eindhovenaren kwam de aanvaller dit seizoen 26 duels in actie. Hij was achtmaal trefzeker.

feanonline.nl

Kaos schreef:

Heej Janusz.

Realistisch of niet. Houdt dus in dat er wel geld is..

MAar wat vind jij, is koevermans niet te afhankelijk van goede ballen..

He Kaos

Tuurlijk is ie afhankelijk van goede ballen maar dat zijn de meeste spitsen, hij gaat regelmatig voor zijn eigen kans denkt niet na schiet of kopt gelijk op doel dit is een killer en geloof me mijn gevoel zegt dat het Den Haag nog gaat lukken ook Atteveld, Wetzel En kallen gaan m over de streep trekken ik heb er een goed gevoel bij.

Jansen schreef:

De vraag is: kan je het niet uitgeven of wil je het niet? Ik vind Kolk geen topspeler dus zou hem ook geen topsalaris geven. Je kan je geld maar één keer besteden. Stel je voor dat je een speler die beter is dan Kolk kan halen (en het is nog niet eens zomer dus tijd zat), dan kan je altijd nog beslissen om er wat meer aan te besteden. conclusie: wij willen Kolk niet tegen deze prijs. Verstandig! Het zegt verder helemaal niks over wat we straks nog kunnen uitgeven...

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom ze met Kolk niet tot het gaatje willen gaan.
Onder anderen omdat ze met andere, betere of beter passende, spitsen in gesprek zijn.
Tot alles rond is zullen wij toch niet van alle onderhandelingen wat horen.

Overigens is het nog niet dringen maar alle clubs zijn bezig met versterkingen / spelerswisselingen.
Ik verwacht dan ook dat Wetzel / van der Kallen al volop in gesprek zijn met diverse kandidaten.
En daar zullen er bij zijn aan wie wij met zijn allen niet eens dachten.

’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
Door DENNIS JANSEN

DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.

Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.

Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”

Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”

Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”

Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”

Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”

Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”

Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”

De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”

Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”

Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”

Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”

Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.

Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,

Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”

De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.

In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.

Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”

Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”

’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
Door DENNIS JANSEN

DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.

Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.

Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”

Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”

Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”

Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”

Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”

Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”

Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”

De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”

Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”

Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”

Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”

Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.

Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,

Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”

De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.

In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.

Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”

Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”

ad.nl

den haag schreef:

Drogba of Eto`o hadden het hier waarschijnlijk niet eens gered de eerst wedstrijden zo weinig aansluiting dat er was ik zeg .. Caracciolo 1 seizoen verhuren ( en met optie tot trug halen in de winter ) en dan wel bij RKC dan want dat is TOP JUPILER en miss ERE maar laat die jongen maar een paar wedstrijden spelen in de top eredivisie hij komt er wel

Kan ik me helemaal in vinden, de aanvoer naar de spitsen was aan het begin van het seizoen om te huilen.

Ben toch benieuwd waar het toch steeds aan ligt dat we het in het laatste kwartiertje weggeven.. Mentale weerbaarheid? Concentratie gebrek? Conditioneel niet goed genoeg?

 

Ik weet het nog niet zo met dit ADO.. Ik heb het gevoel alsof we nog steeds makkelijk van iedereen kunnen verliezen..

 

 

Hopelijk komt er een goede centrale verdediger naast Derijck te spelen en gaan we in een ander systeem spelen zodat de spitsen niet constant op een eiland staan..

Midden-oost schreef:

Er gaan een zwik dure speles weg dus investeren graag. Hoogendorp, Waterman, Kahya, Tex, Bosschaart en wie weet Powel dat scheelt wel ff een slok. Tel daarbij op dat we 2 miljoen ontvangen voor Elia en misschien nog centen voor Powel en Bodde dan moet er toch wel het e.e.a. kunnen. 

Eén spits en een keeper is te mager Wetzel, wakker worden !!

Ik lees veel berichten over Bosschaart, maar hij heeft nog een contract voor volgend seizoen.
Dan het gezeik op Powell, welke spits heeft het de laatste jaren wel goed gedaan??? Scoorde Hofstede dan zoveel? Ja Kolk heeft t goed gedaan net als Knopper dit jaar, maar m.i. zijn beiden geen spitsen.
Ik denk dat Powell beter bedient zou moeten worden en dan kan ie wel scoren. Ook Fabio zou ik nog wel een kans willen geven, hij had t zelfde probleem als Powell. Anyway ben benieuwd wat de komende tijd allemaal gaat gebeuren. Hoop wel dat Horvath blijft...

Kwa versterkingen denk ik dat er opzeker nog 2 spitsen bij moeten komen en dat we afscheid moeten gaan nemen van Hoogendorp en Verhoek. En daarnaast een goede 1e keeper. Hoe redelijk Zwinkels ook is, hij is geen punterpakker voor ons en heeft dit seizoen sowieso een punt of 8 niet gepakt met kleine blundertjes. Buijs blijven en dan nog een goede links en rechtsback erbij en dan weten we zeker dat we al in maart op ons gemak kunnen kijken of we stiekem niet de play-offs kunnen meepikken

Kees schreef:

Daar heb je volkomen gelijk in al vond ik Kolk vorige week wel heel erg goed invallen.

Toch ligt het niet alleen aan de spitsen maar meer aan de manier van voetballen. Powel, Hoogendorp, Caraco zijn toch niet de minsten en hebben alle drie een neusje voor de goal maar toch lukt het ze niet.

az speelt het spelletje wat den haag ook speelt en we kunnen toch niet zeggen dat el hamdoui ze niet scoord we hebben dus zo een soort spits nodig.

kolk is zo een speler maar komt denk ik tekort je hebt eigenlijk een niveau hoger nodig.

en dan heb ik het niet over spitsen die hier ook worden genoemd als demouge en jenner.

ik vindt dat lens het wel heeft zeker de laatste wedstrijden is hij volwassen geworden en creert zijn eigen kansen.

over het elftal dat er zes bij moeten komen ben ik het niet zo eens.

er is kwaliteit anders kom je niet tegen veel ploegen op voorsprong maar die kwaliteit is niet goed genoeg om een wedstrijd uit te spelen het elftal moet daarom sterker wat de bank ook sterker maakt ik denk dat als

buijs,knopperd,v/dbergh,buijs,derijck,pique,soltani,ammi,kum,ranckovic,immers
en miric blijven je al een kern heb staan
 op de bank verder horvard,verhoek,caracciolo,tillema,hese
als je dit aanvuld met 3 spelers.
1 centrale verdediger
1 spits
1 rechter spits

ben je denk ik al aardig ver.

we scoren genoeg maar krijgen knullig doelpunten tegen en daar moeten we ons zeker versterken en het liefst met een ervaren centrale verdediger naast derijck

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

wiegah070 en 62 gasten.

Bekijk de topshouts