Tag: kila

Trending: stadion sfeer spelers trainer betere weg

Toon alle shouts

Madmax schreef:

Las net ergens Haagse iconen.... maar wanneer ben je eigenlijk Haags Icoon?

Goede vraag. En dat ligt voor iedereen anders denk ik.
Wat mij betreft zijn dat Haagse spelers/trainers die iets groots hebben bereikt dan wel veel voor ADO hebben betekend.

Er zijn een aantal Haagse iconen tot en met de jaren 70. Toen ADO echt goed was. Ik ken er weinig want voor mijn tijd helaas. Aad Mansvelt is de grootste.
Namen aan wie ik dan denk zijn Theo van den Burch, Ton Thie, Lex Schoenmaker, Piet de Zoete, Aad Kila, Joop Koorevaar enzovoorts.
Dick Advocaat en Martin Jol zijn m.i. Haagse iconen, want lange tijd voor ADO gespeeld in de goede tijd en als trainer heel veel bereikt. Jammer dat Advocaat nooit echt iets voor ADO wilde betekenen na zijn spelerscarriere.
Ernst Happel zou ik ook een Haags icoon noemen, beste FC Den Haag trainer ooit.

Dat zijn m.i. de echte Haagse iconen, de grootheden.

Dan heb je m.i. de tweede garnituur iconen.
Immers en Beugelsdijk vind ik niet op dezelfde hoogte staan. Ze zijn wel écht herkenbaar Haags en best trouw geweest aan de club, iconen van deze tijd maar kunnen qua voetbalcapaciteiten niet in de schaduw staan van de generatie Mansvelt (Immers misschien wel?).
Bulykin is een seizoens-icoon, maar hier veel te kort geweest.
Generatie jaren 80, de matjes-lichting, was ook herkenbaar Haags en haar op de tanden, maar ook niet zo goed als de jaren 60/70: Frans Danen, Michel Adam, Leo Schellevis.
Dan nog een paar geweldige Haagse voetballers die te kort bij ADO hebben gespeeld om een Haags icoon te zijn: Tcheu La Ling, Eljero Elia, Nathan Aké.

Dus bij Haags icoon denk ik aan de jaren 60/70 toppers, Happel, Jol, Advocaat en een beetje Immers.
Benieuwd wat anderen vinden.

Premium artikel in het AD.

Jol over ontslag Rankovic: `Niemand hoeft naar mij te luisteren, maar het kan af en toe wel slim zijn’

INTERVIEWMartin Jol werd in december 2019 technisch adviseur bij ADO Den Haag. De oud-speler wilde helpen en zijn club een Haagser gezicht geven. Een roerig jaar met twee voortijdig vertrokken trainers en veel kritiek op het spelersbeleid later, blijft hij standvastig. ,,Ik heb nu meer stress dan ik ooit heb gehad als trainer.’’

Als Martin Jol (64) over ‘zijn club’ praat, heeft hij het vaak over FC Den Haag, zoals ADO Den Haag vanaf de fusie tussen ADO en Holland Sport in 1971 tot 1996 heette. En dat is niet zo gek. Bedenk een hoogtepunt uit de tijd dat de club die naam droeg en de kans is groot dat het huidige hoofd van het Haagse technisch hart erbij was.

ADO kan nu niet anders spelen dan op deze manier: ‘We moeten nog een hoop leren’

,,Dat FC Den Haag, daar heb ik zo’n goed sterk gevoel bij’’, zegt hij. ,,Dat geel-groen. Ik zou zo graag willen dat meer mensen zich net zo tot de club aangetrokken voelen als ik.”

Jol begon er zijn carrière, stond in het basiselftal dat in 1975 de ten koste van FC Twente de beker­finale won. Hij deed mee toen FC Den Haag de kwartfinale van de ­Europa Cup II haalde. En hij sloot er zijn voetballoopbaan af. De drievoudig international speelde in 1985-1986 ook een cruciale rol in één van de meest ­memorabele seizoenen uit de clubgeschiedenis, toen de FC ongeslagen kampioen van de eerste divisie werd.

Deze club heeft nooit een cultuur gehad waarin de ‘eigen mensen’ echt werden gekoesterd. Er zijn hier vrijwel altijd buiten­staan­ders aan de leiding geweest.

Jol in 1985 in zijn laatste periode als speler in Den Haag, met woeste baard in een wedstrijd tegen Willem II. © AD/HC

In de Ernst Happel Lounge van het Cars Jeans Stadion hangt een foto van hem uit die periode, duidelijk herkenbaar vanwege de robuuste baard die hij op dat moment had. Hij is er trots op.

Maar zo belangrijk voor het huidige ADO Den Haag als hij toen was, werd hij lange tijd niet meer. En dat is in zekere zin best vreemd. Want de carrière van de voetballer Martin Jol was mooi, zijn status als trainer werd nog veel groter.

Met Roda JC won hij de KNVB-­beker, de eerste prijs in de Limburgse clubgeschiedenis. Het piepkleine RKC bracht hij naar de top 6. Jol boekte successen bij Tottenham Hotspur, HSV, Ajax en Fulham, maar hoofdtrainer van ADO Den Haag werd hij nooit. Toen hij eind 2015 toetrad tot de raad van commissarissen in Den Haag (hij zat tot juni 2017 in het toezichthoudende orgaan van de club), was hij tegelijkertijd nog eventjes trainer van het Egyptische Al-Ahly, maar aan de slag gaan bij ADO was geen serieuze optie.

Je moet na jouw tijd bij Fulham toch gevraagd zijn om trainer van ADO Den Haag te worden?
,,Ja. Soms alleen maar voor de vorm, moet ik eerlijk zeggen. Maar het is er nooit van gekomen.”

Baal je daar achteraf nog van?
,,Nee, joh. Ik ben zo verschrikkelijk Den Haag-gekleurd. Ik heb er zestien jaar gewerkt. Ik ben één van de weinigen die de club in al zijn facetten heeft meegemaakt. Als ADO, als FC Den Haag, als ADO Den Haag. Maar deze club heeft nooit een cultuur gehad waarin de ‘eigen mensen’ echt werden gekoesterd. Er zijn hier vrijwel altijd buitenstaanders aan de leiding geweest.
,,Wat het ook is, Aad de Mos zei dat laatst treffend: je moet bij elke club waar je zit op een gegeven moment weg. Maar als die club je familie is, dan zit je toch jarenlang heel gek te kijken als je er bent weggestuurd. Dan is het een voordeel als je er niet werkt, want dan kan je niet uit je eigen familie worden gejaagd. Maar dat is niet de reden waarom ik hier nooit trainer ben geworden, hoor.’’

Lichamelijke klachten waren dat de laatste jaren wel. ,,Ik heb, zoals ze dat in Engeland zeggen, een minor heart attack gehad. Een blokkade van de circumflex. Dat heb ik als een ­teken van boven gezien. Dat ik het rustiger aan moest doen.”

Maar dat heeft Jol niet lang volgehouden. Inmiddels speelt hij alsnog een cruciale rol bij ADO Den Haag. Niet als trainer, maar als hoofd van het technische hart. Hij heeft de belangrijkste stem in de samenstelling van de selectie, maar probeert ook zijn kennis te gebruiken voor het hervormen van de Haagse jeugdopleiding. ,,Ik heb nu meer stress dan ik ooit heb gehad als trainer’’, vertelt hij. ,,En dan heb ik het over het meeleven tijdens de wedstrijden. Als we niet winnen, ben ik niet te genieten.”

Jol bekleedt zijn nieuwe functie sinds afgelopen lente. Maar algemeen directeur Mohammed Hamdi haalde hem in december 2019 al binnen als adviseur. ADO Den Haag stond op dat moment voorlaatste in de eredivisie en ging Alan Pardew aanstellen als de nieuwe hoofdtrainer, als op­volger van Alfons Groenendijk. In die fase vertrokken ook veel directie­leden en managers bij de club. Het jaar 2020 zou niet bepaald rustig ­worden, dat was toen al duidelijk.

Waarom ben je er weer ingestapt?
,,Ik vond het vervelend dat de club in een slechte situatie zat. En Mo zat hier. Ik kende hem. Toen ik zag dat hij hier algemeen directeur was geworden, kreeg ik nóg meer interesse in hem en de club. Hij is een man die twaalf tot veertien uur per dag werkt. Dat vond ik heel positief. Het is een jonge gozer die de club erbovenop wil helpen. Bij zijn voorgangers dacht ik steeds dat het niet zou gaan lukken. Maar bij Mo zie ik dat het hem écht iets doet. Hij is misschien niet op het beste moment ingestapt, maar zeer ambitieus.”

Jol wilde helpen. En hij probeerde aanvankelijk Tscheu La Ling met zich mee te krijgen. Ling had als eigenaar van het Slowaakse AS Trencín be­wezen een club met gericht beleid omhoog te kunnen stuwen. Hij heeft volgens generatiegenoot Jol een blauwdruk voor hoe de topsport­cultuur binnen een club moet zijn. ,,Hij heeft een concept dat werkt. Maar Tscheu La vroeg zich af waar ik aan begon. ‘Je trekt aan drie dode paarden’, zei hij. Maar ik weet dat hij ook een hart voor de club heeft.

,,Het is toch onze club? Er is hier niet vaak iemand geweest die hele dagen werkt en daar niets voor hoeft te hebben. Kijk, RKC en Tottenham Hotspur zitten in mijn hart, maar deze club zit in mijn ziel, hier ben ik opgegroeid. Daarom doe ik het.”

Zijn poging om Ling erbij te betrekken, was ook zijn eerste actie richting de cultuuromslag die hij graag ziet plaatsvinden. Jol wil dat het Haagse gezicht zichtbaarder wordt binnen ADO, hij heeft het vanaf zijn eerste dag als hoofd van het technische hart benadrukt. En dat Haagse gezicht moet er eerst in de organisatie komen.

Wat hoop je hier nou te bereiken?
,,Ik wil gewoon dat die Haagse gezelligheid en topsportcultuur er is. Ik zou willen dat het een Haagse club is, met Haagse mensen bovenin. Oud-spelers, zoals Tscheu La, Harry van der Laan, Lex Schoenmaker, Aad Kila, Dick Advocaat, Piet de Zoete, enzovoort. Dat soort gasten heb je nodig. Geen dwarsliggers, maar clubmensen met een goede mening. Op dit moment moeten we uiteraard al blij zijn als ADO in de eredivisie blijft. Dat is eigenlijk belachelijk, maar wel de realiteit. Het is nog steeds een grote club, al zou je dat op dit moment niet zeggen. Ik heb in mijn hoofd dat we op termijn, net als FC Utrecht, structureel een subtopper kunnen worden.’’

Wat moet er tegenover staan, wil je hier je energie in blijven steken?
,,Dat de jeugdopleiding zich ontwikkelt, bijvoorbeeld. Want dat vind ik het leukste. Dan ben je, zonder al te veel druk, bezig met de middellange termijn. We hebben het daar al helemaal veranderd. Er lopen goede spelers rond. Ik zou er zo een aantal kunnen opnoemen, bijvoorbeeld jongens die we kortgeleden hebben vastgelegd, die het eerste kunnen halen.’’

Wie?
,,Als het goed is, kun je dat de komende seizoenen zelf gaan zien. Ik zou trots zijn als we op een gegeven moment een speler voor een paar miljoen verkopen nadat hij hier op jonge leeftijd is gekomen en langzaam is gebracht. Als we dat bereiken, zijn we op de goede weg.”

Als een club je familie is, is het een voordeel als je er niet werkt, want dan kan je niet uit je eigen familie worden gejaagd.

Maar het herinrichten van de jeugdopleiding is één, Jol moest afgelopen zomer ook een metamorfose in gang zetten bij het eerste elftal. ,,We zijn begonnen met het aantrekken van jonge spelers. De bedoeling was om de selectie daarna aan de bovenkant te versterken. Het gros van de oudere spelers vervangen en een goede, ervaren as creëren. Dat is niet helemaal gelukt, maar we zijn er nog steeds mee bezig.’’

De belangrijkste reden daarvoor is de financiële situatie in Den Haag. ADO staat er slecht voor en moet ­saneren. Het overbrengen van zijn liefde voor de stad Den Haag was vaak Jols belangrijkste betaalmiddel bij zijn zoektocht naar nieuwe spelers. ,,Den Haag, met het strand en het groen op twee kilometer van elkaar, is één van de allermooiste steden van Europa’’, vertelt hij. ,,Toen we in onderhandeling waren met David Philipp ben ik met hem door de stad gaan rijden, over de boulevard. Het was goed weer en ik dacht: nu moet hij wel komen. Want het is geen vanzelfsprekendheid dat iedereen maar even naar ADO Den Haag komt, hè? Wij kunnen niet zo makkelijk een speler halen.’’

Toch trok ADO achttien spelers aan voor de hoofdmacht. Bovendien werd er een heel nieuw tweede team geformeerd en een groot aantal jeugdspelers naar Den Haag gehaald.

Was een tussenoplossing niet ­beter geweest? Een paar directe versterkingen in plaats van achttien nieuwe spelers?
,,Nee, dat zeggen zo veel mensen. Maar dat kon op een gegeven moment niet meer. We zaten al aan het maximum van ons salarishuis. We hadden het van tevoren helemaal uitgestippeld, maar we moeten handelen naar de financiële situatie. Er is al eerder geprobeerd om de selectie te transformeren en wij pakken nu door. In het belang van de club. We proberen onze nek uit te steken.’’

ADO begon niet goed aan de competitie. De club staat voorlaatste, net als een jaar geleden, toen Jol zijn missie begon. Het leverde het hoofd van het technische hart al veel kritiek op. De selectie die hij met de club heeft samengesteld, is volgens velen niet goed genoeg voor de ere­divisie.

Daarnaast speelde hij een rol in het snelle ontslag van Aleksandar Rankovic, de trainer die niet naar Jol geluisterd zou hebben. ,,Niemand hoeft naar mij te luisteren’’, countert de technisch adviseur. ,,Maar het kan slim zijn om het af en toe te doen.’’

En kritiek? Die kan Jol wel hebben. ,,Iedereen roept maar dat het hier niet goed gaat. Maar dat weten wij ook wel. Het voetbal is nog niet zo heel goed, we zijn verjongd. Wij hebben de handschoen opgepakt om er weer wat moois van te maken. We willen dat iedereen trots is op het geel-groene shirt. We hebben er vertrouwen in dat het gaat lukken en het liefst met Haagse jongens in de organisatie. Ik heb in elk geval mijn verantwoordelijkheid genomen en ik kan er ook niet mee stoppen. Soms lig ik er wakker van, maar ik ga door. Deze club moet overeind komen en weer omhoog.’’

Tom, Lex en de heimwee naar ADO Den Haag

We doen iets nieuws op VI PRO. Op deze plek geen doorwrochte tactische analyse of diepgaand interview, maar een andere kijk op gebeurtenissen en personen in het betaalde voetbal. In de tweede aflevering aandacht voor de nalatenschap van twee Haagse iconen.

In een competitie die steeds meer terrein wordt van clubhoppers, waren Tom Beugelsdijk en Lex Immers aangename uitzonderingen. Jongens van de club en de stad, die niet in Den Haag speelden omdat daar het meeste geld te verdienen was, maar omdat het was wat ze het liefste deden.

In Zuid-Europa komt het nog regelmatig voor. Spelers die het leeuwendeel van hun carrière op één plek slijten, vergroeien met hun club en een natuurlijke verbinding met de supporters zijn. In Nederland zijn ze schaars. Mark van de Maarel is verknocht aan FC Utrecht, Wout Brama kon toch niet zonder FC Twente en Bram van Polen staat synoniem voor PEC Zwolle. Dan ben je er al zo’n beetje.

‘Schuim op die bekken, wij willen schuim op de bekken.’ Als het Haagse publiek zijn spelers aanspoorde, wisten Beugelsdijk en Immers wat hen te doen stond. Even gas geven, erin kleunen, keekie uitdelen. Energie in de wedstrijd brengen, de vonk met het publiek doen overslaan. Die wisselwerking zat namelijk al jaren in hen verankerd. Het enige verschil met vroeger was dat ze nu niet meer op de tribune stonden, maar op het veld.

Beugelsdijk liet in Duitsland een paar jaar geleden bakken met geld liggen, om thuis te kunnen komen. ‘Het was echt niet zo dat ik kapot ging van de heimwee’, zei hij eerder over zijn tijd bij FSV Frankfurt. ‘Maar elke keer dat ik Den Haag inreed, voelde ik me heerlijk. Als ik dan weer terug naar Duitsland moest, was het van: Oh jee, daar gaan we weer.’

Immers verscheurde een topcontract bij Club Brugge voor zijn rentree achter de duinen. Zelden was een speler zo gelukkig bij zijn presentatie als Immers in 2018 bij zijn terugkeer in Den Haag. Hij was weer waar hij hoorde, zijn familie keek stralend toe. De plannen waren duidelijk: een paar jaar voetballen, daarna als trainer verder. Immers zou oud worden bij ADO Den Haag.

Twee jaar geleden wilden we als VI graag een dubbelportret van Beugelsdijk en Immers maken. Een verhaal over ADO, Den Haag, thuiskomen en clubliefde. Bij een Haags koffiehuis zouden de foto’s geschoten worden. De twee waren enthousiast. De toenmalige perschef wat minder. Hij deed zijn beklag over het hoge ‘Midden Noord-gehalte’ van het verhaal. Een grand-café werd als alternatieve locatie naar voren geschoven. Het was een idee waar niemand zich in kon vinden, het plan viel in het water.

‘Als ik dan weer terug naar Duitsland moest, was het van: Oh jee, daar gaan we weer.’

Deze zomer moesten Tom en Lex allebei vertrekken. Wegbezuinigd, slachtoffers van de zoveelste frisse wind. Zakelijk zal het allemaal te beargumenteren zijn. Toch bloedt het geel-groene hart. Tom Beugelsdijk en Lex Immers zijn zo Haags als de ooievaar en Het Zuiderpark. Wettige erfgenamen in de lijn Lex Schoenmaker, Aad Kila en Michel Adam. Direct en eerlijk, uitgesproken en onafhankelijk. Tot het randje en soms erover.

Nee: ze waren geen hoogvliegers. Ja: ze deelden afgelopen seizoen in de malaise. Goedkoop zullen ze evenmin geweest zijn. Maar voetbal is geen kale rekensom. Het is ook gevoel, emotie en loyaliteit. Wie trekt onvoorwaardelijk de kar? Wie staat er op als het tegenzit? Hoe betrokken voelt een speler zich bij het lot van zijn club?

Beugelsdijk en Immers stonden met ADO Den Haag op, en gingen ermee naar bed. In hun plaats is een bont gezelschap huurlingen en broodvoetballers ingevlogen. Het is nog vroeg om te oordelen, maar veel beter lijkt het er allemaal niet op geworden.

Afgelopen weekend, tijdens de abominabele thuiswedstrijd tegen FC Groningen, zetten de Haagse fans in de slotfase een clandestien spreekkoortje in. Een ultieme poging om het vuurtje op te poken. Schuim op die bekken, wij willen schuim op de bekken. Op het veld gebeurde niets. Zelden voelde het Haagse kwartiertje zo leeg.

Kees schreef:

Objectief gezien zijn er absoluut betere voetballers dan onze regio-spelers en ook voor dezelfde kosten. Zeker in deze huidige tijd.

Persoonlijk zie ik liever Zwinkels, Bakker, Immers, Beugelsdijk en andere regio-spelers in plaats van allerlei onbekenden.

Volledig eens met Kees. Ik zie ook graag jongens met wortels in de regio die zelf op de tribunes gebben gestaan. Hoeven er geen elf te zijn maar het geeft een extra herkenbaarheid . Voor en door hagenezen.Eens dat ze dan wel van een zeker niveau moeten zijn. Nu houdt het niet over misschien maar die 7 huurlingen vorig seizoen is toch het ultieme voorbeeld dat dat het ook niet was. Waar zat ik naar te kijken. Mooiste seizoenen waren toch die met Mansveld, Kila, schoenmaker, van den burg, van Vianen , etc. Daar zijn we nu niet en gaan we hopelijk weer naar toe ( Jol mag weten hoe). Ok. Dream on mag je zeggen maar het is al jaren geen feest en toch blijf ik supporter. Tegen beter weten in. Maar een ratjetoe voor twee plaatsen hoger ? Kijk naar Vitesse met zijn ingekochte team, supporters daar klagen ook over gebrek aan herkenbaarheid.

KingBek schreef:

https://www.vi.nl/pro/jol-bouwt-aan-ado-waarom-hebben-wij-hier-geen-ziyechs-lopen?utm_source=headliner.nl&utm_medium=link&utm_term=free&utm_content=textlink&utm_campaign=Headliner.nl

Iemand die VI pro heeft en dit artikel ff met de box kan delen? Dank

Als middelpunt van het Technisch Hart geeft Martin Jol (64) vorm aan de bouw van een nieuw, herkenbaar ADO Den Haag. Het wordt een klus van de lange adem, maar de oud-speler en ex-topcoach van onder meer Tottenham Hotspur, Fulham, HSV en Ajax loopt er niet voor weg. ‘We teren hier al 45 jaar op een wedstrijd tegen West Ham United.’

In Waalwijk bedacht hij ooit de bouw van een kathedraal als metafoor voor de groei van RKC, maar in Den Haag blaast Martin Jol vooralsnog niet te hoog van de toren, want die staat net in de steigers. De ex-toptrainer zit tegenwoordig in het Technisch Hart van ADO Den Haag en legt op die manier heel langzaam een fundament waarop ‘gewoon weer een normale, gezonde club’ moet gaan ontstaan.

‘We willen er echt iets van maken’, vertelt Jol in zijn eigen skybox in het stadion, dat een kleine facelift heeft ondergaan. De Residentie-lounge is nu vernoemd naar de legendarische oud-trainer Ernst Happel, beneden is het plastic veld vervangen en ruikt het weer naar vers gemaaid gras. ‘Kom eens’, zegt Jol, ‘wat zie je daar bij de cornervlag? Daar waar nog een beetje kunstgras ligt, loopt het veld wat af. Op die manier kun je nooit een goede corner nemen, want dan kom je niet uit met je passen. Daar moeten we even wat aan laten doen.’ Jol is in zijn element. ‘Het zijn kleine dingen, maar daarmee begint wel alles.’

ADO Den Haag is niet op eigen kracht in de Eredivisie gebleven. Hoe groot acht u de kans dat de club dat volgend jaar wél lukt?

‘We hebben geluk gehad, doordat de competitie vanwege corona ongeldig werd verklaard, want zo moet je het zien. Ik vind het nog steeds een verstandige beslissing; je weet nooit of we het alsnog hadden gered. Neemt natuurlijk niet weg dat we blij zijn en toch ook een beetje nederig. Er zijn bij deze club jarenlang dingen niet goed gegaan en dat proberen we te veranderen. Stap voor stap, maar als ik naar het nú kijk, ben ik niet ontevreden. Er staat een basis waarmee we in ieder geval aan de voorbereiding kunnen beginnen, maar we zijn er natuurlijk nog lang niet. Naast een ervaren speler als Peet Bijen hebben we vijf nieuwe spelers gehaald. Jonge, talentvolle jongens van wie we denken en verwachten dat ze ons op termijn beter zullen maken. Het basiselftal is alleen nog nagenoeg hetzelfde als de ploeg die de afgelopen jaren allesbehalve stabiel heeft gepresteerd. Dat zie ik natuurlijk ook.’

Dus kunnen we niet veel méér verwachten van het nieuwe ADO Den Haag?

`We gaan niet ineens fluitend in het linkerrijtje spelen, nee`

‘We gaan niet ineens fluitend in het linkerrijtje spelen, nee. Maar stel je voor dat we die jonge gasten níét hadden gehaald. Die nieuwe spelers móésten we halen, ook al hebben we niet zo veel geld. Deze groep heeft ook nieuwe energie nodig.’

ADO eindigde vorig seizoen als voorlaatste met de oudste ploeg van de Eredivisie. Vijf basisspelers zijn ouder dan dertig jaar en liggen ook nu nog vast. Waar is het fout gegaan?

‘Je moet waarde creëren op het veld. Spelers ontwikkelen, ervoor zorgen dat ze van waarde worden voor je club en ze uiteindelijk met winst verkopen. Die spelers leid je zelf op of je haalt ze ergens anders op en maakt ze vervolgens beter. Zo doet vrijwel iedere club het. Maar hier is het de laatste jaren onvoldoende gelukt. Er moest niet voor niets na elk seizoen geld bij. Als je zegt dat wij de oudste ploeg hebben van de Eredivisie, dan stel je aan de ene kant vast dat we een te dure huishouding hebben, maar tegelijkertijd ook dat we te weinig kapitaal hebben staan op dat veld.’

Dat is een failliet businessmodel. Hoe verander je dat?

‘We zullen onze talenten moeten ontwikkelen om ze op termijn te kunnen verkopen. Tegelijkertijd beseffen we ook dat er pas kapitaal vrijkomt wanneer spelers die zwaar op de begroting drukken, zullen vertrekken. Dat is de spagaat waarmee we nu te maken hebben. We zijn momenteel in sportief opzicht afhankelijk van de revanchegevoelens van de oudere spelers. Zij moeten laten zien dat ze het in zich hebben deze ploeg te dragen en goed te presteren. We rekenen op hun eergevoel.’

U bouwt nu niet als trainer, u bent opzichter in plaats van uitvoerder.

‘Ik moet dus een trainer hebben met wie ik op één lijn zit. Aleksandar Rankovic is de uitvoerder en ik zal hem helpen waar ik kan.’

Rankovic is een totaal onervaren trainer die de wederopstanding moet gaan vormgeven. Neemt u een risico?

‘Alan Pardew kon bogen op heel veel ervaring en hij had het ook moeilijk. De vraag is dus: wat is ervaring? Ik was veertig jaar toen ik bij Roda JC terechtkwam, zo’n beetje de leeftijd die Rankovic nu ook heeft. Ik weet dus hoe hij zich voelt. Een jonge trainer wil twee dingen: overleven en een goed figuur slaan. Maar wij zijn als club ook bezig met de toekomst, dat kan weleens leiden tot botsende belangen. Ik weet namelijk ook hoe het is te moeten pronken met andermans veren. Bij Roda JC haalde Nol Hendriks de spelers en ik moest er wat van zien te maken. Voordat ik begon, verloren ze nog even met 8-0 van PSV. Ik stapte niet in een gespreid bedje, maar we eindigden bij de eerste vijf, wonnen de beker en haalden Europees voetbal. Niet dat ik dat verwacht van Ranko, hoor…’

Aleksandar Rankovic begint in Den Haag aan zijn eerste klus als hoofdtrainer.
© Pro Shots/Mischa Keemink
Aleksandar Rankovic begint in Den Haag aan zijn eerste klus als hoofdtrainer.
Rankovic moet wel luisteren?

`Uiteindelijk beslist Rankovic wie er speelt. Hij kan wel naar me luisteren, maar dat is wat anders dan dat hij moet doen wat wij zeggen`

‘We werken hier met een Technisch Hart en daar nemen we de beslissingen. Wie komt er wel en wie niet? Waar geven we geld aan uit? Ranko maakt natuurlijk ook deel uit van dat Technisch Hart. En dan kijken we ook naar de lange termijn. Maar uiteindelijk beslist de trainer/coach wie er speelt, híj maakt de opstelling. Hij kan dus wel luisteren, maar dat is wat anders dan dat hij moet doen wat wij zeggen. Het enige dat ik kan doen, is hem vertellen over mijn eigen ervaringen, zodat je als coach soms ook moet afstappen van wat je in je hoofd hebt.’

Leg uit.

‘Bij RKC Waalwijk had ik voor de rechtsbackpositie ooit Romeo van Aerde, Darije Kalezic en Michael Lamey, die weg moest bij Ajax. Hem stelde ik op; jonge jongen, geen ervaring, wel talentvol. Dat moet je dan wel durven als trainer, want een coach die net begint, zal kiezen voor Van Aerde of Kalezic. Alleen verkochten we na een jaar Lamey voor een recordbedrag aan PSV, snap je? Een trainer moet meehelpen aan het creëren van waarde op het veld en soms gaat dat een beetje ten koste van zijn hang naar veiligheid of reputatie.’

Kunnen loslaten, is dat het moeilijkste voor een beginnende trainer?

‘Wie heeft-ie nu weer gehaald? Dat dacht ik bij Roda JC ook weleens als Nol met een nieuwe speler aankwam. Maar dan zei-ie: “Martin, hij is goeoeoed”, met die zachte G. Had Nol met Jos Daerden of Erik Gerets gebeld. Die mensen namen hem niet in de maling, hij vertrouwde op ze. Moest ik dat dan níét doen?’

Bouwen in Den Haag is moeilijker dan ergens anders, door het verwachtingspatroon dat er toch is.

`Het is hier, op een paar uitschieters na, al dertig jaar onder de maat`

‘Ik ben 64 jaar, ik laat me daardoor niet op de kast jagen. Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Dus ik heb van mezelf en van mijn mensen hoge verwachtingen, maar als het gaat over de club… Welke verwachtingen dan? ADO Den Haag is niet in 2016 top en twee jaar later ineens wat minder. Het is hier, op een paar uitschieters na, al dertig jaar onder de maat. Bij een grote stad als Den Haag hoort normaal gesproken qua status een Eredivisie-club die structureel deel uitmaakt van de subtop. We teren hier al 45 jaar op een wedstrijd tegen West Ham United, waar ik als speler toevallig ook bij was. En verder: een paar oplevingen onder Vujadin Boskov, Rob Baan, Rinus Israel en John van den Brom, die zich via de play-offs plaatst voor Europees voetbal en gelijk eruit vliegt tegen Omonia Nicosia. Dat gaan we nu proberen te veranderen, maar dat doe je niet in een maand. Daarvoor is visie nodig. Zoiets kost tijd, bloed, zweet en tranen, en onderweg zullen we best een paar teleurstellingen te verwerken krijgen.’

Als commissaris van ADO Den Haag stond u ooit lijnrecht tegenover grootaandeelhouder United Vansen. Nu werkt u samen met de Chinese eigenaren. Hoe valt dat te rijmen?

‘Heel simpel: ik had toen een andere rol. United Vansen had beloofd het verlies in het eerste jaar na de overname te compenseren, daar had Hui Wang voor getekend. Ging om tweeënhalf miljoen euro en via de Ondernemingskamer hebben we dat uiteindelijk afgedwongen. Maar daarna verviel de afspraak en moest de club toch weer aankloppen bij United Vansen. Wij hebben toen als rvc gehandeld in het belang van de club, terwijl ik Wang al in die tijd ook wel begreep.’

De ongezonde bedrijfsvoering die hij zag, zag u ook?

‘Ik kan me herinneren dat de club zes miljoen aan inkomsten had begroot, maar dat er maar voor drie miljoen binnenkwam. Dan weet je op voorhand dat je drie miljoen tekortkomt. Wat is het dan fantastisch als je een aandeelhouder hebt die bijpast. Met tegenzin, maar ze deden het wel. En het ging maar door, ieder jaar weer in de min. Ik kan me nog één zin van Wang goed herinneren, toen ik samen met Wim Deetman, Kees Jansma en Martin Toet als commissaris tegenover hem zat. “Waarom geven jullie ons de schuld en niet het management?” Hij heeft gelijk, dacht ik. Op dat moment was het onze prioriteit dat geld binnen te krijgen zodat de club in ieder geval kon blijven bestaan. Maar wat Wang toen zei, ben ik nooit vergeten.’

De Chinezen hebben intussen vijftien miljoen verlies gecompenseerd.

‘En ik snap ook dat ze de club niet hebben overgenomen om elk seizoen miljoenen bij te leggen. Als je dan kijkt naar het beleid dat gevoerd is... Bjørn Johnsen is voor een flink bedrag naar AZ vertrokken, maar helaas was het een uitzondering. Dit jaar alleen al hebben we een verloop van twintig spelers. Afgelopen zomer kwam er een aantal, in de winter met Pardew weer een stuk of acht en momenteel zijn we opnieuw bezig. Dat verloop is te groot, zonder dat we de zekerheid hadden dat er ieder jaar een Johnsen tussen zat. Te veel spelers kwamen en gingen, en het leverde niks op.’

U begon tegelijk met Alan Pardew. Hij haalde acht spelers naar de club die weinig hebben toegevoegd. Had u niet kunnen ingrijpen?

`Misschien hebben we wel te veel vertrouwd op het netwerk van Alan Pardew`

‘Pardew had zijn voorwaarden en er was de druk van tijd. De club moest snel handelen en misschien hebben we wel te veel vertrouwd op het netwerk van Alan. Ik was net binnen, moet ik dan een ervaren Premier League-coach vertellen wat hij moet doen? Ik kon niet méér doen dan mijn zorgen uitspreken. Dat is dan de consequentie als je geen verantwoordelijkheid draagt. Dan hóéven ze niet per se naar je te luisteren.’

Het salarishuis van ADO Den Haag kroop richting de vijf miljoen euro, dat van Sparta Rotterdam ligt onder de vier. Heeft deze club niet gewoon op te grote voet geleefd?

‘Ik denk dat je een terechte conclusie trekt. Maar ik begrijp het wel: ze wilden in de Eredivisie blijven, alleen heeft het met visie en beleid al dertig jaar niets te maken. Van alle grote clubs in grote steden is ADO Den Haag de enige die geregeld eruit vloog. Deze club wordt dan ook al zo’n dertig jaar geregeerd door buitenstaanders. De tijd dat ADO-legenden zoals Herman Choufoer en Eddy Hartmann de club leidden, is nooit meer teruggekomen.’

Sfeer in het stadion van ADO Den Haag.
© Pro Shots/Dennis Wielders
Sfeer in het stadion van ADO Den Haag.
Daarin ziet u een verband?

`Weet je wat nou typisch Haags is? Mensen van buiten de kans geven en mensen uit eigen stad op voorhand afserveren`

‘Hans Walraven reed ooit op een motor Het Zuiderpark in en werd voorzitter. Dat had geen Hagenaar ooit kunnen doen. Ook ik niet en ik heb met deze club een keer de beker gewonnen en twee keer Europees gespeeld. Weet je wat nou typisch Haags is? Mensen van buiten de kans geven en mensen uit eigen stad op voorhand afserveren. Hagenaars zijn veel te kritisch op elkaar.’

Zou je kunnen stellen dat het bij deze club al onrustig is sinds de fusie?

‘Daar heb je wel een punt. In 1971 werden we FC Den Haag. Holland Sport hield op te bestaan, de licentie lag bij de HFC ADO, de moederclub. Van rood-groen werden de clubkleuren geel-groen, die van de stad Den Haag. Het gevolg was dat de club nooit een eigen gezicht had. In al zijn lelijkheid zijn dat mooie kleuren, geel-groen, maar je kunt net zo goed zeggen dat het niet de lekkerste combinatie is. Alleen: ze zijn van de stad en ik ben ze mooi gaan vinden, nog steeds. Nog altijd is er discussie. Wat is het nou? Rood-groen? ADO, FC Den Haag? Geel-groen? FC Den Haag ADO? ADO of FC, uiteindelijk ADO Den Haag. Het is een gek soort dualisme. De oude garde wil ADO, de nieuwe generatie is meer FC Den Haag. Ik mag het zeggen, want ik heb bij allebei gevoetbald. Begonnen met Tscheu La Ling, Martin Toet, Johnny Dusbaba, Aadje Kila en Leen Swanenburg bij ADO, waar we als jonge gasten een contract kregen.’

Hoe is dat op te lossen?

‘Door consequent Den Haag te blijven benoemen. Dus niet: Trots op ADO. Of: ADO, onze trots. Nee: Trots op ADO Dén Háág.’

Bij uw aanstelling zei u dat ADO Den Haag weer een Haagse club moet worden. Legt u eens uit waarom dat zo belangrijk is.

`Ik zie er wel een uitdaging in om door middel van sport, in dit geval voetbal, Den Haag weer één te maken`

‘Omdat deze club niet zonder de stad kan. Ik ben erachter gekomen dat alle inwoners van Den Haag, en vooral de allochtone mensen, helemaal gek zijn van die stad. Toen wist ik dat we iets niet goed deden. Waarom hebben wij hier geen Ziyechs lopen? Heel veel goede voetballers komen uit Den Haag en ze spelen overal, behalve in hun eigen stad. Als ik nu al die scoutingslijsten zie met spelers, dan komen er zo veel uit Den Haag, dat is eigenlijk niet te geloven. Maar ja, tegelijkertijd: dit is ook een verdeelde stad, er is weinig saamhorigheid. Ik zie er wel een uitdaging in om door middel van sport, in dit geval voetbal, Den Haag weer één te maken. De gemeente dacht ook zo en zou in het oude Zuiderpark een sportparadijs bouwen… Nou, er staat nog geen bankje om op te zitten.`

`Alles in deze stad is steeds minder geworden. Vijftien jaar geleden waren we in Den Haag de beste in handbal, ijshockey, korfbal, waterpolo. Alle kampioenen, nationaal en Europees, kwamen en komen uit deze stad. We hadden ook de meeste en beste clubs in het amateurvoetbal. Het bondsbureau stond hier, we hadden Jan Huijbregts als secretaris van de KNVB, de legendarische Herman Choufoer als lid van het sectiebestuur betaald voetbal, scheidsrechters zoals Mario van der Ende, John Blankenstein en Dick Jol, de grootste zaakwaarnemers kwamen hier vandaan… Gek verhaal, maar de waarheid. En nu is alles weg.`

`Richard Krajicek is misschien wel onze grootste sporter, winnaar van Wimbledon ooit, maar hij organiseert in Rotterdam een toernooi. Terwijl we in Den Haag de mooiste tennisclub van Nederland hebben. Die ligt zo midden in de duinen, op een steenworp afstand van het Kurhaus, maar ze kunnen door gebrek aan subsidies geen toernooi organiseren. Dat is Haags: een verdeelde stad, met ambtenaren die van buiten komen en het ook niet weten. Al heb ik nu het idee dat de nieuwe wethouder er wél gevoel voor heeft.’

U hebt grote plannen met de club, maar de jeugdopleiding is gedegradeerd naar een lokale certificering.

‘Dat niet, maar dat het bijna wél is gebeurd, vind ik al erg genoeg. Gelukkig heeft onze nieuwe Performance Director Albert van der Dussen op tijd ingegrepen en ervoor gezorgd dat we weer nationaal zijn gecertificeerd. Behalve dat het twee ton aan subsidie oplevert, is het ook belangrijk voor de uitstraling van je club.’

De hoogste jeugdteams spelen niet op het hoogste niveau.

`Bij de wedstrijden van onze jeugd komt iedereen kijken, het was een soort warenhuis waar je zó spelers kon ophalen. Die tijd is voorbij`

‘Ook een doorn in mijn oog. Ik wil een goede opleiding, punt uit. Ik hoorde voorheen alleen maar: Het gaat zo goed, al onze spelers lopen bij grote clubs. Komen ze met Joshua Zirkzee als voorbeeld. Ja, die zit bij Bayern München, maar ging wel eerst even naar Feyenoord. Die tijd is voorbij. We geven onze spelers nu gewoon contracten, zoals het hoort. Bij de wedstrijden van onze jeugd komt iedereen kijken, het was een soort warenhuis waar je zó spelers kon ophalen. Maar nu weten we naar wie ze komen kijken en op maandag laten we die jongens en hun ouders komen en tekenen ze gewoon een contract bij ADO Den Haag.’

Nu nog het opleiden zelf.

‘Daarmee zijn we druk bezig, alles gaat op de schop. Onze aanpak wordt echt gepersonaliseerd. 1000 touches a Day, is het motto. Niet tien keer raken, of elf-tegen-elf dat ze maar een paar keer aan de bal komen, nee, duizend keer die bal raken per dag. Het wordt meer benaderd als een individuele opleiding, het niveau over de hele linie moet omhoog en snel ook. Bij Tottenham Hotspur werkten we al op die manier. Dat was nog met Ricardo Moniz, van wie ik het nog steeds jammer vind dat-ie niet meer bij me is als techniektrainer. Maar hij koos zijn eigen weg en wilde hoofdcoach worden, terwijl ik niemand ken die zo veel tijd en energie in spelers steekt en ze ook nog eens aanwijsbaar beter maakt

Als we dan toch de metafoor nemen van de kathedraal, hoever bent u dan met de bouw in Den Haag?

`Ik merk hier dat ze soms dingen niet zeggen, misschien omdat ze vinden dat ik overal wat over te zeuren heb`

‘Er staat nu misschien een muurtje, maar dat is al meer dan niks. De grootste winst die we hebben geboekt tot nu toe, is dat de meeste mensen wel voelen dat er nieuwe energie is binnen de club. We vergeten de eigen jeugd niet meer, proberen goede, jonge en talentvolle spelers aan ons te binden en werken met z’n allen keihard. Mohammed Hamdi noem ik altijd de hardst werkende directeur in het Nederlandse betaalde voetbal, Albert van der Dussen maakt hier overuren, Taco van den Velde gaat de scouting aansturen en het technisch management bij de bvo structureren, de jeugdtrainers zijn weer enthousiast en met Rankovic hebben we een ambitieuze trainer die zich wil bewijzen. En dan willen ze ook nog met mij werken, want dat is niet makkelijk. Ik merk dat ze soms dingen niet zeggen, misschien omdat ze vinden dat ik overal wat over te zeuren heb. Ze hebben gelijk, ik ben soms ook ondoorgrondelijk en had op sommige momenten liever wat vaker op de tennisbaan gestaan. Maar ik heb ook altijd gezegd dat als ADO Den Haag mij echt nodig heeft, ik zou gaan helpen. De consequentie is dat ik het dan ook goed wil doen en dat maakt dat ik enorm betrokken ben. Omdat ik geloof dat het kán.’

Grijns schreef:

Stam

Verdediging:
Janmaat
Mansveld
Gentile
Adam

Middenveld:
Toornstra
Lems
Jol

Aanval:
Talan
van der Laan
Elija

Coach:
Happel

Shirtsponsor:
Hotelplan
Broek:
Favoriet.

Ton Thie

Leo de Caluwé Johnny Dusbaba Aad Mansveld Joop Korevaar


Aad Kila
Cor Lems Martin Jol
Toornstra


Tsjeu La Ling Harold Berg Tony Morley

grijze gek schreef:

Die had het normaal gevonden zoals zoveel hagenezen dat ADO was gedegradeerd.
Aldus Kees Jansma.

Ik lul effe tegen mijzelf hoor

Ach jansma ,aad kila.
Daarom stapt niemand in bij ADO denken alleen maar aan hun zelf zoals vele in den haag.

Een onbekende Chinees moet instappen omdat iedereen het vertikt om iets te betekenen voor ado.

Je moet je toch dood schamen om te roepen dat ADO eigenlijk had moeten degraderen ,je mag het denken maar niet zeggen.

T3 schreef:

Kan de UEFA wel willen, maar daar heeft een rechter niets mee te maken.

Denk je nou echt dat in deze tijd waar veel meer dingen belangrijker zijn dan het hele voetbal.dat hij gaat zeggen tegen RKC,Utrecht en ADO jullie hebben gelijk KNVB moet met een ander alternatief komen.gaat niet gebeuren .als de KNVB beslist dat de stand blijft staan is het hoogste wat je er uit kan halen geld.
En dan zo een aad kila, zoiets zeg je toch niet ,je mag het denken .lekker ado kan en die zegt dit.het zegt al weer genoeg hoe vele bij ADO in ADO staan.

Kila houdt hoop: ‘Als competitie door was gegaan, had ADO het echt niet gered’

JerryFC schreef:

Pardew;
‘ Deze club zit in een identiteitscrisis en zal zich moeten afvragen waar ze voor staat. Wat is nou ADO Den Haag? Wat is de cultuur, de speelwijze, de formule? Toen ik hier net was, vroeg ik naar de modellen. Wat is jullie manier van aanvallen en verdedigen? Hoe trainen en coachen jullie dat? Er was niks.’


Eigenlijk dieptriest dit.

Triest maar wel een uitstekende analyse van Pardew. Al jaren zijn er twee, drie of meerdere stromingen binnen de club en is het een hap/snap beleid.

Meest treffende is natuurlijk dat aan een passant zoals Pardew het gehele technische beleid wordt uitbesteed met aan- en verkopen.
Er zijn zelfs bedroevend weinig mensen met voetbalkennis verbonden aan de club. Daarom vind ik die legendsclub van Van Zweden een uitstekend begin.
Mensen zoals Rene Pas, Aad Kila, Theo van der Burch en ga zo maar door moet je koesteren wat betreft kennis.
Veel te vaak zijn er onoverbrugbare meningsverschillen (als je het zo leest) terwijl ik denk dat je met een beetje goede wil samen op één lijn kan komen.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Alle ballen op Jort en 68 gasten.

Bekijk de topshouts