Tag: oer

Trending: stadion supporters gemeente stukken hs oer

Toon alle shouts

Fcdh-frans schreef:

Helemaal mee eens.

Plan B heb ik niet echt, maar zet eens mensen in de organisatie die een ADO hart hebben. Hamdi heeft dat niet, die Financieel directeur niet, die commercieel manager niet die heeft een Excelsior Maassluis hart, de hoofd merchandise heeft niet eens een ADO hart.

De club is de club niet meer. Nul ADO mensen en alleen maar drama.

Vis rot aan de kop , zo zegt een oer Hollandse gezegde. Grootste probleem blijf natuurlijk het stuurloze `beleid` en het gemis aan visie bij de eigenaar in China.

áls daar echt intenties zijn om er wat van te maken, begint alles met een het transparant communiceren van beleid, ambities en de visie hoe daar te komen.
Vervolgens kan je stap voor stap richting die ambitie toewerken en jaarlijks toetsen of gestelde targets om daar te komen gehaald zijn (of niet en hoe dan wel in het nieuwe jaar).

Alleen roepen dat BVO ADO Den Haag zijn eigen broek moet ophouden, wat geld tegenaan gooien wanneer volledig de mist in aan het gaan zijn en continu maar nieuwe management aanstellen is in ieder geval geen succesnummer gebleken.

Resultaat is dat weinig ervaren en kundige managers bereid zijn hun vingers aan ADO Den Haag te branden, vijver die wel overblijft levert mensen als Hamdi op ; veel ambitie en grote dromen, maar te licht voor het moeras van UVS en Den Haag...

Bij degradatie stort de hele pest pokke bende in elkaar ben ik bang. En bij lijfsbehoud gaan we door met dezelfde dodemans ritten van chaos en impulsief beleidsvoering.

KR96 schreef:

Wel ironisch dat Peet Bijen verkeerd gespeld is in jouw shout

ik ben dat soort oer-Hollandse namen niet meer gewend..

LEESVOER:

De ster van Jerdy Schouten (23) is rijzende. Zijn eerste maanden in Bologna waren moeilijk, maar nu baart de middenvelder opzien in de Serie A. Het Italiaanse avontuur van een oer-Hollandse jongen is definitief begonnen

‘Mijn vader is er iedere thuiswedstrijd.’ Schouten zegt het zomaar ineens met een stalen gezicht, ziet de verbaasde reactie en herhaalt zijn uitspraak. ‘Echt, dan blijft-ie bij ons slapen. Hij wil niks missen. Mooi toch?’ Ook Schouten senior heeft moeten wachten op de doorbraak van zoonlief, maar nu is hij ongetwijfeld nog trotser dan hij al was op zijn zoon. Vier duels op rij is Jerdy Schouten inmiddels basisspeler bij Bologna. Via Telstar en Excelsior naar de hoogste Italiaanse divisie. Zeg het hardop en het onwaarschijnlijke verhaal wordt alleen maar onwaarschijnlijker. Maar wie Jerdy Schouten in het rossoblu moeiteloos in een Serie A-wedstrijd ziet meespelen, moet erkennen dat de lovende kritieken in de Italiaanse media niet eens overdreven zijn.

Hij werd niet goed genoeg bevonden bij ADO Den Haag, leefde op sensationele wijze op bij Telstar, veroverde de Eredivisie bij Excelsior, om daarna een megagrote stap voorwaarts te maken. In Bologna transformeert de voormalige lichtgewicht tot een sterke voetballer, van anoniem selectielid met het oog op de toekomst is hij inmiddels basisspeler bij de huidige middenmoter geworden. En de superlatieven dalen op hem neer. De middenvelder verbaast iedereen, behalve zichzelf. ‘Ik wist wel dat ik het kon, anders had ik de stap niet genomen’, luidt een wijsheid van Schouten.

Het klinkt eigenwijs en zelfverzekerd, zo is hij ook wel. Net zoals hij toegeeft dat zijn omgeving hem soms moet corrigeren. ‘Ik dacht dat ik de overstap wel even zou maken, maar zo werkt het niet. Ik ben van nature nogal ongeduldig en eigenwijs, misschien wel té eigenwijs. Gelukkig weet mijn omgeving dat en weten ze dat ik het nodig heb dat ze me realistisch laten denken en duidelijk moeten maken hoe het zit.’

`Nu mocht ik een aantal wedstrijden starten, maar ik weet ook dat er zo weer andere keuzes gemaakt kunnen worden`

Zijn zelfkennis en kritische blik zijn verfrissend in deze verwarrende tijden waarin spelers veelal geen spiegel lijken te hebben. In de thuiswedstrijd tegen het Verona van Soufyan Amrabat zien we Schouten in actie in het shirt van Bologna. Na 69 minuten sloft de Nederlander met rugnummer 30 naar de zijkant. Bologna is met tien man komen te staan na een rode kaart, een defensieve ingreep is verklaarbaar. Zonder Schouten geeft de thuisclub de 1-0 voorsprong uit handen en wordt het 1-1. Een week eerder maakte hij zijn tweede negentig minuten sinds 30 oktober vol tegen Torino, de beloning is een tweede basisplaats op rij. In de eerste negentien wedstrijden in 2019 kwam hij in totaal 192 minuten in actie. En nog 44 minuten in een Coppa Italia-duel. Januari was de maand van de doorbraak in de Serie A voor Schouten. Afgelopen zaterdag tegen Brescia (2-1) kreeg hij zijn vierde basisplaats op rij toebedeeld. Die kon na een overtuigend optreden tegen SPAL ook niet uitblijven. De Italiaanse kranten hadden lovende woorden over voor zijn spel en dat leverde kreten op als Il Gigante, Man of the Match, Il Migliore en Bologna heeft zijn eigen Marten de Roon.

Het is bekend dat Italiaanse sportkranten niet schromen nieuwe helden op het paard te hijsen. Schouten blijft er nuchter onder. ‘Je moet het constant bewijzen en afdwingen, je hebt geen garanties. Nu een aantal wedstrijden mogen starten zie ik als een beloning, maar ik weet ook dat er zo weer andere keuzes gemaakt kunnen worden. Het is aan mij dat te voorkomen. We hebben een grote selectie, de concurrentie is hevig, ik heb nu het vertrouwen gekregen en dat wil ik ook waarmaken. Iedere training en iedere wedstrijd weer. Verslappen kan niet, ik bewijs nu dat mijn keuze de juiste was.’

BRAVOURE
Tegen Verona, waar Bologna aantreedt zonder de geblesseerden Stefano Denswill en Mitchell Dijks, beweegt Schouten centraal op het middenveld als een lightversie van Andrea Pirlo over het gras. De bravoure en lef die hij in Velsen-Zuid en in Kralingen liet zien, zien we deze wedstrijd bij vlagen. In Italië wordt nu eenmaal risicomijdend gedacht, Schouten heeft dat goed begrepen, hoewel hij van nature wat avontuurlijker is ingesteld. Hij lijkt zich soms in te houden, in gedachten wil hij méér, het verstand zegt echter voorzichtig te zijn. Opvallend is dat zijn medespelers hem veelvuldig zoeken. Op een andere manier dan in Nederland, maar ze weten allemaal dat als ze de bal bij dat rossige ventje uit Olanda bezorgen, er daarna geheid een andere ploeggenoot in balbezit komt.

‘Opbouwen zoals in Nederland kennen ze hier niet’, weet Schouten. ‘Dat heen en weer getik in de achterste linie, daar doen ze niet aan. Dat vinden ze zelfs verschrikkelijk. Hier gaat de bal sneller naar voren en kan ik er wat mee doen als de middenvelders ’m hebben. En ik moet meer tackelen, duels aangaan, de fysieke strijd opzoeken. Dat past me prima.’ Stadio Renato Dall’Ara is een prachtig toneel waar hij zijn kunsten mag vertonen. ‘Ik vind het een fantastisch stadion, met een heerlijke grasmat. Ik heb nooit een hekel gehad aan het kunstgras, hoor, ik ben van de kunstgrasgeneratie. Maar deze mat is geweldig.’

De thuishaven ligt drie kilometer buiten het historische stadscentrum. De bus vanaf het treinstation brengt ons naar een idyllische plek, een plaats waar het hart van een voetballiefhebber sneller gaat kloppen. De kolossale kenmerkende toren doemt in de verte op en trekt als een magneet de aandacht. Van dichtbij is het gevoel nog melancholischer. In een wereld waarin moderne stadions tot de verbeelding spreken is deze oude, romantische bak een bijzonder pareltje. Groundhoppers moeten dit stadion hebben gevinkt, anders verdien je de titel groundhopper niet. Schouten wandelt voor het duel met Verona geconcentreerd het veld op. In gedachten, ongetwijfeld vol adrenaline, maar uiterlijk rustig.

‘Eigenlijk besef je de aanwezigheid van al die mensen (de capaciteit bedraagt bijna veertigduizend plaatsen, red.) dan pas. Ik was Telstar en Excelsior gewend als thuisbasis, en met Excelsior natuurlijk ook uitduels in grote stadions. Eenmaal op het veld doet het me niets, dan merk ik het niet. Ik ben met het spel bezig, niet met de entourage. Tijdens de warming-up en bij het veld oplopen kijk ik weleens in de rondte en schiet het soms door me heen dat dit eigenlijk pas mijn derde seizoen in een eerste elftal is. En dan sta je ineens in de Serie A. Zo is het wel.’

ZURE NASMAAK
Dat besef is soms confronterend, maar ook alleszeggend over de voetballerij. Schouten is een voorbeeld van een speler die via een omweg de top aan het halen is. Wie weet wat er nog volgt? Oranje, een stap in Italië, een topclub in Nederland? ‘Daar denk ik nu helemaal niet aan. Ik wil hier slagen, daar werk ik hard voor.’

Het zijn woorden die passen bij Schouten. Logisch gezien zijn vastberadenheid om zijn droom te verwezenlijken. ‘Ik moest weg bij ADO Den Haag en heb mijn pad zorgvuldig gekozen. Eén jaar Telstar maar en slechts één seizoen Excelsior, zo bedenk je het niet, maar zo loopt het. Ik heb wel een zure nasmaak overgehouden aan de degradatie met Excelsior. Ik zie het nog altijd als onnodig, het had niet mogen gebeuren.’

`Het schiet soms door me heen dat dit eigenlijk pas mijn derde seizoen in een eerste elftal is`

Nu speelt hij een paar niveautjes hoger. ‘Ik heb echt heel goed nagedacht of ik dit wilde en ik ben onder de indruk geraakt van het verhaal van Bologna. Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, ben ik er ook niet meer vanaf te krijgen. Ik heb me verdiept in de stad en de club, heb de taal geleerd en ben daar nog steeds mee bezig. Ik heb er alles aan gedaan om me snel thuis te voelen. Dat is gelukt. Het vertrouwen dat de club in mij uitsprak door me direct een contract voor vijf seizoenen te laten tekenen, voelde heel goed. De mensen die ik hier ontmoette, de stad, de club, het sprak me enorm aan. Als je zo’n keuze maakt, hebben mensen daar een mening over. Vind ik prima, voor mij is belangrijk waarom ik deze stap wil maken, dat ik ervan overtuigd ben dat ik hier een betere speler wordt en dat mijn directe omgeving me steunt. Ik zie mezelf hier een sterkere speler worden, ik merk nu ook dat ik grote stappen maak.’

In Nederland is het Italiaanse avontuur van Schouten nauwelijks nog belicht. ‘Ik heb nog niet zo veel pers gedaan. Eigenlijk alles afgehouden. Bewust ja, eerst maar eens presteren.’ Schouten lacht erbij, hij weet dat hij momenteel hot is in Bologna. We spreken na het duel met Verona af elkaar op dinsdag in het historische centrum van de stad te treffen. Bologna bruist, de stad aan de voet van de Apennijnen is qua inwonertal de zevende van het land en ontwikkelt zich in rap tempo tot een toeristische trekpleister.

De universiteitsstad is het culinaire epicentrum van Noord-Italië. Op de vele pleinen in Bologna is het uitermate goed toeven. De Piazza Maggiore, waar de Sint Petroniusbasiliek inwoners en toeristen begroet, is Italiaanser dan Italiaans en kent vele aangrenzende steegjes. Het zijn schilderachtige straatjes, met piepkleine winkeltjes vol typisch Italiaanse producten, waar Italianen elkaar overenthousiast begroeten. Schouten heeft per app de locatie doorgegeven waar we hem treffen. Het zijstraatje van het grote plein heet de Via Pescherie Vecchie.

STADSLEVEN
Schouten valt direct op met zijn rossige hoofd tussen de over het algemeen donkerharige Italianen als hij het steegje inloopt. Zerocinquantello heet het tentje. Aan een tafeltje bij het raam laten we het Italiaanse stadsleven op een middag in januari aan ons voorbijtrekken. ‘Ik ben een stadsmens, we gaan binnenkort meer in het centrum wonen’, verklapt Schouten. Zijn vriendin is hem gevolgd naar de Italiaanse stad. ‘We waren nog niet eens zo lang samen, ik vind het prachtig dat ze het heeft gedaan. Voor haar was de stap misschien nog wel groter en gedurfder dan voor mij. Ze voelt zich thuis, we trekken veel op met twee Scandinavische spelers die ook hun vriendinnen mee hebben. Ze heeft nu ook een baan gevonden hier.’

Zijn vriendin is momenteel een huis aan het bezichtigen. ‘We hebben een prachtig huis hoor, misschien wel te mooi. Maar het is een stuk buiten het centrum, ik vind het er te rustig. En bovendien kun je niet de stad in met je auto als je er niet woont. Dan moet je aan de rand parkeren en de stad inlopen. Als je in de stad woont krijg je ontheffing.’

Schouten zoekt op de menukaart naar zijn favoriete bestelling. Op het moment dat hij met enige tegenzin besluit voor de bruschetta met mozzarella te gaan, vindt hij waar hij op uit was. ‘Die moeten we hebben, let maar op’, klinkt het. Even later staat er een uitgebreide plank met diverse soorten ham, smeerseltjes, verschillende stukjes kaas en warme broodjes op tafel. Eten en drinken in Italië is altijd een feest.

SPINAZIE
In de stad waar de welbekende bolognesesaus zijn oorsprong kent, is dat niet verwonderlijk. Wandelend door de stad wordt de inwendige mens uitgenodigd zich tegoed te doen aan de vele lekkernijen. ‘Maar ik hou me in’, klinkt het haast verontschuldigend. ‘We koken ook zelf, hoor. Vanavond staat er gewoon spinazie op het menu.’ Het doet denken aan de onthulling die Schouten ooit deed dat hij op de wedstrijddag altijd pannenkoeken eet. Hij bekende dat hij verslaafd is aan die lekkernij. ‘We hebben op de club een kok die alles klaarmaakt wat je wil. Nee, ik heb nog niet om pannenkoeken gevraagd. Ik eet ze wel, ik kan niet zonder. Ze zijn gewoon te koop in de supermarkt en de stroop is meegekomen uit Nederland. Alleen niet op de ochtend voor een wedstrijd, zoals ik altijd deed. We zijn hier met de spelersgroep bij elkaar vanaf een dag voor de wedstrijd. Ik ben nog niet in de positie pannenkoeken te eisen, eerst nog wat meer basisplaatsen.’

Schouten kan rustig in een steegje in Bologna zitten zonder te worden aangeklampt. ‘Dat doen ze heel goed hier. Ze laten je met rust. Ik heb al een aantal keer gemerkt dat ze eigenlijk pas bij het afrekenen iets vragen of tegen je willen zeggen. Ik kende ook de verhalen van voetballers in Italië die door supporters worden aangesproken, maar het is hier gewoon heerlijk relaxed. Heeft ook met de stad en de club te maken. De Amerikaanse eigenaar Joey Saputo is een ontzettend aardige man, ik heb hem wel een aantal keer gesproken. Hij is geen type eigenaar die roekeloos investeert en spelers op naam haalt. Je ziet dat Bologna veel jongere voetballers scout, echt jongens voor de toekomst haalt. En die zullen ze natuurlijk ook ooit weer willen verkopen. Het bevalt me gewoon goed. Hoewel de beginperiode best wennen was.’

`De Italiaanse competitie wordt echt onderschat`

Schouten verwijst naar de eerste maanden. ‘Het was aanpoten. Ik heb trainingssessies meegemaakt waarin we alleen maar een het lopen waren. Bergop, bergaf, sprinten, duurlopen, inhoud kweken. Loeizwaar. Zo leggen ze hier de basis. Dat was een verschil, ja. Wat wij in Nederland doen, is daar helemaal niks bij. Ik had nog nooit zo hard getraind en was blij dat we eindelijk wedstrijden gingen spelen, maar ik was vijf minuten bezig in het eerste oefenduel en ik liep een knieblessure op. Dan word je wel even gek, ja. En nu?, dacht ik direct. Natuurlijk ga je aan je herstel werken en natuurlijk heeft de club me daar geweldig bij geholpen, maar je ziet wel even alles wat je voor ogen had aan je voorbijtrekken. Ik wilde direct indruk maken, me bewijzen. Want ik was maar een speler van een Nederlands clubje, niet iedereen kende me. Ik was nieuwsgierig, maar de mensen hier ook naar mij.’

UITZONDERLIJKE TALENTEN
Schouten moest geduld hebben, dat hij van nature niet heeft. ‘Maar ik snap heus wel hoe het werkt. Ik dacht wel even direct te gaan spelen, omdat ik wil voetballen. Dat is wat ik het liefst doe. Maar zo werkt het niet. Ik moest sterker worden. Ik merkte het ook op trainingen. Ik was toch dat iele mannetje uit Nederland. Vergis je niet, hè, hier ben ik ook gewoon weer een jonge speler. In Nederland is 23 al oud, maar hier begint het dan pas. Kijk hoeveel echt jonge spelers in Italië aan hun wedstrijden komen, dat zijn alleen de uitzonderlijke talenten. Dit is pas mijn derde seizoen als volwaardig profspeler in een eerste team. Eigenlijk heel vreemd. Ik sta er niet eens meer bij stil, maar als je er zo over nadenkt is het best bijzonder.’

Drie jaar echt prof en een vaste waarde in de Serie A. ‘Het voelt alsof het nu allemaal echt begint’, geeft hij toe. ‘Ik ben ook echt sterker geworden, kan het nu langer volhouden. Natuurlijk heb ik moeten wennen. Niet alleen aan de trainingen, ook aan de manier van spelen, aan het leven.’ De stap van Excelsior naar Bologna is in alle opzichten levensgroot, de Serie A is een compleet nieuw podium. ‘Ik denk dat ik in Italië kan groeien, het ligt me wel hoe ze hier denken en doen. De Italiaanse competitie wordt onderschat, dat vind ik echt. Er zitten geen makkelijke wedstrijden bij. Als je in Nederland een kleine nederlaag lijdt tegen Ajax of PSV, kan een trainer zeggen dat hij tevreden is. Dat is hier uitgesloten; met 1-0 verliezen is een nederlaag, het maakt niet of dat tegen Juventus of Inter is of tegen een laag geklasseerde ploeg. Verliezen is verliezen. Die benadering staat me wel aan.’

`Als je het hebt over een mensenleven en de strijd van iemand tegen een ziekte dan is voetbal plotseling slechts een spelletje`

Bologna kent een wisselvallig seizoen. Er zijn redenen aan te voeren, zoals de ziekte van trainer Sinisa Mihajlovic. De vroegere vrijetrappenkoning van de Serie A vecht tegen . Natuurlijk heeft zijn situatie invloed op de selectie. ‘Het is moeilijk aan te geven hoe precies, maar we hebben het erover in de kleedkamer. Iedereen is ermee bezig. Dit raakt je enorm.’

Praten over zijn trainer doet Schouten zichtbaar wat. ‘Het is vreselijk, zo oneerlijk ook. Ik kende hem nog maar pas, maar dit komt aan. Nooit ziek geweest en dan ineens getroffen door die vreselijke ziekte. Een boom van een kerel, oersterk, en dat straalt hij ook echt uit. Hij zou die vrije trappen nog zo graag het doel in jagen. Mihajlovic is fysiek en mentaal beresterk. We zijn bij hem geweest in het ziekenhuis. Direct na een wedstrijd, dat zijn emotionele momenten. Hij wil dolgraag bij ons zijn, helaas kan dat niet altijd, maar dan heeft hij de hulp van goede assistenten. Het is aangrijpend en mooi tegelijk. Als je het hebt over een mensenleven en de strijd van iemand tegen een ziekte, dan is voetbal plotseling slechts een spelletje.’

BLEISWIJK-1 schreef:

Er staat op VI Pro een artikel over Pardew en ADO. Wie kan dit artikel hier posten?

De P van Pardew, de beoogde Engelse redder in nood. Maar veel meer nog de P van paniek en van puinhoop. De drie P`s schetsen de huidige situatie van ADO het best.

Eerst was er de puinhoop, toen de paniek en nu Alan Pardew. Dat de 58-jarige Engelsman vanaf donderdag voor de spelersgroep staat, kan trouwens ook betekenen dat de puinhoop en paniek niet verdwijnen. Oer-Hagenees John van Zweden mag dan de promotiecampagne voor Pardew, de als technisch adviseur teruggekeerde Martin Jol en algemeen directeur Mo Hamdi met volle overtuiging leiden, de overzeese reacties op de verrassende aanstelling van de Londenaar spreken voor zich. De hoeveelheid negatieve reacties over Pardew die Engelse bronnen op social media uiten, zijn op z`n minst opvallend en verontrustend. Hij wordt uitgekotst in Engeland, vooral door zijn gedrag en tegenvallende resultaten van de laatste jaren.

Maar ADO Den Haag legt zijn lot doodleuk in handen van Pardew. Na zijn laatste job in Engeland, een totaal mislukte poging West Bromwich Albion in de Premier League te houden, waren er wat contacten in China (!), maar Pardew wachtte op de juiste nieuwe uitdaging. Terwijl ADO drukdoende is schoon schip te maken en zich volledig overgeeft aan de Chinese grootaandeelhouder, moet een Engelse manager de club behoeden voor degradatie.

`Het is wel een gok`, beaamde aanvoerder Aaron Meijers enkele dagen voor de aanstelling van Pardew. `Maar zeker de frisse wind die we nodig hebben. Nadat Fons Groenendijk was opgestapt, hebben wij gezegd wat wij vonden. Iets anders, iets fris was nodig, anders had Fons net zo goed kunnen blijven. Ik ga de komende dagen mijn Engels maar even bijspijkeren bij de nonnen in Vught.`

Krijgt Pardew ADO aan de praat? Hij bekeek de Haagse ploeg in levenden lijve en neemt deze dagen de tijd om zich verder te verdiepen in de (on)mogelijkheden van de selectie. Pardew zal zich kapot zijn geschrokken, want dit ADO is een persiflage op voetbal. Dat zal ook Martin Jol hebben gezien. `Omdat het onmogelijk is in deze situatie níét te helpen`, verduidelijkte de oud-speler zijn verrassende rentree. Tot voor kort was hij – voorzichtig uitgedrukt – niet altijd vol lof over de Chinese bemoeienis, maar dat telt blijkbaar niet meer. Een fraaie toelichtende zin van directeur Hamdi uit het persbericht vertelt de rest van het verhaal: `Martin kan door zijn Premier League-ervaring de overgang van het Engelse naar het Nederlandse voetbal versoepelen voor Pardew en Chris Powell.`

Geen Nederlandse trainer aanstellen die de Eredivisie kent, maar twee Engelsen die moeten worden bijgepraat door een ervaren zestiger met een mooie historie bij de club. Het is die onbeheersbare hang naar het verleden die een club in paniek zelden kan weerstaan. Zulke wanhoopspogingen lopen vaker verkeerd dan goed af. Het blijft verbazingwekkend dat clubs terugvallen op dit soort constructies.

barney0700 schreef:

Denk dat Van zweden echt wel een leuk netwerk op heeft gebouwd in zijn tijd in Engeland. Vergeet niet dat hij tussen alle spelers, trainers en noem het maar op heeft gelopen. Vele klagen dat die een borrel drinkt, dronken is bla bla. Dat is wel de manier om een goede band op te bouwen. Niets zakelijk maar gewoon luchtig als echte mensen en lachen. Als dit echt van hem komt gewoon een wereld zet en hij gaat ons nog een hoop goede dingen opleveren: Ado Legends club, nu Pardew en hij zal ook vast wel mensen om krijgen om te sponseren, kent mensen genoeg en haagser kan je het niet krijgen.

JvZ is een oer Hagenees die echt heel veel mensen kent. Hele goeie zet, nu wat Engelse spelers uit het netwerk en we worden gewoon 5e

ADO Den Haag, de club met de meeste Nederlandse spelers

Het lijkt een nieuwe trend dat clubs weer kiezen voor meer buitenlandse voetballers. Maar ADO Den Haag kiest juist voor spelers uit de regio, al is het crisis na de derde nederlaag.

Bart Vlietstra  18 augustus 2019, 20:58

De oer-Hagenaars Tom Beugelsdijk (l) en Lex Immers zijn razendpopulair bij de supporters. ©BSR Agency

Vijf minuten voor het einde van ADO Den Haag-Sparta worden op Midden-Noord, de meest luidruchtige tribune in het stadion van ADO, een oud laken en een spuitbus uit een binnenzak getoverd. Na afloop van het verloren duel (1-2) prijkt het kersverse spandoek ‘Wanbeleid’ voor vijf brede mannenborsten.

Crisis in Den Haag. ADO heeft nul punten uit drie duels. Er is gefluit en gescheld, maar als de spelers Midden-Noord klappend bedanken voor de steun, krijgen ze applaus terug.

‘De spelers zijn vooral Haagse jongens, de meesten kennen we persoonlijk. Dat scheelt,’ zegt Jacco van Leeuwen, voorzitter van supportersverenging Haagsche Bluf. De pijlen richten zich op de clubleiding, al weet niemand precies wie er aan welke knop draait sinds het vertrek van algemeen directeur Manders. Er wordt gesnakt naar een opvolger voor middenvelder El Khayati, die vorig seizoen een aandeel had in 29 treffers en naar Qatar toog.

Vooralsnog kleurt de selectie almaar groengeler. Liefst 13 spelers komen uit Den Haag of de nabije omgeving. Geen eredivisieclub doet ADO dat na. Een bewuste keuze, zegt technisch directeur Jeffrey van As. ‘Supporters herkennen zich in hen.’

Van Leeuwen beaamt het: ‘Zij snappen wat wij willen zien: schuim op de bekken, bloed aan de schoenen. We zijn een rauw, direct, trouw publiek. Ze moeten dat gras opvreten, ook al krijgen ze er buikpijn van omdat het kunstgras is.’

Van As: ‘Ze schrikken niet zo snel van een scheldwoord of oproer. Net als de trainer (Alfons Groenendijk, red.) en ik dat niet doen. We komen uit Leiden, dat is in de buurt. Spelers krijgen meer krediet, als ze maar alles geven. Ze hebben ook meer met maatschappelijke projecten in de regio. Sponsors zien ze graag langskomen.’

Lex Immers

Vooral Hagenaars Tom Beugelsdijk en Lex Immers zijn populair. Ze belijden in elk interview hun clubliefde. Beugelsdijk ging bij het beter betalende FSV Frankfurt ‘kapot van de heimwee’. Na een jaar keerde hij al terug. Immers, die op zijn rug een ooievaar en ‘FC Den Haag’ liet tatoeëren, spreekt na trainingen, op Twitter, Kids-dagen of tijdens darttoernooitjes veelvuldig met fans. De middenvelder legt uit, sust en bijt soms zich van zich af. ‘Dat vind ik dus mooi,’ zegt Van Leeuwen. ‘En Beugie is nooit te beroerd om een mooie boodschap in te spreken voor een jarig zoontje van een ADO-supporter. Soms gaat-ie zelfs langs.’

ADO vent het Haagse gezicht uit. ‘Support your locals’ staat er in het programmaboekje en op reclameborden onder foto’s van Beugelsdijk, Immers, Danny Bakker en Robert Zwinkels allen met een expressieve, bijna woeste uitdrukking. Samen spelen ze al 33 jaar in het eerste.

Oud-Ajacied Sheraldo Becker had het lang moeilijk met de fans. ‘We hielden niet zo van zijn gebaartjes, kwam hij ook nog uit de hoofdstad. Ja dan moet je twee keer zo hard gas geven,’ zegt Van Leeuwen

Toen Beckers opvolger, geboren Roosendaler Bilal Ould-Chikh, recentelijk een contract tekende, werd nadrukkelijk gecommuniceerd dat hij een huis in de Haagse volksbuurt Laakwartier bezit.

Ould-Chikh kwam transfervrij, zoals zowat elke nieuwkomer bij ADO. Vijf jaar geleden ging de club over in Chinese handen en werden de verwachtingen opgepompt, maar de middenmoot lijkt het maximaal haalbare met het huidige budget.

Van As: ‘We zijn vaker slecht gestart. Kwamen we ook weer bovendrijven. We doen kalmer aan met het salarisbudget, maar er komt heus nog wel wat bij.’

Geïrriteerd: ‘Toen ik El Khayati haalde was iedereen kritisch, nu kunnen we niet zonder hem. Ik praat al niet meer over hem, we kunnen blijven zeuren en klagen, maar ik geloof in deze groep. Dat doen er niet veel hier, nee... Totdat het beter gaat.’

Beloftenelftal

Van As trad 2,5 jaar geleden aan en wijst op de resultaten: de elfde, zevende en negende plaats, stijgende toeschouwersaantallen. Er is een beloftenelftal opgezet waarmee de doorstroming van eigen bloed nog makkelijker moet worden.

Van As blijft volharden in zijn dichtbij-huis-visie. ‘We pikten deze zomer Milan van Ewijk op bij Excelsior Maassluis, die doet het hartstikke goed. Moet ik dan allemaal scouts voor veel geld naar Oekraïne laten vliegen voor een rechtsback? Buiten de top 3, 4 kan geen club buitenlandse spelers halen met een directe meerwaarde.’

De spelersgroep is een vriendengroep. Na vorig seizoen ging het gros van de selectie gezamenlijk naar Ibiza. Beugelsdijk baalt bij een schorsing nog het meest dat hij de voorbereiding op een uitduel mist. ‘Lekker kaarten de avond ervoor in een hotel, en een dag later knallen met zijn allen voor de club die onze ouders al aanmoedigden.’

Danny Bakker, ook uit ‘een echte ADO-familie’, hoeft dezer dagen ’t Plein of het Lange Voorhout niet te mijden. ‘Het publiek blijft achter ons staan. Die wisselwerking helpt, de selectie is ook heel hecht. We accepteren meer van elkaar, gaan voor elkaar door het vuur, zeker in mindere tijden. Daarom komen we hier ook wel uit.’

Bij de supporters bestaan daarover twijfels. Van Leeuwen: ‘Het zijn fijne jongens, maar ze kunnen niet beter.’

Hij pleit voor acute versterking. ‘Desnoods uit Verweggistan.’

marcellino schreef:

marcellino schreef:

ten eerste scheld ik nooit met het k woord mijn dochter heeft 9 maanden in het ziekenhuis gelegen voor een hersentumor en daaroverheen een ziekenhuisbacterie.
ten tweede heb ik nog nooit een collega meegenomen naar ado laat staan ergens anders naar toe want ik heb genoeg vrienden.

met het k woord ben je bij mij echt een lijn overgegaan al moet ik maanden zoeken waar jij verblijft maar je komt

Brrrrrrr ik begin te beven  misschien is een collega vragen die op scheveningen werkt mafkut
Ze kotsen je uit, en meerdere hier op de box 

Wil nog we laat stukjes opzoeken hoor maar ik geef iets aan het intreceerd jou geen klote.volgens mij zeg je net ik vecht niks uit over kinderen hun rug.je bericht mij dat ik met k worden scheld wat ik pertinent niet doe,dan hoef je het niet met mij eens te zijn maar kan wel je excuus maken over de situatie met mijn dochter en dat ik deze worden nooit zou gebruiken.daar kies jij niet voor geeft niet.trek ik mijn conclusies.
Maar blijf lekker mafkut en dat soort dingen roepen lomt lekker stoer over op de shout en lekker veilig.

Laten we vanaf nu eerst eens beginnen met een oer-oud probleem van ADOsupporters uit de wereld te helpen: respect voor elkaar en elkaars mening!
Geen mens is beter dan de ander en geen vak in het stadion is beter dan het ander.
Pas als we elkaar allemaal ondersteunen i.p.v. afzeiken kunnen we spreken over een sterke 12e man achter onze gemeenschappelijke passie: ons cluppie! Of je het nu ADO of Fc Den Haag noemt, een groengeelhart is het enige dat je ervoor nodig hebt

ahhh, heerlijk wakker worden zo. Mooi 2-3 gewonnen van A.Bilbao

Bjorn nog altijd in Den Haag, El K gaat nergens heen & Becker wordt oer Hagenees en tekent bij

of toch niet?


BURP

kako schreef:

heb niet alle duizend shouts gelezen dus weet niet of deze al een keer genoemd is anders weet ik er nog wel eentje....Reed net op mijn fiets langs het Kyocera stadion, vrijdag is Utrecht thuis, zou leuk zijn voor Cars Jeans als de letters er vrijdag op staan

Oer 1 september komt de naamsverandering op te staan.

Kees schreef:

Recent is toch de huur van het stadion en/of gebouwen omlaag gegaan?

We betalen bijna een miljoen oer jaar aan huur aan de gemeente voor een stadion van 27 mil

Maar wat is de gemeente den haag toch goed ze hadden ook gewoon renteloos t geld kunnen lenen aan de club maar dat zat er weer niet in
Terwijl ze maar al te blij waren dat we onder druk uit het zuiderpark weggingen

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Lellow, Bleek, Fido, Marcie, Koosjuh, DHFC070 en 175 gasten.

Bekijk de topshouts