Tag: prijzen

Trending: bolt matthijsen eerder prijzen weg vanmiddag

Toon alle shouts

Max het spijt me... ;

Oranje doet niet mee aan het WK, maar de Eredivisie is desondanks goed vertegenwoordigd in Rusland. Veel spelers op dit mondiale eindtoernooi zijn gevormd in Nederland. In de serie Made in Holland blikt VI terug op hun Hollandse jaren. Met in deze editie een verhaal uit maart 2013 over WK-ganger Kenneth Omeruo, die door Chelsea een seizoen gestald werd bij ADO Den Haag.

Als huurling van het grote Chelsea ontpopt Kenneth Omeruo zich bij ADO Den Haag als een stabiele basiskracht. Het leverde onlangs een uitverkiezing voor het Nigeriaanse elftal op, met een historisch toernooi tot gevolg. Als Afrikaans kampioen en vol bijzondere herinneringen is de verdediger teruggekeerd in de Hofstad. De introductie van een vrolijk talent en zijn Europese missie. ‘Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken.’

Hoe vaak is al aan jou gevraagd of je gebruik hebt gemaakt van het aanbod van de Vakbond van Nigeriaanse Prostitués?

‘Heel vaak, haha. Het bericht kwam een paar dagen voor de finale van de Afrika Cup en heeft overal in de wereld veel aandacht gekregen. Bij winst van het toernooi zouden alle spelers een weeklang gratis seks kunnen krijgen. Sinds ik anderhalve week geleden in Nederland ben teruggekeerd, vraagt iedereen er naar. Van spelers tot aan supporters.’

En wat is dan steeds jouw antwoord?

‘Ik moet altijd eerst heel hard lachen en dan is het antwoord natuurlijk nee. Volgens mij was het puur een publiciteitsstunt, want ik kan me niet voorstellen dat ook maar één speler geïnformeerd heeft naar de mogelijkheden. Als spelers hebben we er ook nooit direct iets over gehoord, we kregen het mee via mensen van buitenaf die ons erop wezen. Ach, het geeft misschien wel het best de toestand in Nigeria weer.’

Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Hoe was jullie ontvangst na het winnen van de Afrika Cup?

‘Het was een totale gekte en eigenlijk is het nauwelijks in woorden uit te drukken. Vanuit Zuid-Afrika kregen we wel mee dat het land op zijn kop stond, maar toen we een dag na de finale terugkwamen in Nigeria bleek dat nog zachtjes uitgedrukt. Vanuit het vliegtuig zagen we al die duizenden uitzinnige mensen staan en eenmaal op het vliegveld had de beveiliging alle moeite om iedereen bij ons weg te houden. Met de bus gingen we van het vliegveld naar een hotel in de hoofdstad Abuja. Over een snelweg, waar je normaal flink door kan rijden, maar nu konden we niet harder dan stapvoets. Overal stonden mensen, langs de weg, op de weg, en iedereen lachte, zong en juichte ons toe. Ik heb foto’s en filmpjes op mijn telefoon, als ik die nu zie, begin ik een beetje te beseffen wat me overkomen is. We hebben met de selectie een tour gemaakt langs allerlei districten in Nigeria, overal werden we gehuldigd en stonden mensen ons toe te juichen.’

Elke speler kreeg ook een stuk grond?

‘Overal waar we kwamen, werden we in de watten gelegd. Het hoogtepunt was natuurlijk het bezoek aan het presidentieel paleis in Abuja. President Goodluck Jonathan ontving ons en we kregen een officiële onderscheiding. Van gewone burgers werden we Member of the Order of the Niger, ofwel MON, één van de hoogste titels die je in het land kan hebben. Alle spelers en de trainer kregen die onderscheiding. Daarnaast kreeg elke speler een stuk grond in de hoofdstad Abuja toegewezen. Het was gebied, dat tot die tijd tot de staat behoorde en nu door jou als speler mag worden ingericht. Mijn stuk grond ligt in de buitenwijk, in een mooie buurt, en ik ga er zeker gebruik van maken. Ik was al langer van plan een nieuw groot huis voor mijn familie te bouwen en nu kan ik dat mooi combineren.’

Als negentienjarige jongen was het niet eens de eerste keer dat je de hand schudde van president Goodluck Jonathan.

‘Een paar jaar eerder had ik hem ook al ontmoet, destijds was hij vicepresident. Ik was zestien jaar en we werden in 2009 in eigen land tweede op het WK Onder-17. Een geweldig toernooi, waarin we onder meer wonnen van Argentinië en Spanje. Helaas verloren we de finale van Zwitserland, maar we kregen als ploeg veel complimenten.’

Die ploeg is een belangrijke basis gebleken voor het huidige succes.

‘Dat blijft heel bijzonder. Voorheen was het nationale elftal gericht op enkele grootheden. Zij bepaalden alles en iedereen was ondergeschikt aan de sterren. Maar sinds de bond met Stephen Keshi voor een trainer uit eigen land koos, is de aanpak rigoureus veranderd. Talenten kregen de kans, zelfs spelers uit de eigen Nigeriaanse competitie kwamen in beeld. Dat zorgde voor een gigantische boost. Grootheden als Shola Ameobi, Obafemi Martins en Peter Odemwingie werden thuisgelaten, en daarvoor in de plaats reisden we met een heel jonge selectie naar Zuid-Afrika af. Iedereen in Nigeria was sceptisch, niemand hield rekening met ons.’

Dat verwachtingspatroon bleek een belangrijke motivatie?

‘Van de selectie van 23 spelers maakten zeventien spelers pas dit jaar hun debuut. Daarom nam niemand ons serieus voor de titel. Zelfs in eigen land niet, terwijl daar altijd de eerste plek wordt geëist. Ik denk dus zeker dat het in ons voordeel is geweest. Iedereen wilde zich bewijzen en dat gevoel ging in de groep leven. We hadden helemaal niets te verliezen.’

Na de 2-1 overwinning in de kwartfinale op Ivoorkust waren de media in Nigeria lovend over die onbekende verdediger van het Nederlandse ADO Den Haag, die Didier Drogba had getemd.

‘Veel mensen in Nigeria zullen die wedstrijd nooit meer vergeten. Ivoorkust, hét land van Afrika met de beste spelers, waren we op alle fronten de baas. Zij waren de gedoodverfde favoriet, met Didier Drogba als levende legende. Ik moest op hem spelen, en ja, natuurlijk was ik vooraf gespannen. Maar door mijn medespelers en de trainer werd dat weggenomen. Ze hadden zoveel vertrouwen in me, wisten zeker dat ik hem aankon. Van John Obi Mikel, die in de afgelopen jaren met hem had samengespeeld bij Chelsea, kreeg ik wat goede tips. Ik moest hem niet te kort dekken, en zeker niet aan hem gaan hangen, dat was zinloos. Hij is beresterk en dan zou hij je alleen maar als draaischijf gebruiken. “Laat hem draaien en dan: bam, erop klappen. Dan wordt hij gek”, drukte Mikel me op mijn hart. Het hielp. Drogba kwam er niet aan te pas en voor mijn gevoel heb ik in die wedstrijd mijn naam definitief gevestigd in mijn vaderland.’

Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Van een onbekend talent werd je een nationale held.

‘Op mijn zestiende ben ik uit Nigeria vertrokken, ik heb nooit een competitieduel in de hoogste competitie gespeeld. Natuurlijk, de beelden van de Eredivisie worden ook in Nigeria uitgezonden, maar voor veel mensen was ik toch een onbekende speler. Ter voorbereiding op het toernooi gingen we met Nigeria op trainingskamp naar Portugal. Dat was de eerste keer dat ik bij de selectie zat. Het was nog een groep van 36 spelers, er moesten nog flink wat spelers afvallen. Ik hield daar al een beetje rekening mee, maar na de oefenduels met Catalonië, Burkina Faso en Sparta Rotterdam groeide het vertrouwen. De bondscoach hield me bij de ploeg en nadat ik in het openingsduel met Burkina Faso was ingevallen, heb ik mijn plek niet meer afgestaan. Als centrumverdediger kreeg ik onder meer de voorkeur boven Joseph Yobo, de aanvoerder en speler van Fenerbahçe. Veel andere trainers zouden voor zekerheid hebben gekozen, maar Keshi keek niet naar reputaties. Dankzij dat vertrouwen heb ik mee kunnen maken, waar elk kind in Afrika van droomt.’

Een droom die jij mede te danken hebt aan je vastberadenheid op jonge leeftijd?

‘Mijn ouders zijn nu heel trots op me, maar ik weet nog goed dat we drie jaar geleden flinke discussies hadden. Ik had het WK Onder-17 gespeeld, en daar waren natuurlijk heel veel scouts aanwezig. Anderlecht bood me een proefperiode aan, ik kon daar de rest van het seizoen meetrainen en wedstrijden met de beloften spelen in de hoop een contract af te dwingen. Ik zag het als dé kans, maar mijn ouders vonden het maar niets. Ik was een jochie van zestien en mijn ouders zagen dat ik talent had, maar wilden dat ik ook een diploma op school zou halen. Na veel gezeur gingen ze akkoord en ging ik het avontuur in het verre België aan.’

De kans bij Anderlecht dwong je af met je spel tijdens het jeugd-WK. Je was in die selectie de meest opvallende verschijning.

‘Zeker. In Nigeria zijn veel voetbalscholen. Veel jonge talenten komen daar terecht en groeien vanuit daar door naar een profclub in de buurt. Bij mij ging het anders. Ik voetbalde veel, op het moment dat de schoolbel ging, trok ik al mijn schooluniform uit om mijn voetbalkleren aan te doen. Ik ben geboren in Obuohia, maar opgegroeid in hoofdstad Abuja. We woonden in een mooie buurt, waar veel kinderen op straat voetbalden. Daar was ik elke dag te vinden, maar ik kwam niet in een voetbalinternaat terecht. Dat vonden mijn ouders ook niet nodig. Ik speelde op straat, woonde thuis samen met mijn drie broers en drie zussen, en die warmte vonden mijn ouders goed voor me. Op school blonk ik uit tijdens de voetbaltoernooien en zo werd ik de ster van het schoolelftal. We deden aan allerlei toernooien mee en toen een scout van de Nigeriaanse voetbalbond daar toevallig aan het kijken was, werd ik eruit gepikt. Ik mocht meedoen aan een trainingsstage voor dat bewuste jeugd WK. Waar spelers van de grootste clubs in Nigeria afvielen, schopte ik het tot de definitieve selectie. Van het schoolteam naar de nationale ploeg en een paar weken later zat ik bij de vicepresident.’

Het is allemaal snel met je gegaan.

‘Gekscherend zei laatst een vriend tegen me: “Als je in Brazilië met Nigeria het WK wint, kun je net zo goed stoppen. Dan heb je alles al bereikt in je leven.” Hij doelt op de twee grote prijzen die je als Afrikaans voetballer met je land kunt winnen. Het klopt dat ik in een paar jaar tijd veel heb meegemaakt, maar toch sta ik nog maar aan het begin van een carrière. Na het WK Onder-17 speelde ik een paar maanden bij Sunshine Stars en vervolgens kwam al het Belgische avontuur.’

Het werd uiteindelijk niet Anderlecht, maar Standard Luik.

‘Bij Anderlecht duurde het te lang. Ik speelde daar elke week, ook als ik een blessure had, deed ik mee, maar tot zekerheid leidde het maar niet. Ik besloot terug te gaan naar Nigeria, toen Standard Luik opeens belde. Ze hadden me zien spelen en namen me direct over. Ik was nog te jong voor een contract, ik was net zeventien jaar, maar heb wel een paar goede maanden gehad. Alles werd voor me geregeld en als voetballer ontwikkelde ik me verder. Makkelijk was het niet, zeker niet. Van 25 graden en zon, naar de kou. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toch was ik ervan overtuigd dat ik mijn kans zou grijpen als profvoetballer in Europa, en het WK Onder-20 in Colombia van 2011 was het volgende hoogtepunt. Ik speelde een sterk toernooi en werd ontdekt door scouts van Chelsea. Zonder ook maar één minuut in het eerste elftal van Standard te hebben gespeeld, vertrok ik alweer. Bij het grote Chelsea tekende ik vorig jaar een vierjarig contract. Mooier kon het niet.’

Toch kwam je niet op Stamford Bridge, maar in Den Haag terecht. Een teleurstelling?

‘Bij mijn overgang was al duidelijk dat ik geen werkvergunning zou krijgen voor de Premier League. Je moet dan op zijn minst international zijn van je land, en bij mij was dat destijds zeker niet het geval. Via contacten van de club kwam ik bij ADO Den Haag terecht. Het was een gok, ik wist niets van die club, maar ik besef heel goed dat ik het niet beter had kunnen treffen. De club, de mensen, de Eredivisie: op dit moment is het voor mij de perfecte leerschool. Bij deze club ben ik toch uitgegroeid tot een volwaardige profvoetballer in Europa.’


De missie van elke Afrikaanse speler.

‘In Afrika lopen zoveel talenten rond. Elk land, elke stad, overal wordt gevoetbald en iedereen hoopt op die ene kans in Europa. Nu ik die kans heb, wil ik het waarmaken. Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken. Toch is het niet zo dat het voor mij de enige uitweg was naar een mooie toekomst.’

Hoe bedoel je?

‘Ik heb een fijne jeugd gehad. Mijn vader werkt bij een bedrijf dat waterkranen aansluit, terwijl mijn moeder een eigen restaurant heeft. Dat staat op een complex waar veel werknemers wonen van buiten Abuja, die wel in de hoofdstad werken. Ze kan heel goed koken. In het restaurant zijn er verschillende visgerechten, maar ook traditioneel Nigeriaans eten met rijst en kip. We kwamen als kinderen niets tekort en hadden elke dag te eten en te drinken. Ik merk nog weleens dat hier in Nederland de gedachte leeft dat alle mensen in Afrika in armoede leven. Natuurlijk zijn er ook in Abuja wijken waar mensen het niet breed hebben, maar dat is wat anders dan dat iedereen dagelijks moet overleven.’

Nederland was niet helemaal onbekend voor je.

‘Mijn oom Chikaodi Akujobi heeft in het verleden als voetballer kort bij Heracles Almelo gespeeld en is vervolgens in Nederland blijven wonen. Hij woont momenteel in Rotterdam. We hebben dagelijks contact, en het is voor mijn ouders een geruststelling dat hij hier bij mij in de buurt woont. Hoewel ze me overal in steunen, blijft het lastig dat ik zo ver van mijn familie leef. We bellen dagelijks, maar ik kan ze niet over laten komen. Dat komt door die rare wetten in dit land. Laatste wilde ik mijn broers, zussen en ouders Nederland laten zien. Een paar weken, zodat ze konden ervaren hoe ik hier leef. Maar de visa die ik voor hen aanvroeg, werden afgewezen. Zoiets vind ik onbegrijpelijk, maar wat kan ik eraan doen? Gelukkig krijg ik wel veel steun van mensen binnen ADO. Mike van Duinen haalde me maandenlang op voor de training toen ik nog geen rijbewijs had. Dan kwam hij langs mijn appartementje in Rijswijk rijden en stapte ik bij hem in. Leuke tijd, hij heeft me wegwijs gemaakt in Den Haag en met de Nederlandse cultuur. Ik heb me vooral verbaasd over de manier waarop jonge mensen elkaar hier begroeten. Meisjes worden door jongens gekust. Bij ons in Nigeria kan zoiets niet. Als ik een ander meisjes met een kus op de wang zou begroeten, en haar vriend zou dat zien? Nou, dan zwaait er wat joh, dan heb je een probleem. Toch voel ik me verder goed hier. De fans waarderen me en ik voel ook de steun van de trainers Henk Fräser en Maurice Steijn. Voor hen ga ik door het vuur, elke wedstrijd.’

Je shirt van de finale van de Afrika Cup heb je zelfs aan je trainer geschonken.

‘Het shirt voor Maurice Steijn is een gebaar van dank. Hij heeft me opgevangen en vertrouwen gegeven. Onlangs mocht ik mijn familie in Nigeria bezoeken, terwijl de rest gewoon moest trainen. Ik kreeg vrijaf, omdat ik al maanden geen vakantie had gehad. Dat vond ik zo’n mooi gebaar. Het shirt is eigenlijk voor zijn zoontje Sem bedoeld. Hij speelt in de jeugd van ADO en ik heb weleens met hem een balletje getrapt. Kinderen die voetballen, daar ben ik gek op. Er zijn nu ook al twee dingen, die ik zeker weet. Dat ik na mijn carrière terugkeer naar Abuja en dat ik daar een voetbalschool voor kinderen opricht. Rijke of arme ouders, welk geloof dan ook, en hoe je er ook uitziet: voetbal verbroedert, bij iedereen.’

Ook dat heb je vorige maand gemerkt?

‘In Nigeria hebben wij als voetballers iets bereikt, wat geen enkele politicus voor elkaar krijgt. Mensen, die vanwege het geloof lijnrecht tegenover elkaar staan, vierden samen feest. Ze waren trots op ons, koesterden hetzelfde nationale gevoel, en dat bracht hen bij elkaar. Toch is het nog lang niet voorbij met de onrust in bepaalde delen van Nigeria. Het is ook zo tegenstrijdig. Nigeria behoort tot de snelst groeiende economieën ter wereld. Het bedrijfsleven groeit elke dag, het toerisme bloeit op en de armoede in het land wordt steeds minder. Het land heeft een gouden toekomst, maar op hetzelfde moment wordt er een strijd gestreden om het geloof. De twee grootste religies van het land, de islam en het christendom, bestonden lange tijd prima naast elkaar, maar in het afgelopen decennium heeft het voor onrust gezorgd. Je hebt in Nigeria steden met veel christelijke inwoners, en steden met veel moslims. Waar de verdeling ongeveer gelijk is, gaat het fout, en vindt er geweld plaats. In sommige gebieden is dat in de afgelopen jaren zelfs zo erg geëscaleerd, met doden tot gevolg. Al mijn familie en vrienden wonen in rustige gebieden, maar dat het elders in het land onrustig is, doet pijn. Het gaat veel te ver. En wat zag je vorige maand? We werden Afrikaans kampioen en alle haat werd even opzij gezet. Laat het een voorbode zijn voor de toekomst.’

Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Ben jij christen of moslim?

‘Ik ben christen en het geloof speelt een heel belangrijke rol in mijn leven. Maar ik heb ook vrienden die moslim zijn. Ik zal nooit iemand veroordelen, welk geloof dan ook.’

Hoe komt je geloof in Nederland tot uiting?

‘Ik bid elke dag, ben er bewust mee bezig. Het kan niet elke zondag omdat we dan ook moeten voetballen, maar anders ga ik naar een kerk in Rotterdam of Den Haag. Daar komen veel Afrikanen samen, we bidden, lezen uit de Bijbel, zingen liederen, en voelen de kracht van God. Ik merk dat het veel met me doet en ik krijg er extra energie van. Het is fijn dat ik ook in Nederland die mogelijkheid heb.’

Hoelang zal dat nog hier het geval zijn?

‘Het is nog onduidelijk, maar volgens mij wil Chelsea in juni mijn nabije toekomst bespreken. De Afrika Cup heeft de nodige aandacht gewekt. Ik weet dat ze me volgen, en het aanvragen van een werkvergunning voor Engeland, zal nu minder problematisch zijn aangezien ik A-international ben. Ach, we zien het wel, en ik staar me er niet blind op. Ooit hoop ik in de Premier League te spelen, maar tot die tijd zie ik ADO als de ideale club om me te vormen als profvoetballer. Alleen voor een basisplek ga ik terug naar Chelsea. Dat standpunt is voor iedereen helder. Ik speel liever bij ADO Den Haag in de Eredivisie, dan in het tweede elftal van Chelsea. In de afgelopen jaren heb ik wel geleerd, dat het geen zin heeft om ver vooruit te kijken. Maar één ding is al wel zeker: wat er ook gebeurt, ik zal de rest van mijn leven kampioen van Afrika zijn.’

Aad schreef:

Een Engelse kennis van mij is fan van Bristol Rovers (League one). Seizoenskaarten daar 295 (onoverdekt staan) tot 450 (overdekt zitten). En dat voor 23 thuiswedstrijden. FA-cup en league-cup apart betalen.

Gaat 50 km met de auto heen en weer naar een betaal parkeerplaats en vandaar met een gratis bus naar het stadion. Eten en drinken in het stadion is niet te betalen dus dat wordt gedaan in de pub met als nadeel dat je daar dan weer te lang blijft hangen en teveel uitgeeft.

Hij gaat met 2 zoons van 16 en 19 en is dan per wedstrijd inclusief benzine en eten en drinken 130 pond kwijt. Dat is per maand soms 390 pond. En dat voor iemand die leraar is op een lagere school (en we weten allemaal dat die onderbetaald worden, ook in Engeland).

Maar de cultuur daar is compleet anders en ze zetten alles opzij voor voetbal of, zoals zijn vrouw, voor de hondensport.

En dan hebben we het nog niet eens over een topclub in de hoogste divisie.

Die prijzen zijn zo hoog omdat die engelse supporters zo makkelijk over zich heen laten lopen. Als bij bijvoorbeeld Dortmund de seizonskaarten van 190 naar 200 euro gaan wordt de directeur ter verantwoording geroepen. Als ze op maandag moeten spelen wordt de wedstrijd geboycot. Zo hou je de kaartprijzen laag. Engelse prijzen zijn gewoon niet normaal, in de Championship kan je rustig 35 pond betalen voor een uitwedstrijd en dan heb je nog niet eens vervoer. Ze laten het allemaal toe.

pajam schreef:

Betekent dit dat de volledige as verkocht wordt?

Tel daarbij op dat je (waarschijnlijk) beide backs kwijt ben én voorin beide vleugels (Kishna / Becker) & je kan concluderen dat het meer dan logisch is dat we gewoon weer mikken op een plekje bovenin het rechterrijtje.

Volledige voorhoede en praktisch volledige verdediging opnieuw opbouwen ; Ik wens TS & van As heel veel succes. Worden (wederom) spannende weken/maanden!

Ik vraag me af als je zoveel kwaliteit verkoopt of je dat kan vervangen, iedereen zit hier maar verkopen, verkopen, verkopen en hebben prijzen in hun hoofd die werkelijk alle realisme hebben losgelaten (4 miljoen voor Johnson om maar wat te noemen) maar wat krijg je er dan voor terug?

Ik kan me niet voorstellen dat al dat verlies aan kwaliteit (Becker, Johnson, Kanon in mindere mate Nassar) zomaar even op kan vangen, ik heb er een hard hoofd in...

Misschien wel voor het eerst na een interview met Manders dat ik denk hey ik heb niet naar een hoop gebakken lucht / luchtkastelen zitten luisteren. Natuurlijk komt er genoeg mooi weer praat aan bod maar dat we er beter voor staan en men beter bezig is dan de afgelopen jaar kan iedereen wel zien natuurlijk.
Nee laat Manders, Groenendijk en v.As er nog maar een lange periode zitten. Continuïteit en rust in de tent sportief en op bestuurlijk vlak is het beste wat een voetbalclub kan overkomen.

Enkele quotes uit het interview:
- We krabbelen omhoog maar heb altijd gezegd dat we 3 jaar nodig hebben om gezond te worden.
- Ons handje ophouden bij China is geen gezonde situatie en dat willen we ook niet.
- De agiostortingen hebben niet de hoogste prioriteit en alleen als het niet anders kan. (hier lees ik uit dat ze ook transfergeld gaan gebruiken om tekorten op de begroting te dichten lees de schuld niet verder op te laten lopen, positief wat mij betreft als kwaliteit op het veld maar niet achteruit holt ala vd Kallen)
- We hebben een aantal offertes opgevraagd om het stadion groen geel te laten verlichten.
- Las afgelopen week een raar artikel, wij hoeven helemaal niet met een lege portemonnee te winkelen.
- Kans is groot dat we na volgend seizoen overstappen op echt gras. Dat betekent dat we op zoek moeten naar een nieuwe trainingslocatie bij een club. Er zijn al gesprekken gevoerd met een aantal clubs. (meest voor de hand liggend lijkt mij Wilhelmus of SV Leidschenveen)

Ben eigenlijk behoorlijk positief en zou ook iedereen in mijn omgeving aansporen om nu eindelijk eens een seizoenskaart te kopen. Prijzen zijn er naar en je hoeft niet meer tussen het blowende en gekk.r te zitten op Noord maar kan gewoon op de hoofdtribune.

VI:

ADO Den Haag moet na topjaar helemaal opnieuw beginnen

ADO Den Haag heeft een seizoen achter de rug waarin het de verwachtingen ruimschoots overtrof, maar het is niet reëel te denken dat de club de subtop kan blijven uitdagen. Dat betogen trainer Fons Groenendijk en manager voetbalzaken Jeffrey van As.

Fons Groenendijk: ‘In de stafkamer heb ik de afgelopen maanden een paar keer geroepen: Hé, jongens, kijk eens wat er op televisie is. Had ik ’m net op Teletekst-pagina 819 gezet. Zaten we met z’n allen even te bekijken naar wat we hadden bereikt. Het is toch niet niks.’

Het mag duidelijk zijn: ondanks de kansloze uitschakeling in de halve finale van de play-offs tegen Vitesse overheerst bij ADO Den Haag de trots over het afgelopen seizoen. De club die na drie speeldagen puntloos laatste stond en een loodzware jaargang werd voorspeld, duldde uiteindelijk slechts zes clubs boven zich, leverde met Bjørn Johnsen de vice-topscorer van Nederland en groeide uit tot dé verrassing in het Eredivisie-seizoen 2017/18. Voetbalminnend Den Haag gaat met een grote glimlach de zomerstop in, maar trainer Groenendijk heeft richting volgend seizoen de nodige twijfels.

FC Utrecht heeft al een handvol spelers gekocht, Vitesse kan rekenen op een nieuwe lichting Chelsea-huurlingen en SC Heerenveen zit er met een eigen vermogen van twintig miljoen euro warmpjes bij. Het is allemaal pure weelde in vergelijking met ADO Den Haag. Voor de groen-gelen is het hengelen naar huurlingen en koopjes. Dat het ADO afgelopen jaargang lukte zich tussen de subtop van de Eredivisie te nestelen was al een klein wonder, de kans dat het komend seizoen opnieuw gebeurt, is volgens Groenendijk net zo klein als een jaar geleden.

Het ideale plaatje voor Groenendijk: een concurrent erbij voor spits Johnsen, een of twee volwaardige Eredivisie-backs en nog een aanvallend ingestelde speler op het middenveld. En wanneer er dan onverhoopt een basisspeler wordt verkocht, daarmee de ploeg verder versterken. De realiteit is echter dat er zo goed als zeker dragende krachten verkocht worden en dat het nog maar de vraag is of er vervolgens geld vrijkomt om zelf te investeren.

Lagere aanbieding

Tom Beugelsdijk zette uiteindelijk zijn handtekening onder een nieuw driejarig contract, maar Tyronne Ebuehi liet in een eerdere fase een nieuwe aanbieding van ADO lopen en wandelt transfervrij de deur uit naar Benfica. Aanvoerder Aaron Meijers houdt de boot al een tijdje af, ook zijn verbintenis loopt af. ‘Dat zit wel een beetje in een impasse’, aldus manager voetbalzaken Van As, die begrip kan opbrengen voor het standpunt van Meijers. ‘Net als bij Beugelsdijk hebben we hem een lagere aanbieding voorgelegd, terwijl hij het gewoon goed gedaan heeft. Dat is gevoelsmatig moeilijk. Het liefst spreek je je waardering uit voor goede prestaties, nu is het andersom.’

‘We hebben een heel mooi seizoen achter de rug, maar het is niet reëel om te denken dat we dit nóg een keer gaan doen. Het is op dit moment voor ons niet mogelijk onze basis bijeen te houden’, aldus Groenendijk. Voor de rechtsbackpositie onderhandelde ADO met Deyovaisio Zeefuik. Hij ging niet in zee met de stuntclub van afgelopen seizoen, maar koos met FC Groningen voor een club die het hele jaar in het rechterrijtje ploeterde. Ook dat zegt iets over de financiële mogelijkheden van ADO in vergelijking met de rest van de Eredivisie.

Groenendijk: ‘Ik hoop dat die realiteit door de club wordt uitgesproken in de verwachtingen, anders komen we in een onmogelijke spagaat terecht. Ik vind het prima dat we minder kunnen betalen aan spelers, maar dat betekent dat je misschien pas op de plaats moet maken. Dat is zonde, maar het is ook realisme.’

‘Ik hoop dat de realiteit wordt uitgesproken in de verwachtingen’

Jeffrey van As is het grotendeels eens met zijn trainer. ‘Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan niet als eis stellen dat we de play-offs weer gaan halen. Dat zou niet eerlijk zijn, dat had ik alleen kunnen doen als we ten opzichte van wat er nu staat echt door kunnen bouwen. Wij hebben ongeveer de tiende spelersbegroting van Nederland, onze doelstelling moet zijn dat we eindigen tussen plek negen en twaalf. En er in het begin vooral voor zorgen dat we zover mogelijk van de nacompetitieplaatsen verwijderd raken.’

‘Maar de belangrijkste doelstelling voor deze club is stabiel worden’, vervolgt Van As. ‘Altijd tussen plek negen en twaalf spelen. Met een heel goed jaar zoals we nu gehad hebben haal je met een uitschieter naar boven dan een keer de play-offs. Zit het een keer allemaal tegen, eindig je veertiende. Het heeft voor ons geen zin hoog van de toren te blazen na dit jaar, want je kunt hard op je bek gaan. Kijk naar PEC Zwolle, dat in de winterstop hardop uitsprak Europees voetbal te willen halen. Ik wil graag om de prijzen spelen met ADO. Prijzen zijn voor deze club de play-offs halen of ver komen in de bekerstrijd, maar het is niet fair om de druk na dit seizoen hoog op te voeren.’

Groenendijk wil ervoor waken dat de prestaties van het afgelopen seizoen gaan gelden als nieuwe norm in Den Haag, zowel intern als extern. ‘We hebben maar zes ploegen boven ons op de ranglijst, we hebben in alle opzichten maximaal gepresteerd. De verschillen naar beneden toe waren tegelijkertijd juist minimaal, ik vind ons ook niet veel beter dan de ploegen die onder ons geëindigd zijn. Dat wij boven SC Heerenveen zijn geëindigd, vind ik bijvoorbeeld ongelooflijk.’

Tol van succes

Ook benadrukt Groenendijk dat zijn selectie op bepaalde posities geen blessures had kunnen opvangen. ‘We hadden met Johnsen maar één echte spits. Als die lange geknakt was, was dat een serieus probleem geweest. Achter Nasser El Khayati en Lex Immers zat eigenlijk ook te weinig. Als er met die drie iets gebeurd was, wat dan? Het was niet dubbel bezet. Ze zijn allemaal heel gebleven, maar als dat niet was gebeurd, hadden we dat zonder twijfel gemerkt. Ik wil er graag wat meer achter, maar het is nu vooral afwachten of jongens als Johnsen en El Khayati zelf wel blijven en wat we daarvoor terug kunnen halen.’

De tol van het succes doet zich dus aan twee kanten voelen. In de verwachtingen en dus ook in de belangstelling voor dragende krachten. Ebuehi besloot eerder al de interesse ten gelde te maken, recenter hebben El Khayati, Johnsen en Sheraldo Becker aangegeven open te staan voor een transfer. Daarbij komt de buitenlandse belangstelling voor Wilfried Kanon. Danny Bakker tekende een paar maanden geleden bij, maar staat al langer op lijstjes van diverse subtoppers. Zelf kan ADO op dit moment geen transfersom betalen. Of en hoeveel het kan investeren indien er wordt verkocht, is onduidelijk. De club kampt immers met een jaarlijks miljoenen-tekort. Groenendijk: ‘Afgelopen jaar heeft de Chinese eigenaar dat bijgelegd, maar hoe dat nu zit? Ik weet het niet.’

‘De winst ten opzichte van vorig jaar is dat we transfersommen kunnen vragen voor spelers’

Van As kan er ook geen volledige duidelijkheid over geven. ‘Ik heb niet te horen gekregen dat ik spelers móét verkopen om het gat op te vullen. Hoe dat dan wél wordt gevuld? Dat is vooral een zaak voor Mattijs Manders (algemeen directeur, red.). Ik weet in elk geval wat mijn spelersbudget is, dat is ongeveer vergelijkbaar met afgelopen seizoen.’

‘De winst ten opzichte van vorig jaar rond deze tijd is dat we transfersommen kunnen vragen voor spelers. De hoogte kunnen we zelf bepalen, er zijn geen bedragen vastgelegd in clausules’, vervolgt Van As. ‘Maar we moeten reageren en kunnen niet anticiperen. Pas wanneer er iemand wel of niet bijtekent of wel of niet verkocht wordt kunnen we in actie komen. Dat is niet ideaal. Ik heb lijstjes met spelers klaarliggen voor als een van onze spelers vertrekt, maar daarvan zie ik er af en toe al eentje elders tekenen. Dat is vervelend, maar het is niet anders.’

Boodschappenlijstje

Voor de positie van doelman hoeft er in Den Haag niets te gebeuren. Robert Zwinkels ligt langdurig vast en heeft serieuze concurrentie van Indy Groothuizen. Hij kwam een jaar geleden over van Ajax en maakte in de laatste weken van het seizoen als vervanger van de geblesseerde Zwinkels een uitstekende indruk. ADO wil zijn ontwikkeling belonen met een verbeterd en verlengd contract. Na het vertrek van Ebuehi is een nieuwe rechtsback noodzakelijk, met zijn stand-in Trevor David gaat de club mogelijk nog in gesprek. Op de positie van rechter centrale verdediger is de plek van Beugelsdijk gebeiteld, van het tweetal Nick Kuipers en de van Willem II terugkerende Thomas Meissner mag er één vertrekken. Links is Shaquille Pinas de beoogde vervanger van de gewilde Kanon. Op linksback is het afwachten welke keuze Meijers maakt. Indien hij vertrekt, blijft alleen Bas Kuipers over en moet er versterking komen. Van de middenvelders staat het aanblijven van Lex Immers vast. ADO rekent ook op het aanblijven van Danny Bakker, El Khayati wil graag een stap maken.

‘Dat snap ik wel’, aldus Groenendijk. ‘Toen wij hem haalden hebben we gezegd dat hij ADO als springplank moest zien. Als hij vervolgens een stap kan maken en wij daar financieel wijzer van worden, is dat win-win. Dan gun ik hem dat en schud ik hem de hand. Gezien de belangstelling voor hem ben ik er bepaald niet van overtuigd dat hij blijft. Daarom hebben we een paar maanden geleden John Goossens al gehaald. Wel een ander type, maar ook een creatieve middenvelder.’ Voorin staat ADO Den Haag waarschijnlijk voor een kleine metamorfose. Becker wil hogerop, Johnsen staat ook niet onwelwillend tegenover een transfer. Édouard Duplan (aflopend contract) vertrekt, terwijl Ricardo Kishna terugkeert naar Lazio.

ADO start de voorbereiding op 25 juni. Net als vorig jaar is het eerste oefenduel er een met het Leidse LVV Lugdunum en gaat de selectie daarna op trainingskamp naar Zeeland. Groenendijk: ‘De grote winst ten opzichte van vorig jaar is dat we meer spelers hebben. De voorbereiding vorig seizoen was bezigheidstherapie, we konden op geen enkel moment richting de competitie werken. De kern kwam pas veel te laat bij elkaar. Dat probleem hebben we dit jaar gelukkig niet.’ Een trip naar China zoals afgelopen zomer staat niet in de planning voor ADO. ‘Maar we kunnen nooit helemaal uitsluiten dat we alsnog een uitnodiging krijgen’, aldus Van As.

‘Ik ga er gewoon van uit dat ik trainer van ADO blijf, maar als er iets moois komt weet je het niet’

Bepalende spelers willen graag hogerop, maar hoe zit dat eigenlijk met Groenendijk zelf? Na het afgelopen seizoen staat de Leidenaar er zelf immers ook goed op. ‘In Nederland verwacht ik niks, daar is alles vol. Maar ik heb eerder ook al gezegd dat ik graag eens naar het buitenland wil. Maar alleen als het zowel sportief als financieel een mooi plaatje is. Ik weet wat ik hier heb, heb het ontzettend naar mijn zin, dus ik ben wel kieskeurig. Ik ga er gewoon van uit dat ik trainer van ADO blijf want mijn contract loopt nog een jaar door, maar als er iets moois komt weet je het niet. Dan reken ik er ook wel een beetje op dat de club meewerkt, na de stappen die we samen hebben gemaakt.’

Vraag heb ik al een keer eerder gesteld maar iedereen sliep toen:

zijn er shouters die nav de nieuwe prijzen en het Heineken huis nu wel een SCC aanschaffen of van vak wisselen?

Aad schreef:

En tenslotte een skybox voor jou helemaal alleen (Behalve dan de dame die de catering en nog meer verzorgt )

Maak me gek..................

De prijzen en het in het leven roepen van die Heineken tent is natuurlijk wel een enorme stap vooruit. Vraag me af wat losse kaarten gaan kosten (worden die juist duurder?) om de SCC te promoten of goedkoper om een grotere supportersschare te ontwikkelen?
In ieder geval vind ik het prima ontwikkelingen.

Ben benieuwd of er shouters hier van vak gaan wisselen of een SCC gaan aanschaffen nu de nieuwe vakindelingen, prijzen en toegang tot het Heineken huis bekend zijn?

Mijn rondgang sinds de opening door het stadion gaat verder. Van vak O, naar vak T, naar vak D en zeer waarschijnlijk nu verhuizen naar vak A, B of C.

D.H.zuid-west schreef:

Prachtige aantallen hoor, 600+ man/vrouw mee. Maar toch ook wel wel jammer dat het nu opeens wel kan............. Ieder uitduel ben ik mee gegaan en ben nu toch wel verbaasd dat het nu opeens wel meer dan 200 man/vrouw is die de moeite neemt om de club te steunen (gloryhunters welicht??

Volgend seizoen eens proberen om ieder uitduel op minimaal 300 supporters te komen.

Dat was ook een beetje mijn reactie.
Maar aan de andere kant laten we blij zijn dat we zondag met zo veel man gaan naar de verste? uitwedstrijd van het jaar.

Gemiddeld 300 man/vrouw mee uit is een goed streven voor volgend seizoen. Aan de prijzen, auto/vrij vervoer kan het niet liggen de laatste tijd. Als het dan sportief ook meezit en misschien weer een breed gedragen actie a la bring the passion back dan is dan moet dat goedkomen.

Tijd voor echte eenheid onder de supporters.

Prijzen omlaag? We hebben toch juist knaken nodig ??? Uitknijpen die tere zieltjes in den haag

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Law, Heino, Jk23 en 137 gasten.

Bekijk de topshouts