Tag: omgeving

Trending: bonis spelers jaren plan eigenaar schalk

Toon alle shouts

Kamikaas schreef:

Het ligt niet aan de supporters in mijn ogen.
De enige manier om groter te worden bij publiek begint bij de allerkleinste.
Dat is niet iets wat je in een jaar of 10 kan veranderen. Als al je vriendjes voor 1 van de top 3 zijn ga je niet voor Den Haag, behalve als dat met de paplepel wordt ingegoten. Ik heb iets met Den Haag omdat mijn ouwe vroeger bij ADO voetbalde niet omdat er ook maar iemand in mijn omgeving voor ADO Den Haag is.
Ik zie dit bij mijn neefje, waar wij bewust mee aan het wachten waren om een keer mee te nemen (hij was 6 toen). Kan toevallig met een vriendje mee naar die ene club en is nu voor die enge club.

Dingen zoals die jeugdkampen zijn fantastisch, want daar begint het uiteindelijk. Maar er is zoveel meer voor nodig.

Goed OV is er niet.
Exploitatie beroerd ( eens per 2 weken, daar verdien je toch niets mee)
Omgeving is helemaal niets te doen. ( bioscoop, kartbaan,wokpaleis weet ik veel)
FANSHOP(S)

verbieden verkoop 010 & 020 kits in winkels haagse regio. ( das een geintje...)

poemba schreef:

Ik vind dat de huidige supporters er al veel aan doen. Ze staan positief in de media. Ik denk dat het aan de ligging van het stadion ligt. Je kan er wel van alles omheen gaan doen. Maar de mensen kunnen er niet komen of moeilijk komen.
En op de parkeerplaatsen een joet betalen vind ik gewoon te duur.
En dan ook nog eens een kaartje kopen voor een geeltje. Ben je toch 35 euries kwijt.
Ben je alleen nog maar binnen.
Kan me best indenken dat mensen twee keer na denken

Het ligt niet aan de supporters in mijn ogen.
De enige manier om groter te worden bij publiek begint bij de allerkleinste.
Dat is niet iets wat je in een jaar of 10 kan veranderen. Als al je vriendjes voor 1 van de top 3 zijn ga je niet voor Den Haag, behalve als dat met de paplepel wordt ingegoten. Ik heb iets met Den Haag omdat mijn ouwe vroeger bij ADO voetbalde niet omdat er ook maar iemand in mijn omgeving voor ADO Den Haag is.
Ik zie dit bij mijn neefje, waar wij bewust mee aan het wachten waren om een keer mee te nemen (hij was 6 toen). Kan toevallig met een vriendje mee naar die ene club en is nu voor die enge club.

Dingen zoals die jeugdkampen zijn fantastisch, want daar begint het uiteindelijk. Maar er is zoveel meer voor nodig.

Petah schreef:

Mensen gaan lekker naar t voetbal PSV thuis gaan met t gezin zijn 100 euro kwijt aan kaartjes 30 euro aan horeca en 10 euro aan parkeren

En dan krijg je een wedstrijd te zien waar mensen die rond de 2 ton netto verdienen zo een prestatie neer zetten zonder beleving zonder iets

En jij heb bijna 2 dagen voor niks gewerkt en je dan nog afvragen waarom het stadion niet vol zit

PSV thuis als maatstaf nemen is niet heel eerlijk heb het over het brede plaatje en niet een incident. Niemand loopt gewoon warm voor de club in vergelijking met veel andere clubs en waar dit precies aan ligt??

De afgelopen jaren hebben wel laten zien dat zelfs kaarten gratis weggeven weinig effect sorteren. Extreme prijsverlaging van seizoenskaarten (1 vd goedkoopste clubs in de eredivisie nu) wat moet de club nog meer doen?

Daarnaast kun je gewoon gratis parkeren in het Forepark en ben je natuurlijk niet verplicht om van de catering gebruik te maken. De club doet ook niet moeilijk als je eten en drinken meebrengt.

Probeer te onderzoeken waar het allemaal precies aan ligt maar heel veel argumenten die ik stelselmatig zie langskomen gelden voor +/- 12 clubs in de eredivisie. Prijs, slecht voetbal, geen sfeer, klote tijden etc. noem maar op. Maar bij veel clubs zit het wel een stuk voller en dat zonder 20% actiekaarten.

Zonder al dat gewijs ben ik meer op zoek naar hoe wij als supporters hier misschien een positieve bijdrage aan kunnen leveren. Denk aan "Bring back the passing" achtige maatregelen want eenheid onder supporters, betere positievere sfeer en dat ook uitdragen naar je omgeving is denk ik een begin. Glas halfvol of halfleeg.

Mensen hier nog naar Heerenveen uit?
Hoor er allemaal vrij weinig over in mijn omgeving moet ik zeggen.
Toch wel 1 van de leukere uitwedstrijden in een mooi stadion en gemoedelijk publiek.

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

In memoriam: Miranda Lisse
Ons heeft het droevige nieuws bereikt dat ADO-supporter Miranda Lisse is overleden.
Lees het nieuwsbericht

Ach meisje toch. RIP Miranda. Trouw supporter in de magere jaren 90. Als er 10 man in een trein naar pak m beet Oss zaten was zij er 1 van.
Kan alleen maar hopen dat er voor haar alles Muriel goed gezorgd gaat worden. Sterkte voor Iedereen in haar omgeving, Muriel in het bijzonder.

Thommetjsh schreef:

Bevestiging uit Den Haag dat ADO komende week de (huur)transfers van Giovanni Troupée (FC Utrecht) en Tomas Necid (Bursaspor) hoopt af te ronden. Zij zouden de langverwachte opvolgers van Tyronne Ebuehi en Bjorn Johnsen zijn.

Aldus Reon

Ik heb ook begrepen van wat maten uit omgeving Utrecht dat zij gehoord zouden hebben dat Troupee inderdaad weg wilt bij Utrecht en dat een optie tot koop zeker tot de mogelijkheden behoord, Utrecht werkt nog niet mee maar de deal zal wel snel rond zijn....geen idee ik hoeverre het waar is maar we zullen zien en dit is wat ik gehoord heb

https://www.vi.nl/nieuws/excelsior-directeur-de-haan-doet-oproep-quotum-voor-eigen-jeugdspelers

Hier ben ik het mee eens en dan ook nog een "ruil systeem/huursysteem" voor alle NL jeugd spelers bij BVO`s onder de 20 (zo voorkom je onderlinge, onnodige transfers) naar Amerikaans model in de NBA ofzo.
Er is alleen sprake van transfer als het (O20) buiten NL is, club waar speler officieel onder contract staat krijgt grootste taartpunt, iedere club vanuit het ruilsysteem waar speler "vlieguren" heeft gemaakt krijg naar ratio een deel van de transfersom.

voordelen ;

Geen landjepik tussen clubs voor talenten O20
Spelers groeien op in nabije omgeving familie
geen onderlinge strijd ; duidelijke salaris voor deze spelers over heel NL 1 salaris schaal
Geen spelers die wegkwijnen in 2e elftallen, maar clubs lenen en ruilen naar gelang van behoefte in het eerste elftal en spelers maken écht vlieguren.

@Max; ik stel een naamswijziging voor, i.p.v. shoutbox naar klaagbox dekt de lading net even wat beter.

Iedereen mag erover denken zoals ze willen of iets vinden.
Maar hier is bij sommigen letterlijk alles slecht en dramatisch. De geuzennaam Klaagenezen nemen sommige erg letterlijk.

Geef het eens een kans allemaal we zijn er allemaal niet bij alle besprekingen, contractonderhandelingen of alle trainingen.
Denk ook dat er iets meer vertrouwen aan de huidige beleidsbepalers gegeven mag worden.
Afgelopen jaren is er rust en een beleid gekweekt. Voor er een aantal direct op tilt springen, je hoeft het er echt niet mee eens te zijn maar dit is het beleid van Manders en Co. Ze verdienen dus een periode de kans om er iets van te maken i.p.v. weer wisselen van directie. Want als het verleden ons iets geleerd heeft houden ze het meestal niet zo lang vol. Ligt dat dan aan al die mensen tegelijk of aan de omstandigheden bij ADO en de omgeving?

De club is groter dan alleen de mensen op kantoor maar hier lijkt het vaak van niet.

Come on the Hague. We’ll support you evermore!

Leetje schreef:

Nooit naar de schijnbewegingen kijken, maar naar de bal. Dat is wat ik van mijn eerste trainer leerde Kees. In zaken is het precies hetzelfde: nooit naar beloftes en mooie praatjes kijken maar naar de cijfers. De cijfers bij ADO leren ons dat we een begrotingstekort van 4 miljoen hebben....per jaar! En Manders en co kunnen dat gat kennelijk niet dichten door meer sponsorinkomsten te generen. Dus is er gewoon geen geld voor (grote) aankopen. Zo simpel is het.

En nooit naar de grond maar naar je omgeving als je de bal aan je voet hebt leerde ik van mijn eerste trainer.

Tsja, maar als je zo`n 2 maanden geleden beweert dat gegeneerde transferinkomsten volledig besteed mogen worden en je komt later in zo`n kort tijdsbestek tot een andere conclusie dan is er toch wat mis. En over het hoe en waarom kun je blijven speculeren.

Ik had me oprecht op een heel leuk seizoen verheugd. Nieuwe plek in het stadion, goede competitiestart en ga zo maar door. Dat valt nu toch vies tegen. Enkel die nieuwe plek is fantastisch met alles erop en eraan.

ps Overigens kan ik dat fragment van Manders nergens meer terugvinden.

pajam schreef:

VI Pro artikel :

https://www.vi.nl/pro/overig/het-keepersverhaal-van-groothuizen-via-ajax-en-denemarken-naar-ado

Het keepersverhaal van Groothuizen: via Ajax en Denemarken naar ADO
Door: Dolf van Aert @Dolf_v_Aert

INTERVIEW
Zijn debuut maakte hij in de slotfase van vorig seizoen al, maar dit jaar is Indy Groothuizen officieel de eerste keeper van ADO Den Haag. De 22-jarige goalie is eindelijk waar hij wil zijn, niet in de laatste plaats door de lessen van zijn muzikale familie. Zijn nieuwe status maakt hem hongerig. ‘Ik ben éérste keuze, maar wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Of het niet vreselijk ongemakkelijk voelt, al die aandacht voor zijn persoontje? Indy Groothuizen denkt heel even na, haalt dan zijn schouders op en vervolgt met een brede grijns zijn rondje langs de aanwezige media. ‘Nou nee, valt reuze mee. Ik vind het stiekem zelfs wel leuk.’ Het is daags voor de Eredivisie-start, mediadag in de Hofstad. Een paar dagen nadat bekend is geworden dat Groothuizen het seizoen begint als eerste keeper, en een paar dagen vóórdat ADO datzelfde seizoen start met een teleurstellende 1-2 thuisnederlaag tegen promovendus FC Emmen, schuift het journaille aan in de Haagse persruimte. Met uiteraard speciale aandacht voor de goalie. De markante ADO Journaal-presentator Alberto heeft op het laatste moment voor een alternatief gekozen – ‘Heb je gezien hoeveel gasten die Indy al willen spreken?’ – maar verder wil iedereen vandaag wel iets van de keeper. De camera van Haaglanden Voetbal staat op hem te wachten, zowel VI als het AD wil aansluitend zijn verhaal optekenen, terwijl Omroep West hem aan het eind van de middag in de studio verwacht voor een optreden in het programma.

Het zal Groothuizen allemaal – in de goede zin van het woord – worst wezen. Hij wandelt opgewekt rond, neemt voor iedereen uitgebreid de tijd en heeft er zichtbaar plezier in. ‘Zo’n live-uitzending als vanmiddag heb ik nog nooit gedaan, maar het zal vast wel goedkomen. Ik heb een redelijk vlotte babbel en kan het volgens mij allemaal wel goed vertellen, haha. We hebben in de jeugd van Ajax mediatraining gehad, maar ik weet voor mezelf héél goed wanneer ik een politiek correct antwoord moet geven, of wanneer ik gewoon een gezellig gesprek kan voeren.’

Eén ding is zeker: mediatechnisch gezien heeft de Eredivisie er met Groothuizen een welbespraakte aanwinst bij.

GRIEPKEEPER
Dat hij keeper zou worden was overigens lang geen uitgemaakte zaak. Op zijn tiende was de kleine Indy nog een bepaald niet onverdienstelijk spitsje, totdat een fikse griep zijn keeperscarrière lanceerde.

Het is in het voorjaar van 2007 wanneer de E-jeugd van AFC ’34 uit Alkmaar een toernooi mag gaan spelen. Groothuizen dreigt het te moeten missen, hij ligt dan namelijk al anderhalve week ziek op bed. ‘Op die leeftijd is het natuurlijk: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dus zei ik die ochtend tegen mijn moeder dat ik beter was, zodat ik mee mocht doen.’ Zijn moeder trapt niet in het toneelstuk van haar zoontje, maar kan het ook niet over haar hart verkrijgen om hem thuis te houden. ‘Ik mocht onder één voorwaarde meedoen: ik moest op doel gaan staan. Dan hoefde ik me niet zo in te spannen, kon ik rustig aan doen. Op dat niveau stelt keepen natuurlijk nog niet zo heel veel voor, maar ik had er eigenlijk wel lol in.’

Wat volgt is een verhaal zoals dat van vele keepers. Hij maakt de overstap naar de D1, waar ze nog geen keeper hebben. De trainer vraagt of Groothuizen het niet eens wil proberen, het ventje blijkt talent te hebben, nog geen vier maanden later ploft er een brief van AZ op de deurmat. Groothuizen mag deelnemen aan de talentendagen, een afvalrace die hij lange tijd moeiteloos doorloopt. Té lange tijd, eigenlijk. ‘Ik overleefde vijf rondes en mocht gaan meetrainen met de D2 van AZ. Telkens kreeg ik weer bericht: Het gaat goed, je mag door. Maar op een gegeven moment had ik voor m’n gevoel al wel tien rondes overleefd. Ik zat al zes maanden bij AZ, maar het bleef maar bij een stage. Hoe graag willen jullie me eigenlijk hebben?, dacht ik. Iemand overtuigen moet in een maandje wel lukken, toch? Zo niet, dan ben je blijkbaar niet goed genoeg. Laat staan als het ruim zes maanden duurt.’

UITZICHTLOOS
Aan het einde van dat stageseizoen komt de oplossing uit de hoofdstad. Ajax wil Groothuizen aan het werk zien, en gaat in tegenstelling tot AZ al na vier weken over tot actie. De keeper doorloopt vanaf dat moment de jeugdopleiding en debuteert in december 2014 namens Jong Ajax in de Jupiler League. Een maand later mag hij van hoofdtrainer Frank de Boer zelfs mee op trainingskamp met het eerste elftal en tekent hij een meerjarig contract, maar nadat Ajax kort voor de winterse transferdeadline André Onana heeft gehaald, daalt Groothuizen weer in de pikorde.

‘Toen Ajax Onana haalde, wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie zou terechtkomen’

‘Toen wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie terecht zou komen. Ik was een paar maanden eerder al dolblij dat ik het betaald voetbal überhaupt had gehaald, maar nu wilde ik méér. Dat zou bij Ajax moeilijk worden, ik was vierde keeper. Ik wilde niet nog zo’n zelfde jaar, ik was klaar voor een heel seizoen onder de lat.’

Koste wat kost bij Ajax blijven, dat ziet hij niet zitten. ‘Hoe langer je niet speelt, hoe meer je uit beeld raakt. In al die jaren had ik zó veel jongens gezien die geen geld wilden inleveren, of bepaalde clubs of competities te min vonden. Dat gold voor mij niet, ik stond open voor alles wat er op mijn pad zou komen.’

NAAR DENEMARKEN
Dat blijkt ook wel, als Groothuizen in de zomer van 2016 een verrassende move maakt. ‘Er was wat interesse uit de Jupiler League, toen mijn zaakwaarnemer Søren Lerby ineens met FC Nordsjælland op de proppen kwam. Omdat FC Utrecht hun keeper David Jensen na twee competitieduels had gekocht, moesten ze snel op zoek naar een nieuwe. Ze hadden me een jaar eerder gezien op een jeugdtoernooi, waar ik goed stond te keepen. Ik kende uit Denemarken vooral FC Kopenhagen en Brøndby, maar Nordsjælland kende ik alleen van naam. Toch ging het vlug. Ze belden me op woensdag, op vrijdag zat ik in het vliegtuig. Ik ben redelijk avontuurlijk ingesteld, en daarnaast dacht ik dat het wel goed was om uit die Nederlandse sleur te stappen. Even weg uit je comfortzone. Een stap terug, later twee vooruit, dat idee. Tot op de dag van vandaag zeg ik tegen iedereen: Het is een topbeslissing geweest. Ik heb het er geweldig gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat het sportief leuker was dan privé.’

‘Ik ben verder gaan revalideren in Denemarken. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen’

Groothuizen heeft het namelijk niet echt makkelijk. ‘Ik ging helemaal alleen die kant op, terwijl ik met mijn twintig jaar nog nauwelijks levenservaring had. Probeer jij dan maar eens effe een huurhuis te regelen, of een rekening te openen bij de bank. Daarnaast zat ik veel avonden in m’n uppie thuis. In Nederland kon je dan makkelijk even naar een vriend rijden, nu zat de dichtstbijzijnde vriend minimaal achthonderd kilometer verderop. Het zorgde ervoor dat ik in het begin niet lekker in mijn vel zat en matig presteerde. Op trainingen dacht ik in de eerste twee weken weleens: Shit, ik kan het niet meer.’

Na een korte aanpassingsperiode komt Groothuizen in de basis, maar tijdens het winterse trainingskamp onder de Spaanse zon scheurt hij zijn buitenmeniscus af. ‘Ik ging terug naar Nederland voor de operatie, maar ben daarna verder gaan revalideren in Denemarken, ook uit loyaliteit naar Nordsjælland. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen, het schoot niet op. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik niet in mijn vertrouwde omgeving zat, want revalideren is voor een groot deel mentaal. Natuurlijk had ik clubfysio’s die dag en nacht voor me klaarstonden, maar tegelijkertijd moest ik alles zelf doen. Ik moest rust houden, maar ook gewoon mijn boodschappen doen. Dan nam ik een taxi naar de supermarkt, liep ik op krukken mijn boodschappen in te laden en ging ik met de taxi weer naar huis. Dat is niet echt ideaal, hè?’

ADO DEN HAAG
Groothuizen keert uiteindelijk terug naar Amsterdam om daar zijn revalidatie af te maken. In de aanloop naar afgelopen seizoen komt hij echter tot de conclusie dat zijn tijd in Amsterdam er wel op zit. Kort voor het verstrijken van de zomerse transferdeadline meldt ADO zich. Groothuizen begint vol goede moed aan zijn klus in Den Haag. ‘Mijn eerste doel was om honderd procent fit te worden. Daarover heb ik heel goed en nauw contact gehouden met de medische staf. Wat is er vandaag, of deze week, het beste voor mij? We hebben flink gas teruggenomen, omdat iedereen eigenlijk een beetje bang was voor overbelasting. Vlak voor de winterstop was ik helemaal pijnvrij, ik voelde me goed, waarna ik eindelijk voelde dat ik mijn niveau uit mijn tijd in Denemarken weer ging halen.’

Tijdens de winterstop krijgt Groothuizen op het trainingskamp in Turkije, waar hij negentig minuten goed keept tegen Besiktas, de bevestiging dat het goed zit. ‘Voor mijn gevoel kon ik toen eindelijk laten zien dat ik mijn mannetje stond. Dat eerste half jaar was lastig geweest. Ik trainde dan weer wél en dan weer níét mee. En áls ik trainde, dan ging het de ene keer goed en de andere keer minder. Ik kan me best voorstellen dat de staf, mijn medespelers en de fans toen weleens hebben gedacht: Is die jongen wel wat wij zoeken? In Turkije heb ik laten zien wat ik in mijn mars had.’

Groothuizen krijgt zijn beloning vijf wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie, als hij de honneurs tot het competitieslot mag waarnemen voor de geblesseerd geraakte Robert Zwinkels. ‘De manier waaróp is natuurlijk niet helemaal zoals je het wilt hebben, maar dat ik mijn kans kreeg was een droom die uitkwam. Ik had natuurlijk al op het hoogste niveau in Denemarken gespeeld, en veel wedstrijden in de Jupiler League, maar de Eredivisie… Dat is toch de competitie die al je vrienden, familieleden en buren op de voet volgen. Dat was best wel een mijlpaaltje, dat heb ik toch maar mooi kunnen afvinken.’

DOLLY DOTS
Het is na zijn Eredivisie-debuut op bezoek bij FC Utrecht dat het grote publiek kennismaakt met de onbevangenheid van de jongeling. Als een volleerd prof staat hij voor de camera van de NOS, als de verslaggever hem voorzichtig vraagt naar zijn muzikale familie. Vader Jos Groothuizen was in het verleden onderdeel van de band Vulcano, die met Een beetje van dit, een beetje van dat in 1983 een grote hit scoort. Nog veel bekender is zijn tante Angela Groothuizen, de zus van zijn vader. Bij de jeugd tegenwoordig vooral bekend als jurylid bij The Voice of Holland, voor de wat oudere jongeren blijft ze voor altijd ‘die ene van de Dolly Dots’. Maar vooral de hit van zijn vader blijkt voor de NOS-verslaggever reden genoeg om eens naar de zangkwaliteiten van junior te vragen. Waar veel nieuwkomers op het hoogste podium de vraag onhandig zouden weglachen, pakt Groothuizen met een lach zijn moment. ‘Poeh, ik ga mezelf wel voor schut zetten hier’, reageert hij, om vervolgens inderdaad een paar regels te laten horen.

Terugblikkend schaamt Groothuizen zich geen moment. Sterker nog: de lessen van zijn muzikale vader en tante helpen hem iedere dag. ‘Ik zal niet doen alsof ik het gewend ben om in de schijnwerpers te staan, maar ik ben wel een beetje met dat wereldje opgegroeid. Angela spreek ik niet iedere dag. Als ik haar zie is het prima, soms bellen we. Met mijn vader praat ik wél dagelijks, een beetje sparren over van alles en nog wat. Dat doet hij ook met Søren.’

Van zijn pa leerde Groothuizen hoe het is om aandacht te krijgen. ‘Als ik met hem door Alkmaar loop, wordt hij nog altijd om de minuut herkend en moet hij een praatje maken. Hij is bekender in Alkmaar dan ik, ook omdat hij een eigen kroeg heeft gehad. En dan is hij ook nog het broertje van een Dolly Dot, haha. Wat ik mooi vind, is dat hij nooit te beroerd is om tijd te maken voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een groot voorbeeld, maar datzelfde geldt voor Angela. Kijk, ik ben ook niet achterlijk. Ik krijg soms ook wel mee hoe er over haar wordt gesproken, op een negatieve manier. Dingen als: die jurk staat haar niet. Maar ze komt niet voor niets al zo’n 35 jaar op tv. Ze wordt nog steeds gewaardeerd, omdat ze gewoon leuk is. Dat zeg ik niet omdat ze mijn tante is, maar omdát ze mijn tante is, weet ik wel hoe ze in het echt is. En dus weet ik dat ze absoluut geen masker opzet als ze op tv is, of zich anders voordoet. Dat ga ik de komende jaren ook proberen, gewoon mezelf zijn.’

‘Mijn vader maakt altijd tijd voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een voorbeeld, maar datzelfde geldt voor mijn tante Angela’

Wat Groothuizen bovendien meekrijgt, is dat hij elke minuut moet genieten van zijn leven als profvoetballer. ‘Omdat het voorbij kan zijn voordat ik het weet. Mijn vader zei het laatst heel mooi: “Binnenkort ben ik de vader van, terwijl jij altijd de zoon van was. Het gaat zo snel allemaal.” Dat zet me wel aan het denken. Door alle tegenslagen die ik heb gehad, ben ik goed gaan beseffen wat dit spelletje voor me betekent, en wat ik er allemaal voor wil laten om mijn einddoel te bereiken.’

BOKSEN EN HARDLOPEN
Vooralsnog is het Groothuizens doel om zijn status als eerste keeper waar te maken, een status waarvoor hij keihard heeft geknokt. ‘Ik ben in de zomer extra werk gaan doen, heb maar een korte vakantie genomen. Acht dagen met mijn beentjes omhoog op Mykonos, daarna ben ik doorgegaan. Vijf keer per week boksen, veel hardlopen, dat soort dingen. Alles met de intentie om de eerste man te worden.’

Dat is gelukt, en dus is zijn tijd gekomen. ‘Zo wil ik het zelf niet per se noemen, want daarmee zou ik zeggen dat de tijd van Robert erop zit. We hebben met ADO vorig seizoen een geweldig jaar gehad en daarin heeft Robert een véél groter aandeel gehad dan ik. Ik voelde ook totaal niet aankomen dat de keuze nu op mij zou vallen. Eerlijk: ik had het niet eens raar gevonden als de trainer voor hem had gekozen, hij heeft zó veel krediet opgebouwd. Maar mijn ambities hebben nu eenmaal niets met Robert te maken. Ik zou een slechte prof zijn als ik graag tweede keeper zou zijn, datzelfde geldt voor hem. Maar dit voelt voor mij wél als een beginpunt, de start van de jaren waarin het moet gebeuren.’

De eerste stap is gezet, maar dat leidde in huize Groothuizen nog niet tot euforische taferelen. Integendeel. ‘Toen ik hoorde dat ik eerste keeper werd, heb ik mijn zaakwaarnemer gebeld – maar dat doe ik elke dag – en mijn vriendin geappt. Dat was het. Ik heb vooral zoiets van: Joh, laat het eerst maar eens even zien. Daarna is het misschien een keer tijd om iets te vieren. Als ik na dit seizoen terug kan kijken op een mooi jaar, is dat me veel meer waard dan dit. Nu ben ik vooral hongerig. Ik ben nu éérste keuze, maar ik wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Langebach2, Marcie en 165 gasten.

Bekijk de topshouts