Tag: dagen

Trending: supporters stadion wedstrijd bingoal gister oss

Toon alle shouts

Edwin Post schreef:

Mathijssen is net binnen wat verwacht je nu dat hij binnen een week rond is met een nieuwe trainer en 8 nieuwe spelers. We moeten gewoon even rustig afwachten ipv gelijk paniekeren als een trainer bij een andere club wordt gepresenteerd. Buijs is nooit een optie geweest voor onze club dat is alleen maar omdat hijzelf iets heeft geroepen.

Mathijsen weet al zeker een 3 weken dat hij TD bij ADO is. Waarbij hij zelf precies 15 dagen geleden aangaf, dat hij heel snel een trainer wilde aanstellen. De voorbereiding begint namelijk over 2 tot 3 weken, van nu.

Afwachten moeten we zeker.

BOSMENSEN schreef:

Weet iemand hier of er nog een opendag is en wanneer

Nee, sinds Bolt zijn we overgestapt op enkel gesloten dagen.

James schreef:

Ik denk dat we volledig mis zitten qua trainer. Buijs, Franken en grim hadden al gepresenteerd kunnen worden want die zijn allemaal vrij van werkgever. Ik denk dat er gewacht wordt tot de beoogde kandidaat klaar is met zijn ploeg in de competitie.

Ik denk dat een nieuwe trainer vooral eerst eens met de TD om de tafel wil. En laat die TD nou net een paar dagen in dienst zijn..

Zo na een gevecht van 3 dagen met de IT en heen en weer mailen met Ticketing toch mijn seizoenkaart kunnen bestellen. Meer mensen last van gehad? Bij mijn groepje 3 vd 4 problemen. Zal druk zijn bij ADO..

FFL schreef:

Dat laatste zou zomaar kunnen. Op instagram staat: na weekend wellicht nieuwe trainer . Dus lijkt me dat trainer nog in playoffs zit.

Dat kan, maar dat hoeft niet. Er lopen waarschijnlijk gesprekken met meerdere kandidaten. Daar wordt een dezer dagen een beslissing over genomen. Als ik een bookmaker was, dan zou ik zeggen 1. Grim, 2. Franken, 3. Buijs.
JB begon over Ron Jans, dat zou een droomkandidaat zijn wat mij betreft. Jans lijkt mij ook de enige die een duo zou kunnen vormen met Franken als assistent.

In elk geval ben ik het met Vink eens dat het superpositief is dat de eigenaar nu ook echt de controle lijkt te hebben. Van Grinsven en Mathijsen gewoon voor 3 jaar op hun plek met volledige steun van de eigenaar. Lekken en moddergooien is voor nu even onder controle.

https://youtu.be/YuvW3ogr76U

Nog 5 dagen te gaan dan is het weer 29 mei

Wat is het verdienmodel van de Amerikanen ?

De vraag die bij veel supporters speelt is ”wat is het verdienmodel van de Amerikanen? Die Bolt en Co is immers een investeringsmaatschappij. Dan lijkt het logisch dat zo’n investeringsmaatschappij op enig moment geld wil verdienen. Van de financiële prestaties van onze club wordt je niet vrolijk. Jaar in jaar uit verliezen en nog grotere verliezen. Meerdere keren stonden we aan de afgrond. Dus hoe denken de Amerikanen nu ineens wel winst te maken ? Hoe dan ? Ze zeggen wel eens dan Amerikanen snelle jongens zijn. Dat zou dan kunnen betekenen dat ze gelijk iedereen op straat zetten. Zonder emotie en zonder enige vorm van betrokkenheid. Het risico is dat de harde werkers die wel betrokken zijn bij onze club en kennis van zaken hebben ook worden weggestuurd.

En dan hebben we nog een cultuurverschil. Amerikanen denken toch anders dan de gemiddelde Nederlander. Kennen ze onze club ? Kennen ze de Haagse mentaliteit ? Hebben ze affiniteit met onze stad en regio ? Hebben ze weleens gehoord van Haagse Humor ? Hebben ze verstand van het runnen van een voetbalclub in Nederland? Vragen genoeg. Nu nog antwoorden.

Oh ja, nog een kleinigheid. De club (lees: interim algemeen directeur en RVC) hebben overeenstemming met Bolt, alleen de aandelen van UVS zijn nog niet gekocht. De eerste indruk is dat het voorbarig in de media brengen van de overeenstemming met Bolt en Co amateuristisch is. Als je dan terugdenkt aan de datum van de verwelkoming in het stadion en het dagen later naar buiten brengen van de eerder genoemde overeenstemming, dan ruikt deze handelswijze naar manipulatie. Of te wel men weet dondersgoed dat de vertegenwoordigers van de club geen zeggenschap hebben over de verkoop van de gewone aandelen en dat UVS zelf daarover mag beslissen. Het heeft er alle schijn van dat de club de publieke opinie heeft willen beïnvloeden om op deze manier UVS onder druk te zetten.

Bolt wil 1 euro voor de aandelen betalen terwijl UVS overeenstemming heeft met groep Lentze / Jol voor een bedrag van € 500.000. Wat ook nog speelt is dat UVS een persoonlijke voorkeur heeft voor groep Lentze / Jol. Daarover later meer.

Bob Heere heeft als vertegenwoordiger van een andere Amerikaanse investeerder een aantal maanden geleden al geventileerd dat ze de stad The Hague interessant vinden. Behalve dat de regering hier zetelt heeft onze stad meerdere internationale instellingen zoals Interpol, Vredespaleis, Hof van Internationale Justitie en het Internationaal Strafhof. Hij noemde onze stad en club een springplank naar de rest van Europa. Van verschillende kanten heb ik me laten vertellen dat Amerikanen ver vooruit denken en veel groter denken dan wij. Wij kijken naar Nederland en zij kijken naar Europa en de rest van de wereld. ADO The Hague dus als centrum van Europa! Oké, dat klinkt goed maar wat betekent dat dan voor onze club ? Het antwoord wat me gegeven wordt is dat ze de tijd nemen om de club van de grond af aan te gaan opbouwen. Ze nemen de tijd en hebben de filosofie om te kijken naar een goede en evenwichtige kantoorbezetting en gaan ervoor zorgen dat er geen verliezen meer worden geleden. Dat doen ze onder andere door de juiste mensen op de juiste plaats te zetten, hun expertise op het gebied van marketing in te zetten en hun netwerken te benutten.





Als hun plannen slagen om onze club zowel financieel als sportief succesvol te maken, gaan allerlei deuren voor ze open. Daarna kunnen aan de slag om in andere projecten te investeren en daarin geld te verdienen. Door Amerikaanse ogen gezien moeten we dus NV ADO Den Haag zien als promotiekosten van die investeringsmaatschappij. Wij succes en zij succes. Twee vliegen in 1 klap dus. Of te wel een win-win situatie.

Een Amerikaans-Haags affiche waar menig internationaal concern en sportief ingericht bedrijf straks jaloers op zal zijn. ADO The Hague volgens het Amerikaans denken staat dan ook in het centrum van EuropE. En naar verwachting zullen we naast een solide arbeidsorganisatie nader verrast gaan worden met investeringen en opleidingsplannen op sportief gebied. Wij supporters snakken hier naar. Er zal hard gewerkt moeten worden om die Haagse parel, opgeraapt op het Scheveningse strand, ook de komende jaren verder te gaan polijsten. De maatschappelijke betrokkenheid in de stad en binnen de Metropoolregio plus de positieve, getrouwe fanschare zullen Bolt & co. in hun zoektocht aangesproken hebben.

Groep Lentze / Jol heeft nog steeds de kans om de aandelen van UVS te kopen. De overeenkomst ligt er. Alleen staan er nog geen Haagse handtekeningen op. Waarom dat niet een vervolg krijgt is niet duidelijk. Het schijnt wat complex te zijn. Iets met statuten en aandeelhoudersvergaderingen en zo. Het hoe en waarom vertellen ze ons niet. Als deze groep echt wil, moeten ze haast maken. Knopen doorhakken en met een goed ondernemingsplan komen met bijbehorende voetbalvisie. Doen ze dat niet dan krijgen we ongetwijfeld de Amerikaanse aanpak met dito wedstrijdmentaliteit.

Lets rock and roll ! Dan ook weer meer schuim op die Haagse bekken, maar hoe vertaal je dat?

https://www.ad.nl/nederlands-voetbal/al-50-jaar-stress-in-de-play-offs-ik-moest-voor-elke-wedstrijd-overgeven-van-de-zenuwen~a50488e7/

Al 50 jaar stress in de play-offs: ‘Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen’

De play-offs om promotie en degradatie, die maandag van start gingen met FC Eindhoven - Almere City, bestaan dit seizoen precies vijftig jaar. Over een halve eeuw vol mirakels, intens verdriet en extreme stress. ,,Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen.”

Het is 12 juni 1991 en in een van de kleedkamers van het NAC-stadion bonkt het hart van VVV-aanvaller Maurice Graef in zijn keel. Buiten, hemelsbreed luttele meters van zijn stoel, heeft zich een woedende menigte van Bredase aanhangers verzameld. De supportersschare uit Venlo heeft het dan al op een lopen gezet, uit vrees voor diezelfde furieuze NAC-fans op het voorplein. Kort daarvoor heeft de Limburgse club zich ondanks een 2-1 nederlaag verzekerd van promotie naar de eredivisie.

Maar feestvieren zit er hier, aan de Beatrixstraat, voorlopig niet in. Te gevaarlijk, nu klinkers, fietsbellen en putdeksels door de lucht vliegen. ,,Ik zie mezelf daar zó weer zitten”, zegt Graef (53), destijds een aanstormend talent. ,,Hard juichen durfden we niet. Met ingehouden adem keken we elkaar aan. ‘VVV naar de eredivisie!’ Echt, zulke intense emoties heb ik nadien nooit meer meegemaakt.”
Maandag begonnen de play-offs om die nog ene vacante eredivisie-plek. Welke club eist die op? Het valt nauwelijks te voorspellen, zo heeft het verleden wel uitgewezen. Wat vaststaat: amusement en spanning zijn verzekerd. Dat is al zo sinds seizoen 1972/1973, toen het De Graafschap van Guus Hiddink de eerste winnaar was van het ‘toetje’, destijds nog nacompetitie geheten.


Ja, het bedenksel van Dokter Ab Wit, ooit clubarts en voorzitter van eerstedivisieclub WVV Wageningen, veranderde in 50 jaar tijd geregeld van opzet. Maar de essentie is ook nu nog onveranderd: veel meer dan kwaliteit bepalen vorm, stressbestendigheid, dom geluk of botte pech welke club zich kroont tot koning van de play-offs. ,,Voor neutrale tv-kijkers zijn het prachtige wedstrijden’’, stelt Graef, die ook eens degradeerde via de barrageduels. ,,Maar om ze als voetballer te spelen? Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen. Voor de doorsnee voetballer voelt de nacompetitie als het spelen van een Europacupfinale.”

De Andere Tijden Sport-waardige oogst van een halve eeuw nacompetitie is groot. Wie herinnert zich niet de zinderende ADO Den Haag-Excelsior van afgelopen seizoen, waarin de Rotterdammers een 3-0 achterstand goedmaakten tot 4-4 en via strafschoppen naar het hoogste niveau gingen? Minstens zo memorabel: de 4-5 bij Go Ahead Eagles– RKC uit 2019. Of de sensationele penaltyserie bij Cambuur – Roda JC in 2009, uiteindelijk gewonnen door de Limburgers.

En wat te denken van Roda JC – Sparta in 2013, toen Mark-Jan Fledderus met twee vrije trappen in de slotseconden de promotiedroom van de Spangenaren doorboorde? Mario Bilate, destijds speler van Sparta, weet nog goed hoe hij en zijn ploeggenoten tot een paar minuten voor tijd vrij moeiteloos overeind bleven in Kerkrade. ,,Man, Roda oogde zo machteloos. Nou ja, tot die vrije trappen dan, die Fledderus er nooit meer zo in zou schieten... Zo dichtbij en toch met lege handen staan. Geloof me: hoe dat stadion toen ontplofte, dat vergeet ik nooit meer. Nachtmerries had ik ervan. In wezen is die wedstrijd nog steeds de ultieme blauwdruk van nacompetitievoetbal. Alles wat logisch is gebeurt niet, al het onmogelijke komt uit.”

En dat ‘onmogelijke’ is volgens Bilate een rekbaar begrip. Het kan, zoals bij het Sparta in 2013, keeper Nico Pellatz zijn die plots onder een bal door duikt. Het kan een ploeggenoot zijn die, zoals Stijn Spierings namens ‘zijn’ RKC, op nooit vertoonde wijze de beslissende treffer maakt in Deventer. Of juist een tegenstander die dit doet, zoals Jonathan Okita in 2021 namens NEC tegen NAC

De play-offs zijn angstaanja­gend. Het lijntje tussen voor eeuwig de schlemiel zijn of juist voor altijd onsterfe­lijk, is dunner dan dun.

,,Het klinkt gek misschien”, zegt Bilate, destijds speler van de Bredase club. ,,Maar er zijn dagen bij dat ik nog steeds aan die wedstrijd denk. Juist omdat die wedstrijd zo’n hoog ‘make or break’-gehalte had. In plaats van promoveren - iets wat op basis van die wedstrijd verdiend zou zijn geweest - bleven we in de Keuken Kampioen Divisie. Gevolg: trainer Maurice Steijn weg, alle aandeelhouders weg, woede bij supporters die ons de dag ervoor nog met duizenden hadden aangemoedigd op de snelweg. Het sentiment draaide 180 graden. Waar had NAC nu gestaan als Okita níet het doelpunt van zijn leven had gemaakt? Hoe was het met mijn eigen loopbaan gegaan als ik de kans had gekregen in de eredivisie? De play-offs zijn angstaanjagend. Het lijntje tussen voor eeuwig de schlemiel zijn of juist voor altijd onsterfelijk, is dunner dan dun.”

Precies dat contrast geeft de play-offs zo’n bijzondere lading. Enerzijds roept de nacompetitie romantiek op bij voetballiefhebbers. Het gevoel van met een biertje in de hand genieten, onder doorgaans zomerse omstandigheden. Het gevoel van, met de vakantie in het verschiet, eindelijk écht om de prijzen spelen. Iets wat clubs als Willem II, FC Emmen of MVV in de eredivisie gewoonlijk niet gegund is.

Anderzijds is er ook die bovengemiddeld grote kans op deceptie, dat het ‘toetje’ een wrange smaak geeft. De kille feiten: van de zeven clubs die dit seizoen beginnen aan de tombola, zal er straks toch echt maar eentje naar de eredivisie gaan. En de overlevingskans daarin is op basis van de statistieken in deze eeuw ook nog eens weinig hoopgevend. Twee derde van de play-offwinnaars is binnen drie jaar alweer gedegradeerd; voor ruim de helft is het na twee seizoenen al zover. En voor een derde geldt zelfs dat ze na één seizoen weer veroordeeld zijn tot De Braak, het Frans Heesen Stadion en al die andere typische KKD-paleisjes.

,,Het gevoel van móeten komt nergens zo tot uitdrukking als in de play-offs, daar moet je als speler echt tegen bestand zijn”, stelt Ruud Brood, die er met Roda en RKC succesvol in was als coach en later als assistent-trainer bij PSV in de top werkte. ,,Ik kan me Sanharib Malki nog herinneren uit onze gezamenlijk Roda-tijd. Waar hij in de competitie alle ballen binnenschoot, raakte hij in de nacompetitie geen knikker. Geloof me: Champions League voetballen met PSV is makkelijker dan als potentiële eredivisieclub nacompetitie spelen.’’

Het is een heerlijk gezicht hoor, al die volle stadions met al die verwach­tings­vol­le fans. Maar neem van mij aan: voor spelers en trainers is het een hel.

Dat is juist omdat er zo onnoemelijk veel van afhangt, aldus Brood. ,,Jouw toekomst als voetballer, je salaris dat met veertig procent kan stijgen of dalen, het lot van allerlei trouwe clubmensen, enzovoort. Het is een heerlijk gezicht hoor, al die volle stadions met al die verwachtingsvolle fans. Maar neem van mij aan: voor spelers en trainers is het een hel. Nergens balt tragiek zich zo samen als in de play-offs om promotie en degradatie. Reken maar dat we ook in deze editie weer veel tranen te zien krijgen.”

Van vreugde, zoals bij Heerenveen in 1990, toen die club als nummer nummer 16 van de eerste divisie promoveerde. Of bij RBC in 2000, toen dat als door een wonder hetzelfde flikte. Middenvelder Marcel van Helmond, destijds over wat hij ‘een mirakel’ noemde: ,,Bij ons in de buurt heb je De Efteling, daar heb je een sprookjesbos. Nou, daar zijn wij stiekem uit gekropen.” Maar het gros van de deelnemers zal dat nooit zo ervaren.

Vandaar dat Maurice Graef vooral maar de zonnige kanten koestert, opgedaan op die voor VVV dierbare juni-avond in Breda. Het liep destijds in 1991 al tegen middernacht, toen voor hem en zijn ploeggenoten de kust eindelijk veilig was en ze voor het stadion in de spelersbus konden stappen. ‘Er zal wel niemand meer staan straks, als we in Venlo arriveren’, mompelden de spelers tijdens de terugreis tegen elkaar. Hoe anders was de werkelijkheid, anderhalf uur later.

Duizenden fans waren bijeengekomen in het stadscentrum, waar het vooruitzicht van de komst van Feyenoord en Ajax naar De Koel groots werd gevierd. ,,Ik krijg er ruim dertig jaar later spontaan weer kippenvel van”, besluit Graef. ,,Hoe klein de kans mathematisch ook is om als winnaar te eindigen: alleen al vanwege de mogelijke ontlading moeten de play-offs voor altijd blijven. Voor wie ze wint, is het de mooiste competitie op aarde.”

grijze gek schreef:

Wat gebeurt er als ADO landskampioen wordt?
COMMENTAARAxel Veldhuijzen, chef van AD Haagsche Courant, schrijft wekelijks een commentaar over het nieuws. Deze keer: Wat zou er gebeuren als ADO morgen landskampioen wordt? Zou het Spui dan vol staan met tienduizenden geëmotioneerde Hagenaars die uit één mond O, o, Den Haag zingen? Waarschijnlijk niet.

Het Haagse stadhuis heeft niet eens zo’n balkon waar een elftal gehuldigd kan worden. Het tekent de stad en de zelfkennis van de Hagenaars.

De huldiging van Feyenoord deze week in Rotterdam was voor veel Hagenaars wat onwerkelijk. Weer werd duidelijk hoe verschillend de twee steden zijn, al liggen ze nog zo dicht bij elkaar.

Die gepassioneerde liefde van de Rotterdammer voor zijn stad en zijn club kennen Hagenaars veel minder. Rotterdammers hebben er zelfs een woord voor, groos. Ze zijn groos op hun bruggen, hun Maas, hun elftal, hun mentaliteit, hun betonklossen en zelfs op dat accent.

Hagenaars zijn minder gepassioneerd, wat rationeler. Als Parkpop stopt, vinden we dat jammer en toen het North Jazz Festival verdween, mijmerden we vooral over de fantastische tijd die voorbij is. Ook toen de Scheveningse Pier rijp voor de sloop bleek te zijn, accepteerden wij dat als een voldongen feit.

Maar dat we niet massaal de straat opgaan om O, o, Den Haag aan te heffen, betekent niet dat we niet om onze stad geven. De liefde van de Hagenaar is subtieler. Wij zijn er trots op als we prinsessen ongestoord naar hun school zien fietsen of de president van pakweg Frankrijk of Oekraïne ergens in onze stad aan het werk zien. Niemand die daar echt nog van opkijkt, maar onderling weten we wel dat dát Den Haag zijn charme geeft. Stijlvol en nooit opzichtig

Zo’n verzetje brengt ook mensen van allerlei komaf bij elkaar

Een heel klein beetje chauvinisme zou soms wel leuk zijn. Rotterdammers glimmen na zo‘n huldiging nog weken na. Zo’n verzetje brengt ook mensen van allerlei komaf bij elkaar. Geen welzijnswerker of wethouder die daar tegenop kan.

Wij moeten het doen met onze beheerstheid. Of zoals een Haagse wethouder het ooit zei. Als de Messias hier morgen over het water van de Hofvijver loopt, zal een langslopende Hagenaar als eerste zeggen: kan die vent niet zwemmen?

EN SPECIAAL VOOR KEES RUIMTE TUSSEN DE REGELS GELATEN

Geweldig stukje, in mijn tijd was er ook verschil tussen de bekakte haegenaars en de met puch bewapende Hagenezen.
De sketches van paul van vliet met baron Taets en het wijkcentrum zijn hilarisch.
Maar vraag me af wat er nog rest, net als in alle grote steden is er veel veranderd qua inwoners.
Dat neemt niet weg dat als mensen zich kunnen identificeren met succes, ook in deze mooie stad en omgeving zeker wat los zal komen.
En ik zelf , al jaren wonende in Drenthe (met seizoenkaart) zaak het van der dagen schreeuwen etc 😄

Het afbranden is al weer begonnen. Over een paar dagen zal het affakkelen wel weer in alle hevigheid losbarsten.😡

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

fcdh-middennoord en 170 gasten.

Bekijk de topshouts