Tag: vergeten

Trending: excelsior volendam wedstrijd kkd voetbal voorhoede

Toon alle shouts

Kees schreef:

Dat heeft voorlopig een medische oorzaak en vind ik niet leuk om aan herinnerd te worden. Overigens zeik ik niet over euro 7.50 bij Lakwa. Weet je nog 10 jaar geleden?

Laat mij maar zeiken. Zoals 80% van de ADO supporters.

Maar ik zit er gewoon. Ook als we 17e in de KKD staan. En Kuijt als trainer hebben.

Weet je nog. Je was zo van de lange termijn visie. En dan komt Advocaat. En ben je vergeten dat je het gisteren een schande vond dat Kuijt ontslagen werd. Wie is hier nu aan het zeiken?

In mijn ogen kan je naar ADO, als je ook op vakantie naar Zuid Spanje kan. Allemaal gelul.

GroenGeelHart070 schreef:

Heeft geen papieren. Geeft de KNVB daar weer dispensatie om denk je?!

Is waar, was ik even vergeten. Dan Grunholz met Franken ernaast?

Ik kan mij overigens niet voorstellen dat Grunholz hierin zou stappen, zo een wespennest wil je niet. Zeker niet als beginnend trainer op kkd niveau.

Baco070 schreef:

Voor het eerst in me hele leven blij met een nederlaag puur uit hoop dat het het vertrek van Reijntjes verspoedigt. Bizar dat dit zomaar kan al die tijd met die Reijntjes. Ze zijn voor minder de deur uitgetrapt door supporters in het verleden.

Maar gelukkig krijgen we een assistent trainer die alles om gaat draaien!

Deze directeur is de grootste luchtfietser die ik me kan herinneren. Ik heb deze man zichzelf nou al 6x horen tegenspreken in de media, en dan begin ik niet eens over zijn laatste interview met West.

Het is zaak dat deze man “vrijwillig” opstapt.

De club gaat dood…

Ik hoop ook dat deze nederlaag vruchten afwerpt, maar dan in de vorm van een vertrek (vrijwillig of gedwongen) van Kuyt. Vind je niet dat de schuld voor het falen van dit elftal volledig bij Kuyt ligt en dat je die niet bij Reijntjes kunt leggen? Is iedereen het goede werk vergeten dat Reijntjes (die natuurlijk gigantisch gefaald heeft rondom de wedstrijd tegen Excelsior) heeft gedaan met het lozen van de Chinezen en het redden van de club? Kun je ook niet een beetje door de verhalen van Verheydt en Kishna heen prikken? (Waarom hebben zij kort geleden een contract getekend als zij nu ineens zo boos zijn omdat de directie al anderhalf jaar continu zou liegen?). Het is tegenwoordig zo makkelijk om een ongenuanceerde meute achter je te krijgen door in te spelen op onderbuikgevoelens ... Probeer het eens van een andere kant te bekijken!

We moeten zeker van een paar spelers af in de winterstop maar iets erbij kan je vergeten met het enorme begrotingstekort die er nu al is en onze nieuwe eigenaar gaat helaas nooit zijn portemonnee trekken voor echte goede versterkingen. Dit jaar kan je vergeten en daarna vrees ik dat de nieuwe eigenaar met een F15 door de geluidsbarrière de benen neemt.

RickZ schreef:

Heb slechte periodes qua voetbal gezien bij ADO maar wat we zien onder Dirk is wel echt triest.. denk dat aantal normale aanvallen op 1 hand te tellen is en dan heb ik het over hele seizoen tot nu toe

Standbeeld voor Dirk naast Aadsje, opdat wij hem nooit meer vergeten

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

`Basketballer` Esajas geeft middenveld body.
Silvinho Esajas (20) beleefde een week om nooit te vergeten.
Lees het nieuwsbericht

Mag ik zeggen dat ik Wehrmann helemaal niks vind. Op korte termijn heb ik meer vertrouwen in die Thomas of Esajas. En misschien wel de Waal als hij het weer op de rit krijgt.

Voor de rest een wedstrijd om snel te vergeten. Kuijt had nooit met 3 verdedigers moeten gaan spelen.

Flut elftal en trainer.
Is niks en gaat niks worden ook.
Nacompetitie kun je vergeten

Barend schreef:

Bekervoetbal zoals dat nu georganiseerd wordt, is zinloos en frustrerend als de niveauverschillen zijn te groot zijn. Je moet de verschillen niet te groot maken wil een wedstrijd aantrekkelijk blijven.
Of gaan straks ook nog de vrouwenelftallen meedoen?!

Het aardige is wel dat misstanden zichzelf corrigeren.
Geen enkele profclub stelt spelers bloot aan schoppers. Bijgevolg komen ze met reserveteams of wordt er zoveel mogelijk gewisseld. Dan is er dus geen aardigheid aan. Op die manier is bekervoetbal anti-reclame.

Er zijn zat goede voetballers binnen de hogere amateur divisies. De bvo’s spelen niet tegen spelers uit de kelderklassen. Voetbal is volkssport nummer 1. Bij de amateur verenigingen lopen veel jongens die ook bepaalde ambities hebben en dat is onder andere een wedstrijd spelen tegen een bvo. Deze ambities kan en mag je niet onderschatten. De hogere amateur verenigingen hebben baat bij deze constructie er staat ook een behoorlijk bedrag tegenover de deelname aan de knvb beker. Daar kunnen zij een hoop mee doen. Vergeet niet dat zonder deze amateurverenigingen de bestaansrecht van bvo’s ook in gevaar komt. Nederlandse talenten beginnen allemaal bij amateur verenigingen. Lekker intact houden deze constructie. Laat de bvo’s dan maar zelf bepalen wie ze opstellen in de eerste rondes. Kijk naar die wedstrijden en hoe leeft op de amateurcomplexen…zijn wedstrijden die ze nooit zullen vergeten

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Franky, vakkiel, ADOZoetermeer, Superjantje, Scheveningen79, GroenGeelHart070, FC Jeff, RickZ, Law, fcdh-denhaag en 211 gasten.

Bekijk de topshouts