Tag: lieve

Trending: spelers eredivisie contract promoveren scc kopen

Toon alle shouts

Zal ik de dagafsluiting maar doen:

Onze lieve Heer in de hemel, u zijt geprezen en schenk ons hedenavond drie punten (nou goed dan, 1 punt mag ook) en veel wijsheid toe( ps als U tijd over heeft dan ook graag een scorende spits).

Amen.

fcdh sassem schreef:

Klopt maar nog altijd beter dan L pique of van Hese

Juist dat klopt. Ik vond trouwens ook die gast Vd Ree in de voorbereiding veel beter dan Van Hese. Hij speelde toen ook een keer linksback.
Waarom wordt hij dan teruggezet naar de beloften en speelt die waardeloze Van Hese telkens. Bosschaart kan linksback, Kum, Vd Ree, kortom voldoende mogelijkheden.

En nog wat anders, ik heb me echt kwaad gemaakt over die ongelovelijk achterlijke opmerking over Peter Hoek. Dat zoiets uberhaupt in je opkomt getuigt van een enorm zieke geest en een nog ziekere en bedorven ziel. Het kan zijn dat je het niet met iemand eens bent, maar aan het eind van de rit heeft iedereen hier, op zijn eigen manier het beste met de club voor. De 1 uit dat anders dan de ander.
Daarmee wil ik deze mooie dag afsluiten. welterusten lieve kijkbuiskindertjes en ik hoop morgen of anders dit weekend goed nieuws over onze nieuwe aankoop of aankopen te mogen vernemen!

Rome schreef:

Sorry..

 

Maar het staat 1-1.. Soltani en Keeper van Valencia rode kaart.. Powel gescoord met pingel

Soltani ?? en dat is altijd zo n lieve jongen

’Tsjonge, wat dooit ’t hier’
PARAMARIBO - Tsjonge jonge, wat dooit t hier,’’ zegt Jillis Zevenbergen, de teammanager van FC Den Haag. Hij staat op zijn witte sportschoenen centimeters weggezakt in het gras van het André Kamperveen Stadion in Paramaribo.

De zweetdruppels stromen met z’n allen tegelijk van zijn karakteristieke kop. Het is pas tien uur en al 32 graden. „Er zijn niet veel zekerheden in het leven, maar de kans dat hier ooit een Elfstedentocht wordt verreden, is toch niet zo groot, lijkt me. Hebben ze hier eigenlijk wel elf steden?’’

De humor van Zevenbergen valt goed bij de selectie en begeleiding van FC Den Haag dat vandaag de eerste training afwerkt van de tiendaagse trip naar Suriname. Gisteren zijn ze aangekomen op vliegveld Zanderij. De Hagenaars kregen bij het afdalen van de vliegtuigtrap een stomp in hun gezicht: de hitte. In de rij voor een stempel binnen kijken ze verrast naar buiten. De loeihete zon heeft plaatsgemaakt voor een enorme wolkbreuk. „We zitten midden in het regenseizoen,’’ vertelt Kenneth Zandvliet later in de bus naar het hotel. Zandvliet is namens de Surinaamse Voetbalbond (SVB) en sponsor Surinam Airways projectcoördinator. Hij is tevens hoofd jeugdscouting bij Go Ahead Eagles.

Henk Fräser zit in de bus met een bos bloemen op schoot en heeft een tasje met sinaasappelen gekregen. De assistent-trainer, voor het eerst in 32 jaar weer in zijn geboorteland, is op het vliegveld verwelkomd door zijn vader en familieleden die hij tientallen jaren niet heeft gezien. De hereniging heeft hem zichtbaar ontroerd. „Zo’n warm onthaal, dat doet me wel wat, ja. Het was heel indrukwekkend.’’ Ook Berry Powel wordt begroet door familie. „Mijn oom, die ik nog nooit ontmoet had,’’ vertelt hij.

Het Pad van Wanica leidt het gezelschap naar Paramaribo en in de bus die onderweg per abuis een slang dood rijdt, kijkt iedereen de ogen uit. Arm en rijk gaan hand in hand, armoedige hutjes schuren tegen luxe villas. „En toch gaat iedereen normaal met elkaar om, ook arm en rijk. Het respect voor elkaar is groot,’’ vertelt Zandvliet die zijn woorden staaft met een weetje: „Paramaribo is de enige stad ter wereld waar een synagoge en een moskee naast elkaar zijn gebouwd.’’

Hoe dichter de bus Paramaribo nadert, hoe luxer de omgeving, al maakt de fraaie audiozaak Billboard Int. ook uitbundig reclame voor cassettebandjes en videobanden. „Er is wel het een en ander veranderd,’’ constateert Raymond Atteveld, FCDH’s trainer die achttien jaar terug al eens in Suriname verbleef, als speler van Haarlem. „We speelden tegen Robinhood en Transvaal. Dat was geweldig,’’ aldus Atteveld, die vandaag met FC Den Haag kampioen WBC treft en zondag tegenover het nationale team staat.

De Hagenaars hebben dus maar één training om zich voor te bereiden. Die begint een dag later in het André Kamperveen Stadion, het onderkomen dat vernoemd is naar de Surinaamse oud-politicus, international, voorzitter van de Surinaamse Voetbalbond en vice-president van de wereldvoetbalbond. Kamperveen was in 1982 één van de slachtoffers van de vijftien decembermoorden. Bij de entree van het stadion voetbalt hij je tegemoet, net als Aad Mansveld in Den Haag: als standbeeld.

De spelers arriveren in twee busjes die op de voorlaatste kruising stilstaan. Met nog twaalf auto’s. Hier heeft niemand voorrang. Druk maken ze zich niet. Soms minderen ze vaart, de busjes, en slingeren ze naar de andere weghelft. Dan zit er een gat in de weg.

De training wordt afgewerkt in drassig, dik en hoog gras: moerasgras. Soms schiet er een ‘gekko’ op de grasmat, zoals de spelers de kleine hagedis noemen. Henk Fräser neemt de groep onder zijn hoede. „We gaan dribbelen. Als ik één keer klap, houden we de bal hoog. Twee klappen schieten we ’m omhoog en nemen we ’m mee. Jaja, jongens, dit is een land van ritme.’’

Het ritme is hoog, net als de temperatuur. De meeste voetballers klagen dat het een lieve lust is. „Een marathon van vijftig kilometer,’’ noemt Lex Immers de ochtendtraining. „Weet je waarom je hier geen mussen ziet?,’’ stelt Yuri Cornelisse een raadsel om in één adem het antwoord te geven: „Omdat ze dood zijn. Van het dak zijn gevallen.’’

Trainer Atteveld geniet: „Logisch dat de spelers moeten wennen aan de hitte en andere omgeving, maar ik heb ze ook op het hart gedrukt waar ze zijn. Dit is een land van tegenstellingen. Zo kunnen ze hun thuis weer in een juist perspectief plaatsen.

Bron: www.sportwereld.nl

ja hoor lekker dagje weer!!!!!!net onderweg naar huis brand in de motor van mijn lieve autootje!!TOETIE vaarwel,your never drive alone!!!!!

Goedenavond lieve kijkbuiskinderen, mocht Roda volgend jaar zich handhaven in de eredivisie, dan zijn ze voor mij degradatie kandidaat nummer 1. Hadouir, Cisse en Meeuwis, de drie dragende ( en naar mijn mening enige goede ) spelers van Roda gaan allemaal weg en ze hebben geen rooie stuiver om ze te vervangen.

Kees schreef:

Ok, hier de dagsluiting.

In de naam van De Vader, De Zoon en De Heilige Geest wens ik iedereen een zalige en vredige zondag toe waarbij onze zaligheid het net vaak laat vibreren.

Amen.

Beste St. Keesius,

Toch ff een kleine correctie in je schietgebedje:

In de naam van De Vader, De Zoon en De Heilige Geest wens ik iedereen een zalige en vredige zondag toe waarbij onze zaligheid het net vaker laat vibreren dan den tegenspeler. (oh, onze lieve Heer, 1 keertje meer vind ik al prima hoor.)

Amen.

lieve mensen,

ik ga slapen. het is alweer donderdag..
hoeveel uur nog tot d-day... pfffffff

heb 3 juni wel alvast vrij genomen.. kan hem altijd nog intrekken ..

tot murrege

lieve mensen , ga slapen.
wekker loopt om 05;30 af en ik moet die wedstrijd van vandaag ook nog 4 keer naspelen.. 
prettige week

`Ranko`, de laatste; ; der Mohikanen
Door DENNIS JANSEN

DEN HAAG - Een jaar geleden was Aleksandar Rankovic eruit: hij zou terugkeren naar Belgrado.
Zijn toekomst lag in Servië. Rankovic zat op de tribune bij ADO Den Haag, in de eerste divisie nog wel, en zijn contract liep af. "Ik had eigenlijk al afscheid genomen van ADO Den Haag."

Toen de Serviër in de nacompetitie schitterde, ADO Den Haag prompt promoveerde en de nieuwe trainer André Wetzel vervolgens aan de lijn hing, liep alles anders. Rankovic tekende bij en werd zelfs aanvoerder in Den Haag.

Van de huidige selectie is Rankovic de langst spelende voetballer in Den Haag. Neem de opstelling tegen Sparta op de laatste speeldag van het seizoen 2005-2006. Drobný, Gibbs, El-Akchaoui, Jungschläger, De Graaf, Bodde, Stroeve, Mols en Kolkka, ze zijn allemaal weg. `Ranko` is er nog. De laatste der Mohikanen.

Hij zou een boek kunnen schrijven over zijn periode sinds zijn entree in 2005. Bij deze alvast een voorproefje in vier hoofdstukken.

SEIZOEN 2005-2006

Aleksandar Rankovic: "Mijn eerste jaar in Den Haag was echt heel mooi. We hadden een geweldige groep met jongens als Van der Leegte, El-Akchaoui, Saeijs, Rzasa, Den Ouden, De Graaf, Saeijs en Grujic. We hadden zo`n goede groep, dat we misschien hoger hadden kunnen eindigen dan onze vijftiende plaats. Grujic was dé man in de groep, de grote papa voor iedereen. Ik herinner me de uit-wedstrijd bij FC Twente. Was de oude club van Spira Grujic. Hij was daar een halfgod. Toen Spira in de tweede helft warm ging lopen, kreeg hij een staande ovatie in het stadion. Frans Adelaar had nog een wissel over, maar hij liet hem helaas niet invallen."

SEIZOEN 2006-2007

"Eigenlijk kón het met deze groep niet slechter, maar ja, de club heeft de spelers uiteindelijk stuk voor stuk laten vertrekken -De Graaf, El-Akchaoui, Den Ouden, Grujic, noem maar op. Daarmee werd het graf gegraven, want nu kwamen er anderen en werd het nooit een team. Hoewel de spelers ook in dat jaar kwaliteit genoeg hadden, is er nooit sprake geweest van een collectief. Dat is de reden geweest dat we uiteindelijk zijn gedegradeerd."

"Ja, en toen stonden de supporters ineens op het veld. Bizar, ja, maar iedereen zag dat aankomen, ook het bestuur. Niemand deed iets. We hadden, geloof ik, negen keer achter elkaar verloren. Het bestuur had allang moeten ingrijpen. Frans Adelaar ging weg en Lex Schoenmaker nam het over. Een lieve man, maar daar had een type Vloet moeten staan."

"Schoenmaker riep mij trouwens na twee weken bij zich. Of ik niet wilde uitzien naar een andere club voor de tweede helft van het seizoen. Ik zei dat ik wilde knokken voor mijn plekje. Uiteindelijk kwam ik er toch weer in. Degradatie zat er wekenlang aan te komen, maar wat je voelt op het moment als het eenmaal zo is, is niet voor te stellen. Een absoluut dieptepunt. Na die bewuste wedstrijd tegen Roda JC zag ik spelers huilend het veld aflopen. Ik begreep dat wel, maar had ook gezegd dat iedereen dit zich vooraf had moeten realiseren. Misschien hadden sommigen hun emoties wat eerder moeten tonen."

SEIZOEN 2007-2008

"Eerste divisie. Dieper konden we niet zinken. We moesten enorm wennen aan het voetbal in de eerste divisie. Daar was geen logica in te ontdekken. Het was rennen en vliegen. Daarbij waren wij torenhoog favoriet voor de titel en gingen alle tegenstanders tegen ons tot het gaatje. De resultaten waren niet best en daar kwam de financiële ellende nog eens overheen. Hoewel Wiljan Vloet ons probeerde af te schermen voor de boze buitenwereld, kregen we genoeg mee. Het woordje `failliet` viel regelmatig. In het begin speelde ik vrijwel alles, maar na de winterstop veranderde dat en kwam ik regelmatig op de bank. Wiljan Vloet vond mij een eredivisiespeler. Daar kun je verschillend over denken. We hebben daar altijd eerlijke gesprekken over gehad, maar tien wedstrijden voor het einde heb ik tegen Vloet gezegd: je kunt beter jonge spelers op de bank zetten die alvast kunnen wennen aan het niveau, ook wat betreft de toekomst. Wat heeft het voor zin om mij twee minuten te laten invallen? Mijn contract liep af, ik zou toch te duur zijn voor nog een jaar."

"Vloet vroeg of hij een beroep op me kon doen in de nacompetitie. Dat gebeurde. Kort voor de tweede wedstrijd tegen RKC Waalwijk overleed mijn vader plotseling. Ik had een telefoontje gekregen dat het niet goed met hem ging en stond op het vliegveld van Belgrado toen hij stierf. Op de dag van de begrafenis speelde ADO de return tegen RKC. Toen bekend werd dat er een derde wedstrijd zou komen, stond mijn besluit vast: ik zou terugkeren naar Nederland, voor mijn vader en voor mezelf. Op het moment dat we tegen RKC het veld opkwamen, wist ik: deze wedstrijd gaan we niet verliezen. Als ik aan die promotiewedstrijd terugdenk, komen er zoveel gevoelens naar boven. Van het moment nadat Yuri Cornelisse die penalty had gemaakt, krijg ik kippenvel. Hij omhelsde me en zei: deze goal is voor jouw vader."

"Ik mis mijn vader nog elke dag. Hij was een grote voetballiefhebber, we belden vaak. Doe ik nu met mijn broer in Belgrado, soms wel drie keer per dag. Ja, ik heb een hoge telefoonrekening. Met mijn moeder gaat het ietsje beter. Ze heeft een paar maanden geleden ook haar vader verloren. 2008 was een donker jaar."

SEIZOEN 2008-2009

"Voor de nacompetitie had ik al afscheid genomen van ADO Den Haag. Ik zou terug gaan naar Belgrado om bij Rode Ster een contract te tekenen. Daar is Goran Bunjevcevic technisch directeur geworden. Na de promotie belde André Wetzel. Hij wilde me graag houden. We waren er zo uit."

"In Wales kreeg ik de aanvoerdersband. De trainer heeft daar niet zo heel veel tegen mij over gezegd. Waarom hij bij mij uitkwam? Ik denk omdat ik een bepaalde rust uitstraal, en vertrouwen. Ik geef alles in het veld, praat best veel en doe geen gekke dingen. Ik ben er wel trots op. Het is weer leuk bij ADO Den Haag. De tribunes zitten vol, dat is een fantastisch gezicht. We hebben een trainer die de rust bewaart. Ook toen we zeven keer op rij verloren, raakte niemand in paniek. De wisselvalligheid in de prestaties is normaal. We hebben een groep met oudere spelers, maar ook jongeren die nooit eredivisie hebben gespeeld. Het is een hechte groep zonder bijdehandjes. Je merkt dat de jongens niet voor zichzelf bezig zijn, maar voor elkaar. De laatste twee wedstrijden zie je dat er echt uitkomen. Als we zo doorgaan, moet handhaving geen probleem zijn.``

"Dat ik mijn contract met twee jaar heb verlengd, zie ik als een prijsje. Als de kers op de taart. Ik heb gevoel bij deze club en zal hier niet zomaar vertrekken. Als de club het wil, blijf ik na mijn actieve loopbaan bij ADO Den Haag, misschien wel als trainer. Nee, terugkeren naar Belgrado is op dit moment niet aan de orde. De kans is groot dat ik na mijn carrière in Nederland blijf."

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Momenteel geen shouters online en 187 gasten.

Bekijk de topshouts