Tag: oude

Toon alle shouts

Mr. FC DEN HAAG schreef:

Weer zo`n knulletje die hier net komt kijken en mij even hier de les probeer te lezen maar daar moet je wel heel vroeg voor opstaan zandhaas.... next!

Jij bent een oude fossiele die hier alleen maar komt kijken als het slecht gaat ik betwijfel of je überhaupt wel eens in het stadion komt, gelukkig voor de club en de stad ben jij een uitstervend soort supporter.

Mr. FC DEN HAAG schreef:

Tjonge.... je kan het niet laten om het vuurtje op te stoken.... kom dat eens voor mijn oude knarre gezicht zeggen strontzak dat je er bent!

Ik kwam trouwens al begin 1975 in ons oude Zuiderpark voetbalstadion.... toen zat jij waarschijnlijk nog in vaders balzak.... hahaha!

yesyes schreef:

Ach ach ach wat een stumpert. Het is weer schoolvakantie natuurlijk.

Tjonge.... je kan het niet laten om het vuurtje op te stoken.... kom dat eens voor mijn oude knarre gezicht zeggen strontzak dat je er bent!

Kees schreef:

Klopt het nou echt dat het ontbreken van een echte zes in de opstelling tegen Heracles de grootste oorzaak was van de 4-0?

Tuurlijk niet Kees. Vorig seizoen heb je de meeste wedstrijden gewonnen omdat er een vechtmachine stond. Tegen Heracles was het weer het oude liedje van de mooi weer voetballers. Het roer moet om, om er weer een vechtmachine van te maken. Mocht dit lukken wordt je fluitend kampioen

Van het ‘hakje van Hansen’ tot Excelsior-trauma: de meest memorabele momenten van 15 jaar Forepark

Deze week was het vijftien jaar geleden dat het stadion van ADO Den Haag in het Forepark feestelijk werd geopend. Sindsdien gebeurde er zo veel dat het al bijna niet meer valt voor te stellen. Wat de denken van de Europese huldiging in 2011, het bezoek van Manchester United en het werelddoelpunt van keeper Martin Hansen? Een greep uit de meest memorabele momenten en gebeurtenissen.

Bij veel ADO-fans hoef je met het bespreken van deze wedstrijd nog steeds niet aan te komen. De wond is nog te diep en te vers. Maar vroeg of laat moet de verwerking toch beginnen. Schreef Guus Meeuwis over dit duel een lied, zou hij zingen ‘Het was een wedstrijd, die je normaal alleen in films ziet’. Maar dan wel minstens zeven films. Zondag 29 mei 2022, de finale van de play-offs in de Keuken Divisie. Tot de 78ste minuut stond de ploeg van Giovanni Franken 3-0 voor, maar toen liet het Excelsior langszij komen. In de verlenging scoorde ADO. Maar de Rotterdammers ook. Waarna zij de strafschoppenreeks het best uitvoerden.

Naast de onverkwikkelijke taferelen na afloop, blijft de tegenstelling tussen de treurnis achteraf en de sfeer voor aanvang hangen. Iedereen in een groen of geel shirt. Iedereen uit volle borst meezingen met Stef Ekkel, John West en Wilbert Pigmans. Vooral bij Pigmans met zijn uitvoering van De Toreador. Waar Wilbert ‘Dit is het momento’ zong, zong het tot in haar voegen kolkende stadion ‘We gaan promoveren’.
29 mei 2011. Oké, het vond plaats op het Heldenplein naast het stadion. Maar het gejuich klonk zo hard en kwam van zo diep dat ook het stadion, inmiddels Kyocera Stadion, op haar grondvesten schudde. Het was na de return van het ontiegelijk spannende uitduel tegen FC Groningen in de play-offs om Europees voetbal. Thuis 5-1 winnen, uit 1-5 verliezen en dan winst na penalty’s - hoe verzin je het. Lex Immers, Jens Toornstra, Wesley Verhoek en natuurlijk Dmitry Bulykin, de grote baas in de spits. De ploeg van John van den Brom ademde Haagse bluf. Vooral tegen de topclubs. In dat seizoen versloeg ADO PSV uit (voor het eerst in 40 jaar) en Ajax thuis en uit.

Dit gebeurde op zondag 18 mei 2008. Het eerste seizoen in het nieuwe stadion. De overgang naar een nieuwe thuishaven kost altijd punten. Vooral omdat de mannen van Wiljan Vloet nog in het Zuiderpark trainden, bleef de heimwee naar de oude, vertrouwde locatie. Met pijn en moeite, hangen en wurgen en na een fikse eindsprint finishte de Haagse ploeg op de zesde plek. Dus deelname aan de nacompetitie in wat toen de Jupiler League heette. In de finaleronde RKC Waalwijk. Na een 1-1 uit en een 2-2 thuis moest er een derde duel aan te pas komen. Weer thuis werd het 2-1 (Knopper en Cornelisse) en toen was het: Eredivisie here we come. Op dat hoogste niveau hield ADO het tot 2021 vol.

11 augustus 2015. Vanwege een staking bij de politie was de wedstrijd tegen regerend landskampioen PSV niet in het weekend, maar op dinsdagavond. In de 95e minuut stond Den Haag 1-2 achter. De Deense keeper Martin Hansen ging mee naar voren bij een vrije trap. Kenji Gorré sneed die vanaf rechts scherp aan en Hansen hakte de bal half duikelend naar de verre hoek. Vanaf tien meter. Logisch dat deze beelden heel de wereld overgingen. Voor dit moment zongen de supporters al regelmatig ‘Er staat een beest in de goal.’ Nadien nog veel vaker en harder.

Als we toch hebben over de doelpunten in de categorie ‘Je had erbij moeten zijn’, komt ook 5 november 2017 naar boven. Feyenoord op bezoek. Aanvoerder Aaron Meijers passt in naar Danny Bakker en loopt zelf alvast door. Bakker passt met gevoel naar Nasser El Khayati. Die geeft de bal met nog meer gevoel half hoog aan Meijers en die jast de bal de kruising. Het was de 1-1 in een duel dat eindigde in een knappe 2-2. Een treffer om nooit te vergeten, maar ook het juichen staat nog helder op het netvlies. Lex Immers rende in extase richting zijkant en riep: ‘Dat is een FIFA- goal!’

Zaterdag 28 juli 2007. Burgemeester Deetman was een van de spreekstalmeesters in het Forepark. Op het veld een ontroerende opvoering van standbeelden als historische helden. Van de grootste held, Aad Mansveld, werd buiten het stadion een echt standbeeld onthuld. De eerste drie jaar heette het stadion gewoon het ADO Den Haag Stadion. Van juni 2010 tot en met mei 2017 het Kyocera Stadion. Toen het Cars Jeans Stadion en nu het Bingoal Stadion. Behalve die naamsveranderingen maakte het onderkomen nog een hoop mee.

De periode van ADO in Chinese handen. In 2011 de oefeninterlands Colombia-Chili en Ecuador-Peru. In 2019 kwam Manchester United langs. Dat was voor de Europa League tegen AZ, dat vanwege een ingestort dak tijdelijk inwoonde. Ondertussen passeerde een onvoorstelbare hoeveelheid directeuren, bestuurders en leden van de raad van commissarissen de revue. Plus een Engelse trainer, Alan Pardew. Een degradatie. En wat te denken van vorig seizoen. Waarin de club in feite niet meer bestond, zes punten in mindering kreeg, weer een nieuwe eigenaar kreeg en uiteindelijk net promotie misliep.

kako schreef:

Ik heb geen premium en zou graag het volledige item willen lezen. Wie kan dat plaatsen?

Alsjeblieft

O, O, Den Haag bestaat 40 jaar, we reden nog een keer met de Puch langs de Lange Poten en het Plein
HAAGS VOLKSLIEDHet officieuze volkslied van Den Haag O, O, Den Haag bestaat deze maand veertig jaar. Iedereen heeft het nummer op een andere manier in zijn hart gesloten, zo bleek toen wij nog een keer - op een Puch - de plekken bezochten die Harry Klorkestein bezong. Weer bleek dat Den Haag in die jaren zo is veranderd.

Na het eten een partijtje voetbal in de tuin, de ouders langs de lijn
De tuin uit O, O, Den Haag ligt tussen de Erasmusweg, Middachtenweg, Grovestinsstraat en de Suiderasstraat in Moerwijk. Toevallig, zo ontdekte ik jaren later, was dat ook de gezamenlijke achtertuin van mijn opa Van Zaanen. Die woonde aan de Erasmusweg. Als kinderen trapten wij hier wel eens een balletje, maar tot hele partijtjes kwam het niet. Ook vandaag is in de tuin geen partijtje aan de gang. Al ligt er wel een bal op het gras. En staan er wat ouders op de balkons. Typisch gevalletje van wat niet is, kan nog komen.

Verslaggever Martin van Zaanen gaat met de Puch langs alle plekken uit het liedje, zoals hier het grasveldje aan de Grovestinsstraat waar de ouders langs de lijn stonden.
Verslaggever Martin van Zaanen gaat met de Puch langs alle plekken uit het liedje, zoals hier het grasveldje aan de Grovestinsstraat waar de ouders langs de lijn stonden. © Frank Jansen
In het Zuiderpark, de lange zij, een warme worst, supporters om je heen
In Harrie Jekkers‘ jonge jaren schitterden Theo van der Burch en Martin van Vianen nog in het Zuiderparkstadion. De beste speler, die ik hier zelf zag, was de briljante Engelse dribbelaar Tony Morley. Hij bleef maar één seizoen: 1986/’87. ADO Den Haag vertrok hier in 2007. Ondanks dat de verwijdering pijn deed, redde het Zuiderpark zich wel. Waar ooit het nostalgische stadion stond, is nu de futuristische Sportcampus. Wil je er op een zonnige dag naar kijken, dan zet je beter eerst je zonnebril op.

De Schilderswijk, de Lange Poten en het Plein
Steevast in één adem genoemd. Maar de Schilderswijk en het Plein hebben niets met elkaar. Niet dat het Plein daarmee zit. Dat zit nergens mee. Was achteloos de schouders ophalen een olympische sport, dan won het Plein iedere editie goud. Dat moet ook wel. Ondanks het opgeheven vingertje van Willem de Zwijger, is hier de ene politieke intrige nog niet voorbij of het volgende schandaal dient zich alweer aan. Maar wie maalt daar om op een plek, die zo tijdloos is dat er iedere dag een vrijdagmiddagborrel in de lucht hangt. En waar het door de avondlichtjes in de bomen ook hartje zomer een beetje kerst lijkt. Ik ben gek op het Plein.

Op m’n Puch een wijfie halen en daarna dansen in de Marathon
De Wijndaelerweg; typisch zo’n weg waar je, als je er niet hoefde te zijn, weinig te zoeken had. Al vormde juist die non-allure ieder weekend de ideale basis voor een magische metamorfose tot één grote catwalk richting legendarische discotheek. Waar je ooit De Marathon had, staat nu The International School Of The Hague. Nog steeds van de partij: het bruggetje en de sloot, waar je in kon belanden als je de portier geen piek gaf. Na de sloop trad de ‘Marreton’ toe tot de lange en voorname lijst van tenten der vergetelheid. Met De Pijpela. Die had de mysterieuze eigenschap dat je ‘em op klaarlichte dag met de beste wil van der wereld niet kon vinden. Terwijl je er ‘s nachts blindelings heen liep - ineens was je er.

Tahiti, La DS, Comics en De Tempel. Maar Het Feest van Sinterklaas spande de kroon. Daar rook het naar Lloret de Mar en hingen glitterbollen en kerstslingers. Het was één groot surprise-ei. Rond het kantelpunt naar de nacht zette de dj altijd Just say hello van René Froger op. Halverwege ging dat over in Love me just a little bit more van de Dolly Dots. Tegen de tijd dat Walking on Sunshine van Katrina & the waves begon, was de dansvloer vol en het dak eraf.

En na afloop op het Rijswijkseplein een harinkie gaan happen
Een onoverzichtelijker punt bestaat er niet. Of het moet De Zevensprong bij de Loosduinseweg zijn. Door de wirwarconstructie vraag je je af: is dit wel een plein? Dat is het in ieder geval ooit geweest. Tenminste, zo bezweert de generatie die hier na het stappen daadwerkelijk, en nog in groten getale ook, een harinkie kwam happen. Mijmerend over andere gelegenheden, die groot zijn geworden door hongerig geworden stappers een vroeg ontbijt te serveren, dient zich naast de Haringkoning op het Rijswijkseplein, het Vispaleis aan de tweede binnenhaven in Scheveningen aan. Piet Patat. Snackcar De Vrijheid. Maar vooral Sinbad in de Oude Molstraat voor een oer-Hollandse Turkse Pizza.
De dag daarna een kater dus naar Scheveningen, lekker bakken in de zon
Hoe meer het kustdorp verandert, hoe meer het zichzelf blijft. Al is het maar vanwege de onuitwisbare herinnering aan hoe in 1986 op een 40 meter breed podium bij het Noordelijk Havenhoofd Barry Hay namens Golden Earring een ruim 100.000-koppig publiek begroette met ‘Ik heb nog nooit zo veel gajes bij elkaar gezien’. Zeven jaar later deed de Earring het strandconcert dunnetjes over, en zong George Kooymans hoe hij droomde van een beetje vrede in zijn hart.

Dat Nieuw Babylon, moest dat er trouwens eigenlijk nou wel zo nodig komen?
Ja hèhè. Want je moet af en toe toch ook de stad uit. En onderweg back home heb je wel wat nodig om naar uit te kijken. Dan komt een skyline goed van pas. Zelfs vanaf Scheveningen is die mooi te zien. Kijk maar, daar achter de Vuurtoren, die z‘n lichtbundels al zo lang in hetzelfde ritme rondzendt. Een eigenzinnig ritme. Dat dan ook naadloos past bij een mooie stad achter de duinen, met duizend-en-een uiteenlopende gezichten en scherpere tegenstellingen dan welke andere Nederlandse stad dan ook.

Zo komt die ooievaar op de Vijverberg dus never nooit meer terug, hè
Jammer dan. Gelukkig hebben we de zeemeeuwen nog. Al worden die wel steeds brutaler. Zelfs bij het happen van een harinkie laten ze je niet met rust. Kortom: laat ze lekker van Oost- naar West-Berlijn vliegen. Kunnen ze meteen meedoen in die andere evergreen van de meesterlijke liedjessmid Harrie Jekkers. In juli 1982 gaf hij de stad met O, O, Den Haag haar volkslied. Het is het enige lied, waar iedere Hagenees zich zo in kan vinden dat hij met niemand zou willen ruilen.

VI PRO:

De nieuwe carrière van Daryl Janmaat: `Ik weet heel goed dat ik het niet alleen kan`

Door Bart Kruijt
INTERVIEW
Blijven voetballen werd door aanhoudend blessureleed steeds lastiger en dus besloot Daryl Janmaat (33) om toe te happen toen hij de kans kreeg om de nieuwe technisch manager van ADO Den Haag te worden. Een gesprek met de voormalig international over het einde van zijn spelersloopbaan en de start van een nieuwe carrière. ‘Ik ben heel erg nieuwsgierig naar wat ik allemaal ga ervaren.’
Dit verhaal is afkomstig uit de nieuwste VI. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Tijdens het interview houdt Daryl Janmaat (33) met een schuin oog de telefoon die voor hem op tafel ligt goed in de gaten. Het is allemaal nog even wennen, zijn nieuwe leven als technisch manager. Nog geen twee maanden geleden was Janmaat nog gewoon speler van ADO en zat hij, ondanks een scheurtje in zijn lies, bij de selectie voor de thuiswedstrijd tegen Excelsior in de finale van de nacompetitie. Hoe dat duel verliep, is bij iedereen wel bekend. Vanaf de kant zag Janmaat hoe een zeker lijkend succes toch nog werd verspeeld en dat niet ADO, maar Excelsior terugkeerde naar de Eredivisie. Voor ADO volgt een nieuw seizoen in de Keuken Kampioen Divisie.
Hoe kijkt u nu terug op die wedstrijd tegen Excelsior?
‘Het was natuurlijk een behoorlijke klap. Voor de club, voor de spelers; voor iedereen eigenlijk. Niet eens dat je niet promoveert, want dat kan gebeuren, maar puur de manier waarop het misging. 3-0 voor, met nog tien minuten op de klok, en het dan niet halen… Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. De kater was er zeker, maar ik denk er niet vaak meer aan terug, om eerlijk te zijn. We kijken weer vooruit, gaan nu gewoon door en willen in het aankomende seizoen alsnog promoveren. Ik merk dat iedereen binnen de club er zo in staat. Excelsior is hier geen thema meer.’
Kunnen we de mislukte promotiewedstrijd een passend slotstuk van uw terugkeer als speler bij ADO noemen?
‘Zo zou ik het niet willen omschrijven, maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Bij de club was het in de afgelopen anderhalf jaar ontzettend chaotisch en ik heb zelf door blessureleed niet kunnen brengen wat ik gewild had. Toen ik hier binnenkwam was ik al geblesseerd, maar ik hoopte dat het snel weer beter zou gaan. Dat is eigenlijk niet gebeurd en dat is gewoon heel erg jammer. Maar ik heb in de afgelopen anderhalf jaar ook nog wel genoeg kunnen genieten, hoor.’
‘Er zijn echt goede ideeën over hoe deze club vooruit geholpen moet worden’
‘Vorig seizoen hebben we het sportief toch heel aardig gedaan met de ploeg en in een fase echt leuk gevoetbald. Periodetitel gewonnen, finale van de nacompetitie gehaald. Als speler krijg je ook niet heel veel mee van wat er in de bestuurskamer gebeurt. Je hoort weleens wat via de media en we werden zo af en toe op de hoogte gehouden door mensen binnen de club, maar je bent toch vooral bezig met wat er op het veld gebeurt. Jammer dat ik zelf niet wat vaker op dat veld kon staan. Je probeert de andere jongens natuurlijk wel te helpen, maar ik was tegelijkertijd ook druk met mezelf. Steeds weer proberen om terug te komen. Ik heb keihard gewerkt, wat dat betreft kan ik mezelf niets verwijten. Maar het wilde gewoon niet meer.’
Gemengde emoties bij supporters en spelers tijdens de play-offwedstrijd tussen ADO Den Haag en Excelsior, waarin de club van Daryl Janmaat uiteindelijk promotie naar de Eredivisie zou mislopen.
© Pro Shots
Gemengde emoties bij supporters en spelers tijdens de play-offwedstrijd tussen ADO Den Haag en Excelsior, waarin de club van Daryl Janmaat uiteindelijk promotie naar de Eredivisie zou mislopen.
Het was vooral de knie die niet meer wilde.
‘De problemen zijn ooit begonnen bij SC Heerenveen. Ik had steeds last van mijn kraakbeen en een meniscus die een paar keer scheurde. Ik ben zes, zeven keer geopereerd in mijn carrière. Steeds weer die knie open maken, daar wordt-ie natuurlijk niet beter van. En toen kreeg ik in Engeland ook nog een bacterie in mijn knie, dat heeft de boel helemaal verzwakt. Dat is zelfs twee keer gebeurd, door een prik die ik regelmatig kreeg ter bescherming van mijn kraakbeen. Pure pech, al had die tweede prik misschien niet meer gegeven mogen worden. Maar goed, dat kan je niet meer terugdraaien. Ik zal nu in ieder geval nooit meer een prik nemen, dat weet ik wel. Twee keer lag ik in het ziekenhuis aan een infuus, ik ben daar echt goed ziek van geweest. Daarna is het eigenlijk nooit meer helemaal goed gekomen met die knie. Ik heb altijd hoop gehouden dat het beter zou worden, maar ik ben altijd last blijven houden. Bij het optrainen kreeg ik ook steeds te maken met terugslagen. Op een gegeven moment moet je dan toch voor jezelf concluderen dat het beter is om de eer aan jezelf te houden en ermee te stoppen.’
Hoe moeilijk was het om die conclusie te trekken?
‘Natuurlijk, in een ideaal scenario bepaal je zelf tot wanneer je doorgaat. Ik ben nu een soort van gedwongen om te stoppen en dat is niet leuk. Aan andere kant: dit is ook part of the job. Blessures horen er nu eenmaal bij en ik ben blij met de hele mooie carrière die ik heb gehad. Alles meegemaakt: in de Nederlandse top gespeeld bij Feyenoord, het Nederlands elftal gehaald, aan een WK deelgenomen, bijna 150 wedstrijden in de Premier League achter mijn naam… Hartstikke mooi. Ik had het graag allemaal nog iets verder willen uitbreiden, maar ik kijk vooral met een heel goed gevoel terug. En door al die blessures voelde het ook gewoon goed om te stoppen. Dat is wel fijn, dat ik dat gevoel erbij heb. Niet dat ik nu langs het veld sta en denk: had ik daar nog maar gestaan. Het kriebelt niet meer, nee. Ik heb het wel redelijk snel kunnen afsluiten.’
Wanneer hakte u de knoop over het beëindigen van uw carrière door?
‘In het afgelopen seizoen dacht ik er al steeds vaker over na en richting het einde van het seizoen zijn we in gesprek geraakt over de functie van technisch manager. Ignacio Beristain, die namens de investeerders die ADO hebben overgenomen verantwoordelijk is voor wat er bij deze club gebeurt, vroeg me of het niets voor mij zou zijn. Tijdens de play-offs heb ik dat even losgelaten, maar daarna heb ik er tijdens mijn vakantie eens goed over nagedacht en besloten om het te doen. Toen ik hier anderhalf jaar geleden terugkeerde, was het al de intentie dat ik ook na mijn spelersloopbaan binnen de club actief zou blijven; in wat voor rol dan ook. Deze rol lag nu open. Ik had altijd wel interesse in deze functie, dus ik greep de kans nu graag aan.’
Daryl Janmaat vecht tijdens de play-offs met ADO Den Haag om de bal. Zijn tegenstander is Danny Bakker van NAC Breda.
© Pro Shots
Daryl Janmaat vecht tijdens de play-offs met ADO Den Haag om de bal. Zijn tegenstander is Danny Bakker van NAC Breda.
Het klinkt als een behoorlijke gok, van zowel de club als van u. Welke garantie is er dat u een goede technisch manager bent?
‘Belangrijk om te vermelden is dat ik deze baan alleen graag wilde aannemen omdat we alles in overleg gaan doen. Ik ben niet perse in mijn eentje verantwoordelijk; ik heb veel overleg met Ignacio en algemeen directeur Edwin Reijntjes. Zij begrijpen ook wel dat ik niet in één keer de stap kan maken van voetballer naar de directeur die hier alles kan gaan leiden. Het is nu vooral veel leren en bij veel dingen betrokken zijn. In alle e-mails sta ik steeds in de cc, zodat ik kan zien welke dingen er spelen en hoe dat loopt, en in september ga ik nog een managementcursus volgen.’
‘Ik wil hier gewoon rustig inrollen. Het is niet de bedoeling dat alles direct op mijn bordje terechtkomt, want ik weet heel goed dat ik het niet allemaal alleen kan. Als ik het in mijn eentje had moeten doen, had ik deze baan ook helemaal niet gewild. We doen het samen, met ook Dirk Kuijt als hoofdtrainer daar natuurlijk nauw bij betrokken. Met zijn vieren proberen we steeds op één lijn te komen. En van daaruit worden dan de beslissingen genomen.’
Wie doet op dit moment dan de onderhandelingen over nieuwe spelers?
‘Dat doe ik en dat doet Ignacio. We doen dat een beetje om en om. Zaakwaarnemers en clubs weten ons ook allebei te vinden. Het is zo dat Ignacio op dit moment beslissingen neemt over het budget, maar ik kan zeker zelf ook knopen doorhakken. Doordat we veel met elkaar in contact zijn, weet ik tijdens dat soort gesprekken ook precies hoe het zit en wat er mogelijk is.’
Begrijpt u dat supporters misschien liever een meer ervaren technisch manager hadden gehad?
‘Natuurlijk kan ik dat ergens wel begrijpen. Maar goed: ik ben nu aangesteld en ik bespreek alles met ervaren mensen om me heen. Wat kan ik er verder over zeggen? Ik kan andermans mening hierover toch niet veranderen. Ik doe het op mijn manier; als het goed is is het goed, als het niet goed is, dan hoor ik het wel. Ik sta er wat dat betreft heel gemakkelijk in. Ervaring moet je toch opdoen. En als je hier een oude vent op mijn positie hebt zitten, dan roepen de mensen weer dat het tijd is voor een frisse wind. Wat dat betreft is het ook nooit goed. Ik ben er met een open vizier ingegaan en ga overal meekijken. Binnenkort ga ik eens bij Martin van Geel langs en ik wil graag nog wat meer ervaren technisch directeuren bezoeken. Ik ben heel erg nieuwsgierig naar wat ik allemaal ga ervaren.’
‘Als je een oude vent op mijn positie hebt zitten, roepen de mensen dat het tijd is voor een frisse wind. Wat dat betreft is het nooit goed’
Zo klinkt het haast meer als een snuffelstage.
‘Dat is het natuurlijk niet. Dit is niet vrijblijvend, want ik ben gewoon verantwoordelijk. Ik moet ervoor zorgen dat er een goed team staat voor het eerste elftal, ik ga kijken wat er vanuit de jeugd doorkomt, het hele pakket. Maar, zoals gezegd: ik doe het niet in mijn eentje. Ik heb nu voor twee jaar getekend en we gaan kijken of dit voor beide partijen zal gaan bevallen. Ik zie het vooral als een enorm mooie uitdaging, die ik met heel veel plezier en ambitie ben aangegaan. En ik ga er het beste van maken, door dicht bij mezelf te blijven en het op mijn eigen manier in te vullen.’
Er gaan geruchten dat Rob Jansen, uw zaakwaarnemer én die van Dirk Kuijt, ook een behoorlijke vinger in de pap heeft gekregen.
‘Kijk, Wasserman is natuurlijk een groot agentschap, waar je altijd spelers vandaan kan halen. Ze hebben een groot netwerk, dus daar kan je je voordeel mee doen. En wij hebben natuurlijk goed contact met Rob, dat is duidelijk. Maar het is niet zo dat Rob bepaalt wat ik doe of wat wij doen. Helemaal niet, zelfs. Ik snap wel dat er mensen zijn die denken dat Rob veel invloed heeft in wat er hier gebeurt en in welke keuzes wij maken, maar als je kijkt naar de spelers die we tot dusver gehaald hebben: daar zit er niet één van Wasserman bij. Dus zo kan je dat direct ontkrachten.’
Net als u begint ook Dirk Kuijt aan iets nieuws.
‘Het is leuk om weer met Dirk samen te werken. Ik heb met hem samengespeeld bij het Nederlands elftal en toen was hij ook altijd al bezig met andere spelers. Wat ik tot dusver van hem gezien heb als trainer, is erg positief. En Dirk heeft natuurlijk ook een bepaalde naam, waar we van proberen te profiteren. Dirk kan zeker als een magneet werken voor spelers die we willen aantrekken, dat geloof ik direct. Of ik zelf geen trainer had willen worden? Daar heb ik wel over nagedacht hoor, en misschien is dat nog iets voor in de toekomst. Maar voor nu ben ik wel even klaar met het veld. Ja, zo voelt het wel een beetje. Misschien heeft dat deels met mijn blessures te maken, ik kan het niet helemaal verklaren, maar op dit moment vind ik de functie die ik nu heb veel interessanter.’
De nieuwe ADO-trainer Dirk Kuijt geeft tekst en uitleg.
© Pro Shots
De nieuwe ADO-trainer Dirk Kuijt geeft tekst en uitleg.
Hoe is het contact met de nieuwe eigenaren?
‘Erg goed. Ignacio is het aanspreekpunt van Bolt, hij is verantwoordelijk voor ADO en Estoril (een Portugese club uit de Bolt-portefeuille, red.), en ik heb dagelijks contact met hem. We werken goed samen en tegelijkertijd geeft hij me veel vrijheid. Ignacio hecht voor mijn gevoel veel waarde aan mijn mening, dus die samenwerking verloopt prima. En ook van hem kan ik veel leren. Ignacio is al een tijdje bezig met Estoril en heeft door de jaren heen een groot netwerk opgebouwd, waar ik dan ook weer van kan profiteren. Ik heb veel aan zijn aanwezigheid.’
In hoeverre merkt u al dat Bolt serieuze plannen heeft met ADO?
‘Dat is vrij duidelijk zichtbaar. Het spelersbudget is omhoog gegaan en er zijn echt goede ideeën over hoe deze club vooruit geholpen moet worden. De eerste prioriteit is om terug te keren naar de Eredivisie, dat moge duidelijk zijn. Vanuit daar wil je vervolgens verder bouwen. In welk tempo dat zal gaan moet blijken, want je komt altijd wel dingen tegen onderweg, maar ons gezamenlijke doel is helder. Of alle problemen uit het verleden nu voorbij zijn? Nou, voetbal is voetbal: er komen altijd wel weer nieuwe problemen langs. Soms zal je je doelen daarom ook wat moeten bijstellen. Maar op dit moment heb ik echt het idee dat er een hele interessante groep achter ADO zit, met een goede visie en een heel duidelijk plan. En ze zijn hier voor de lange termijn, dat is ook belangrijk.’
‘Dirk kan zeker als een magneet werken voor spelers die we willen aantrekken’
Wat is de doelstelling voor die lange termijn?
‘Om van ADO een club voor het linkerrijtje van de Eredivisie te maken. Maar goed, dat doe je niet zomaar. Het heeft niet alleen maar met geld te maken, want je kan er nog zoveel geld tegenaan gooien: het gaat erom dat je de juiste keuzes maakt en een goed beleid neerzet. Ik ga ervan uit dat we daarin kunnen slagen. Alles ziet er heel positief uit en ik ben blij dat ik mijn steentje hieraan mag bijdragen. Het is gewoon heel leuk als je als club een nieuwe weg inslaat en je daar dan deel van uitmaakt. Maar laten we niet te ver vooruitkijken. Eerst maar eens proberen om weer in de Eredivisie terecht te komen.’
Dat is nog gemakkelijker gezegd dan gedaan. De Keuken Kampioen Divisie is voor komend seizoen sterker dan ooit.
‘Dat klopt, er zitten nogal wat clubs in de competitie die dezelfde doelstelling hebben als wij. Dat zorgt ervoor dat we in ieder geval een heel leuk seizoen kunnen verwachten. Ik ben niet zo bezig met de concurrenten, ik kijk puur naar ADO. En dan zie ik dat het team al redelijk staat. We kunnen nog wel een paar kwaliteitsimpulsen gebruiken, maar het is niet zo dat we nog een stuk of tien spelers nodig hebben. Ik hoop dat we nog een rechtsback (daar is inmiddels Denzel Hall van Feyenoord voor binnengehaald, red.), een rechtsbuiten en misschien nog een back-up voor de linksbackpositie kunnen aantrekken. En daarnaast kunnen er natuurlijk altijd nog buitenkansjes zijn. Daar houden we de ogen altijd voor geopend.’
Als speler had u ADO sinds uw terugkeer graag nog meer willen geven. Werkt dat voor nu als een extra motivatie?
‘Zo denk ik er niet over. Ik wil gewoon mijn werk goed doen, met het team waar ik nu in zit. Daar haal ik veel motivatie uit: om samen te proberen dingen voor elkaar te krijgen. Dat had ik als speler al en dat is in deze functie hetzelfde. Ik denk dat er nu een hoop ervaren en kundige mensen bij elkaar zitten, van wie ik ook nog eens heel veel kan leren, die allemaal als doel hebben om ADO zo snel mogelijk terug naar de Eredivisie te brengen. Al met al is dit gewoon een perfecte situatie voor mij. Ik ben er alleen maar heel blij mee.’

slash070 schreef:

Jawel, maar ik denk dat hij op zondagse wedstrijddagen dan om 8:15 zijn taak er al op had zitten.

Ok duidelijk verhaal. Wel leuk dit soort info over oude spelers

Mike schreef:

Welke straf hebben ze gehad? Altijd lastig om te bepalen wie hier genoegdoening moet krijgen. De club lijdt het meest (materiële en reputatieschade, sponsorinkomsten-verlies, etc) en daarnaast de goedwillende supporter.
Ik vrees dat de meesten ervan af zijn gekomen met een taakstrafje of een (on)voorwaardelijke boete.

Celstraf en de straffen die jij noemt.
Kan je prima over discussiëren of dat genoeg is maar dat is mijn punt niet..

Reputatieschade en sponsorinkomstenverlies geloof ik trouwens niet zoveel van. We zitten wat dat betreft redelijk op de bodem door ons oude bestuur. Welke straf hebben zij eigenlijk gekregen?

BLEISWIJK-1 schreef:

Dat is voor iedereen anders. Ik heb niet kunnen genieten van het spel onder Fraser en Groenendijk. Goh.....we wonnen regelmatig wedstrijden. Maar in de meeste gevalllen met betonvoetbal. Niet om aan te gluren.

Afgelopen seizoen was het einde natuurlijk kut. Maar het enthousiasme in de selectie was afgelopen seizoen groots. Ik heb echt genoten van spelers als Klas Asante en Steyn. Die ook gewoon een kans kregen. Ondanks hun jonge leeftijd.

Ik heb liever een elftal met echte passie en fris spel. Dan een elftal wat zonder leuk voetbal in de eredivisie 15e wordt. En dan neem ik de jong elftallen op de koop toe.

Ik begrijp de strekking van jouw verhaal wel en daar ben ik het wel mee eens.
Van El Kayati, Lex Immers, Duplan, en ook Tom Beugelsdijk heb ik vaak genoten.
We hebben de afgelopen jaren naar een elftal zitten kijken waar een drie hoekje of een individuele actie al teveel gevraagd was.
Oude dure spelers die het niet meer konden belopen en de jeugdopleiding waar niet naar omgekeken werd.
Heb afgelopen seizoen wel kunnen genieten van Catic,Asante, Verheijdt, Kishna, Kemper, Steijn, Klas en Breinburg. Dat zijn gasten die graag voor ADO voetballen.
Deze kern uitbreiden met hongerige gasten en zien te promoveren en jeugdopleiding kansen geven.
Hoor positieve kritieken over Dicke, Striujjk dus hoop dat deze gasten ook minuten gaan maken.
Maar met de KKD wil ik wel zo snel mogelijk niets meer te maken hebben.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Ado Vakkie S en 313 gasten.

Bekijk de topshouts