Tag: gelukkig

Trending: supporters kalezic spelers team wedstrijd stadion

Toon alle shouts

SSimons schreef:

Het is jammer dat het zo moet gaan.

Beetje een smet op de naam ADO voor nieuwe sponsors, wie ook de schuldige is. Maar die wilden gewoon tussentijds van het contract af, lijkt me duidelijk. Ze zullen toch zelf ook wel snappen dat je binnen een jaar meer kans maakt om zand aan Egypte te verkopen dan cremmetjes in China te slijten lijkt me. Die hebben dat nota bene zowat uitgevonden daar.

Gelukkig hebben een aantal spelers vorig jaar het nerendeel alleen maar achteruit gelopen en was hun naam niet veel in beeld geweest. KFC lijkt mij een prima opvolger om op die plek op het shirt te komen, is al aardig populair onder de aanhang hier heb ik begrepen.

marcellino schreef:

Leg eens uit.
Psv is goed steekt met kop en schouders boven iedereen uit.
Nu spelen ze tegen Barcelona worden compleet omver gevoetbald en worden er fouten gemaakt die normaal niet zo gauw gebeuren komt dat nou door Barcelona dat spelers hun niveau niet halen of zijn de psv spelers ineens boek voetballers.
Feijenoord in deze vorm is gewoon twee maten te groot voor ado en dat is geen schande.of we nu 4-3-3 haden gespeeld of 5-3-2-1 of 4-4-2.
Van de 10 wedstrijden verlies je er dan 9 en een win je en dat was jaer genoeg niet vandaag.

O ja? Maar Vraag aan een kind hoe het denkt dat een tovenaar eruit ziet en er zullen er dan zijn die zeggen: hij lijkt op Harry Potter en hij heeft een toverstaf. Een ander zal zeggen dat het een magere oude man is, met lang slordig grijs haar en een vieze dunne baard en hij draagt natuurlijk een puntmuts en een lange jas met zilveren sterren er op. Deze tovenaar woont in een armoedig huisje in een bos en kinderen zijn bang van hem; dus voor hen is een tovenaar oud en mager, en niet zo verzorgd.

Meneer Smit ziet er helemaal niet zo uit. Hij woont in een gewoon huis in een gewone straat. Er is ook een mevrouw Smit en een dochter die Judith heet. Meneer Smit is handelsreiziger en iedere dag zien zijn buren hem zijn waren in zijn auto leggen. Hij zegt gedag tegen mevrouw Smit bij de voordeur en vertrekt.

Meneer Smit is een lange man en, hoewel hij niet een dikke man is, heeft hij wel een dikke buik die schudt wanneer hij lacht. Hij heeft kort bruin haar met wat grijs boven zijn oren en draagt een bril. Hij is echt een vrolijke man en alle buren mogen hem graag want hij wil ze altijd wel helpen.

Hij is een goede verkoper en ook zijn klanten vinden hem aardig, sommigen meer dan anderen, want soms zal een winkelier denken: ik heb veel meer gekocht dan de bedoeling was, een ander denkt: verdikkeme, waarom heb ik alleen die rode spullen gekocht ...

In de dagen voor 5 december trekt meneer Smit een Sinterklaaspak aan. Hij ziet er dan uit als de echte Sint. Hij zit in een grote stoel in een hoek van een winkelcentrum in de stad, waar de winkeliers een plaats voor hem hebben versierd met grote en kleine pakjes en zwartepietenpoppen. Alle kinderen vinden het geweldig leuk om naar de Sint te komen en in zijn oor te fluisteren wat ze dit jaar van Sinterklaas zouden willen krijgen. Alleen wanneer ze vragen om een jong hondje of een katje, of een ander levend dier, dan zegt de Sint "nee". Ze mogen dan hun één na liefste wens fluisteren en Sinterklaas lacht dan zijn warme bulderende lach en, geloof het of niet, dat cadeau is was het kind op 5 december zal krijgen.


Meneer Smit was natuurlijk niet altijd een heel goede tovenaar. Ook hij heeft moeten leren om het juiste tevoorschijn te halen of te laten gebeuren. Hij wist dat hij kon toveren toen hij bijna 8 jaar oud was. Meneer Smit, die toen nog Jonnie genoemd werd, hield helemaal niet van honden. Hij zat op het trapje voor het huis toen de hond van de buren in hun tuin kwam en er een grote hoop op het gras poepte. Jonnie dacht: ik wou dat die buren een kat hadden zeg; hij voelde zijn rechter ooglid trillen en knipperde twee keer.. en nee, het werd geen kat, het werd een geit. Hij rende naar binnen. Moederrr! Zij wist nu ook meteen dat Jonnie de Smit-gave had. Wat was eerst, vroeg ze. Een hond mam, die van de buren. Moeder knipperde twee keer en de hond van de buren racete naar huis.

Zo begon de opleiding van Jonnie. Wanneer ze niet op kermissen stonden dan werd er thuis geoefend. Of dat toen meteen goed ging? Helaas niet. Er ging heel wat stuk in huize Smit. Dingen van de ene plek naar de andere toveren bij voorbeeld: het kopje thee van het aanrecht op tafel Jonnie. Het was jammer dat de thee nogal warm was, en dat Jonnie een schone broek moest aantrekken. Het kapotte kopje werd gevolgd door borden, vazen, bloempotten. Je moet je concentreren jongen! Denk alleen aan wat je moet doen. Tovenaarsleerlingen beginnen bij het begin, net als alle leerlingen.

Ieder jaar leerde hij meer. Hij kon nu niet alleen dingen verplaatsen, maar begon ook te leren mensen te helpen. Dat deed hij erg graag. Toch kwam daar ook wel eens narigheid van. Met zijn vader naar een voetbalwedstrijd en hun thuisclub speelde zo ontzettend slecht. Tja, toen kwam die bal opeens op de schoen van de spits en Jonnie wenste zo graag dat er een goaltje zou komen ... hij knipperde twee keer en goal!!! Iedereen juichte, behalve zijn vader. Wat jij deed was niet sportief jonge man! Je mag de gave niet gebruiken om iemand voordeel boven een ander te geven.

Nog meer lessen moeten worden geleerd. Niet met de natuur rommelen Jon. Hij was bijna 14 en het was een lange hete zomer. Iedereen en alles lag zo`n beetje op apegapen. Jon zag het gele gras, de mensen die puften en zweetten, hoe de koeien vochten om een plekje schaduw in de weiden. Al zoveel weken heet en geen drupje regen, ik wou dat het eens lekker ging plenzen. Hij knipperde twee keer en de lucht werd donker grijs, een stortbui, bliksem en donder. Hij schrok er zelf geweldig van. Gelukkig waren zowel zijn vader als zijn moeder thuis, en die samen hadden er nog een hele klus aan om de natuur weer hersteld te krijgen.

Om mensen goed te kunnen helpen moest Jon eerst 18 jaar oud worden. Hij was op de kermis in de tent van zijn vader. De flap was open en buiten stond een man. Hij aarzelde om binnen te komen. Jon keek aandachtig naar hem en zei tegen zijn vader: die daar heeft veel zorgen. Hij heeft een kind in het ziekenhuis. Zo was het, en zo was Jon geen leerling meer.


Meneer Smit houdt niet van klusjes opknappen. Wanneer mevrouw Smit hem vraagt het gras te maaien, dan trekt hij een zuur gezicht. Dan trekt mevrouw Smit een boos gezicht en .. tja .. dan wil hij het wel doen en sloft naar de schuur. Hij zit dan op het bankje tussen de struiken, knippert twee keer met zijn rechter oog en het gras is gemaaid. Terug in het huis vraagt hij mevrouw Smit om een kopje thee. Ze moppert op hem: Jon, het is de bedoeling dat je de grasmaaier neemt. Je moet meer bewegen, je moet niet knipperen! De lach van meneer Smit buldert: wees niet boos lieverd, zal ik vanavond voor het avondeten zorgen? Mevrouw Smit snuift: nee dank je, niet nog meer hocus pocus vandaag. We eten stamppot vanavond.

De eerste keer dat meneer Smit mevrouw Smit ontmoette, was op een kermis. Hij zat daar in een tent die versierd was met sterren en manen, en met een bord, waarop stond: "Hier vindt u wat u verloren hebt". In de tent een jonge meneer Smit. Zijn haar was wel een beetje lang, maar een puntmust droeg hij niet en had ook geen baard. Op een kleine tafel voor hem stond een grote glazen bol. Niet dat meneer Smit die bol nodig had, maar zijn klanten verwachtten het nu eenmaal, dus ....

De hele dag kwamen mensen hem bezoeken, vrouwen oud en jong, mannen van alle leeftijden en moeders met kinderen. Ze hadden veel vragen voor hem, maar lang niet alleen over dingen die ze kwijt waren. Meneer Smit had dan ook niet verwacht dat hij alleen maar dingen zou moeten terugvinden die de mensen hadden verloren, of gewoon kwijt waren -- een armband, een stuk speelgoed, een hondje. Veel dingen kan je verliezen zoals, bij voorbeeld, je werk.

De man die bij meneer Smit kwam was niet oud, maar ook niet meer zo jong meer. Hij was zenuwachtig toen hij op een van de stoelen voor het tafeltje ging zitten. Ik ben iets kwijt, en ik weet niet wat ik moet doen, zei de man. Meneer Smit knipperde: u bent uw werk kwijt, zei hij. De man knikte. Ik was altijd een goede werker en ik heb jarenlang erg hard gewerkt. Mijn firma heeft een machine gekocht die nu mijn werk doet, sneller dan ik ooit zal kunnen. Wat moet ik nu doen?
Meneer Smits rechter oog knipperde twee keer, en hij zei: ga morgen ochtend naar uw firma, ga niet al te vroeg. Die manvervangende machine zal vannacht stuk gaan en zal niet meer gemaakt kunnen worden. U zult uw werk terugkrijgen.
De volgende avond kwam de man terug naar de kermis om meneer Smit te bedanken. U bent een echte tovenaar, zei hij, en meneer Smit glimlachte.

Een moeder en een kleine jongen kwamen de tent binnen. De jongen zag er erg verdrietig uit en meneer Smit kon zien dat het kind die dag veel gehuild had.
Je hebt iets verloren wat erg belangrijk voor je was. Niet vandaag, niet gisteren, maar vorige week al. Je bent al dagenlang verdrietig, zei meneer Smit.
Er kwamen alweer tranen.
Je hebt je beste vriend verloren, zei meneer Smit. Maar weet je niet dat overal op de wereld mensen zijn die een beste vriend willen hebben? Jouw vriend is met zijn ouders naar het buitenland verhuisd. Hij zal zich altijd herinneren dat jullie beste vrienden waren, zoals jij hem ook zo zal blijven herinneren.
Meneer Smit glimlachte en zijn rechter oog knipperde twee keer. Voor het einde van deze week zal je een jongen van jouw leeftijd leren kennen. Hij zal jouw nieuwe beste vriend worden.

Gedurende die dag vond meneer Smit verdwaalde hondjes, een weggelopen kat, maakte een konijn weer gezond, en hij verveelde zich heel erg. Halverwege de middag ging de flap van de tent open en de ogen van meneer Smit werden rond als stuiters. Er was een beeldschone jonge vrouw binnengekomen. Zo`n prachtige vrouw had hij nog nooit gezien. Hij had even geen idee waarvoor ze kwam, hij was in de war van al dat moois en kon zich even niet concentreren.

Hij knipperde en knipperde met beide ogen tegelijk. Ze droeg een korenbloemblauwe jurk, precies de kleur van haar ogen. Ze hield een grote handtas stevig tegen zich aan.
Meneer Smit kuchte: uhh .. gaat u zitten alstublieft. Hij kon niet ophouden met knipperen. K-k-kan ik u h-h-helpen? Oh arme man.,.

De blauwe ogen vulden zich met tranen.
Ik heb iets verloren dat heel veel voor mij betekende. Hij was van mijn oma, ik heb die ring altijd gedragen. Ik moet hem gisteren verloren hebben, zei ze zachtjes. Ze hield nog altijd die enorme handtas tegen haar borst gedrukt.
Jemig, wat een enorm grote tas om altijd mee te sjouwen, dacht menneer Smit, maar hij zei niets. Toen knipperde zijn oog twee keer, en hij zei: maar u bent hem niet verloren, die ring zit in uw tas.
Het meisje schudde haar hoofd: nee, ik heb er alles al twee keer uitgehaald en hij zit er echt niet in ...

Meneer Smit nam de grote glazen bol van het tafeltje. Oké zei hij, laten we er samen dan nog eens in kijken. Er kwamen zo veel spullen uit de tas dat spoedig het tafeltje helemaal vol lag. Meneer Smit had geen idee dat jonge dames al die dingen altijd met zich mee willen dragen. Eindelijk was de tas leeg en ze hield hem ondersteboven. Ziet u wel, hij zit er niet in, zei ze. Een traan rolde over een roze wang.
Meneer Smit zag het en knipperde twee keer. Hij zei: juffrouw, er zit een kleine scheur in de voering van uw tas, bij de bodem, kijk daar eens.
En ja, daar was de ring met een blauwe steen, bijna net zo blauw als de kleur van haar glanzende ogen.

Nadat alles weer in de tas was teruggestopt en ze nog even hadden gepraat, werd besloten dat een kop thee precies was waar ze behoefte aan hadden op dit uur van de dag. Op de tent werd het bordje "open" omgedraaid.

Wat een mooie dag, vindt u niet juffrouw .... juffrouw...?
Ik heet Smit, zei ze, Mary Smit.
Meneer Smit verslikte zich bijna in een mondvol thee. Smit? Oh jeetje, ik heet ook Smit. Jonathan Smit, men noemt me Jon.
Tijdens een tweede en derde kopje thee praatten ze. Mary werkte in een boekwinkel en woonde alleen; ze hield van het platteland en van honden. Ze was 23 jaar oud.
Jon vertelde haar over zijn ouders die hetzelfde werk als hij hadden gedaan. Ze waren er erg goed in, zei hij. Ze werkten veel jaren op de kermis en trokken van de ene stad naar de andere.
De kermis gaat over 2 dagen weg, ga jij dan ook weg?
Ik weet het niet zeker, zei Jon. Ik ben nu 27 jaar oud en al hou ik van mijn werk, ik krijg een enorme hekel aan het altijd naar op reis zijn. Ik wil een plek waar ik kan blijven, en ik wil een baan. Wat ik het liefste wil is een normaal leven.
Er werd besloten dat ze die avond samen zouden gaan eten.

Tijdens het etentje leek Mary een beetje afwezig. Jon, zei ze, er is iets dat ik je wil vragen, maar ik ben bang om je te beledigen. Jon begreep heel goed wat het was dat Mary wilde weten. Zo veel mensen dachten dat alle kermiswaarzeggers gewoon nep waren, zoals die zogenaamde zigeunerin die zegt dat ze jouw toekomst uit de palm van je hand kan lezen.
Ik weet wat je wilt vragen Mary, zei Jon, ik zeg het nooit tegen de mensen, maar ik wil het jou wel vertellen. Ik kom van een lange lijn van tovenaars, eigenlijk al eeuwen lang. Iedere Smit generatie had een tovenaar, soms een zoon, soms een dochter. Zowel mijn vader als mijn moeder waren tovenaars, ze waren neef en nicht. Zij en ook ik kunnen dingen laten gebeuren.
Zoals het vinden van mijn oma`s ring, zei Mary.
Nee liefje, zei Jon, die ring had je echt verloren. Weet je nog dat je een zak afval in de container stopte en dat die al zo vol was dat je die zak er met moeite in kon krijgen? Mary knikte. Wel, toen is die ring van je vinger gegleden. Mijn toverkracht heeft hem vanmiddag in je handtas terug gestopt.


Laten we de klok eens een stukje vooruit zetten.
De kermis vertrok en Jon bleef achter. Hij vond werk als verkoper, kocht een huis en hij trouwde met Mary.
Twee jaar later kregen ze een dochter die ze Judith noemden.

Toen meneer en mevrouw Smit zich verloofden, zei mevrouw Smit: wel Jon, je hebt nu werk en een normaal leven, zoals je dat wilde, dus van nu af geen hocus pocus meer. Meneer Smit was het ermee eens, maar ... hoe kan een tovenaar niet toveren? Nadat Judith was geboren en mevrouw Smit het elke dag zo druk had, kon het gebeuren dat er geen warm eten was wanneer meneer Smit moe en hongerig thuis kwam. Hij zei dan: lieverd laat me je helpen, en mevrouw Smit was daar dan maar al te blij mee. Twee keer knipperen en er stond een heerlijk gerecht op tafel; twee keer knipperen en de afwas was gedaan. Dus, ja, zo nu en dan was er dan toch een beetje hocus pocus.

Mevrouw Smit vroeg eens: Jon, zal je altijd toverkracht houden?
Wel .. nee, antwoordde meneer Smit, dat is nu iets wat ook de generaties voor mij nooit hebben kunnen begrijpen. Tegen de tijd dat mijn voorouders tussen de 45 en 50 jaar waren was het verdwenen. Ze konden niet meer toveren al deden ze nog zo hun best.
Bij zichzelf dacht mevrouw Smit: Jon is nu 46 jaar oud. Het zou wel prettig zijn om een man te hebben die niet kan toveren, want hij gaat klusjes te graag uit de weg. Ik hoop dat hij spoedig de kracht zal verliezen en eens ophoudt een luie man te zijn.

Judith was een slim jong meisje. Al lang, en haar ogen waren groen. Zowel meneer als mevrouw Smit vroegen zich af of zij de toverkracht had geërfd. Maar, jaren gingen voorbij zonder dat men er ook maar iets van merkte. Ze ging naar school, naar de middelbare school en eens zou ze naar de universiteit gaan, Nooit leek het er op dat ze haar huiswerk en opdrachten `als bij toverslag` had gemaakt. Mevrouw Smit was er erg
blij om, maar meneer Smit vond het diep in zijn hart wel jammer; zo veel generaties en hij zou de laatste zijn ...

Wist Judith dat haar vader dingen kon laten gebeuren? Oh zeker wel, maar ze dacht er verder niet bij na; zo was haar vader nu eenmaal en dat vond ze prima.

Seizoenen gingen voorbij, een jaar volgde een jaar. Meneer Smit was nu 51 jaar oud en ook rond Sinterklaas had hij zijn pak weer gedragen. Het was Oudejaarsavond. De Smitjes zaten gezellig bij de open haard op het nieuwe jaar te wachten. Ze spraken over het jaar dat nu bijna voorbij was, en over wat het nieuwe jaar zou kunnen brengen. Mevrouw Smit zei hoopvol: Jon, ik hoop dat je in het nieuwe jaar je kracht zult verliezen, je bent al ouder dan alle anderen waren.
Ja lieverd, antwoordde meneer Smit, het wordt steeds moeilijker voor mij om te toveren, mijn knipperoog is moe. Ik had echt gehoopt dat ik dit jaar mijn toverkracht zou hebben verloren.

Judith had geluisterd. Pap, jij vond altijd wat men kwijt was. Herinner je jouw bord op de kermis? Nu wil je iets verliezen en het nooit meer vinden? Ja schat, zei meneer Smit, dat is wat ik graag zou willen.
Vlak voordat de klok middernacht zou slaan zei Judith: lieve Papa, kijk me aan. Hij keek, en Judith knipperde, twee keer.

Oh zeker, het nieuwe jaar kwam met een harde knal. Buiten maakten de voetzoekers een enorme herrie en de vuurpijlen ontploften in de nacht in kleurige sterrenregens en harde knallen. In Huize Smit leek het ook alsof er een bom was ontploft. Meneer Smit stond half uit zijn stoel op, terwijl mevrouw Smit haar handen voor haar gezicht had geslagen en zachtjes kreunde. Judith bekeek hen met een glimlach.
Maar .. maar kind, we hadden werkelijk geen idee dat jij de toverkracht had geërfd, zei haar vader. Mevrouw Smit fluisterde: oh nee, niet ook mijn dochter ...

Judith lachte naar haar ouders. Ik begrijp dat jullie verbaasd zijn lieverds. Ja, ik heb de kracht van de Smit familie geërfd, maar toen ik nog heel jong was besloot ik het niet te gebruiken, nergens voor eigenlijk. Papa, ik heb het nu voor de eerste keer gebruikt. Ik heb jouw toverkracht weggenomen omdat dat je liefste wens was. En mama, ik zal het ook niet meer gebruiken dan alleen voor het beroep dat ik gekozen heb.

Haar ouders gingen weer rustig zitten, al zag mevrouw Smit nog een beetje bleek. Meneer Smit glunderde.
Je gekozen beroep?? Het klonk als uit één mond.
Ja, knikte Judith, ik heb besloten dat ik de Smit-kracht zal gebruiken om zieke mensen te helpen; om mensen die zichzelf verloren hebben te helpen zichzelf weer terug te vinden.

De volgende knal was van de kurk van de champagnefles die het plafond raakte..


In een gewoon huis in een gewone straat leeft een gewone familie, de familie Smit. Meneer Smit werkt als handelsreiziger en is goed in wat hij doet. Vroeger verkocht hij wel meer dan tegenwoordig, maar zijn klanten vinden hem aardig, Vroeger speelde hij voor Sinterklaas in het winkelcentrum. Hij had toen nog een dikke buik die schudde wanneer hij lachte. Die buik is nu niet meer zo dik, maar zijn lach buldert nog steeds. Meneer Smit doet allerlei klusjes in en rond het huis. Hij duwt de grasmaaier, wiedt, en schildert de schuur en, terwijl hij zo bezig is, bekijkt mevrouw Smit hem door het keukenraam, met een blije glimlach op haar gezicht. Ze gaat dan naar hem toe met een kopje thee en samen zitten ze op de houten bank tussen de stuiken. Ze spreken vaak over hun dochter Judith die op de universiteit studeert en dokter zal worden.
Dan glimlachen ze naar elkaar en is het duidelijk in hun ogen te zien dat dit twee heel gewone en heel gelukkige mensen zijn.

Petah schreef:

Wel mooi dat jij gewoon echt totaal geen verstand van voetbal heb het ging beter lopen omdat hij
A beter een bal kan vasthouden
En b de verdediging meer bezig houdt door ruimtes in te lopen te sleuren
Ik heb je ook horen roepen dat setkus een blunder maakte setkys keepte geweldig dat doelpunt was veel meer beugelsdijk ze fout maae dat willen veel mensen niet horen

Hier ga ik nog en eens op antwoorden hij sleurt en rent tsja dat is echt havenaar.gelukkig heb jij wel verstand van voetbal.

Tommy schreef:

stappen gemaakt??? de knvb heeft met de chineese bond gebelt of meneer wang zn schuld ff wilde betalen omdat den haag anders bijna naar de klote was.
iedereen die met hem te maken heb gehad hier heeft zo n beetje ruzie met hem.
en anders moet je eens vragen aan die jeugdtrainer hoe een chineese cel eruit ziet.
die stappen zijn gemaakt omdat we een goede competitie start hebben.
wat leuke goedkope spelers hebben gehaald en wigt vorig seizoen boven het budget spelers heb binnengehaald omdat hem geld was beloofd.
dus met welk beleid ben je stappen aan het maken

Volgens mij hebben we een begroting van 15 miljoen deze begroting was er vorig jaar ook.je hebt in de tijd van de vorige directeur spelers binnen gehaald met een te hoog loon.tsja dan zou je dat moeten compenseren in je selectie en dat is gebeurd.
Ze willen het liefst van havenaar en schaken af maar dan moet er wel intresse zijn.
Ik zie de stappen wel en als jij dat niet ziet ook goed.je hebt een veel beter elftal als vorig jaar. Je hebt een trainer die meer bij Ado past.je hebt manders die ik veel beter vimd overkomen als de vorige.en je kan becker halen omdat wang er geld in stopt maaaar we maken geen stappen, ik vind het best ik ben tevreden en gelukkig zijn er meer

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Feyenoord-aanhang springt in op Haagse knuffel-actie
Fans van ADO Den Haag houden zondag in de Kuip een knuffelactie voor met zieke kinderen.
Lees het nieuwsbericht

een hele mooie actie van onze fans top! maar waar bemoeien die rotterdammers zich mee willen ze soms meeliften op onze goeie daad voor die kids? waar waren ze een jaar later toen we thuis tegen ze speelde nadat ze onze kidstribune verziektenniks van gehoord of gezien? gelukkig grepen onze eigen fans in want de club en politie deden toen geen klote. feyenoord moest meer boetes aan de uefa betalen door hun supporters dan ze er mee hadden verdiend en nou spelen ze tegen manchester en sluiten ze voor de ellende hun eigen stadion. dat feyenoord fans hebben helemaal geen recht van spreken

H@@GenEES schreef:

Gelukkig bepaal jij niet wie er wel en niet naar de club gaan, wie denk je eigenlijk wel wie jij bent kneus. Jij heb Kallen hier voor van alles en nog wat uitgemaakt, weet je nog dat ik je vroeg om al je fanta verhalen (bv de reclame borden en het afromen van gelden) is met cijfers en feiten te onderbouwen en dat je verklaarde niet aan bewijs te doen....

Maar wel allemaal leugens in de wereld helpen, beetje hypocriet (maar dat is dan ook jouw handelsmerk) om my nu aan te vallen op het feit dat ik Wang aanval, terwijl je zelf hier jarenlang Kallen onderuit heb heb geprobeerd te halen...

Je bent een misselijk mannetje, een gloryhunter die zijn club in de steek heeft gelaten toen ze het moeilijk hadden en terug is gekomen omdat er successen waren beloofd, vertel nog eens hoe je 120 uur per week aan het werkt bent....

Klaar met jou, loser.

Volgens mij vroeg ik of we af konden spreken om voor eeuwig jouw gezeik te laten stoppen.dat het bewijs op tafel komt jij beticht mij dat je meer bent geweest als mij nou laten we dat bewijzen dan maar in plaats daarvan begin je over andere dingen.
Bij van der kallen hebben we stil gestaan is ook niet raar als je zwarte cijfers wil draaien zonder zelf te investeren.ja 8 miljoen waarvan hij wist dat hij deze altijd terug zou krijgen nu maken we stappen en als jij dat niet ziet zegt dat meer over je zelf.hypocriet ben jij eerst wang afmaken tot het bod verhalen neerzetten die kant nog wal raken dan blijf je een week weg en ga je je weer mengen in discussies. Het zelfde gebeurd als het te heet onder je voeten word dan vond je de shout ineens niet meer belangrijk en ga je in de zon zitten weggooien.
En kneus dat ben jij en vertellen hoe ik 120 uur per week gewerkt hebt kom eens van dat kamertje af en ga het zelf eens doen.
Club in de steek gelaten ja dat kan ik zeggen 1 jaar wel gezegd
Jij kan dat niet zeggen want je bent nooit geweest.
Gelukkig ben je klaar met mij hoef ik ook niet meer in discussie te gaan over van der kallen wat al een gepasseerd station is

Bert schreef:

Kinderachtig mannetje die Valentijn Driessen over die goal van Hansen tegen Psv bij helden van de velden.

Hij heeft er niks mee was puur geluk.

Bert gelukkig heb ik niks met opper prutser Valentijntje Driessen die kan alleen maar stom lullen met ze rattenkop.. ;-)

marcellino schreef:

Ooh ik dacht dat je vind en vond dat het onder wang niet goed gaat
Aan je noemt me wel een gloryhunter hoe dom kan je zijn.
Je hebt wang afgemaakt tot het bod vond hem een kwibus maar heb hier wel nu het hoogste word als ik jou was zou ik mij hier niet meer laten zien maar in plaats daar van leg je de schuld bij een ander. Gelukkig liegen de shouts niet

Gelukkig bepaal jij niet wie er wel en niet naar de club gaan, wie denk je eigenlijk wel wie jij bent kneus. Jij heb Kallen hier voor van alles en nog wat uitgemaakt, weet je nog dat ik je vroeg om al je fanta verhalen (bv de reclame borden en het afromen van gelden) is met cijfers en feiten te onderbouwen en dat je verklaarde niet aan bewijs te doen....

Maar wel allemaal leugens in de wereld helpen, beetje hypocriet (maar dat is dan ook jouw handelsmerk) om my nu aan te vallen op het feit dat ik Wang aanval, terwijl je zelf hier jarenlang Kallen onderuit heb heb geprobeerd te halen...

Je bent een misselijk mannetje, een gloryhunter die zijn club in de steek heeft gelaten toen ze het moeilijk hadden en terug is gekomen omdat er successen waren beloofd, vertel nog eens hoe je 120 uur per week aan het werkt bent....

Klaar met jou, loser.

H@@GenEES schreef:

LOL meneer de gloryhunter komt ook een keertje kijken

Ooh ik dacht dat je vind en vond dat het onder wang niet goed gaat
Aan je noemt me wel een gloryhunter hoe dom kan je zijn.
Je hebt wang afgemaakt tot het bod vond hem een kwibus maar heb hier wel nu het hoogste word als ik jou was zou ik mij hier niet meer laten zien maar in plaats daar van leg je de schuld bij een ander. Gelukkig liegen de shouts niet

Haagse Roel schreef:

Wim , je zoon neemt de honneurs voor jou meer dan waar.......zie hem volgens mij regelmatig op tv op MN en bij uitwedstrijden

Wat een hoop gezeur allemaal , dat krijg je bij zo`n voetballoos weekend.
Dat gezeur over kinderen in een ander voetbalshirt ......kinderen vereenzelvigen zich met helden en dat is in hun ogen begrijpelijk geen Havenaar of Kasteneer.
Je zal toch met zo`n shirt op school komen en je vriendjes hebben Neymar, Messi , Ronaldo Shirtjes aan. In mindere mate geldt dit ook voor Fey , Ajax shirts......heeft bij die kids niets te maken met niet trots zijn op de stad maar erbij willen horen.

Kan mij overigens niet voorstellen dat de vader een fanatiek ADO supporter zal zijn overigens .

En over die stadionindeling >>> discussie gesloten.

Nog een weekkie ; Feyenoord , welke opstelling is het slimst ??

klopt allemaal als een bus Roel.heb het stokje goed doorgegeven.hij is bijna elke week uit en thuis met mijn kleinzoon aanwezig.soms zou ik wel weereens met de ouwe garde zoals toen een wedstrijd willen kijken.gelukkig heb ik,en Max,de fototjes nog van onze laatste wedstrijd met ze zessen geloof ik.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

fcdh17, Langebach2 en 188 gasten.

Bekijk de topshouts