Tag: waardoor

Trending: jaren bolt lopen supporters bedankt keuken

Toon alle shouts

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

Goed teruggekomen van een achterstand en zo op de samenvatting en radio beluisterend een meer dan uitstekende wedstrijd. Zelfvertrouwen neemt met de week toe waardoor je ook beter gaat spelen en de spelopvatting ook positief verandert is.
Severina is wel heel wisselvallig hopelijk gaan ze serieus met hem aan de slag. Een aantal wedstrijden zie je veel van zijn potentie en een aantal ook helemaal niet. En tsja Catic.... die moet er altijd instaan. Altijd goed voor assist op Thomas en met zijn wapen, de snelheid, weet je dat de tegenstander nooit te ver van de eigen goal kan spelen. Hierdoor zijn die linies bij de tegenstander automatisch verder uit elkaar.

Een keer de nul gehouden dat is lekker en daarnaast de beste helft van het seizoen gespeeld tot nu toe. Kishna op het middenveld lijkt de missing link (Steijn) wat de Waal niet kan brengen. Daarnaast is een Bilate in dienst van het elftal ook een verademing ten op zichte van einselganger Zwarts die ook amper meeverdedigd. We moeten niet vergeten dat we tegen de nr 3 speelde en dan vond ik de eerste helft verdedigend zelfs al niet slecht alleen nog te paniekerig.

Laten we hopen dat dit de ommekeer is maar het mag duidelijk zijn dat ze echt wel kunnen ballen als er wat meer zelfvertrouwen, balans, juiste spelopvatting en ervaring in het elftal staat.

Catic overigens altijd in de basis gaat zoveel dreiging vanuit en krijgt de bal vaak voor waardoor je ook veel meer aan Verheydt hebt. En dan zijn er nog mensen die zeggen dat die er niks van kan.... doet me denken aan Becker verhaal toen.

Wordt tijd dat we met zijn allen het debacle Excelsior echt achter ons gaan laten. Hup weg al die regels voor supporters uit en thuis.

rd.. schreef:

Natúúrlijk maakt dat uit. Als ik strijd en passie heb gezien en ik ga met 1-1 naar huis, prima. Als ze met 4-0 verliezen en ze hebben het gras opgevroten, vervelend maar met een gerust hart naar huis.

Als je alle wedstrijden wil winnen moet je fan zijn van Man City denk ik. hoe leuk is dat? Ik denk werkelijk dat er geen hol aan is.

Succes trekt altijd mensen aan, zie Man City en kijk ook bij 020. Helaas gaan we dat niet voorelkaar krijgen bij ons.

Maar kijk ook eens naar het bestuurlijk enthousiasme van bijvoorbeeld Emmen en Twente. Daar krijgen ze wel flinke sponsoring voor elkaar waardoor er redelijk goede spelers kunnen worden gehaald.
Waarom? Omdat er een goede beleid is. Ik ben bijvoorbeeld ook wel jaloers op een Eindhoven en ook AZ...die presteren heel leuk omdat er een goed bestuurlijk beleid met goed technisch beleid en passende trainer is. Doen geen gekke dingen en houden vast aan beleid.

Bij ons past opportunitisch voetbal, Jagen, het snot voor de ogen en gaan voor de club en stad. Als je geluk hebt wordt er ook leuk gespeeld zoals we vorig seizoen en met een vd Brom gezien hebben. toen zat ook het stadion snel vol.

Als ADO echt wat wil zal er een duidelijk beleid (dus niet in de achterkamertjes) en een helder technisch beleid (geen gezever over processen etc) moeten worden neergezet. Geen hapsnap, maar korte en lange termijnplanning zonder eigen belang die helder is.

In theorie (3de stad etc) kan het, maar ik denk dat het er niet in zit in onze Haagse cultuur. We hebben te weinig (geen?) clubmensen (oud spelers etc) die zich wegcijferen voor de club. We hebben (denk ik) wel teveel mensen die op een of andere manier van de club willen profiteren.

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Brood doet zegje over zijn vertrek
Ruud Brood heeft voor het eerst sinds zijn ontslag bij ADO zijn zegje gedaan.
Lees het nieuwsbericht

Totaal totaal totaal vergeten blijkbaar dat hij partij koos voor de uitermate onbetrouwbare elftalmanager, in plaats van voor zijn groep.

Daarnaast zijn er wel degelijk dingen gebeurd, waardoor de sfeer wat giftig werd. Geen goeie sfeer om in te presteren in elk geval.

slash070 schreef:

Nou, vol verwachting op het artikel geklikt en zegt die Brood nóg helemaal noppes, niente, nada, niks.

Feitelijk benoemt hij niks, maar hij haalt wel enigszins de angel eruit waardoor zijn naam besmet werd.
En hij noemt toch een naam hè.. echt, dat spandoek hangt niet onterecht in het stadion hoor

Onze club is doodziek.

Onze ziel verkocht ten gunste van een aantal stropdassen waardoor wij nu in een troosteloze ambiance voetballen in de oksel van een knooppunt.

Ipv van te zoeken naar een gunstige locatie voor een nieuw stadion, met voldoende commerciële mogelijkheden.

Gelukkig vond de toenmalige RVC voorzitter de locatie van ons huidig CJ / Bingoal stadion , een honderdtal stappen werd gezet en zie daar een nieuwe locatie met natuurlijk geen goed bereikbaarheid voor supporters.

Miljoenen naar een H3C beveiligingssysteem met toevallig persoonlijke inmenging van een RVC lid .

SSO met loopplank financiering waardoor een bepaalde spelersmakelaar een ruim budget had om
zijn spelers te contracteren ( seizoen met Mols Bosschaart etc).

Schimmige grond deal waardoor “wij “supporters niet kunnen parkeren op loopafstand van het stadion , maar daar hoor je verder niemand over ,behalve een ontslagen ambtenaar in Delft .

Al die personen hebben zich de afgelopen nadrukkelijk beziggehouden met onze club en zie het resultaat.

Google op Klaas de Vries en ADO Den Haag en je hebt voldoende leesplezier voor deze zondag .

rd.. schreef:

Dat helpt niet bij een reëel verwachtingspatroon, maar is toch niet de oorzaak van een niet realistisch verwachtingspatroon van die supporters. Die hebben we altijd.

"Derde stad, derde club", ik heb het al vaker gezegd, dat is zo arrogant en zoveel dedain. Gebaseerd op niks. We zijn een kleine club in de kantlijn van het voetbal, die af en toe promoveert en een een uitschieter heeft en af en toe degradeert en een kutseizoen heeft. We moeten er mee dealen.

Ben ik absoluut met je oneens. Wij zijn wel degelijk in staat om uit te groeien naar een club in de top 6.

Amsterdam en Rotterdam zijn veel groter wat betreft populariteit, successen en het verleden.

Eindhoven is kleiner als stad doch heeft zijn Brainport en het succes van PSV waardoor men in Brabant een grote aanhang heeft.

Twente heeft een enorm achterland en veel heel veel MKB sponsoring.

Utrecht heeft, hopelijk voor de man zelf en de club, nog heel lang Van Seumeren.

Ik zie geen andere club , naast deze vijf clubs, met meer potentie dan ADO. Echter is het bij onze club al tientallen jaren niet mogelijk om een stabiel beleid te voeren. Er zijn zoveel stromingen. En het vreemde is dat dat ook bij veel andere clubs het geval is doch op de één of andere manier lukt het bij ons niet.
Een werkelijk "sterke man" zou hier verandering in kunnen brengen. Van der Kallen was overigens aardig op weg maar zwichtte uiteindelijk ook.

Edwin schreef:

Je bedoelt een hoop zich als kleuter gedragende volwassenen, die hun zin niet krijgen?

Nee eerder personen die vanwege diverse omstandigheden geen SCC willen aanschaffen.
CC houders conformeren zich toch ook aan de club?
NAW zijn bekend plus een pasfoto .

Voorbeeld 1 , persoon heeft zijn kinderen om het weekend waardoor hij niet iedere wedstrijd aanwezig kan zijn.

Zo zijn er nog legio voorbeelden te noemen , gelukkig kan iedere SCC houder zich op de borst slaan.

Prima toch voortaan de wedstrijden in een troosteloze ambiance aanschouwen.

Edwin schreef:

Je bedoelt een hoop zich als kleuter gedragende volwassenen, die hun zin niet krijgen?

Nee eerder personen die vanwege diverse omstandigheden geen SCC willen aanschaffen.
CC houders conformeren zich toch ook aan de club?
NAW zijn bekend plus een pasfoto .

Voorbeeld 1 , persoon heeft zijn kinderen om het weekend waardoor hij niet iedere wedstrijd aanwezig kan zijn.

Zo zijn er nog legio voorbeelden te noemen , gelukkig kan iedere SCC houder zich op de borst slaan.

Prima toch voortaan de wedstrijden in een troosteloze ambiance aanschouwen.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Martgroen, Jk23 en 212 gasten.

Bekijk de topshouts