Tag: nergens

Trending: vlak reischl spits waem kkd rottier

Toon alle shouts

Sprinkhaan070 schreef:

Heeft hij wel

Kan er nergens een bevestiging van vinden.

James schreef:

Het gaat er niet om dat Mathijssen net een week binnen is, het gaat natuurlijk veel verder als het binnenhalen van Mathijssen. Als club dien je toch wel een beetje een plan te hebben? Franken kunnen we denk ik wegstrepen want anders was hij al lang aangesteld als trainer.

Ik heb nog nergens gelezen dat Franken al zijn papieren heeft. Misschien dat onze clubwatchers hier eens achteraan kunnen gaan. Kan hij eigenlijk wel hoofdcoach worden?

Stan Wagtmam doe je ding!

BLEISWIJK-1 schreef:

https://www.ad.nl/regiosport-den-haag/klasgenoten-issac-19-en-enoch-20-verruilen-quick-voor-ado-jij-de-voorzetten-ik-de-goals~a2aaffd0/

Klasgenoten Issac (19) en Enoch (20) verruilen Quick voor ADO: ‘Jij de voorzetten, ik de goals’
ADO Den Haag weet de weg naar sportpark Nieuw Hanenburg de laatste jaren goed te vinden. Tyrese Asante en Xander Severina maakten de overstap van Quick naar de Haagse profclub en zijn inmiddels doorgebroken. Komende zomer sluiten ook Issac Dijkhuizen (19) en Enoch George (20) van de ‘Haantjes’ bij ADO aan. Wie zijn deze aanstormende talenten, vrienden en klasgenoten?
Hans Kulk 28-05-23, 122
Als Issac Dijkhuizen donderdagavond rond de klok van kwart voor zeven het clubgebouw van Quick binnenloopt, is Enoch George nog nergens te bekennen. Waar hij is weet ook zijn goede vriend Dijkhuizen niet. ,,Hij zal zo wel komen,” zegt de buitenspeler.
Lees ook
Quick-revelatie Issac Dijkhuizen (1 leert van Ronaldinho: ‘Ik knal er elke week onbevangen in’
PREMIUM
Quick-revelatie Issac Dijkhuizen (1 leert van Ronaldinho: ‘Ik knal er elke week onbevangen in’
Beiden maken in de zomer de overstap naar ADO Den Haag en treden hiermee in de voetsporen van Tyrese Asante en Xander Severina, die ook een verleden bij Quick hebben. Dijkhuizen oogt trots. ,,Ja, dat ben ik ook. Ik vind het een eer om voor ADO te gaan spelen. Ik heb er alles aan gedaan om zover te komen”, vertelt Dijkhuizen, die zijn voetbalcarrière bij Graaf Willem II VAC begon. ,,Vervolgens heb ik in Quick onder 17 en onder 19 gespeeld. De onder 23 heb ik overgeslagen, ik begon dit seizoen direct in het eerste.”
Geen kans bij FC Dordrecht
Inmiddels is ook George op Nieuw Hanenburg gearriveerd. De boomlange spits, afgelopen dinsdag 20 jaar geworden, zit gelijk op zijn spreekstoel. ,,In tegenstelling tot Issac is dit pas mijn eerste én tevens laatste seizoen bij Quick. Ik ben bij Hercules uit Den Haag begonnen en vervolgens via Haaglandia bij FC Dordrecht terechtgekomen. Omdat ik daar geen kans bij het eerste elftal kreeg, heb ik voor mezelf de keuze gemaakt om weg te gaan. Ik wilde me verder ontwikkelen en heb uiteindelijk gekozen voor Quick, een club uit mijn eigen stad. Toen ik hier kwam, heb ik wel direct aangegeven dat ik nog steeds belangstelling had om naar een betaald voetbalclub te gaan. Maar dat het zó snel zou gaan, had ik niet verwacht”, aldus George.
De tekst gaat verder onder de foto.
Enoch George is met zijn lengte en balvastheid een gevaar voor elke achterhoede
Enoch George is met zijn lengte en balvastheid een gevaar voor elke achterhoede © Marnix Schmidt
Beide spelers zijn blij met de ‘hulp’ die zij van hun ploeggenoten hebben gekregen. ,,Ik heb tips gekregen waardoor ik mijzelf flink heb kunnen ontwikkelen”, geeft Dijkhuizen aan. ,,Natuurlijk was het in het begin moeilijk. In een seniorenselectie trainen is heel iets anders dan in een jeugdselectie. Ik heb veel geleerd, ook van onze trainer Paul van der Zwaan.”
George: ,,Ik heb me vooral laten inspireren door de ervaren jongens zoals Frank van der Heiden, Steven de Kruijff en Rachid Bouyaouzan. Die hielpen mij met kleine details. Daarvoor ben ik hier ook gekomen. Om mij op seniorenniveau verder te ontplooien.”
Dijkhuizen en George kunnen het uitstekend met elkaar vinden. ,,Issac is mijn maatje”, zegt George. ,,Ik zit ook nog eens met hem in de klas op het MBO. Eind juni hopen wij onze studie af te ronden. Daarna kunnen wij ons volledig gaan focussen op het voetbal. Issac rechts voorin, ik in de spits. ‘Jij geeft volgend seizoen de ballen voor en ik kop ze erin.” Dijkhuizen knikt bevestigend. ,,Dat zou mooi zijn, ja.”
Champions League
De jonkies hopen op een doorbraak bij ADO, waar ze in eerste instantie aansluiten bij de onder 21, en durven zelfs verder te dromen. Ze zien de Haagse club niet als eindstation, eerder als beginpunt. ,,Voor mij zou spelen in de Premier League de ultieme droom zijn”, verklapt Dijkhuizen. George gaat hierin zelfs nog een stapje verder. ,,Ik wil op het allerhoogste niveau voetballen. Of dat nou in Engeland of Duitsland is, dat maakt mij niets uit. Als ze maar in de Champions League spelen.”
Maar eerst een een plek in het eerste team van de Haagse club veroveren, net als hun voorgangers Severina en Asante.
‘ADO een Haags signatuur geven’
Albert van der Dussen, hoofd jeugdopleiding bij ADO Den Haag, is blij met de komst van Issac Dijkhuizen en Enoch George. ,,Weer twee jongens die wij in de ‘Quick-vijver’ aan de haak hebben geslagen. Quick is een Haagse club en wij willen ADO een Haagse signatuur geven. In ons beleid past dat wij op zoek zijn, gaan én blijven naar talentvolle spelers uit de regio die in de top van het amateurvoetbal spelen. Dát is de reden dat wij bij Issac en Enoch zijn uitgekomen. Bij hen zien wij de potentie die wij zoeken.”
Beide spelers starten komend seizoen in ADO Den Haag onder 21. Van der Dussen: ,,De eerste fase is acclimatiseren. Overigens heeft elke speler die instroomt sowieso de potentie om door te stromen naar het eerste elftal. Of ze het uiteindelijk gaan redden hangt van heel veel factoren af. Wat Dijkhuizen en George betreft, zij zijn wél spelers met specifieke kwaliteiten.”

slash070 schreef:

Zo is het, alles wat voor ADO is en een warm hart toedraagt eruit, alleen nog mensen er in met een Andries Jonker accent. Voor de zekerheid ook maar de hele naam met Den Haag laten verdwijnen, alleen nog FC. Clubkleuren ook al die jaren niks toegevoegd, maak die maar rood/wit. Beste zou zijn de hele boel dan naar Schiphol Noord te verhuizen. Kunnen we eindelijk als een echte club groeien.

Dóóórrr. . . hoorde ze engelen sjingen . . . FC!. . .FC!

Die ooievaar, ook nergens goed voor. Laten we die met drie kruizen doorhalen. Haags Kwartiertje schaffen we af en vervangen we door een signaal dat je naar de parking moet; ben je lekker op tijd weg!

Laatste keren dat ik enthousiast werd over een persoon die kwam was toen Martin Jol in een soort vage functie, waarin die uiteindelijk nergens verantwoordelijk voor was, opeens opdook rond Hamd. Én pas geleden nog natuurlijk toen Advocaat toestemde om hier trainer te worden. Beide werden helaas door welke omstandigheden dan ook een flop. Gewoon echt, hoe je het ook bekijkt.

Ook nu gaan we straks weer de bekende riedel van de nieuwe ad en td overal lezen, jeugdopleiding, regionaal karakter, verbinden, sponsoring, slapende reus, mooie traditionele club, derde stad, enz enz.

Ben trouwens wel echt opgelucht met nieuwe mensen in de organisatie, want hoe het ging kon ook niet langer natuurlijk. Hopelijk krijgen ze de kans om te werken, er wat van te maken, én doet de eigenaar daaraan actief mee. Er is al genoeg geroepen al die jaren, nu maar eens doen.

Weet trouwens niet of het iemand binnen de club al was opgevallen (en of die ook einde contract is) maar John Metgod dwaalt ook nog steeds ergens rond. Weet denk ik niet waar de uitgang is, net als een paar anderen.

#haagse ( ' ) ( ' )

https://www.ad.nl/nederlands-voetbal/al-50-jaar-stress-in-de-play-offs-ik-moest-voor-elke-wedstrijd-overgeven-van-de-zenuwen~a50488e7/

Al 50 jaar stress in de play-offs: ‘Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen’

De play-offs om promotie en degradatie, die maandag van start gingen met FC Eindhoven - Almere City, bestaan dit seizoen precies vijftig jaar. Over een halve eeuw vol mirakels, intens verdriet en extreme stress. ,,Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen.”

Het is 12 juni 1991 en in een van de kleedkamers van het NAC-stadion bonkt het hart van VVV-aanvaller Maurice Graef in zijn keel. Buiten, hemelsbreed luttele meters van zijn stoel, heeft zich een woedende menigte van Bredase aanhangers verzameld. De supportersschare uit Venlo heeft het dan al op een lopen gezet, uit vrees voor diezelfde furieuze NAC-fans op het voorplein. Kort daarvoor heeft de Limburgse club zich ondanks een 2-1 nederlaag verzekerd van promotie naar de eredivisie.

Maar feestvieren zit er hier, aan de Beatrixstraat, voorlopig niet in. Te gevaarlijk, nu klinkers, fietsbellen en putdeksels door de lucht vliegen. ,,Ik zie mezelf daar zó weer zitten”, zegt Graef (53), destijds een aanstormend talent. ,,Hard juichen durfden we niet. Met ingehouden adem keken we elkaar aan. ‘VVV naar de eredivisie!’ Echt, zulke intense emoties heb ik nadien nooit meer meegemaakt.”
Maandag begonnen de play-offs om die nog ene vacante eredivisie-plek. Welke club eist die op? Het valt nauwelijks te voorspellen, zo heeft het verleden wel uitgewezen. Wat vaststaat: amusement en spanning zijn verzekerd. Dat is al zo sinds seizoen 1972/1973, toen het De Graafschap van Guus Hiddink de eerste winnaar was van het ‘toetje’, destijds nog nacompetitie geheten.


Ja, het bedenksel van Dokter Ab Wit, ooit clubarts en voorzitter van eerstedivisieclub WVV Wageningen, veranderde in 50 jaar tijd geregeld van opzet. Maar de essentie is ook nu nog onveranderd: veel meer dan kwaliteit bepalen vorm, stressbestendigheid, dom geluk of botte pech welke club zich kroont tot koning van de play-offs. ,,Voor neutrale tv-kijkers zijn het prachtige wedstrijden’’, stelt Graef, die ook eens degradeerde via de barrageduels. ,,Maar om ze als voetballer te spelen? Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen. Voor de doorsnee voetballer voelt de nacompetitie als het spelen van een Europacupfinale.”

De Andere Tijden Sport-waardige oogst van een halve eeuw nacompetitie is groot. Wie herinnert zich niet de zinderende ADO Den Haag-Excelsior van afgelopen seizoen, waarin de Rotterdammers een 3-0 achterstand goedmaakten tot 4-4 en via strafschoppen naar het hoogste niveau gingen? Minstens zo memorabel: de 4-5 bij Go Ahead Eagles– RKC uit 2019. Of de sensationele penaltyserie bij Cambuur – Roda JC in 2009, uiteindelijk gewonnen door de Limburgers.

En wat te denken van Roda JC – Sparta in 2013, toen Mark-Jan Fledderus met twee vrije trappen in de slotseconden de promotiedroom van de Spangenaren doorboorde? Mario Bilate, destijds speler van Sparta, weet nog goed hoe hij en zijn ploeggenoten tot een paar minuten voor tijd vrij moeiteloos overeind bleven in Kerkrade. ,,Man, Roda oogde zo machteloos. Nou ja, tot die vrije trappen dan, die Fledderus er nooit meer zo in zou schieten... Zo dichtbij en toch met lege handen staan. Geloof me: hoe dat stadion toen ontplofte, dat vergeet ik nooit meer. Nachtmerries had ik ervan. In wezen is die wedstrijd nog steeds de ultieme blauwdruk van nacompetitievoetbal. Alles wat logisch is gebeurt niet, al het onmogelijke komt uit.”

En dat ‘onmogelijke’ is volgens Bilate een rekbaar begrip. Het kan, zoals bij het Sparta in 2013, keeper Nico Pellatz zijn die plots onder een bal door duikt. Het kan een ploeggenoot zijn die, zoals Stijn Spierings namens ‘zijn’ RKC, op nooit vertoonde wijze de beslissende treffer maakt in Deventer. Of juist een tegenstander die dit doet, zoals Jonathan Okita in 2021 namens NEC tegen NAC

De play-offs zijn angstaanja­gend. Het lijntje tussen voor eeuwig de schlemiel zijn of juist voor altijd onsterfe­lijk, is dunner dan dun.

,,Het klinkt gek misschien”, zegt Bilate, destijds speler van de Bredase club. ,,Maar er zijn dagen bij dat ik nog steeds aan die wedstrijd denk. Juist omdat die wedstrijd zo’n hoog ‘make or break’-gehalte had. In plaats van promoveren - iets wat op basis van die wedstrijd verdiend zou zijn geweest - bleven we in de Keuken Kampioen Divisie. Gevolg: trainer Maurice Steijn weg, alle aandeelhouders weg, woede bij supporters die ons de dag ervoor nog met duizenden hadden aangemoedigd op de snelweg. Het sentiment draaide 180 graden. Waar had NAC nu gestaan als Okita níet het doelpunt van zijn leven had gemaakt? Hoe was het met mijn eigen loopbaan gegaan als ik de kans had gekregen in de eredivisie? De play-offs zijn angstaanjagend. Het lijntje tussen voor eeuwig de schlemiel zijn of juist voor altijd onsterfelijk, is dunner dan dun.”

Precies dat contrast geeft de play-offs zo’n bijzondere lading. Enerzijds roept de nacompetitie romantiek op bij voetballiefhebbers. Het gevoel van met een biertje in de hand genieten, onder doorgaans zomerse omstandigheden. Het gevoel van, met de vakantie in het verschiet, eindelijk écht om de prijzen spelen. Iets wat clubs als Willem II, FC Emmen of MVV in de eredivisie gewoonlijk niet gegund is.

Anderzijds is er ook die bovengemiddeld grote kans op deceptie, dat het ‘toetje’ een wrange smaak geeft. De kille feiten: van de zeven clubs die dit seizoen beginnen aan de tombola, zal er straks toch echt maar eentje naar de eredivisie gaan. En de overlevingskans daarin is op basis van de statistieken in deze eeuw ook nog eens weinig hoopgevend. Twee derde van de play-offwinnaars is binnen drie jaar alweer gedegradeerd; voor ruim de helft is het na twee seizoenen al zover. En voor een derde geldt zelfs dat ze na één seizoen weer veroordeeld zijn tot De Braak, het Frans Heesen Stadion en al die andere typische KKD-paleisjes.

,,Het gevoel van móeten komt nergens zo tot uitdrukking als in de play-offs, daar moet je als speler echt tegen bestand zijn”, stelt Ruud Brood, die er met Roda en RKC succesvol in was als coach en later als assistent-trainer bij PSV in de top werkte. ,,Ik kan me Sanharib Malki nog herinneren uit onze gezamenlijk Roda-tijd. Waar hij in de competitie alle ballen binnenschoot, raakte hij in de nacompetitie geen knikker. Geloof me: Champions League voetballen met PSV is makkelijker dan als potentiële eredivisieclub nacompetitie spelen.’’

Het is een heerlijk gezicht hoor, al die volle stadions met al die verwach­tings­vol­le fans. Maar neem van mij aan: voor spelers en trainers is het een hel.

Dat is juist omdat er zo onnoemelijk veel van afhangt, aldus Brood. ,,Jouw toekomst als voetballer, je salaris dat met veertig procent kan stijgen of dalen, het lot van allerlei trouwe clubmensen, enzovoort. Het is een heerlijk gezicht hoor, al die volle stadions met al die verwachtingsvolle fans. Maar neem van mij aan: voor spelers en trainers is het een hel. Nergens balt tragiek zich zo samen als in de play-offs om promotie en degradatie. Reken maar dat we ook in deze editie weer veel tranen te zien krijgen.”

Van vreugde, zoals bij Heerenveen in 1990, toen die club als nummer nummer 16 van de eerste divisie promoveerde. Of bij RBC in 2000, toen dat als door een wonder hetzelfde flikte. Middenvelder Marcel van Helmond, destijds over wat hij ‘een mirakel’ noemde: ,,Bij ons in de buurt heb je De Efteling, daar heb je een sprookjesbos. Nou, daar zijn wij stiekem uit gekropen.” Maar het gros van de deelnemers zal dat nooit zo ervaren.

Vandaar dat Maurice Graef vooral maar de zonnige kanten koestert, opgedaan op die voor VVV dierbare juni-avond in Breda. Het liep destijds in 1991 al tegen middernacht, toen voor hem en zijn ploeggenoten de kust eindelijk veilig was en ze voor het stadion in de spelersbus konden stappen. ‘Er zal wel niemand meer staan straks, als we in Venlo arriveren’, mompelden de spelers tijdens de terugreis tegen elkaar. Hoe anders was de werkelijkheid, anderhalf uur later.

Duizenden fans waren bijeengekomen in het stadscentrum, waar het vooruitzicht van de komst van Feyenoord en Ajax naar De Koel groots werd gevierd. ,,Ik krijg er ruim dertig jaar later spontaan weer kippenvel van”, besluit Graef. ,,Hoe klein de kans mathematisch ook is om als winnaar te eindigen: alleen al vanwege de mogelijke ontlading moeten de play-offs voor altijd blijven. Voor wie ze wint, is het de mooiste competitie op aarde.”

BLEISWIJK-1 schreef:

Ik zou niet meer met Breinburg verder gaan. Die is in twee jaar tijd zoveel geblesserd of ziek geweest.

Kishna is eigenlijk ook geen verstandige keus.

Er moet daarom nog een hoop gebeuren. Want met alleen Amevor ben je nergens.

we zijn nu ook al nergens..

Johannes schreef:

Als ze nu de hand op de knip houden, dan is een TD aanstellen weggegooid geld, toch? En als er minimaal geld uitgegeven mag worden, weten we toch ook wat ze willen. Dat is niet helemaal wat wij willen alleen.

Hoewel... het jaar van de overname met al die jonge spelers rond een ervaren as... dat was leuk voetbal. Dus Franken aanstellen, Breinburg en Komljenovich verlengen en Amevor halen en we zijn al een stukje op weg. Niet duur bovendien, tot zover.

Ik zou niet meer met Breinburg verder gaan. Die is in twee jaar tijd zoveel geblesserd of ziek geweest.

Kishna is eigenlijk ook geen verstandige keus.

Er moet daarom nog een hoop gebeuren. Want met alleen Amevor ben je nergens.

BLEISWIJK-1 schreef:

Dat heb ik inderdaad ook gelezen.

Dan moet je, des Dickies, wel zorgen dat je verdediging op orde is. Ik durf nergens op te hopen, maar wel dat dat toch prio 1 is volgend seizoen.

Ik vraag met toch ook af hoe je bij Ruijl komt als td. Nul ervaring niemand had ooit van deze man gehoord en ik weet ook niet wie dit soort dingen bedenkt maar het gaat nergens meer over alsof dat wat er met Jan Maat is gebeurd vergeten is. Na dit seizoen waar je hebt kunnen zien wat er gebeurt als je amateurs de technische leiding geeft zal je toch denken dat een td veruit de belangrijkste positie is in de organisatie. Maar nee hoor ze komen aan met jaja ik zeg het nog maar één keer Ruijl dit is echt te lachwekkend voor woorden.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

fcdh-denhaag, kojak1, grijze gek, Megafoon, Martgroen, Lellow en 59 gasten.

Bekijk de topshouts