Tag: hand

Trending: fcdh lee spelers bekend bluf sfeeractie

Toon alle shouts

ADOZoetermeer schreef:

Als ik het zo lees van Mathijsen gaan we verder op een verrot financieel fundament. Promoveer je niet zitten we met nog meer problemen op financieel gebied. Laat een keer die gedachte los en ga 1 a 2 jaar bouwen aan goed fundament! Nu moet je promoveren, maar gezien andere ploegen gaat dat nog moeilijker worden dan afgelopen seizoen. Kans klein op promotie en kans op financiële puinhoop groot!

Het is pas een financiële puinhoop als de toegezegde financiële ondersteuning zoals destijds onder uvs er niet komt. Als Bolt nu voor komend jaar een bedrag toezegt en ook gewoon die verplichting nakomt is er niets aan de hand.

ADOZoetermeer schreef:

Blijft weinig over op transfermarkt.nl om over te schrijven, die gratis zijn.

Niemand heeft ook gezegd dat het een (gratis) transfervrije trainer moet zijn, al ligt dit het meest voor de hand. Maar kan net zo makkelijk een assistent worden of dat de eigenaar er best voor wilt investeren gezien zij zsm na de eredivisie willen.

Bolskie schreef:

Paard van Troje.. ff lekker ze zakken vullen en van de club een subtopper maken dan lekker naar ons.

Haha, Trojaans paardje moest ik ook ff aan denken ja.
Maar realistisch gezien gaat Steijn na Ajax niet aan de bak bij ADO - als hij al een seizoen volmaakt is hij alsnog meer prestigieus dan daarvoor. Subtoppertje in binnen-/buitenland ligt het meest voor de hand. Verder gun ik Steijn alle succes, totdat hij tegen ons speelt.

Rinus floot, afhankelijk van het weer, de wedstrijden van ADO op slippers, moonboots of kaplaarzen

Voormalig topscheidsrechter Mario van der Ende schrijft wekelijks over onderwerpen die hem bezighouden. Deze week over Rinus Lorjé, die jeugdwedstrijden van ADO Den Haag floot op zijn teenslippers, suède mocassins, moonboots of kaplaarzen.

Toen ik mijn vrouw Elsje voor de eerste keer Den Haag liet zien, werden we op de Dennewegbrug bijna uit onze schoenen gereden. Luid toeterend kwam een spiksplinternieuwe, felrode Mercedes-cabriolet uit de 500-serie vijf centimeter voor onze voeten tot stilstand.

Schaterlachend zat fervent ADO-supporter Rinus Lorjé achter het stuur en vroeg of wij zijn zojuist aangeschafte hondenhok op vier wielen ook zo geweldig vonden.

Woonwagencomplex
Rinus leerde ik midden jaren 70 kennen, toen ik zijn zoon Pietje in de B2 van ADO trainde. Hij gaf me een visitekaartje waarop zijn 070-telefoonnummer stond en zei dat hij onafhankelijk reiziger in ambulante handel was en op het toenmalige woonwagencomplex aan de Escamplaan woonde.

Rinus werd vaste scheidsrechter tijdens de thuiswedstrijden van de B2, waarin ook Guus Dewus, Pieleman Wieser en Lookie Boon, die op het woonwagencomplex aan de Leyweg woonden, speelden. Afhankelijk van de weersomstandigheden floot Lorjé die wedstrijden op teenslippers, suède mocassins, moonboots of kaplaarzen. Hij had een onorthodoxe stijl, sprak spelers onomwonden in een mix van Bargoens en Algemeen Gangbaar Haags aan en zonder dat hij ooit één letter in het spelregelboek had gelezen, aten de pubers uit zijn hand.

Een doodzonde
En als die ‘gozers’ toch nog durfden te protesteren, konden ze een corrigerend tikje op hun ‘porem’ of schopje onder hun ‘toges’ verwachten. Rinus nodigde mij regelmatig in zijn riante woonwagen uit, waar we van copieuze maaltijden genoten en hij mij de geldende kampgebruiken uitlegde. Zo leerde ik dat hun deur voor iedereen altijd open stond, familiebanden rotsvast waren en de vrouwen thuis de scepter zwaaiden. Dat zij bijzonder gesteld waren op hygiëne, er daarom binnen de wagens geen schoenen mochten worden gedragen en dat je handen wassen boven de keukengootsteen, waarin de groente en het fruit werd gewassen, een doodzonde was.

Rinus was ook niet zo snel van gebeurtenissen onder de indruk. Toen ik hem op die Dennewegbrug enthousiast vertelde dat ik ’s woensdags als scheidsrechter bij AC Milan-FC Porto stond aangesteld, reageerde hij koeltjes dat hij die wedstrijd gewoon op zijn kaplaarzen zou kunnen fluiten.

BLEISWIJK-1 schreef:

Beristain bepaald voor een groot gedeelte wat er nu gebeurd. Die 3 mensen uit de organisatie, die ontslagen zijn, dat heeft Natasja ook niet gedaan.

Dan gaat het gesprek in het Engels.

Tuurlijk zijn die vrijstellingen van dienst gedaan door hem. Daar ga je je nieuwe directeur niet mee belasten. Misschien niet het laatste wat van hoger hand wordt uitgevoerd? Van Grinsven moet met een schone lei kunnen beginnen. De eerste grote beslissingen zullen ook in overleg gaan.

BLEISWIJK-1 schreef:

Goedkoopste oplossing. Ik denk dat Buijs zeker het dubbele zou krijgen.

Franken is het meest voor de hand liggend.
Grim als Matthijssen het volledig zelf kan bepalen
En Buijs is al eerder mee gesproken.
Voorkeur voor nu is wat mij betreft Buijs.

schreef:

zo is het, wegwezen met die 24-7 thee tantjes hier zoals bleiswijkje1 2 en 3.

Zeg pakkie drum met vloe, ik snap dat 't voor de hand ligt om te denken that it wasn't you, maar laat je mede supporter gewoon ff met rust man. Voor mij geen probleem dat jij leeft zoals je leeft en hoe je precies supporter voor onze club bent. Gun anderen diezelfde vrijheid, goos, is echt beter. Kunnen elkaar lekker de hele dag de tent uitvechten hier, maar wat je bereik je d'r mee?

Haha een mooi afscheidsbericht op de website van Telstar:

VAN GRINSVEN-ADMIRAAL VERLAAT TELSTAR
Geluk en verdriet gaan vaak hand in hand. ADO Den Haag blij, wij niet. Natascha van Grinsven - Admiraal is niet meer werkzaam bij de Witte Leeuw(inn)en.

Onze sympathieke en goedlachse commercieel directeur heeft een grote kans in het Haagse met beide handen aangepakt. Eindbaas aldaar! Wij weten dat we een belangrijke bijdrage aan haar vakmanschap hebben geleverd. Daar zijn alle getrouwen verbonden aan onze club trots op.

Het grote ADO, een grote uitdaging gaat zij tot een goed eind brengen. Succes Natascha!!

Wij feliciteren ADO Den Haag en aanhang met deze veelbelovende aankoop.

opper schreef:

Qua CV vrij vergelijkbaar met Hamdi trouwens.

Hopelijk dan niet een gat in de hand zoals Hamdi.

https://www.ad.nl/nederlands-voetbal/al-50-jaar-stress-in-de-play-offs-ik-moest-voor-elke-wedstrijd-overgeven-van-de-zenuwen~a50488e7/

Al 50 jaar stress in de play-offs: ‘Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen’

De play-offs om promotie en degradatie, die maandag van start gingen met FC Eindhoven - Almere City, bestaan dit seizoen precies vijftig jaar. Over een halve eeuw vol mirakels, intens verdriet en extreme stress. ,,Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen.”

Het is 12 juni 1991 en in een van de kleedkamers van het NAC-stadion bonkt het hart van VVV-aanvaller Maurice Graef in zijn keel. Buiten, hemelsbreed luttele meters van zijn stoel, heeft zich een woedende menigte van Bredase aanhangers verzameld. De supportersschare uit Venlo heeft het dan al op een lopen gezet, uit vrees voor diezelfde furieuze NAC-fans op het voorplein. Kort daarvoor heeft de Limburgse club zich ondanks een 2-1 nederlaag verzekerd van promotie naar de eredivisie.

Maar feestvieren zit er hier, aan de Beatrixstraat, voorlopig niet in. Te gevaarlijk, nu klinkers, fietsbellen en putdeksels door de lucht vliegen. ,,Ik zie mezelf daar zó weer zitten”, zegt Graef (53), destijds een aanstormend talent. ,,Hard juichen durfden we niet. Met ingehouden adem keken we elkaar aan. ‘VVV naar de eredivisie!’ Echt, zulke intense emoties heb ik nadien nooit meer meegemaakt.”
Maandag begonnen de play-offs om die nog ene vacante eredivisie-plek. Welke club eist die op? Het valt nauwelijks te voorspellen, zo heeft het verleden wel uitgewezen. Wat vaststaat: amusement en spanning zijn verzekerd. Dat is al zo sinds seizoen 1972/1973, toen het De Graafschap van Guus Hiddink de eerste winnaar was van het ‘toetje’, destijds nog nacompetitie geheten.


Ja, het bedenksel van Dokter Ab Wit, ooit clubarts en voorzitter van eerstedivisieclub WVV Wageningen, veranderde in 50 jaar tijd geregeld van opzet. Maar de essentie is ook nu nog onveranderd: veel meer dan kwaliteit bepalen vorm, stressbestendigheid, dom geluk of botte pech welke club zich kroont tot koning van de play-offs. ,,Voor neutrale tv-kijkers zijn het prachtige wedstrijden’’, stelt Graef, die ook eens degradeerde via de barrageduels. ,,Maar om ze als voetballer te spelen? Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen. Voor de doorsnee voetballer voelt de nacompetitie als het spelen van een Europacupfinale.”

De Andere Tijden Sport-waardige oogst van een halve eeuw nacompetitie is groot. Wie herinnert zich niet de zinderende ADO Den Haag-Excelsior van afgelopen seizoen, waarin de Rotterdammers een 3-0 achterstand goedmaakten tot 4-4 en via strafschoppen naar het hoogste niveau gingen? Minstens zo memorabel: de 4-5 bij Go Ahead Eagles– RKC uit 2019. Of de sensationele penaltyserie bij Cambuur – Roda JC in 2009, uiteindelijk gewonnen door de Limburgers.

En wat te denken van Roda JC – Sparta in 2013, toen Mark-Jan Fledderus met twee vrije trappen in de slotseconden de promotiedroom van de Spangenaren doorboorde? Mario Bilate, destijds speler van Sparta, weet nog goed hoe hij en zijn ploeggenoten tot een paar minuten voor tijd vrij moeiteloos overeind bleven in Kerkrade. ,,Man, Roda oogde zo machteloos. Nou ja, tot die vrije trappen dan, die Fledderus er nooit meer zo in zou schieten... Zo dichtbij en toch met lege handen staan. Geloof me: hoe dat stadion toen ontplofte, dat vergeet ik nooit meer. Nachtmerries had ik ervan. In wezen is die wedstrijd nog steeds de ultieme blauwdruk van nacompetitievoetbal. Alles wat logisch is gebeurt niet, al het onmogelijke komt uit.”

En dat ‘onmogelijke’ is volgens Bilate een rekbaar begrip. Het kan, zoals bij het Sparta in 2013, keeper Nico Pellatz zijn die plots onder een bal door duikt. Het kan een ploeggenoot zijn die, zoals Stijn Spierings namens ‘zijn’ RKC, op nooit vertoonde wijze de beslissende treffer maakt in Deventer. Of juist een tegenstander die dit doet, zoals Jonathan Okita in 2021 namens NEC tegen NAC

De play-offs zijn angstaanja­gend. Het lijntje tussen voor eeuwig de schlemiel zijn of juist voor altijd onsterfe­lijk, is dunner dan dun.

,,Het klinkt gek misschien”, zegt Bilate, destijds speler van de Bredase club. ,,Maar er zijn dagen bij dat ik nog steeds aan die wedstrijd denk. Juist omdat die wedstrijd zo’n hoog ‘make or break’-gehalte had. In plaats van promoveren - iets wat op basis van die wedstrijd verdiend zou zijn geweest - bleven we in de Keuken Kampioen Divisie. Gevolg: trainer Maurice Steijn weg, alle aandeelhouders weg, woede bij supporters die ons de dag ervoor nog met duizenden hadden aangemoedigd op de snelweg. Het sentiment draaide 180 graden. Waar had NAC nu gestaan als Okita níet het doelpunt van zijn leven had gemaakt? Hoe was het met mijn eigen loopbaan gegaan als ik de kans had gekregen in de eredivisie? De play-offs zijn angstaanjagend. Het lijntje tussen voor eeuwig de schlemiel zijn of juist voor altijd onsterfelijk, is dunner dan dun.”

Precies dat contrast geeft de play-offs zo’n bijzondere lading. Enerzijds roept de nacompetitie romantiek op bij voetballiefhebbers. Het gevoel van met een biertje in de hand genieten, onder doorgaans zomerse omstandigheden. Het gevoel van, met de vakantie in het verschiet, eindelijk écht om de prijzen spelen. Iets wat clubs als Willem II, FC Emmen of MVV in de eredivisie gewoonlijk niet gegund is.

Anderzijds is er ook die bovengemiddeld grote kans op deceptie, dat het ‘toetje’ een wrange smaak geeft. De kille feiten: van de zeven clubs die dit seizoen beginnen aan de tombola, zal er straks toch echt maar eentje naar de eredivisie gaan. En de overlevingskans daarin is op basis van de statistieken in deze eeuw ook nog eens weinig hoopgevend. Twee derde van de play-offwinnaars is binnen drie jaar alweer gedegradeerd; voor ruim de helft is het na twee seizoenen al zover. En voor een derde geldt zelfs dat ze na één seizoen weer veroordeeld zijn tot De Braak, het Frans Heesen Stadion en al die andere typische KKD-paleisjes.

,,Het gevoel van móeten komt nergens zo tot uitdrukking als in de play-offs, daar moet je als speler echt tegen bestand zijn”, stelt Ruud Brood, die er met Roda en RKC succesvol in was als coach en later als assistent-trainer bij PSV in de top werkte. ,,Ik kan me Sanharib Malki nog herinneren uit onze gezamenlijk Roda-tijd. Waar hij in de competitie alle ballen binnenschoot, raakte hij in de nacompetitie geen knikker. Geloof me: Champions League voetballen met PSV is makkelijker dan als potentiële eredivisieclub nacompetitie spelen.’’

Het is een heerlijk gezicht hoor, al die volle stadions met al die verwach­tings­vol­le fans. Maar neem van mij aan: voor spelers en trainers is het een hel.

Dat is juist omdat er zo onnoemelijk veel van afhangt, aldus Brood. ,,Jouw toekomst als voetballer, je salaris dat met veertig procent kan stijgen of dalen, het lot van allerlei trouwe clubmensen, enzovoort. Het is een heerlijk gezicht hoor, al die volle stadions met al die verwachtingsvolle fans. Maar neem van mij aan: voor spelers en trainers is het een hel. Nergens balt tragiek zich zo samen als in de play-offs om promotie en degradatie. Reken maar dat we ook in deze editie weer veel tranen te zien krijgen.”

Van vreugde, zoals bij Heerenveen in 1990, toen die club als nummer nummer 16 van de eerste divisie promoveerde. Of bij RBC in 2000, toen dat als door een wonder hetzelfde flikte. Middenvelder Marcel van Helmond, destijds over wat hij ‘een mirakel’ noemde: ,,Bij ons in de buurt heb je De Efteling, daar heb je een sprookjesbos. Nou, daar zijn wij stiekem uit gekropen.” Maar het gros van de deelnemers zal dat nooit zo ervaren.

Vandaar dat Maurice Graef vooral maar de zonnige kanten koestert, opgedaan op die voor VVV dierbare juni-avond in Breda. Het liep destijds in 1991 al tegen middernacht, toen voor hem en zijn ploeggenoten de kust eindelijk veilig was en ze voor het stadion in de spelersbus konden stappen. ‘Er zal wel niemand meer staan straks, als we in Venlo arriveren’, mompelden de spelers tijdens de terugreis tegen elkaar. Hoe anders was de werkelijkheid, anderhalf uur later.

Duizenden fans waren bijeengekomen in het stadscentrum, waar het vooruitzicht van de komst van Feyenoord en Ajax naar De Koel groots werd gevierd. ,,Ik krijg er ruim dertig jaar later spontaan weer kippenvel van”, besluit Graef. ,,Hoe klein de kans mathematisch ook is om als winnaar te eindigen: alleen al vanwege de mogelijke ontlading moeten de play-offs voor altijd blijven. Voor wie ze wint, is het de mooiste competitie op aarde.”

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Tante Wil, Franky, Wahter, FC Jeff, Dannyy, yesyes, FC Den Haag! en 103 gasten.

Bekijk de topshouts