Welkom in de shoutbox, gast
dennn haaaag
’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
Door DENNIS JANSEN
DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.
Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.
Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”
Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”
Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”
Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”
Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”
Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”
Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”
De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”
Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”
Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”
Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”
Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.
Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,
Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”
De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.
In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.
Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”
Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”
Door DENNIS JANSEN
DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.
Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.
Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”
Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”
Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”
Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”
Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”
Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”
Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”
De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”
Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”
Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”
Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”
Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.
Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,
Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”
De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.
In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.
Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”
Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”
 0
|
Vrijdag 15 mei 2009 om 14:40 uur |
|
’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
Door DENNIS JANSEN
DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.
Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.
Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”
Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”
Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”
Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”
Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”
Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”
Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”
De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”
Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”
Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”
Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”
Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.
Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,
Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”
De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.
In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.
Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”
Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”
ad.nl
Door DENNIS JANSEN
DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.
Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.
Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”
Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”
Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”
Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”
Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”
Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”
Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”
De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”
Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”
Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”
Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”
Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.
Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,
Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”
De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.
In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.
Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”
Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”
ad.nl
|
0
|
Vrijdag 15 mei 2009 om 13:38 uur |
|
Rome
Ben toch benieuwd waar het toch steeds aan ligt dat we het in het laatste kwartiertje weggeven.. Mentale weerbaarheid? Concentratie gebrek? Conditioneel niet goed genoeg?
Ik weet het nog niet zo met dit ADO.. Ik heb het gevoel alsof we nog steeds makkelijk van iedereen kunnen verliezen..
Hopelijk komt er een goede centrale verdediger naast Derijck te spelen en gaan we in een ander systeem spelen zodat de spitsen niet constant op een eiland staan..
|
0
|
Dinsdag 12 mei 2009 om 19:11 uur |
|
remy
dhdhd schreef:
je moet eens leren lezen vriend!! Knopper is een half jaar uitgeschakeld volgend seizoen, daarom stelt niemand hem op... ben je nou echt zo achterlijk..
je moet eens leren lezen vriend!! Knopper is een half jaar uitgeschakeld volgend seizoen, daarom stelt niemand hem op... ben je nou echt zo achterlijk..
jij blijkbaar wel, ik zeg in mijn bericht toch ook al dat ie nog geblesseerd is. het leek alleen alsof hij een beetje vergeten werd, en ondanks deze cijfers was men niet altijd tevreden over hem. enniehoe doe eens rustig, we zijn toch al veilig, of wat.
|
0
|
Maandag 11 mei 2009 om 17:49 uur |
|
Advertentie
ADO supporter Leidschenveen
Nog even iets anders, ik vond dat Wetzel zich ontzettend timide opstelde na de wedstrijd. Ik had een beetje het idee alsof hij zich probeerde te verbergen in de spelersgroep.
Zijn beslissing om Milic het hele seizoen niet op te stellen is hem wel aan te rekenen, vind ik. Overall heeft hij het wel goed gedaan door uiteindelijk 14e te worden en voor rechtstreekse handhaving te zorgen ( met dank aan Atteveld en Kootwijk natuurlijk ). Voor een club die vorig jaar 6e werd in de bierliga is dit natuurlijk een fantastisch resultaat.
Zijn beslissing om Milic het hele seizoen niet op te stellen is hem wel aan te rekenen, vind ik. Overall heeft hij het wel goed gedaan door uiteindelijk 14e te worden en voor rechtstreekse handhaving te zorgen ( met dank aan Atteveld en Kootwijk natuurlijk ). Voor een club die vorig jaar 6e werd in de bierliga is dit natuurlijk een fantastisch resultaat.
|
0
|
Zondag 10 mei 2009 om 20:30 uur |
|
JA PIET ADO
sc Heerenveen gehavend voor thuisduel ADO Den Haag
01 mei 2009
Alsof twee geschorste spelers nog niet genoeg zijn, wordt sc Heerenveen voor de laatste thuiswedstrijd van het seizoen ook nog eens geplaagd door blessures. Roy Beerens en Christian Grindheim komen zondag tegen ADO Den Haag zo goed als zeker niet in actie. Achter de namen van Viktor Elm en Michel Breuer staat een groot vraagteken.
Elm moet mogelijk het duel tegen ADO laten schieten. ,,Gelukkig hebben we een brede kern,’’ verzucht assistent-trainer Chris van Puyvelde. sc Heerenveen mist zondag de geschorste Sibon en Svec, terwijl het onwaarschijnlijk is dat Beerens (dijbeen) en Grindheim (hak) tegen het tegen degradatie strijdende ADO in actie komen.
Bovendien is het meespelen van Viktor Elm en Michel Breuer onzeker. Elm, hij kampt al enige tijd met hamstringklachten, trainde vandaag nog individueel en wordt zaterdag aan een laatste test onderworpen. Michel Breuer (lies) sluit zaterdag weer aan bij de selectie, maar voor de aanvoerder komt ADO vrijwel zeker te vroeg. Ook Hans Vonk komt tegen ADO niet in actie.
Ondanks alle afwezigen en twijfelgevallen, wil sc Heerenveen de laatste thuiswedstrijd van het seizoen aangrijpen om waardig af te sluiten. ,,Dat verdient ons trouw publiek,’’ aldus Chris van Puyvelde. Wie er ook spelen, Van Puyvelde rekent op een gretige basiself.
,,Voor spelers die geen basisplek hebben, is dit de kans om een plaats bij de selectie voor de bekerfinale af te dwingen,’’ aldus de Belgische assistent van Sollied. Alles is zondag gericht op winst. ,,Als we door in de laatste twee duels zes punten te pakken nog een plek op de ranglijst kunnen stijgen, zullen we dat zeker proberen.’’
Ook voor Michel Breuer komt het duel met ADO waarschijnlijk te vroeg.
Aangezien de UEFA de regels gewijzigd heeft, is de vierde plaats op de ranglijst aantrekkelijker dan de huidige vijfde plaats die sc Heerenveen bezet. Van Puyvelde vindt het onbegrijpelijk dat de UEFA de regels heeft aangepast. ,,Daar kan ik met mijn kleine verstand niet bij. Het is te gek voor woorden dat lopende het seizoen regels veranderd worden. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt’’
sc Heerenveen kan zondag rekenen op een gemotiveerd ADO Den Haag. De ploeg van trainer Wetzel is nog niet vrij van degradatiezorgen. Wetzel heeft aanmerkelijk minder personele problemen dan zijn collega Sollied. Bij ADO ontbreekt alleen Zwinkels (lies), terwijl het meespelen van Ammi onzeker is.
01 mei 2009
Alsof twee geschorste spelers nog niet genoeg zijn, wordt sc Heerenveen voor de laatste thuiswedstrijd van het seizoen ook nog eens geplaagd door blessures. Roy Beerens en Christian Grindheim komen zondag tegen ADO Den Haag zo goed als zeker niet in actie. Achter de namen van Viktor Elm en Michel Breuer staat een groot vraagteken.
Elm moet mogelijk het duel tegen ADO laten schieten. ,,Gelukkig hebben we een brede kern,’’ verzucht assistent-trainer Chris van Puyvelde. sc Heerenveen mist zondag de geschorste Sibon en Svec, terwijl het onwaarschijnlijk is dat Beerens (dijbeen) en Grindheim (hak) tegen het tegen degradatie strijdende ADO in actie komen.
Bovendien is het meespelen van Viktor Elm en Michel Breuer onzeker. Elm, hij kampt al enige tijd met hamstringklachten, trainde vandaag nog individueel en wordt zaterdag aan een laatste test onderworpen. Michel Breuer (lies) sluit zaterdag weer aan bij de selectie, maar voor de aanvoerder komt ADO vrijwel zeker te vroeg. Ook Hans Vonk komt tegen ADO niet in actie.
Ondanks alle afwezigen en twijfelgevallen, wil sc Heerenveen de laatste thuiswedstrijd van het seizoen aangrijpen om waardig af te sluiten. ,,Dat verdient ons trouw publiek,’’ aldus Chris van Puyvelde. Wie er ook spelen, Van Puyvelde rekent op een gretige basiself.
,,Voor spelers die geen basisplek hebben, is dit de kans om een plaats bij de selectie voor de bekerfinale af te dwingen,’’ aldus de Belgische assistent van Sollied. Alles is zondag gericht op winst. ,,Als we door in de laatste twee duels zes punten te pakken nog een plek op de ranglijst kunnen stijgen, zullen we dat zeker proberen.’’
Ook voor Michel Breuer komt het duel met ADO waarschijnlijk te vroeg.
Aangezien de UEFA de regels gewijzigd heeft, is de vierde plaats op de ranglijst aantrekkelijker dan de huidige vijfde plaats die sc Heerenveen bezet. Van Puyvelde vindt het onbegrijpelijk dat de UEFA de regels heeft aangepast. ,,Daar kan ik met mijn kleine verstand niet bij. Het is te gek voor woorden dat lopende het seizoen regels veranderd worden. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt’’
sc Heerenveen kan zondag rekenen op een gemotiveerd ADO Den Haag. De ploeg van trainer Wetzel is nog niet vrij van degradatiezorgen. Wetzel heeft aanmerkelijk minder personele problemen dan zijn collega Sollied. Bij ADO ontbreekt alleen Zwinkels (lies), terwijl het meespelen van Ammi onzeker is.
|
0
|
Zondag 3 mei 2009 om 10:30 uur |
|
<FCDH>
Mark vak Q schreef:
VVV-Venlo buigt zich de komende weken over de samenstelling van de selectie voor volgend seizoen. Op dit moment praat de club met Brian Linssen en Achmed Ahahoui. Een van de andere kandidaten is rechtsback Ahmed Ammi van Ado Den Haag die eerder al zes seizoenen uitkam voor VVV. Dit meldt Voetbal International vandaag. Spoedig ongetwijfeld meer en concreter nieuws op
bron:http://www.venlonaren.nl/
VVV-Venlo buigt zich de komende weken over de samenstelling van de selectie voor volgend seizoen. Op dit moment praat de club met Brian Linssen en Achmed Ahahoui. Een van de andere kandidaten is rechtsback Ahmed Ammi van Ado Den Haag die eerder al zes seizoenen uitkam voor VVV. Dit meldt Voetbal International vandaag. Spoedig ongetwijfeld meer en concreter nieuws op
bron:http://www.venlonaren.nl/
ADO vervolgt stijd tegen degradatie zonder Ammi
ADO den Haag moet het tegen SC Heerenveen nog steeds doen zonder Achmed Ammi. De rechtsback kampt al lange tijd met een knieblessure en hij lijkt er maar niet vanaf te kunnen komen.
Vorige week was de rechtsback ook al niet van de partij. Toen speelde Joël Tillema als rechter vleugelverdediger. `Het herstel van Ammi verloopt niet voorspoedig`, aldus Atteveld. `Het lijkt alsof het niet goed met hem mag gaan.`
Tegen de Friezen kan Atteveld wel weer beschikken over de oud-Feyenoorder Tmithy Derijck en Danny Buijs. Beiden raakten tegen hun oude werkgever licht geblesseerd, maar tegen Heerenveen kunnen ze gewoon op de groene mat plaatsnemen.
ADO den Haag moet het tegen SC Heerenveen nog steeds doen zonder Achmed Ammi. De rechtsback kampt al lange tijd met een knieblessure en hij lijkt er maar niet vanaf te kunnen komen.
Vorige week was de rechtsback ook al niet van de partij. Toen speelde Joël Tillema als rechter vleugelverdediger. `Het herstel van Ammi verloopt niet voorspoedig`, aldus Atteveld. `Het lijkt alsof het niet goed met hem mag gaan.`
Tegen de Friezen kan Atteveld wel weer beschikken over de oud-Feyenoorder Tmithy Derijck en Danny Buijs. Beiden raakten tegen hun oude werkgever licht geblesseerd, maar tegen Heerenveen kunnen ze gewoon op de groene mat plaatsnemen.
|
0
|
Donderdag 30 april 2009 om 11:44 uur |
|
Hans
Bert schreef:
EU kan toch een amendement (wijziging op de grondwet) indienen. Bij een twee derde meerderheid kan de wet gewoon aangepast worden. Momenteel worden er uit alle windstreken spelers geronseld door grote clubs uit Engeland etc. vervolgens slagen deze spelers niet en kunnen ze terug naar hun dorpsvereniging.
Nog erger spelertjes worden uit Afrikaanse landen geplukt slagen niet en zwerven vervolgens in Europa rond. bron de snor.
Mensonterend en zeker niet omdat verdwaasde supporters dat willen.
EU kan toch een amendement (wijziging op de grondwet) indienen. Bij een twee derde meerderheid kan de wet gewoon aangepast worden. Momenteel worden er uit alle windstreken spelers geronseld door grote clubs uit Engeland etc. vervolgens slagen deze spelers niet en kunnen ze terug naar hun dorpsvereniging.
Nog erger spelertjes worden uit Afrikaanse landen geplukt slagen niet en zwerven vervolgens in Europa rond. bron de snor.
Mensonterend en zeker niet omdat verdwaasde supporters dat willen.
Ze gaan toch niet de hele rechtsorde omver gooien voor de big business die het profvoetbal aan de top is.
Dat geleuter over ronselen van straatjongens uit Rio en negertjes uit Afrika is alleen maar bladvulling en stof voor politieke randfiguren.
Men doet net alsof clubs, zoals onze edele voorvaderen tot in de 19e eeuw deden, slaafjes ronselen en overbrengen naar een ander continent.
Kijk toch eens door die politieke bullshit en die prietpraat van Cruijff heen. Ze blijven aan de gang omdat ze denken dat voetbalsupporters zo dom zijn dat ze ze van alles wijs kunnen maken.
Hun politieke spel en juridische onzin zijn aan mij niet besteed. Ik ben dan ook geen televisiepapegaai.
Dat geleuter over ronselen van straatjongens uit Rio en negertjes uit Afrika is alleen maar bladvulling en stof voor politieke randfiguren.
Men doet net alsof clubs, zoals onze edele voorvaderen tot in de 19e eeuw deden, slaafjes ronselen en overbrengen naar een ander continent.
Kijk toch eens door die politieke bullshit en die prietpraat van Cruijff heen. Ze blijven aan de gang omdat ze denken dat voetbalsupporters zo dom zijn dat ze ze van alles wijs kunnen maken.
Hun politieke spel en juridische onzin zijn aan mij niet besteed. Ik ben dan ook geen televisiepapegaai.
|
0
|
Donderdag 30 april 2009 om 11:01 uur |
|
g
Kees schreef:
Nee, Hoogendorp en Mackaay.
Mackaay speelde voor Bayern dat vorig seizoen landskampioen werd.
Hoogendorp is eigendom van VFL Wolfsburg dat dit jaar kampioen wordt.
We hebben m.a.w. de spits van de toekomstig kampioen van de Bundesliga gehuurd.
Nee, Hoogendorp en Mackaay.
Mackaay speelde voor Bayern dat vorig seizoen landskampioen werd.
Hoogendorp is eigendom van VFL Wolfsburg dat dit jaar kampioen wordt.
We hebben m.a.w. de spits van de toekomstig kampioen van de Bundesliga gehuurd.
En dat is precies de reden waarom hij bij ons speelt en niet bij Wolfsburg. Daar had hij alleen maar op de bank gezeten.
Ik blijf er bij dat hij in de eerste helft wel belangrijk was. Balvast, aanspeelpunt, en mensen vrij zetten. Tweede helft kon hij het inderdaad niet meer aan. En die Milic lijkt mij een soort Grouch te zijn -hij ziet eruit alsof hij van golfclubs is gemaakt maar hij trekt wel steeds een handvol mensen mee en hij wint voor de verandering eens een paar kopduels. Volgende week tegen H`veen maar een keer in de basis laten beginnen!
Ik blijf er bij dat hij in de eerste helft wel belangrijk was. Balvast, aanspeelpunt, en mensen vrij zetten. Tweede helft kon hij het inderdaad niet meer aan. En die Milic lijkt mij een soort Grouch te zijn -hij ziet eruit alsof hij van golfclubs is gemaakt maar hij trekt wel steeds een handvol mensen mee en hij wint voor de verandering eens een paar kopduels. Volgende week tegen H`veen maar een keer in de basis laten beginnen!
|
0
|
Maandag 27 april 2009 om 08:42 uur |
|
Nu online
Franky, hagenees abroad, Aad, KvR, RickZ, yesyes en 92 gasten.
Zoek in shoutbox
Spelersklassement
Laatste wedstrijd
Volgende wedstrijd
Advertentie
Keuken Kampioen Divisie
| 1 | Helmond Sp. | 11 | - | 24 |
| 2 | Excelsior | 11 | - | 23 |
| 3 | Den Bosch + | 11 | - | 21 |
| 4 | Graafschap | 11 | - | 19 |
| 5 | FC Volendam | 11 | - | 19 |
| 6 | FC Dordrecht | 11 | - | 19 |
| 7 | FC Emmen | 11 | - | 18 |
| 8 | Telstar | 11 | - | 15 |
| 9 | ADO Den Haag | 11 | - | 15 |
| 10 | FC Eindhoven | 11 | - | 15 |
| 11 | Jong AZ | 11 | - | 14 |
| 12 | SC Cambuur | 11 | - | 13 |
| 13 | Roda JC | 11 | - | 13 |
| 14 | Jong Ajax | 11 | - | 12 |
| 15 | Jong PSV | 11 | - | 11 |
| 16 | MVV Maastr. | 11 | - | 11 |
| 17 | TOP Oss | 11 | - | 9 |
| 18 | VVV-Venlo | 11 | - | 8 |
| 19 | Vitesse -6 | 11 | - | 5 |
| 20 | Jong Utrecht | 11 | - | 5 |