Trending: telstar trainer kalezic bonis kkd spelers

grijze gek schreef:

Het zullen wel deze 3 wedstrijden zijn die ESPN gaan uitzenden vanavond

Vrijdag 11 november,20.00 uur:
Sparta R'dam - FC Twente

PEC Zwolle - FC Eindhoven

Vrijdag,20.00 uur,Utrecht:

NEDERLAND - Costa Rica (Vrouwen)

Wij moeten accepteren dat wij zelfs niet meer bij de topclubs van de KKD horen..

Na roerig weekend en ‘kwetsbaar’ gesprek zetten Dirk Kuyt en ADO hun schouders er nog maar eens onder
Dirk Kuyt (42) beleeft roerige eerste maanden van zijn trainerscarrière. De roep om zijn ontslag is nog verder toegenomen na het verlies van ADO Den Haag vrijdag tegen VVV (2-3), alweer de zevende nederlaag van dit seizoen. Wat is de situatie rond Kuyt?
Nee, Dirk Kuyt had de legio witte zakdoekjes die vrijdagavond tijdens de thuiswedstrijd tegen VVV werden gezwaaid, niet gezien. Maar de spreekkoren met ‘Dirk, rot op!’ waren voor iedereen in het stadion, en dus ook voor de trainer van ADO Den Haag, luid en duidelijk te horen. ,,De supporters betalen een hoop geld voor een seizoens- of clubkaart en als wij dan zo presteren, begrijp ik hun emotie’’, vertelde Kuyt na afloop.
De slechte, ongelukkig verloren wedstrijd tegen VVV was het seizoen van ADO in een notendop. De ploeg draait al sinds de eerste competitiewedstrijd voor geen meter en Kuyt krijgt zijn elftal maar niet aan de praat. Zowel qua spel als resultaten is er geen stijgende lijn te bespeuren, waardoor de Haagse ploeg na veertien duels op een pijnlijke zeventiende plek in de Keuken Kampioen Divisie staat, ver verwijderd van de directe promotieplekken die dit seizoen het grote doel waren.
De druk vanuit de achterban op de 42-jarige trainer ontstond echter al weken, zo niet maanden geleden. Spreekkoren om zijn vertrek, zoals vrijdag, klonken al veel eerder. Supporters haalden al eens verhaal op het trainingscomplex van de club in Rijswijk en zagen de 104-voudig international liever vandaag dan morgen hun zinkende Haagse schip verlaten. Een sentiment dat lang buiten de poorten van het Bingoal Stadion bleef.

Nooit werd er binnen ADO serieus over een ontslag van Kuyt nagedacht. Maar feit is dat het moment afgelopen weekend dichterbij dan ooit was. Intern waren na het duel met VVV immers serieuze twijfels of Kuyt nog wel de man zou zijn om de club dit seizoen aan promotie te helpen. Ook zijn er twijfels of de ‘chemie’ met de spelersgroep er nog wel is.
Beleidsbepalers binnen de Haagse club konden afgelopen zaterdagochtend dan ook niet aangeven of Kuyt komende vrijdag, als een uitduel met Telstar op de rol staat, nog de trainer van ADO zou zijn. Uiteindelijk werd besloten de oud-international toch het vertrouwen te geven. Dit omdat op de burelen van de club het gevoel leeft dat de schuld niet alleen bij Kuyt, maar ook zeker bij de niet presterende spelers kan worden gelegd. Al was de boodschap richting de ADO-trainer duidelijk: er moeten snel goede resultaten volgen.

Kuyt besloot daarop na een vrije zaterdag direct na de korte zondagtraining een gesprek met de bepalende spelers in te plannen, om de vraag die intern was opgeworpen met zijn spelers te bespreken. Na een ‘goed en kwetsbaar’ gesprek, waarin werd besproken hoe de Haagse club uit deze benarde positie gaat komen, was vervolgens de conclusie om er met elkaar nog maar eens de schouders onder te zetten.
Dat neemt niet weg dat in de winterstop, die voor ADO na de thuiswedstrijd tegen Roda JC van volgende week woensdag begint, sowieso een evaluatiegesprek met Kuyt gaat plaatsvinden. Gezien de eerste maanden van het seizoen, waarin de Haagse club het lachertje van de Keuken Kampioen Divisie was en geen enkele progressie is geboekt, is dat een broodnodig gesprek. En een waarin het hoofdthema zal zijn of de oud-topvoetballer nog de juiste man op de juiste plek is.

Het is de vraag of overwinningen op Telstar en Roda JC nog iets aan het antwoord op die vraag kunnen veranderen.

fcdh-denhaag schreef:

fijn dat er gisteravond weer iets van reuring was doordat de cc's er weer in mogen. dan de wedstrijd, totaal geen plan lijn of verbetering te zien, al weer niet. De man is de hele week in touw met bijzaken (andere dug out) drones laten vliegen en allerghande zaken die niet relevant zijn voor KKD voetbal, zijn droom is om al combinerend vanaf de keeper de bal te verplaatsen maar we zijn geen manchester city of andere grootmacht.

Je hebt met verheijd, catic severina een droomvoorhoede, met goals snelheid en techniek, ga daar dan mee aan de slag. Klas en Breinburg zekerheden, assante betrouwbaar, hou daar eens een serie aan vast.
zo'n tegengoal in min 46 is gewoon puur een gebrek aan scherpte, veroorzaakt doordat al die hoofden vol zitten met tactische afspraken en opdrachten.
de route kuijt is accepteren dat je nog een punt of 14 zal sprokkelen kortom een verloren seizoen

Breinburg en Klas zijn wat mij betreft helemaal geen zekerheden. Ze werken zich een slag in de rondte en zijn een flinke stoorzender maar zijn opbouwend heel matig. Ze horen een schakel te zijn tussen achter en voor maar ze komen er niet aan te pas.
We missen niet alleen achterin maar juist ook op het middenveld een leider. Zoals we Lems, vd Leegte of Ranko hadden.

Als je thuis speelt hoe verzin je het dan om 1-5-3-2 te gaan spelen? En dan ook nog met verheijdt die niet in de 16 van de tegenstander komt! Er word totaal niet vooruit gespeeld alleen maar balletje breed of achteruit en dan de lange bal die vaak niet aan komt of verloren word waardoor je niet aan voetballen toe komt. Severina leuke speler loopt leuk maar op de momenten wanneer het moet is hij er niet. Bal op goal op 4 meter moet altijd zitten kom je 2-0 voor. Bak op 2-2 lob over de keeper moet zitten kom je op 2-3. Werker nooit meer opstellen en klas is ook niks meer van wat hij was. Reijntjes en Kuyt hou de eer aan jullie zelf stap op. Word er gezegd is de schuld van jol er worden vieze spelletjes gespeeld. Geloof er weinig van. Als de Waal die bal terug legt wat sem vorig jaar wel deed win je maar het is geen team totaal niet. Lopen er bij als zout zakken die geen duel willen spelen. Club is naar de klote in 4 maanden tijd van alles en iedereen wilt er bij horen naar helemaal niks. Was vandaag in het stadion voor het eerst na Excelsior mij zien ze voorlopig niet meer zolang het beleid zo is.

rd.. schreef:

Wat zou nu het alternatief zijn?

De gemeente wil garanties mbt de veiligheid in het ADO-stadion. Tot die tijd zitten we, waar we in zitten. Blijkbaar heeft de club de gemeente nog niet kunnen overtuigen dat de veiligheid op orde is, helaas.

Een goede directeur kan met argumenten en overredingskracht wel een potje breken. Het is zijn taak om het belang van ado voorop te stellen en daarbij horen inkomsten uit kaartverkoop dus een directeur zou alles op alles moeten zetten en tevens zijn achterban duidelijk moeten informeren,

Bolskie schreef:

Geen ik kan niks vinden erover. Dus als jij het wel heb zie ik graag de link

Het is een hele aparte constructie. Bolt Ado Den Haag holding LLC is dus de eigenaar. Heel weinig over te vinden. Registratie in Delaware. Daar hoef je niet per definitie af te geven wie de eigenaar of eigenaren zijn.

Deze zou dan verbonden moeten zijn aan Bolt Holding maar kan je niet zo snel iets over vinden.

Globalon heeft de touwtjes voor dit consortium in handen. Niet helemaal gek dat onze naam er niet tussen staat maar toch ook wel een beetje gek.

Sindskort heb je ook Global Football Holdings, L.p. Die zou dan de eigenaar van globalon zijn/ van de verschillende bvo’s. Een afgevaardigde zat wel op de tribune met Edwin tijdens Eindhoven thuis. Deze organisatie ook gedeponeerd in Delaware dus ook niet de garantie of zekerheid wie de eigenaren zijn in ieder geval niet zo even op te vragen. maar zie dit recente artikel. Wij worden niet bij de clubs genoemd en de overige clubs wel. Plannen om Brondby voor een deel te kopen voor maar liefst 42 miljoen euro.

https://www.bloomberg.com/news/articles/2022-10-28/danish-football-club-brondby-gets-offer-from-us-investor-group

Wij zijn voor een prikkie gekocht…vrijwel geen investeringen. Clubeigenaar die niet met de pers praat die moeten het doen met Reijntjes maar de meeste willen hem niet eens spreken. Wanneer gaat wie dan ook eens duidelijk maken hoe de vork in de steel zit. Schiet mij maar lek. Vervreemding van de club en supporters in tijden niet zo groot geweest als nu. Voor de club geld communiceren kan je leren. Kom eens een keer met echt duidelijkheid. Daar hebben we allemaal recht op…waarom zo geheimzinnig en schimmig??

Weet je de prestaties zijn niet om naar huis te schrijven en het blijft altijd ons cluppie maar dat gevoel word maar minder en minder en dat hoor ik ook continu om me heen. Er best is wel een mogelijkheid om je tot op zekere hoogte te identificeren met dit team. Maar met de rest buiten het elftal???? De organisatie de leiding nee dat is totaal aan het afbrokkelen. Wie ook de eigenaar is…die krijgt of niet te horen wat nu exact de situatie is of ze hebben In mijn ogen een heel raar en aparte visie of gedachte bij onze club. Dit kan nooit de bedoeling geweest zijn

https://www.ad.nl/regiosport-den-haag/voetbalattributen-en-oude-beelden-laten-eenzame-ouderen-stralen-we-halen-ze-uit-hun-isolement-br~a5e9a9af/


PREMIUM
Schoenen met stalen neuzen en krantenknipsels uit het verleden. Eenzame ouderen halen voetbalherinneringen op in het stadion van ADO Den Haag. In het midden voormalig FC Den Haag-speler Jacques Smit. © Frank Jansen
Voetbalattributen en oude beelden laten eenzame ouderen stralen: ‘We halen ze uit hun isolement’
Voetbalschoenen met stalen neuzen, krantenknipsels uit het verleden en zelfs een lederen bal met veters. Eenzame ouderen leven bij de maandelijkse bijeenkomsten van ADO in de Maatschappij helemaal op als de verhalen en beelden van vroeger over tafel gaan. ,,We halen ze uit hun isolement. Vaak zie je ineens hun ogen weer stralen.”

Martin van Zaanen 22-10-22, 140

Het is halverwege de ochtend en het achterste gedeelte van De Brasserie op de begane grond van het Bingoal Stadion loopt aardig vol. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de gracht om het veld en de tribunes met groene en gele stoeltjes. Op de wand van de gracht staan volop historische ADO Den Haag-afbeeldingen en foto’s. Net als op de muren in De Brasserie. Al valt dat in het niet bij wat vrijwilligers binnen op de tafels hebben uitgestald.

Onder die vrijwilligers verzamelaar Hans de Jager en levenslang ADO-lid en wandelende voetbalencyclopedie Frans Leermakers. Ze komen met het ene na het andere voorwerp van ADO, Holland Sport en FC Den Haag op de proppen. Tijdschriften, krantenknipsels en verzamelplaatjes. Maar ook stokoude voetbalschoenen met stalen neuzen en leren ballen, met veter. Als klap op de vuurpijl nemen voormalig eerste elftalspeler Jacques Smit (81) en legendarisch clubicoon Lex Schoenmaker (75) plaats aan tafel. Dit alles onder de noemer ADO-Herinneringen, één van de projecten van de stichting ADO Den Haag in de Maatschappij.

,,De deelnemers aan dit project zijn inwoners van verschillende woonzorgcentra. Zij worden uitgenodigd om hier samen herinneringen op te halen aan de hand van historische voorwerpen en beeldmateriaal. Zo bieden we ze de kans om uit hun isolement te komen en weer eens sociale contacten op te doen”, vertelt Lewis Walker, één van de organisatoren.

De Jager vult aan: ,,Het is goed als deze mensen prikkels krijgen. En voetbalhistorie kan bij uitstek voor die prikkels zorgen. Mensen die zich nog maar heel moeilijk dingen kunnen herinneren, krijgen soms ineens een helder moment als ze iets van vroeger horen of zien. Dan zie je die ogen ineens weer stralen. In gedachten zijn ze terug in hun jeugd. En voelen zich weer even jong.”

Elke bijeenkomst met de ouderen kent de opbouw van een wedstrijd: de eerste helft, de rust, de tweede helft en het ‘Haags Kwartiertje’. Al snel is in De Brasserie duidelijk dat het werkt. Deelnemers laten de herkenbare voorwerpen door hun handen glijden. Namen komen naar boven. Aad Mansveld, die ‘lange’ Van Vianen en Abe Lenstra. Sommige gezichten van de deelnemers, onder wie opvallend veel vrouwen, krijgen een weemoedige glans als ze beginnen te vertellen.
Iedere keer als we een glimlach van herkenning op het gezicht van de deelnemers kunnen laten verschij­nen, word ik daar gelukkig van

Lewis Walker
Opvallend is de aandacht, die alle ouderen krijgen. En hoe iedereen in z’n eigen tempo en met z’n eigen intensiteit aan deze bijeenkomsten kan meedoen. De Jager: ,,Weet je wat ik ook mooi vind? Om te zien hoe de begeleiders van die mensen er ook in opgaan. Zo’n stadion blijft toch een aansprekende omgeving. Als dit voor hen eens per maand ook een uitje is, vind ik dat hartstikke mooi meegenomen.” Lewis Walker: ,,Iedere keer als we een glimlach van herkenning op het gezicht van de deelnemers kunnen laten verschijnen, word ik daar gelukkig van.”

Een extra dimensie aan deze bijeenkomst, vormen de twee helden van weleer, die zelf op het veld hebben bijgedragen aan de sportieve successen van de club. Smit, tussen 1959 en 1969 verdediger bij FC Den Haag, en Schoenmaker vertellen uit eerste hand hoe het er toen allemaal aan toeging. Eerstgenoemde heeft wel een idee waarom juist voetbalherinneringen van toen zich zo hardnekkig in het geheugen nestelen. ,,In die tijd zag je op televisie af en toe een flard voetbal voorbijkomen”, zegt hij. ,,Maar je zag het vooral met je eigen ogen. Zo’n bezoek aan het Zuiderpark met alle geuren, kleuren en emoties blijft denk ik langer hangen. Helemaal als dat jeugdherinneringen zijn.”
Schoenmaker weet nog wel een aantal redenen. ,,In de tijd dat wij speelden, was het ook allemaal een stuk overzichtelijker. Teams kwamen jaar in, jaar uit in dezelfde samenstelling het veld op. Clubs speelden altijd in dezelfde tenues.” Daarbij speelde hij in een tijd dat de topclubs met knikkende knieën naar een uitverkocht Zuiderpark kwamen. Schoenmaker knikt: ,,Dat scheelt ongetwijfeld ook. Neem onze Europese avonturen, onder andere tegen West Ham United. Daar worden wij als jongens van toen nog steeds op aangesproken.”

waarom horen we de denhaag supporters niet vandaag !!!
hebben ze mondkapjes op ?
zingen boys,moedig je team aan !!

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

‘Kuyt houdt vertrouwen in eigen kunnen’, in de pers lees je ook zowat alleen maar ‘Kuyt verliest weer’ of ‘Kuyt wint’, ‘Kuyt dit, Kuyt dat’ in plaats van ADO Den Haag. Blijft een hele aparte kerel, met waarschijnlijk veel spiegelwanden thuis. Maar goed, ik was echt blij verrast met de winst en het vertoonde spel in vergelijking met de vorige wedstrijden. Horen behalve spelers de trainers ook bij. Ook weer met een beetje mazzel op de goeie momenten en scheidsrechter die veel toeliet, of hij zag het gewoon niet, kan ook, is KKD.

En al die zogenaamde spel systemen, wat behalve de supporters ook de spelers blijkbaar niet zien, de veldbezetting was in elk geval een stuk beter gisteren. Maar uiteindelijk kwam er een ‘Kemper-iaans vroege voorzet’ van Bilate op Verheydt die in de zestien stond, die als KKD fenomeen weer met het hoofd mooi scoorde. Dus dat.

Voor de rest blijf ik de stand op de ranglijst schande vinden. En ook dat er (door wie eigenlijk?) zoveel spelers zijn gehaald die tot dus ver niks toevoegen. Zoals Werker, Carlson, De Waal, Hall, Wehrmann, Sellouki, Siereveld, Zwarts, met of zonder opties, weet ik veel. Op de gedegradeerde clubs na is er de vierde spelersbegroting van de KKD, Jong elftallen niet meegerekend, had met ‘die netwerken’ de selectie toch beter ingevuld kunnen worden denk ik dan.

Je zag ook dat er weinig voor nodig is om de supporters op de tribune weer een beetje mee te krijgen. Niet te moeilijk maken, zoveel mogelijk naar voren spelen, minder tikkie terug en breed, haagsche bluf tonen, persoonlijke duels winnen. Herman Brood & Henny Vrienten hadden er ooit een liedje van gemaakt.



---> Smiley van een poppetje met haagse vlag!

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

JP, wijstaanboven, Haraldberg1, HaagseBlubberPens, BLEISWIJK-1, Jurriën, tjapi01, ton, Rikkie1, Advocado en 141 gasten.

Bekijk de topshouts