Tag: december

Trending: bolt telstar whoa darije schulden thuiswedstrijd

Toon alle shouts

slash070 schreef:

Ik dacht dat juist voor dat soort dingen een chinees zou worden aangesteld bij de club als tussenpersoon, afgelopen september of zoiets? Hoor je ook niks meer van.

Die werd in december 2015 al aangekondigd. Zit blijkbaar nog steeds in Peking op het vliegtuig te wachten.

http://www.clubachterdeduinen.nl/nieuws/wang_stuurt_stroman_naar_den_haag

Kees schreef:

Haha. Ik ben er de eerste drie weken van november. En daarna in jan/feb

Ik hoop begin december tijdens herstel en na controles. Vanaf jan. hoop ik weer hele dagen te kunnen werken(aanwezig te zijn).

Ik dacht trouwens toen gelezen te hebben dat er in september een chinees zou worden aangesteld bij de club, een soort van tussenpersoon china->club?

Waht schreef:

een geweldig goede competitie start en allemaal enthousiast geworden en weer keihard naar de realiteit.
Een kwetsbaar ploegje wat onderin de eredivisie thuishoort.

Daarom zit het nooit vol en komt het ook nooit vol.

en zo is het, op naar plek 13,14,15 weer met beide beentjes op de grond!
a.s woensdag worden we uitgeschakeld voor de beker en gezien het progamma t/m december pak je denk ik nog 3 a 6 punten. Wat was die Havenaar weer goed he, toppertje

marcellino schreef:

Leg eens uit.
Psv is goed steekt met kop en schouders boven iedereen uit.
Nu spelen ze tegen Barcelona worden compleet omver gevoetbald en worden er fouten gemaakt die normaal niet zo gauw gebeuren komt dat nou door Barcelona dat spelers hun niveau niet halen of zijn de psv spelers ineens boek voetballers.
Feijenoord in deze vorm is gewoon twee maten te groot voor ado en dat is geen schande.of we nu 4-3-3 haden gespeeld of 5-3-2-1 of 4-4-2.
Van de 10 wedstrijden verlies je er dan 9 en een win je en dat was jaer genoeg niet vandaag.

O ja? Maar Vraag aan een kind hoe het denkt dat een tovenaar eruit ziet en er zullen er dan zijn die zeggen: hij lijkt op Harry Potter en hij heeft een toverstaf. Een ander zal zeggen dat het een magere oude man is, met lang slordig grijs haar en een vieze dunne baard en hij draagt natuurlijk een puntmuts en een lange jas met zilveren sterren er op. Deze tovenaar woont in een armoedig huisje in een bos en kinderen zijn bang van hem; dus voor hen is een tovenaar oud en mager, en niet zo verzorgd.

Meneer Smit ziet er helemaal niet zo uit. Hij woont in een gewoon huis in een gewone straat. Er is ook een mevrouw Smit en een dochter die Judith heet. Meneer Smit is handelsreiziger en iedere dag zien zijn buren hem zijn waren in zijn auto leggen. Hij zegt gedag tegen mevrouw Smit bij de voordeur en vertrekt.

Meneer Smit is een lange man en, hoewel hij niet een dikke man is, heeft hij wel een dikke buik die schudt wanneer hij lacht. Hij heeft kort bruin haar met wat grijs boven zijn oren en draagt een bril. Hij is echt een vrolijke man en alle buren mogen hem graag want hij wil ze altijd wel helpen.

Hij is een goede verkoper en ook zijn klanten vinden hem aardig, sommigen meer dan anderen, want soms zal een winkelier denken: ik heb veel meer gekocht dan de bedoeling was, een ander denkt: verdikkeme, waarom heb ik alleen die rode spullen gekocht ...

In de dagen voor 5 december trekt meneer Smit een Sinterklaaspak aan. Hij ziet er dan uit als de echte Sint. Hij zit in een grote stoel in een hoek van een winkelcentrum in de stad, waar de winkeliers een plaats voor hem hebben versierd met grote en kleine pakjes en zwartepietenpoppen. Alle kinderen vinden het geweldig leuk om naar de Sint te komen en in zijn oor te fluisteren wat ze dit jaar van Sinterklaas zouden willen krijgen. Alleen wanneer ze vragen om een jong hondje of een katje, of een ander levend dier, dan zegt de Sint "nee". Ze mogen dan hun één na liefste wens fluisteren en Sinterklaas lacht dan zijn warme bulderende lach en, geloof het of niet, dat cadeau is was het kind op 5 december zal krijgen.


Meneer Smit was natuurlijk niet altijd een heel goede tovenaar. Ook hij heeft moeten leren om het juiste tevoorschijn te halen of te laten gebeuren. Hij wist dat hij kon toveren toen hij bijna 8 jaar oud was. Meneer Smit, die toen nog Jonnie genoemd werd, hield helemaal niet van honden. Hij zat op het trapje voor het huis toen de hond van de buren in hun tuin kwam en er een grote hoop op het gras poepte. Jonnie dacht: ik wou dat die buren een kat hadden zeg; hij voelde zijn rechter ooglid trillen en knipperde twee keer.. en nee, het werd geen kat, het werd een geit. Hij rende naar binnen. Moederrr! Zij wist nu ook meteen dat Jonnie de Smit-gave had. Wat was eerst, vroeg ze. Een hond mam, die van de buren. Moeder knipperde twee keer en de hond van de buren racete naar huis.

Zo begon de opleiding van Jonnie. Wanneer ze niet op kermissen stonden dan werd er thuis geoefend. Of dat toen meteen goed ging? Helaas niet. Er ging heel wat stuk in huize Smit. Dingen van de ene plek naar de andere toveren bij voorbeeld: het kopje thee van het aanrecht op tafel Jonnie. Het was jammer dat de thee nogal warm was, en dat Jonnie een schone broek moest aantrekken. Het kapotte kopje werd gevolgd door borden, vazen, bloempotten. Je moet je concentreren jongen! Denk alleen aan wat je moet doen. Tovenaarsleerlingen beginnen bij het begin, net als alle leerlingen.

Ieder jaar leerde hij meer. Hij kon nu niet alleen dingen verplaatsen, maar begon ook te leren mensen te helpen. Dat deed hij erg graag. Toch kwam daar ook wel eens narigheid van. Met zijn vader naar een voetbalwedstrijd en hun thuisclub speelde zo ontzettend slecht. Tja, toen kwam die bal opeens op de schoen van de spits en Jonnie wenste zo graag dat er een goaltje zou komen ... hij knipperde twee keer en goal!!! Iedereen juichte, behalve zijn vader. Wat jij deed was niet sportief jonge man! Je mag de gave niet gebruiken om iemand voordeel boven een ander te geven.

Nog meer lessen moeten worden geleerd. Niet met de natuur rommelen Jon. Hij was bijna 14 en het was een lange hete zomer. Iedereen en alles lag zo`n beetje op apegapen. Jon zag het gele gras, de mensen die puften en zweetten, hoe de koeien vochten om een plekje schaduw in de weiden. Al zoveel weken heet en geen drupje regen, ik wou dat het eens lekker ging plenzen. Hij knipperde twee keer en de lucht werd donker grijs, een stortbui, bliksem en donder. Hij schrok er zelf geweldig van. Gelukkig waren zowel zijn vader als zijn moeder thuis, en die samen hadden er nog een hele klus aan om de natuur weer hersteld te krijgen.

Om mensen goed te kunnen helpen moest Jon eerst 18 jaar oud worden. Hij was op de kermis in de tent van zijn vader. De flap was open en buiten stond een man. Hij aarzelde om binnen te komen. Jon keek aandachtig naar hem en zei tegen zijn vader: die daar heeft veel zorgen. Hij heeft een kind in het ziekenhuis. Zo was het, en zo was Jon geen leerling meer.


Meneer Smit houdt niet van klusjes opknappen. Wanneer mevrouw Smit hem vraagt het gras te maaien, dan trekt hij een zuur gezicht. Dan trekt mevrouw Smit een boos gezicht en .. tja .. dan wil hij het wel doen en sloft naar de schuur. Hij zit dan op het bankje tussen de struiken, knippert twee keer met zijn rechter oog en het gras is gemaaid. Terug in het huis vraagt hij mevrouw Smit om een kopje thee. Ze moppert op hem: Jon, het is de bedoeling dat je de grasmaaier neemt. Je moet meer bewegen, je moet niet knipperen! De lach van meneer Smit buldert: wees niet boos lieverd, zal ik vanavond voor het avondeten zorgen? Mevrouw Smit snuift: nee dank je, niet nog meer hocus pocus vandaag. We eten stamppot vanavond.

De eerste keer dat meneer Smit mevrouw Smit ontmoette, was op een kermis. Hij zat daar in een tent die versierd was met sterren en manen, en met een bord, waarop stond: "Hier vindt u wat u verloren hebt". In de tent een jonge meneer Smit. Zijn haar was wel een beetje lang, maar een puntmust droeg hij niet en had ook geen baard. Op een kleine tafel voor hem stond een grote glazen bol. Niet dat meneer Smit die bol nodig had, maar zijn klanten verwachtten het nu eenmaal, dus ....

De hele dag kwamen mensen hem bezoeken, vrouwen oud en jong, mannen van alle leeftijden en moeders met kinderen. Ze hadden veel vragen voor hem, maar lang niet alleen over dingen die ze kwijt waren. Meneer Smit had dan ook niet verwacht dat hij alleen maar dingen zou moeten terugvinden die de mensen hadden verloren, of gewoon kwijt waren -- een armband, een stuk speelgoed, een hondje. Veel dingen kan je verliezen zoals, bij voorbeeld, je werk.

De man die bij meneer Smit kwam was niet oud, maar ook niet meer zo jong meer. Hij was zenuwachtig toen hij op een van de stoelen voor het tafeltje ging zitten. Ik ben iets kwijt, en ik weet niet wat ik moet doen, zei de man. Meneer Smit knipperde: u bent uw werk kwijt, zei hij. De man knikte. Ik was altijd een goede werker en ik heb jarenlang erg hard gewerkt. Mijn firma heeft een machine gekocht die nu mijn werk doet, sneller dan ik ooit zal kunnen. Wat moet ik nu doen?
Meneer Smits rechter oog knipperde twee keer, en hij zei: ga morgen ochtend naar uw firma, ga niet al te vroeg. Die manvervangende machine zal vannacht stuk gaan en zal niet meer gemaakt kunnen worden. U zult uw werk terugkrijgen.
De volgende avond kwam de man terug naar de kermis om meneer Smit te bedanken. U bent een echte tovenaar, zei hij, en meneer Smit glimlachte.

Een moeder en een kleine jongen kwamen de tent binnen. De jongen zag er erg verdrietig uit en meneer Smit kon zien dat het kind die dag veel gehuild had.
Je hebt iets verloren wat erg belangrijk voor je was. Niet vandaag, niet gisteren, maar vorige week al. Je bent al dagenlang verdrietig, zei meneer Smit.
Er kwamen alweer tranen.
Je hebt je beste vriend verloren, zei meneer Smit. Maar weet je niet dat overal op de wereld mensen zijn die een beste vriend willen hebben? Jouw vriend is met zijn ouders naar het buitenland verhuisd. Hij zal zich altijd herinneren dat jullie beste vrienden waren, zoals jij hem ook zo zal blijven herinneren.
Meneer Smit glimlachte en zijn rechter oog knipperde twee keer. Voor het einde van deze week zal je een jongen van jouw leeftijd leren kennen. Hij zal jouw nieuwe beste vriend worden.

Gedurende die dag vond meneer Smit verdwaalde hondjes, een weggelopen kat, maakte een konijn weer gezond, en hij verveelde zich heel erg. Halverwege de middag ging de flap van de tent open en de ogen van meneer Smit werden rond als stuiters. Er was een beeldschone jonge vrouw binnengekomen. Zo`n prachtige vrouw had hij nog nooit gezien. Hij had even geen idee waarvoor ze kwam, hij was in de war van al dat moois en kon zich even niet concentreren.

Hij knipperde en knipperde met beide ogen tegelijk. Ze droeg een korenbloemblauwe jurk, precies de kleur van haar ogen. Ze hield een grote handtas stevig tegen zich aan.
Meneer Smit kuchte: uhh .. gaat u zitten alstublieft. Hij kon niet ophouden met knipperen. K-k-kan ik u h-h-helpen? Oh arme man.,.

De blauwe ogen vulden zich met tranen.
Ik heb iets verloren dat heel veel voor mij betekende. Hij was van mijn oma, ik heb die ring altijd gedragen. Ik moet hem gisteren verloren hebben, zei ze zachtjes. Ze hield nog altijd die enorme handtas tegen haar borst gedrukt.
Jemig, wat een enorm grote tas om altijd mee te sjouwen, dacht menneer Smit, maar hij zei niets. Toen knipperde zijn oog twee keer, en hij zei: maar u bent hem niet verloren, die ring zit in uw tas.
Het meisje schudde haar hoofd: nee, ik heb er alles al twee keer uitgehaald en hij zit er echt niet in ...

Meneer Smit nam de grote glazen bol van het tafeltje. Oké zei hij, laten we er samen dan nog eens in kijken. Er kwamen zo veel spullen uit de tas dat spoedig het tafeltje helemaal vol lag. Meneer Smit had geen idee dat jonge dames al die dingen altijd met zich mee willen dragen. Eindelijk was de tas leeg en ze hield hem ondersteboven. Ziet u wel, hij zit er niet in, zei ze. Een traan rolde over een roze wang.
Meneer Smit zag het en knipperde twee keer. Hij zei: juffrouw, er zit een kleine scheur in de voering van uw tas, bij de bodem, kijk daar eens.
En ja, daar was de ring met een blauwe steen, bijna net zo blauw als de kleur van haar glanzende ogen.

Nadat alles weer in de tas was teruggestopt en ze nog even hadden gepraat, werd besloten dat een kop thee precies was waar ze behoefte aan hadden op dit uur van de dag. Op de tent werd het bordje "open" omgedraaid.

Wat een mooie dag, vindt u niet juffrouw .... juffrouw...?
Ik heet Smit, zei ze, Mary Smit.
Meneer Smit verslikte zich bijna in een mondvol thee. Smit? Oh jeetje, ik heet ook Smit. Jonathan Smit, men noemt me Jon.
Tijdens een tweede en derde kopje thee praatten ze. Mary werkte in een boekwinkel en woonde alleen; ze hield van het platteland en van honden. Ze was 23 jaar oud.
Jon vertelde haar over zijn ouders die hetzelfde werk als hij hadden gedaan. Ze waren er erg goed in, zei hij. Ze werkten veel jaren op de kermis en trokken van de ene stad naar de andere.
De kermis gaat over 2 dagen weg, ga jij dan ook weg?
Ik weet het niet zeker, zei Jon. Ik ben nu 27 jaar oud en al hou ik van mijn werk, ik krijg een enorme hekel aan het altijd naar op reis zijn. Ik wil een plek waar ik kan blijven, en ik wil een baan. Wat ik het liefste wil is een normaal leven.
Er werd besloten dat ze die avond samen zouden gaan eten.

Tijdens het etentje leek Mary een beetje afwezig. Jon, zei ze, er is iets dat ik je wil vragen, maar ik ben bang om je te beledigen. Jon begreep heel goed wat het was dat Mary wilde weten. Zo veel mensen dachten dat alle kermiswaarzeggers gewoon nep waren, zoals die zogenaamde zigeunerin die zegt dat ze jouw toekomst uit de palm van je hand kan lezen.
Ik weet wat je wilt vragen Mary, zei Jon, ik zeg het nooit tegen de mensen, maar ik wil het jou wel vertellen. Ik kom van een lange lijn van tovenaars, eigenlijk al eeuwen lang. Iedere Smit generatie had een tovenaar, soms een zoon, soms een dochter. Zowel mijn vader als mijn moeder waren tovenaars, ze waren neef en nicht. Zij en ook ik kunnen dingen laten gebeuren.
Zoals het vinden van mijn oma`s ring, zei Mary.
Nee liefje, zei Jon, die ring had je echt verloren. Weet je nog dat je een zak afval in de container stopte en dat die al zo vol was dat je die zak er met moeite in kon krijgen? Mary knikte. Wel, toen is die ring van je vinger gegleden. Mijn toverkracht heeft hem vanmiddag in je handtas terug gestopt.


Laten we de klok eens een stukje vooruit zetten.
De kermis vertrok en Jon bleef achter. Hij vond werk als verkoper, kocht een huis en hij trouwde met Mary.
Twee jaar later kregen ze een dochter die ze Judith noemden.

Toen meneer en mevrouw Smit zich verloofden, zei mevrouw Smit: wel Jon, je hebt nu werk en een normaal leven, zoals je dat wilde, dus van nu af geen hocus pocus meer. Meneer Smit was het ermee eens, maar ... hoe kan een tovenaar niet toveren? Nadat Judith was geboren en mevrouw Smit het elke dag zo druk had, kon het gebeuren dat er geen warm eten was wanneer meneer Smit moe en hongerig thuis kwam. Hij zei dan: lieverd laat me je helpen, en mevrouw Smit was daar dan maar al te blij mee. Twee keer knipperen en er stond een heerlijk gerecht op tafel; twee keer knipperen en de afwas was gedaan. Dus, ja, zo nu en dan was er dan toch een beetje hocus pocus.

Mevrouw Smit vroeg eens: Jon, zal je altijd toverkracht houden?
Wel .. nee, antwoordde meneer Smit, dat is nu iets wat ook de generaties voor mij nooit hebben kunnen begrijpen. Tegen de tijd dat mijn voorouders tussen de 45 en 50 jaar waren was het verdwenen. Ze konden niet meer toveren al deden ze nog zo hun best.
Bij zichzelf dacht mevrouw Smit: Jon is nu 46 jaar oud. Het zou wel prettig zijn om een man te hebben die niet kan toveren, want hij gaat klusjes te graag uit de weg. Ik hoop dat hij spoedig de kracht zal verliezen en eens ophoudt een luie man te zijn.

Judith was een slim jong meisje. Al lang, en haar ogen waren groen. Zowel meneer als mevrouw Smit vroegen zich af of zij de toverkracht had geërfd. Maar, jaren gingen voorbij zonder dat men er ook maar iets van merkte. Ze ging naar school, naar de middelbare school en eens zou ze naar de universiteit gaan, Nooit leek het er op dat ze haar huiswerk en opdrachten `als bij toverslag` had gemaakt. Mevrouw Smit was er erg
blij om, maar meneer Smit vond het diep in zijn hart wel jammer; zo veel generaties en hij zou de laatste zijn ...

Wist Judith dat haar vader dingen kon laten gebeuren? Oh zeker wel, maar ze dacht er verder niet bij na; zo was haar vader nu eenmaal en dat vond ze prima.

Seizoenen gingen voorbij, een jaar volgde een jaar. Meneer Smit was nu 51 jaar oud en ook rond Sinterklaas had hij zijn pak weer gedragen. Het was Oudejaarsavond. De Smitjes zaten gezellig bij de open haard op het nieuwe jaar te wachten. Ze spraken over het jaar dat nu bijna voorbij was, en over wat het nieuwe jaar zou kunnen brengen. Mevrouw Smit zei hoopvol: Jon, ik hoop dat je in het nieuwe jaar je kracht zult verliezen, je bent al ouder dan alle anderen waren.
Ja lieverd, antwoordde meneer Smit, het wordt steeds moeilijker voor mij om te toveren, mijn knipperoog is moe. Ik had echt gehoopt dat ik dit jaar mijn toverkracht zou hebben verloren.

Judith had geluisterd. Pap, jij vond altijd wat men kwijt was. Herinner je jouw bord op de kermis? Nu wil je iets verliezen en het nooit meer vinden? Ja schat, zei meneer Smit, dat is wat ik graag zou willen.
Vlak voordat de klok middernacht zou slaan zei Judith: lieve Papa, kijk me aan. Hij keek, en Judith knipperde, twee keer.

Oh zeker, het nieuwe jaar kwam met een harde knal. Buiten maakten de voetzoekers een enorme herrie en de vuurpijlen ontploften in de nacht in kleurige sterrenregens en harde knallen. In Huize Smit leek het ook alsof er een bom was ontploft. Meneer Smit stond half uit zijn stoel op, terwijl mevrouw Smit haar handen voor haar gezicht had geslagen en zachtjes kreunde. Judith bekeek hen met een glimlach.
Maar .. maar kind, we hadden werkelijk geen idee dat jij de toverkracht had geërfd, zei haar vader. Mevrouw Smit fluisterde: oh nee, niet ook mijn dochter ...

Judith lachte naar haar ouders. Ik begrijp dat jullie verbaasd zijn lieverds. Ja, ik heb de kracht van de Smit familie geërfd, maar toen ik nog heel jong was besloot ik het niet te gebruiken, nergens voor eigenlijk. Papa, ik heb het nu voor de eerste keer gebruikt. Ik heb jouw toverkracht weggenomen omdat dat je liefste wens was. En mama, ik zal het ook niet meer gebruiken dan alleen voor het beroep dat ik gekozen heb.

Haar ouders gingen weer rustig zitten, al zag mevrouw Smit nog een beetje bleek. Meneer Smit glunderde.
Je gekozen beroep?? Het klonk als uit één mond.
Ja, knikte Judith, ik heb besloten dat ik de Smit-kracht zal gebruiken om zieke mensen te helpen; om mensen die zichzelf verloren hebben te helpen zichzelf weer terug te vinden.

De volgende knal was van de kurk van de champagnefles die het plafond raakte..


In een gewoon huis in een gewone straat leeft een gewone familie, de familie Smit. Meneer Smit werkt als handelsreiziger en is goed in wat hij doet. Vroeger verkocht hij wel meer dan tegenwoordig, maar zijn klanten vinden hem aardig, Vroeger speelde hij voor Sinterklaas in het winkelcentrum. Hij had toen nog een dikke buik die schudde wanneer hij lachte. Die buik is nu niet meer zo dik, maar zijn lach buldert nog steeds. Meneer Smit doet allerlei klusjes in en rond het huis. Hij duwt de grasmaaier, wiedt, en schildert de schuur en, terwijl hij zo bezig is, bekijkt mevrouw Smit hem door het keukenraam, met een blije glimlach op haar gezicht. Ze gaat dan naar hem toe met een kopje thee en samen zitten ze op de houten bank tussen de stuiken. Ze spreken vaak over hun dochter Judith die op de universiteit studeert en dokter zal worden.
Dan glimlachen ze naar elkaar en is het duidelijk in hun ogen te zien dat dit twee heel gewone en heel gelukkige mensen zijn.

slash070 schreef:

@grijze gek, is dit toeval???

In het kader hiervan en op uitdrukkelijk verzoek van betrokkenen als GGZ en politie heeft Havenaar besloten de V in zijn naam te laten wijzigen in een G.
De diverse instanties hopen dat de man, zich grijze gek noemende, hiermee enigszins vrede kan krijgen met het bij ADO aanblijven van Mike Hagenaar.

Mike zei hiermee geen enkel probleem te hebben: "ik voel mij inmiddels hagenaar en krijg les van Tommy om zo snel mogelijk hagenees te worden".
Mocht hij in december alsnog vanuit Den Haag vertrekken zal hij de naam Hagenaar blijven dragen. "Immers heeft immers ook nog steeds de ooievaar op zijn rug."

GreenYellowTheHague schreef:

Het is natuurlijk gewoon een lachertje die 2 ton voor een eredivisie club met een Chinese eigenaar die stappen wil maken, die opbrengsten heeft van de verkoop van Hansen, die salaris uitgespaard heeft met een Wormgoor, Zuiverloon, Hansen, Kristenssen en noem maar op....

Helemaal eens.

Ik denk dat niemand begrijpt hoe het mogelijk is dat een deel van de ontvangen transfer- en afkoopsommen niet kan of mag worden geherinvesteerd.

Ik kan dan ook alleen maar gissen maar denk dat de zaak hangt op wel of geen doorverkooppercentage en, indien wel, de hoogte daarvan. Je gaat natuurlijk niet 2 ton betalen om dan ook nog eens 50 % van de transferwinst af te staan. Laat in dat geval maar lekker zitten. Als Becker zijn kont tegen de kribbe gooit en bij Ajax de boel gaat lopen zieken krijgen we hem in december met geld toe

KYOCERA verlengt contract met ADO Den Haag

KYOCERA Document Solutions Nederland heeft het contract met ADO Den Haag opnieuw verlengd. Daarmee is KYOCERA voor het zevende seizoen op rij naamgever van het stadion.

Sinds 2011 staat de 48 meter lange led-lichtreclame met de stadionnaam op het dak van het stadion, eind 2010 ondertekenden KYOCERA Document Solutions Nederland en ADO Den Haag een overeenkomst daartoe. Jaarlijks rijden er 160 miljoen auto’s langs het stadion wat enorm bevorderlijk voor de naamsbekendheid van KYOCERA is gebleken.

In december vorig jaar werd bovendien een zonnepanelenpark op het dak van het KYOCERA Stadion in gebruik genomen. KYOCERA heeft de zonnepanelen geproduceerd en geleverd. De 2900 zonnepanelen leveren 50% van het jaarlijkse stroomverbruik van ADO Den Haag.

Etienne Hendriks, managing director KYOCERA Document Solutions Nederland: "Al jaren is het KYOCERA Stadion regionaal en landelijk een begrip, als voetbalstadion maar ook als locatie voor fantastische evenementen. Wij zijn er trots op dat onze naam al zoveel jaren verbonden is met dit mooie stadion."

Mattijs Manders, Algemeen Directeur van ADO Den Haag: "Met KYOCERA Document Solutions Nederland heeft ADO Den Haag natuurlijk al jaren een fantastische partner. Zo`n sterke naam op ons stadion geeft de club veel vertrouwen en helpt ons mede invulling te geven aan onze verdere ambities. Daarnaast is het op één van de drukste verkeersaders van Nederland natuurlijk een fantastisch uithangbord."

KYOCERA Document Solutions Nederland
KYOCERA is een wereldwijd opererende leverancier van documentoplossingen inclusief printers en multifunctionele producten voor de zakelijke markt. De producten van KYOCERA staan bekend om hun unieke duurzame componenten die een hoge betrouwbaarheid realiseren en aanzienlijk minder afval produceren. De standaard- en op maakt gemaakte oplossingen van KYOCERA optimaliseren de informatieprocessen van haar klanten. KYOCERA Document Solutions Nederland is gevestigd in Schiphol-Rijk en heeft 80 werknemers.

`Hier sliep ik echt slecht van`

WANG VS. GEMEENTEVoormalig topdiplomaat Tom de Bruijn had niet voorzien dat ADO Den Haag zijn lastigste dossier als wethouder zou worden. Hij vertelt voor het eerst uitgebreid over de soap rond Wang. `Je krijgt zelf ook het gevoel: dit is ónze club`.

Dennis Jansen & Niels Klaassen 16-07-16, 068 Laatste update: 069
0
4
0
0 reacties

Tijdijn
Juni 2014: Wang Hui wil ADO Den Haag kopen.

Juni 2015: Wang belooft extra investeringen van 3,7 miljoen euro.

November 2015: Martin Jol treedt toe tot de raad van commissarissen (rvc).

December 2015: ADO luidt de noodklok. Wang komt zijn beloften niet na. Salarissen staan op de tocht.

Januari 2016: de licentiecommissie van de KNVB zet ADO Den Haag terug naar zorgcategorie I.

Maart 2016: supporters hangen anti-Wang spandoeken op voor het duel met NEC. Mark van der Kallen redt ADO opnieuw door 2 skyboxen vooruit te betalen.

April 2016: ADO is veilig. Wang maakt twee miljoen euro over.

Juni 2016: stoelendans op het Forepark. Directeur Jan Willem Wigt wordt vervangen door Mattijs Manders. Wim Deetman treedt toe tot de Raad van commissarissen. Kees Jansma en Martin Toet worden ook voorgedragen als lid van de rvc. ADO stelt Dick Advocaat aan als technisch adviseur, Zeljko Petrovic vervangt Henk Fraser als trainer.

Zoekt ADO Den Haag nog een spits? Hij staat klaar. D66-wethouder Tom de Bruijn herstelt nog van een hersenschudding, opgelopen bij de hockeyveteranen van KZ. Maar als hij er helemaal bovenop is, is-ie beschikbaar. ,,Het aanbod ligt er, mijn zaakwaarnemer is nog niet zover``, lacht de wethouder hard op de werkkamer van het stadhuis. Een groengele bal mét handtekeningen van de ADO-spelers ligt op de kast. De Bruijn is een voetballiefhebber, hij zit elke thuiswedstrijd op de tribune.

Inmiddels kan hij wel weer lachen om ADO. De rust is terug. Na maandenlange spanning rond de uitblijvende betalingen van Wang Hui neemt de wethouder financiën voor het eerst de tijd om terug te blikken op die roerige periode, begonnen in de zomer van 2014. ,,Wang was verliefd op ADO Den Haag. Op z`n iPhone liet hij trots fotootjes zien van z`n bureau in Peking. Daar stond dan allerlei ADO-parafernalia op.``

Ik vergelijk het met een vakantieliefde, waarbij twee jongeren uit totaal verschillende landen ervoor kiezen samen verder te gaan
Wethouder Tom de Bruijn
Vakantieliefde
De Bruijn is twee jaar geleden koud een paar weken wethouder als het tot dusver belangrijkste dossier in zijn portefeuille opspeelt. Het is geen geheim: de gemeente ziet liever een minder exotische koper. ,,Ik vergelijk het met een vakantieliefde, waarbij twee jongeren uit totaal verschillende landen ervoor kiezen samen verder te gaan. De ouders, in dit geval de gemeente, zien liever dat hun zoon met een buurmeisje uit het dorp trouwt.``

Maar een serieuze Nederlandse koper is er niet. De rest is geschiedenis. Wang Hui neemt maar liefst een half jaar de tijd om de aanschaf van ADO formeel af te wikkelen, de buitenwereld ziet taferelen van een beroerde voetbalsoap. ,,Ik vroeg me toen natuurlijk af wat er aan de hand was. Bedenken ze zich?``

Als Wang in januari 2015 uiteindelijk toch betaalt lijkt ADO`s toekomst veilig. De beslommeringen bij de voetbalclub verdwijnen dan ook weer van de radar van ex-topdiplomaat De Bruijn, die jarenlang de hoogste Nederlandse vertegenwoordiger bij de EU was.

Wang voor het ADO logo
Wang voor het ADO logo © anp
De aard van stille diplomatie is dat het stil blijft. Maar het was zéér intensief
Wethouder Tom de Bruijn
Hommeles
In november vorig jaar is het plots toch hommeles. De club verrast de gemeente met de mededeling dat eigenaar Wang Hui beloftes over miljoenenstortingen niet nakomt. Acute financiële problemen dreigen. ,,Dat wisten we daarvoor niet, nee. We hadden ook de afspraak dat ADO niets zou uitgeven dat nog niet binnen was. Maar kennelijk vertrouwde men op een eerdere schriftelijke afspraak.`` Vergeefs. Wang wacht tot april van dit jaar tot hij geld overmaakt.

Op het Forepark breekt eind 2015 paniek uit als de derde betalingsdeadline verstrijkt. Ook op het stadhuis groeit de onrust. Formeel heeft de gemeente met een gouden aandeel slechts een beperkte rol, emotioneel betekenen problemen bij de profclub echter heisa en hoofdpijn voor het stadsbestuur. De Bruijn weet alle ogen op zich gericht: wat gaat hij doen? Waarom vliegt hij niet naar China om hoogstpersoonlijk de creditcard uit de handen van Wang te grissen? En waarom komt de club niet in `Haagse handen`? Ras-Hagenees John van Zweden verwoordt de teneur bij supporters: ,,Als die walgelijke Chinees zijn verplichtingen niet nakomt, kan het zomaar afgelopen zijn met de club.``

De Bruijn hoort het allemaal aan. De oud-diplomaat doet zijn werk zoals vroeger, vooral achter de schermen. Hij probeert Wang te bereiken, maar ook De Bruijn slaagt daar amper in. Wat hij allemaal uit de kast heeft getrokken wil de wethouder niet kwijt. ,,De aard van stille diplomatie is dat het stil blijft. Maar het was zéér intensief.``

En het vreet aan hem. De Bruijn is wel wat gewend, als topambtenaar was hij bijvoorbeeld nauw betrokken bij de toetredingsonderhandelingen van Turkije tot de EU. Maar zelfs de ervaren bestuurder schrikt flink als de salarissen van het personeel op de tocht komen te staan. ,,Ik heb er slapeloze nachten van gehad. Dit is mijn meest intensieve dossier. Emotie speelt een grote rol. Je ziet hoe de club leeft. Dat slaat over. Je krijgt ook het gevoel: dit is ónze club.``

Supporters voeren actie tegen Wang.
Supporters voeren actie tegen Wang. © AD
De com­mu­ni­ca­tie­pro­ble­men tussen ADO en Wangs United Vansèn zijn weg
Wethouder Tom de Bruijn
Geen steun
Daarbij had de wethouder financiën vanaf dag één een ontnuchterende boodschap voor de club die naarstig op zoek ging naar alternatieven voor de yuans van Wang: geld lenen bij De Bruijn is geen optie. ,,De gemeente is geen bank. We hebben altijd gezegd dat ADO dit zelf moet oplossen.``

Als de Chinees op 1 april totaal onverwacht alsnog het geld overmaakt, keert de rust terug, ook met de komst van tal van nieuwe topmannen op sleutelposities.

Volgens De Bruijn staat ADO Den Haag er nu goed voor. ,,Er is veel enthousiasme, directeur Manders heeft de boel onder controle, toezichthouder Deetman brengt met zijn ervaring en gezag heel veel rust.``

De prille vakantieliefde tussen ADO en Wang is een zakelijk huwelijk geworden. ,,Dat is wel zo gezond voor een bedrijf. En de communicatieproblemen tussen ADO en Wangs United Vansèn zijn weg.`` Vansèn? Op z`n Chinees? De Bruijn lacht: ,,Ja, ik zeg Vansèn, ik weet niet hoor, maar zo zeg ik het.``

Er zijn vaste mensen aan beide kanten aangewezen die altijd bereikbaar zijn
Wethouder Tom de Bruijn
Communicatieproblemen
Kenners schamperen nog dat het zo lastig niet is om zaken te doen met een Chinees bedrijf - `half Europa doet het` - maar De Bruijn blijft erbij dat communicatieproblemen de boosdoener waren. Voorbeeldje: ,,Wij verwachten na een sms of e-mail meteen (De Bruijn slaat met vuist op tafel, red) een reactie. Zo schijnt het daar niet te werken.``

Dat gaat beter nu. ,,Er zijn vaste mensen aan beide kanten aangewezen die altijd bereikbaar zijn.`` Het goede contact met `Peking`, het verbeterde toezicht en harde begrotingsafspraken met de leiding moeten een vervolg van de voetbalklucht voorkomen.

Ondanks de massieve scepsis bij supporters en kenners gelooft de wethouder in de oprechte bedoelingen van de olijke Chinese voetballiefhebber. ,,Symbolisch daarvoor was de opvolging van Wigt. Manders stond al klaar, het was allemaal degelijk voorbereid, serieus aangepakt. Dat is een goed teken: Wang beseft ook hoe belangrijk het is om de club weer op de rails te krijgen.``

H@@GenEES schreef:

Joh rustig aan, de competitie begint pas over drie weken, dus tijd zat, en daarbij de nieuwe spelers hebben al getekend maar zitten alleen nog in de kast van Manders, echt waar gaat een top seizoen worden hoor... heb geduld, heb vertrouwen, gaat echt allemaal goed komen.

0_o

3 weken? Als het zo door gaat met de graafschap spelen we de eerste competitie wedstrijd in december wat een gezeik

MikeDH schreef:

Enige met echt inside informatie binnen de club was Frans .

Juist, en van zijn laatste shouts word je ook niet vrolijk

Beste Shouters,

Wang al 2 x niet aan zijn verplichtingen voldaan (maart / december)
Achterstand inmiddels 1,9 miljoen euro.
ADO hierdoor in zwaar weer.
18 december vergadering Raad van Commissarissen

Groeten Frans
Maandag 7 december 2015 om 13:26 uur Quote
Frans

Beste shouters

13.30 Persconferentie ADO Den Haag #kyocera-stadion

Groeten Frans
Maandag 7 december 2015 om 138 uur Quote
Advertentie


Frans
Beste shouters,

de Chinees is de ondergang van onze mooie club.
Hij brengt niets anders dan onrust en zijn speeltje ADO wat eens
onze trots was brokkelt zo week na week verder af.

De onrust binnen de club is nog nooit zo groot geweest.

Onze enige redding is het Haagse bedrijfsleven en de gemeente
en we weten dat die niet staan te trappelen.

Groeten en sterkte allemaal

Frans
Zaterdag 3 oktober 2015 om 22:58 uur Quote
Frans
Beste shouters,

Grote schoonmaak al in volle gang.
Niet alleen het kader maar ook in andere geledingen zal flink
de bezem gehanteerd gaan worden.
Gaat een een frisse wind waaien (hoe toepasselijk nu) en het
getob van afgelopen jaren laten we binnenkort achter ons ...
Nooit saai bij ons mooie ADO in bijna 110 jaar ...

Groeten Frans
Woensdag 28 januari 2015 om 12:56 uur

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Eeuwig Den Haag en 123 gasten.

Bekijk de topshouts