Tag: vader

Toon alle shouts

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Transferinkomsten speerpunt ADO
ADO Den Haag denkt nog een paar jaar nodig te hebben om het exploitatietekort weg te werken.
Lees het nieuwsbericht

Weer typisch geneuzel van marketingmannetje Manders.....

- In het verleden werden er "korte contracten" gesloten.
- Het aangaan van "4- of 5 jarige contracten" is de heilzame oplossing van Messias Manders voor de financiën bij ADO.

Als 1 van talloze voorbeelden hoe bij ADO in het verleden (vd Kallen) contracten werden gesloten:

Ebuehi kreeg in 2014 een contract voor 2 jaar met een eenzijdige optie voor nog 2 jaar. In maart 2016 (dus nog voor de komst van marketingmannetje Manders) heeft de club die optie gelicht.
Dat Ebuehi nu (waarschijnlijk) gratis de deur uitloopt, komt dus omdat marketingmannetje Manders al anderhalf met zijn fantastische Cars Jeans op zijn handen zit.

Het voordeel van 2- of 3 jarige contracten met eenzijdige opties, zoals vd Kallen en Beyersbergen ze afsloten voor de club, is dat een speler dus niet voor 2 jaar vastligt, maar wel degelijk voor 3, 4 of 5 jaar. Tegen voorwaarden die je van te voren kent.
Terwijl je er als club, als de speler tegenvalt, na 2 jaar gratis en voor niets vanaf kan.

Tenslotte: alle spelers waarvoor ADO sinds de komst van de Chinezen transfergeld heeft ontvangen (Hansen, Kramer, Marengo, van Duijnen) zijn naar ADO gehaald door vd Kallen....net als Kanon, Meijers en Bakker.

Messias Manders mag zijn Vader in de hemel op zijn blote knieën danken dat iemand hem Van As als technisch manager heeft opgedrongen, waardoor we nu een hele leuke selectie hebben staan, waar inderdaad spelers met verkooppotentieel zijn toegevoegd aan het lijstje dat er al was.

Klopt wat je zegt. De laatste jaren onder Steijn, Fraser en al die passanten tussendoor is er gewoon totaal niet aan klantenbinding gedaan. Zoals we toen zagen onder Brom.

Los van dat het niet leuk is een degradatiekandidaat te zien spelen en vier van de vijf wedstrijden thuis niet kunnen winnen. Erger is het dat het voetbal gewoon dramatisch was. Opbouwend ruk, passes over 10 meter die niet aankomen, taktiek ver te zoeken, gedemotiveerde spelers, weggespeeld worden door tegenstanders die het positiespel beter onder de knie hebben, een coach die defensief wisselt bij achterstand, dat soort pijn aan je ogen. Dan moet je wel heel diep fan zijn om elke twee weken weer naar het Forepark te gaan. En die mensen zitten momenteel op de tribune. Ik kan me goed voorstellen dat de voetballiefhebber met een emotionele band met de stad de laatste jaren weg is gebleven.

Iedereen wil graag een beetje bravoure zien bij Den Haag. Dat hoort gewoon bij onze club. Ja, kwalitatief staat er een betere tegenstander maar wij intimideren op het rond het veld. Erop klappen en met bluf die wedstrijd proberen te winnen. De laatste keer dat ik dat zag was in 2011 onder Brom, ook alweer een aardige tijd geleden. Met het elftal van nu, onder Groenendijk, lijkt dat weer een heel klein beetje terug te komen. Misschien is de wens de vader van de gedachte, maar dit seizoen doet me denken aan het Bromjaar.

Als ze het vast weten te houden dan zit het stadion in no time weer vol.

Jurriën schreef:

Kan iemand dit naar groenedijk appen?

Oh, is Fons stiekem de vader dan?

Advocaat bij Sparta is typisch de wens die de vader is van de gedachte voor het AD.

Edwin schreef:

Ze moeten de bron eens aanspreken... Als men die naam niet meer gebruikt, zal deze na een `tijdje` ook niet meer `misbruikt` worden.

Ga toch weg man, ze zongen: "Mijn vader zit bij de commando`s, mijn moeder zit bij de SS. Samen verbanden ze joden, want joden die branden het best"


Dan ben je gewoon een dikke zielepoot als je dat zingt als volwassen man.

Kees schreef:

@ JanJazz

Onderstaande wedstrijd zal jij je ongetwijfeld nog herinneren. 21 februari 1949.

http://www.adofans.nl/article/09182/Hoe-ADO-het-trotse-Ajax-met-6-0-verpletterde.htm

Toen was mijn vader vijf En ik nog niet geboren. Heb er niet zoveel van mee gekregen..

Robert Zwinkels: rust, regelmaat, ADO

Reon Boeringa
INTERVIEW

Na jaren van blessureleed en zitvlees kweken keept Robert Zwinkels (34) alweer een tijdje de pannen van het dak bij ADO Den Haag. Het verhaal van een eigenzinnige doelman, wiens loopbaan wordt getekend door veerkracht en geduld.
Het regelen van een interview met Robert Zwinkels heeft wel wat voeten in aarde. De doelman van ADO Den Haag vindt het leuk dat VI hem in woord en beeld wil portretteren, maar houdt de touwtjes graag zelf in handen. Dus het liefst tijdens een interlandperiode, zodat het gesprek zijn vaste weekritme niet verstoort. En waar menig profvoetballer zijn moment zou pakken wanneer het na jaren van tegenslag eindelijk een keer meezit, legt Zwinkels het voorstel voor een fotoshoot op een bijzondere Haagse locatie naast zich neer. ‘Ach joh, al die poespas. Dat hoeft van mij niet, hoor.’ Dus worden de kiekjes geschoten in het stadion van ADO. De fotograaf vraagt of Zwinkels boos de lens in wil kijken. Dat is dan weer geen enkel probleem voor de keeper. ‘Want dat doe ik al van mezelf.’
Het biedt een mooi inkijkje in het karakter van Zwinkels, een man van rust en regelmaat. Een man die volgens mensen die met hem werken soms erg op zichzelf kan zijn, lastig te peilen ook. Maar op een volgend moment uit het niets ineens de grap van de dag kan maken. Hoewel hij stam-oudste is, wordt ook hij gerust nog in de maling genomen, zoals laatst door Lex Immers. Toen de middenvelder op het clubkanaal de vraag kreeg voorgelegd welke ADO-speler nou het populairst is bij de vrouwen, antwoordde hij bloedserieus dat dit toch echt Robert Zwinkels is. Voor de goede orde: als kersvers vader leidt de familieman uit Wateringen waarschijnlijk het minst spannende privéleven van de hele selectie.
Aanleiding voor het interview is Zwinkels’ opvallende revival in het doel van ADO en daaraan gekoppeld zijn bijzondere staat van dienst. Het seizoen 2017/18 is zijn dertiende op rij in de Hofstad. Het maakt hem met afstand de langstdienende speler van de Eredivisie, bovendien is Zwinkels een van de weinige one-club-men (zie kader).
Ik weet nog dat ik de tunnel uitliep, zo naar Midden-Noord toe. Een vuurdoopje was dat, zeg
Robert Zwinkels
Hij speelde zelfs nog voor ADO Den Haag in Het Zuiderpark. ‘Dat was een tijd, hoor’, blikt hij terug. ‘Ik heb mijn debuut gemaakt in 2005, uit tegen Heerenveen. Een seizoen daarna speelde ik mijn eerste thuiswedstrijd. Ik weet nog dat ik vooraf de tunnel uitliep, zo naar Midden-Noord toe. Dat was een flinke tribune toen, hè. Dat gaf echt een kick. Een vuurdoopje was dat, zeg.’
Zwinkels is de enige ADO-speler die dat tijdperk meemaakte. Het maakt hem een van de gezichten van de club, al vindt hij dat zelf wel meevallen. ‘Voor mij zijn Lex Immers en Tom Beugelsdijk de gezichten van ADO. Mensen kunnen zich met hen identificeren. Zij stralen ADO uit, hebben die bluf en dat onverzettelijke. Ik heb dat niet zo. Hoeft ook niet, hoor. Ik ben geen stadsmens, ik ben een Westlander. Dat is heel anders.’
One-club-men in de Eredivisie

Speler Leeftijd Club Bij club sinds debuut
Robert Zwinkels 34 ADO Den Haag 12 jaar, 4 maanden
Bram van Polen 32 PEC Zwolle 10 jaar, 4 maanden
Mark van der Maarel 28 FC Utrecht 8 jaar, 10 maanden
KASSEN

Als je uit het Westland komt, kom je uit de kassen. Zwinkels groeit op in Wateringen, als middelste in een gezin met drie kinderen en gaat al vroeg aan de slag in de tuinbouw. ‘Ik zat in de ficussen. Stekkies maken, of die plantjes helemaal omhoogringen zodat ze volgens een bepaalde vorm blijven groeien. In de vakanties werkte ik er in de ochtenden, van zeven tot twaalf waren die diensten. Dan had je als twaalfjarig ventje aan het einde van de week altijd een mooi zakcentje. Dan was je de koning.’
Wanneer de jonge Robert Zwinkels ochtend na ochtend met zijn handen in de modder zit, staat in de familie al veel in het teken van de Haagse profclub, dan nog FC Den Haag geheten. Zijn negen jaar oudere broer Xander belandt rond die tijd namelijk in de eerste selectie en keept er uiteindelijk een handvol wedstrijden. Daarmee treedt Xander in de voetsporen van zijn vader Gerard, die in het tweede elftal van de club het doel verdedigde. Dat ook de jongste zoon gaat keepen, geldt in huize Zwinkels dan als vanzelfsprekend. ‘En ik kon het gelukkig direct goed.’
Begin dit jaar wordt Robert Zwinkels zelf voor het eerst vader, Denver heet zijn zoontje. ‘Het zou mooi zijn als hij later ook gaat keepen.’
Ondanks de familieband is het geen liefde op het eerste gezicht tussen Robert Zwinkels en ADO Den Haag. Als B-junior maakt hij de overstap van het Wateringse VELO naar de Haagse club. Als plattelandskind kan de doelman maar moeilijk wennen aan de mores bij de stadsclub, bovendien staat het reizen hem tegen. ‘Ik zat op de havo in Naaldwijk, vanaf daar was het nog een flink eind fietsen naar ADO.’ Dus na een jaartje gaat Zwinkels op eigen initiatief terug naar VELO.
Het is een beslissing die hem tekent. Waar leeftijdgenootjes alles opgeven voor hun profambitie, vindt Zwinkels een goed en vertrouwd gevoel dan al minstens zo belangrijk. ‘Ik was gewoon niet zo bezig met het profvoetballer worden als anderen.’ Zwinkels heeft namelijk een heel andere droom: hij wil piloot worden, het liefst in een F16. ‘Dat vond ik zo gaaf toen. Mijn ouders waren er iets minder enthousiast over, die wilden liever dat ik gewoon burgerpiloot werd. Leek me ook leuk.’
AJAX

Van een inschrijving voor de pilotenschool komt het niet, want net als hij zijn havo-diploma op zak heeft, staat Ajax op de stoep. Zwinkels gaat in op de aanbieding om in de A-jeugd te keepen. Dat de Amsterdamse club aanbiedt hem voor elke training op te halen en weg te brengen is wel zo prettig, want het is een flinke omslag. ‘Qua cultuur en ook fysiek. Alles ging 25 keer sneller dan ik gewend was. Het was aanpoten.’
Hij speelt er samen met onder anderen Wesley Sneijder, Nigel de Jong en John Heitinga. Door de wol geverfde toptalenten die dan al een half leven hebben doorgebracht volgens de wetten van een topclub. Nee, dan Zwinkels. Beschermd opgevoed en laat in de groei gekomen, loopt hij bij Ajax fysiek en mentaal op zijn tenen. ‘Ik kon aardig keepen, maar het heeft lang geduurd voordat ik een bal bij een doeltrap goed weg kon krijgen. Ik was wel een beetje jaloers op jongens die dat wél konden. Ik miste kracht.’
In Amsterdam is het knallen, knallen en nog eens knallen. ‘Wat voor de normale Ajax-speler een gemiddelde training was, was voor mij hartstikke zwaar. Ze hebben het vaak over belastbaarheid en belasting van een speler. Dat was toen een beetje uit balans bij mij. Daardoor heb ik wat vervelende blessures opgelopen. Ik kon bij Ajax moeilijk een keer zeggen: Nee, vandaag ga ik niet trainen. Tegenwoordig wordt er wat meer gekeken naar individuele ontwikkeling en belastbaarheid, maar dat was toen gewoon niet zo.’
Toch kijkt Zwinkels met plezier terug op zijn tijd bij Ajax. Hij traint uiteindelijk regelmatig mee met het eerste elftal en speelt twee bekerduels in het tweede, maar een doorbraak zit er niet in. In 2005 verlaat hij de club en een maand daarna begint zijn tweede Haagse tijdperk, een periode die inmiddels bijna dertien jaar duurt en daarmee een bijzondere status heeft verkregen.
Robert Zwinkels verricht een van zijn vele reddingen in het thuisduel met Ajax (1-1). Rechts Frenkie de Jong en Justin Kluivert.
Robert Zwinkels verricht een van zijn vele reddingen in het thuisduel met Ajax (1-1). Rechts Frenkie de Jong en Justin Kluivert.
BLESSURES

Maar wie in de VI-archieven duikt, vindt over Robert Zwinkels bar weinig terug. In zijn hele carrière gaf hij slechts één interview. Nieuwsberichten over hem zijn er wel te vinden. Wat wedstrijdreacties en contractverlengingen, maar vooral heel veel slecht nieuws. In sommige seizoenen leek het wel alsof hij een basisplaats had in de wekelijkse VI-rubriek Blessures & Schorsingen.
Zijn rechterknie zat Zwinkels tijdens zijn loopbaan keer op keer in de weg. Inmiddels is hij aan alle denkbare onderdelen wel een keer geblesseerd geweest. Voorste kruisband, achterste kruisband, meniscus en tal van kleine klachten die uiteindelijk te herleiden vielen tot een groter probleem. Het is mede daardoor dat hij ondanks zijn lange dienstverband pas dit seizoen de barrière van honderd competitiewedstrijden slechtte.
De oorzaak voor al die klachten ligt volgens Zwinkels in De Snelkookpan, zoals zijn tijd tussen 2000 en 2005 bij Ajax omschrijft. Als late instromer mist hij de inhoud en weerbaarheid die zijn ploeggenoten door de jaren heen hebben opgebouwd, maar er worden van de keeper wel dezelfde prestaties verwacht. Met alle gevolgen van dien. ‘Het is de prijs die ik heb moeten betalen’, is een uitspraak die bij dit onderwerp meerdere keren aan bod komt. ‘Pas veel later in mijn carrière heb ik een goede fysieke balans gevonden.’
Maar vóór die tijd loopt Zwinkels keer op keer tegen de limieten van zijn lichaam aan, zoals medio 2009. Na een sterke tweede seizoenshelft bij ADO is hij in beeld bij AZ en Feyenoord. Kort daarna raakt hij zwaar geblesseerd tijdens een trainingskamp in Suriname. Drie jaar later gaat het wéér verkeerd. Ajax wil hem graag terug als reservedoelman, maar Zwinkels kiest voor een nieuw contract in Den Haag, waar hij net een basisplaats heeft veroverd. Na een paar wedstrijden gaat het op een training opnieuw helemaal mis.
‘Dat was de zwaarste tijd die ik heb gehad. Ik speelde weer, het ging goed. Toen een draaimomentje op een training, een knak en je weet direct dat het seizoen voorbij is. Dan flitst alles even door je hoofd. Ik was eind twintig en dacht dat ik nog jaren lekker kon keepen. Ineens schoot door mijn hoofd dat dit weleens het einde kon zijn. Met die gedachten heb ik toen wel een paar dagen of weken rondgelopen, dat het in je hoofd zit om te stoppen. Maar uiteindelijk kom je weer in je ritme en ga je toch gewoon door.’
De vervelendste blessures komen in die tijd telkens op de vervelendste momenten, wanneer hij een stap omhoog kan maken of zich echt kan vestigen als vaste keeper in Den Haag. Toch doet Zwinkels niet aan wat-als-denken. Mijmeren over wat had kunnen zijn is volgens hem onzinnig: ‘Net als een koe in zijn kont kijken.’
GEDULD

Het sleutelwoord van Robert Zwinkels’ carrière is geduld. Het geduld om keer op keer een lang revalidatietraject aan te gaan. Het geduld om vervolgens weer achteraan aan te sluiten in de rij met ADO-keepers. ‘Toen ik jonger was, keek ik nog ver vooruit, maar als je een paar keer flink geblesseerd bent geraakt, word je realistisch. Dan accepteer je dat je op een bepaald moment niet meer kunt dan fietsen bijvoorbeeld. Zo heb ik me er altijd doorheen geslagen. Als je weet dat je negen maanden moet revalideren en je kijkt alleen over die negen maanden heen, maak je jezelf gek. Je moet van de kleine overwinningen genieten. Anders lukt het niet.’
Als je revalideert, moet je van de kleine overwinningen genieten
Sinds 2013 is Zwinkels onafgebroken fit. Geconfronteerd met dat gegeven klopt hij het haast geschrokken af op de tafel. Maar het heeft heel lang geduurd voordat hij een nieuwe kans kreeg in het doel van ADO, tot begin dit jaar om precies te zijn. ‘Ik heb er wel een tijdje rekening mee gehouden dat mijn kans verkeken was. Ik ben ook een realistisch persoon. Na mijn herstel deed Martin Hansen het gewoon goed. Dan ben ik iemand die dat erkent, zich in zijn rol schikt en het team van daaruit probeert te helpen.’
Weer geduld dus. Een eigenschap die in de huidige voetballerij schaars is, maar bij Zwinkels ruimschoots aanwezig. Misschien zelfs overvloedig. ‘Ik ben niet zo van het met mijn vuist op tafel slaan. Achteraf zijn er misschien wel momenten geweest waarop ik dat had moeten doen, maar ik heb het op mijn manier gedaan en daar kan ik mee leven. Als iemand beter is, dan ik ga ik geen stennis lopen schoppen. Ik zal nooit een moeilijke jongen worden.’
Ik heb er een tijdje rekening mee gehouden dat mijn kans verkeken was
Begin dit jaar wordt zijn lange wachten dus beloond. Zwinkels krijgt zijn kans na een rode kaart voor Ernestas Setkus en staat zijn plek daarna niet meer af. Opvallend genoeg valt Zwinkels’ entree in de basis vrijwel precies samen met de geboorte van zijn zoontje Denver. ‘Hij werd op 10 februari geboren. Een dag daarna kreeg Setkus rood tegen Go Ahead Eagles. Een week later stond ik in de basis.’ Zwinkels geniet van het vaderschap. ‘Maar om nou te zeggen dat het een roze wolk is… Hij wil nog weleens wakker worden ’s nachts, het is best pittig al met al. Maar als vader onderga je het gewoon. En gelukkig is mijn vriendin Laura een geweldige moeder.’
Maar toch: tussen de gebroken nachten en poepluiers door keept Zwinkels misschien wel beter dan ooit. In het VI-klassement heeft geen enkele keeper na twaalf speelronden zo’n hoog gemiddelde als hij. Zich daarover verbazen doet de Westlander niet. ‘Dit is gewoon mijn niveau, misschien kan het zelfs nog wel iets beter.’ Hoe het dan kan dat hij hiervoor ruim twee jaar op de bank heeft gezeten, weet Zwinkels eigenlijk ook niet. Hij geniet gewoon van het nu. Eindelijk langdurig fit én basisspeler. Het heeft ruim twaalf jaar geduurd, maar dan heb je ook wat.

CLUBLIEFDE

Met zijn 34 jaar ligt zijn carrière grotendeels in de verleden tijd. Het sportieve hoogte- en dieptepunt van die loopbaan zijn met elkaar verweven. In 2006 degradeert ADO in zijn laatste jaar in Het Zuiderpark uit de Eredivisie, waardoor de club in haar fonkelnieuwe stadion voor een paar duizend man speelt tegen onder meer FC Emmen en FC Oss. ADO staat dat seizoen een paar keer op omvallen, de salarissen kunnen amper worden betaald en in de winter is de ploeg diep weggezakt in het rechterrijtje. Maar dan beginnen de Hagenaars te klimmen en bereiken zij de play-offs. ADO overleeft twee ronden en speelt in de finale uit 2-2 tegen RKC Waalwijk. Thuis maakt ADO het af met een 2-1 zege, een dag die Zwinkels nooit zal vergeten.
‘Ik kijk het filmpje nog weleens terug. Een paar dagen voor die finale was de vader van Aleksandar Rankovic overleden. Hij was na de begrafenis snel teruggevlogen uit Servië, zodat hij met ons tegen RKC kon spelen. Toen Yuri Cornelisse de tweede goal maakte uit een penalty, rende hij langs Midden-Noord, dat volledig uit zijn dak ging. Daarna liep hij langs de middenlijn naar Ranko en viel hij hem in zijn armen. Als ik dat bekijk, krijg ik nog steeds tranen in mijn ogen, dat vond ik zo’n mooi moment. Daar zit voor mij alles in.’
Ondanks de verhuizing naar een bedrijventerrein, de Chinese overname en alle sores die daarmee gepaard ging, staat voor Zwinkels als een paal boven water dat ADO gewoon ADO is gebleven. ‘Het zit ’m in de mensen. Onze fysio Edwin Coret die hier al dertien jaar rondloopt, Lex Schoenmaker die nog op kantoor zit, dokter Ed Beefink die er al sinds mensenheugenis is, onze materiaalman Rob Ravenstein die er elke keer weer staat en natuurlijk de fans. Zulke mensen geven ADO een gezicht.’
Dat hij dat zelf inmiddels ook doet, daar wil Zwinkels nog steeds niet helemaal aan. ‘Het is leuk, hoor, dat ik de langst dienende van de Eredivisie ben. Maar het is niet iets waar ik naar toe heb gewerkt. Het is iets wat bij me past, maar ook iets wat maar gewoon is ontstaan en nu een bijzonder verhaal wordt.’ Als het aan Zwinkels ligt, bouwt hij zijn status als clubspeler nog een paar jaartjes uit. ‘Ik heb een bijzonder gevoel bij ADO, een emotionele binding. Ik loop hier bijna de helft van mijn leven rond en heb het naar mijn zin.’
Het liefst keept Zwinkels zeker nog een jaar of vier. Omdat hij het nog verschrikkelijk leuk vindt en genoeg verloren tijd heeft om in te halen, maar vooral omdat hij het jongste lid van de keepers-familie iets tastbaars wil meegeven. ‘Het zou toch prachtig zijn als mijn zoontje zich later nog herinnert dat zijn vader op doel stond bij ADO.’

Bert schreef:

Ik heb er heel wat jaartjes rond gelopen en heb hem nog nooit op horen scheppen over Che of Julian. Ik vind het een aardige vent en dat geld ook voor die andere trainers die daar rondlopen.

Maar goed nou klinkt het net of ik er aandelen in heb zitten wat niet zo is. Heb er goede ervaring mee en jongetjes echt beter zien worden.

Alleen Julian heeft maar weinig geleerd van zijn vader! Zeer overschatte voetballer en dacht dat ie de beste buitenspeler was in Nederland! Maten van mij hebben nog bij NAC gevoetbald met hem!

Wat pa Jenner doet is best oke, ik ben ook best te spreken over Wiel zijn methode die Jenner ook hanteert.

Bert schreef:

Marcellino ,

Je hoort mij ook niet zeggen dat iedere voetbal academie goed is. Die schieten als paddenstoelen uit de grond en er zullen best een aantal mindere bij zitten.

Die van Ton Jenner is goed. Hij benadrukt ook altijd dat ze bij hun eigen club weer normaal moeten doen. Maar bij hem moeten ze individueel trainen en pingelen tot ze er tureluurs van worden.

Training begint altijd met 1 op 1 strijden waarbij ze een actie moeten maken. Ze kunnen niets of niemand anders de schuld geven als ze het duel verliezen ligt het aan hun zelf.

Voor jongetjes van mijn niveau (kon zelf helemaal niet voetballen) is het niets en die haken af.

Maar ze halen daar wel uit wat er inzit. Mijn zoon speelt linksbuiten en dan is het wel handig als je iemand voorbij kan gaan, kan koppen en een voorzet kan geven.

Die vaardigheden heeft die bij Jenner geleerd en niet bij zijn eigen club. Dat geeft de vereniging ook zelf toe. Nogmaals de top gaat die niet halen en misschien stopt die wel over een paar jaar.

Ga toch weg met je familie Jenner!! Jenner junior dacht dat ie kon voetballen omdat zijn vader dat zei! Hij ging zelfs denken dat ie ongeveer de beste buitenspeler was van Nederland!

Anderlecht droom voor Boy de Jong
56 min geleden
Boy de Jong (23) zet vandaag zijn handtekening onder een eenjarig contract bij RSC Anderlecht, maar merkt dat zijn droomstap van Telstar naar de Belgische topclub direct onder een vergrootglas ligt. In België willen ze zijn komst niet los zien van de aanwezigheid van zijn vader, keeperstrainer Max de Jong.

"Dat wordt als nummer één reden genoemd en je weet dat je daarmee te maken krijgt, als je hiervoor kiest’’, zegt De Jong, die zijn vader (oud-doelman van onder meer FC Den Bosch en ADO Den Haag) in 2012 al met John van den Brom mee zag vertrekken naar de Belgisch kampioen. Hij kijkt er vanzelfsprekend naar uit om onder senior te gaan trainen. ,,Ik ben daar natuurlijk gewoon super trots op. Het is heel gaaf om samen met hem op het veld te staan. Het enige wat mijn vader hierin heeft betekend, is dat hij mijn naam heeft genoemd. Zoals ook andere namen zijn genoemd. De mensen van Anderlecht hebben alles verder afgehandeld. Hoe het allemaal is gegaan, dat weten de mensen van buitenaf niet. Geen lekkere binnenkomer? Ik zelf zit daar niet zo mee. Voor mij blijft het zaak het goed te doen en te bewijzen het niveau aan te kunnen waarvoor ik eerder ben opgeleid. Anderlecht geeft mij die kans.’’ Die club weet ook dat De Jong eerder als groot talent te boek stond bij Feyenoord en tot en met Oranje onder 19 alle nationale jeugdteams doorliep. Via PEC Zwolle en Telstar, wordt hij in eerste instantie derde doelman bij //Paars-Wit//. Hij heeft een jaar om zijn waarde te bewijzen voor de Belgische top. Zijn geldingsdrang wordt door de geluiden uit België alleen maar groter, maar het doet niets af aan zijn blijdschap. ,,Dit is gewéldig en ik heb ontzettend veel zin om te beginnen bij een club op Champions League-niveau.’’ Anderlecht weet vandaag, net als zijn oude club Feyenoord, welke ploegen het treft in de groepsfase van de Champions League. De loting begint vanaf 18.00.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

James, LemonHaze, Dang3r, PietF en 169 gasten.

Bekijk de topshouts