Tag: lijn

Toon alle shouts

BLEISWIJK-1 schreef:

Je mag zeggen wat je wil over de aanwinsten op deze box. Daar heb ik geen moeite nee.

Maar als ik eerlijk mag zijn. Gezien het feit dat we geen geld hebben en waarschijnlijk ook niet echt een heel goede uitstraling als opleidende club, ben ik erg te spreken over de aanwinsten dit jaar.

Afgelopen jaren werden een Hooi of Falkenburg vastgelegd en dacht ik......zie ik het nu verkeerd? Nu ben ik met alle 9 aanwinsten gewoon blij. Ik zie de potentie er wel van in. Van alle 9. En ja.....het is een gokje. Maar liever zo dan hoe het de afgelopen jaren ging.

Ik ben ook niet ontevreden over de aankopen tot nu toe. Er zit lijn in de aankopen tot nu toe; jonge speler met potentie. Goed om te zien.

Maar beetje kritisch zijn over genoemde spelers is juist leuk. Daarom vind ik de transferperiode ook het leukste. Hoopvol voor pareltjes, beetje spelers vergelijken. Kritisch zijn. Verrast worden, positief of negatief. Dat is juist leuk.

Dhvs schreef:

Jonas arweiler 23 jarige spits van utrecht hebben ze intresse in

Heb ik indertijd heel toevallig bij BVB in 2 zien voetballen. Kan me verder niets van herinneren maar gezien zijn statistieken veelbelovend in de lijn die Jol volgt.

Alles beter dan een uitgerangeerde spits van 87 die hier nog ff komt cashen.

Tommy schreef:

de enige die voorlopig boven het plafond mag gaan verdienen is pinas.
Als je die 3 jaar kan verlengen komt er binnen een jaar max anderhalf een club die er minimaal 2.5 miljoen voor neer legt zo bouw je aan een positieve balans.

Met Pinas zaten we al eerder in hetzelfde schuitje. Volgens mij verdiende hij echt nog steeds minder dan andere selectiespelers. Hij mag van mij op de lijn van het salarisplafond komen als hij daar wel voor wil blijven, hij gaat zijn mooie transfer over een jaar idd wel maken en dan verdienen wij er ook aan.
Of hij dat nog wil is het 2e, hij is te lang `ondergewaardeerd` gebleven. En dat bij een speler die je als eerste iets kan opleveren

gillah schreef:

Zeker. Is niet eens zo heel lang geleden dat Van Praag ten onrechte zei dat Fortuna niet meer bestond.

Zo zie je maar wat een beetje centjes en goede mensen op de juiste plek Tewerk kunnen stellen in niet eens zo’n gek lange tijd.

Jammer dat wij als club jaren stil hebben gestaan of zelfs achteruit. Als ADO vanaf dag 1 op 1 lijn hadden gezeten met uvs en goed beleid hadden gevoerd waar we dan wel niet al hadden kunnen staan.

Door Freek Jansen Freek JansenCULT
Een zomerdag in 2011 veranderde het leven van Jaap van Duijn (29). Een invalbeurt van vier minuten maakte van de aanvaller met de bos krullen dé cultheld van ADO Den Haag. Met de Katwijker gaan we terug naar de plek van zijn memorabele moment als eendagsvlieg.

VI vroeg de supportersverenigingen van alle Nederlandse profclubs een topdrie te maken van hun grootste culthelden. In deze derde week worden de laatste winnaars van de 34 clubs in een speciaal verhaal uitgelicht en uiteindelijk komt er op VI.nl een ultieme cultheld als winnaar uit de koker. Aanvullingen? Is er iemand over het hoofd gezien? Mail deze herinnering of anekdote naar mijncultheld@vi.nl.
‘Je houdt me niet voor de gek, hè!?’ Het is de derde keer in het telefoongesprek dat Jaap van Duijn controleert of hij geen onderdeel is van een klassieke voetbalgrap. Een speler laten opdraven voor een interview omdat hij een uitverkiezing heeft gewonnen en dan met een paar grapjassen klaarstaan om hem vol genoegen op te vangen en uit te lachen. Van Duijn heeft een sterk vermoeden dat hij deze keer het lijdend voorwerp van het staaltje voetbalhumor is. Hij kan maar niet geloven dat hij door de supportersvereniging van ADO Den Haag is verkozen tot dé cultheld uit de clubgeschiedenis. Daar komt bij dat hij onlangs een grap uithaalde met zijn trainer Sjaak Polak, door telefoonnummers stiekem te verwisselen, waardoor Polak iemand anders aan de telefoon kreeg dan hij verwachtte en in verlegenheid werd gebracht. Polak, zelf ook niet vies van een flinke dosis voetbalhumor, snauwde hem direct toe dat hij hem nog wel een keertje terug zou pakken. Voor Van Duijn was het duidelijk: de uitverkiezing tot cultheld in combinatie met een interview voor VI was dé aangekondigde grap van Sjaak Polak.

— Aanbevolen —
Stemronde 3: laatste 13 culthelden maken fraaie verzameling compleet
Stemronde 3: laatste 13 culthelden maken fraaie verzameling compleet
VI gaat op zoek naar de ultieme cultheld. Stem mee!

Als er aan het einde van het telefoongesprek met de huidige aanvaller van de topamateurs van FC Rijnvogels uit Katwijk toch een afspraak uitrolt voor een week later in het ADO-stadion, lijkt de twijfel bij de speler verdwenen. Het is echter van korte duur. Er volgt nog een app-bericht met nogmaals de vraag of het echt geen grap is en een paar uur later hangt zelfs Nathalie Nuiten aan de lijn. Ze is alweer vijf jaar weg als persvoorlichtster van ADO Den Haag, maar zag eerder op de avond wel plotseling de naam Jaap van Duijn op haar telefoon verschijnen. De Katwijker verzocht Nuiten om het toch echt nog een keer bij VI te checken. Hij voelde nattigheid.


PEPERNOOT
De totale verbazing en achterdocht bij Van Duijn is, nog los van de mogelijke fratsen van Polak, zeker niet zo vreemd. Michel Adam, Cor Lems, Lex Immers, Tom Beugelsdijk. Zomaar vier namen die voorbijschieten bij het beeld van een Haagse cultheld. En de lijst zou nog vele malen langer kunnen zijn, waarbij elke speler wel voldoet aan ingrediënten voor de uitverkiezing. Toch kozen de supporters van ADO Den Haag voor een speler die slechts negen minuten in de hoofdmacht acteerde. Jaap van Duijn. De naam zal bij het grote voetbalpubliek buiten de Hofstad dan ook niet direct tot de verbeelding spreken. Maar hoe anders is dat binnen de stadsmuren. Het Alle ballen op Japie roept bij elke Hagenees een glimlach op.

‘Zeker weten, Japie is uitgegroeid tot een absolute cultheld van onze club.’ Aan het woord is Jacco van Leeuwen, voorzitter van de supportersvereniging van ADO Den Haag. Hij kan zich de bewuste 21 juli 2011 nog kraakhelder voor de geest halen. Op een broeierige zomeravond trad de Residentieclub aan tegen het Litouwse FK Tauras, in de tweede voorronde van de Europa League. Nadat de eerste wedstrijd al met 2-3 was gewonnen, leverde de return in Den Haag een eenvoudige 2-0 zege op. Na afloop ging het echter niet over de plaatsing voor de volgende ronde. Alle aandacht was gevestigd op een kleine aanvaller, die vier minuten voor tijd in de ploeg kwam voor Tjaronn Chery. ‘Geloof me, werkelijk niemand had tot dat moment ooit van Jaap van Duijn gehoord. Maar Japie, een gozer uit Katwijk met een enorme bos krullen vergelijkbaar met die van de zanger Gordon in zijn hoogtijdagen, zette het hele stadion op zijn kop. Zodra hij zijn eerste stap binnen de lijnen zette, ging iedereen helemaal los. Het spreekkoor Alle ballen op Japie werd door de harde kern ingezet en dit sloeg gelijk over op de rest van het stadion.’

Daar bleef het zeker niet bij. De bal hoefde tegen de nietige Litouwers niet eens in de buurt van de destijds twintigjarige aanvaller te komen. Alleen al de verschijning van Japie op het veld was voldoende voor massale jolijt op de tribune. ‘We toverden met zijn allen echt alle liedjes tevoorschijn’, vervolgt Van Leeuwen. ‘Zing ik ajai Japie, Japie jee en Japie, Japie, we worden kampioen! Japie in Oranje!, We willen haar zoals Japie! en vooral vaak Alle ballen op Japie.’

Voor wie alles nog eens wil herbeleven is er gelukkig het internet. Nog altijd zijn er filmpjes te vinden met de reacties op de tribune, zelfs eentje waarbij elke seconde van de invalbeurt is vastgelegd. Het plezier spat ervan af, je ziet zelfs supporters massaal richting Van Duijn wijzen als een andere ADO-speler de bal heeft, om die speler aan te sporen de bal naar hem te spelen. ‘Japie deed geen schokkende dingen die wedstrijd, maar is vanaf het begin van zijn invalbeurt tot aan het slotsignaal luidkeels door het hele stadion toegezongen. Supporters hadden buikpijn van het lachen, dit was nog nooit vertoond, volgens mij nergens in de geschiedenis van het betaalde voetbal.’

JAPIE-PRUIKEN
De hoogste tijd om met Japie van Duijn negen jaar naar dato terug te keren naar de plek waar het allemaal plaatsvond. Het kostte wat moeite om hem te overtuigen, maar op deze vrijdagmiddag, wederom half juli, keert Van Duijn samen met zijn vader, ook genaamd Jaap, terug in het ADO-stadion. De krullen hebben plaatsgemaakt voor kort haar, vandaag bedekt onder een pet, en de jonge grillen voor een volwassenere blik. Maar de herinnering aan die dag is nog springlevend als we aan de rand van het veld staan.

‘Daar gebeurde het allemaal’, wijst Van Duijn richting de rechterkant van het veld. ‘Eigenlijk veranderde alles in mijn leven door die invalbeurt. Ik reed eerder op de dag als onbekende speler naar het stadion, ik was al blij dat ik bij de wedstrijdselectie zat. Drie weken eerder was ik aan de voorbereiding begonnen, nadat ik was overgekomen van de amateurs van Quick Boys. En toen stond ik opeens op het veld, zelfs in een Europees duel. Waarbij de supporters helemaal uit hun dak gingen. Hier droomt elk jongetje van twaalf van, en mij overkwam het gewoon. Al die aandacht. Echt volledig uit het niets. Het was een avontuur voor een stripboek.’


© Pro Shots/Willem Vernes
De Japie-hype duurde nog wel even voort in Den Haag. In de week na zijn debuut waren er in de stad al Japie-pruiken te koop. En ook de shirts met het hoofd van de jongeling erop en de tekst Alle ballen op Japie! kenden gretig aftrek. ‘Zag ik opeens supporters met mijn kapsel lopen’, vervolgt Van Duijn met een lach op zijn gezicht. ‘Ik weet nog dat ik een week na die wedstrijd in Den Haag even in het centrum ging winkelen. Het was gewoon niet te doen. Allemaal mensen kwamen op me af, iedereen wilde iets van me. Dat verschil maakte het zo absurd. Ik weet nog dat ik na die wedstrijd opeens allerlei media voor de camera te woord moest staan. Het was iets compleet nieuws voor me.’

`Die dag was mijn hoogtepunt en daardoor misschien ook wel mijn ondergang`

De blik op het veld haalt de herinneringen omhoog. ‘Waar ik ook bewoog op het veld, de bal kwam steeds naar me toe. En de spelers gunden het me ook. Ik weet nog dat we vlak voor het laatste fluitsignaal een vrije trap kregen. Wesley Verhoek, een topgozer, voelde de sfeer goed aan en gaf mij de bal. Ik kwam als rechtsbuiten in het veld, maar schoot die vrije trap met links rakelings naast. Jammer, anders was de avond ook in de statistieken vereeuwigd.’ Van Duijn weet nog goed dat zijn ploeggenoten destijds tijdens en na de wedstrijd de grootste schik hadden om hem. ‘Ik kwam van de amateurs, was twintig jaar, maar paste wel bij de club. Ik was een bluffertje, had een grote bek en vond het allemaal geweldig. Na afloop maakte Wesley Verhoek me nog gek, toen we voor de fanatieke supporters van Midden-Noord stonden. “Japie, je moet je shirt uitdoen”, zei hij. En ja, hoor, ik deed het direct. Stond ik daar met ontbloot bovenlichaam te springen voor de uitzinnige fans.’

Van Duijn kijkt vol genoegen om zich heen in het stadion. Sinds zijn eerste en enige seizoen in het ADO-stadion, kwam hij hier niet meer. ‘Ik weet niet waarom, en nu ik hier weer ben wil ik echt weer snel een keertje gaan, maar het is er eigenlijk nooit meer van gekomen. Maar ik vind ADO een mooie club, man, lekker rauw ook.’ Ook Jaap senior kijkt zijn ogen uit. ‘Kijk, daar zat ik op die avond, samen met mijn vrouw.’ Zijn vinger wijst naar de eretribune. ‘Als vader ben je wel een beetje gespannen als je zoon in het veld komt. Helemaal omdat het zijn debuut was. Maar die orkaan van sfeer en gekkigheid was voor ons ook een complete verrassing. Het was prachtig om te zien, prachtig!’

MCDONALD’S
In het voorbijgaan wordt Van Duijn plotseling opgemerkt. ADO-materiaalman Rob Ravestein moet twee keer kijken, maar herkent de blikken van de Haagse Puyol van destijds en heft spontaan de Alle ballen op Japie-song aan. Een innige omhelzing volgt, waarna tien minuten volgen vol gemeenschappelijke herinneringen aan een bijzondere tijd. ‘Tsja, die dag was mijn hoogtepunt en daardoor misschien ook wel mijn ondergang’, klinkt het tussendoor als harde, maar eerlijke conclusie uit de mond van de voetballer. ‘Ach, je hebt in ieder geval veel plezier gehad, weet je het trainingskamp in Spanje nog, Japie?’ Rob geeft een voorzet, die door Japie direct wordt binnen gekopt met een mooie anekdote. Maar eerst volgt nog wat meer achtergrondinformatie.

`Stond ik daar voor de neus van trainer Maurice Steijn met drie zakken McDonald’s eten, terwijl ik veel te laat was, en aardig wat drankjes op had`

‘Ik was snel populair in de selectie, omdat ik aansluiting had bij de gasten die net zoals ik wel een grote bek hadden. Met Wesley Verhoek, Lex Immers, Ahmed Ammi kon ik direct lezen en schrijven. Zij zeggen wat ze denken, houden van een geintje, en dat heb ik ook. Alleen het verschil was dat zij allemaal al minimaal honderd wedstrijden als prof achter hun naam hadden staan en ik net kwam kijken. Daardoor had trainer Maurice Steijn ook al snel zoiets van: Rustig aan jij, Japie. Alleen ik bleef gewoon mezelf en tsja, dan gaan dingen weleens mis.’

Van Duijn komt aan bij het moment van materiaalman Rob. ‘Trainingskamp, Spanje. We gingen met een groepje op stap en moesten voor een bepaalde tijd weer in het hotel terug zijn. Maar het werd veel later en na het avondje stappen gingen we nog even langs de McDonald’s. Zakken vol bestelden we, en die zouden we in het hotel dan opeten. Ik stapte voorin bij de taxi, met Wesley Verhoek, Lex Immers en Ahmed Ammi op de achterbank. Maar ik had geen geld meer op zak en dat wisten zij ook. Toen we bij het hotel aankwamen, gooiden zij hun deur van de taxi open en renden hard naar hun kamer. Weg waren ze. Zat ik daar, nog met de gordel om, zonder geld naast die Spaanse taxichauffeur, terwijl ik drie grote zakken met McDonald’s-voer op mijn schoot had. Ik proberen uit te leggen, maar ja, dat liep niet goed af.`

`Vervolgens spoedde ik me ook maar naar binnen, maar wie verscheen er in de lobby van mijn neus? Trainer Maurice Steijn, samen met looptrainer Jurgen Seegers, die dagelijks heel fanatiek bezig was met wat je wel en niet moest eten om fit te blijven. Stond ik daar met drie zakken McDonald’s eten, terwijl ik veel te laat was, en natuurlijk aardig wat drankjes op had. En ondertussen kwam een scheldende taxichauffeur achter me aan. Tsja, lul je daar maar eens uit… Toen ik na al het gedoe even later op de hotelkamers van die gasten kwam, gierden ze het uit van het lachen. Wat hádden ze een lol. En ik ook wel, alleen ik wist ook direct dat dit niet echt mee hielp in de jacht op speelminuten.’

In januari 2012 met Wesley Verhoek op zijn rug tijdens het trainingskamp in Spanje.
© Pro Shots/Willem Vernes
In januari 2012 met Wesley Verhoek op zijn rug tijdens het trainingskamp in Spanje.
Die jacht mislukte dan ook hopeloos. Een paar weken na zijn debuut mocht hij nog een paar minuutjes opdraven in een kansloos uitduel met FC Groningen. Daar bleef het bij. Hoe prachtig en imponerend zijn entree ook was, het was al snel weer over met Van Duijn. Het contrast was groot. Voor zowel de club als de supporters stond één ding namelijk vast in juli 2011: aan cultheld Japie ging ADO nog veel plezier beleven. Maar dat liep toch anders.

`De minuten die ik speelde, waren allesbehalve kleurloos. Zelfs mijn oma kijkt de filmpjes op internet nog weleens terug`

‘Dat bedoel ik met dat mijn hoogtepunt ook indirect mijn valkuil werd. Na drie weken beleefde ik mijn debuut, was alles geweldig en voelde ik me opeens echt speler van ADO 1. Iedereen enthousiast, iedereen lovend. Maar onbewust werd de lat daarmee ook heel hoog gelegd. Ik kwam niet meer van de bank af, belandde op de tribune, kwam zelfs wissel te staan bij Jong ADO en moest een paar maanden later ook nog eens meespelen met de amateurafdeling van ADO. Ik had altijd nog maar een amateurcontractje, een reisvergoeding van zevenhonderd euro per maand. Ik beleefde voor mijn gevoel teleurstelling op teleurstelling. Dat was zo apart. Terwijl ik zonder die krankzinnige avond en misschien een rustigere, geleidelijke weg veel meer had kunnen spelen. Maar dat is als, en daar doe ik niet aan. Joh, ik kijk ook niet negatief terug. Integendeel. Het bleef bij één seizoen ADO, maar het was wel een bijzonder jaar en ik heb ontzettend veel lol gehad. En de minuten die ik speelde, waren allesbehalve kleurloos. Zelfs mijn oma kijkt de filmpjes op internet nog weleens terug. En ik kan het zelf later weer aan mijn kinderen vertellen en laten zien. En nu dus gekozen tot cultheld van ADO, door de supporters. Dat is wel echt kicken.’

Dagelijks ziet Van Duijn het ADO-stadion liggen, maar rijdt hij er vervolgens voorbij. Richting het Westland, waar hij in het bollenbedrijf van zijn vader in Honselersdijk werkt. Samen met zijn broer moet hij op termijn het bedrijf gaan overnemen. De kwekerij en de bloemenveiling in plaats van het voetbalstadion. Van Duijn speelde in de jeugd van PSV en Feyenoord, kende een historische doorbraak bij ADO, maar werd vervolgens bij Spakenburg, Quick Boys, Noordwijk en Rijnvogels vooral een zeer verdienstelijke amateurspeler. ‘Maar wij zullen Japie nooit meer vergeten’, zegt Van Leeuwen tot slot namens de supportersvereniging van ADO. ‘Door zijn bijzondere voorkomen en door het meest bijzondere debuut in de geschiedenis van onze club. Hij is voor ons uitgegroeid tot een absolute cultheld!’

Haagse Haas schreef:

Dan baal je er zo van dat je die spelers dagelijks (samen met die geobsedeerde ooievaar) tot de grond toe moet afbranden, want jij zou natuurlijk nooit een lucratief contract tekenen, toch?

Gooz jij heb gister al laten zien dat jij bij de groep hoort zolang we niet degraderen is het goed.
Dus jij en ik komen toch niet op 1 lijn.
Fons is een wereld trainer en beugelsdijk hoort in het nederlands elftal. Fijne avond verder

Bolskie schreef:

helemaal mee eens.

Oké klinkt goed, ben benieuwd. Zijn goed bezig op de club!

Ze gaan echt de goede kant op...zijn positieve ontwikkelingen. En het is natuurlijk niet allemaal hosanna..Ticketing is niet volledig goed gelopen...introductie van shirts nou niet bepaald vlekkeloos maar de weg naar rome was ook niet zo maar ineens gebouwd. Er word naar mijn gevoel hard gewerkt en de vruchten beginnen ze te plukken. Hoop echt dat ze deze lijn door kunnen zetten en onderweg zullen ze nog wel wat tegenslagen hebben maar dat hoort er bij en zeker in deze corona tijd. Het is best dubbel het heeft je gered maar aan de andere kant word je ook geremd maar dat is enigzins wel goed. 10 kleine stappen is ook een paar grote stappen

Natuurlijk is een nieuwtje delen bij voorbaat niet negatief. Zeker als het om positief nieuws gaat.

Op sommige vlakken ben ik wel van mening dat bepaalde mensen ook loon naar werken verdienen. Raak je door gemotiveerd en krijg je voldoening. En wat de club ook probeert is adhv een bericht het teaser traject te volgen. Wat ik persoonlijk eigenlijk best leuk vind. Het zorgt voor reuring en mensen raken echt nieuwsgierig.

Als mij gevraagd word om iets niet te vertellen dan zou ik dat zeker ook niet doen. Soms kies ik zelf of ik iets dan wel vertel of niet. Er zit ook wel eens slecht nieuws bij en je wil ook geen paniek zaaien...

@ Kees haha tsja in lijn van hetgeen wat ik nu verkondig is het best lastig.
Maar vooruit haha hou wel van een puzzel. Thuishaven ligt niet ver vh Stadion af

barney0700 schreef:

Goed nieuws.

Dat zijn binnen 2 maanden toch al best een hoop extra inkomsten voor een paar jaar minimaal die 6 deals.... Beter spel op het veld, deze sponsors behouden en in die 2 -3 jaar een paar extra goed betalende sponsors erbij, een paar van de nieuwe talenten weten te verkopen voor een mooi bedrag en de wereld ziet er over een jaar of 3-4 heel anders uit.

Whishfull thinking misschien maar het begint toch wel ergens op te lijken zo onderhand. Vanaf het begin al blij met Hamdi en zeker zo met Jol erbij.

Het is natuurlijk ook wel een klein risico die ze nemen met veel jonge talenten maar wel een goed ingecalculeerd risico heb ik het idee. Zo en hoog salaris zullen ze niet hebben en als er 2 goed doorbreken en een miljoen plus opleveren dan heb je het financieel gewoon heel goed gedaan en is het de hoop om die lijn door te zetten met de eigen jeugd die al contracten hebben gehad.

KingBek schreef:

https://www.vi.nl/pro/jol-bouwt-aan-ado-waarom-hebben-wij-hier-geen-ziyechs-lopen?utm_source=headliner.nl&utm_medium=link&utm_term=free&utm_content=textlink&utm_campaign=Headliner.nl

Iemand die VI pro heeft en dit artikel ff met de box kan delen? Dank

Als middelpunt van het Technisch Hart geeft Martin Jol (64) vorm aan de bouw van een nieuw, herkenbaar ADO Den Haag. Het wordt een klus van de lange adem, maar de oud-speler en ex-topcoach van onder meer Tottenham Hotspur, Fulham, HSV en Ajax loopt er niet voor weg. ‘We teren hier al 45 jaar op een wedstrijd tegen West Ham United.’

In Waalwijk bedacht hij ooit de bouw van een kathedraal als metafoor voor de groei van RKC, maar in Den Haag blaast Martin Jol vooralsnog niet te hoog van de toren, want die staat net in de steigers. De ex-toptrainer zit tegenwoordig in het Technisch Hart van ADO Den Haag en legt op die manier heel langzaam een fundament waarop ‘gewoon weer een normale, gezonde club’ moet gaan ontstaan.

‘We willen er echt iets van maken’, vertelt Jol in zijn eigen skybox in het stadion, dat een kleine facelift heeft ondergaan. De Residentie-lounge is nu vernoemd naar de legendarische oud-trainer Ernst Happel, beneden is het plastic veld vervangen en ruikt het weer naar vers gemaaid gras. ‘Kom eens’, zegt Jol, ‘wat zie je daar bij de cornervlag? Daar waar nog een beetje kunstgras ligt, loopt het veld wat af. Op die manier kun je nooit een goede corner nemen, want dan kom je niet uit met je passen. Daar moeten we even wat aan laten doen.’ Jol is in zijn element. ‘Het zijn kleine dingen, maar daarmee begint wel alles.’

ADO Den Haag is niet op eigen kracht in de Eredivisie gebleven. Hoe groot acht u de kans dat de club dat volgend jaar wél lukt?

‘We hebben geluk gehad, doordat de competitie vanwege corona ongeldig werd verklaard, want zo moet je het zien. Ik vind het nog steeds een verstandige beslissing; je weet nooit of we het alsnog hadden gered. Neemt natuurlijk niet weg dat we blij zijn en toch ook een beetje nederig. Er zijn bij deze club jarenlang dingen niet goed gegaan en dat proberen we te veranderen. Stap voor stap, maar als ik naar het nú kijk, ben ik niet ontevreden. Er staat een basis waarmee we in ieder geval aan de voorbereiding kunnen beginnen, maar we zijn er natuurlijk nog lang niet. Naast een ervaren speler als Peet Bijen hebben we vijf nieuwe spelers gehaald. Jonge, talentvolle jongens van wie we denken en verwachten dat ze ons op termijn beter zullen maken. Het basiselftal is alleen nog nagenoeg hetzelfde als de ploeg die de afgelopen jaren allesbehalve stabiel heeft gepresteerd. Dat zie ik natuurlijk ook.’

Dus kunnen we niet veel méér verwachten van het nieuwe ADO Den Haag?

`We gaan niet ineens fluitend in het linkerrijtje spelen, nee`

‘We gaan niet ineens fluitend in het linkerrijtje spelen, nee. Maar stel je voor dat we die jonge gasten níét hadden gehaald. Die nieuwe spelers móésten we halen, ook al hebben we niet zo veel geld. Deze groep heeft ook nieuwe energie nodig.’

ADO eindigde vorig seizoen als voorlaatste met de oudste ploeg van de Eredivisie. Vijf basisspelers zijn ouder dan dertig jaar en liggen ook nu nog vast. Waar is het fout gegaan?

‘Je moet waarde creëren op het veld. Spelers ontwikkelen, ervoor zorgen dat ze van waarde worden voor je club en ze uiteindelijk met winst verkopen. Die spelers leid je zelf op of je haalt ze ergens anders op en maakt ze vervolgens beter. Zo doet vrijwel iedere club het. Maar hier is het de laatste jaren onvoldoende gelukt. Er moest niet voor niets na elk seizoen geld bij. Als je zegt dat wij de oudste ploeg hebben van de Eredivisie, dan stel je aan de ene kant vast dat we een te dure huishouding hebben, maar tegelijkertijd ook dat we te weinig kapitaal hebben staan op dat veld.’

Dat is een failliet businessmodel. Hoe verander je dat?

‘We zullen onze talenten moeten ontwikkelen om ze op termijn te kunnen verkopen. Tegelijkertijd beseffen we ook dat er pas kapitaal vrijkomt wanneer spelers die zwaar op de begroting drukken, zullen vertrekken. Dat is de spagaat waarmee we nu te maken hebben. We zijn momenteel in sportief opzicht afhankelijk van de revanchegevoelens van de oudere spelers. Zij moeten laten zien dat ze het in zich hebben deze ploeg te dragen en goed te presteren. We rekenen op hun eergevoel.’

U bouwt nu niet als trainer, u bent opzichter in plaats van uitvoerder.

‘Ik moet dus een trainer hebben met wie ik op één lijn zit. Aleksandar Rankovic is de uitvoerder en ik zal hem helpen waar ik kan.’

Rankovic is een totaal onervaren trainer die de wederopstanding moet gaan vormgeven. Neemt u een risico?

‘Alan Pardew kon bogen op heel veel ervaring en hij had het ook moeilijk. De vraag is dus: wat is ervaring? Ik was veertig jaar toen ik bij Roda JC terechtkwam, zo’n beetje de leeftijd die Rankovic nu ook heeft. Ik weet dus hoe hij zich voelt. Een jonge trainer wil twee dingen: overleven en een goed figuur slaan. Maar wij zijn als club ook bezig met de toekomst, dat kan weleens leiden tot botsende belangen. Ik weet namelijk ook hoe het is te moeten pronken met andermans veren. Bij Roda JC haalde Nol Hendriks de spelers en ik moest er wat van zien te maken. Voordat ik begon, verloren ze nog even met 8-0 van PSV. Ik stapte niet in een gespreid bedje, maar we eindigden bij de eerste vijf, wonnen de beker en haalden Europees voetbal. Niet dat ik dat verwacht van Ranko, hoor…’

Aleksandar Rankovic begint in Den Haag aan zijn eerste klus als hoofdtrainer.
© Pro Shots/Mischa Keemink
Aleksandar Rankovic begint in Den Haag aan zijn eerste klus als hoofdtrainer.
Rankovic moet wel luisteren?

`Uiteindelijk beslist Rankovic wie er speelt. Hij kan wel naar me luisteren, maar dat is wat anders dan dat hij moet doen wat wij zeggen`

‘We werken hier met een Technisch Hart en daar nemen we de beslissingen. Wie komt er wel en wie niet? Waar geven we geld aan uit? Ranko maakt natuurlijk ook deel uit van dat Technisch Hart. En dan kijken we ook naar de lange termijn. Maar uiteindelijk beslist de trainer/coach wie er speelt, híj maakt de opstelling. Hij kan dus wel luisteren, maar dat is wat anders dan dat hij moet doen wat wij zeggen. Het enige dat ik kan doen, is hem vertellen over mijn eigen ervaringen, zodat je als coach soms ook moet afstappen van wat je in je hoofd hebt.’

Leg uit.

‘Bij RKC Waalwijk had ik voor de rechtsbackpositie ooit Romeo van Aerde, Darije Kalezic en Michael Lamey, die weg moest bij Ajax. Hem stelde ik op; jonge jongen, geen ervaring, wel talentvol. Dat moet je dan wel durven als trainer, want een coach die net begint, zal kiezen voor Van Aerde of Kalezic. Alleen verkochten we na een jaar Lamey voor een recordbedrag aan PSV, snap je? Een trainer moet meehelpen aan het creëren van waarde op het veld en soms gaat dat een beetje ten koste van zijn hang naar veiligheid of reputatie.’

Kunnen loslaten, is dat het moeilijkste voor een beginnende trainer?

‘Wie heeft-ie nu weer gehaald? Dat dacht ik bij Roda JC ook weleens als Nol met een nieuwe speler aankwam. Maar dan zei-ie: “Martin, hij is goeoeoed”, met die zachte G. Had Nol met Jos Daerden of Erik Gerets gebeld. Die mensen namen hem niet in de maling, hij vertrouwde op ze. Moest ik dat dan níét doen?’

Bouwen in Den Haag is moeilijker dan ergens anders, door het verwachtingspatroon dat er toch is.

`Het is hier, op een paar uitschieters na, al dertig jaar onder de maat`

‘Ik ben 64 jaar, ik laat me daardoor niet op de kast jagen. Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Dus ik heb van mezelf en van mijn mensen hoge verwachtingen, maar als het gaat over de club… Welke verwachtingen dan? ADO Den Haag is niet in 2016 top en twee jaar later ineens wat minder. Het is hier, op een paar uitschieters na, al dertig jaar onder de maat. Bij een grote stad als Den Haag hoort normaal gesproken qua status een Eredivisie-club die structureel deel uitmaakt van de subtop. We teren hier al 45 jaar op een wedstrijd tegen West Ham United, waar ik als speler toevallig ook bij was. En verder: een paar oplevingen onder Vujadin Boskov, Rob Baan, Rinus Israel en John van den Brom, die zich via de play-offs plaatst voor Europees voetbal en gelijk eruit vliegt tegen Omonia Nicosia. Dat gaan we nu proberen te veranderen, maar dat doe je niet in een maand. Daarvoor is visie nodig. Zoiets kost tijd, bloed, zweet en tranen, en onderweg zullen we best een paar teleurstellingen te verwerken krijgen.’

Als commissaris van ADO Den Haag stond u ooit lijnrecht tegenover grootaandeelhouder United Vansen. Nu werkt u samen met de Chinese eigenaren. Hoe valt dat te rijmen?

‘Heel simpel: ik had toen een andere rol. United Vansen had beloofd het verlies in het eerste jaar na de overname te compenseren, daar had Hui Wang voor getekend. Ging om tweeënhalf miljoen euro en via de Ondernemingskamer hebben we dat uiteindelijk afgedwongen. Maar daarna verviel de afspraak en moest de club toch weer aankloppen bij United Vansen. Wij hebben toen als rvc gehandeld in het belang van de club, terwijl ik Wang al in die tijd ook wel begreep.’

De ongezonde bedrijfsvoering die hij zag, zag u ook?

‘Ik kan me herinneren dat de club zes miljoen aan inkomsten had begroot, maar dat er maar voor drie miljoen binnenkwam. Dan weet je op voorhand dat je drie miljoen tekortkomt. Wat is het dan fantastisch als je een aandeelhouder hebt die bijpast. Met tegenzin, maar ze deden het wel. En het ging maar door, ieder jaar weer in de min. Ik kan me nog één zin van Wang goed herinneren, toen ik samen met Wim Deetman, Kees Jansma en Martin Toet als commissaris tegenover hem zat. “Waarom geven jullie ons de schuld en niet het management?” Hij heeft gelijk, dacht ik. Op dat moment was het onze prioriteit dat geld binnen te krijgen zodat de club in ieder geval kon blijven bestaan. Maar wat Wang toen zei, ben ik nooit vergeten.’

De Chinezen hebben intussen vijftien miljoen verlies gecompenseerd.

‘En ik snap ook dat ze de club niet hebben overgenomen om elk seizoen miljoenen bij te leggen. Als je dan kijkt naar het beleid dat gevoerd is... Bjørn Johnsen is voor een flink bedrag naar AZ vertrokken, maar helaas was het een uitzondering. Dit jaar alleen al hebben we een verloop van twintig spelers. Afgelopen zomer kwam er een aantal, in de winter met Pardew weer een stuk of acht en momenteel zijn we opnieuw bezig. Dat verloop is te groot, zonder dat we de zekerheid hadden dat er ieder jaar een Johnsen tussen zat. Te veel spelers kwamen en gingen, en het leverde niks op.’

U begon tegelijk met Alan Pardew. Hij haalde acht spelers naar de club die weinig hebben toegevoegd. Had u niet kunnen ingrijpen?

`Misschien hebben we wel te veel vertrouwd op het netwerk van Alan Pardew`

‘Pardew had zijn voorwaarden en er was de druk van tijd. De club moest snel handelen en misschien hebben we wel te veel vertrouwd op het netwerk van Alan. Ik was net binnen, moet ik dan een ervaren Premier League-coach vertellen wat hij moet doen? Ik kon niet méér doen dan mijn zorgen uitspreken. Dat is dan de consequentie als je geen verantwoordelijkheid draagt. Dan hóéven ze niet per se naar je te luisteren.’

Het salarishuis van ADO Den Haag kroop richting de vijf miljoen euro, dat van Sparta Rotterdam ligt onder de vier. Heeft deze club niet gewoon op te grote voet geleefd?

‘Ik denk dat je een terechte conclusie trekt. Maar ik begrijp het wel: ze wilden in de Eredivisie blijven, alleen heeft het met visie en beleid al dertig jaar niets te maken. Van alle grote clubs in grote steden is ADO Den Haag de enige die geregeld eruit vloog. Deze club wordt dan ook al zo’n dertig jaar geregeerd door buitenstaanders. De tijd dat ADO-legenden zoals Herman Choufoer en Eddy Hartmann de club leidden, is nooit meer teruggekomen.’

Sfeer in het stadion van ADO Den Haag.
© Pro Shots/Dennis Wielders
Sfeer in het stadion van ADO Den Haag.
Daarin ziet u een verband?

`Weet je wat nou typisch Haags is? Mensen van buiten de kans geven en mensen uit eigen stad op voorhand afserveren`

‘Hans Walraven reed ooit op een motor Het Zuiderpark in en werd voorzitter. Dat had geen Hagenaar ooit kunnen doen. Ook ik niet en ik heb met deze club een keer de beker gewonnen en twee keer Europees gespeeld. Weet je wat nou typisch Haags is? Mensen van buiten de kans geven en mensen uit eigen stad op voorhand afserveren. Hagenaars zijn veel te kritisch op elkaar.’

Zou je kunnen stellen dat het bij deze club al onrustig is sinds de fusie?

‘Daar heb je wel een punt. In 1971 werden we FC Den Haag. Holland Sport hield op te bestaan, de licentie lag bij de HFC ADO, de moederclub. Van rood-groen werden de clubkleuren geel-groen, die van de stad Den Haag. Het gevolg was dat de club nooit een eigen gezicht had. In al zijn lelijkheid zijn dat mooie kleuren, geel-groen, maar je kunt net zo goed zeggen dat het niet de lekkerste combinatie is. Alleen: ze zijn van de stad en ik ben ze mooi gaan vinden, nog steeds. Nog altijd is er discussie. Wat is het nou? Rood-groen? ADO, FC Den Haag? Geel-groen? FC Den Haag ADO? ADO of FC, uiteindelijk ADO Den Haag. Het is een gek soort dualisme. De oude garde wil ADO, de nieuwe generatie is meer FC Den Haag. Ik mag het zeggen, want ik heb bij allebei gevoetbald. Begonnen met Tscheu La Ling, Martin Toet, Johnny Dusbaba, Aadje Kila en Leen Swanenburg bij ADO, waar we als jonge gasten een contract kregen.’

Hoe is dat op te lossen?

‘Door consequent Den Haag te blijven benoemen. Dus niet: Trots op ADO. Of: ADO, onze trots. Nee: Trots op ADO Dén Háág.’

Bij uw aanstelling zei u dat ADO Den Haag weer een Haagse club moet worden. Legt u eens uit waarom dat zo belangrijk is.

`Ik zie er wel een uitdaging in om door middel van sport, in dit geval voetbal, Den Haag weer één te maken`

‘Omdat deze club niet zonder de stad kan. Ik ben erachter gekomen dat alle inwoners van Den Haag, en vooral de allochtone mensen, helemaal gek zijn van die stad. Toen wist ik dat we iets niet goed deden. Waarom hebben wij hier geen Ziyechs lopen? Heel veel goede voetballers komen uit Den Haag en ze spelen overal, behalve in hun eigen stad. Als ik nu al die scoutingslijsten zie met spelers, dan komen er zo veel uit Den Haag, dat is eigenlijk niet te geloven. Maar ja, tegelijkertijd: dit is ook een verdeelde stad, er is weinig saamhorigheid. Ik zie er wel een uitdaging in om door middel van sport, in dit geval voetbal, Den Haag weer één te maken. De gemeente dacht ook zo en zou in het oude Zuiderpark een sportparadijs bouwen… Nou, er staat nog geen bankje om op te zitten.`

`Alles in deze stad is steeds minder geworden. Vijftien jaar geleden waren we in Den Haag de beste in handbal, ijshockey, korfbal, waterpolo. Alle kampioenen, nationaal en Europees, kwamen en komen uit deze stad. We hadden ook de meeste en beste clubs in het amateurvoetbal. Het bondsbureau stond hier, we hadden Jan Huijbregts als secretaris van de KNVB, de legendarische Herman Choufoer als lid van het sectiebestuur betaald voetbal, scheidsrechters zoals Mario van der Ende, John Blankenstein en Dick Jol, de grootste zaakwaarnemers kwamen hier vandaan… Gek verhaal, maar de waarheid. En nu is alles weg.`

`Richard Krajicek is misschien wel onze grootste sporter, winnaar van Wimbledon ooit, maar hij organiseert in Rotterdam een toernooi. Terwijl we in Den Haag de mooiste tennisclub van Nederland hebben. Die ligt zo midden in de duinen, op een steenworp afstand van het Kurhaus, maar ze kunnen door gebrek aan subsidies geen toernooi organiseren. Dat is Haags: een verdeelde stad, met ambtenaren die van buiten komen en het ook niet weten. Al heb ik nu het idee dat de nieuwe wethouder er wél gevoel voor heeft.’

U hebt grote plannen met de club, maar de jeugdopleiding is gedegradeerd naar een lokale certificering.

‘Dat niet, maar dat het bijna wél is gebeurd, vind ik al erg genoeg. Gelukkig heeft onze nieuwe Performance Director Albert van der Dussen op tijd ingegrepen en ervoor gezorgd dat we weer nationaal zijn gecertificeerd. Behalve dat het twee ton aan subsidie oplevert, is het ook belangrijk voor de uitstraling van je club.’

De hoogste jeugdteams spelen niet op het hoogste niveau.

`Bij de wedstrijden van onze jeugd komt iedereen kijken, het was een soort warenhuis waar je zó spelers kon ophalen. Die tijd is voorbij`

‘Ook een doorn in mijn oog. Ik wil een goede opleiding, punt uit. Ik hoorde voorheen alleen maar: Het gaat zo goed, al onze spelers lopen bij grote clubs. Komen ze met Joshua Zirkzee als voorbeeld. Ja, die zit bij Bayern München, maar ging wel eerst even naar Feyenoord. Die tijd is voorbij. We geven onze spelers nu gewoon contracten, zoals het hoort. Bij de wedstrijden van onze jeugd komt iedereen kijken, het was een soort warenhuis waar je zó spelers kon ophalen. Maar nu weten we naar wie ze komen kijken en op maandag laten we die jongens en hun ouders komen en tekenen ze gewoon een contract bij ADO Den Haag.’

Nu nog het opleiden zelf.

‘Daarmee zijn we druk bezig, alles gaat op de schop. Onze aanpak wordt echt gepersonaliseerd. 1000 touches a Day, is het motto. Niet tien keer raken, of elf-tegen-elf dat ze maar een paar keer aan de bal komen, nee, duizend keer die bal raken per dag. Het wordt meer benaderd als een individuele opleiding, het niveau over de hele linie moet omhoog en snel ook. Bij Tottenham Hotspur werkten we al op die manier. Dat was nog met Ricardo Moniz, van wie ik het nog steeds jammer vind dat-ie niet meer bij me is als techniektrainer. Maar hij koos zijn eigen weg en wilde hoofdcoach worden, terwijl ik niemand ken die zo veel tijd en energie in spelers steekt en ze ook nog eens aanwijsbaar beter maakt

Als we dan toch de metafoor nemen van de kathedraal, hoever bent u dan met de bouw in Den Haag?

`Ik merk hier dat ze soms dingen niet zeggen, misschien omdat ze vinden dat ik overal wat over te zeuren heb`

‘Er staat nu misschien een muurtje, maar dat is al meer dan niks. De grootste winst die we hebben geboekt tot nu toe, is dat de meeste mensen wel voelen dat er nieuwe energie is binnen de club. We vergeten de eigen jeugd niet meer, proberen goede, jonge en talentvolle spelers aan ons te binden en werken met z’n allen keihard. Mohammed Hamdi noem ik altijd de hardst werkende directeur in het Nederlandse betaalde voetbal, Albert van der Dussen maakt hier overuren, Taco van den Velde gaat de scouting aansturen en het technisch management bij de bvo structureren, de jeugdtrainers zijn weer enthousiast en met Rankovic hebben we een ambitieuze trainer die zich wil bewijzen. En dan willen ze ook nog met mij werken, want dat is niet makkelijk. Ik merk dat ze soms dingen niet zeggen, misschien omdat ze vinden dat ik overal wat over te zeuren heb. Ze hebben gelijk, ik ben soms ook ondoorgrondelijk en had op sommige momenten liever wat vaker op de tennisbaan gestaan. Maar ik heb ook altijd gezegd dat als ADO Den Haag mij echt nodig heeft, ik zou gaan helpen. De consequentie is dat ik het dan ook goed wil doen en dat maakt dat ik enorm betrokken ben. Omdat ik geloof dat het kán.’

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Rob2002, Dhfcdh, Bleek, James, ton, Vink en 160 gasten.

Bekijk de topshouts