Tag: niveau

Trending: volendam ideho peupion spelers bonis vrijdag

Toon alle shouts

haagse-Dick schreef:

Dan moet Wang het waarmaken anders ben ik ook tegen. Zijn kans is dan iemand neer te zetten die luistert naar de baas. Dan ken je echt beoordelen!

We zouden volgens wang groeien naar een hoger niveau we zullen het zien komend seizoen

BLEISWIJK-1 schreef:

Nog een jaar en je bent van Schaken af. Het is niet anders.

En Havenaar gaan ze gewoon verkopen. Dat is salaris + transfersom.

Heb je nog een (echte) groot verdiener over. Duplan! Maar die is ze geld wel waard geweest. Daar kan ik mee leven.

Oh en Havenaar is het niet waard maar Duplan wel, nou sorry hoor maar dan gaan we weer naar niveau V Duinen met 5 goals per jaar!

Maar wel mee eens als verkopen noodzakelijk is maar daarmee verkoop je ook doelpunten!

Langebach2 schreef:

Het is mij nu wel duidelijk dat Wormgoor en Derijck vertrekken. Kristensen denk ik ook. Ik zou zeggen probeer Fischer en Stans van Excelsior erbij te halen en Kabasele van de Graafschap. Schaken kan dan ook vertrekken.

Ik hoop niet dat deze spelers komen. Dan ga je echt naar het niveau de Graafschap.

Iets meer talent mag wel...

R.E. schreef:

Sorry, ik heb Fraser nooit een topper gevonden ... Ik ben bang dat hij jouw argument gaat gebruiken om zijn eigen falen weer goed te praten, maar het blijft een feit dat hij geen stabiel presterend team en, nog belangrijker voor het publiek, een aantrekkelijk spelend team kan bouwen. Vorig jaar was er slechts 1 uitoverwinning. Fraser zegt bijna in elk interview dat er zoveel vooruitgang zit in het team, maar dit jaar wordt het aantal thuisoverwinningen waarschijnlijk zelfs lager (tot nu toe slechts 4) dan vorig jaar, lukt het weer niet om twee overwinningen achter elkaar te boeken en wordt het publiek (om het zacht uit te drukken) niet bepaald verwend met aantrekkelijk spel. Dan ben je volgens mij geen topper en dan valt het met die zogenaamde vooruitgang ook wel mee ...

Maar we hebben ook geen top materiaal, Duplan en Havenaar dragen het 11tal de rest is gewoon top J-liek niveau en die kunnen een goede dag of een slechte dag als vandaag hebben... Ik geloof niet dat een andere trainer meer dan plaats 10/14 uit deze spelersgroep haalt... Ik vond het nog steeds een kutrainer omdat die constant de zwakste schakels blijft opstellen (remember Schet) maar qua resultaat is het helemaal not niet zo slecht, cambuur zou er voor tekenen

Dannyy schreef:

Wij zijn als club pas groeiende als wij het scoutingsapparaat op orde krijgen. Dat kunnen nu de supporters nog beter op dit moment.

Schermen
stoeltjes
geld van Wang
Havenaar
Schaken(al heb je er nu weinig aan)
Duplan
Plek 8 in zicht

Maar om de meeste groei te maken dan denk ik aan bestuurlijk niveau

Jordy schreef:

Willem II is echt bagger de laatste tijd daar zijn ook 3 punten te halen

Plek 8 is gewoon nog reeël. Zeker als je thuis normaal speelt (ong. niveau FC Twente thuis). Moet je wel veel punten pakken tegen de clubs onder ons, iets waar we soms weleens in falen...

Artikel over Tom van Weert ; betaalbaar en transfervrij

Elk jaar weer knokken in een loopbaan vol obstakels
Nooit was Tom van Weert (25) onomstreden. Altijd moest hij zich extra bewijzen en terugknokken na tegenslagen. Het eeuwige twijfelgeval heeft bij Excelsior afgerekend met de scepsis en maakt zich op voor een nieuwe uitdaging.
‘En waar ben u dan precies van?’ De vraag in onvervalst Rotterdams houdt het midden tussen oprechte interesse en goedbedoelde argwaan. Of er toevallig ook koffie is, luidde de vraag aan Rina, beheerster van het spelershome van Excelsior. Ondanks het zonnetje is het buiten koud. De digitale klok annex thermometer geeft zeven graden aan, maar de snijdende noordoostenwind blaast daar rigoureus een paar graden van af. Een warm bakkie zou zeer welkom zijn. Het blijkt geen enkel probleem, mits we zelf even de rol van barman willen vervullen. ‘Natuurlijk joh, pak maar. Weet je hoe het apparaat werkt?’

Daags voordat Excelsior met 2-1 verliest bij FC Utrecht, regeert de rust op Woudestein. Soepel gaat het dit seizoen allerminst, maar van acute degradatiestress is geen sprake. Op de training van vanochtend is welgeteld één supporter afgekomen. De spelers werken nabij de Erasmus Universiteit ongestoord hun oefeningen af, zo nu en dan gluurt er een passerende student nieuwsgierig door het hek van het stadion naar binnen. De enige opwinding die er is, ontstaat wanneer we de machine per ongeluk de opdracht geven om twee kopjes koffie in één bekertje te gieten.

Tom van Weert lacht als hij hoort over de gastvrijheid van Rina. ‘Ja, mooi hè? Dat is Woudestein: altijd open huis.’ De aanvalsleider van Excelsior is een paar uur na de training aangeschoven in Pollevie, een hip restaurant op een steenworp afstand van zijn huis in Den Bosch. Hoewel hij inmiddels al bijna twee jaar in Rotterdam voetbalt, wonen Van Weert en zijn Deense vriendin Maria nog altijd in de stad waar hij als voetballer groot werd. De twee leerden elkaar vijf jaar geleden kennen op Mallorca, waar hij met FC Den Bosch het seizoen afsloot, en wonen inmiddels in een fraai appartement net buiten het Bossche centrum.

Amateurclub

Van Weert voelt zich op zijn plek bij Excelsior. ‘Het is er lekker gemoedelijk, kleinschalig. Het doet in veel dingen een beetje denken aan een amateurclub. Dat is ook de kracht van Excelsior en de reden waarom ik destijds voor die club heb gekozen. Als ik daar twee wedstrijden op rij wat minder zou spelen, zouden niet meteen alle kranten vol staan, bedacht ik me. Ik kan me rustig ontwikkelen, onder begeleiding van goede mensen. Want vergis je niet: alles is bij Excelsior uitstekend geregeld. De hele staf is sinds mijn komst elke dag met me bezig geweest. Zij hebben me helemaal wedstrijdfit gekregen. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, daar hoeven we niet moeilijk over te doen.’ Van Weert is de eeuwige twijfels voorbij.

‘Ik viel op door
het maken van doelpunten, maar verder blonk ik nergens in uit’
Tom van Weert
Twijfels die al vroeg ontstonden. Al sinds Van Weert op tienjarige leeftijd de stap maakte van zijn amateurclub RKVV Sint-Michielsgestel naar de profclub van een paar kilometer verderop, was er scepsis. Zelden had hij in de winterstop al de zekerheid dat hij ook een jaar later nog bij FC Den Bosch mocht spelen.‘Nee, zeker niet. Ik had toen al die ene grote kwaliteit: doelpunten maken. Daardoor viel ik altijd wel op. Maar verder blonk ik nergens in uit. Ik was nooit de grootste, nooit de sterkste, nooit de snelste, nooit de meest technische. Pas in de A-junioren ben ik doorgegroeid van een gemiddelde speler naar een van de beteren in de jeugdopleiding.’

Van Weert debuteerde in 2008 in het eerste elftal van de Bosschenaren, maar tot een definitieve doorbraak kwam het lange tijd niet. In 2010/11 werd Fons Groenendijk zijn huidige trainer bij Excelsior aangesteld in De Vliert, maar hij gebruikte de blonde spits vooral als invaller.Van Weert leerde wat het is te moeten knokken voor zijn plek, te vechten tegen de vooroordelen. ‘Als jij door iedereen altijd wordt bestempeld als het toptalent, dan kan het ook té makkelijk gaan. Dan gaat alles goed, tot er iets verkeerd gaat en je karakter moet tonen. Neem Danny Verbeek (nu NAC Breda, red.). Wij zaten in dezelfde lichting. Hij was van nature een veel betere voetballer. Ik moest stukken harder werken om hetzelfde te bereiken. Elk jaar weer knokken om het volgende team te halen, daarna om het eerste te halen, daarna om basisspeler te worden, daarna om een stap hogerop te maken. Als ik één ding heb geleerd, is dat niks vanzelf gaat.’

‘Als ik één ding heb geleerd,
is dat niks vanzelf gaat’
Het heeft Van Weert gevormd tot wat hij nu is: een pure winnaar die niks wil laten liggen. Die mentaliteit zat er al vroeg in bij de Brabander. ‘Met mijn jeugdteam bij de amateurs speelden we ooit een toernooitje waarop we het niet zo goed deden. Ik had als enige alles gespeeld, dus in de laatste wedstrijd die nergens meer om ging moest ik even tien minuutjes naar de kant. Maar dat deed ik gewoon niet, ik weigerde. Mijn trainer kwam het veld in, tilde me op en heeft me van het veld moeten dragen. Ik schreeuwen natuurlijk. Dat zegt veel over hoe graag ik toen al wilde winnen. En scoren.’

Zoals voor iedere spits zijn goals ook voor Van Weert zijn levenselixer. Dat bewees hij ook na de thuiswedstrijd tegen PSV, eind januari. Met een verbeten grimas zocht hij na het laatste fluitje de catacomben op. Niet zozeer vanwege de 1-3 nederlaag, die was wel ingecalculeerd. Van een incident in de laatste minuut baalde hij des te meer. Van Weert frommelde de bal in die slotfase samen met Jeffrey Bruma over de Eindhovense doellijn, maar scheidsrechter Bas Nijhuis zette de eretreffer op het wedstrijd-formulier als eigen doelpunt van de PSV-verdediger. ‘Ik hoor het net, ja. Doodziek’, vatte de goalgetter zijn gevoel na het duel samen. ‘Ik zal de scheids zo eens opzoeken.’ Even later liep hij de arbiter van dienst inderdaad tegen het lijf. Hij probeerde de treffer op zijn eigen naam te krijgen, maar kreeg nul op het rekest.

PSV’er Jorrit Hendrix heeft handen en voeten nodig tegen Tom van Weert, zien ook Davy Pröpper (links) en Héctor Moreno. PSV’er Jorrit Hendrix heeft handen en voeten nodig tegen Tom van Weert, zien ook Davy Pröpper (links) en Héctor Moreno.
Tegenslagen

Het tekent Van Weert, voor wie niets vanzelfsprekend is. Ieder hoogtepunt is er een, ieder doelpunt telt. Zeker in een carrière die zich laat kenmerken door hard werken. Daartoe wordt hij overigens niet alleen gedwongen vanwege de twijfels die hem achtervolgden. Ook op lichamelijk vlak kende hij tegenslagen. Zijn gezicht betrekt als zijn kruisbandblessure uit 2013 ter sprake komt. In 2011/12 beleefde FC Den Bosch zijn finest hour van de laatste jaren. In de finale van de play-offs om promotie verloor de club ternauwernood van Willem II, maar door de goede prestaties maakte vrijwel het complete elftal een stap hogerop. Van Weert bleef. Hij verlengde bewust zijn contract met een jaar. Nog één volledig seizoen uitblinken en dán die mooie stap maken: dat was het plan. Het liep anders: vlak voor het einde van de competitie scheurde hij zijn voorste kruisband. De revalidatie duurde uiteindelijk elf maanden. ‘Ik was echt geobsedeerd door die knie. Iedere ochtend ging ik meteen testen. Hoe voelt-ie? Kan ik al iets meer dan gisteren? Is er al meer vocht uit? Doet het meer of minder pijn als ik erop druk? Echt: maandenlang, iedere ochtend. Maar op het moment dat ik eindelijk het veld weer op mocht met de groep, voelde het niet goed. Het bleef wat instabiel. Ik moest weer geopereerd worden, al was dit maar een lichte ingreep. Dat was het allerzwaarste, die stappen terug. Ineens is je toekomst heel onzeker.’

‘Ik was maandenlang geobsedeerd door die knie. Hoe voelt-ie?’
Terwijl het seizoen vorderde, kreeg Van Weert het steeds benauwder. De geplande stap omhoog kwam zwaar op de tocht te staan. Hij kon dat seizoen nog slechts drie keer invallen. ‘Met grote dank aan fysio Marco van der Steen werd ik weer fit. Ik wist toen dat de clubs die een jaar eerder interesse toonden middenmoot en subtop Eredivisie niet meer zouden bellen. De top van de Jupiler League wel, die zagen het allemaal in me zitten. Maar ik bleef maar hopen op de Eredivisie, misschien een clubje dat net was gepromoveerd. Het zou moeilijk worden, dat wist ik. Maar ik wist ook: Ik ga ervoor. Ik zal wat tijd nodig hebben om me aan te passen, maar als mijn kans komt, dan pak ik ’m.’

Die kans kwam er. Excelsior-trainer Marinus Dijkhuizen durfde het aan met Van Weert, zoals de Kralingers het sowieso moeten hebben van jongens met een krasje. Gokjes, kleine risico’s. Van Weert deed wat hij al jaren deed. Vechten, hard werken en zich aanpassen aan een niveau hoger. De teller van Van Weert staat dit seizoen op negen doelpunten, eenderde van de totale Excelsior-productie. Geen gek aantal, de dertien competitiegoals van vorig seizoen komen in zicht. En dat vindt Van Weert prima. ‘Ik doe het goed als ik rond de twaalf uitkom. Ik zag pas dat ik nu al derde sta op de lijst van topscorers aller tijden van Excelsior in de Eredvisie. Dat zegt genoeg, het komt niet vaak voor dat iemand van deze club het op dit niveau zo goed doet.’

In duel met Vitesse-aanvoerder Arnold Kruiswijk.
In duel met Vitesse-aanvoerder Arnold Kruiswijk.
Goud

Van Weert maakt stappen die een paar jaar geleden voor onmogelijk werden gehouden. Als Excelsior zich handhaaft, is dat voor een groot deel de verdienste van de topschutter. ‘Ik zie ook wel dat de club relatief afhankelijk is van mijn doelpunten. Ik kan wel zeggen dat dat niet zo is en heel bescheiden doen, maar ik voel me belangrijk en voeg iets toe aan het team. Mezelf verbazen? Nee, niet meer. Vorig seizoen nog wel, tegen Feyenoord. Tot de winterstop had ik vijf keer gescoord, na de winterstop scoorde ik ineens twee keer in De Kuip. Er kwam aandacht, werd Speler van de Week. Toen dacht ik wel even: shit zeg, ik kan het écht.’

Van Weert is goud waard voor zijn ploeg, maar niet lang meer. Zijn contract loopt komende zomer af. ‘Na twee jaar Excelsior ben ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ze hopen me nog steeds langer te binden, maar dat is niet mijn intentie. Ik wacht af wat er komt. Drie jaar geleden had ik gezegd dat de Nederlandse subtop absoluut mijn volgende stap moest zijn. Maar ik word 26, een mooi moment om me wat breder te oriënteren. Engeland? Nou, ik ben in de winterstop een wedstrijdje in het Championship (tweede niveau, red.) gaan kijken. Een spits als Lars Veldwijk had het op dat niveau fysiek gezien al moeilijk. En hij is 1 meter 96, hè? Ik ben nog vijftien centimeter kleiner, dus dat lijkt me niet echt een competitie voor mij. Met al die lange ballen.’

Tevreden leunt Van Weert achterover. Een loopbaan vol obstakels krijgt in de zomer een prachtig vervolg, daar twijfelt hij niet aan. ‘Maar het heeft geen zin om te speculeren. De komende wedstrijden moet ik het elke keer laten zien. Clubs die interesse hebben, moet ik overtuigen. En clubs die me niet kennen, moeten gaan denken: zo, dat is een goeie. Weet je… Mijn carrière is misschien niet echt logisch of normaal verlopen, maar overal waar ik kom, groei ik geleidelijk mee met het niveau. Alles gaat met stapjes. Neem bijvoorbeeld de aandacht van de buitenwereld. Die was er niet van de ene op de andere dag. Eerst zeiden ze: "Hé, kijk eens: die Van Weert heeft er toch al vier gemaakt." Daarna was het zes, toen acht. Langzaam groeide het. Typerend voor mijn carrière.’

Die Buwalda is wel goed geworden? Ik heb hem vorig jaar veel gevolgd en toen vond ik het echt geen Eredivisie niveau.

Jeetje, een salaris discussie. Het gaat er helemaal niet om of die voetballers wel of niet hard hoeven te werken voor hun geld. Het gaat er alleen maar om dat zij iets kunnen dat 99,9% van de mensen niet kunnen. En ja, ook op eredivisie niveau. Overigens denk ik niet dat professionele voetballers een makkelijk leventje hebben.

H@@GenEES schreef:

Marengo was niet wedstrijd fit omdat die ziek is geweest, daarom zag je hem ook nauwelijks, dus je tirade gaat niet op

Marengo viel nou ook niet echt lekker in.
Hij paste zich snel aan aan het niveau haha

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

opper, Ado Vakkie S, Nees, Alle ballen op Jort, Bollie74, FC Jeff, Marcelvld, Langebach2, M1905, Swaber, rien1, Bert, JvDH, Ronaldo, wiegah070 en 204 gasten.

Bekijk de topshouts