Welkom in de shoutbox, gast
GroenGeelHart070
Ranthehague schreef:
Straftraining is een teken van onmacht bij een trainer. Ipv met een aantal sterkhouders van het team te praten en te bekijken wat Kuijt zelf misschien kan veranderen aan zijn opstelling, visie etc gooit hij het op ‘baasje’ spelen. Spelers gaan nu zeker ‘muiten’ en zal het niet lang duren voor Kuijt zijn koffers naar Katwijk pakt of moet pakken. Trieste man…
Straftraining is een teken van onmacht bij een trainer. Ipv met een aantal sterkhouders van het team te praten en te bekijken wat Kuijt zelf misschien kan veranderen aan zijn opstelling, visie etc gooit hij het op ‘baasje’ spelen. Spelers gaan nu zeker ‘muiten’ en zal het niet lang duren voor Kuijt zijn koffers naar Katwijk pakt of moet pakken. Trieste man…
Ik snap je opmerking deels. In een normale setting heb je gelijk. Als je alleen al het interview van Asante had gelezen.. hij gaf aan dat het gevoel er wel was bij het team dat ze strijd leverden, maar alle beelden deed ze schrikken (dat het dus helemaal niet zo was), dan moet er eens iets anders gedaan worden dan wéér een theekrans. Het is ook hun werk hè, strijd moet altijd geleverd worden!
Dus in deze begrijp ik Kuyt eindelijk ook eens
Dus in deze begrijp ik Kuyt eindelijk ook eens
0
|
Donderdag 3 november 2022 om 12:27 uur |
Rob2002
https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.
Was toch een talentje?
Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven
Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.
Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.
`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`
Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’
Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.
NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.
`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`
Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’
Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’
Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’
Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.
`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`
‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’
Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’
`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`
De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’
Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.
POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’
`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`
Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’
Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’
Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.
SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.
`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`
Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’
Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’
Wat vind je van dit artikel?
Was toch een talentje?
Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven
Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.
Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.
`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`
Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’
Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.
NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.
`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`
Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’
Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’
Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’
Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.
`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`
‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’
Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’
`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`
De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’
Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.
POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’
`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`
Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’
Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’
Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.
SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.
`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`
Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’
Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’
Wat vind je van dit artikel?
0
|
Zaterdag 15 oktober 2022 om 15:01 uur |
Kees
Ik heb hier op de site de laatste 14 jaar nooit over een ontslag van een trainer gespeculeerd of sterker nog, opgehoopt. Enkel, bedekt, over Wetzel indertijd rond 2008 na een vervelend interview in De Volkskrant.
Echter, over de kwaliteiten van Kuyt kan ik niet oordelen, maar hier lijkt sprake van een "mismatch" tussen Kuyt en de selectie.
Echter, over de kwaliteiten van Kuyt kan ik niet oordelen, maar hier lijkt sprake van een "mismatch" tussen Kuyt en de selectie.
0
|
Vrijdag 30 september 2022 om 23:18 uur |
Club Achter de Duinen
Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:
VIDEO: Verheydt bijna aangereden tijdens interview
Hilariteit bij Thomas Verheydt als hij tijdens een interview bijna wordt aangereden.
Lees het nieuwsbericht
VIDEO: Verheydt bijna aangereden tijdens interview
Hilariteit bij Thomas Verheydt als hij tijdens een interview bijna wordt aangereden.
Lees het nieuwsbericht
0
|
Donderdag 29 september 2022 om 15:13 uur |
fcdh-denhaag
Het blijft al met al toch gissen hoe het er financieel nu voorstaat, inkomsten nihil.
en Kishna zal toch ook weer het nodige binnenharken.
Zou het mysterieuze Bolt dat geen plannen behalve de open deuren uit het interview ,met Beristain straks gewoon bij het kruisje tekenen bij een tekort, afwachten maar,
vrijdag 3 puntjes, 8 uit de laatste 4 en het begin en hopelijk het vervolg van een langere serie..
en Kishna zal toch ook weer het nodige binnenharken.
Zou het mysterieuze Bolt dat geen plannen behalve de open deuren uit het interview ,met Beristain straks gewoon bij het kruisje tekenen bij een tekort, afwachten maar,
vrijdag 3 puntjes, 8 uit de laatste 4 en het begin en hopelijk het vervolg van een langere serie..
0
|
Woensdag 28 september 2022 om 21:47 uur |
Bolskie
Mike schreef:
Als je de interviews eens zou bekijken zou je zien dat de frustratie ervan af druipt. (Breinburg, Kemper, Verheijdt).
Heb jij gehoord dat ze liever een onervaren trainer willen?
Als je de interviews eens zou bekijken zou je zien dat de frustratie ervan af druipt. (Breinburg, Kemper, Verheijdt).
Heb jij gehoord dat ze liever een onervaren trainer willen?
Nee ik heb vanuit spelers niets gehoord. Alleen in het interview van Verheijdt tegen Willem 2 dat die niet blij is met de rol die die had en liever eindstation is, wat logisch is want dat is ook zijn kracht en t best.
Maar geen idee of de spelers ook daadwerkelijk van Kuyt afwillen. Ik zie liever eerst reijntjes opstappen en dan is een goede organisatie neer gezet word, en ook niet een pion die voorzitter is bij een andere club en dan hier een beetje de lakens uitdeelt.
Maar geen idee of de spelers ook daadwerkelijk van Kuyt afwillen. Ik zie liever eerst reijntjes opstappen en dan is een goede organisatie neer gezet word, en ook niet een pion die voorzitter is bij een andere club en dan hier een beetje de lakens uitdeelt.
0
|
Zondag 11 september 2022 om 09:46 uur |
Advertentie
R.E.
Club Achter de Duinen schreef:
Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:
Kuyt ziet parallel met Klopp: vasthouden aan visie
Dirk Kuyt ziet parallellen tussen ADO en het huidige Liverpool van Jürgen Klopp, waar het bij beide niet loopt.
Lees het nieuwsbericht
Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:
Kuyt ziet parallel met Klopp: vasthouden aan visie
Dirk Kuyt ziet parallellen tussen ADO en het huidige Liverpool van Jürgen Klopp, waar het bij beide niet loopt.
Lees het nieuwsbericht
Kuyt laat zich wéér kennen als de totaal verkeerde man op een totaal verkeerde plek. Uitgebreid lullen over zijn grote liefde Liverpool (zelfs over de komende wedstrijd van Liverpool tegen Ajax) en dan zeggen dat hij alleen met ADO bezig is ... Klopp (wauw, kijk eens: hij mag "Jurgen" zeggen!) en Liverpool (waar het voor het eerst sinds jaren even niet zo lekker loopt) vergelijken met zichzelf en ADO ... Even noemen dat hij met diverse toptrainers heeft gesproken ... En dan ook nog verwijzen naar een voor hem blijkbaar belangrijk gesprek met Erik ten Hag "op het vliegveld op Ibiza, waar we elkaar troffen tijdens de vakantie". Ook dat laatste is tekenend voor de instelling van Kuyt: als hij (als beginnende trainer, die bij zijn komst naar ADO enorm opschepte over zijn uitgebreide netwerk) werkelijk tips wil van zo`n trainer, gaat hij toch een keer bij hem langs of belt hij hem toch een keer op? Nee, hij kreeg tijdens een toevallige ontmoeting op het vliegveld van Ibiza een (volgens hem) belangrijke tip van Ten Hag ...
Wie ziet na dit interview nog niet in dat Kuyt een voor ADO volkomen ongeschikte trainer én een vreselijke en totaal ten onrechte arrogante vent is?
Wie ziet na dit interview nog niet in dat Kuyt een voor ADO volkomen ongeschikte trainer én een vreselijke en totaal ten onrechte arrogante vent is?
0
|
Zondag 11 september 2022 om 03:04 uur |
Eeuwig Den Haag
Ranthehague schreef:
Kuyt heeft even met Reijntjes gesproken en volgens Reijntjes lag het aan de supporters vanavond… dus Kuyt is nu eindelijk erachter gekomen waar het ECHT aan ligt. JAGEN JAGEN roepen door supporters helpt de ploeg niet… volgens Kuyt dan. Dan heb je t echt niet begrepen als trainer en moet je zo snel mogelijk opflikkeren. Wat een aanfluiting die man. En neem Reijntjes meteen mee naar Katwijk.
Kuyt heeft even met Reijntjes gesproken en volgens Reijntjes lag het aan de supporters vanavond… dus Kuyt is nu eindelijk erachter gekomen waar het ECHT aan ligt. JAGEN JAGEN roepen door supporters helpt de ploeg niet… volgens Kuyt dan. Dan heb je t echt niet begrepen als trainer en moet je zo snel mogelijk opflikkeren. Wat een aanfluiting die man. En neem Reijntjes meteen mee naar Katwijk.
Toen we riepen “voetballen voetballen!” Scoorde we 15 seconde later dus eigenlijk zouden we het vaker moeten doen Dirk.
Maar even zonder gekkigheid. Dit interview van Kuyt kan echt niet. De beperkt aantal mensen die er in mochten hebben hun best gedaan. Je verdient het ook helemaal niet Dirk, volslagen idioot
Maar even zonder gekkigheid. Dit interview van Kuyt kan echt niet. De beperkt aantal mensen die er in mochten hebben hun best gedaan. Je verdient het ook helemaal niet Dirk, volslagen idioot
0
|
Zaterdag 10 september 2022 om 02:25 uur |
Lellow
GroenGeelHart070 schreef:
Er zijn altijd voor- en tegenstanders. Zo ook als het gaat om wie de eigenaar wordt/is geworden. Ik vraag me af of er mensen zijn die hun mening hierover hebben bijgesteld, of juist niet.
Vooropgesteld, we moeten blij zijn dat we een nieuwe eigenaar hebben en van de ondergang gered zijn..
Vorig jaar gaf o.a. ik al vaak aan dat Reijntjes gewoon eruit moet. Dit blijkbaar een paar keer teveel gezegd te hebben (haha) kreeg ik het verwijt met een persoonlijke aanval bezig te zijn. Nogmaals, ik zou nooit iemand die ik niet ken persoonlijk aanvallen. Ik vind het een keurige verschijning, maar beleidstechnisch minder dan zeer matig gebleken.
Terugkijkend naar het afgelopen jaar. Reijntjes (en Van Steenis) hebben de komst van een lokale eigenaar zoals Vanad of Jol/Lentze zodanig gefrustreerd dat zij uiteindelijk zijn afgehaakt en Bolt/Globalon is uiteindelijk de nieuwe eigenaar geworden. Ik gaf toen al aan dat Reijntjes met voorkennis de boel frustreerde. Vaker door hem gezegd wilde hij niet aanblijven, maar toen de vraag vanuit de nieuwe eigenaar kwam was het JA er al uit voordat de vraag geheel uitgesproken was. Heeft hij met het frustreren van een deal met een lokale eigenaar gehandeld naar belang van de club en haar supporters, of simpelweg naar eigen portemonnee? Hij wist immers dat hij zijn kantoor moest uitruimen als er een lokale eigenaar zou komen.
Als we gepromoveerd zouden zijn zou hij voorop lopen. Na het plotseling mislopen van de promotie heb ik hem niet als boegbeeld voor alles en iedereen zien staan. Sterker nog, het vreselijke beleid ging nog harder rammelen. De euforie in de nacompetitie verbloemde de ravage om het dak en de ellende na afloop tegen Excelsior was een afgeleide van de beleidstechnische mispeer van de kaartverkoop en te vroege alcoholverkoop voorafgaand aan die wedstrijd.
Maar goed, om niet de hele pagina vol te kalken, want er zijn echt nog tal van zaken wat aan te merken is/was op het beleid, vraag ik me alleen af hoe het gevoel van ons als supporters hier tegenover staat.
Ik was al voorstander van een lokale eigenaar (ongeacht wie!). Denkt iemand er (nog steeds) anders over en zoja, nog goede argumenten waarom?
Er zijn altijd voor- en tegenstanders. Zo ook als het gaat om wie de eigenaar wordt/is geworden. Ik vraag me af of er mensen zijn die hun mening hierover hebben bijgesteld, of juist niet.
Vooropgesteld, we moeten blij zijn dat we een nieuwe eigenaar hebben en van de ondergang gered zijn..
Vorig jaar gaf o.a. ik al vaak aan dat Reijntjes gewoon eruit moet. Dit blijkbaar een paar keer teveel gezegd te hebben (haha) kreeg ik het verwijt met een persoonlijke aanval bezig te zijn. Nogmaals, ik zou nooit iemand die ik niet ken persoonlijk aanvallen. Ik vind het een keurige verschijning, maar beleidstechnisch minder dan zeer matig gebleken.
Terugkijkend naar het afgelopen jaar. Reijntjes (en Van Steenis) hebben de komst van een lokale eigenaar zoals Vanad of Jol/Lentze zodanig gefrustreerd dat zij uiteindelijk zijn afgehaakt en Bolt/Globalon is uiteindelijk de nieuwe eigenaar geworden. Ik gaf toen al aan dat Reijntjes met voorkennis de boel frustreerde. Vaker door hem gezegd wilde hij niet aanblijven, maar toen de vraag vanuit de nieuwe eigenaar kwam was het JA er al uit voordat de vraag geheel uitgesproken was. Heeft hij met het frustreren van een deal met een lokale eigenaar gehandeld naar belang van de club en haar supporters, of simpelweg naar eigen portemonnee? Hij wist immers dat hij zijn kantoor moest uitruimen als er een lokale eigenaar zou komen.
Als we gepromoveerd zouden zijn zou hij voorop lopen. Na het plotseling mislopen van de promotie heb ik hem niet als boegbeeld voor alles en iedereen zien staan. Sterker nog, het vreselijke beleid ging nog harder rammelen. De euforie in de nacompetitie verbloemde de ravage om het dak en de ellende na afloop tegen Excelsior was een afgeleide van de beleidstechnische mispeer van de kaartverkoop en te vroege alcoholverkoop voorafgaand aan die wedstrijd.
Maar goed, om niet de hele pagina vol te kalken, want er zijn echt nog tal van zaken wat aan te merken is/was op het beleid, vraag ik me alleen af hoe het gevoel van ons als supporters hier tegenover staat.
Ik was al voorstander van een lokale eigenaar (ongeacht wie!). Denkt iemand er (nog steeds) anders over en zoja, nog goede argumenten waarom?
Roerend eens met je betoog.
Enige die op de achtergrond aan de touwtjes trekt is Rob Jansen , gelukkig genoeg is zijn ego groot genoeg om zijn marionetten binnen de organisatie te stallen .
Buiten een nietszeggend interview hebben vanuit Bolt niets vernomen .
Die lokale partij of partijen die zijn er niet , zullen nooit de samenwerking zoeken acterend vanuit hetzelfde grote ego.
Toen de namen Jansma Jol Advocaat langskwamen had ik voor het eerst het gevoel dat er aan iets moois werd gewerkt.
Bovenstaande heren verlenen hand en span diensten voor alle clubs behalve waar hun hart ligt .
Daarmee “ I rest my case “ club is niets en zal ook nooit wat worden .
Enige die op de achtergrond aan de touwtjes trekt is Rob Jansen , gelukkig genoeg is zijn ego groot genoeg om zijn marionetten binnen de organisatie te stallen .
Buiten een nietszeggend interview hebben vanuit Bolt niets vernomen .
Die lokale partij of partijen die zijn er niet , zullen nooit de samenwerking zoeken acterend vanuit hetzelfde grote ego.
Toen de namen Jansma Jol Advocaat langskwamen had ik voor het eerst het gevoel dat er aan iets moois werd gewerkt.
Bovenstaande heren verlenen hand en span diensten voor alle clubs behalve waar hun hart ligt .
Daarmee “ I rest my case “ club is niets en zal ook nooit wat worden .
0
|
Dinsdag 6 september 2022 om 15:43 uur |
rd..
rd.. schreef:
Als Kuijt normaal gaat doen qua opstelling en speelwijze, kan het best zo eens gaan lopen. Het is geen rocket science. De vraag is of dat dat gaat gebeuren.
1-0 tegen Willem II kan natuurlijk. Is geen gekke uitslag. Maar ik heb begrepen uit de shouts (nogmaals, niks gezien) dat het echt nogal kansloos was.
Als Kuijt normaal gaat doen qua opstelling en speelwijze, kan het best zo eens gaan lopen. Het is geen rocket science. De vraag is of dat dat gaat gebeuren.
1-0 tegen Willem II kan natuurlijk. Is geen gekke uitslag. Maar ik heb begrepen uit de shouts (nogmaals, niks gezien) dat het echt nogal kansloos was.
Wel het interview op West gezien met Thomas. Niet zo happy.
Ik hoop dat Dirk niet te trots is om zijn speelwijze om te gooien. Maar ik schat helaas in dat Dirk zijn idee eerst nog eens met Mario gaat uitproberen.
Ik hoop dat Dirk niet te trots is om zijn speelwijze om te gooien. Maar ik schat helaas in dat Dirk zijn idee eerst nog eens met Mario gaat uitproberen.
0
|
Zondag 4 september 2022 om 08:23 uur |
Nu online
R.E., lulijzer, ton, Langebach2, Franky, Vink en 183 gasten.
Zoek in shoutbox
Spelersklassement
Laatste wedstrijd
Volgende wedstrijd
Advertentie
Keuken Kampioen Divisie
1 | Helmond Sp. | 12 | - | 27 |
2 | Den Bosch + | 12 | - | 24 |
3 | Excelsior | 12 | - | 23 |
4 | Graafschap | 12 | - | 22 |
5 | FC Volendam | 12 | - | 22 |
6 | FC Dordrecht | 12 | - | 22 |
7 | FC Emmen | 12 | - | 18 |
8 | Telstar | 12 | - | 18 |
9 | SC Cambuur | 12 | - | 16 |
10 | Roda JC | 12 | - | 16 |
11 | ADO Den Haag | 12 | - | 15 |
12 | FC Eindhoven | 12 | - | 15 |
13 | Jong PSV | 12 | - | 14 |
14 | Jong AZ | 12 | - | 14 |
15 | Jong Ajax | 12 | - | 12 |
16 | TOP Oss | 12 | - | 12 |
17 | MVV Maastr. | 12 | - | 11 |
18 | VVV-Venlo | 12 | - | 8 |
19 | Vitesse -6 | 12 | - | 5 |
20 | Jong Utrecht | 12 | - | 5 |