Tag: veranderd

Toon alle shouts

Jurriën schreef:

Iemand premium?

https://www.vi.nl/pro/overig/het-oude-ado-is-er-nog

Het oude ADO is er nog

Lex Immers gaat een stevig duel aan in de oefenwedstrijd tegen Panathinaikos.
Door: Reon Boeringa @reonboeringa
Na een bewogen voorbereiding lijkt ADO Den Haag net op tijd klaar voor de Eredivisie. ‘Het heeft hier flink gedonderd, en dat mag ook wel.’

De enige plek in Nederland waar het op dat moment onweerde en met bakken tegelijk uit de lucht kwam, was uitgerekend de plek waar ADO Den Haag zichzelf hervond. Met een 3-2 zege in De Lutte op Athletic de Bilbao stonden de groen-gelen vorige week woensdag op na wat lang veel weg had van een parodie op een voorbereiding. Vernederd door VV Goes, verslagen door FC Dordrecht en uiteindelijk zelfs in de pan gehakt door FC Oss. Er was een aansprekende tegenstander en een tropische onweersbui voor nodig, maar de karakterploeg die vorig seizoen vriend en vijand verbaasde lijkt dan toch ontwaakt.

Er school een fraaie symboliek in de omstandigheden waarin ADO zich oprichtte. Want in het Haagse had het de periode daarvoor al regelmatig geonweerd. Trainer Fons Groenendijk en zijn assistenten hadden door alle beschamende oefennederlagen dermate veel spreekwoordelijke muurtjes uitgebroken in het Cars Jeans Stadion, dat het een klein wonder was dat er zaterdag tegen Panathinaikos (3-1) nog kleedkamers waren waar beide ploegen zich konden omkleden.

‘Met 2-0 en 3-0 op je boterham krijgen van clubs als Dordrecht en Oss, dat kan gewoon niet’

‘Het heeft hier flink gedonderd en dat mag ook wel’, vertelt Lex Immers over de merkwaardige voorbereiding. ‘Het is volledig terecht dat de staf zich een paar keer heeft laten gelden. Met 2-0 en 3-0 op je boterham krijgen van clubs als Dordrecht en Oss, dat kan gewoon niet. Als je bekijkt hoe we toen speelden, dan snap ik heel goed dat de trainer zich een tijdje zorgen heeft gemaakt. Dat hij heeft gedacht van: Wat is hier aan de hand? Is deze ploeg wel klaar voor de Eredivisie?’

Groenendijk merkte vorig seizoen al regelmatig op dat zijn ploeg de prikkel van een achterstand of grote tegenstander nodig heeft om alles uit de kast te halen. Die eigenschap lijkt niet verdwenen. ‘Dat lijkt inderdaad zo’, beaamt Immers. ‘Het is heel gek en het mag eigenlijk niet, maar het komt steeds weer terug bij ons. Ik ben zelf ook geen speler die vlamt in de voorbereiding, maar als de competitie begint sta ik er altijd. En zo zit het bij meerdere van mijn ploeggenoten. Ik ken hun kwaliteiten, ik weet wat wij kunnen, maar ik weet ook dat het niet vanzelf gaat. Wij hebben een ploeg die elke dag maximaal moet trainen en elke wedstrijd honderd procent moet geven. Voor ons zijn er geen routineklusjes. Die les hebben we nu wel geleerd. En we hebben uiteindelijk alsnog aan onszelf en anderen laten zien dat het oude ADO er nog is, dat wij klaar zijn voor de competitie.’

KUNSTJE
Maar waar staat ADO in verhouding tot andere clubs? Het is niet reëel om te verwachten dat de club het kunstje van vorig seizoen, de zevende plaats, gaat herhalen. Concurrenten hebben zich versterkt of gaan dat nog doen, terwijl ADO pas op de plaats moet maken. Het grootste gedeelte van de transfersom die binnenkomt voor Bjørn Johnsen verdwijnt in het begrotingsgat en gaat naar de gezondmaking van de club. Datzelfde geldt wanneer er een koper komt voor Nasser El Khayati.

Beide spelers kwamen een jaar geleden transfervrij naar Den Haag. Manager voetbalzaken Jeffrey van As verdient de credits voor die deals. Hij kreeg begin 2017 als opdracht om meer transferwaarde te creëren binnen de selectie. Met het aantrekken van Johnsen, El Khayati en het langer vastleggen van Wilfried Kanon en Danny Bakker heeft de club op dat vlak stappen gemaakt, zonder dat er in anderhalf jaar ook maar een euro betaald is aan transfersommen. Ook de vorig jaar gratis opgepikte Indy Groothuizen (Jong Ajax), Shaquille Pinas (FC Dordrecht) en Thijmen Goppel (NEC) kunnen de club in de toekomst geld opleveren. Verder slaagde Van As er onlangs in de aflopende contracten van Tom Beugelsdijk en Aaron Meijers tegen sterk verlaagde voorwaarden te verlengen. Een smetje is het vertrek van Tyronne Ebuehi naar Benfica. Ondanks verwoede pogingen om hem te binden hield ADO aan de back slechts een opleidingsvergoeding over.

De spelers die medio 2017 zijn vastgelegd kregen allemaal een meerjarig contract van Van As. Dat heeft in het geval van Johnsen en El Khayati uitstekend uitgepakt, maar heeft ook een duidelijke keerzijde. Spelers als Bas Kuipers, Nick Kuipers, Elson Hooi, Donny Gorter en Melvyn Lorenzen zijn voor de basis te licht bevonden, maar liggen nog vast. In het geval van Nick Kuipers en Gorter zelfs nog voor meerdere seizoenen.

‘Wij hebben op dit moment 31 spelers onder contract staan en gaan zuinig met ons geld om’

Zo is het voor ADO enerzijds financieel praktisch onmogelijk om de selectie aan de bovenkant te versterken, terwijl de selectie aan de onderkant al vol zit met spelers die weten dat zij alleen in actie zullen komen in het geval van calamiteiten. De concurrentiestrijd hebben zij immers een jaar geleden al verloren en de voorbereiding heeft de verhoudingen binnen de selectie alleen maar bevestigd. ‘Misschien is echte de scherpte ervan af’, aldus Van As. ‘Maar wij hebben op dit moment 31 spelers onder contract staan en gaan zuinig met ons geld om.’

Groenendijk heeft naar aanleiding van de zwakke oefencampagne intern gepleit voor vers bloed om de verhoudingen binnen zijn groep op te schudden, maar dat zal dus alleen gebeuren wanneer er spelers vertrekken. ‘Vers bloed zou wel goed zijn’, zegt Immers. ‘Dan neemt de concurrentiestrijd weer toe. Bij Feyenoord en Club Brugge, mijn vorige clubs, waren de posities allemaal driedubbel bezet. Dan wist je nooit zeker dat je zou gaan spelen, dan blijf je scherp. Bij ADO is dat anders, omdat er minder geld is. Maar dan zou het wel fijn zijn om met vers bloed de concurrentiestrijd aan te jagen. Er is bij ons ten opzichte van vorig jaar heel weinig veranderd tot nu toe.’ Daardoor worstelt ADO financieel en op het veld tegen de grenzen van haar mogelijkheden.

Manager voetbalzaken Jeffrey van As, met links directeur Mattijs Manders, sloot een aantal goede deals af.
Manager voetbalzaken Jeffrey van As, met links directeur Mattijs Manders, sloot een aantal goede deals af.
OPSTELLING
De van West Bromwich Albion gehuurde Yuning Zhang is de enige zomeraanwinst tot nu toe. Hij komt uit de koker van grootaandeelhouder United Vansen. Zhang moet ADO’s commerciële uithangbord worden in China, maar het is nog maar de vraag of hij gaat spelen. Het is afwachten hoe China reageert indien Zhang – die de eerste weken van het seizoen door interlands mist – bij ADO op de bank terechtkomt. Groenendijk liet na Zhangs komst al weten dat hij geen invloed van buitenaf op zijn keuzes zal dulden. ‘Er is er maar één die de opstelling maakt’, waarschuwde hij. Ook John Goossens mag nog als nieuweling worden aangemerkt. Hij tekende in het voorjaar al een contract, maar is nu pas speelgerechtigd.

Sportief en financieel is het passen en meten, maar qua belangstelling plukt ADO in elk geval de vruchten van het uitmuntende afgelopen seizoen. De club heeft het afgelopen jaar enkele prijsverlagingen doorgevoerd en hoopt binnenkort voor het eerst in jaren de magische grens van vijfduizend seizoenkaarthouders te doorbreken.

Ondanks de miskleunen tegen Goes, Dordt en Oss overheerst bij ADO inmiddels dus weer het optimisme. ‘We hebben twee vervelende weken gehad’, blikt Groenendijk terug op de oefenzeperds. ‘In die fase heb ik mijn gevoel richting de spelers laten spreken. Maar je ziet dat de ploeg van afgelopen seizoen, die vecht en karakter toont, er weer is.’ Zijn basiselftal heeft Groenendijk al redelijk in zijn hoofd. De lastigste keuze moet hij onder de lat maken, waar routinier Robert Zwinkels en de talentvolle Indy Groothuizen nauwelijks voor elkaar onder doen. ‘We hebben ze allebei een eerlijke kans gegeven, ik ga in samenspraak met Raymond Mulder (keeperstrainer, red.) een beslissing nemen.’

Na een paar weken van zorgen heeft Groenendijk zin in de competitiestart, op 12 augustus thuis tegen Emmen. ‘Er is veel gebeurd, maar uiteindelijk is ADO toch nog steeds ADO. Dat geeft vertrouwen.’

Wat vind je van dit artikel?

Bleek schreef:

Je wordt nu gewoon aan 2 kanten gepiepeld. Aan de verkoopkant door AZ en aan de aankoopkant door Heerenveen.
Geen sterk optreden.

Je hebt het niet altijd in de hand.

Volgens mij denken sommige mensen hier er iets te makkelijk over. Er zijn zoveel factoren. En een technisch directeur van Heerenveen die ineens van mening veranderd, daar kun je weinig aan doen.

Aad schreef:

Als met dat geld de gaten zouden worden opgevuld was dat een half jaar geleden ook al bekend. Maar toen werd met droge ogen gezegd dat er nog wel geld was om de selectie kwalitatief te versterken. Het was geen must om spelers te moeten verkopen.

Jij kan moe worden van het gezeur maar ik word moe van supporters die alles voor zoete koek slikken en die mensen die kritisch zijn geen loyaliteit ten opzichte van de club verwijten.

Ik ben niet kritisch op ADO in zijn totaal, sta achter de technische staf en de spelers en zelfs de juffrouw op de administratie maar ik ben het zat dat een aalgladde directeur de ene keer dit zegt en de volgende keer iets dat er haaks op staat. Maar dat hoort schijnbaar bij dat ventje ook in het geval Wang/UVS ging hij 2x 180 graden om.

Ja en nu zijn de tijden veranderd, want toen dat gezegd was wist men nog niet van dat begrotingstekort van 4 mil, en dan kun jezelf toch ook op je vingers natellen dat er dan geen geld is voor versterkingen hoe moeilijk is 1+1 voor jou?

En daarbij ik slik niet alles voor zoete koek maar jullie lopen nu al sinds eind April te zeuren over versterkingen en toen waren jullie weer pissig omdat die er waarschijnlijk niet zijn omdat er nog niemand verkocht is, het is altijd wat hier.

Ik beoordeel de transferwindow als die dicht is als dat volgens jou zoete koekjes slikken is vind ik dat prima maar ik hoef geen uitleg te hebben waarom water nat is en het gras groen....

H@@GenEES schreef:

En mondelingen afspraken tellen niet

Ik weet zeker dat een rechter daar heel anders over denkt.

Ja H@@genees, maar dat was in de tijd van de stoomlocomotief, er is ondertussen wel het één en ander veranderd .

Alleen al bij de aankoop van een huis en ga zo maar verder.

Kees schreef:

Er staat 24 uur en niets van pre orders in de weken ervoor. Overigens hing die transfer ook geen weken in de lucht. Die transfer ging nl. vrij snel. Men schrijft 520.000 in 24 uur. Dat zijn er globaal zo`n 21.500 per uur.
Shirt bestellen is een vrij intensieve klus voor een server aangezien ook het betaalaspect er aan vastzit.

Werkte zelf bij een bedrijf die voor miljoenen en miljoenen in China bestelde en ook op het gebied van kleding. Een bedrijf met een omzet van meer dan een miljard.

Tegenwoordig wordt er zoveel gegoocheld met cijfers. Weet je nog de kijkcijfers waar Manders het over had in China?

Ja Kees maar dat was in de tijd van de stoomlocomotief, er is ondertussen wel het één en ander veranderd

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Havenaar heeft al weer een andere club
Mike Havenaar is midden in het Japanse voetbalseizoen van club veranderd.
Lees het nieuwsbericht

grijze gek schreef:

https://www.ad.nl/transfer-talk/transferzomer-overzicht-eredivisie~ae8216fb/

Duplan is toch al enige tijd naar Sparta of ben ik nou gek?

Schaduwlijstjes, geld over tijdens de winterstop voor transfers en ga maar door. Ik begrijp er steeds minder van.

Het enige dat ik bijna zeker weet is dat de voorbereiding wederom aardig in de war geschopt gaat worden door proefspelers, vertrekkende spelers en komende spelers. Die transferdeadline moet nog meer veranderd worden.

Bolskie schreef:

Zoals wat heeft die geroepen en niet waar kunnen maken?

ja ben ik ook benieuwd naar,het is pas net weer begonnen de training we zijn afhankelijk van de verkoop van johnson,el kayati,becker en kanon.
dan pas kunnen we wat doen.is duidelijk door hem gezegd.
we hebben er een goede chinees bij voor in de spits heeft manders het over gehad er moest een rechsback komen zijn ze mee bezig.er zijn weer spelers op proef ,snap het probleem niet zo.ja als de spelers verkocht worden dan sluiten de nieuwe laat aan .ja we zijn nog geen ajax,psv of feijenoord die nu al spelers gaan halen.ik heb er vertrouwen in maar dat heb ik al sinds de overname van wang en uvs en gelukkig is dat anno nu niet veranderd.

Max het spijt me... ;

Oranje doet niet mee aan het WK, maar de Eredivisie is desondanks goed vertegenwoordigd in Rusland. Veel spelers op dit mondiale eindtoernooi zijn gevormd in Nederland. In de serie Made in Holland blikt VI terug op hun Hollandse jaren. Met in deze editie een verhaal uit maart 2013 over WK-ganger Kenneth Omeruo, die door Chelsea een seizoen gestald werd bij ADO Den Haag.

Als huurling van het grote Chelsea ontpopt Kenneth Omeruo zich bij ADO Den Haag als een stabiele basiskracht. Het leverde onlangs een uitverkiezing voor het Nigeriaanse elftal op, met een historisch toernooi tot gevolg. Als Afrikaans kampioen en vol bijzondere herinneringen is de verdediger teruggekeerd in de Hofstad. De introductie van een vrolijk talent en zijn Europese missie. ‘Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken.’

Hoe vaak is al aan jou gevraagd of je gebruik hebt gemaakt van het aanbod van de Vakbond van Nigeriaanse Prostitués?

‘Heel vaak, haha. Het bericht kwam een paar dagen voor de finale van de Afrika Cup en heeft overal in de wereld veel aandacht gekregen. Bij winst van het toernooi zouden alle spelers een weeklang gratis seks kunnen krijgen. Sinds ik anderhalve week geleden in Nederland ben teruggekeerd, vraagt iedereen er naar. Van spelers tot aan supporters.’

En wat is dan steeds jouw antwoord?

‘Ik moet altijd eerst heel hard lachen en dan is het antwoord natuurlijk nee. Volgens mij was het puur een publiciteitsstunt, want ik kan me niet voorstellen dat ook maar één speler geïnformeerd heeft naar de mogelijkheden. Als spelers hebben we er ook nooit direct iets over gehoord, we kregen het mee via mensen van buitenaf die ons erop wezen. Ach, het geeft misschien wel het best de toestand in Nigeria weer.’

Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Hoe was jullie ontvangst na het winnen van de Afrika Cup?

‘Het was een totale gekte en eigenlijk is het nauwelijks in woorden uit te drukken. Vanuit Zuid-Afrika kregen we wel mee dat het land op zijn kop stond, maar toen we een dag na de finale terugkwamen in Nigeria bleek dat nog zachtjes uitgedrukt. Vanuit het vliegtuig zagen we al die duizenden uitzinnige mensen staan en eenmaal op het vliegveld had de beveiliging alle moeite om iedereen bij ons weg te houden. Met de bus gingen we van het vliegveld naar een hotel in de hoofdstad Abuja. Over een snelweg, waar je normaal flink door kan rijden, maar nu konden we niet harder dan stapvoets. Overal stonden mensen, langs de weg, op de weg, en iedereen lachte, zong en juichte ons toe. Ik heb foto’s en filmpjes op mijn telefoon, als ik die nu zie, begin ik een beetje te beseffen wat me overkomen is. We hebben met de selectie een tour gemaakt langs allerlei districten in Nigeria, overal werden we gehuldigd en stonden mensen ons toe te juichen.’

Elke speler kreeg ook een stuk grond?

‘Overal waar we kwamen, werden we in de watten gelegd. Het hoogtepunt was natuurlijk het bezoek aan het presidentieel paleis in Abuja. President Goodluck Jonathan ontving ons en we kregen een officiële onderscheiding. Van gewone burgers werden we Member of the Order of the Niger, ofwel MON, één van de hoogste titels die je in het land kan hebben. Alle spelers en de trainer kregen die onderscheiding. Daarnaast kreeg elke speler een stuk grond in de hoofdstad Abuja toegewezen. Het was gebied, dat tot die tijd tot de staat behoorde en nu door jou als speler mag worden ingericht. Mijn stuk grond ligt in de buitenwijk, in een mooie buurt, en ik ga er zeker gebruik van maken. Ik was al langer van plan een nieuw groot huis voor mijn familie te bouwen en nu kan ik dat mooi combineren.’

Als negentienjarige jongen was het niet eens de eerste keer dat je de hand schudde van president Goodluck Jonathan.

‘Een paar jaar eerder had ik hem ook al ontmoet, destijds was hij vicepresident. Ik was zestien jaar en we werden in 2009 in eigen land tweede op het WK Onder-17. Een geweldig toernooi, waarin we onder meer wonnen van Argentinië en Spanje. Helaas verloren we de finale van Zwitserland, maar we kregen als ploeg veel complimenten.’

Die ploeg is een belangrijke basis gebleken voor het huidige succes.

‘Dat blijft heel bijzonder. Voorheen was het nationale elftal gericht op enkele grootheden. Zij bepaalden alles en iedereen was ondergeschikt aan de sterren. Maar sinds de bond met Stephen Keshi voor een trainer uit eigen land koos, is de aanpak rigoureus veranderd. Talenten kregen de kans, zelfs spelers uit de eigen Nigeriaanse competitie kwamen in beeld. Dat zorgde voor een gigantische boost. Grootheden als Shola Ameobi, Obafemi Martins en Peter Odemwingie werden thuisgelaten, en daarvoor in de plaats reisden we met een heel jonge selectie naar Zuid-Afrika af. Iedereen in Nigeria was sceptisch, niemand hield rekening met ons.’

Dat verwachtingspatroon bleek een belangrijke motivatie?

‘Van de selectie van 23 spelers maakten zeventien spelers pas dit jaar hun debuut. Daarom nam niemand ons serieus voor de titel. Zelfs in eigen land niet, terwijl daar altijd de eerste plek wordt geëist. Ik denk dus zeker dat het in ons voordeel is geweest. Iedereen wilde zich bewijzen en dat gevoel ging in de groep leven. We hadden helemaal niets te verliezen.’

Na de 2-1 overwinning in de kwartfinale op Ivoorkust waren de media in Nigeria lovend over die onbekende verdediger van het Nederlandse ADO Den Haag, die Didier Drogba had getemd.

‘Veel mensen in Nigeria zullen die wedstrijd nooit meer vergeten. Ivoorkust, hét land van Afrika met de beste spelers, waren we op alle fronten de baas. Zij waren de gedoodverfde favoriet, met Didier Drogba als levende legende. Ik moest op hem spelen, en ja, natuurlijk was ik vooraf gespannen. Maar door mijn medespelers en de trainer werd dat weggenomen. Ze hadden zoveel vertrouwen in me, wisten zeker dat ik hem aankon. Van John Obi Mikel, die in de afgelopen jaren met hem had samengespeeld bij Chelsea, kreeg ik wat goede tips. Ik moest hem niet te kort dekken, en zeker niet aan hem gaan hangen, dat was zinloos. Hij is beresterk en dan zou hij je alleen maar als draaischijf gebruiken. “Laat hem draaien en dan: bam, erop klappen. Dan wordt hij gek”, drukte Mikel me op mijn hart. Het hielp. Drogba kwam er niet aan te pas en voor mijn gevoel heb ik in die wedstrijd mijn naam definitief gevestigd in mijn vaderland.’

Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Van een onbekend talent werd je een nationale held.

‘Op mijn zestiende ben ik uit Nigeria vertrokken, ik heb nooit een competitieduel in de hoogste competitie gespeeld. Natuurlijk, de beelden van de Eredivisie worden ook in Nigeria uitgezonden, maar voor veel mensen was ik toch een onbekende speler. Ter voorbereiding op het toernooi gingen we met Nigeria op trainingskamp naar Portugal. Dat was de eerste keer dat ik bij de selectie zat. Het was nog een groep van 36 spelers, er moesten nog flink wat spelers afvallen. Ik hield daar al een beetje rekening mee, maar na de oefenduels met Catalonië, Burkina Faso en Sparta Rotterdam groeide het vertrouwen. De bondscoach hield me bij de ploeg en nadat ik in het openingsduel met Burkina Faso was ingevallen, heb ik mijn plek niet meer afgestaan. Als centrumverdediger kreeg ik onder meer de voorkeur boven Joseph Yobo, de aanvoerder en speler van Fenerbahçe. Veel andere trainers zouden voor zekerheid hebben gekozen, maar Keshi keek niet naar reputaties. Dankzij dat vertrouwen heb ik mee kunnen maken, waar elk kind in Afrika van droomt.’

Een droom die jij mede te danken hebt aan je vastberadenheid op jonge leeftijd?

‘Mijn ouders zijn nu heel trots op me, maar ik weet nog goed dat we drie jaar geleden flinke discussies hadden. Ik had het WK Onder-17 gespeeld, en daar waren natuurlijk heel veel scouts aanwezig. Anderlecht bood me een proefperiode aan, ik kon daar de rest van het seizoen meetrainen en wedstrijden met de beloften spelen in de hoop een contract af te dwingen. Ik zag het als dé kans, maar mijn ouders vonden het maar niets. Ik was een jochie van zestien en mijn ouders zagen dat ik talent had, maar wilden dat ik ook een diploma op school zou halen. Na veel gezeur gingen ze akkoord en ging ik het avontuur in het verre België aan.’

De kans bij Anderlecht dwong je af met je spel tijdens het jeugd-WK. Je was in die selectie de meest opvallende verschijning.

‘Zeker. In Nigeria zijn veel voetbalscholen. Veel jonge talenten komen daar terecht en groeien vanuit daar door naar een profclub in de buurt. Bij mij ging het anders. Ik voetbalde veel, op het moment dat de schoolbel ging, trok ik al mijn schooluniform uit om mijn voetbalkleren aan te doen. Ik ben geboren in Obuohia, maar opgegroeid in hoofdstad Abuja. We woonden in een mooie buurt, waar veel kinderen op straat voetbalden. Daar was ik elke dag te vinden, maar ik kwam niet in een voetbalinternaat terecht. Dat vonden mijn ouders ook niet nodig. Ik speelde op straat, woonde thuis samen met mijn drie broers en drie zussen, en die warmte vonden mijn ouders goed voor me. Op school blonk ik uit tijdens de voetbaltoernooien en zo werd ik de ster van het schoolelftal. We deden aan allerlei toernooien mee en toen een scout van de Nigeriaanse voetbalbond daar toevallig aan het kijken was, werd ik eruit gepikt. Ik mocht meedoen aan een trainingsstage voor dat bewuste jeugd WK. Waar spelers van de grootste clubs in Nigeria afvielen, schopte ik het tot de definitieve selectie. Van het schoolteam naar de nationale ploeg en een paar weken later zat ik bij de vicepresident.’

Het is allemaal snel met je gegaan.

‘Gekscherend zei laatst een vriend tegen me: “Als je in Brazilië met Nigeria het WK wint, kun je net zo goed stoppen. Dan heb je alles al bereikt in je leven.” Hij doelt op de twee grote prijzen die je als Afrikaans voetballer met je land kunt winnen. Het klopt dat ik in een paar jaar tijd veel heb meegemaakt, maar toch sta ik nog maar aan het begin van een carrière. Na het WK Onder-17 speelde ik een paar maanden bij Sunshine Stars en vervolgens kwam al het Belgische avontuur.’

Het werd uiteindelijk niet Anderlecht, maar Standard Luik.

‘Bij Anderlecht duurde het te lang. Ik speelde daar elke week, ook als ik een blessure had, deed ik mee, maar tot zekerheid leidde het maar niet. Ik besloot terug te gaan naar Nigeria, toen Standard Luik opeens belde. Ze hadden me zien spelen en namen me direct over. Ik was nog te jong voor een contract, ik was net zeventien jaar, maar heb wel een paar goede maanden gehad. Alles werd voor me geregeld en als voetballer ontwikkelde ik me verder. Makkelijk was het niet, zeker niet. Van 25 graden en zon, naar de kou. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toch was ik ervan overtuigd dat ik mijn kans zou grijpen als profvoetballer in Europa, en het WK Onder-20 in Colombia van 2011 was het volgende hoogtepunt. Ik speelde een sterk toernooi en werd ontdekt door scouts van Chelsea. Zonder ook maar één minuut in het eerste elftal van Standard te hebben gespeeld, vertrok ik alweer. Bij het grote Chelsea tekende ik vorig jaar een vierjarig contract. Mooier kon het niet.’

Toch kwam je niet op Stamford Bridge, maar in Den Haag terecht. Een teleurstelling?

‘Bij mijn overgang was al duidelijk dat ik geen werkvergunning zou krijgen voor de Premier League. Je moet dan op zijn minst international zijn van je land, en bij mij was dat destijds zeker niet het geval. Via contacten van de club kwam ik bij ADO Den Haag terecht. Het was een gok, ik wist niets van die club, maar ik besef heel goed dat ik het niet beter had kunnen treffen. De club, de mensen, de Eredivisie: op dit moment is het voor mij de perfecte leerschool. Bij deze club ben ik toch uitgegroeid tot een volwaardige profvoetballer in Europa.’


De missie van elke Afrikaanse speler.

‘In Afrika lopen zoveel talenten rond. Elk land, elke stad, overal wordt gevoetbald en iedereen hoopt op die ene kans in Europa. Nu ik die kans heb, wil ik het waarmaken. Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken. Toch is het niet zo dat het voor mij de enige uitweg was naar een mooie toekomst.’

Hoe bedoel je?

‘Ik heb een fijne jeugd gehad. Mijn vader werkt bij een bedrijf dat waterkranen aansluit, terwijl mijn moeder een eigen restaurant heeft. Dat staat op een complex waar veel werknemers wonen van buiten Abuja, die wel in de hoofdstad werken. Ze kan heel goed koken. In het restaurant zijn er verschillende visgerechten, maar ook traditioneel Nigeriaans eten met rijst en kip. We kwamen als kinderen niets tekort en hadden elke dag te eten en te drinken. Ik merk nog weleens dat hier in Nederland de gedachte leeft dat alle mensen in Afrika in armoede leven. Natuurlijk zijn er ook in Abuja wijken waar mensen het niet breed hebben, maar dat is wat anders dan dat iedereen dagelijks moet overleven.’

Nederland was niet helemaal onbekend voor je.

‘Mijn oom Chikaodi Akujobi heeft in het verleden als voetballer kort bij Heracles Almelo gespeeld en is vervolgens in Nederland blijven wonen. Hij woont momenteel in Rotterdam. We hebben dagelijks contact, en het is voor mijn ouders een geruststelling dat hij hier bij mij in de buurt woont. Hoewel ze me overal in steunen, blijft het lastig dat ik zo ver van mijn familie leef. We bellen dagelijks, maar ik kan ze niet over laten komen. Dat komt door die rare wetten in dit land. Laatste wilde ik mijn broers, zussen en ouders Nederland laten zien. Een paar weken, zodat ze konden ervaren hoe ik hier leef. Maar de visa die ik voor hen aanvroeg, werden afgewezen. Zoiets vind ik onbegrijpelijk, maar wat kan ik eraan doen? Gelukkig krijg ik wel veel steun van mensen binnen ADO. Mike van Duinen haalde me maandenlang op voor de training toen ik nog geen rijbewijs had. Dan kwam hij langs mijn appartementje in Rijswijk rijden en stapte ik bij hem in. Leuke tijd, hij heeft me wegwijs gemaakt in Den Haag en met de Nederlandse cultuur. Ik heb me vooral verbaasd over de manier waarop jonge mensen elkaar hier begroeten. Meisjes worden door jongens gekust. Bij ons in Nigeria kan zoiets niet. Als ik een ander meisjes met een kus op de wang zou begroeten, en haar vriend zou dat zien? Nou, dan zwaait er wat joh, dan heb je een probleem. Toch voel ik me verder goed hier. De fans waarderen me en ik voel ook de steun van de trainers Henk Fräser en Maurice Steijn. Voor hen ga ik door het vuur, elke wedstrijd.’

Je shirt van de finale van de Afrika Cup heb je zelfs aan je trainer geschonken.

‘Het shirt voor Maurice Steijn is een gebaar van dank. Hij heeft me opgevangen en vertrouwen gegeven. Onlangs mocht ik mijn familie in Nigeria bezoeken, terwijl de rest gewoon moest trainen. Ik kreeg vrijaf, omdat ik al maanden geen vakantie had gehad. Dat vond ik zo’n mooi gebaar. Het shirt is eigenlijk voor zijn zoontje Sem bedoeld. Hij speelt in de jeugd van ADO en ik heb weleens met hem een balletje getrapt. Kinderen die voetballen, daar ben ik gek op. Er zijn nu ook al twee dingen, die ik zeker weet. Dat ik na mijn carrière terugkeer naar Abuja en dat ik daar een voetbalschool voor kinderen opricht. Rijke of arme ouders, welk geloof dan ook, en hoe je er ook uitziet: voetbal verbroedert, bij iedereen.’

Ook dat heb je vorige maand gemerkt?

‘In Nigeria hebben wij als voetballers iets bereikt, wat geen enkele politicus voor elkaar krijgt. Mensen, die vanwege het geloof lijnrecht tegenover elkaar staan, vierden samen feest. Ze waren trots op ons, koesterden hetzelfde nationale gevoel, en dat bracht hen bij elkaar. Toch is het nog lang niet voorbij met de onrust in bepaalde delen van Nigeria. Het is ook zo tegenstrijdig. Nigeria behoort tot de snelst groeiende economieën ter wereld. Het bedrijfsleven groeit elke dag, het toerisme bloeit op en de armoede in het land wordt steeds minder. Het land heeft een gouden toekomst, maar op hetzelfde moment wordt er een strijd gestreden om het geloof. De twee grootste religies van het land, de islam en het christendom, bestonden lange tijd prima naast elkaar, maar in het afgelopen decennium heeft het voor onrust gezorgd. Je hebt in Nigeria steden met veel christelijke inwoners, en steden met veel moslims. Waar de verdeling ongeveer gelijk is, gaat het fout, en vindt er geweld plaats. In sommige gebieden is dat in de afgelopen jaren zelfs zo erg geëscaleerd, met doden tot gevolg. Al mijn familie en vrienden wonen in rustige gebieden, maar dat het elders in het land onrustig is, doet pijn. Het gaat veel te ver. En wat zag je vorige maand? We werden Afrikaans kampioen en alle haat werd even opzij gezet. Laat het een voorbode zijn voor de toekomst.’

Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Ben jij christen of moslim?

‘Ik ben christen en het geloof speelt een heel belangrijke rol in mijn leven. Maar ik heb ook vrienden die moslim zijn. Ik zal nooit iemand veroordelen, welk geloof dan ook.’

Hoe komt je geloof in Nederland tot uiting?

‘Ik bid elke dag, ben er bewust mee bezig. Het kan niet elke zondag omdat we dan ook moeten voetballen, maar anders ga ik naar een kerk in Rotterdam of Den Haag. Daar komen veel Afrikanen samen, we bidden, lezen uit de Bijbel, zingen liederen, en voelen de kracht van God. Ik merk dat het veel met me doet en ik krijg er extra energie van. Het is fijn dat ik ook in Nederland die mogelijkheid heb.’

Hoelang zal dat nog hier het geval zijn?

‘Het is nog onduidelijk, maar volgens mij wil Chelsea in juni mijn nabije toekomst bespreken. De Afrika Cup heeft de nodige aandacht gewekt. Ik weet dat ze me volgen, en het aanvragen van een werkvergunning voor Engeland, zal nu minder problematisch zijn aangezien ik A-international ben. Ach, we zien het wel, en ik staar me er niet blind op. Ooit hoop ik in de Premier League te spelen, maar tot die tijd zie ik ADO als de ideale club om me te vormen als profvoetballer. Alleen voor een basisplek ga ik terug naar Chelsea. Dat standpunt is voor iedereen helder. Ik speel liever bij ADO Den Haag in de Eredivisie, dan in het tweede elftal van Chelsea. In de afgelopen jaren heb ik wel geleerd, dat het geen zin heeft om ver vooruit te kijken. Maar één ding is al wel zeker: wat er ook gebeurt, ik zal de rest van mijn leven kampioen van Afrika zijn.’

Broekhoest schreef:

Als die jongen niet wil bijtekenen houdt het op.

Dan gaat ie lekker op het bankie. Clubbelang gaat voor. Tijden zijn helaas veranderd. Bij Derijck vond ik het een ander geval en was ik het er niet mee eens.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

ps070, FC Den Haag!, Franky en 80 gasten.

Bekijk de topshouts