Tag: niemand

Trending: telstar trainer kalezic bonis spelers kkd

Toon alle shouts

slash070 schreef:

Een trainer die er geen klote van kan mag zijn gang gaan van een technisch manager die er geen klote van kan, die op zijn beurt zijn gang mag gaan van een algemeen directeur die er geen klote van kan,. die op zijn beurt door een onbekend zwijgende RVC zijn gang mag gaan, die op hun beurt daar op papier neergezet zijn door een verstopte eigenaar die soms toezicht laat houden door een bestuurslid van een Portugees klote cluppie, die ons er af en toe effe bij doet.

Sorry voor de hele lange klote zinnen over `onze club` waarvan het stadion half jaar geleden nog te klein was, en die nu, op de gedegradeerd clubs na met de vierde spelers begroting van de KKD, jongelftallen niet meegerekend, zon beetje half van de competitie op de 17de plek staat zonder enige progressie in het vertoonde spel of wat dan ook.

Het had beter geweest om het bestuur, trainersstaf en selectie zo zorgvuldig te selecteren in plaats van het publiek wat nu vlaggezwaaiend en zonder boegeroep naar binnen mag.

Goed gezegd, een betaald voetbalploeg waar publiek geweerd wordt, nog ff en dat probleem lost zich van zelf op....dan heeft niemand er nog trek in om te gaan

Na deze wedstrijd en de zoveelste teleurstelling is wat mij betreft het vertrouwen in deze trainer weg. Hij is de opvolger van de slechtste trainer ooit namelijk Franken (in een finale tweede helft 3 0 voor en dan nog verliezen). Kuijt kan er niks van en moet eerst maar eens een tijdje naar de amateurs gaan om daar ervaring op te doen en kijken of hij wel echt geschikt is ipv een diploma krijgen dankzij wat vriendjes in Zeist. Hij zou samen met Reijntjes per direct ontslagen moeten worden maar aangezien onze nieuwe eigenaar alleen maar bestaat uit vaagheden is de kans helaas klein dat dit gaat gebeuren. Maar ook de spelers moeten zich doodschamen en wel allemaal niemand uitgezonderd. De oplossing zou zijn om een ervaren trainer neer te zetten voor een aantal jaren met Polak naast zich om vervolgens uiteindelijk Polak hoofdtrainer te maken als hij zijn papieren heeft. Als dit niet snel gebeurd zullen we de komende jaren aan de onderkant bungelen in deze vreselijke gratis opleidingen competitie.

Law schreef:

Het is een hele aparte constructie. Bolt Ado Den Haag holding LLC is dus de eigenaar. Heel weinig over te vinden. Registratie in Delaware. Daar hoef je niet per definitie af te geven wie de eigenaar of eigenaren zijn.

Deze zou dan verbonden moeten zijn aan Bolt Holding maar kan je niet zo snel iets over vinden.

Globalon heeft de touwtjes voor dit consortium in handen. Niet helemaal gek dat onze naam er niet tussen staat maar toch ook wel een beetje gek.

Sindskort heb je ook Global Football Holdings, L.p. Die zou dan de eigenaar van globalon zijn/ van de verschillende bvo’s. Een afgevaardigde zat wel op de tribune met Edwin tijdens Eindhoven thuis. Deze organisatie ook gedeponeerd in Delaware dus ook niet de garantie of zekerheid wie de eigenaren zijn in ieder geval niet zo even op te vragen. maar zie dit recente artikel. Wij worden niet bij de clubs genoemd en de overige clubs wel. Plannen om Brondby voor een deel te kopen voor maar liefst 42 miljoen euro.

https://www.bloomberg.com/news/articles/2022-10-28/danish-football-club-brondby-gets-offer-from-us-investor-group

Wij zijn voor een prikkie gekocht…vrijwel geen investeringen. Clubeigenaar die niet met de pers praat die moeten het doen met Reijntjes maar de meeste willen hem niet eens spreken. Wanneer gaat wie dan ook eens duidelijk maken hoe de vork in de steel zit. Schiet mij maar lek. Vervreemding van de club en supporters in tijden niet zo groot geweest als nu. Voor de club geld communiceren kan je leren. Kom eens een keer met echt duidelijkheid. Daar hebben we allemaal recht op…waarom zo geheimzinnig en schimmig??

Weet je de prestaties zijn niet om naar huis te schrijven en het blijft altijd ons cluppie maar dat gevoel word maar minder en minder en dat hoor ik ook continu om me heen. Er best is wel een mogelijkheid om je tot op zekere hoogte te identificeren met dit team. Maar met de rest buiten het elftal???? De organisatie de leiding nee dat is totaal aan het afbrokkelen. Wie ook de eigenaar is…die krijgt of niet te horen wat nu exact de situatie is of ze hebben In mijn ogen een heel raar en aparte visie of gedachte bij onze club. Dit kan nooit de bedoeling geweest zijn

Precies dat. Los van de prestaties op t veld, is niet nieuw dat we zn seizoen draaien. Maar de manier waarop het nu gaat en niet eens wetende wie nu de eigenaar is en wat hun plannen zijn. Een directeur die niemand kan luchten of zien. Supporters die niet welkom zijn. Het gaat helemaal nergens meer over, of het is juist het plan dat er straks niemand meer zit, dan zijn ze op de goede weg.

Een AD die supporters buiten de deur houdt, een trainer die werkelijk geen idee heeft wat ie aan het doen is en de ziel van de ziel van de club die volledig eruit is gerukt. Supporters die zich op geen enkele manier meer kunnen identificeren met hun club en heel heel slecht voetbal. De club is dood, niemand die zich er echt druk om maakt en zo spelen we nog jaren en jaren in de KKD. Het Haagse hart huilt 😔😔

Barend schreef:

En dan krijg je twee doelpunten tegen tegen een club op de 17de plaats in de derde divisie zaterdag.

Zoals Kees terecht zegt: "We bereiken bijna de ondergrens."

In de regel zegt/benoemt Kees altijd terechte zaken .

Echter vrijwel niemand kan ontkennen dat de gehele beleving en herkenbaarheid wat betreft het reilen en zeilen van de club afneemt. Lijkt wel een geregisseerd scenario.

GroenGeelHart070 schreef:

Door wie?

Dat weet niemand

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

Niemand een site vanavond?

In de WK-periode speelt de FC gelukkig gewoon DOOR! Hoeft niemand zich bezig te houden met oranje.

Wat mij betreft voor het eerst dit seizoen niemand een onvoldoende. Maar wat een paniek in de blessuretijd/

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

wijstaanboven, ADO079, Alle ballen op Jort, bennyboy1960, Kees, Lellow, rh_vakm, CrazieD, Ran1972 en 186 gasten.

Bekijk de topshouts