Tag: scheidsrechter

Toon alle shouts

Een kopstoot geven voor het oog van de scheidsrechter. . Hoe om kan je zijn..

Artikel over Tom van Weert ; betaalbaar en transfervrij

Elk jaar weer knokken in een loopbaan vol obstakels
Nooit was Tom van Weert (25) onomstreden. Altijd moest hij zich extra bewijzen en terugknokken na tegenslagen. Het eeuwige twijfelgeval heeft bij Excelsior afgerekend met de scepsis en maakt zich op voor een nieuwe uitdaging.
‘En waar ben u dan precies van?’ De vraag in onvervalst Rotterdams houdt het midden tussen oprechte interesse en goedbedoelde argwaan. Of er toevallig ook koffie is, luidde de vraag aan Rina, beheerster van het spelershome van Excelsior. Ondanks het zonnetje is het buiten koud. De digitale klok annex thermometer geeft zeven graden aan, maar de snijdende noordoostenwind blaast daar rigoureus een paar graden van af. Een warm bakkie zou zeer welkom zijn. Het blijkt geen enkel probleem, mits we zelf even de rol van barman willen vervullen. ‘Natuurlijk joh, pak maar. Weet je hoe het apparaat werkt?’

Daags voordat Excelsior met 2-1 verliest bij FC Utrecht, regeert de rust op Woudestein. Soepel gaat het dit seizoen allerminst, maar van acute degradatiestress is geen sprake. Op de training van vanochtend is welgeteld één supporter afgekomen. De spelers werken nabij de Erasmus Universiteit ongestoord hun oefeningen af, zo nu en dan gluurt er een passerende student nieuwsgierig door het hek van het stadion naar binnen. De enige opwinding die er is, ontstaat wanneer we de machine per ongeluk de opdracht geven om twee kopjes koffie in één bekertje te gieten.

Tom van Weert lacht als hij hoort over de gastvrijheid van Rina. ‘Ja, mooi hè? Dat is Woudestein: altijd open huis.’ De aanvalsleider van Excelsior is een paar uur na de training aangeschoven in Pollevie, een hip restaurant op een steenworp afstand van zijn huis in Den Bosch. Hoewel hij inmiddels al bijna twee jaar in Rotterdam voetbalt, wonen Van Weert en zijn Deense vriendin Maria nog altijd in de stad waar hij als voetballer groot werd. De twee leerden elkaar vijf jaar geleden kennen op Mallorca, waar hij met FC Den Bosch het seizoen afsloot, en wonen inmiddels in een fraai appartement net buiten het Bossche centrum.

Amateurclub

Van Weert voelt zich op zijn plek bij Excelsior. ‘Het is er lekker gemoedelijk, kleinschalig. Het doet in veel dingen een beetje denken aan een amateurclub. Dat is ook de kracht van Excelsior en de reden waarom ik destijds voor die club heb gekozen. Als ik daar twee wedstrijden op rij wat minder zou spelen, zouden niet meteen alle kranten vol staan, bedacht ik me. Ik kan me rustig ontwikkelen, onder begeleiding van goede mensen. Want vergis je niet: alles is bij Excelsior uitstekend geregeld. De hele staf is sinds mijn komst elke dag met me bezig geweest. Zij hebben me helemaal wedstrijdfit gekregen. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, daar hoeven we niet moeilijk over te doen.’ Van Weert is de eeuwige twijfels voorbij.

‘Ik viel op door
het maken van doelpunten, maar verder blonk ik nergens in uit’
Tom van Weert
Twijfels die al vroeg ontstonden. Al sinds Van Weert op tienjarige leeftijd de stap maakte van zijn amateurclub RKVV Sint-Michielsgestel naar de profclub van een paar kilometer verderop, was er scepsis. Zelden had hij in de winterstop al de zekerheid dat hij ook een jaar later nog bij FC Den Bosch mocht spelen.‘Nee, zeker niet. Ik had toen al die ene grote kwaliteit: doelpunten maken. Daardoor viel ik altijd wel op. Maar verder blonk ik nergens in uit. Ik was nooit de grootste, nooit de sterkste, nooit de snelste, nooit de meest technische. Pas in de A-junioren ben ik doorgegroeid van een gemiddelde speler naar een van de beteren in de jeugdopleiding.’

Van Weert debuteerde in 2008 in het eerste elftal van de Bosschenaren, maar tot een definitieve doorbraak kwam het lange tijd niet. In 2010/11 werd Fons Groenendijk zijn huidige trainer bij Excelsior aangesteld in De Vliert, maar hij gebruikte de blonde spits vooral als invaller.Van Weert leerde wat het is te moeten knokken voor zijn plek, te vechten tegen de vooroordelen. ‘Als jij door iedereen altijd wordt bestempeld als het toptalent, dan kan het ook té makkelijk gaan. Dan gaat alles goed, tot er iets verkeerd gaat en je karakter moet tonen. Neem Danny Verbeek (nu NAC Breda, red.). Wij zaten in dezelfde lichting. Hij was van nature een veel betere voetballer. Ik moest stukken harder werken om hetzelfde te bereiken. Elk jaar weer knokken om het volgende team te halen, daarna om het eerste te halen, daarna om basisspeler te worden, daarna om een stap hogerop te maken. Als ik één ding heb geleerd, is dat niks vanzelf gaat.’

‘Als ik één ding heb geleerd,
is dat niks vanzelf gaat’
Het heeft Van Weert gevormd tot wat hij nu is: een pure winnaar die niks wil laten liggen. Die mentaliteit zat er al vroeg in bij de Brabander. ‘Met mijn jeugdteam bij de amateurs speelden we ooit een toernooitje waarop we het niet zo goed deden. Ik had als enige alles gespeeld, dus in de laatste wedstrijd die nergens meer om ging moest ik even tien minuutjes naar de kant. Maar dat deed ik gewoon niet, ik weigerde. Mijn trainer kwam het veld in, tilde me op en heeft me van het veld moeten dragen. Ik schreeuwen natuurlijk. Dat zegt veel over hoe graag ik toen al wilde winnen. En scoren.’

Zoals voor iedere spits zijn goals ook voor Van Weert zijn levenselixer. Dat bewees hij ook na de thuiswedstrijd tegen PSV, eind januari. Met een verbeten grimas zocht hij na het laatste fluitje de catacomben op. Niet zozeer vanwege de 1-3 nederlaag, die was wel ingecalculeerd. Van een incident in de laatste minuut baalde hij des te meer. Van Weert frommelde de bal in die slotfase samen met Jeffrey Bruma over de Eindhovense doellijn, maar scheidsrechter Bas Nijhuis zette de eretreffer op het wedstrijd-formulier als eigen doelpunt van de PSV-verdediger. ‘Ik hoor het net, ja. Doodziek’, vatte de goalgetter zijn gevoel na het duel samen. ‘Ik zal de scheids zo eens opzoeken.’ Even later liep hij de arbiter van dienst inderdaad tegen het lijf. Hij probeerde de treffer op zijn eigen naam te krijgen, maar kreeg nul op het rekest.

PSV’er Jorrit Hendrix heeft handen en voeten nodig tegen Tom van Weert, zien ook Davy Pröpper (links) en Héctor Moreno. PSV’er Jorrit Hendrix heeft handen en voeten nodig tegen Tom van Weert, zien ook Davy Pröpper (links) en Héctor Moreno.
Tegenslagen

Het tekent Van Weert, voor wie niets vanzelfsprekend is. Ieder hoogtepunt is er een, ieder doelpunt telt. Zeker in een carrière die zich laat kenmerken door hard werken. Daartoe wordt hij overigens niet alleen gedwongen vanwege de twijfels die hem achtervolgden. Ook op lichamelijk vlak kende hij tegenslagen. Zijn gezicht betrekt als zijn kruisbandblessure uit 2013 ter sprake komt. In 2011/12 beleefde FC Den Bosch zijn finest hour van de laatste jaren. In de finale van de play-offs om promotie verloor de club ternauwernood van Willem II, maar door de goede prestaties maakte vrijwel het complete elftal een stap hogerop. Van Weert bleef. Hij verlengde bewust zijn contract met een jaar. Nog één volledig seizoen uitblinken en dán die mooie stap maken: dat was het plan. Het liep anders: vlak voor het einde van de competitie scheurde hij zijn voorste kruisband. De revalidatie duurde uiteindelijk elf maanden. ‘Ik was echt geobsedeerd door die knie. Iedere ochtend ging ik meteen testen. Hoe voelt-ie? Kan ik al iets meer dan gisteren? Is er al meer vocht uit? Doet het meer of minder pijn als ik erop druk? Echt: maandenlang, iedere ochtend. Maar op het moment dat ik eindelijk het veld weer op mocht met de groep, voelde het niet goed. Het bleef wat instabiel. Ik moest weer geopereerd worden, al was dit maar een lichte ingreep. Dat was het allerzwaarste, die stappen terug. Ineens is je toekomst heel onzeker.’

‘Ik was maandenlang geobsedeerd door die knie. Hoe voelt-ie?’
Terwijl het seizoen vorderde, kreeg Van Weert het steeds benauwder. De geplande stap omhoog kwam zwaar op de tocht te staan. Hij kon dat seizoen nog slechts drie keer invallen. ‘Met grote dank aan fysio Marco van der Steen werd ik weer fit. Ik wist toen dat de clubs die een jaar eerder interesse toonden middenmoot en subtop Eredivisie niet meer zouden bellen. De top van de Jupiler League wel, die zagen het allemaal in me zitten. Maar ik bleef maar hopen op de Eredivisie, misschien een clubje dat net was gepromoveerd. Het zou moeilijk worden, dat wist ik. Maar ik wist ook: Ik ga ervoor. Ik zal wat tijd nodig hebben om me aan te passen, maar als mijn kans komt, dan pak ik ’m.’

Die kans kwam er. Excelsior-trainer Marinus Dijkhuizen durfde het aan met Van Weert, zoals de Kralingers het sowieso moeten hebben van jongens met een krasje. Gokjes, kleine risico’s. Van Weert deed wat hij al jaren deed. Vechten, hard werken en zich aanpassen aan een niveau hoger. De teller van Van Weert staat dit seizoen op negen doelpunten, eenderde van de totale Excelsior-productie. Geen gek aantal, de dertien competitiegoals van vorig seizoen komen in zicht. En dat vindt Van Weert prima. ‘Ik doe het goed als ik rond de twaalf uitkom. Ik zag pas dat ik nu al derde sta op de lijst van topscorers aller tijden van Excelsior in de Eredvisie. Dat zegt genoeg, het komt niet vaak voor dat iemand van deze club het op dit niveau zo goed doet.’

In duel met Vitesse-aanvoerder Arnold Kruiswijk.
In duel met Vitesse-aanvoerder Arnold Kruiswijk.
Goud

Van Weert maakt stappen die een paar jaar geleden voor onmogelijk werden gehouden. Als Excelsior zich handhaaft, is dat voor een groot deel de verdienste van de topschutter. ‘Ik zie ook wel dat de club relatief afhankelijk is van mijn doelpunten. Ik kan wel zeggen dat dat niet zo is en heel bescheiden doen, maar ik voel me belangrijk en voeg iets toe aan het team. Mezelf verbazen? Nee, niet meer. Vorig seizoen nog wel, tegen Feyenoord. Tot de winterstop had ik vijf keer gescoord, na de winterstop scoorde ik ineens twee keer in De Kuip. Er kwam aandacht, werd Speler van de Week. Toen dacht ik wel even: shit zeg, ik kan het écht.’

Van Weert is goud waard voor zijn ploeg, maar niet lang meer. Zijn contract loopt komende zomer af. ‘Na twee jaar Excelsior ben ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ze hopen me nog steeds langer te binden, maar dat is niet mijn intentie. Ik wacht af wat er komt. Drie jaar geleden had ik gezegd dat de Nederlandse subtop absoluut mijn volgende stap moest zijn. Maar ik word 26, een mooi moment om me wat breder te oriënteren. Engeland? Nou, ik ben in de winterstop een wedstrijdje in het Championship (tweede niveau, red.) gaan kijken. Een spits als Lars Veldwijk had het op dat niveau fysiek gezien al moeilijk. En hij is 1 meter 96, hè? Ik ben nog vijftien centimeter kleiner, dus dat lijkt me niet echt een competitie voor mij. Met al die lange ballen.’

Tevreden leunt Van Weert achterover. Een loopbaan vol obstakels krijgt in de zomer een prachtig vervolg, daar twijfelt hij niet aan. ‘Maar het heeft geen zin om te speculeren. De komende wedstrijden moet ik het elke keer laten zien. Clubs die interesse hebben, moet ik overtuigen. En clubs die me niet kennen, moeten gaan denken: zo, dat is een goeie. Weet je… Mijn carrière is misschien niet echt logisch of normaal verlopen, maar overal waar ik kom, groei ik geleidelijk mee met het niveau. Alles gaat met stapjes. Neem bijvoorbeeld de aandacht van de buitenwereld. Die was er niet van de ene op de andere dag. Eerst zeiden ze: "Hé, kijk eens: die Van Weert heeft er toch al vier gemaakt." Daarna was het zes, toen acht. Langzaam groeide het. Typerend voor mijn carrière.’

grijze gek schreef:

LATEN WE N.E.C MAAR PIJN DOEN ZONDAG, SANTOS VOOR 3 WEDSTRIJDEN AAN DE KANT

De spits van N.E.C. zal hierdoor sowieso niet actie komen in de wedstrijden tegen achtereenvolgens ADO Den Haag, Vitesse en FC Utrecht.

Santos wordt gestraft voor een slaande beweging in de uitwedstrijd tegen Excelsior op 26 februari jl. Scheidsrechter Kuipers nam de beweging tijdens de wedstrijd niet waar, later startte de aanklager betaald voetbal een vooronderzoek op basis van de beelden.

Dannyy schreef:

Aangenaam verrast door de tweede helft. Zo zie je maar dat je het beste van je eigen kwaliteiten kan uitgaan. Duplan, Havenaar en Ebeuhi goed. Scheidsrechter Mulder ongelofelijk dramatisch.

Eens. Tweede helft weer een knokkend ADO gezien. Je hebt alles in je eigen hand. Als je volgende week van NEC wint en de Chinese soap doet geen gekke dingen kan er nog van alles.

Kaartenbeleid en beoordeling overtredingen scheidsrechter weer inconsequent. Gewone overtredingen met geel bestraffen. Beide trekken, ADO bestraffen Niveau is gewoon laag.

Aangenaam verrast door de tweede helft. Zo zie je maar dat je het beste van je eigen kwaliteiten kan uitgaan. Duplan, Havenaar en Ebeuhi goed. Scheidsrechter Mulder ongelofelijk dramatisch.

Verloren van de scheidsrechter vandaag.

Wat een scheidsrechter joh

Wat een drama scheidsrechter..

We zijn er natuurlijk bij..in de kou...

Heerlijke wending tot nu toe

Petâh.....,

FOTO: Renate, Roxanne en Martin in hun stamkroeg ‘Vroeger was je anders’.
Voetbalfans de Roze Règâhs!
Met samengeknepen billen van spanning kijken de leden van de Roze Règâhs naar wedstrijden van hun club ADO Den Haag. En tegelijkertijd zijn ze op de tribune idealistisch bezig. `ADO wil landskampioen worden, wij willen een homofobievrij stadion!`
TEKST TANYA VAN DER SPEK
FOTO BERTUS GERSSEN
De clubliefde zit er al járen in, vertellen Ron (56), Roxanne (35), Martin (52) en Renate (56) van de Roze Règâhs. Het is de eerste en nog steeds enige voetbalfanclub voor homo`s, lesbo`s biseksuelen en transgenders in Nederland. Ron: "Ik ben al vanaf mijn twaalfde ADO Den Haag-fan. Ik heb er vrijwilligerswerk gedaan, heb als commercieel manager op de loonlijst gestaan en ben naar Europacup wedstrijden geweest. Een wedstrijddag is echt een dagje uit met vrienden." Renate: "Ik ga al sinds 1968 naar ADO, toen ze nog in rood en groen en in witte broekjes speelden. Ik heb zelf ook jaren gevoetbald en een seizoenskaart gehad." Martin zegt ook groot fan te zijn en Roxanne is sportfanaat. "Als kind keek ik alle sporten al, van curling tot Formule 1. Ayrton Senna en Steffi Graf waren mijn idolen. Voetbalwedstrijden, EK`s en WK`s kijken is gewoon heel spannend. Mensen vonden dat soms raar voor een meisje. Maar nu ik een vriendin heb, vinden ze het trouwens ineens heel normaal."
Spanning is volgens Ron ook de charme van ADO Den Haag, een club die niet bepaald uitblinkt in het behalen van titels. "Je wint van Feyenoord als je het niet verwacht en je verliest van De Graafschap als je denkt te winnen. Het is het vaak nét niet. Ik zou geen fan van Barcelona of Bayern München willen zijn. Dan weet je van tevoren dat je wint, alleen nog niet met hoeveel. Als ADO bij wijze van spreken tien minuten voor tijd met twee-nul voor staat, zit je nog met dichtgeknepen billen. En al sta je tijdens de rust met drie-nul voor, kan het nog alle kanten opgaan. Die spanning is leuk. Je gaat met adrenaline naar de wedstrijd."
Wat Ron ook bevalt, is het dorpse karakter van de stadsclub. "Bij ADO zijn ze blij met een wedstrijdbal van poelier Jansen, terwijl Ajax praat met shirtsponsors van twintig miljoen. Onze totale begroting is 15 miljoen! ADO is een volksclub, dat is de charme. De schilder en de glazenwasser sponsoren en zeggen `dat is mijn cluppie`." Ron zou nóg liever zien dat de club in handen komt van leden of Haagse clubmensen in plaats van de Chinese Hui Wang. "Een investeerder heeft geen clubliefde, die wil verdienen. Ik ben ook lid van FC Köln. Die club is in handen van bijna 100.000 supporters die 100 euro per jaar betalen. Zij bepalen wat er gebeurt."

Stamkroeg
De Roze Règâhs bezoeken samen wedstrijden, kijken voetbal op televisie, doen hun zegje bij debatten en reizen af naar andere voetbalsupportersgroepen in het buitenland. Vaak wordt er bijgekletst in stamkroeg `Vroeger was je anders` in de Halstraat achter de vroegere Maison de Bonneterie. Hier hebben ze ook een `Wall of Fame` waar foto`s en krantenknipsels hangen.
In de zomer van 2013 besloten ze de Roze Règâhs op te zetten. "Het sloeg in als een bom, de hele Nederlandse pers benaderde ons." Waarom een aparte supportersclub? Martin: "Het is heel leuk om met gelijkgestemden en mensen met wie je lol hebt voetbal te kijken. En daarnaast betekenen de Roze Règâhs ook een klein beetje voor de maatschappij." Renate: "Als transgender zijnde, ben ik ook een activist. Dat zit me in het bloed. Hier kan ik het activisme en de liefde voor voetbal combineren."
Martin: "We willen laten zien dat er ook heel veel sportmindend homo`s en lesbo`s zijn. Sport zou niet voor mietjes zijn, nou er zijn genoeg mietjes die van voetbal houden. Als je jong bent, voetbalt en homoseksuele gevoelens ontdekt, kan je leven behoorlijk verwoest raken. Wie een voetbalcarrière wil, moet in de kast blijven. Ik vind dat gewoon niet fair. Je moet ook je sport vrij kunnen beoefenen." Martin volleybalt al veertig jaar, vroeger ook op hoog niveau. Alle Roze Règâhs beamen: nergens is je seksuele geaardheid zo`n issue als bij voetbal. Hoe komt dat? Door de sfeer op de tribune, zeggen ze. Dat is ook uit onderzoek gebleken van de John Blankenstein Foundation, de organisatie die is vernoemd naar de eerste openlijke homoscheidsrechter in het voetbal.
Machosport
Renate: "Bij voetbal gaan supporters soms met elkaar op de vuist, dat hoor je bij hockey nooit. Het kan vijandig zijn. In Duitsland zijn de supporters beslist geen vijanden, zoals hier in Nederland vaak het geval is." Roxanne: "Daar applaudisseren ze ook voor de tegenpartij." Renate: "Hier is de sfeer grimmiger, dat maakt het moeilijker om uit de kast te komen. Terwijl bij een machosport als rugby zelfs homoteams meedoen die gewoon worden geaccepteerd." Roxanne: "Duitsland heeft geen homohuwelijk zoals wij, maar bijna elke voetbalclub heeft een roze supportersclub. En op de tribune hangt de regenboogvlag."
Martin zegt dat bij verschillende clubs in Nederland ook is geprobeerd een gay fanclub op te richten. Martin: "Bij PSV hebben drie vrouwen geprobeerd een roze afdeling op te richten, ze zijn er na een half jaar mee gestopt. En in Amsterdam en Rotterdam is het ook bij een poging gebleven. Bij het merendeel van de Haagse fans zijn we al een begrip en zijn we welkom. Enige zelfspot en Haagse humor is ons niet vreemd."
In het Kyocera Stadion, het thuishonk van ADO, is twee keer de banner, waarop staat `100% voor ADO Den Haag, 100% tegen homofobie` door supporters weggehaald. Roxanne: "Een jonge jongen hield er een aansteker bij. Dat was toch behoorlijk bedreigend." Om ADO niet in diskrediet te brengen, hebben de Roze Règâhs geen ruchtbaarheid gegeven aan de incidenten. Maar een half jaar geleden, tijdens een debat over homoseksualiteit in de sport kwam het toch ter sprake. D66 Den Haag heeft daarop vragen gesteld aan het college van burgemeester en wethouders. Het college noemde daarop de pesterijen `ongepast, kwetsend en verwerpelijk`. Renate: "De club valt niets te verwijten. ADO loopt juist voorop als het gaat om homo-acceptatie. Onze sjaal met ‘100% voor ADO Den Haag, 100% tegen homofobie` erop hangt inmiddels in het ADO Museum."
Momenteel dragen de Roze Règâhs nog wel hun sjaals maar hangen ze geen banner meer op, op verzoek van de directie. Renate: "De directie is bang voor rellen, ook met supporters van andere clubs." De huidige directeur van ADO vroeg zich hardop af of de emancipatiestrijd wel zin had, zegt Renate. Ron: "Toen zei ik: net als ADO Den Haag streven wij het hoogst haalbare na. ADO Den Haag wil ooit een keer landskampioen worden en dat willen wij ook, maar dan wel in een homofobievrij stadion!"
KNVB
Ron heeft hier vernieuwende ideeën voor. "Roep iets in het leven als Social Fair Play. Laat de KNVB voetbalclubs belonen met een deel van de televisieopbrengsten als ze zich maatschappelijk verantwoord inzetten en de daad bij het woord voegen. Niet alleen op papier, maar ook in de praktijk een actief sociaal en antidiscriminatie beleid. De Stichting ADO Den Haag in de Maatschappij ontbreekt het aan financiën. Een bijdrage vanuit Social Fair Play zou kunnen helpen."
Tot die tijd zetten de Roze Règâhs zich actief in. Roxanne zat laatst bij een wedstrijd op de Aad Mansveldtribune. "Toen ik de term Roze Règâhs hoorde, vroeg ik degene `Zo, hebben jullie ons gesignaleerd?`. Hij bleek echter niet te weten wie we waren, hij dacht dat het de fanclub van de ADO-vrouwen was. Na mijn uitleg hadden we een positief gesprek. Toen iemand later `pisnicht!` riep naar de scheidsrechter, zei de man `Hee dat moet je niet zeggen.` Daar was ik blij mee. Dat saamhorigheidsgevoel vind ik positief. Het is leuk dat we met z`n allen één zijn. Uiteindelijk maakt het niet uit wie of wat je bent, als je maar samen kunt genieten van de wedstrijd.". Maar iedereen in onze ,ooievaart stád weet waar we het ober hebben. in Den Haag zijn we als "dorp" als zoveel verder dan menig stad. 0704ever !!!

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Marengo in lappenmand
Ludcinio Marengo speelde een paar goede potten bij ADO Den Haag.
Lees het nieuwsbericht

Blijft zonde van Gehrt, een speler met zijn talent zo vaak geblesseerd. De Abou Diaby van ADO. Hoop dat Marengo snel weer beter is, ik wil liever geen Schaken zien klagen bij de scheidsrechter.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

FC Jeff, Franky, Edwin Post, LemonHaze, Johan vakkie M, FC Den Haag!, yesyes en 179 gasten.

Bekijk de topshouts