Tag: clown

Trending: selectie esajas kalezic vanavond plan gezet

Toon alle shouts

Bert schreef:

Hoi Rien,

 

Jij staat altijd als eerste klaar om spreekkoren tegen donkere spelers te veroordelen dus een neo nazi ben je zeker niet. Groot gelijk trouwens ik hou er ook niet van. Bij ons spelen er ook donkere jongens

 

Filmpje is misschien leuk maar Wetzel wordt al maanden als een soort clown behandeld op de site van de HCF. Wat ik wel leuk vond is dat we gezegend zijn op 1e kerstdag.

 

En zal het nu beter gaan met Ado nu AW weg is? Feit is dat het elftal aan alle kanten rammelt. Dat het de medische staf ook niet lukt om één geblesseerde speler fit te krijgen? Maar goed daar hoor je niemand over.  

 

VD Kallen kan lekker lullen maar na de winterstop wacht een loodzwaar programma. En zonder aankopen wacht ons een zware tijd.

 

De frustratie zal in het stadion weer toe gaan nemen. De afloop daarvan is bekend.  

Alo Aloho,

Geloof mij nou dat wij gelukkig niet de enige waren die in de gaten kregen dat Wetzel een clown IS.

Verder zal het je nog verbazen hoeveel bruine Hagenezen bij de HCF zitten als lid, familie, of vriend.

Verder hebben wij opgeroepen tegen racistische spreekkoren of hebben we die gesteund.

 

rien1 schreef:

Ach Frans, zover als sommigen denken bij dit filmpje heb ik eigenlijk niet gedaan. Sommige stukjes waren (vond ik) echt leuk. Het begin met de kaart waar Leksel zich bevond, de dames die zich afvroegen of het shirt gestreken was, en het poepie dat gelaten werd, terwijl iedereen de kamer verliet (behalve 1 die omhoog tuurde) vond ik wel leuk.

Maar goed, laat het verder maar, want bepaalde mensen zijn zo gemeen dat ze je straks met een stalen gezicht nog voor nazi uitmaken ook.

Hoi Rien,

 

Jij staat altijd als eerste klaar om spreekkoren tegen donkere spelers te veroordelen dus een neo nazi ben je zeker niet. Groot gelijk trouwens ik hou er ook niet van. Bij ons spelen er ook donkere jongens

 

Filmpje is misschien leuk maar Wetzel wordt al maanden als een soort clown behandeld op de site van de HCF. Wat ik wel leuk vond is dat we gezegend zijn op 1e kerstdag.

 

En zal het nu beter gaan met Ado nu AW weg is? Feit is dat het elftal aan alle kanten rammelt. Dat het de medische staf ook niet lukt om één geblesseerde speler fit te krijgen? Maar goed daar hoor je niemand over.  

 

VD Kallen kan lekker lullen maar na de winterstop wacht een loodzwaar programma. En zonder aankopen wacht ons een zware tijd.

 

De frustratie zal in het stadion weer toe gaan nemen. De afloop daarvan is bekend.  

En bij wie is al deze onrust begonnen????????????

 

 

>>>Idd Ricky v.d Bergh!!!!

 

Heeft de club echt een dienst bewezen tot nu toe maar niet heus!

En maar lekker de clown uit hangen nu  hij weer terug is bij de selectie.

 

Trainer in problemen gebracht(oor trekken verhaal naar buiten brengen), indirect ook de technisch directeur in problemen gebracht door zijn uitspraken. 

 

Zie in de toekomst ook geen grote nieuwe sponsor komen door al de negatieve aandacht in de media voor onze club.

 

Mag trouwens hopen dat ze atteveld gewoon laten zitten veder want hem valt echt niks te verwijten met deze selectie.

 

ciao

Kees schreef:

De beste man pakt echter niet door, sterker nog, hij laat de zaak op z'n beloop.

 

Afgelopen winterstop pakte hij door met Powel, Derijck en Buijs. Daarna de tussentijdse aanstelling van een TD (Wetzel) en een nieuwe trainer (Atteveld).

 

Van der Kallen is absoluut een zakenman met een neusje voor de juiste investering ( zie ook nu weer met Niven en beloond met een Michelinster). Er moet iets niet helemaal kloppen want in julie/augustus sprak men nog over "top"aankopen voor ADO en nu zegt Wetzel regelmatig dat we enkel met het uitgespaarde geld van Powel (=salaris) iets kunnen doen.

 

Of Van der Kallen heeft niet voldoende middelen om een of meerdere spelers te financieren.

 

Of hij wordt foutief voorgelicht door de technische leiding.

 

Of hij vindt het best zo en wacht op een koper(kan ik me niet voorstellen).

 

Er moet iets niet helemaal kloppen

 

Je moet je altijd afvragen met welk belang iemand je iets verteld of juist niet.

Ik denk niet dat er heel veel mensen bij ADO DH gelukkig zijn met Wetzel's optredens in de media. En dat haal ik grotendeels uit de media.
Hij heeft inmiddels op aardig wat tenen gestaan en heeft aardig wat petten opgezet die niet van hem waren.
Ieder media optreden van AW brengt onrust met zich mee.

Wie kan en mag hier op ingrijpen en waarom gebeurt het niet?

 

Je gaat bijna denken dat ze AW lekker de clown laten uithangen om de aandacht van iets anders af te leiden.

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Schelden kost Immers een extra duel
Lex Immers is door de KNVB met één wedstrijd geschorst omdat hij bij het verlaten van het veld na zijn rode kaart tegen PSV scheidsrechter Roelof Luinge uitschold.
Lees het nieuwsbericht

Dat is belachelijk aangezien hij niet tegen Luinge praatte maar vol van emotie op die loopplank stond te wachten. Toevallig werd het opgenomen.

 

Hans Kraaij vertelde dat hij vroeger ook tierend door de kleedkamer heen liep als hij was weggestuurd. Alleen staan daar geen camera's.

 

Laat Immers maar een middag als clinic clown zieke kinderen opvrolijken dat lijkt mij een betere straf. 

ADO Den Haag opent Kinderparadijs
Steeds meer kinderen met hun ouders weten de weg naar het ADO Den Haag Stadion te vinden. ADO Den Haag speelt daarop in door vanaf afgelopen zondag elke thuiswedstrijd een Kinderparadijs op te bouwen. De speeltoestellen staan voor de thuiswedstrijden schuin voor het hoofdgebouw aan de kant van de Kidsvakken. Deze speeltuin is voor alle kinderen gratis toegankelijk.
Jonge voetballiefhebbers kunnen op deze plek heerlijk spelen voorafgaand aan de wedstrijd. De kinderen van de uitspelende ploeg die meelopen in de players escort met de spelers, verzamelen ook op deze plek en zullen dus vanzelf samen spelen met de Haagse kinderen.

ADO Den Haag hoopt hiermee te voorzien in een behoefte van ouders met kinderen, die met deze gratis toegankelijke speeltuin erbij een uitgebreidere dag kunnen maken van het bezoek aan het stadion. Het Kinderparadijs zal een mooie verzamelplaats worden voor de jongste supporters.

Afgelopen zondag was de clown die tijdens de wedstrijden ook in de Kidsvakken rondloopt al aanwezig bij de attracties.

Ooievaar, Vincent, Kojak, Bert, Rien, Max, Bleek, MR FC Den Haag enzovoorts.

Opstellen in rijen van vier en daar verder spelen.

Uhh, mag ik ook meespelen??????

ADOnieuwegein schreef:

een nieuw doekje voor het eerste bezoek van 020:

Martin Jol: een echt haags icoon word een 020-cloon !!!!

een 020 clown... :-))

’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
Door DENNIS JANSEN

DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.

Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.

Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”

Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”

Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”

Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”

Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”

Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”

Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”

De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”

Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”

Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”

Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”

Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.

Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,

Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”

De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.

In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.

Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”

Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”

’Mascotte, wie wil dat niet zijn?’
Door DENNIS JANSEN

DEN HAAG - Het is ruim twee uur voor de aftrap van ADO Den Haag als een jongeman met nonchalante tred het voetbalstadion binnen wandelt.

Sprieterig kapsel, oorringetje, witte Replay-sweater op spijkerbroek. Om de nek bungelt een gouden ooievaar. Een fan, zo lijkt het, zoals er in Den Haag dertien in een dozijn gaan.

Toch niet. Deze jongen gaat de komende twee uur in een ooievaar veranderen. Hij is Storky, de mascotte van ADO Den Haag. „Hoi, ik ben Michael,” zegt hij, met uitgestrekte hand. „Sorry dat ik wat later ben. Ik moest voetballen. Ik speel in een vriendenteam bij SVC’08. Verloren van VUC met 4-1. Nou ja, we konden toch geen kampioen meer worden.”

Michael, 21 jaar, gunt ons de komende uren een blik in de wereld van een mascotte. „Toen ik werd gevraagd om mascotte te worden, heb ik meteen ja gezegd. Wie wil dat nou niet zijn, mascotte van ADO Den Haag?”

Hij wel dus en je hoeft geen Ome Willem te zijn om te ontdekken dat Michael ook zonder ooievaarspak een grote kindervriend is. „Ik heb altijd iets gehad met kinderen. De nichtjes van mijn zus zijn ook gek van me.”

Hij deelde al programmablaadjes uit bij het stadion. ADO Den Haag zat al vroeg in zijn hart. „Mijn vader is steward, twee tantes ook. Mijn moeder zit aan de kassa. En ik ga altijd naar de wedstrijden van ADO Den Haag. Ik heb negen jaar geen wedstrijd gemist.”

Michael zit aan een bureau, tweehoog in het stadion van ADO Den Haag. De Hagenaar rijgt de woorden vlot en in sappig Haags aaneen. Onderwijl vouwt hij de vingers in elkaar. De wedstrijdspanning neemt toe. Tja, hoe word je dat, mascotte. „Een jaar of zes geleden moesten er televisieopnamen worden gemaakt voor een reclamespotje van Amstel. Met alle mascottes van de voetbalclubs. Het was in juni op een doordeweekse dag. Eerst bij Quick Boys, later bij FC Utrecht. Die andere jongen kon niet, of had geen trek. Vroegen ze mij. Ik ging wel. Ik vond het wel leuk juist.”

Of hij het wilde blijven doen. Wilde hij wel. In het Zuiderpark was het nóg leuker, zegt hij. „De sfeer. Die was super daar. Zeker als het vol zat. Kreeg’ie kippenvel. Eén van de eerste keren dat ik Storky was, liep ik achter de West-tribune naar het Kids Vak. In pak, maar zonder ooievaarskop. Riep een agent tegen me: zo, jongen ben je gepromoveerd. Ja, zei ik, hiervoor was ik politieagent.”

Verhalen, hij heeft er genoeg. Maar we moeten nu toch echt naar de kleedkamer voor de Grote Metamorfose. „Kom,” zegt hij op een toon alsof we naar een geheime plek gaan. Hij zet de pas erin door de luxe gangen van het ADO Den Haag stadion waar het hoogpolige tapijt zijn forse stappen dempt. Plotseling houdt Michael in bij een deur. Hij legt de hand op de kruk, kruipt ineen en duwt zijn oor tegen de deur. Toch een geheime plek? Op fluistertoon: „Ik liep eens per ongeluk de kleedkamer van de Cheerleaders binnen. Gillende meiden, jongen!”

De meiden zitten nu elders. Het kleedlokaal is leeg en stil. Zijn spullen liggen klaar. Flinke schoenen. Kisten lijken het. Een oranje broek die ook een vacht zou kunnen zijn. Een kort groen ADO Den Haag-broekje, die daar overheen moet. En een shirt met handen als veren, of andersom. Met de naam op de rug: Storky. „Mijn kettinkje doe ik meestal uit. Soms trek je dit pak zo lastig uit. Dan gaat het kettinkje mee. Zonde, man.”

Michael, in het dagelijks leven verhuizer bij Van der Velde ’t Veentje, schiet soepel in de oranje vacht met de twee pijpen en trekt de korte broek er met kracht overheen. Het shirt, dat is wurmen. „Zit’ie goed zo?” vraagt hij na enkele minuten worstelen. „Tsjonge, ik begin nu al te zweten. Effe een slokkie water.”

Michael -bijna Storky- zet de mond aan een fles. Nu de kop, wát een joekel. Hij laat ook de binnenkant zien. Een helm. „Wat dacht je, het moet wel vastzitten allemaal. Anders trek je ’m zo van mijn hoofd. Wordt wel eens geprobeerd, hoor.”

Daar staat’ ie dan in deze lege kleedkamer in vol ornaat: Storky, de knuffelooievaar van ADO Den Haag. Kan hij wel zien eigenlijk? „Jaja, door mijn snavel. Kijk maar!” Hij vouwt zijn bek met de handen open en gluurt naar buiten. Kunnen ze hem wel horen? Lacht: „Heb jij wel eens een ooievaar horen praten? Nee, hè. Doe ik dus ook niet.”

Nee, zijn gezicht mag niet op de foto. Storky is Storky, Michael is Michael. Op de gang buiten de kleedkamer botst hij bijna op Chris Kum. Die pakt de kop van zijn hoofd en zet ’m op de zijne. Prima idee om die spitsen af te schrikken. Na een high five -er zullen nog vele volgen- gaan we eerst nog even naar de ADO Kids, de jochies die aan de hand van de spelers het veld opkomen. Hier worden de eerste foto’s genomen. Hier klinkt ook als eerste ‘Storky, Storky’. Ook dat zal straks erg vaak worden geroepen.

Voordat de wedstrijd begint, maakt Storky namelijk een rondje door het stadion. Voor de foto’s of een knuffel met de kinderen. Overal is het ‘Storky, Storky’. „Weet je, sommigen weten niet eens dat ik een ooievaar ben. Word gans genoemd, of duif, of zelfs reiger,” lacht de Hagenaar,

Op Midden-Noord begeeft hij zich op vertrouwd terrein. Ook hier wordt hij hartelijk begroet, al is er ook een graai naar het kruis van de ooievaar. Als hij dan even de kop in knakpositie zet en zijn eigen markante hoofd laat zien, klinkt het verbaasd maar enthousiast: „Hey joh, het is Mikey!”

De fans, ze kennen Storky én ze kennen Michael. Sommige kennen ze allebei. Van ver af komt een klein meisje -genaamd Gwendolina- aangehold: „Storky, Storky,” roept zij. Hier doet hij het allemaal voor, glimlacht hij later.

In Vak R -het familievak- ontmoet Storky de clown Tjiko. De opgestoken duim wordt gevolgd door een omhelzing. „We kennen elkaar al vijf, zes jaar,” zegt Tjiko.

Als we terug zijn bij de hoofdtribune, glipt de vogel ook even de businessclub in. De bobo’s aan het diner glimlachen minzaam. Nu is het moment supreme aangebroken en gaat Storky het veld op, met twee ADO-kids aan de hand. Hij zwaait, en zwaait en enthousiasmeert het publiek. „Als ik dicht bij spelers van de tegenpartij sta, willen supporters nog wel eens roepen: pak die voetballer, Storky! Is wel lachen.”

Maar het gaat om de kinderen, en die doen mee. Ook vandaag. „Dat is heel gaaf om mee te maken,” glundert hij later als hij tussen de fans zelf staat. „Doe ik altijd. Als ik klaar ben op het veld, ga ik als een speer naar de overkant.”

ad.nl

rien1 schreef:

O, wacht effe. Gaf Rene dan die 3 bij ADO-Sparta?
Hij staat op de achtergrond aan, dus misschien hoorde ik het verkeerd?

ik wist het gelijk dat ie een 3 gaf die pipo de clown ik heb die gek nog nooit normaal andwoord zien geven

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Langebach2, Alle ballen op Jort, Dang3r, Franky, Ran1972, ADO079, lulijzer, ronnieg, troje en 261 gasten.

Bekijk de topshouts