Tag: auto

Trending: mvv kalezic punten wedstrijd laatste ergens

Toon alle shouts

radar schreef:

iemand vi-stuk van vandaag?

ADO Den Haag heeft haast, de Amerikanen niet
18.00 uur

Door Fabian van der Poll
In Den Haag zijn ze elke dag bezig met ADO. In de VS hebben de aandeelhouders meer aan hun hoofd. Dat wringt. Spelers gissen naar hun toekomst, stafleden weten niet of ze volgend seizoen nog een baan hebben. Aanspreekpunten? Die zijn er niet. ‘Je kunt een voetbalclub niet van afstand besturen.’

Zaakwaarnemer Joost Ebergen durft het best te zeggen. ‘ADO Den Haag oogt soms als een stuurloos schip. Stel ik heb vragen over mijn speler, dan zou ik niet eens weten bij wie ik terecht kan. Vertel mij maar wie ik moet bellen.’

Ebergen is de intermediair van Luuk Koopmans. De doelman is bezig aan zijn vierde seizoen in Den Haag. Best fijne jaren waren het, maar er zijn in die tijd ook dingen gebeurd waar Ebergen zijn vraagtekens bij plaatste. Driemaal kon Koopmans een transfer maken. Blackburn Rovers, SC Heerenveen en Go Ahead Eagles wilden hem hebben. Drie keer ging het feest niet door. ‘Neem die transfer naar Go Ahead. Een week na de transferwindow hoorden we dat de club moest bezuinigen op salaris en dat hij transfervrij weg mocht. Dat is cruciaal voor de carrière van een speler.’

‘Zelfde met de komst van Advocaat. Die nam zijn eigen keeper mee, waarna Luuk op de bank belandde terwijl hij daarvoor gewoon goed keepte. Dan begrijp je dat een speler daar soms moedeloos van wordt.’

Luuk Koopmans
Koopmans is een van de vijftien spelers van ADO van wie het contract afloopt. Voor veel van hen is het onduidelijk hoe hun toekomst eruitziet. Moeten ze op zoek naar een andere club of komt er misschien alsnog een aanbieding van ADO? Meestal kunnen technisch managers opties geven. Maar: ADO heeft geen technisch manager. Informatie inwinnen bij de trainer? Zinloos. Ook Dick Advocaat gaat weg. Een belletje naar algemeen directeur Edwin Reijntjes? Heeft geen nut. Ook die gaat weg.

‘Als speler wil je weten: krijg ik wel een contract, krijg ik niet een contract?’
Trainer Dick Advocaat zei het vorige week al na de verloren uitwedstrijd bij Jong Ajax. ‘Als speler wil je weten: krijg ik wel een contract, krijg ik niet een contract? (…) Er zijn drie, vier weken voorbijgegaan waarin we niks gehoord hebben. Dat vind ik zonde.’

Voor sommige betrokkenen voelt het als een déjà vu. Vorig jaar rond deze tijd zaten een aantal spelers in een vergelijkbare situatie met hun contract. Verdediger Jamal Amofa kreeg van medespelers te horen dat de club hem echt wel een aanbod zou doen toen zijn verbintenis afliep. Dat gebeurde niet. Hij hoorde niks. In dienst van Go Ahead Eagles speelt hij binnenkort zijn 29ste wedstrijd in de Eredivisie. ‘De leiding moet hier dagelijks zijn’, weet Dick Advocaat. ‘Je kunt een voetbalclub niet op afstand besturen.’

Dat laatste gebeurt wel. En al wringt dat soms, het is volgens algemeen directeur Edwin Reijntjes wel de realiteit. ‘De prioriteit die ADO voor ons heeft, voelen onze eigenaars niet elke dag. Ze hebben daar nog 35 clubs in hun portefeuille waar ze mee bezig zijn. Voetbalclubs, maar ook basketbal- en honkbalteams. Soms moeten we achteraan aansluiten.’

Het is zijn antwoord op de vraag hoe het nu eigenlijk werkt, gerund worden door investeerders die meer dan vijfduizend kilometer verderop achter spreadsheets zitten? En trekken de Amerikanen zich iets aan van de kritiek in het Bingoal Stadion? Hoe moet het verder met ADO nu de club weer een seizoen in de Keuken Kampioen Divisie zal spelen?

SCEPSIS EN HAAST
Hoewel de sportieve prestaties en de onrust onder spelers hebben geleid tot scepsis bij de achterban, wil Reijntjes het toch gezegd hebben: ‘ADO is echt wel belangrijk voor onze eigenaars.’ De investeerders achter Bolt Football Holdings spiegelen zich volgens hem aan de prestaties van bijvoorbeeld Crystal Palace en Augsburg, clubs ze ook bezitten. ‘Die draaien redelijk stabiel mee in de Premier League en Bundesliga. Van ADO willen ze ook een gezonde, structurele Eredivisieclub maken. Dat kost tijd, en in tegenstelling tot hier in Den Haag, hebben zij die tijd. Ze hebben een investeringshorizon van tien jaar. Wij hebben haast. Zij niet.’

Reijntjes heeft het gehele proces van dichtbij meegemaakt. Twee jaar geleden werd hij op interim-basis aangesteld om de club verkoopklaar te maken. ‘ADO was technisch failliet.’ Vooral de kosten moesten omlaag. Hij snoeide in het personeelsbestand en was op den duur het nog enige overgebleven directielid van ADO – nog steeds overigens. Vervolgens toonden meerdere partijen interesse om de club over te nemen van de toenmalige Chinese eigenaars. Internationale groeperingen, maar ook lokale financiers.

Dat die laatste partijen het niet werden, wordt Reijntjes nog altijd verweten. Hoe kon iemand als Martin Jol de deur worden gewezen? Simpel, zegt Reijntjes. De oud-ADO-captain en zijn beoogde compagnons kwamen met onhaalbare eisen. Het stadion erbij kopen? Daarvoor moesten ze toch echt bij de eigenaar zijn, zei Reijntjes, doelend op de gemeente. Ze werden volgens hem nooit concreet. Andere partijen wel. De Manchester City Group en Bolt Football Holdings, het voetbalvehikel van de Amerikaanse miljardair David Blitzer, die eerder investeerde in basketbalteam Philadelphia 76ers en ijshockeyploeg New Jersey Devils. De uiteindelijke keuze: Bolt. Volgens Reijntjes garandeerde deze partij meteen de financiële zekerheid waardoor de noodlijdende club er weer bovenop kon komen op dat moment.

In principe zat Reijntjes taak er daarmee op. Althans, dat dacht hij. Toen Bolt hem vroeg om aan te blijven vanwege zijn dossierkennis en relatie met stakeholders (gemeente, politie), stemde hij in met nog een jaar. Hij zou zich tot de zomer van 2023 aan ADO committeren. ‘ADO is ook mijn club’, zegt hij. Later zal Reijntjes benadrukken dat hij zich niet onmisbaar waant in Den Haag, zoals dat in zijn ogen ook geldt voor scheidend trainer Advocaat. ‘Mijn expertise is een andere dan de club structureel leiden.’

‘We besloten voor promotie te gaan. En investeerden flink. Dat plan is nogal mislukt’
Spoelen we de tijd vooruit, dan kan worden geconcludeerd dat een moeizaam jaar volgde. Het doel werd niet behaald. Anders dan gehoopt promoveerde ADO niet. Zelfs de play-offs zijn niet gehaald. Reijntjes: ‘Idee was om stap voor stap een structuur op te zetten, totdat zich ineens kansen voordeden met Dirk Kuijt, Chris van der Weerden en John Metgod. We besloten voor promotie te gaan. En investeerden flink. Dat plan is nogal mislukt.’

De Amerikanen gingen mee in het plan en trokken de portemonnee. Na de aanschaf van ADO stonden ze garant voor een begrotingstekort dat inmiddels circa acht miljoen euro bedraagt. ‘Dat geld zullen ze niet zomaar terugverdienen’, aldus Reijntjes. ‘Dat toont ook hun commitment aan. Ook volgend seizoen zullen we niet winstgevend zijn.’ Wel hebben de investeerders nu op de rem getrapt, weet de directeur. ‘Zij zeggen: “Jullie hebben je kans gehad afgelopen seizoen. Nu gaan we terug naar scenario één”.’ Ofwel: geduldig de club opbouwen.

En wie gaan het vanuit Amerika opgelegde beleid dan uitvoeren? Algemeen directeur, technisch directeur, hoofdtrainer: alle topposities zijn momenteel vacant

Voor zover de supporters en clubmedewerkers de intenties van de aandeelhouders kunnen volgen – interviews geven die niet – zijn zij het over één ding wel eens: snel gaat het allemaal niet. En wie gaan het vanuit Amerika opgelegde beleid dan uitvoeren? Algemeen directeur, technisch directeur, hoofdtrainer: alle topposities zijn momenteel vacant. Wanneer komt de club met namen?

ONBEANTWOORDE TELEFOONTJES
De gevolgen van de onderbezetting zijn merkbaar. Vooral voor de spelers. Zoals het voor doelman Luuk Koopmans gissen is naar zijn toekomst, zo geldt dat ook voor andere spelers. Meestal krijgen ze in deze fase van het seizoen iets te horen. Iets als: ‘Heb even geduld, waarschijnlijk gaan we wel verlengen.’ Of: ‘Je doet het goed, maar we zitten krap in het geld, dus misschien kun je al beter verder kijken.’ Een kleine twee maanden geleden werd hen opgedragen zich vooral op de play-offs te focussen, daarna zou gepraat worden. Maar nu die missie is mislukt en het seizoen er bijna op zit, willen spelers duidelijkheid. Sommigen hebben pijntjes. Straks wordt het erger en moeten ze geblesseerd op zoek naar een andere club. Wie wil hen dan hebben?

Ze hebben geen idee bij wie ze met hun vragen terechtkunnen. Niemand rond het team heeft zeggenschap. Ze kunnen bij Reijntjes en kantoorpersoneel terecht met praktische vragen, over bijvoorbeeld hun auto, maar niet met sportieve kwesties. Reijntjes zegt het zelf ook: ‘Ik ben geen voetbalman.’ Ook de trainer kan hen niet helpen.

Begin dit seizoen had ADO nog wel een technisch aanspreekpunt: oud-speler Daryl Janmaat. Hij werd aangesteld als technisch manager, zou in die voor hem nieuwe rol gaan samenwerken met Ignacio Beristain, de voetbaladviseur van de aandeelhouders. Op papier klopte het. In de praktijk niet. Al in november stapte Janmaat op. Hij was aan het zwemmen in zijn rol. Nadien waren spelers en stafleden volledig aangewezen op Beristain. Nadeel: Beristian moest nog meer clubs adviseren. De Portugese laagvlieger Estoril bijvoorbeeld. Soms was hij druk met ADO, vaak ook niet.

‘Met Ignacio viel best wel te praten’, aldus Joost Ebergen, zaakwaarnemer van Luuk Koopmans. ‘Maar op het moment dat ik hem nodig had, nam hij zijn telefoon weer niet op.’

Volgens Reijntjes is Beristain nu veel minder bezig met de sportieve kant van ADO. ‘Daardoor is er een vacuüm ontstaan.’ Wel hebben de aandeelhouders een andere medewerker naar voren geschoven. De Brit Scott McLachlan, Global Head of Football. Hij stuurde voor deze job elf jaar de internationale scouts van Chelsea aan. Hij zou ook met ADO bezig zijn. Toch hebben spelers ook hem al tijden niet gezien.

Advocaat ­benadrukt dat de onzekerheid knaagt aan spelers en stafleden. ‘Je hebt het over mensen met gezinnen, hè’

Trainer Advocaat heeft met geen van beiden contact. Noch met Beristain, noch met McLachlan. ‘Ik heb een keer met ze gesproken en dat is al heel lang geleden. Ze gaan allemaal hun eigen gang. Wat voor gangen dat zijn, weet ik niet.’ Advocaat benadrukt dat de onzekerheid knaagt aan spelers en stafleden. ‘Je hebt het over mensen met gezinnen, hè.’

CULTUURVERSCHILLEN
Interim-directeur Reijntjes weet maar al te goed dat Advocaats opmerkingen niet zozeer aan hem gericht zijn, maar aan de Amerikanen. Zelf ervaart hij die onduidelijkheid soms ook. Dat bleek ook afgelopen week. Reijntjes was toen in de veronderstelling dat hij zou worden opgevolgd door de Nederlandse Brit Marcus Keane. Dit werd op woensdag 10 mei ook gemeld door het AD. De krant moest het bericht niet veel later rectificeren, omdat Bolt in de tussentijd toch voor een ander had gekozen. Om wie het gaat, wordt niet gecommuniceerd.

De achterban van ADO is gewend dat informatie snel tot hen komt. Is het niet via interviews, dan wel medewerkers die hun mond voorbij praten
Ook dat heeft met cultuurverschillen te maken. De achterban van ADO is gewend dat informatie snel tot hen komt. Is het niet via interviews, dan wel medewerkers die hun mond voorbij praten. De Amerikanen hebben hier geen boodschap aan. Hoezo moeten zij zich in de kaarten laten kijken van nieuwsgierige Haagse voetbalsupporters? Als het rond is, dan horen ze het wel.

Reijntjes: ‘Ik heb hiervoor ook met Amerikanen gewerkt. Als zij zeggen dat je eind van de maand iets hoort, dan is dat ook eind van de maand. Wij zijn dat niet gewend. Wij willen nu duidelijkheid. Dat Dick daar opmerkingen over maakt op tv, vinden ze niet leuk, maar ze denken ook: Hij gaat toch weg.’

Ook Reijntjes zelf moet zijn woorden zorgvuldig kiezen als hij met de aandeelhouders communiceert. Doorduwen werkt niet. ‘Je moet kunnen omgaan met die cultuurverschillen. Het is laveren tussen je eigen cultuur en de managementstijl van hen.’

De directeur heeft te horen gekregen dat pas na het seizoen bekend wordt wie de nieuwe kopstukken worden in het Bingoal Stadion. Niét eerder. ‘Ik leg echt wel bij de eigenaren neer dat de spelersgroep onrustig wordt. Meer kan ik soms ook niet doen. We staan niet elke dag op de agenda in Amerika.’

slash070 schreef:

Zeker mooie info, hoort bij de club geschiedenis, roerige jaren of niet. Ik ging toen ook alle uitwedstrijden, eerst met trein, later gingen met autos. Veel meegemaakt, gezien, had het (nu gezegd) 5och niet willen missen. Hedendaags wordt een wedstrijd stil gelegd door een knul die zijn plastic bierbekertje uiteindelijk toch niet blijkt te lusten.

Ja en de trein was ook geweldig altijd.

Vrijdag maar naar az met de auto.
Het kan verkeren hè haha

Bleek schreef:

3 uur in de bus is voor Kishna natuurlijk wel kans op een blessure..

Dan rijden ze hem net een personen auto daar naar toe of met de trein scheelt weer in reistijd

Sprinkhaan070 schreef:

Jij weet duidelijk niet hoe oud ik ben en hoe lang ik al ga.
Heb meer het idee dat jij wat jonger ben. Dit heb je zeker uit een krantenknipsel. Harry van der Laan was geen lopende spits. Adam speelde voornamelijk op de RB positie.

Hoe ging Harry dan maat? Met de auto?

Het is vrijdagochtend, 8 uur. Voor het raam van zijn kantoor op de 4e verdieping van het Bingoal Stadion staat Dirk Kuijt. Hij staart uit het raam en ziet in het ochtendlicht het krioelende verkeer op het Prins Clausplein. Dan draait hij zich om en loopt naar het Nespresso apparaat dat handig staat opgesteld rechts van zijn bureau. Eerst een kop ‘Dark Roast’. Hij kan een vage glimlach niet onderdrukken als hij terugdenkt aan zijn jeugd. In zijn geboortedorp zei men altijd ‘Un kaup swart, doet het nettenboeten recht’. En Dirk houdt graag vast aan die traditie.

Hij neemt een eerste slok van zijn hete koffie als de deur openzwaait. In de deuropening verschijnt de rijzige gestalte van John Metgod. ‘Morge Dirk’, zegt de gelouterde ex-international en oud-speler van onder andere Real Madrid. Hij gaat zitten op zijn vaste plekje, strategisch vlak naast de deur. In het kielzog van deze assistent-trainer druppelen de andere leden van de staf een voor een binnen. Dirk mag graag zeggen dat hij met een ‘proces’ bezig is en dat ‘doen we met z’n allen’. Daarom zit er nu een redelijk bont gezelschap in zijn kantoor. We zien fysiektrainer John Nieuwenburg en keeperstrainer Raymond Mulder. Maar ook dokter Daan van de Pol en fysiotherapeut Edwin Coret zijn present, terwijl de videoanalisten Jop Beuger en Tom van Mierlo – bescheiden als altijd – een plekje zoeken. Zelfs materiaalman Rob Ravestein ontbreekt niet. Laatstgenoemde zit een beetje onderuit gezakt op een stoel, onderwijl friemelend aan een maatdop van een fles Lenor wasverzachter. Als laatste komt Daryl Janmaat binnen. De technisch manager knikt de anderen beleefd toe onder het mompelen van ‘sorry maar file’ en gaat snel zitten.

Dan loopt Dirk Kuijt naar het whiteboard dat een prominente plek in zijn kamer heeft. Dat gebruiken van een whiteboard heeft hij gekopieerd van Rafael Benitez, zijn toenmalige coach bij Liverpool. Niet dat Dirk er nu echt mee uit de voeten kan, want het bord is maagdelijk leeg. Behalve rechtsonder, waar hij heeft geschreven dat z’n auto maandag naar de garage moet. Maar goed, volgens Dirk oogt zo’n bord professioneel en straalt het een zekere autoriteit uit.

Het geroezemoes verstomt als Dirk het woord neemt. Hij orakelt op zijn inmiddels bekende wijze iets over de rug rechten en als een front opereren. Woorden die de aanwezigen al ettelijke keren uit zijn mond hebben gehoord. Niets nieuws dus. Maar het wordt interessant als Dirk handig een bruggetje maakt naar de prestaties van het vorig weekend en vooruitblikt naar de wedstrijd van deze vrijdagavond. Zoals de aanwezigen weten is Dirk de afgelopen week op het Prinses Irenesportpark behoorlijk uit zijn slof geschoten. De verloren wedstrijd tegen Helmond Sport was een absolute blamage. Hij heeft iedere speler te verstaan gegeven wat hij ervan dacht en de hele groep aan extra pittige trainingssessies onderworpen. Geheel volgens het aloude adagium ‘Dirk laat zich niet piepelen’.

Die extra trainingsarbeid is een opmaat naar de wedstrijd tegen VVV Venlo. Een potje dat gewonnen moet worden. Zelfs Dirk beseft dat als geen ander, want hij voelt het hijgen van journalisten en het rumoer op de tribunes haarfijn aan. Maar Dirk zou Dirk niet zijn als hij niet vol bravoure zijn strijdplan ontvouwt. De aanwezigen gaan er eens goed voor zitten. En John Metgod voelt nu al de priemende blikken van de collega’s in zijn richting. Hij is de nestor in het gezelschap en als zodanig de enige die voldoende autoriteit bezit om de trainer eventueel van repliek te dienen. Iets waar John overigens een bloedhekel aan heeft. Of, zoals hij vanmorgen nog tegen zijn vrouw zei: ‘Ik hoop dat die Dirk me gewoon me ding laat doen, dan is mijn dag weer oké’.

‘Goed mannen’ opent Dirk zijn betoog, ‘we gaan het vanavond anders doen’. Hij vervolgt met: ‘Ik heb er een paar nachtjes over geslapen, maar ben er nu wel voor mezelf uit’. ‘De opstelling en het strijdplan van de afgelopen weken, het klopt niet’. ‘We gooien er vanavond een paar andere spelers in. Jongens die het verschil maken, die de wedstrijd lezen en anticiperen’. ‘We gaan het daarom als volgt doen, we laten de rechterflank in zijn geheel bestrijken door Denzelletje. Dat deed ie in de A1 van Feyenoord ook altijd prima. Dan laten we die vreselijke draver van Catic op de bank. Verder gooien we Finn voor de leeuwen, want met Siereveld breken we ook geen ijzer momenteel. Middenveld dan, Klas even bankie doen en Esajas erin. Dat wordt echt een grote speler hoor, let maar op mijn woorden’. ‘En naast Breinburg zetten we nu Titouan Thomas. Ja, ja, dat laatste is een ‘verzoekje’ van hogerhand. Samenwerkingsverbandje met Estoril en zo. Maar goed, slechter dan met De Waal zal het niet worden. Toch?’ Hier en daar verschijnt een lichte vorm van ongeloof op de gezichten van de stafleden. Dokter Van de Pol – zelf een aardige hockeyer van KZ – bekijkt de boel van de medische kant, en denkt bij zichzelf, ‘hebben we hier te maken met een geniale creatieveling, of is het toch een min of meer maniakale gek’.

Dirk komt nu helemaal op stoom, wetende dat hij 100% de aandacht heeft. Hij heeft het beste voor het laatst bewaard en gooit dat nu in de groep: ‘Mannen, ik beken het eerlijk, ik worstel met Thomas. Die brengt het momenteel niet. Hoe die gast vorig seizoen zoveel doelpunten kon maken, ik heb geen flauw benul. Misschien tijd voor hem om ook even aan de kant te beginnen?’. Die laatste opmerking is het sein voor good old Ravestein om te memoreren dat Thomas Verheijdt de held is van de club, het uithangbord. ‘Je mot niet aan Thomas komme, anders breekt de pleuris uit in het stadion’, zo stelt hij onomwonden.

Pleuris is een woord waar Dirk een hekel aan heeft. Handig laverend tussen zijn eigen idee en de woorden van de materiaalman, bindt hij in. ‘Oké, ik snap het Rob. Thomas is onze aanvoerder. We kijken het nog even aan’. Dirk neemt nog een slokje van zijn koffie en trekt daarbij een vies gezicht, want het spul is intussen koud. Hij neemt als een generaal zijn manschappen in ogenschouw, en zoals hij al dacht, er komt nul komma nul weerwoord. ‘Mooi mannen, alle vertrouwen dus voor vanavond. Die Limburgers gaan nog een lange terugreis hebben. Dus nu weer lekker verder met waar je mee bezig was en tot later vanmiddag!’.

Enigszins verdoofd verlaat het gezelschap een voor een het kantoor. En op het moment dat Ravestein wegloopt, roept Dirk hem na: ‘Rob, wil jij vanavond een paraplu voor me regelen, want ik verwacht een zware bui’.

ADO Den Haag verliest met 2-3. Dit verhaal is puur fictief, hoewel……

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

NIEUWS: Politie achtervolgt lachgas gebruikende ADO Den Haag speler in Delft.

De politie heeft de 23-jarige ADO Den Haag speler Boy K. opgepakt. Er was een melding binnengekomen over een automobilist die op de parkeerplaats voor het Bingoal stadion lachgas gebruikte. Toen de politie kwam ging hij er van door. Inhalerend uit een ballon vertoonde hij ‘zeer gevaarlijk rijgedrag’. Hij reed tegen het verkeer in en probeerde voetgangers aan te rijden. Een van die voetgangers was ADO-trainer Dirk Kuyt. Boy K. verklaarde aan de politie dat hij boos is dat hij geen ballonnen meer van Kuyt mag gebruiken in de kleedkamer en dat hij het daarom maar in de auto doet. Ook zei hij dat hij vindt dat Giovanni Franken de nieuwe hoofdtrainer moet worden met Thomas Verhaar en Julian Jenner als zijn assistenten.
Boy K. zat niet alleen in de auto. Naast hem zat het zusje van oud-ploeggenoot en vriend Sem Steijn. Die was samen met Boy K. ballonnen aan het blazen. Kim de Boer, de vriendin van Boy K. , is niet blij dat haar vriend in de auto zat met een andere (jonge) meid en overweegt nu bij hem weg te gaan. Helemaal omdat dit niet de eerste keer is. Boy K. is al een keer eerder met het zusje van Sem Steijn gespot in een taxi in Leiden. Toen waren ze ook ballonnen aan het blazen. In de auto van Boy K. zijn nog meer tanks gevonden. Een aantal daarvan staan op naam van Boy Waterman, die ook niet vies is van ballonnen blazen. Daarom wordt hij ook wel Boy Waterballon genoemd zegt Boy K.

Johan vakkie M schreef:

Gewoon eens een half jaartje de away days boycotten. Dan zie je ze vamzelf gaan kruipen.

Ga ik in ieder geval wel doen tot Reijntjes eruit ligt of ik gewoon weer met de auto kan. Ik hoop dat andere volgen, gewoon elke week 0 uitsupporters. Ze bekijken het maar ff daar

BLEISWIJK-1 schreef:

Wie o wie kan dit plaatsen?

https://www.vi.nl/pro/overig/van-lek-tot-twijfels-bij-beleid-eigenaar-de-onrust-bij-ado-houdt-aan

Van lek tot twijfels bij beleid eigenaar: de onrust bij ADO houdt aan

Achtergrond

Niet alleen op het veld kent ADO Den Haag een moeizame start van het seizoen. Op bestuurlijk vlak loopt het niet soepel bij de club. Veel nieuws ligt binnen mum van tijd op straat en er zijn vragen over het beleid van de nieuwe eigenaar.

In het voetbal bestaan veel wat-als-scenario’s, maar bij ADO Den Haag zal men het vaakst terugdenken aan 29 mei. Slechts 104 seconden was de club verwijderd van een snelle terugkeer in de Eredivisie, na een seizoen vol tumult, overnameperikelen en puntenaftrek. Wat als Excelsior-spits Thijs Dallinga die bal niet had binnengekopt? Misschien was Dirk Kuijt dan in de Eredivisie begonnen als hoofdtrainer. Nu kende hij met drie nederlagen op rij een dramatische start. Zondag werd tegen Jong Ajax (4-0) eindelijk de weg omhoog ingezet. Maar dat liet de problemen zeker niet in één klap verdwijnen.

Hoe zat het ook alweer? Terwijl ADO vorig seizoen ondanks het puntenaftrek meedeed in de topvijf van de Keuken Kampioen Divisie ging het een jaar lang over de aanstaande overname van de club. Het Spaanse Globalon Football Holdings, tevens eigenaar van onder meer Estoril uit Portugal en het Belgische SK Beveren, was de beoogde overnamepartij. Toen een faillissement van ADO dichterbij kwam, koos men voor een eenvoudigere oplossing. Het zou te veel tijd kosten om Globalon te laten doorlichten door de licentiecommissie van de KNVB. Daarom richtte David Blitzer, een Amerikaanse investeerder en mede-eigenaar van Globalon, Bolt ADO Den Haag Holding op om de club over te nemen. Zo hoefde alleen hij te worden gecheckt door de licentiecommissie.

Globalon is dus niet de eigenaar van ADO, maar Spaanse invloed is er wel in Den Haag. Ignacio Beristain, die namens Globalon voorzitter is van Estoril, loopt al bijna een jaar rond bij ADO. Op papier is hij adviseur, maar in werkelijkheid heeft hij een flinke vinger in de pap. Beristain wordt door insiders omschreven als een vriendelijke, maar ook dominante man die weet wat hij wil. Zo zou hij zijn zoons hebben laten meetrainen in de jeugdopleiding van ADO. In de media laat Beristain zich nauwelijks zien, terwijl er vragen zijn over zijn rol en het beleid onder nieuwe eigenaar Bolt. ADO wil binnen twee jaar promoveren, maar hoe?

Kritische geluiden

In april nam Beristain een zeldzame keer de tijd voor een interview op het clubkanaal van ADO, waar niemand echt wijzer van werd. De Spanjaard vertelde ook dat algemeen directeur Edwin Reijntjes op verzoek van Bolt een jaar langer aan zou blijven bij ADO. De Spanjaard was lovend over de bestuurder, terwijl er vanuit de club juist kritische geluiden klonken over Reijntjes. Die geluiden zijn er nog altijd. Reijntjes zou allesbehalve duidelijk zijn en bij zijn manier van leidinggeven worden intern vraagtekens geplaatst. Dat begon al vlak na de overname door Bolt, toen trainer Ruud Brood het veld moest ruimen. De spelersgroep van ADO las dat nieuws op de website van de club en werd daarna pas bijgepraat, zonder dat er een duidelijk antwoord kwam op de vraag waarom Brood werd ontslagen. Hetzelfde overkwam Giovanni Franken, die Brood op interim-basis opvolgde. Hij moest vlak voor de play-off-finale tegen Excelsior via de media vernemen dat Kuijt het van hem ging overnemen.

De aanstelling van Kuijt werd na het mislopen van promotie naar de Eredivisie officieel. Hij kwam uit de koker van Rob Jansen, de zaakwaarnemer die eerder nog onderdeel was van een groep die ADO wilde overnemen van het Chinese United Vansen. Jansen heeft, zoals bekend, een warme band met ADO. Het was dan ook niet geheel toevallig dat de naam van Jansens zoon Michael opdook in de zoektocht van de club naar een nieuwe technisch directeur. Vader en zoon werken voor zaakwaarnemersbureau Wasserman, maar ontkenden al snel dat Michael als td aan de slag zou gaan bij ADO. Toch verzekeren Haagse bronnen dat hij wel degelijk in beeld was.

Uiteindelijk koos ADO, net als bij de trainerspositie, voor een onervaren technische man. Daryl Janmaat, die ook bij team Wasserman hoort, was niet eens gestopt als voetballer of ADO klopte bij hem aan voor de functie van technisch manager. In werkelijkheid heeft Janmaat, die als manager ook geen tekenbevoegdheid heeft, weinig te vertellen over het technisch beleid en is het Beristain die de touwtjes in handen heeft. Eerder zei Janmaat al tegen VI dat hij samen met Beristain onderhandelt met nieuwe spelers. Uiteindelijk is wel de handtekening van Reijntjes nodig, als enige directielid van ADO. De algemeen directeur wordt langzaamaan moe van vragen over de rol van Janmaat. ‘Denk je nu echt dat iemand met zijn statuur een functie zou gaan vervullen met weinig inhoud?’, vraagt Reijntjes zich af. ‘Ignacio en Daryl adviseren mij op technisch vlak en ik neem vanuit mijn verantwoordelijkheid als algemeen directeur en budget-bewaker uiteindelijk de beslissingen.’

Niet optimaal

Dat het technische trio nog niet optimaal functioneert, bleek deze zomer al. ADO zit met een onervaren trainer, een jonge technisch manager en een algemeen directeur die pas net een jaar komt kijken in de voetballerij. De gevolgen ervan zijn al te merken. Bij het opmaken van een nieuw contract voor middenvelder Gregor Breinburg werd over het hoofd gezien dat de verhuiskostenvergoeding die in de verbintenis werd opgenomen veel hoger uitviel dan afgesproken, al verzekert Reijntjes dat dit probleem is opgelost. Vervolgens lekte voor de uitwedstrijd tegen MVV Maastricht via De Telegraaf uit dat het salaris van Thomas Verheydt zo’n vijfhonderdduizend euro per jaar zou zijn. Reijntjes ontkent in alle toonaarden, maar ADO ging wel op zoek naar het lek.

De algemeen directeur weigert te bevestigen of het salaris van de spits boven het salarisplafond van 2,5 ton per jaar uitkomt. ‘De informatie die naar buiten is gebracht is feitelijk onjuist’, laat hij weten. Daarin heeft Reijntjes gelijk, aangezien het salaris van Verheydt geen vijf ton bedraagt. Met bonussen en premies komt het echter wel dicht in de buurt.

Verheydt verbaast zich ondertussen over de gang van zaken bij ADO, waar veel informatie binnen mum van tijd op straat ligt. ‘Ik vind het vrij bizar hoe dat gaat hier. Vorig jaar was het al zo dat er dingen lekten, dit jaar is het gewoon weer hetzelfde. Blijkbaar hoort het er hier bij, bij deze club. Het is hier altijd een beetje onrustig, maar daar wen je niet aan, nee. Dat is gewoon niet leuk. Laat ik het zo zeggen. Iedereen mag dingen roepen, dat maakt mij niet uit, maar ik vind het wel raar. Ik heb gevraagd of mensen konden nagaan waar dit vandaan komt en volgens mij zijn ze daarmee bezig, meer kan ik niet zeggen.’

Kuijt probeert zich niet te laten afleiden door het nieuws. Dat er wéér iets uitlekt bij ADO, neemt hij voor lief. ‘Nee, het verrast me niet. Soms ben je weleens verbaasd, maar ik loop lang genoeg mee in deze wereld om te weten dat dit bij echte volksclubs, en dat is ADO Den Haag natuurlijk, kan gebeuren.’

Onrustig

Voorlopig zal het nog onrustig blijven bij ADO, zeker als de resultaten uitblijven. Geruchten dat de club alweer te koop staat doordat Globalon geen voet aan de grond kan krijgen in Nederland, doet Reijntjes af als een ‘broodjeaapverhaal’. ‘Wellicht is bij een aantal de wens de vader van de gedachte’, laat de algemeen directeur weten. Reijntjes weet inmiddels hoe het werkt bij ADO. ‘Sommige mensen die zeggen dicht bij de club te staan hebben daar baat bij en suggereren naar de media toe dat zij ‘op de hoogte’ zijn. Dat is natuurlijk altijd spannende kost voor de media en dat begrijp ik.’

Het was misschien ook niet toevallig dat het nieuws over Verheydt naar buiten kwam. De zaakwaarnemer van de spits, Danny Ris, is tevens de belangenbehartiger van Elano Yegen. De negentienjarige middenvelder is in conflict met ADO omdat hem een transfervrij vertrek zou zijn beloofd. Vorige week diende in dat kader een arbitragezaak in Zeist. Volgens Yegen hoorde hij in de voorbereiding op het nieuwe seizoen al na twee dagen van Kuijt dat hij niet in de plannen voorkwam. Geheel onverwacht kwam dat nieuws niet, want de jonge middenvelder kreeg vorig seizoen tijdens een verhuurperiode aan MVV al het gevoel dat ADO niet naar hem omkeek. ‘Het lijkt mij best logisch dat mensen van de club mij komen bekijken om te zien wat voor resultaten ik daar behaal. Maar niemand heeft mij bekeken’, zei Yegen vorige week.

De middenvelder, die aasde op een overstap naar Turkije, zag geen perspectief bij ADO. ‘Ik zag het niet meer zitten. Wilde stoppen met voetbal. Er is geen plan met mij bij ADO.’ Toch kreeg Yegen onlangs te horen dat de club tóch met hem verder wilde. ‘Niemand heeft naar mij omgekeken. Ik had onder een auto kunnen liggen en ze hadden nog niks geweten. Ik snap echt niet dat de heer Kuijt nu ineens zegt dat hij toekomst in mij ziet.’

Het verhaal van Yegen over het gebrek aan perspectief past bij een beeld dat Jamal Amofa eerder schetste. Waar Beristain tijdens het enige interview dat hij gaf repte over de nadruk die kwam te liggen bij de eigen jeugd en ADO dat op termijn spelers gaat opleiden voor de Europese top, kreeg de 23-jarige verdediger al in april van de club te horen dat er voor hem geen plaats meer zou zijn. Gedesillusioneerd trok Amofa naar Eredivisionist Go Ahead Eagles, waar hij inmiddels basisspeler is. Ook Samy Bourard koos voor een transfervrij vertrek.

Met Janmaat en Beristain als technisch duo werd de selectie in de zomer nog niet voorzien van een kwaliteitsinjectie. Investeringen bleven uit, waardoor ADO afhankelijk was van transfervrije spelers en de huurmarkt. Max de Waal, Jordy Wehrmann, Joël Zwarts en Denzel Hall kwamen op huurbasis over, maar vertegenwoordigen eigenlijk geen waarde voor de club. In de defensie, waar dit seizoen al veel misging, kreeg Kuijt de beschikking over Dirk Carlsson, Daryl Werker en sinds vorige week Amir Absalem. Kan er van de huidige selectie wel verwacht worden dat ze met ADO een serieuze gooi doen naar promotie?

Van het netwerk van Globalon heeft ADO in ieder geval nog weinig gebruik kunnen maken. Alleen Titouan Thomas kwam over van Estoril, de club waar Beristain de voorzitter is. De twintigjarige Franse middenvelder speelde echter nog geen wedstrijd in een eerste elftal en Janmaat had voor zijn komst nog nooit van Thomas gehoord. Ook aanvaller Malik Sellouki en Gylermo Siereveld, die werden overgenomen van respectievelijk NK Maribor en NAC Breda hebben nauwelijks ervaring. Slechts twee spelers in de selectie van ADO zijn de dertig gepasseerd: Verheydt en Breinburg. Na de vier beloftenelftallen heeft de club uit Den Haag de jongste selectie van de Keuken Kampioen Divisie, waarmee meteen de vraag is beantwoord wat eraan schort bij ADO. De club mist ervaring, op én buiten het veld.

Eeuwig Den Haag schreef:

Kaartje voor Willem 2 uit binnen. Mocht je nog twijfelen: ik vind het persoonlijk misschien wel de leukste uitwedstrijd van Nederland met het uitvak daar

Valt me mee autcombi nummer 2 dit jaar en nog 300 auto kaarten ook.
Inderdaad een leuke uitwedstrijd en ze hebben daar de laatste paar jaar een indrukwekkende sfeer gekregen waar ik soms wel eens jaloers op ben.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

zuiderwijk, Bhattoe 74, 10, Nees, den haag, Marcie, zwart51, Aad, bennyboy1960, Dannyy, ADOZoetermeer en 146 gasten.

Bekijk de topshouts