Tag: geldt

Trending: graafschap vanavond afgelast winnen wedstrijd spelers

Toon alle shouts

Zoveel ogen, zoveel meningen.
Wat betreft Kuipers en Groothuizen: zij kunnen mij tot op heden niet heel erg overtuigen. Dat geldt zeker voor Kuipers. Misschien komt dat doordat hij het gevoel heeft zich steeds weer te moeten waarmaken, maar toch; ik heb bij hem voortdurend het gevoel dat hij alle tandjes moet bijzetten om niet overvleugeld te worden. In het centrum van je verdediging moet je uitstralen dat je een rustpunt bent die de controle heeft. Dat is en doet hij niet.
(Burgersdijk komt op dat punt overigens ook tekort; die is veel te weinig wendbaar).
Wat Groothuizen betreft: Hij wisselt (nog) te veel goede momenten af met slechte momenten. Aan de goede momenten kun je wel zien dat hij talentvol is vind ik, maar helaas voor een keeper weegt een slecht moment dubbel.
Punt Ius wel dat wanneer je hem nu gaat wisselen een afscheid van hem onontkoombaar is. Op dit moment geen goede optie.

pajam schreef:

Mee eens, Fons heeft tot nu toe bewezen een prima trainer te zijn. Ook eentje die de rust bewaard rondom de spelersgroep & niet in de media gaat mekkeren om spelers of zaken die afleiden (China, wel/geen spelers kunnen halen zoals beloofd, uitgaande transfers die roet in het eten gooien).

Enige wat beter mag is het inpassen van jeugdspelers.

Schei eens uit zeg en luister eens beter naar zijn interviews.

Hij benoemde tijdens de voorbereiding zeer regelmatig allerlei excuses in het begin van een interview door er tegelijk achteraan te vermelden dat hij zich er niet achter wilde verschuilen omdat men hem anders een zeurpiet zou vinden. Dus wel even via een omweg aanstippen. Heel bekend verschijnsel overigens.

Echter mijn keus was en is hij niet. In een spelersgroep moet je door selecteren om een hoger niveau te bereiken en dat geldt ook voor je technische staf. Hij wilde toch ook graag vers "bloed" in de kleedkamer?

En voor de goede orde: hij heeft tot nu toe prima gepresteerd en wat mij betreft mag ie blijven zitten. Wie ben ik trouwens om dat sowieso aan de orde te stellen?

D.H.zuid-west schreef:

Ik bezoek alle wedstrijden, al jaren en zal nooit mijn team uitfluiten maar ik mag toch hopelijk wel op een shoutbox laten weten dat ik het een drama vond, of vond je 0-7 wel een mooi resultaat?

Als het niet mag van je dan mijn welgemeende sorry.... sorry dat we je gevoelens kwetsen en natuurlijk had ik na de wedstrijd moeten klappen net als die andere schapen die nog niet door hadden dat we zijn vernederd.

Misschien moet je een andere club gaan toejuichen ofzo??, ik wel een rood-witte huilclub voor je, daar is alles altijd hosanna volgens de media.

Ik heb me maar bewust afzijdig gehouden en geprobeerd de drama wat een voetbalwedstrijd als naam geeneens mag dragen proberen te vergeten

Achterin staat er "iets" gewoon niet best en het meest opvallende lijkt hierin het verschil in de keeper te zijn. Groothuizen moet er óf naast gezet worden óf rete snel ook écht punten gaan pakken voor de club, zodat hij z`n meerwaarde laat zien!
ik zei het vorig jaar na de drama wedstrijd van Zwinkels tegen Vitesse al ; de beste man verdient niet alleen meer krediet dan die ene slechte pot, hij is ook gewoon een betrouwbare, goed coachende keeper.

Ben het dan ook volledig eens met diegene die zeggen dat Beugelsdijk minder speelt door de onrust achter, hetzelfde geldt ook voor Kanon.

Zwinkels erin om mee te beginnen.

Vakc schreef:

Apart dat supporters blijven vastklampen aan verdwenen bestuurders, trainers en spelers die er weinig van konden. De FC staat nu op een belangrijker keerpunt dan na het successeizoen in 2011. Als mensen nog niet zien dat er op alle vlakken veel verbetering gaande is dan is de blinde vlek wel erg groot. Of dat dementie, gewoonweg domheid of het klagenees-virus is laat ik volgaarne in het midden. China en Manders blijven een doorn(tje) in het oog. China presteert niet en met een bruto inkomen van 240 k per jaar voor Matti had ik wellicht meer verwacht. Momenteel is het voordeel van de twijfel wel aan hem.

Qua SCC,CC en losse tickets fraai om te lezen dat het hier erg veel SCC-fans betreffen. Niets ten nadele van anderen laat dat duidelijk zijn. Anderzijds wel triest dat die SCC-houders de grootste klagers zijn..en ja..verworven recht?

Kom wanneer ik wil, en ga niet wanneer mij dat blieft. Ben geen type die zich door wie of wat dan ook de wet laat voorschrijven. Dus bepaal helemaal zelf of ik ga of niet. Al worden er 84 miljoen scc`s afgezet. Ik heb geen scc, al een tijdje niet meer. En daar voel ik me uitermate prettig bij.

En ik klaag wanneer ik daar reden toe zie, en dat geldt ook andersom. Goed is goed en als het stront en ingewanden is ventileer ik dat ook. Daar heb ik echt geen seizoenskaart voor nodig.

Overigens ben en blijf ik van mening dat er veel meer uit te halen valt als nu het geval is. 7e plek -afgelopen jaar - is redelijk, niet meer dan dat (...)

Gegroet,

Vakkie-G schreef:

Nu nog niet maar de cijfers rond 2050 zeggen heel wat anders dit landje gaat naar de klote of is het al

Ik heb echt helemaal geen probleem met moslims, sterker nog er zijn veel meer niet moslims die niet te vertrouwen zijn! Wel sta ik achter het idee om de criminele moslims uit te zetten, maar dit geldt ook voor de niet moslims die crimineel zijn om die langer op te sluiten. Het gaat een beetje een hype worden de moslims , de homo`s .. Mensen doe normaal, het leven duurt maar even

Kees schreef:

Zou het dan toch.................?

Ik zou mij nog maar niet rijk rekenen Kees. We komen op internet maar dat garandeert nog geen inkomsten.

Grote Chinese bedrijven als Huawei zitten daar op de "gewone" TV en dat geldt ook voor veel buitenlandse bedrijven op de Chinese markt.

Maar wellicht is er een bedrijf in opkomst dat via ADO (shirtreclame) de Chinese markt (en wellicht de Nederlandse c.q. Europese) wil bereiken en dat via deze weg relatief goedkoop kan doen.
Waarbij dat relatief goedkoop voor ADO wel eens een meervoud kan zijn van de huidige opbrengst uit shirtsponsoring.

Maar het blijft voorlopig wishful thinking.

Tommy schreef:

Jij bent echt te romantisch.
Vroeger wonnen vitesse en utrecht nog 3 of 4 rondjes uefa cup.
Nu verliezen ze de vooronde van clubs uit kazachstan.
Onze competitie moet kwalitatief weer omhoog. Er moeten meer ploegen europa in en ze moeten 2 tot 3 wedstrijden per week spelen.

Lekker met 20 of 22 ploegen de eredivisie in en zo`n 38 of 42 competitie-wedstrijden per jaar.
We kijken naar ADO vanwege de competitie en niet vanwege Europa voor één keer in de maximaal 10 jaar als het meezit. En dat geldt voor 80 % van de eredivisieclubs.

Al dat overdreven gedoe voor Europees voetbal en die landenteams. Je competitie is je core business. En als we niet opletten gaan al die nagemaakte marketeers enzovoorts dat steeds verder minimaliseren voor een paar clubs en enkele grootschreeuwers in de media met enkel eigen belangen.

JB schreef:

Vraag me alleen wel af waarom tegen Heracles de overtreding van Beugelsdijk bij die penalty wel uit 3 verschillende hoeken getoond kon worden????

Goed voorbeeld, die penalty tegen Beugelsdijk. Ik stond er uiteraard niet bovenop, maar volgens mij was het een Schwalbe. Aanvallers hoeven maar even aangeraakt te worden en ze laten zich vallen.
M.a.w. de beslissing van de scheidsrechter is zuiver interpretatie. En dat geldt nog meer voor de beelden. Laat het aan de scheids over.
Het zijn de spelers zelf die bij het minste geringste moord en brand schreeuwen, en nu met de VAR monddood gemaakt moeten worden.

BLEISWIJK-1 schreef:

Ik ook. Een jongen met een hele sterke wil om het bij ADO te laten zien. Bij v. Rhijn zou ik daar mijn twijfels over hebben.

Alleen huur is niet heel sterk. Wij gaan zijn contract nooit afkopen. Hij is gewoon te duur. Of v. As heeft ook nog een leuke afkoopsom bedongen? Max 7 a 8 ton of zoiets.

Dat geldt voor allebei! Prima versterkingen als het maar geen huur is..

pajam schreef:

VI Pro artikel :

https://www.vi.nl/pro/overig/het-keepersverhaal-van-groothuizen-via-ajax-en-denemarken-naar-ado

Het keepersverhaal van Groothuizen: via Ajax en Denemarken naar ADO
Door: Dolf van Aert @Dolf_v_Aert

INTERVIEW
Zijn debuut maakte hij in de slotfase van vorig seizoen al, maar dit jaar is Indy Groothuizen officieel de eerste keeper van ADO Den Haag. De 22-jarige goalie is eindelijk waar hij wil zijn, niet in de laatste plaats door de lessen van zijn muzikale familie. Zijn nieuwe status maakt hem hongerig. ‘Ik ben éérste keuze, maar wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Of het niet vreselijk ongemakkelijk voelt, al die aandacht voor zijn persoontje? Indy Groothuizen denkt heel even na, haalt dan zijn schouders op en vervolgt met een brede grijns zijn rondje langs de aanwezige media. ‘Nou nee, valt reuze mee. Ik vind het stiekem zelfs wel leuk.’ Het is daags voor de Eredivisie-start, mediadag in de Hofstad. Een paar dagen nadat bekend is geworden dat Groothuizen het seizoen begint als eerste keeper, en een paar dagen vóórdat ADO datzelfde seizoen start met een teleurstellende 1-2 thuisnederlaag tegen promovendus FC Emmen, schuift het journaille aan in de Haagse persruimte. Met uiteraard speciale aandacht voor de goalie. De markante ADO Journaal-presentator Alberto heeft op het laatste moment voor een alternatief gekozen – ‘Heb je gezien hoeveel gasten die Indy al willen spreken?’ – maar verder wil iedereen vandaag wel iets van de keeper. De camera van Haaglanden Voetbal staat op hem te wachten, zowel VI als het AD wil aansluitend zijn verhaal optekenen, terwijl Omroep West hem aan het eind van de middag in de studio verwacht voor een optreden in het programma.

Het zal Groothuizen allemaal – in de goede zin van het woord – worst wezen. Hij wandelt opgewekt rond, neemt voor iedereen uitgebreid de tijd en heeft er zichtbaar plezier in. ‘Zo’n live-uitzending als vanmiddag heb ik nog nooit gedaan, maar het zal vast wel goedkomen. Ik heb een redelijk vlotte babbel en kan het volgens mij allemaal wel goed vertellen, haha. We hebben in de jeugd van Ajax mediatraining gehad, maar ik weet voor mezelf héél goed wanneer ik een politiek correct antwoord moet geven, of wanneer ik gewoon een gezellig gesprek kan voeren.’

Eén ding is zeker: mediatechnisch gezien heeft de Eredivisie er met Groothuizen een welbespraakte aanwinst bij.

GRIEPKEEPER
Dat hij keeper zou worden was overigens lang geen uitgemaakte zaak. Op zijn tiende was de kleine Indy nog een bepaald niet onverdienstelijk spitsje, totdat een fikse griep zijn keeperscarrière lanceerde.

Het is in het voorjaar van 2007 wanneer de E-jeugd van AFC ’34 uit Alkmaar een toernooi mag gaan spelen. Groothuizen dreigt het te moeten missen, hij ligt dan namelijk al anderhalve week ziek op bed. ‘Op die leeftijd is het natuurlijk: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dus zei ik die ochtend tegen mijn moeder dat ik beter was, zodat ik mee mocht doen.’ Zijn moeder trapt niet in het toneelstuk van haar zoontje, maar kan het ook niet over haar hart verkrijgen om hem thuis te houden. ‘Ik mocht onder één voorwaarde meedoen: ik moest op doel gaan staan. Dan hoefde ik me niet zo in te spannen, kon ik rustig aan doen. Op dat niveau stelt keepen natuurlijk nog niet zo heel veel voor, maar ik had er eigenlijk wel lol in.’

Wat volgt is een verhaal zoals dat van vele keepers. Hij maakt de overstap naar de D1, waar ze nog geen keeper hebben. De trainer vraagt of Groothuizen het niet eens wil proberen, het ventje blijkt talent te hebben, nog geen vier maanden later ploft er een brief van AZ op de deurmat. Groothuizen mag deelnemen aan de talentendagen, een afvalrace die hij lange tijd moeiteloos doorloopt. Té lange tijd, eigenlijk. ‘Ik overleefde vijf rondes en mocht gaan meetrainen met de D2 van AZ. Telkens kreeg ik weer bericht: Het gaat goed, je mag door. Maar op een gegeven moment had ik voor m’n gevoel al wel tien rondes overleefd. Ik zat al zes maanden bij AZ, maar het bleef maar bij een stage. Hoe graag willen jullie me eigenlijk hebben?, dacht ik. Iemand overtuigen moet in een maandje wel lukken, toch? Zo niet, dan ben je blijkbaar niet goed genoeg. Laat staan als het ruim zes maanden duurt.’

UITZICHTLOOS
Aan het einde van dat stageseizoen komt de oplossing uit de hoofdstad. Ajax wil Groothuizen aan het werk zien, en gaat in tegenstelling tot AZ al na vier weken over tot actie. De keeper doorloopt vanaf dat moment de jeugdopleiding en debuteert in december 2014 namens Jong Ajax in de Jupiler League. Een maand later mag hij van hoofdtrainer Frank de Boer zelfs mee op trainingskamp met het eerste elftal en tekent hij een meerjarig contract, maar nadat Ajax kort voor de winterse transferdeadline André Onana heeft gehaald, daalt Groothuizen weer in de pikorde.

‘Toen Ajax Onana haalde, wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie zou terechtkomen’

‘Toen wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie terecht zou komen. Ik was een paar maanden eerder al dolblij dat ik het betaald voetbal überhaupt had gehaald, maar nu wilde ik méér. Dat zou bij Ajax moeilijk worden, ik was vierde keeper. Ik wilde niet nog zo’n zelfde jaar, ik was klaar voor een heel seizoen onder de lat.’

Koste wat kost bij Ajax blijven, dat ziet hij niet zitten. ‘Hoe langer je niet speelt, hoe meer je uit beeld raakt. In al die jaren had ik zó veel jongens gezien die geen geld wilden inleveren, of bepaalde clubs of competities te min vonden. Dat gold voor mij niet, ik stond open voor alles wat er op mijn pad zou komen.’

NAAR DENEMARKEN
Dat blijkt ook wel, als Groothuizen in de zomer van 2016 een verrassende move maakt. ‘Er was wat interesse uit de Jupiler League, toen mijn zaakwaarnemer Søren Lerby ineens met FC Nordsjælland op de proppen kwam. Omdat FC Utrecht hun keeper David Jensen na twee competitieduels had gekocht, moesten ze snel op zoek naar een nieuwe. Ze hadden me een jaar eerder gezien op een jeugdtoernooi, waar ik goed stond te keepen. Ik kende uit Denemarken vooral FC Kopenhagen en Brøndby, maar Nordsjælland kende ik alleen van naam. Toch ging het vlug. Ze belden me op woensdag, op vrijdag zat ik in het vliegtuig. Ik ben redelijk avontuurlijk ingesteld, en daarnaast dacht ik dat het wel goed was om uit die Nederlandse sleur te stappen. Even weg uit je comfortzone. Een stap terug, later twee vooruit, dat idee. Tot op de dag van vandaag zeg ik tegen iedereen: Het is een topbeslissing geweest. Ik heb het er geweldig gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat het sportief leuker was dan privé.’

‘Ik ben verder gaan revalideren in Denemarken. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen’

Groothuizen heeft het namelijk niet echt makkelijk. ‘Ik ging helemaal alleen die kant op, terwijl ik met mijn twintig jaar nog nauwelijks levenservaring had. Probeer jij dan maar eens effe een huurhuis te regelen, of een rekening te openen bij de bank. Daarnaast zat ik veel avonden in m’n uppie thuis. In Nederland kon je dan makkelijk even naar een vriend rijden, nu zat de dichtstbijzijnde vriend minimaal achthonderd kilometer verderop. Het zorgde ervoor dat ik in het begin niet lekker in mijn vel zat en matig presteerde. Op trainingen dacht ik in de eerste twee weken weleens: Shit, ik kan het niet meer.’

Na een korte aanpassingsperiode komt Groothuizen in de basis, maar tijdens het winterse trainingskamp onder de Spaanse zon scheurt hij zijn buitenmeniscus af. ‘Ik ging terug naar Nederland voor de operatie, maar ben daarna verder gaan revalideren in Denemarken, ook uit loyaliteit naar Nordsjælland. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen, het schoot niet op. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik niet in mijn vertrouwde omgeving zat, want revalideren is voor een groot deel mentaal. Natuurlijk had ik clubfysio’s die dag en nacht voor me klaarstonden, maar tegelijkertijd moest ik alles zelf doen. Ik moest rust houden, maar ook gewoon mijn boodschappen doen. Dan nam ik een taxi naar de supermarkt, liep ik op krukken mijn boodschappen in te laden en ging ik met de taxi weer naar huis. Dat is niet echt ideaal, hè?’

ADO DEN HAAG
Groothuizen keert uiteindelijk terug naar Amsterdam om daar zijn revalidatie af te maken. In de aanloop naar afgelopen seizoen komt hij echter tot de conclusie dat zijn tijd in Amsterdam er wel op zit. Kort voor het verstrijken van de zomerse transferdeadline meldt ADO zich. Groothuizen begint vol goede moed aan zijn klus in Den Haag. ‘Mijn eerste doel was om honderd procent fit te worden. Daarover heb ik heel goed en nauw contact gehouden met de medische staf. Wat is er vandaag, of deze week, het beste voor mij? We hebben flink gas teruggenomen, omdat iedereen eigenlijk een beetje bang was voor overbelasting. Vlak voor de winterstop was ik helemaal pijnvrij, ik voelde me goed, waarna ik eindelijk voelde dat ik mijn niveau uit mijn tijd in Denemarken weer ging halen.’

Tijdens de winterstop krijgt Groothuizen op het trainingskamp in Turkije, waar hij negentig minuten goed keept tegen Besiktas, de bevestiging dat het goed zit. ‘Voor mijn gevoel kon ik toen eindelijk laten zien dat ik mijn mannetje stond. Dat eerste half jaar was lastig geweest. Ik trainde dan weer wél en dan weer níét mee. En áls ik trainde, dan ging het de ene keer goed en de andere keer minder. Ik kan me best voorstellen dat de staf, mijn medespelers en de fans toen weleens hebben gedacht: Is die jongen wel wat wij zoeken? In Turkije heb ik laten zien wat ik in mijn mars had.’

Groothuizen krijgt zijn beloning vijf wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie, als hij de honneurs tot het competitieslot mag waarnemen voor de geblesseerd geraakte Robert Zwinkels. ‘De manier waaróp is natuurlijk niet helemaal zoals je het wilt hebben, maar dat ik mijn kans kreeg was een droom die uitkwam. Ik had natuurlijk al op het hoogste niveau in Denemarken gespeeld, en veel wedstrijden in de Jupiler League, maar de Eredivisie… Dat is toch de competitie die al je vrienden, familieleden en buren op de voet volgen. Dat was best wel een mijlpaaltje, dat heb ik toch maar mooi kunnen afvinken.’

DOLLY DOTS
Het is na zijn Eredivisie-debuut op bezoek bij FC Utrecht dat het grote publiek kennismaakt met de onbevangenheid van de jongeling. Als een volleerd prof staat hij voor de camera van de NOS, als de verslaggever hem voorzichtig vraagt naar zijn muzikale familie. Vader Jos Groothuizen was in het verleden onderdeel van de band Vulcano, die met Een beetje van dit, een beetje van dat in 1983 een grote hit scoort. Nog veel bekender is zijn tante Angela Groothuizen, de zus van zijn vader. Bij de jeugd tegenwoordig vooral bekend als jurylid bij The Voice of Holland, voor de wat oudere jongeren blijft ze voor altijd ‘die ene van de Dolly Dots’. Maar vooral de hit van zijn vader blijkt voor de NOS-verslaggever reden genoeg om eens naar de zangkwaliteiten van junior te vragen. Waar veel nieuwkomers op het hoogste podium de vraag onhandig zouden weglachen, pakt Groothuizen met een lach zijn moment. ‘Poeh, ik ga mezelf wel voor schut zetten hier’, reageert hij, om vervolgens inderdaad een paar regels te laten horen.

Terugblikkend schaamt Groothuizen zich geen moment. Sterker nog: de lessen van zijn muzikale vader en tante helpen hem iedere dag. ‘Ik zal niet doen alsof ik het gewend ben om in de schijnwerpers te staan, maar ik ben wel een beetje met dat wereldje opgegroeid. Angela spreek ik niet iedere dag. Als ik haar zie is het prima, soms bellen we. Met mijn vader praat ik wél dagelijks, een beetje sparren over van alles en nog wat. Dat doet hij ook met Søren.’

Van zijn pa leerde Groothuizen hoe het is om aandacht te krijgen. ‘Als ik met hem door Alkmaar loop, wordt hij nog altijd om de minuut herkend en moet hij een praatje maken. Hij is bekender in Alkmaar dan ik, ook omdat hij een eigen kroeg heeft gehad. En dan is hij ook nog het broertje van een Dolly Dot, haha. Wat ik mooi vind, is dat hij nooit te beroerd is om tijd te maken voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een groot voorbeeld, maar datzelfde geldt voor Angela. Kijk, ik ben ook niet achterlijk. Ik krijg soms ook wel mee hoe er over haar wordt gesproken, op een negatieve manier. Dingen als: die jurk staat haar niet. Maar ze komt niet voor niets al zo’n 35 jaar op tv. Ze wordt nog steeds gewaardeerd, omdat ze gewoon leuk is. Dat zeg ik niet omdat ze mijn tante is, maar omdát ze mijn tante is, weet ik wel hoe ze in het echt is. En dus weet ik dat ze absoluut geen masker opzet als ze op tv is, of zich anders voordoet. Dat ga ik de komende jaren ook proberen, gewoon mezelf zijn.’

‘Mijn vader maakt altijd tijd voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een voorbeeld, maar datzelfde geldt voor mijn tante Angela’

Wat Groothuizen bovendien meekrijgt, is dat hij elke minuut moet genieten van zijn leven als profvoetballer. ‘Omdat het voorbij kan zijn voordat ik het weet. Mijn vader zei het laatst heel mooi: “Binnenkort ben ik de vader van, terwijl jij altijd de zoon van was. Het gaat zo snel allemaal.” Dat zet me wel aan het denken. Door alle tegenslagen die ik heb gehad, ben ik goed gaan beseffen wat dit spelletje voor me betekent, en wat ik er allemaal voor wil laten om mijn einddoel te bereiken.’

BOKSEN EN HARDLOPEN
Vooralsnog is het Groothuizens doel om zijn status als eerste keeper waar te maken, een status waarvoor hij keihard heeft geknokt. ‘Ik ben in de zomer extra werk gaan doen, heb maar een korte vakantie genomen. Acht dagen met mijn beentjes omhoog op Mykonos, daarna ben ik doorgegaan. Vijf keer per week boksen, veel hardlopen, dat soort dingen. Alles met de intentie om de eerste man te worden.’

Dat is gelukt, en dus is zijn tijd gekomen. ‘Zo wil ik het zelf niet per se noemen, want daarmee zou ik zeggen dat de tijd van Robert erop zit. We hebben met ADO vorig seizoen een geweldig jaar gehad en daarin heeft Robert een véél groter aandeel gehad dan ik. Ik voelde ook totaal niet aankomen dat de keuze nu op mij zou vallen. Eerlijk: ik had het niet eens raar gevonden als de trainer voor hem had gekozen, hij heeft zó veel krediet opgebouwd. Maar mijn ambities hebben nu eenmaal niets met Robert te maken. Ik zou een slechte prof zijn als ik graag tweede keeper zou zijn, datzelfde geldt voor hem. Maar dit voelt voor mij wél als een beginpunt, de start van de jaren waarin het moet gebeuren.’

De eerste stap is gezet, maar dat leidde in huize Groothuizen nog niet tot euforische taferelen. Integendeel. ‘Toen ik hoorde dat ik eerste keeper werd, heb ik mijn zaakwaarnemer gebeld – maar dat doe ik elke dag – en mijn vriendin geappt. Dat was het. Ik heb vooral zoiets van: Joh, laat het eerst maar eens even zien. Daarna is het misschien een keer tijd om iets te vieren. Als ik na dit seizoen terug kan kijken op een mooi jaar, is dat me veel meer waard dan dit. Nu ben ik vooral hongerig. Ik ben nu éérste keuze, maar ik wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

fcdh_awaydays, Dang3r, Erik070, S.upporter, Tante Wil, wiegah070, Aad, Bleek, Madmax, BLEISWIJK-1, Franky, ADOZoetermeer, Brian en 304 gasten.

Bekijk de topshouts