Tag: nadat

Trending: netwerk leven melden bezig box trainer

Toon alle shouts

Max het spijt me... ;

Oranje doet niet mee aan het WK, maar de Eredivisie is desondanks goed vertegenwoordigd in Rusland. Veel spelers op dit mondiale eindtoernooi zijn gevormd in Nederland. In de serie Made in Holland blikt VI terug op hun Hollandse jaren. Met in deze editie een verhaal uit maart 2013 over WK-ganger Kenneth Omeruo, die door Chelsea een seizoen gestald werd bij ADO Den Haag.

Als huurling van het grote Chelsea ontpopt Kenneth Omeruo zich bij ADO Den Haag als een stabiele basiskracht. Het leverde onlangs een uitverkiezing voor het Nigeriaanse elftal op, met een historisch toernooi tot gevolg. Als Afrikaans kampioen en vol bijzondere herinneringen is de verdediger teruggekeerd in de Hofstad. De introductie van een vrolijk talent en zijn Europese missie. ‘Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken.’

Hoe vaak is al aan jou gevraagd of je gebruik hebt gemaakt van het aanbod van de Vakbond van Nigeriaanse Prostitués?

‘Heel vaak, haha. Het bericht kwam een paar dagen voor de finale van de Afrika Cup en heeft overal in de wereld veel aandacht gekregen. Bij winst van het toernooi zouden alle spelers een weeklang gratis seks kunnen krijgen. Sinds ik anderhalve week geleden in Nederland ben teruggekeerd, vraagt iedereen er naar. Van spelers tot aan supporters.’

En wat is dan steeds jouw antwoord?

‘Ik moet altijd eerst heel hard lachen en dan is het antwoord natuurlijk nee. Volgens mij was het puur een publiciteitsstunt, want ik kan me niet voorstellen dat ook maar één speler geïnformeerd heeft naar de mogelijkheden. Als spelers hebben we er ook nooit direct iets over gehoord, we kregen het mee via mensen van buitenaf die ons erop wezen. Ach, het geeft misschien wel het best de toestand in Nigeria weer.’

Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Hoe was jullie ontvangst na het winnen van de Afrika Cup?

‘Het was een totale gekte en eigenlijk is het nauwelijks in woorden uit te drukken. Vanuit Zuid-Afrika kregen we wel mee dat het land op zijn kop stond, maar toen we een dag na de finale terugkwamen in Nigeria bleek dat nog zachtjes uitgedrukt. Vanuit het vliegtuig zagen we al die duizenden uitzinnige mensen staan en eenmaal op het vliegveld had de beveiliging alle moeite om iedereen bij ons weg te houden. Met de bus gingen we van het vliegveld naar een hotel in de hoofdstad Abuja. Over een snelweg, waar je normaal flink door kan rijden, maar nu konden we niet harder dan stapvoets. Overal stonden mensen, langs de weg, op de weg, en iedereen lachte, zong en juichte ons toe. Ik heb foto’s en filmpjes op mijn telefoon, als ik die nu zie, begin ik een beetje te beseffen wat me overkomen is. We hebben met de selectie een tour gemaakt langs allerlei districten in Nigeria, overal werden we gehuldigd en stonden mensen ons toe te juichen.’

Elke speler kreeg ook een stuk grond?

‘Overal waar we kwamen, werden we in de watten gelegd. Het hoogtepunt was natuurlijk het bezoek aan het presidentieel paleis in Abuja. President Goodluck Jonathan ontving ons en we kregen een officiële onderscheiding. Van gewone burgers werden we Member of the Order of the Niger, ofwel MON, één van de hoogste titels die je in het land kan hebben. Alle spelers en de trainer kregen die onderscheiding. Daarnaast kreeg elke speler een stuk grond in de hoofdstad Abuja toegewezen. Het was gebied, dat tot die tijd tot de staat behoorde en nu door jou als speler mag worden ingericht. Mijn stuk grond ligt in de buitenwijk, in een mooie buurt, en ik ga er zeker gebruik van maken. Ik was al langer van plan een nieuw groot huis voor mijn familie te bouwen en nu kan ik dat mooi combineren.’

Als negentienjarige jongen was het niet eens de eerste keer dat je de hand schudde van president Goodluck Jonathan.

‘Een paar jaar eerder had ik hem ook al ontmoet, destijds was hij vicepresident. Ik was zestien jaar en we werden in 2009 in eigen land tweede op het WK Onder-17. Een geweldig toernooi, waarin we onder meer wonnen van Argentinië en Spanje. Helaas verloren we de finale van Zwitserland, maar we kregen als ploeg veel complimenten.’

Die ploeg is een belangrijke basis gebleken voor het huidige succes.

‘Dat blijft heel bijzonder. Voorheen was het nationale elftal gericht op enkele grootheden. Zij bepaalden alles en iedereen was ondergeschikt aan de sterren. Maar sinds de bond met Stephen Keshi voor een trainer uit eigen land koos, is de aanpak rigoureus veranderd. Talenten kregen de kans, zelfs spelers uit de eigen Nigeriaanse competitie kwamen in beeld. Dat zorgde voor een gigantische boost. Grootheden als Shola Ameobi, Obafemi Martins en Peter Odemwingie werden thuisgelaten, en daarvoor in de plaats reisden we met een heel jonge selectie naar Zuid-Afrika af. Iedereen in Nigeria was sceptisch, niemand hield rekening met ons.’

Dat verwachtingspatroon bleek een belangrijke motivatie?

‘Van de selectie van 23 spelers maakten zeventien spelers pas dit jaar hun debuut. Daarom nam niemand ons serieus voor de titel. Zelfs in eigen land niet, terwijl daar altijd de eerste plek wordt geëist. Ik denk dus zeker dat het in ons voordeel is geweest. Iedereen wilde zich bewijzen en dat gevoel ging in de groep leven. We hadden helemaal niets te verliezen.’

Na de 2-1 overwinning in de kwartfinale op Ivoorkust waren de media in Nigeria lovend over die onbekende verdediger van het Nederlandse ADO Den Haag, die Didier Drogba had getemd.

‘Veel mensen in Nigeria zullen die wedstrijd nooit meer vergeten. Ivoorkust, hét land van Afrika met de beste spelers, waren we op alle fronten de baas. Zij waren de gedoodverfde favoriet, met Didier Drogba als levende legende. Ik moest op hem spelen, en ja, natuurlijk was ik vooraf gespannen. Maar door mijn medespelers en de trainer werd dat weggenomen. Ze hadden zoveel vertrouwen in me, wisten zeker dat ik hem aankon. Van John Obi Mikel, die in de afgelopen jaren met hem had samengespeeld bij Chelsea, kreeg ik wat goede tips. Ik moest hem niet te kort dekken, en zeker niet aan hem gaan hangen, dat was zinloos. Hij is beresterk en dan zou hij je alleen maar als draaischijf gebruiken. “Laat hem draaien en dan: bam, erop klappen. Dan wordt hij gek”, drukte Mikel me op mijn hart. Het hielp. Drogba kwam er niet aan te pas en voor mijn gevoel heb ik in die wedstrijd mijn naam definitief gevestigd in mijn vaderland.’

Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Van een onbekend talent werd je een nationale held.

‘Op mijn zestiende ben ik uit Nigeria vertrokken, ik heb nooit een competitieduel in de hoogste competitie gespeeld. Natuurlijk, de beelden van de Eredivisie worden ook in Nigeria uitgezonden, maar voor veel mensen was ik toch een onbekende speler. Ter voorbereiding op het toernooi gingen we met Nigeria op trainingskamp naar Portugal. Dat was de eerste keer dat ik bij de selectie zat. Het was nog een groep van 36 spelers, er moesten nog flink wat spelers afvallen. Ik hield daar al een beetje rekening mee, maar na de oefenduels met Catalonië, Burkina Faso en Sparta Rotterdam groeide het vertrouwen. De bondscoach hield me bij de ploeg en nadat ik in het openingsduel met Burkina Faso was ingevallen, heb ik mijn plek niet meer afgestaan. Als centrumverdediger kreeg ik onder meer de voorkeur boven Joseph Yobo, de aanvoerder en speler van Fenerbahçe. Veel andere trainers zouden voor zekerheid hebben gekozen, maar Keshi keek niet naar reputaties. Dankzij dat vertrouwen heb ik mee kunnen maken, waar elk kind in Afrika van droomt.’

Een droom die jij mede te danken hebt aan je vastberadenheid op jonge leeftijd?

‘Mijn ouders zijn nu heel trots op me, maar ik weet nog goed dat we drie jaar geleden flinke discussies hadden. Ik had het WK Onder-17 gespeeld, en daar waren natuurlijk heel veel scouts aanwezig. Anderlecht bood me een proefperiode aan, ik kon daar de rest van het seizoen meetrainen en wedstrijden met de beloften spelen in de hoop een contract af te dwingen. Ik zag het als dé kans, maar mijn ouders vonden het maar niets. Ik was een jochie van zestien en mijn ouders zagen dat ik talent had, maar wilden dat ik ook een diploma op school zou halen. Na veel gezeur gingen ze akkoord en ging ik het avontuur in het verre België aan.’

De kans bij Anderlecht dwong je af met je spel tijdens het jeugd-WK. Je was in die selectie de meest opvallende verschijning.

‘Zeker. In Nigeria zijn veel voetbalscholen. Veel jonge talenten komen daar terecht en groeien vanuit daar door naar een profclub in de buurt. Bij mij ging het anders. Ik voetbalde veel, op het moment dat de schoolbel ging, trok ik al mijn schooluniform uit om mijn voetbalkleren aan te doen. Ik ben geboren in Obuohia, maar opgegroeid in hoofdstad Abuja. We woonden in een mooie buurt, waar veel kinderen op straat voetbalden. Daar was ik elke dag te vinden, maar ik kwam niet in een voetbalinternaat terecht. Dat vonden mijn ouders ook niet nodig. Ik speelde op straat, woonde thuis samen met mijn drie broers en drie zussen, en die warmte vonden mijn ouders goed voor me. Op school blonk ik uit tijdens de voetbaltoernooien en zo werd ik de ster van het schoolelftal. We deden aan allerlei toernooien mee en toen een scout van de Nigeriaanse voetbalbond daar toevallig aan het kijken was, werd ik eruit gepikt. Ik mocht meedoen aan een trainingsstage voor dat bewuste jeugd WK. Waar spelers van de grootste clubs in Nigeria afvielen, schopte ik het tot de definitieve selectie. Van het schoolteam naar de nationale ploeg en een paar weken later zat ik bij de vicepresident.’

Het is allemaal snel met je gegaan.

‘Gekscherend zei laatst een vriend tegen me: “Als je in Brazilië met Nigeria het WK wint, kun je net zo goed stoppen. Dan heb je alles al bereikt in je leven.” Hij doelt op de twee grote prijzen die je als Afrikaans voetballer met je land kunt winnen. Het klopt dat ik in een paar jaar tijd veel heb meegemaakt, maar toch sta ik nog maar aan het begin van een carrière. Na het WK Onder-17 speelde ik een paar maanden bij Sunshine Stars en vervolgens kwam al het Belgische avontuur.’

Het werd uiteindelijk niet Anderlecht, maar Standard Luik.

‘Bij Anderlecht duurde het te lang. Ik speelde daar elke week, ook als ik een blessure had, deed ik mee, maar tot zekerheid leidde het maar niet. Ik besloot terug te gaan naar Nigeria, toen Standard Luik opeens belde. Ze hadden me zien spelen en namen me direct over. Ik was nog te jong voor een contract, ik was net zeventien jaar, maar heb wel een paar goede maanden gehad. Alles werd voor me geregeld en als voetballer ontwikkelde ik me verder. Makkelijk was het niet, zeker niet. Van 25 graden en zon, naar de kou. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toch was ik ervan overtuigd dat ik mijn kans zou grijpen als profvoetballer in Europa, en het WK Onder-20 in Colombia van 2011 was het volgende hoogtepunt. Ik speelde een sterk toernooi en werd ontdekt door scouts van Chelsea. Zonder ook maar één minuut in het eerste elftal van Standard te hebben gespeeld, vertrok ik alweer. Bij het grote Chelsea tekende ik vorig jaar een vierjarig contract. Mooier kon het niet.’

Toch kwam je niet op Stamford Bridge, maar in Den Haag terecht. Een teleurstelling?

‘Bij mijn overgang was al duidelijk dat ik geen werkvergunning zou krijgen voor de Premier League. Je moet dan op zijn minst international zijn van je land, en bij mij was dat destijds zeker niet het geval. Via contacten van de club kwam ik bij ADO Den Haag terecht. Het was een gok, ik wist niets van die club, maar ik besef heel goed dat ik het niet beter had kunnen treffen. De club, de mensen, de Eredivisie: op dit moment is het voor mij de perfecte leerschool. Bij deze club ben ik toch uitgegroeid tot een volwaardige profvoetballer in Europa.’


De missie van elke Afrikaanse speler.

‘In Afrika lopen zoveel talenten rond. Elk land, elke stad, overal wordt gevoetbald en iedereen hoopt op die ene kans in Europa. Nu ik die kans heb, wil ik het waarmaken. Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken. Toch is het niet zo dat het voor mij de enige uitweg was naar een mooie toekomst.’

Hoe bedoel je?

‘Ik heb een fijne jeugd gehad. Mijn vader werkt bij een bedrijf dat waterkranen aansluit, terwijl mijn moeder een eigen restaurant heeft. Dat staat op een complex waar veel werknemers wonen van buiten Abuja, die wel in de hoofdstad werken. Ze kan heel goed koken. In het restaurant zijn er verschillende visgerechten, maar ook traditioneel Nigeriaans eten met rijst en kip. We kwamen als kinderen niets tekort en hadden elke dag te eten en te drinken. Ik merk nog weleens dat hier in Nederland de gedachte leeft dat alle mensen in Afrika in armoede leven. Natuurlijk zijn er ook in Abuja wijken waar mensen het niet breed hebben, maar dat is wat anders dan dat iedereen dagelijks moet overleven.’

Nederland was niet helemaal onbekend voor je.

‘Mijn oom Chikaodi Akujobi heeft in het verleden als voetballer kort bij Heracles Almelo gespeeld en is vervolgens in Nederland blijven wonen. Hij woont momenteel in Rotterdam. We hebben dagelijks contact, en het is voor mijn ouders een geruststelling dat hij hier bij mij in de buurt woont. Hoewel ze me overal in steunen, blijft het lastig dat ik zo ver van mijn familie leef. We bellen dagelijks, maar ik kan ze niet over laten komen. Dat komt door die rare wetten in dit land. Laatste wilde ik mijn broers, zussen en ouders Nederland laten zien. Een paar weken, zodat ze konden ervaren hoe ik hier leef. Maar de visa die ik voor hen aanvroeg, werden afgewezen. Zoiets vind ik onbegrijpelijk, maar wat kan ik eraan doen? Gelukkig krijg ik wel veel steun van mensen binnen ADO. Mike van Duinen haalde me maandenlang op voor de training toen ik nog geen rijbewijs had. Dan kwam hij langs mijn appartementje in Rijswijk rijden en stapte ik bij hem in. Leuke tijd, hij heeft me wegwijs gemaakt in Den Haag en met de Nederlandse cultuur. Ik heb me vooral verbaasd over de manier waarop jonge mensen elkaar hier begroeten. Meisjes worden door jongens gekust. Bij ons in Nigeria kan zoiets niet. Als ik een ander meisjes met een kus op de wang zou begroeten, en haar vriend zou dat zien? Nou, dan zwaait er wat joh, dan heb je een probleem. Toch voel ik me verder goed hier. De fans waarderen me en ik voel ook de steun van de trainers Henk Fräser en Maurice Steijn. Voor hen ga ik door het vuur, elke wedstrijd.’

Je shirt van de finale van de Afrika Cup heb je zelfs aan je trainer geschonken.

‘Het shirt voor Maurice Steijn is een gebaar van dank. Hij heeft me opgevangen en vertrouwen gegeven. Onlangs mocht ik mijn familie in Nigeria bezoeken, terwijl de rest gewoon moest trainen. Ik kreeg vrijaf, omdat ik al maanden geen vakantie had gehad. Dat vond ik zo’n mooi gebaar. Het shirt is eigenlijk voor zijn zoontje Sem bedoeld. Hij speelt in de jeugd van ADO en ik heb weleens met hem een balletje getrapt. Kinderen die voetballen, daar ben ik gek op. Er zijn nu ook al twee dingen, die ik zeker weet. Dat ik na mijn carrière terugkeer naar Abuja en dat ik daar een voetbalschool voor kinderen opricht. Rijke of arme ouders, welk geloof dan ook, en hoe je er ook uitziet: voetbal verbroedert, bij iedereen.’

Ook dat heb je vorige maand gemerkt?

‘In Nigeria hebben wij als voetballers iets bereikt, wat geen enkele politicus voor elkaar krijgt. Mensen, die vanwege het geloof lijnrecht tegenover elkaar staan, vierden samen feest. Ze waren trots op ons, koesterden hetzelfde nationale gevoel, en dat bracht hen bij elkaar. Toch is het nog lang niet voorbij met de onrust in bepaalde delen van Nigeria. Het is ook zo tegenstrijdig. Nigeria behoort tot de snelst groeiende economieën ter wereld. Het bedrijfsleven groeit elke dag, het toerisme bloeit op en de armoede in het land wordt steeds minder. Het land heeft een gouden toekomst, maar op hetzelfde moment wordt er een strijd gestreden om het geloof. De twee grootste religies van het land, de islam en het christendom, bestonden lange tijd prima naast elkaar, maar in het afgelopen decennium heeft het voor onrust gezorgd. Je hebt in Nigeria steden met veel christelijke inwoners, en steden met veel moslims. Waar de verdeling ongeveer gelijk is, gaat het fout, en vindt er geweld plaats. In sommige gebieden is dat in de afgelopen jaren zelfs zo erg geëscaleerd, met doden tot gevolg. Al mijn familie en vrienden wonen in rustige gebieden, maar dat het elders in het land onrustig is, doet pijn. Het gaat veel te ver. En wat zag je vorige maand? We werden Afrikaans kampioen en alle haat werd even opzij gezet. Laat het een voorbode zijn voor de toekomst.’

Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Ben jij christen of moslim?

‘Ik ben christen en het geloof speelt een heel belangrijke rol in mijn leven. Maar ik heb ook vrienden die moslim zijn. Ik zal nooit iemand veroordelen, welk geloof dan ook.’

Hoe komt je geloof in Nederland tot uiting?

‘Ik bid elke dag, ben er bewust mee bezig. Het kan niet elke zondag omdat we dan ook moeten voetballen, maar anders ga ik naar een kerk in Rotterdam of Den Haag. Daar komen veel Afrikanen samen, we bidden, lezen uit de Bijbel, zingen liederen, en voelen de kracht van God. Ik merk dat het veel met me doet en ik krijg er extra energie van. Het is fijn dat ik ook in Nederland die mogelijkheid heb.’

Hoelang zal dat nog hier het geval zijn?

‘Het is nog onduidelijk, maar volgens mij wil Chelsea in juni mijn nabije toekomst bespreken. De Afrika Cup heeft de nodige aandacht gewekt. Ik weet dat ze me volgen, en het aanvragen van een werkvergunning voor Engeland, zal nu minder problematisch zijn aangezien ik A-international ben. Ach, we zien het wel, en ik staar me er niet blind op. Ooit hoop ik in de Premier League te spelen, maar tot die tijd zie ik ADO als de ideale club om me te vormen als profvoetballer. Alleen voor een basisplek ga ik terug naar Chelsea. Dat standpunt is voor iedereen helder. Ik speel liever bij ADO Den Haag in de Eredivisie, dan in het tweede elftal van Chelsea. In de afgelopen jaren heb ik wel geleerd, dat het geen zin heeft om ver vooruit te kijken. Maar één ding is al wel zeker: wat er ook gebeurt, ik zal de rest van mijn leven kampioen van Afrika zijn.’

Hajee schreef:

Ja, en toen kwam jij...

raar dat ik van 2007 al op deze shout zit en ik degene ben nadat ik ben gekomen die de sfeer verpest is .denk dat ik bij de oude lichting hoor van deze shout.en ja ik kon mening discussie aangaan maar dat ging wel over voetbal.en ja er zijn wel eens kleine ruzies geweest maar die werden weer opgelost.als shouters nu niet meer kunnen overtuigen of hun gelijk krijgen halen ze van alles en nog wat erbij.deels mijn eigen schuld ben een openboek maar hoe kinderachtig kan je zijn als je dat ook nog eens gaat uitzoeken en daar moeite voor moet doen( ben ik dan zo belangrijk)maar goed heb gisteren mijn oprechte excuus aan bepaalde mensen gemaakt en zorg er in ieder geval voor dat ik zelf aleen nog maar over voetbal praat en de rest langs mij heen laat gaan.nu weer over voetbal praten.

marcellino schreef:

nou kees
gisteren oud ado tegen oud wik(althans 3 oud spelers van wik de rest eerste elftal)maar wik werd volledig weggespeeld.
je kan dus zeggen dat het niveau van tegenwoordig echt belabbert is.spellen derde klasse maar hadden vroeger 4 of 5de klasse hvb gevoetbald wat een niveau zeg.
voor de rest een gezellige dag geweest waar mijn zoons mee hebben gelopen hand in hand met de ado spelers en daarna nog met ricky apart een paar fotos geschoten,viel mij op dat somige spelers nog in goede doen waren.

Heb je in de kleedkamer ook even gezegd dat ze er niks van konden?

Overigens, nadat jouw hele naam hier op de box stond - en jij altijd zo hoog opgeeft van jouw eigen voetbalkwaliteiten - heb ik even op De Haagse voetbal historie op jouw naam gezocht. Meer dan een seizoen (`97-`9 bij Texas DHB in de vierde klasse kon ik niet vinden...

FC Den Haag! schreef:

Nee, omdat Groothuizen een betere keeper is.

Zou wel bizar zijn om een clubman als Zwinkels nadat hij jaren als 2e keeper bij ons zit, dan 1,5 seizoen goed keept en 1 slechte wedstrijd speelt, aan de kant te zetten voor een (in potentie betere?) andere keeper...

in de voorbereiding allebei aan het werk zetten en áls daarin Groothuizen inderdaad met kop en schouders boven Zwinkels uit steekt (wat ik betwijfel), zou je eventueel voor hem kunnen kiezen, maar persoonlijk vind ik dat Zwinkels ook volgend seizoen 1e keeper moet zijn. Die krediet moet ie toch wel hebben.

yesyes schreef:

Hoe weet je dat? Maar die komt opzeker wel anders wel heel toevallig om die foto te plaatsen een paar dagen geleden. Zou wel een hele goed zijn dan maken we volgens mij echt stappen als we zulke spelers gaan aantrekken.

En ook geplaatst nadat de degradatie van Twente een feit was. Wat wel zo netjes is. Lijkt me dan ook duidelijk dat die komt.

Het mag duidelijk zijn dat we niet voor huur gaan. M.u.v. Kishna. Maar transfervrije spelers. Of spelers die nagenoeg niets kosten. Iemand nog ideeen van spelers in Nederland.

Ik denk nog steeds aan Kramer als spits. Ondanks zijn schorsing.

Cateringgate:

Kort geding ADO en cateringbedrijf: `Zo doen we geen zaken`

DEN HAAG - Uitzendbureau Cum Laude Events uit Zwijndrecht eist dat eredivisieclub ADO Den Haag zich houdt aan een vijfjarige overeenkomst voor de inhuur van horecapersoneel. Tijdens een kort geding bij de Haagse rechtbank voelde ADO-directeur Mattijs Manders zich weggezet als een leugenaar.

Het uitzendbureau Cum Laude Events verzorgt al meerdere jaren de catering in het stadion van ADO. Vorig jaar dacht het bedrijf een nieuw vijfjarig contract te hebben gesloten met de Haagse eredivisionist. Daarvoor werd een oud contract, dat tot deze zomer loopt, opengebroken.

In januari 2018 kreeg het bedrijf echter te horen dat ADO Den Haag zich niet gebonden voelt door het nieuwe contract. Het was alleen getekend door een commercieel manager van de club, die geen bevoegdheid daartoe had. Dat was buiten medeweten van de directie gebeurd.
`Tent niet op orde`

Daar gelooft de advocaat van Cum Laude Events niets van. `De algemeen directeur van ADO heeft de tent niet op orde als hij niet van het contract wist`, zei de advocaat maandag bij de rechter. `Maar de directeur wíst van het contract.`

Mattijs Manders liet deze beschuldiging niet over zijn kant gaan. `Ik word hier als leugenaar weggezet, dat wil ik toch even rechtzetten`, zei hij tegen de rechter. `Ik kende de overeenkomst niet. Het is nooit besproken in het managementteam.` Volgens ADO Den Haag heeft het uitzendbureau, achter de rug van de directeur om, geprobeerd om snel een deal te sluiten. `Zo doen we geen zaken in Nederland`, zei Manders.
Oneerlijk behandeld

Uitzendbureau Cum Laude Events vindt dat het bedrijf oneerlijk behandeld wordt door ADO Den Haag. Nadat de overeenkomst met de commercieel manager van de club was gesloten, is er geld uitgegeven aan nieuwe foodcorners in het stadion. Dit met de gedachten dat beide partijen tot 2022 voor de club zouden werken.

ADO Den Haag bekijkt in de zomer met welk uitzendbureau de club verder wil gaan. Misschien dat ADO in zee wil met een ander uitzendbureau, misschien dat ze Cum Laude Events uit Zwijndrecht daarnaast ook nog inhuurt.

De rechter doet op 24 mei uitspraak.

Kees schreef:

En weer een speler weg voor weinig. Zal wel een clausule betreffen.

Wat mij betreft degraderen 3 eredivisieclubs.

Fortuna kampioen. Dordrecht en Telstar promoveren via de nacompetitie. Een droomscenario.

Ik denk dat hij geen clausule heeft. Hij heeft toch van de zomer 5 jaar bijgetekend, nadat zijn Turkse transfer afketste.

Indien zijn medische achtergrond geen hoofdrol gaat spelen zal hij hopelijk (financieel gezien) voor 5 miljoen worden verkocht.

Sportief en qua persoonlijkheid hoop ik dat hij blijft

rijswijk hoekpolder schreef:

Iets van dat Ebeuhi een voor contract heeft getekend met Benfica.
Dat zijn contract met ADO 1 juli afloopt en dan gelijk bij Benfica ingaat .

Dat die op WK niet word ingeschreven als speler van ADO maar dat de FIFA ADO compensatie geeft ongeveer 120.000 en Benfica
50.000 Euro .

Zoiets

Het is allesbehalve bevestigd dat Nigeria, international Tyronne Ebuehi, de Nederlandse Eredivisie-outfit ADO Den Haag zal verlaten in het zomerse transferraam, met Benfica genageld op favorieten voor zijn handtekening, begrijpt Allnigeriasoccer.com.

Ebuehi schreef in januari een voorlopig contract met Benfica, dat op 1 juli wordt geactiveerd nadat zijn contract met ADO Den Haag is verlopen en het overdrachtsvenster open is voor bedrijven.

Alles wijst erop dat Super Eagles-manager Gernot Rohr het in Nederland geboren talent onder de 23 spelers die hij meeneemt naar het WK 2018 zal meenemen.

Hoewel Ebuehi niet zal worden geregistreerd als speler van ADO Den Haag aan het begin van het voetbalfestival in Rusland, zal de Portugese setup nog steeds worden gecompenseerd door FIFA.

Vanaf 1 juni 2018, wanneer de spelers die deel uitmaken van de squadelijst zich moeten melden bij het trainingskamp, ??betaalt FIFA $ 8.530 per speler per dag (equivalent van N3.070.800.00) totdat ze uit de competitie worden geslagen, ongeacht of ze hebben deelgenomen in de groepspellen.

Alleen al voor de groepsfase, die eindigt met de Super Eagles die op 26 juni tegenover Argentinië staan, betaalt het bestuur van het voetbal $ 221.780 (N79.840, 800.00) voor elke speler die in de Nigeriaanse selectie wordt genoemd, en de som zou stijgen als Nigeria doorgaat naar de laatste zestien.

Terwijl ADO Den Haag twee derde van het bedrag krijgt toegewezen, ongeveer N53.2 miljoen, krijgt Benfica N26.6 miljoen (een derde van het bedrag) van FIFA, zelfs zonder dat Ebuehi een bal schopt voor de club.

De 22-jarige heeft een vijfjarig contract met Benfica gesloten.

Sam van Huffel zit nadat hij al geruime tijd mee meetraint met de hoofdmacht van ADO Den Haag, en ook al bij de wedstrijdselectie, zat dicht tegen zijn doorbraak in het Cars Jeans Stadion aan. De kans is echter aanwezig dat de negentienjarige middenvelder zijn wedstrijden volgend seizoen in Engeland speelt, aangezien daar veel interesse voor hem lijkt te bestaan.

The Sun meldt dinsdagmiddag namelijk dat Van Huffel zich in de kijker bij een aantal clubs heeft gespeeld. Een van de Engelse verenigingen met interesse zou Manchester United zijn, terwijl ook Leicester City het talent naar verluidt op het lijstje heeft gezet. Beide clubs uit de Premier League hebben volgens de tabloid dinsdagavond scouts op de tribune zitten als Jong ADO het opneemt tegen Jong RKC Waalwijk.

Naast Manchester United en Leicester kan Van Huffel volgens The Sun ook op belangstelling rekenen van Aston Villa en Hibernian. Als hij inderdaad de overstap naar een grote Engelse club maakt, wordt dat een nieuw hoofdstuk in een toch al opmerkelijke loopbaan. Van Huffel speelde op zijn achttiende namelijk nog voor Legmeervogels in Uithoorn en mocht via zijn zaakwaarnemer een succesvolle stageperiode afwerken bij ADO.

De oudere ADO-fans onder ons zullen onze spits uit de jaren zestig ongetwijfeld nog herinneren. De kopsterke speler moest in 1969 als gevolg van een chronische knieblessure zijn carrière vaarwel zeggen. Onlangs keek hij in het Eindhovens Dagblad terug en liet Maassen ook weten hoe het hem de laatste tijd vergaat. Dat gun je je ergste vijand nog niet. Het relaas van iemand die tot voor kort altijd aanwezig was op bijeenkomsten van de ADO-pensionado`s.


Op 9 juni 1963 pakte de in Eindhoven geboren spits met PSV de vierde landstitel uit de historie van de club door Ajax te kloppen. Hij opende in een rechtstreeks gevecht om de titel de score en was met drie assists dé man van de wedstrijd bij een bejubelde 5-2 overwinning. Eindelijk was PSV weer eens de beste ploeg van Nederland, iets wat pas na 1975 stukken normaler werd. ,,Ik ben tot op de dag van vandaag dankbaar dat ik dat kampioensfeest heb mogen meemaken", zegt de 76-jarige oud-topvoetballer in zijn huis in Geldrop. ,,Het was puur en prachtig. Als ik er nu aan terugdenk, geniet ik nog enorm en ben ik heel trots. We waren spelers die na de wedstrijd tussen de supporters stonden en vierden de titel op een heel ongedwongen manier met elkaar. Het voetbal van nu en toen is niet altijd met elkaar te vergelijken, maar ik voel me het meest verwant met Luuk de Jong. Ik was ook een dienende spits en kon heel behoorlijk koppen."
Maassen is nog af en toe te vinden in het Philips Stadion en bevriend met Peter Kemper, de verdediger die in Eindhoven de jaren zestig en zeventig met elkaar verbond. Wat in 1963 lukte, flikte PSV pas in 1975 weer en Kemper was er in beide gevallen bij. Maassen had dat ook graag willen zeggen, maar het lot besliste anders. Samen met zijn vrouw Mia en dochters Ingrid en Sonja blikt hij thuis nog eens terug op zijn korte carrière, die na de koude winter van 1962-1963 een heerlijke hoogzomerse opleving kende. Door blessureleed moest hij zes jaar later, inmiddels in dienst van ADO, al afscheid nemen van het topvoetbal. ,,Een afgescheurde kruisband betekende destijds in de meeste gevallen het einde", weet hij. ,,Nu komen de meeste spelers weer terug en soms zelfs sterker, maar voor mij was het afgelopen. Dat heeft me altijd enorm pijn gedaan, maar ik heb ook geleerd om de mooie momenten te koesteren. Ik ben niet zo`n man die continu terugdenkt aan vroeger en ook niet zo`n prater, maar heb wel veel aan de sport te danken. Het heeft me gevormd en ook de kracht gegeven om in moeilijke situaties in mijn werk als monteur of in het gewone leven door te gaan en me over dingen heen te zetten."



Lambert Maassen in 1963 © x
Mooier dan in juni 1963 werd het niet, hoewel Maassen ook in Den Haag schitterende jaren beleefde. Hij won er in 1968 de KNVB-beker in een legendarisch elftal, met onder anderen Lex Schoenmaker en Aad Mansveld als bekende namen. Na het veroveren van de landstitel ging hij opmerkelijk genoeg vrijwel direct weg bij PSV. ,,Ik kon in Den Haag een mooi bedrag verdienen en bij PSV wilde de manager (Ben van Gelder, red.) daar niet aan. Op dat soort momenten kon ik heel dwars zijn. Spijt? Nee, ik ben niet iemand die later keuzes betreurt of wrok heeft. Op dat kampioenschap met PSV zal ik altijd trots blijven, maar ook bij ADO heb ik veel moois beleefd. Een groot deel van de jongens van toen, van ADO en PSV, is pas nog hier in Geldrop geweest nadat ik in de penarie zat. Klasse vond ik dat."
De topvoetballers van toen staken Maassen na zwaar fysiek malheur een hart onder de riem. Het zat hem lichamelijk allesbehalve mee, en dat is nogal een understatement. Een bacteriële infectie in de buik betekende dat Maassen afgelopen zomer moest vechten voor zijn leven. De doorbloeding van zijn rechterbeen was afgesneden en in het ziekenhuis werd hij wakker met een been omdat er voor de medici geen andere oplossing meer was. ,,Eerst ben je enorm verdrietig dat zoiets je is overkomen en het accepteren is lastig, maar je moet door en ook op dat soort momenten helpt het soms dat je sporter bent geweest. Je probeert je aan te passen aan de situatie en nieuwe doelen te stellen." Zijn omgeving heeft er vertrouwen in dat hij die haalt. ,,Hij wil gewoon weer zelfstandig kunnen autorijden en bijvoorbeeld een wedstrijd van mijn zoon bezoeken", zegt dochter Ingrid over haar vader. ,,Hij heeft absoluut de wilskracht die nodig is om dat voor elkaar te krijgen."

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Aad, Ap happie, MichelAdamsMatje, Ano-Niem en 142 gasten.

Bekijk de topshouts