Tag: seizoenen

Trending: bolt kalezic weg matthijsen kkd supporters

Toon alle shouts

LEESVOER:

De ster van Jerdy Schouten (23) is rijzende. Zijn eerste maanden in Bologna waren moeilijk, maar nu baart de middenvelder opzien in de Serie A. Het Italiaanse avontuur van een oer-Hollandse jongen is definitief begonnen

‘Mijn vader is er iedere thuiswedstrijd.’ Schouten zegt het zomaar ineens met een stalen gezicht, ziet de verbaasde reactie en herhaalt zijn uitspraak. ‘Echt, dan blijft-ie bij ons slapen. Hij wil niks missen. Mooi toch?’ Ook Schouten senior heeft moeten wachten op de doorbraak van zoonlief, maar nu is hij ongetwijfeld nog trotser dan hij al was op zijn zoon. Vier duels op rij is Jerdy Schouten inmiddels basisspeler bij Bologna. Via Telstar en Excelsior naar de hoogste Italiaanse divisie. Zeg het hardop en het onwaarschijnlijke verhaal wordt alleen maar onwaarschijnlijker. Maar wie Jerdy Schouten in het rossoblu moeiteloos in een Serie A-wedstrijd ziet meespelen, moet erkennen dat de lovende kritieken in de Italiaanse media niet eens overdreven zijn.

Hij werd niet goed genoeg bevonden bij ADO Den Haag, leefde op sensationele wijze op bij Telstar, veroverde de Eredivisie bij Excelsior, om daarna een megagrote stap voorwaarts te maken. In Bologna transformeert de voormalige lichtgewicht tot een sterke voetballer, van anoniem selectielid met het oog op de toekomst is hij inmiddels basisspeler bij de huidige middenmoter geworden. En de superlatieven dalen op hem neer. De middenvelder verbaast iedereen, behalve zichzelf. ‘Ik wist wel dat ik het kon, anders had ik de stap niet genomen’, luidt een wijsheid van Schouten.

Het klinkt eigenwijs en zelfverzekerd, zo is hij ook wel. Net zoals hij toegeeft dat zijn omgeving hem soms moet corrigeren. ‘Ik dacht dat ik de overstap wel even zou maken, maar zo werkt het niet. Ik ben van nature nogal ongeduldig en eigenwijs, misschien wel té eigenwijs. Gelukkig weet mijn omgeving dat en weten ze dat ik het nodig heb dat ze me realistisch laten denken en duidelijk moeten maken hoe het zit.’

`Nu mocht ik een aantal wedstrijden starten, maar ik weet ook dat er zo weer andere keuzes gemaakt kunnen worden`

Zijn zelfkennis en kritische blik zijn verfrissend in deze verwarrende tijden waarin spelers veelal geen spiegel lijken te hebben. In de thuiswedstrijd tegen het Verona van Soufyan Amrabat zien we Schouten in actie in het shirt van Bologna. Na 69 minuten sloft de Nederlander met rugnummer 30 naar de zijkant. Bologna is met tien man komen te staan na een rode kaart, een defensieve ingreep is verklaarbaar. Zonder Schouten geeft de thuisclub de 1-0 voorsprong uit handen en wordt het 1-1. Een week eerder maakte hij zijn tweede negentig minuten sinds 30 oktober vol tegen Torino, de beloning is een tweede basisplaats op rij. In de eerste negentien wedstrijden in 2019 kwam hij in totaal 192 minuten in actie. En nog 44 minuten in een Coppa Italia-duel. Januari was de maand van de doorbraak in de Serie A voor Schouten. Afgelopen zaterdag tegen Brescia (2-1) kreeg hij zijn vierde basisplaats op rij toebedeeld. Die kon na een overtuigend optreden tegen SPAL ook niet uitblijven. De Italiaanse kranten hadden lovende woorden over voor zijn spel en dat leverde kreten op als Il Gigante, Man of the Match, Il Migliore en Bologna heeft zijn eigen Marten de Roon.

Het is bekend dat Italiaanse sportkranten niet schromen nieuwe helden op het paard te hijsen. Schouten blijft er nuchter onder. ‘Je moet het constant bewijzen en afdwingen, je hebt geen garanties. Nu een aantal wedstrijden mogen starten zie ik als een beloning, maar ik weet ook dat er zo weer andere keuzes gemaakt kunnen worden. Het is aan mij dat te voorkomen. We hebben een grote selectie, de concurrentie is hevig, ik heb nu het vertrouwen gekregen en dat wil ik ook waarmaken. Iedere training en iedere wedstrijd weer. Verslappen kan niet, ik bewijs nu dat mijn keuze de juiste was.’

BRAVOURE
Tegen Verona, waar Bologna aantreedt zonder de geblesseerden Stefano Denswill en Mitchell Dijks, beweegt Schouten centraal op het middenveld als een lightversie van Andrea Pirlo over het gras. De bravoure en lef die hij in Velsen-Zuid en in Kralingen liet zien, zien we deze wedstrijd bij vlagen. In Italië wordt nu eenmaal risicomijdend gedacht, Schouten heeft dat goed begrepen, hoewel hij van nature wat avontuurlijker is ingesteld. Hij lijkt zich soms in te houden, in gedachten wil hij méér, het verstand zegt echter voorzichtig te zijn. Opvallend is dat zijn medespelers hem veelvuldig zoeken. Op een andere manier dan in Nederland, maar ze weten allemaal dat als ze de bal bij dat rossige ventje uit Olanda bezorgen, er daarna geheid een andere ploeggenoot in balbezit komt.

‘Opbouwen zoals in Nederland kennen ze hier niet’, weet Schouten. ‘Dat heen en weer getik in de achterste linie, daar doen ze niet aan. Dat vinden ze zelfs verschrikkelijk. Hier gaat de bal sneller naar voren en kan ik er wat mee doen als de middenvelders ’m hebben. En ik moet meer tackelen, duels aangaan, de fysieke strijd opzoeken. Dat past me prima.’ Stadio Renato Dall’Ara is een prachtig toneel waar hij zijn kunsten mag vertonen. ‘Ik vind het een fantastisch stadion, met een heerlijke grasmat. Ik heb nooit een hekel gehad aan het kunstgras, hoor, ik ben van de kunstgrasgeneratie. Maar deze mat is geweldig.’

De thuishaven ligt drie kilometer buiten het historische stadscentrum. De bus vanaf het treinstation brengt ons naar een idyllische plek, een plaats waar het hart van een voetballiefhebber sneller gaat kloppen. De kolossale kenmerkende toren doemt in de verte op en trekt als een magneet de aandacht. Van dichtbij is het gevoel nog melancholischer. In een wereld waarin moderne stadions tot de verbeelding spreken is deze oude, romantische bak een bijzonder pareltje. Groundhoppers moeten dit stadion hebben gevinkt, anders verdien je de titel groundhopper niet. Schouten wandelt voor het duel met Verona geconcentreerd het veld op. In gedachten, ongetwijfeld vol adrenaline, maar uiterlijk rustig.

‘Eigenlijk besef je de aanwezigheid van al die mensen (de capaciteit bedraagt bijna veertigduizend plaatsen, red.) dan pas. Ik was Telstar en Excelsior gewend als thuisbasis, en met Excelsior natuurlijk ook uitduels in grote stadions. Eenmaal op het veld doet het me niets, dan merk ik het niet. Ik ben met het spel bezig, niet met de entourage. Tijdens de warming-up en bij het veld oplopen kijk ik weleens in de rondte en schiet het soms door me heen dat dit eigenlijk pas mijn derde seizoen in een eerste elftal is. En dan sta je ineens in de Serie A. Zo is het wel.’

ZURE NASMAAK
Dat besef is soms confronterend, maar ook alleszeggend over de voetballerij. Schouten is een voorbeeld van een speler die via een omweg de top aan het halen is. Wie weet wat er nog volgt? Oranje, een stap in Italië, een topclub in Nederland? ‘Daar denk ik nu helemaal niet aan. Ik wil hier slagen, daar werk ik hard voor.’

Het zijn woorden die passen bij Schouten. Logisch gezien zijn vastberadenheid om zijn droom te verwezenlijken. ‘Ik moest weg bij ADO Den Haag en heb mijn pad zorgvuldig gekozen. Eén jaar Telstar maar en slechts één seizoen Excelsior, zo bedenk je het niet, maar zo loopt het. Ik heb wel een zure nasmaak overgehouden aan de degradatie met Excelsior. Ik zie het nog altijd als onnodig, het had niet mogen gebeuren.’

`Het schiet soms door me heen dat dit eigenlijk pas mijn derde seizoen in een eerste elftal is`

Nu speelt hij een paar niveautjes hoger. ‘Ik heb echt heel goed nagedacht of ik dit wilde en ik ben onder de indruk geraakt van het verhaal van Bologna. Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, ben ik er ook niet meer vanaf te krijgen. Ik heb me verdiept in de stad en de club, heb de taal geleerd en ben daar nog steeds mee bezig. Ik heb er alles aan gedaan om me snel thuis te voelen. Dat is gelukt. Het vertrouwen dat de club in mij uitsprak door me direct een contract voor vijf seizoenen te laten tekenen, voelde heel goed. De mensen die ik hier ontmoette, de stad, de club, het sprak me enorm aan. Als je zo’n keuze maakt, hebben mensen daar een mening over. Vind ik prima, voor mij is belangrijk waarom ik deze stap wil maken, dat ik ervan overtuigd ben dat ik hier een betere speler wordt en dat mijn directe omgeving me steunt. Ik zie mezelf hier een sterkere speler worden, ik merk nu ook dat ik grote stappen maak.’

In Nederland is het Italiaanse avontuur van Schouten nauwelijks nog belicht. ‘Ik heb nog niet zo veel pers gedaan. Eigenlijk alles afgehouden. Bewust ja, eerst maar eens presteren.’ Schouten lacht erbij, hij weet dat hij momenteel hot is in Bologna. We spreken na het duel met Verona af elkaar op dinsdag in het historische centrum van de stad te treffen. Bologna bruist, de stad aan de voet van de Apennijnen is qua inwonertal de zevende van het land en ontwikkelt zich in rap tempo tot een toeristische trekpleister.

De universiteitsstad is het culinaire epicentrum van Noord-Italië. Op de vele pleinen in Bologna is het uitermate goed toeven. De Piazza Maggiore, waar de Sint Petroniusbasiliek inwoners en toeristen begroet, is Italiaanser dan Italiaans en kent vele aangrenzende steegjes. Het zijn schilderachtige straatjes, met piepkleine winkeltjes vol typisch Italiaanse producten, waar Italianen elkaar overenthousiast begroeten. Schouten heeft per app de locatie doorgegeven waar we hem treffen. Het zijstraatje van het grote plein heet de Via Pescherie Vecchie.

STADSLEVEN
Schouten valt direct op met zijn rossige hoofd tussen de over het algemeen donkerharige Italianen als hij het steegje inloopt. Zerocinquantello heet het tentje. Aan een tafeltje bij het raam laten we het Italiaanse stadsleven op een middag in januari aan ons voorbijtrekken. ‘Ik ben een stadsmens, we gaan binnenkort meer in het centrum wonen’, verklapt Schouten. Zijn vriendin is hem gevolgd naar de Italiaanse stad. ‘We waren nog niet eens zo lang samen, ik vind het prachtig dat ze het heeft gedaan. Voor haar was de stap misschien nog wel groter en gedurfder dan voor mij. Ze voelt zich thuis, we trekken veel op met twee Scandinavische spelers die ook hun vriendinnen mee hebben. Ze heeft nu ook een baan gevonden hier.’

Zijn vriendin is momenteel een huis aan het bezichtigen. ‘We hebben een prachtig huis hoor, misschien wel te mooi. Maar het is een stuk buiten het centrum, ik vind het er te rustig. En bovendien kun je niet de stad in met je auto als je er niet woont. Dan moet je aan de rand parkeren en de stad inlopen. Als je in de stad woont krijg je ontheffing.’

Schouten zoekt op de menukaart naar zijn favoriete bestelling. Op het moment dat hij met enige tegenzin besluit voor de bruschetta met mozzarella te gaan, vindt hij waar hij op uit was. ‘Die moeten we hebben, let maar op’, klinkt het. Even later staat er een uitgebreide plank met diverse soorten ham, smeerseltjes, verschillende stukjes kaas en warme broodjes op tafel. Eten en drinken in Italië is altijd een feest.

SPINAZIE
In de stad waar de welbekende bolognesesaus zijn oorsprong kent, is dat niet verwonderlijk. Wandelend door de stad wordt de inwendige mens uitgenodigd zich tegoed te doen aan de vele lekkernijen. ‘Maar ik hou me in’, klinkt het haast verontschuldigend. ‘We koken ook zelf, hoor. Vanavond staat er gewoon spinazie op het menu.’ Het doet denken aan de onthulling die Schouten ooit deed dat hij op de wedstrijddag altijd pannenkoeken eet. Hij bekende dat hij verslaafd is aan die lekkernij. ‘We hebben op de club een kok die alles klaarmaakt wat je wil. Nee, ik heb nog niet om pannenkoeken gevraagd. Ik eet ze wel, ik kan niet zonder. Ze zijn gewoon te koop in de supermarkt en de stroop is meegekomen uit Nederland. Alleen niet op de ochtend voor een wedstrijd, zoals ik altijd deed. We zijn hier met de spelersgroep bij elkaar vanaf een dag voor de wedstrijd. Ik ben nog niet in de positie pannenkoeken te eisen, eerst nog wat meer basisplaatsen.’

Schouten kan rustig in een steegje in Bologna zitten zonder te worden aangeklampt. ‘Dat doen ze heel goed hier. Ze laten je met rust. Ik heb al een aantal keer gemerkt dat ze eigenlijk pas bij het afrekenen iets vragen of tegen je willen zeggen. Ik kende ook de verhalen van voetballers in Italië die door supporters worden aangesproken, maar het is hier gewoon heerlijk relaxed. Heeft ook met de stad en de club te maken. De Amerikaanse eigenaar Joey Saputo is een ontzettend aardige man, ik heb hem wel een aantal keer gesproken. Hij is geen type eigenaar die roekeloos investeert en spelers op naam haalt. Je ziet dat Bologna veel jongere voetballers scout, echt jongens voor de toekomst haalt. En die zullen ze natuurlijk ook ooit weer willen verkopen. Het bevalt me gewoon goed. Hoewel de beginperiode best wennen was.’

`De Italiaanse competitie wordt echt onderschat`

Schouten verwijst naar de eerste maanden. ‘Het was aanpoten. Ik heb trainingssessies meegemaakt waarin we alleen maar een het lopen waren. Bergop, bergaf, sprinten, duurlopen, inhoud kweken. Loeizwaar. Zo leggen ze hier de basis. Dat was een verschil, ja. Wat wij in Nederland doen, is daar helemaal niks bij. Ik had nog nooit zo hard getraind en was blij dat we eindelijk wedstrijden gingen spelen, maar ik was vijf minuten bezig in het eerste oefenduel en ik liep een knieblessure op. Dan word je wel even gek, ja. En nu?, dacht ik direct. Natuurlijk ga je aan je herstel werken en natuurlijk heeft de club me daar geweldig bij geholpen, maar je ziet wel even alles wat je voor ogen had aan je voorbijtrekken. Ik wilde direct indruk maken, me bewijzen. Want ik was maar een speler van een Nederlands clubje, niet iedereen kende me. Ik was nieuwsgierig, maar de mensen hier ook naar mij.’

UITZONDERLIJKE TALENTEN
Schouten moest geduld hebben, dat hij van nature niet heeft. ‘Maar ik snap heus wel hoe het werkt. Ik dacht wel even direct te gaan spelen, omdat ik wil voetballen. Dat is wat ik het liefst doe. Maar zo werkt het niet. Ik moest sterker worden. Ik merkte het ook op trainingen. Ik was toch dat iele mannetje uit Nederland. Vergis je niet, hè, hier ben ik ook gewoon weer een jonge speler. In Nederland is 23 al oud, maar hier begint het dan pas. Kijk hoeveel echt jonge spelers in Italië aan hun wedstrijden komen, dat zijn alleen de uitzonderlijke talenten. Dit is pas mijn derde seizoen als volwaardig profspeler in een eerste team. Eigenlijk heel vreemd. Ik sta er niet eens meer bij stil, maar als je er zo over nadenkt is het best bijzonder.’

Drie jaar echt prof en een vaste waarde in de Serie A. ‘Het voelt alsof het nu allemaal echt begint’, geeft hij toe. ‘Ik ben ook echt sterker geworden, kan het nu langer volhouden. Natuurlijk heb ik moeten wennen. Niet alleen aan de trainingen, ook aan de manier van spelen, aan het leven.’ De stap van Excelsior naar Bologna is in alle opzichten levensgroot, de Serie A is een compleet nieuw podium. ‘Ik denk dat ik in Italië kan groeien, het ligt me wel hoe ze hier denken en doen. De Italiaanse competitie wordt onderschat, dat vind ik echt. Er zitten geen makkelijke wedstrijden bij. Als je in Nederland een kleine nederlaag lijdt tegen Ajax of PSV, kan een trainer zeggen dat hij tevreden is. Dat is hier uitgesloten; met 1-0 verliezen is een nederlaag, het maakt niet of dat tegen Juventus of Inter is of tegen een laag geklasseerde ploeg. Verliezen is verliezen. Die benadering staat me wel aan.’

`Als je het hebt over een mensenleven en de strijd van iemand tegen een ziekte dan is voetbal plotseling slechts een spelletje`

Bologna kent een wisselvallig seizoen. Er zijn redenen aan te voeren, zoals de ziekte van trainer Sinisa Mihajlovic. De vroegere vrijetrappenkoning van de Serie A vecht tegen . Natuurlijk heeft zijn situatie invloed op de selectie. ‘Het is moeilijk aan te geven hoe precies, maar we hebben het erover in de kleedkamer. Iedereen is ermee bezig. Dit raakt je enorm.’

Praten over zijn trainer doet Schouten zichtbaar wat. ‘Het is vreselijk, zo oneerlijk ook. Ik kende hem nog maar pas, maar dit komt aan. Nooit ziek geweest en dan ineens getroffen door die vreselijke ziekte. Een boom van een kerel, oersterk, en dat straalt hij ook echt uit. Hij zou die vrije trappen nog zo graag het doel in jagen. Mihajlovic is fysiek en mentaal beresterk. We zijn bij hem geweest in het ziekenhuis. Direct na een wedstrijd, dat zijn emotionele momenten. Hij wil dolgraag bij ons zijn, helaas kan dat niet altijd, maar dan heeft hij de hulp van goede assistenten. Het is aangrijpend en mooi tegelijk. Als je het hebt over een mensenleven en de strijd van iemand tegen een ziekte, dan is voetbal plotseling slechts een spelletje.’

ADO Den Haag behaalde onder Alan Pardew vier punten uit drie wedstrijden, terwijl de concurrenten onderin ook punten aan het sprokkelen zijn. De tweede helft tegen Vitesse (0-0) gaf hoop op betere tijden qua inzet en strijd, maar voetballend gezien is het nog altijd bijzonder matig.

Met Omar Bogle en Mike Duffy, die afgelopen zaterdag nog niet speelgerechtigd waren, voegde ADO op de deadlinedag nog twee versterkingen toe aan de gerenoveerde selectie. `Nu heb ik een volwassen groep`, concludeerde Pardew. De coach riep bij zijn aanstelling dat hij de voorkeur gaf aan twee of drie extra aanwinsten, later werden dat er vier of vijf, aan het einde van de rit begroette hij er acht. Pardew bekende nooit eerder zo veel nieuwe spelers te hebben gehaald halverwege een seizoen. `Het is veel, ik ben er tevreden mee. Wij hebben echt wel geprobeerd bij Nederlandse clubs spelers te halen, maar financieel lukte dat gewoon niet. Nu hebben we er acht. Die zullen echt niet alle acht tegelijk spelen. We hebben nu diepte in de selectie, dat was nodig.`

John Goossens is een van de ervaren spelers van ADO. `Ik heb dit ook nog nooit meegemaakt. Het gaat maar om één ding en dat is handhaven. Of je dat met acht of met twee of drie versterkingen doet, maakt mij niet uit. Alles staat in het teken van lijfsbehoud. Daar moet je je trots voor opzijzetten. We hebben allemaal gezien dat er iets moest gebeuren. Als er nieuwe spelers komen, verandert er iets, er ontstaat een nieuwe beleving. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik zie het als een impuls en niet als een bedreiging.`

— Aanbevolen —

Pardew tevreden met acht nieuwelingen: `Hebben nu een volwassen selectie`

De coach van ADO Den Haag blikt terug op de uiterst hectische transferperiode.

Aanvoerder Aaron Meijers voegde er nog aan toe dat het aantal van acht zijn verwachtingen overtrof. `Ik dacht eerder aan drie of vier`. De laatste twee (ervaren) nieuwe krachten, Duffy en Bogle, moeten ADO aanvallende impulsen geven. Pardew onderkende dat zijn ploeg voorin iets extra`s nodig had. `We hebben ons eerst gericht op defensieve versterkingen, de organisatie staat. Nu hebben we creativiteit nodig. Aan de bal moet het beter. Al deze nieuwe jongens zijn hier om de club te helpen. Dit zijn geen spelers die even hun geld komen ophalen.`

`Thuiswedstrijden winnen en uit punten sprokkelen`, noemt Goossens als oplossing om uit de problemen te raken. `Ik blijf erbij dat het niet zo kan zijn dat wij onvoldoende kwaliteit hebben. We hebben ons de laatste twee seizoenen prima laten zien. Maar daar moeten we niet stoer over gaan doen. Gewoon dag in, dag uit keihard werken om degradatie te voorkomen. Met de jongens die er al waren en met de nieuwelingen.`

Langebach2 schreef:

Patrick Joosten, Thomas Bruns, Carel Eiting, Ramon Leeuwin, Rico Strieder, Emil Hanssson, Noa Lang.

Bruns zit al weet niet hoeveel seizoenen op de bank en moet elke x weg bij zijn club waarom zou dat een aanwinst zijn dan? Ajax spelers kan je vergeten (kunstgras) leeuwin denk jij dat die komt of wil komen kijk waar die nu speelt. Ze hebben spelers geprobeerd uit Nederlandse competitie en die waren of te duur of kozen elders.. beetje up to date blijven

Dappere dodo schreef:

Als ik kijk naar vvv
Die halen Bruns en Darfalou
Die worden sowieso sterker, bij ons is dat nog de vraag met al die Engelsen

En welke zekerheid heb je dat bruns ons sterker maakt dat was een bankzitter al weet niet hoeveel seizoenen. Moet niets voor niets overal weg.

GroenGeelHart070 schreef:

Ik hoop dat er weinig mensen zo over denken.
We zijn al seizoenen lang niet met voetbal verwend en dit seizoen zelfs niet met de strijd zoals dat bij ons zou passen. En dat is juist wat ik vanaf morgen wel verwacht weer te gaan zien, strijd!!

Ik ben bang van niet.
Onze seizoenkaarten worden in iedere geval niet verlengd omdat ik volgend seizoen dan alleen moet gaan.
We wonen onder de rook van Rotterdam en bij mij is het Haags sentiment en de band met mijn jeugd maar over het algemeen wil de ander gewoon een leuke wedstrijd zien.
Losse kaarten voor vrienden die mee willen heb ik dit seizoen niet hoeven bestellen i.t.t. andere seizoenen.
De negatieve reacties komen voornamelijk voort uit zorgen over het voortbestaan van de club, frustratie en teleurstelling denk ik en niet om een ander te zieken.

Riedel schreef:

Ik heb kaarten maar ik moet eerlijk zeggen dat ik heel weinig zin heb om te gaan en weer een hele vrije avond (die op het moment erg spaarzaam zijn) met dat afschuwelijke voetbal door te brengen.

Het is lang geleden dat ik er echt geen zin in heb om te gaan, but here we are

Ik hoop dat er weinig mensen zo over denken.
We zijn al seizoenen lang niet met voetbal verwend en dit seizoen zelfs niet met de strijd zoals dat bij ons zou passen. En dat is juist wat ik vanaf morgen wel verwacht weer te gaan zien, strijd!!

Tikki Takka schreef:

Dat er iets moest gebeuren, daar is het iedereen het wel over eens. Er is nu echter sprake van blinde paniek en wordt de huidige spelersgroep neergezet als een elftal die niet beter is dan pakweg WIK of ODB.

Met nagenoeg dezelfde selectie zijn de laatste seizoenen onder Fons acceptabele eindklasseringen behaald. Dat het voetbal in die tijd wel beter zou kunnen met ik met iedereen eens. Nu is iedereen blij als we er in blijven, het niveau van het spel is de rest van dit seizoen niet meer van belang. Wel een beetje dubbele moraal, vind je niet?

Hamdi heeft niet de tijd genomen om te kijken op welke 2,3 posities versterking gehaald zou kunnen worden maar hij was zo blij dat een `naam` als Pardew naar ADO wilde komen dat we nu met 10 koopjes zijn opgescheept.

Onzinverhaal dat die 10 Engelse koopjes aan salaris goedkoper dan 2.3 echte versterkingen, per saldo ben je nu wel misschien duurder uit. Toen een paar seizoenen huurspelers als Jakovenko en Eduardo in de winterstop kwamen zag je het spel met sprongen vooruit gaan.

Gokken dat we een Engelse tovenaar in huis hebben gehaald, lijkt me een wat naieve gedachte.

Nu is iedereen blij als we er in blijven, het niveau van het spel is de rest van dit seizoen niet meer van belang. Wel een beetje dubbele moraal, vind je niet?

Nee vind ik niet meer als logische, als fons gewoon de punten had gepakt zat hij er nu nog. Maar het spel moest zeker beter want dat was niet om aan te zien en nog steeds niet en gaan we dit seizoen niet meer zien ook denk ik maar is toch wel van belang dat we erin blijven en dan hopen dat het van aankomend seizoen heel anders gaat.

Hamdi heeft niet de tijd genomen om te kijken op welke 2,3 posities versterking gehaald zou kunnen worden maar hij was zo blij dat een `naam` als Pardew naar ADO wilde komen dat we nu met 10 koopjes zijn opgescheept

Hamdi is ook geen technische directeur, hamdi en de rest van ADO hebben blijkbaar zoveel vertrouwen in Pardew dat ze hem de vrije hand hebben gegeven om te doen wat die denk te doen moet om erin te blijven, of dat goed uitpakt zou moeten blijken.

Onzinverhaal dat die 10 Engelse koopjes aan salaris goedkoper dan 2.3 echte versterkingen, per saldo ben je nu wel misschien duurder uit. Toen een paar seizoenen huurspelers als Jakovenko en Eduardo in de winterstop kwamen zag je het spel met sprongen vooruit gaan.

Hoezo is dat onzin je zit er een half seizoen aan vast, spelers bijv vastleggen of 2 a 3 duurdere spelers huren is ook geen garantie dat het daarmee veel beter zou gaan daarbij hadden we na mijn mening echt wel meer als 2 a 3 zwakke plekken in het elftal.

Wat ik wel apart vind is dat ieder kon zien dat we creativiteit miste en vleugel arm waren en dat er veel spelers worden aangetrokken behalve op die posities op van buren na..

Bolskie schreef:

Dat heeft niemand, vertrouwen kan je denk beter verworden met hoop.
Maar op basis van wat denk jij dat je het met de spelers had gered die je had??

Dat er iets moest gebeuren, daar is het iedereen het wel over eens. Er is nu echter sprake van blinde paniek en wordt de huidige spelersgroep neergezet als een elftal die niet beter is dan pakweg WIK of ODB.

Met nagenoeg dezelfde selectie zijn de laatste seizoenen onder Fons acceptabele eindklasseringen behaald. Dat het voetbal in die tijd wel beter zou kunnen met ik met iedereen eens. Nu is iedereen blij als we er in blijven, het niveau van het spel is de rest van dit seizoen niet meer van belang. Wel een beetje dubbele moraal, vind je niet?

Hamdi heeft niet de tijd genomen om te kijken op welke 2,3 posities versterking gehaald zou kunnen worden maar hij was zo blij dat een `naam` als Pardew naar ADO wilde komen dat we nu met 10 koopjes zijn opgescheept.

Onzinverhaal dat die 10 Engelse koopjes aan salaris goedkoper dan 2.3 echte versterkingen, per saldo ben je nu wel misschien duurder uit. Toen een paar seizoenen huurspelers als Jakovenko en Eduardo in de winterstop kwamen zag je het spel met sprongen vooruit gaan.

Gokken dat we een Engelse tovenaar in huis hebben gehaald, lijkt me een wat naieve gedachte.

rd.. schreef:

Moest ineens hier aan terug denken met mijn collega. Over een ontploffend stadion gesproken. Leuke herinneringen toch wel. Je kan er nu om glimlachen.

ADO Den Haag-FC Volendam gestaakt
22 mei 2002 21.07 uur

Scheidsrechter Dick van Egmond heeft het nacompetitieduel tussen ADO Den Haag en FC Volendam woensdagavond moeten staken. De stand was op dat moment (na 30 minuten) 0-1 in het voordeel van de gasten door een doelpunt van Donny de Groot.

Vijf minuten voor Van Egmond de wedstrijd (tijdelijk) besloot te onderbreken, had hij Hagenaar Dennis den Turk de rode kaart voorgehouden. Daarop werd een van zijn grensrechters bekogeld met allerhande voorwerpen, waaronder een fietsketting. Na een korte afkoelingsperiode, besloot de arbiter het duel definitief te staken.

Ja, toen hadden de supporters het er zelfs voor over om na de wedstrijd lopend naar huis te gaan IPV met de fiets. Mooie tijd was dat.

En kan zelfs een paar seizoenen herinneren dat Heesen onze beste speler was. Nou ja, in elk geval de populairste. Vroegah was alles beter.

DHFC070 schreef:

De huurlingen hebben op mij nou ook nog niet een sterke indruk gemaakt maar dat moet je ook wel over wat meer wedstrijden gaan zien. Hoelang zijn ze nu bezig 1,5 week?

Pardew lijkt een kwalitatief probleem kwantitatief op te willen lossen.
Is ook maar 1 van de weinige oplossing die er is als noodverband. Ipv 7 a 8 nieuwe huurspelers had je echte versterkingen moeten halen klinkt natuurlijk heel makkelijk maar in zo`n kort tijdsbestek en met zo weinig geld natuurlijk haast onmogelijk.
Kwantiteit voor kwaliteit zorgt in ieder geval voor dubbel of driedubbel bezette posities zodat de concurrent omhoog gaat en dus een logisch gevolg de scherpte bij spelers. Dat is in ieder geval al 1 winst en hopelijk betaald het zich z.s.m. uit zodat de blik naar volgend jaar kan.
Net zoals velen heb ik er een stuk meer vertrouwen in met Hamdi aan het roer.

Helemaal eens. Daarbij komt dat wij de afgelopen seizoenen allemaal afgedankte Nederlandse spelers haalden die dan werden gezien als goede aankopen en nu ze Engels zijn is het niks. Achja ik denk dat je nu wel kan zien hoe snel Hamdi alles regelt dus mochten we erin blijven gaat die sowieso snel een team neerzetten.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

wiegah070 en 159 gasten.

Bekijk de topshouts