Welkom in de shoutbox, gast
Rome
Haagse Lente
Auteur : Rick Arnoldus . 1 november 2006 23:22 . 12 Reacties
Stuur deze pagina naar een vriend
HFC ADO Den Haag won afgelopen zondag voor het eerst sinds april een competitiewedstrijd. De club zal er keihard voor moeten knokken om net zoals in de laatste drie seizoenen de nacompetitie te ontlopen. Maar realistisch gezien lijkt het er op dat de Hagenezen dit jaar blij mogen zijn met plaats 16 of 17. Hoe kan het toch dat de derde stad van Nederland, een stad met bijna een half miljoen inwoners, het niet voor elkaar krijgt om een fatsoenlijke ploeg op het veld te zetten?
Zit het in het geld? Om succesvol te zijn in het moderne voetbal, heb je nu eenmaal een hoop geld nodig. En daar zat tot voor kort wel een behoorlijk probleem voor Den Haag. Er is nu eenmaal geen geld in Den Haag. Er is geen bloeiende industrie zoals in Rotterdam. Het stikt er niet van de rijke banken, zoals in Amsterdam. In Den Haag staan wel een hoop kantoren, maar die zijn van de overheid. Dus tenzij Hare Majesteit spontaan zin krijgt om haar naam op een paar voetbalshirts te laten drukken, kunnen we de sponsors uit de regio wel vergeten. Vanaf dit seizoen heeft ADO voor het eerst sinds lange tijd een grote landelijke hoofdsponsor. Het is te hopen dat die een tijdje blijft.
Ligt het aan de spelers en staf? Ook hier zit het in principe wel goed. Ik geef toe dat trainer Frans Adelaar geen hoogvlieger en al helemaal geen ooievaar is, maar de spelers zijn er dit jaar wel. De verwachtingen van eigen jeugdspelers als Elia zijn hoog. Aangevuld met een aantal zeer ervaren routiniers, als Tininho, Knopper en Mols, moet de selectie voldoende zijn om dit jaar in ieder geval boven plaats 16 te eindigen.
Ligt het dan aan het publiek? De Haagse supporters zijn in binnen- en buitenland berucht om hun fanatisme, maar het zijn er niet zo veel. En daar hebben we misschien wel het grootste probleem te pakken. Waarom komen er wekelijks maar hooguit achtduizend van dat half miljoen mensen naar ADO? Ligt dat aan de negatieve publiciteit die rondom de supporters van Den Haag hangt? Ja en nee. Tot een paar jaar geleden bleven er om die reden inderdaad een hoop mensen weg. Maar dat agressieve sfeertje is er al een tijdje niet of nauwelijks meer. Tuurlijk, als Feyenoord of Ajax op visite komen, loopt het kwik op Midden-Noord nog wel eens hoog op, maar dat is in andere stadions niet anders. Nee, met Den Haag is iets anders aan de hand. Het probleem zit diep en gaat heel ver terug in de geschiedenis. Eigenlijk heb je in Den Haag niet te maken met één stad. Het zijn er eigenlijk twee, of drie, als je Scheveningen mee telt. Om met die laatste groep te beginnen; je zult niet snel een Scheveninger aantreffen in het Zuiderpark. FC Den Haag is in de jaren `70 wel ontstaan uit een fusie tussen Scheveningen-Holland Sport en ADO, maar toch komen de vissers niet graag hun dorp uit.
Maar de kloof tussen Den Haag en Scheveningen is niet de grootste kloof. Er heerst een veel grotere, historische kloof in Den Haag. De kloof tussen arm en rijk, of wel de kloof tussen het zand en het veen. Als je aan de Laan van Meerdervoort woont, ga je niet naar ADO. Zandbewoners schamen zich kapot als de buren er achter komen dat ze boodschappen doen bij de Jumbo op de Leyweg, laat staan dat je naar die volksclub gaat. Kap nâh! En daar zit dus het echte probleem. Het merendeel van de inwoners voelt zich gewoon ‘te goed’ voor ADO. Daarom zal Den Haag nooit een club als Ajax of Feyenoord worden. Omdat het gewoon de aanhang niet mee krijgt.
Komend voorjaar wordt het nieuwe stadion geopend. De profclub ADO vertrekt naar een splinternieuw modern onderkomen en hoopt op deze manier het imago een beetje op te poetsen. Bovendien is er één ding wat alle Hagenezen bindt. De Haagse trots. ADO is daar volgens sommigen dan misschien geen onderdeel van, maar de ooievaar is dat wel. En laat nou door een briljante actie van het gemeentebestuur die ooievaar vanaf vandaag alleen nog maar in het wapen van ADO te bewonderen zijn. Het is de laatste plek waar de historische vogel nog leeft. Dus al die Vogelbuurt-geiten moeten straks wel met hun kinderen naar ADO als ze willen laten zien hoe een ooievaar er uit ziet.
Alle problemen de wereld uit zou je dus denken. Er is een sponsor, er zijn goede spelers en dankzij de gemeente en de ooievaar, is eindelijk de kloof gedicht. Zal na een eindeloze winter nu dan eens de Haagse lente doorbreken? Ik hoop het voor de club en voor die jongens die al die jaren in dat tochtige Zuiderpark de longen uit hun lijf hebben staan schreeuwen. Maar ik ben eerlijk gezegd bang van niet. En ergens diep van binnen ben ik blij toe. Weet je waarom? Omdat wij Hagenezen nou eenmaal een verschrikkelijk chagrijnig volkje zijn. Wij "en" graag, zoals wij dat noemen, op vanalles en nog wat. Ik moet er niet aan denken dat het ineens goed gaat met de club en dat er op maandagochtend in het koffiehuis niks meer te zeiken valt. Nee, geef ons maar regen, wind en ADO. Dan zijn we stiekem toch gelukkig.
Auteur : Rick Arnoldus . 1 november 2006 23:22 . 12 Reacties
Stuur deze pagina naar een vriend
HFC ADO Den Haag won afgelopen zondag voor het eerst sinds april een competitiewedstrijd. De club zal er keihard voor moeten knokken om net zoals in de laatste drie seizoenen de nacompetitie te ontlopen. Maar realistisch gezien lijkt het er op dat de Hagenezen dit jaar blij mogen zijn met plaats 16 of 17. Hoe kan het toch dat de derde stad van Nederland, een stad met bijna een half miljoen inwoners, het niet voor elkaar krijgt om een fatsoenlijke ploeg op het veld te zetten?
Zit het in het geld? Om succesvol te zijn in het moderne voetbal, heb je nu eenmaal een hoop geld nodig. En daar zat tot voor kort wel een behoorlijk probleem voor Den Haag. Er is nu eenmaal geen geld in Den Haag. Er is geen bloeiende industrie zoals in Rotterdam. Het stikt er niet van de rijke banken, zoals in Amsterdam. In Den Haag staan wel een hoop kantoren, maar die zijn van de overheid. Dus tenzij Hare Majesteit spontaan zin krijgt om haar naam op een paar voetbalshirts te laten drukken, kunnen we de sponsors uit de regio wel vergeten. Vanaf dit seizoen heeft ADO voor het eerst sinds lange tijd een grote landelijke hoofdsponsor. Het is te hopen dat die een tijdje blijft.
Ligt het aan de spelers en staf? Ook hier zit het in principe wel goed. Ik geef toe dat trainer Frans Adelaar geen hoogvlieger en al helemaal geen ooievaar is, maar de spelers zijn er dit jaar wel. De verwachtingen van eigen jeugdspelers als Elia zijn hoog. Aangevuld met een aantal zeer ervaren routiniers, als Tininho, Knopper en Mols, moet de selectie voldoende zijn om dit jaar in ieder geval boven plaats 16 te eindigen.
Ligt het dan aan het publiek? De Haagse supporters zijn in binnen- en buitenland berucht om hun fanatisme, maar het zijn er niet zo veel. En daar hebben we misschien wel het grootste probleem te pakken. Waarom komen er wekelijks maar hooguit achtduizend van dat half miljoen mensen naar ADO? Ligt dat aan de negatieve publiciteit die rondom de supporters van Den Haag hangt? Ja en nee. Tot een paar jaar geleden bleven er om die reden inderdaad een hoop mensen weg. Maar dat agressieve sfeertje is er al een tijdje niet of nauwelijks meer. Tuurlijk, als Feyenoord of Ajax op visite komen, loopt het kwik op Midden-Noord nog wel eens hoog op, maar dat is in andere stadions niet anders. Nee, met Den Haag is iets anders aan de hand. Het probleem zit diep en gaat heel ver terug in de geschiedenis. Eigenlijk heb je in Den Haag niet te maken met één stad. Het zijn er eigenlijk twee, of drie, als je Scheveningen mee telt. Om met die laatste groep te beginnen; je zult niet snel een Scheveninger aantreffen in het Zuiderpark. FC Den Haag is in de jaren `70 wel ontstaan uit een fusie tussen Scheveningen-Holland Sport en ADO, maar toch komen de vissers niet graag hun dorp uit.
Maar de kloof tussen Den Haag en Scheveningen is niet de grootste kloof. Er heerst een veel grotere, historische kloof in Den Haag. De kloof tussen arm en rijk, of wel de kloof tussen het zand en het veen. Als je aan de Laan van Meerdervoort woont, ga je niet naar ADO. Zandbewoners schamen zich kapot als de buren er achter komen dat ze boodschappen doen bij de Jumbo op de Leyweg, laat staan dat je naar die volksclub gaat. Kap nâh! En daar zit dus het echte probleem. Het merendeel van de inwoners voelt zich gewoon ‘te goed’ voor ADO. Daarom zal Den Haag nooit een club als Ajax of Feyenoord worden. Omdat het gewoon de aanhang niet mee krijgt.
Komend voorjaar wordt het nieuwe stadion geopend. De profclub ADO vertrekt naar een splinternieuw modern onderkomen en hoopt op deze manier het imago een beetje op te poetsen. Bovendien is er één ding wat alle Hagenezen bindt. De Haagse trots. ADO is daar volgens sommigen dan misschien geen onderdeel van, maar de ooievaar is dat wel. En laat nou door een briljante actie van het gemeentebestuur die ooievaar vanaf vandaag alleen nog maar in het wapen van ADO te bewonderen zijn. Het is de laatste plek waar de historische vogel nog leeft. Dus al die Vogelbuurt-geiten moeten straks wel met hun kinderen naar ADO als ze willen laten zien hoe een ooievaar er uit ziet.
Alle problemen de wereld uit zou je dus denken. Er is een sponsor, er zijn goede spelers en dankzij de gemeente en de ooievaar, is eindelijk de kloof gedicht. Zal na een eindeloze winter nu dan eens de Haagse lente doorbreken? Ik hoop het voor de club en voor die jongens die al die jaren in dat tochtige Zuiderpark de longen uit hun lijf hebben staan schreeuwen. Maar ik ben eerlijk gezegd bang van niet. En ergens diep van binnen ben ik blij toe. Weet je waarom? Omdat wij Hagenezen nou eenmaal een verschrikkelijk chagrijnig volkje zijn. Wij "en" graag, zoals wij dat noemen, op vanalles en nog wat. Ik moet er niet aan denken dat het ineens goed gaat met de club en dat er op maandagochtend in het koffiehuis niks meer te zeiken valt. Nee, geef ons maar regen, wind en ADO. Dan zijn we stiekem toch gelukkig.
![]() |
Donderdag 2 november 2006 om 22:05 uur |
Loosduinuh
Wat ben ik blij met deze eerste overwinning zeg! Vanaf de opkomst van de spelers zag ik al dat er helemaal niets te halen was voor Heracles. Dat werd tijdens de wedstrijd helemaal duidelijk. Die laffe boeren gingen gewoon voor een punt en meer niet.
Ik was nog bang dat Den Haag gewoon niet kon scoren met al de Heraclieden achterin. Het doelpunt van Kolk was daarom ook erg bevrijdend.
De beste mannen op het veld zaten bij ons op het mmiddenveld. Bodde, Schwiebbe, Kolk en Tininho hebben de ruggengraat van Heracles gesloopt. Een goede voetballer als Rob Maas had bijvoorbeeld dus helemaal niks voor het zeggen en ging uit frustratie maar om zich heen schoppen.
Verder vond ik het nog vrij rustig op noord. Ik had bij rust al geen stem meer, maar verder zongen er toch te weinig mee. Volgende keer beter, ligt ook aan al die dagkaart bezoekers.
Nog effe het nieuwe Michael Mols liedje, voor volgende keer: (op de wijs van GIVE IT UP)
Na, na, na, na, na, na, na, na
Micky Micky Mols, Micky Mols, Miiicky Micky Moools
Na, na. na, na, na, na, na, na
Micky Micky Mols, Micky Mols, Miiicky Micky Moools
Ik was nog bang dat Den Haag gewoon niet kon scoren met al de Heraclieden achterin. Het doelpunt van Kolk was daarom ook erg bevrijdend.
De beste mannen op het veld zaten bij ons op het mmiddenveld. Bodde, Schwiebbe, Kolk en Tininho hebben de ruggengraat van Heracles gesloopt. Een goede voetballer als Rob Maas had bijvoorbeeld dus helemaal niks voor het zeggen en ging uit frustratie maar om zich heen schoppen.
Verder vond ik het nog vrij rustig op noord. Ik had bij rust al geen stem meer, maar verder zongen er toch te weinig mee. Volgende keer beter, ligt ook aan al die dagkaart bezoekers.
Nog effe het nieuwe Michael Mols liedje, voor volgende keer: (op de wijs van GIVE IT UP)
Na, na, na, na, na, na, na, na
Micky Micky Mols, Micky Mols, Miiicky Micky Moools
Na, na. na, na, na, na, na, na
Micky Micky Mols, Micky Mols, Miiicky Micky Moools
![]() |
Zondag 29 oktober 2006 om 10:37 uur |
FCDH
supporter schreef:
‘Ik word nu heel erg gestraft’
Door CHRIS VAN NIJNATTEN
ZEIST - Een sekstape op het internet maakte van Stefan Postma ineens een bekende Nederlander. De doelman van ADO lucht voor één keer zijn hart.
Stefan Postma. FOTO ANP
’Die tape moet drieëneenhalf jaar geleden gemaakt zijn. Ik had ruim een jaar lang een relatie met dat meisje. Over haar wil ik niet te veel zeggen. Ik heb zelf de beelden nooit teruggezien. Ik wist wel dat ze gemaakt zijn. Ik zou bijna zeggen dat dat gebeurd is in een vlaag van verstandsverbijstering. Het was gewoon, balorigheid, ik weet het niet meer.
Waar ik spijt van heb is van mijn naïviteit, als je daar al spijt van kunt hebben. Ik ben goedgelovig. En er verder niet zo bij nagedacht. Het is niet gemaakt van, zullen we eens een filmpje maken? Het was ook niet vooropgezet ofzo. Luister, ik ben verliefd geweest, duidelijk op de verkeerde persoon. Ik heb goed voor haar gezorgd. Op het moment dat daar een einde aan kwam, belandde ze waarschijnlijk in een diep dal.
Net na die periode, vorig jaar in het voorjaar, kreeg ik een telefoontje dat het in Nederland op de radio was geweest. Dat er een tape was en dat ik die geprobeerd had uit de publiciteit te houden. Ik wist nergens vanaf. Waar hebben we het over, vroeg ik. Toen ben ik gebeld of ik voor de tape wilde betalen. Eerst door onbekende mannen en daarna door haar zelf. Ze wilde dat ik betaalde. Twintigduizend pond. Ik was beduusd, maar heb nooit betaald. Ik ben ermee naar de politie gegaan in Birmingham. Het was gewoon chantage. Ze hebben onderzoek verricht, maar veel kwam daar niet uit.
Daarna verschenen er artikelen in de pulpkranten van Engeland. Ook het filmpje kwam naar buiten. Dat was in de zomer van 2005. Na mijn vakantie kwam ik terug op de club, Aston Villa, en werd ik flink gedold. Vervolgens bloedde het dood. Toen zag ik de krantenartikelen ook pas. Puur de sensatie van ‘kijk nou eens’. Daarna stond ze nóg eens met haar hele verhaal in de krant. Toen kwam ze met dat verhaal omdat de tape op internet stond. Zo verkocht ze dat, gewoon business.
Daarna was het voor mij geen issue meer. Ik dacht dat het van internet af was gehaald. Na drie maanden vertrok ik naar Wolverhampton Wanderers en vroeg me af of ze er daar over zouden beginnen. Je draagt het wel met je mee. In de kleedkamer merk je dan dat het niet meer speelt. De voetbalhumor blijft wel, maar in Engeland zijn zulke verhalen schering en inslag hè. Ik heb daar vanaf de tribunes nooit wat gehoord, echt niet. Het boek was dicht voor mij.
Vorige week dinsdag hoorde ik voor het eerst dat het weer begon te spelen. Ik hield daar rekening mee sinds ik voor ADO Den Haag was gaan voetballen, maar de impact verraste me. De club was gebeld dat het weekblad Revu een artikel aan het schrijven was en men vroeg of de club wist van mijn verleden. Daarop belde de club mij weer en vroeg me: ‘Steef wat is er aan de hand?’ Ik zeg: ‘Dat is drie jaar geleden gebeurd. Wat ze willen schrijven, schrijven ze maar.’ Dat artikel was deels uit de duim gezogen. Ik zou voor de beelden betaald hebben en ik zou Engeland ontvlucht zijn. Wat een onzin. Ik heb er na die zaak nog een jaar gespeeld, ben zelfs van club veranderd. Is dat vluchten? Dacht het van niet.
Ik bleef er eerst laconiek onder. Ik dacht dat het van het internet af was. Een vriend van me was gaan zoeken. Eerst was er nog niks, maar plotseling dook het overal op. Ik heb wel mijn ouders meteen gebeld. Ze zaten er vreselijk mee. Ze worden met iets geconfronteerd dat zelden voorkomt; dat er iets uit de slaapkamer van je kind de hele wereld over gaat. Daar wordt niemand gelukkig van en zeker een vader en moeder niet.
In het afgelopen weekeinde heb ik het echt heel zwaar gehad. Zondag wilde ik naar de wedstrijd FC Utrecht-ADO. Utrecht is mijn stad, ik had daar moeten staan. Mooie wedstrijd. Die is me door een beenbreuk ontnomen en toen kwam dit er ook nog overheen waardoor ik niet eens in het stadion kon zitten. Dan gaat er van alles door je heen. Maar de conclusie is toch echt dat ik het zelf op moet lossen. Ik moet verder.
Ik heb sinds kort een nieuwe relatie. Maar om meteen mensen te vertrouwen, is heel moeilijk geworden voor me. Er is in twee jaar een hoop gebeurd. In de relatiesfeer is het lastig. Ik ben heel gereserveerd. Terwijl je dat in het begin van een relatie eigenlijk niet wil zijn. Dat is moeilijk. In die zin is het een zware klap voor me geweest. Als mens dan. Het heeft me veranderd. Ik ben niet open meer. Ik bescherm me zelf nu. Liefde is blind geweest, maar nu niet meer. Jammer. Ik kan het niet meer terugdraaien. Zou ik het liefst willen, maar dat gaat niet. Ik had niet kunnen voorzien dat het zo’n gigantische hype zou worden.
Het is 350.000 keer gedownload, het stond in Nederland op de voorpagina van een krant en het was ’s avonds om zes uur op de televisie. Ik geloof dat je het dan wel een hype kunt noemen. Als ze het hadden besproken, oké. Maar ze laten het filmpje zien! Zó expliciet, veel mensen wisten het niet, maar door de televisie was er geen houden meer aan. Zoals het in Nederland is gebracht, dat is héél hard bij me aangekomen. Het is me in eigen land heel moeilijk gemaakt nu. Het was eigenlijk voorbij, maar dan komt het op een voorpagina en op de televisie. Ik denk dat het enorm is opgeblazen.
Van mijn ouders, van mijn zus en van de spelersgroep van ADO krijg ik heel veel steun. Van vrienden ook. Alleen mensen die me niet kennen, zullen anders naar me kijken. Maar ik heb toch niks misdaan! De column vorige week van Hugo Borst heeft me wel heel erg gesterkt. Zoals hij het opschreef, zo voelde ik het ook. Wat ik deed was privé en van het feit op zich heb ik geen spijt. De meeste moeite heb ik ermee dat mensen om me heen ermee lastig gevallen worden.
Leedvermaak ken ik zelf ook wel. Maar de impact nu is pittig. En waarom? Omdat ik een voetballer ben en niet eens een hele bekende. Ik ben naïef geweest en daar word ik nu heel erg voor gestraft. En dat is heel erg hard en zeer confronterend. Ik begrijp wel dat de media hier mee aan de slag gaan. Ik zou zo’n bericht óók lezen en ik zou ook effe naar zo’n filmpje kijken als ik er zelf niet bij betrokken was geweest. Dat ik nu geblesseerd ben, kan voordelig zijn. Maar aan de andere kant was het goed geweest om het maar meteen helemaal te ondergaan.
Ik denk aan alle scenario’s. Laten we eerlijk zijn, alle eerste keren zal het even moeilijk zijn. De eerste keer dat ik weer bij ADO in de kleedkamer kom, daar ben ik niet bang voor, maar toch… De eerste keer dat ik weer keep, dat ik weer een warming up doe in een stadion. Ik hoop dat ik met mijn spel als keeper alles kan laten verstommen en dat mensen naar mij kijken als doelman en niet naar mijn privéleven. Die ene bal uit de kruising timmeren of dat een-op-een gevecht winnen. Dat is mijn passie. Ik blijf het doen. Ik concentreer me gewoon op mijn eerste bal als keeper, die moet goed zijn. Dan is het over. Er zal wat druk op zitten, die eerste wedstrijd. Maar, ik denk dat ik er om zal lachen. Scheidsrechters hoeven de wedstrijd voor mij ook niet te staken als er een spreekkoortje is, als het maar een origineel spreekkoortje is.
Mijn voetbalcarrière heeft me heel veel gebracht. Geluk en pech. Het is heel erg jammer dat me dit overkomt. Het overschaduwt nu alles wat ik in de afgelopen twaalf jaar heb gedaan. Dat is heel moeilijk en het zal lang duren eer ik dit heb weggespeeld. Maar ik zie de hele ellende ook als een motivatie om te laten zien hoe goed ik ben. Als ik in januari terug ben, dat ze dan zeggen: ‘Goeiedag zeg, die is terug, en hoe’.
Ik weet niet hoe ik me moet voorbereiden op wat er komt. Dit interview geef ik ook niet voor niks. Het is een signaal. Ik sluit het nu af, het is klaar. Jongens het is gebeurd, sorry voor iedereen die er zich aan gestoord heeft, het is mijn bedoeling niet geweest, maar ik ga door met mijn leven. Ik hoop dat mijn privéleven verder gerespecteerd wordt. Doodzwijgen zal ik dit incident niet. Ik moet het een plaats geven, want het gaat nooit helemaal weg.’’
‘Ik word nu heel erg gestraft’
Door CHRIS VAN NIJNATTEN
ZEIST - Een sekstape op het internet maakte van Stefan Postma ineens een bekende Nederlander. De doelman van ADO lucht voor één keer zijn hart.
Stefan Postma. FOTO ANP
’Die tape moet drieëneenhalf jaar geleden gemaakt zijn. Ik had ruim een jaar lang een relatie met dat meisje. Over haar wil ik niet te veel zeggen. Ik heb zelf de beelden nooit teruggezien. Ik wist wel dat ze gemaakt zijn. Ik zou bijna zeggen dat dat gebeurd is in een vlaag van verstandsverbijstering. Het was gewoon, balorigheid, ik weet het niet meer.
Waar ik spijt van heb is van mijn naïviteit, als je daar al spijt van kunt hebben. Ik ben goedgelovig. En er verder niet zo bij nagedacht. Het is niet gemaakt van, zullen we eens een filmpje maken? Het was ook niet vooropgezet ofzo. Luister, ik ben verliefd geweest, duidelijk op de verkeerde persoon. Ik heb goed voor haar gezorgd. Op het moment dat daar een einde aan kwam, belandde ze waarschijnlijk in een diep dal.
Net na die periode, vorig jaar in het voorjaar, kreeg ik een telefoontje dat het in Nederland op de radio was geweest. Dat er een tape was en dat ik die geprobeerd had uit de publiciteit te houden. Ik wist nergens vanaf. Waar hebben we het over, vroeg ik. Toen ben ik gebeld of ik voor de tape wilde betalen. Eerst door onbekende mannen en daarna door haar zelf. Ze wilde dat ik betaalde. Twintigduizend pond. Ik was beduusd, maar heb nooit betaald. Ik ben ermee naar de politie gegaan in Birmingham. Het was gewoon chantage. Ze hebben onderzoek verricht, maar veel kwam daar niet uit.
Daarna verschenen er artikelen in de pulpkranten van Engeland. Ook het filmpje kwam naar buiten. Dat was in de zomer van 2005. Na mijn vakantie kwam ik terug op de club, Aston Villa, en werd ik flink gedold. Vervolgens bloedde het dood. Toen zag ik de krantenartikelen ook pas. Puur de sensatie van ‘kijk nou eens’. Daarna stond ze nóg eens met haar hele verhaal in de krant. Toen kwam ze met dat verhaal omdat de tape op internet stond. Zo verkocht ze dat, gewoon business.
Daarna was het voor mij geen issue meer. Ik dacht dat het van internet af was gehaald. Na drie maanden vertrok ik naar Wolverhampton Wanderers en vroeg me af of ze er daar over zouden beginnen. Je draagt het wel met je mee. In de kleedkamer merk je dan dat het niet meer speelt. De voetbalhumor blijft wel, maar in Engeland zijn zulke verhalen schering en inslag hè. Ik heb daar vanaf de tribunes nooit wat gehoord, echt niet. Het boek was dicht voor mij.
Vorige week dinsdag hoorde ik voor het eerst dat het weer begon te spelen. Ik hield daar rekening mee sinds ik voor ADO Den Haag was gaan voetballen, maar de impact verraste me. De club was gebeld dat het weekblad Revu een artikel aan het schrijven was en men vroeg of de club wist van mijn verleden. Daarop belde de club mij weer en vroeg me: ‘Steef wat is er aan de hand?’ Ik zeg: ‘Dat is drie jaar geleden gebeurd. Wat ze willen schrijven, schrijven ze maar.’ Dat artikel was deels uit de duim gezogen. Ik zou voor de beelden betaald hebben en ik zou Engeland ontvlucht zijn. Wat een onzin. Ik heb er na die zaak nog een jaar gespeeld, ben zelfs van club veranderd. Is dat vluchten? Dacht het van niet.
Ik bleef er eerst laconiek onder. Ik dacht dat het van het internet af was. Een vriend van me was gaan zoeken. Eerst was er nog niks, maar plotseling dook het overal op. Ik heb wel mijn ouders meteen gebeld. Ze zaten er vreselijk mee. Ze worden met iets geconfronteerd dat zelden voorkomt; dat er iets uit de slaapkamer van je kind de hele wereld over gaat. Daar wordt niemand gelukkig van en zeker een vader en moeder niet.
In het afgelopen weekeinde heb ik het echt heel zwaar gehad. Zondag wilde ik naar de wedstrijd FC Utrecht-ADO. Utrecht is mijn stad, ik had daar moeten staan. Mooie wedstrijd. Die is me door een beenbreuk ontnomen en toen kwam dit er ook nog overheen waardoor ik niet eens in het stadion kon zitten. Dan gaat er van alles door je heen. Maar de conclusie is toch echt dat ik het zelf op moet lossen. Ik moet verder.
Ik heb sinds kort een nieuwe relatie. Maar om meteen mensen te vertrouwen, is heel moeilijk geworden voor me. Er is in twee jaar een hoop gebeurd. In de relatiesfeer is het lastig. Ik ben heel gereserveerd. Terwijl je dat in het begin van een relatie eigenlijk niet wil zijn. Dat is moeilijk. In die zin is het een zware klap voor me geweest. Als mens dan. Het heeft me veranderd. Ik ben niet open meer. Ik bescherm me zelf nu. Liefde is blind geweest, maar nu niet meer. Jammer. Ik kan het niet meer terugdraaien. Zou ik het liefst willen, maar dat gaat niet. Ik had niet kunnen voorzien dat het zo’n gigantische hype zou worden.
Het is 350.000 keer gedownload, het stond in Nederland op de voorpagina van een krant en het was ’s avonds om zes uur op de televisie. Ik geloof dat je het dan wel een hype kunt noemen. Als ze het hadden besproken, oké. Maar ze laten het filmpje zien! Zó expliciet, veel mensen wisten het niet, maar door de televisie was er geen houden meer aan. Zoals het in Nederland is gebracht, dat is héél hard bij me aangekomen. Het is me in eigen land heel moeilijk gemaakt nu. Het was eigenlijk voorbij, maar dan komt het op een voorpagina en op de televisie. Ik denk dat het enorm is opgeblazen.
Van mijn ouders, van mijn zus en van de spelersgroep van ADO krijg ik heel veel steun. Van vrienden ook. Alleen mensen die me niet kennen, zullen anders naar me kijken. Maar ik heb toch niks misdaan! De column vorige week van Hugo Borst heeft me wel heel erg gesterkt. Zoals hij het opschreef, zo voelde ik het ook. Wat ik deed was privé en van het feit op zich heb ik geen spijt. De meeste moeite heb ik ermee dat mensen om me heen ermee lastig gevallen worden.
Leedvermaak ken ik zelf ook wel. Maar de impact nu is pittig. En waarom? Omdat ik een voetballer ben en niet eens een hele bekende. Ik ben naïef geweest en daar word ik nu heel erg voor gestraft. En dat is heel erg hard en zeer confronterend. Ik begrijp wel dat de media hier mee aan de slag gaan. Ik zou zo’n bericht óók lezen en ik zou ook effe naar zo’n filmpje kijken als ik er zelf niet bij betrokken was geweest. Dat ik nu geblesseerd ben, kan voordelig zijn. Maar aan de andere kant was het goed geweest om het maar meteen helemaal te ondergaan.
Ik denk aan alle scenario’s. Laten we eerlijk zijn, alle eerste keren zal het even moeilijk zijn. De eerste keer dat ik weer bij ADO in de kleedkamer kom, daar ben ik niet bang voor, maar toch… De eerste keer dat ik weer keep, dat ik weer een warming up doe in een stadion. Ik hoop dat ik met mijn spel als keeper alles kan laten verstommen en dat mensen naar mij kijken als doelman en niet naar mijn privéleven. Die ene bal uit de kruising timmeren of dat een-op-een gevecht winnen. Dat is mijn passie. Ik blijf het doen. Ik concentreer me gewoon op mijn eerste bal als keeper, die moet goed zijn. Dan is het over. Er zal wat druk op zitten, die eerste wedstrijd. Maar, ik denk dat ik er om zal lachen. Scheidsrechters hoeven de wedstrijd voor mij ook niet te staken als er een spreekkoortje is, als het maar een origineel spreekkoortje is.
Mijn voetbalcarrière heeft me heel veel gebracht. Geluk en pech. Het is heel erg jammer dat me dit overkomt. Het overschaduwt nu alles wat ik in de afgelopen twaalf jaar heb gedaan. Dat is heel moeilijk en het zal lang duren eer ik dit heb weggespeeld. Maar ik zie de hele ellende ook als een motivatie om te laten zien hoe goed ik ben. Als ik in januari terug ben, dat ze dan zeggen: ‘Goeiedag zeg, die is terug, en hoe’.
Ik weet niet hoe ik me moet voorbereiden op wat er komt. Dit interview geef ik ook niet voor niks. Het is een signaal. Ik sluit het nu af, het is klaar. Jongens het is gebeurd, sorry voor iedereen die er zich aan gestoord heeft, het is mijn bedoeling niet geweest, maar ik ga door met mijn leven. Ik hoop dat mijn privéleven verder gerespecteerd wordt. Doodzwijgen zal ik dit incident niet. Ik moet het een plaats geven, want het gaat nooit helemaal weg.’’
Mooi stukje van hem! het zal je maar gebeuren, moet je toch wel sterk in je schoenen staan om weer te gaan keepen..
Ben bang dat het vanavond een gelijkspelletje wordt waarin Den Haag eigenlijk verdient te winnen. Dat kan er dan ook nog wel bij! Laten we hopen op 3 punten want zo nodig als nu zijn ze nog nooit geweest!
![]() |
Zaterdag 28 oktober 2006 om 12:27 uur |
supporter
‘Ik word nu heel erg gestraft’
Door CHRIS VAN NIJNATTEN
ZEIST - Een sekstape op het internet maakte van Stefan Postma ineens een bekende Nederlander. De doelman van ADO lucht voor één keer zijn hart.
Stefan Postma. FOTO ANP
’Die tape moet drieëneenhalf jaar geleden gemaakt zijn. Ik had ruim een jaar lang een relatie met dat meisje. Over haar wil ik niet te veel zeggen. Ik heb zelf de beelden nooit teruggezien. Ik wist wel dat ze gemaakt zijn. Ik zou bijna zeggen dat dat gebeurd is in een vlaag van verstandsverbijstering. Het was gewoon, balorigheid, ik weet het niet meer.
Waar ik spijt van heb is van mijn naïviteit, als je daar al spijt van kunt hebben. Ik ben goedgelovig. En er verder niet zo bij nagedacht. Het is niet gemaakt van, zullen we eens een filmpje maken? Het was ook niet vooropgezet ofzo. Luister, ik ben verliefd geweest, duidelijk op de verkeerde persoon. Ik heb goed voor haar gezorgd. Op het moment dat daar een einde aan kwam, belandde ze waarschijnlijk in een diep dal.
Net na die periode, vorig jaar in het voorjaar, kreeg ik een telefoontje dat het in Nederland op de radio was geweest. Dat er een tape was en dat ik die geprobeerd had uit de publiciteit te houden. Ik wist nergens vanaf. Waar hebben we het over, vroeg ik. Toen ben ik gebeld of ik voor de tape wilde betalen. Eerst door onbekende mannen en daarna door haar zelf. Ze wilde dat ik betaalde. Twintigduizend pond. Ik was beduusd, maar heb nooit betaald. Ik ben ermee naar de politie gegaan in Birmingham. Het was gewoon chantage. Ze hebben onderzoek verricht, maar veel kwam daar niet uit.
Daarna verschenen er artikelen in de pulpkranten van Engeland. Ook het filmpje kwam naar buiten. Dat was in de zomer van 2005. Na mijn vakantie kwam ik terug op de club, Aston Villa, en werd ik flink gedold. Vervolgens bloedde het dood. Toen zag ik de krantenartikelen ook pas. Puur de sensatie van ‘kijk nou eens’. Daarna stond ze nóg eens met haar hele verhaal in de krant. Toen kwam ze met dat verhaal omdat de tape op internet stond. Zo verkocht ze dat, gewoon business.
Daarna was het voor mij geen issue meer. Ik dacht dat het van internet af was gehaald. Na drie maanden vertrok ik naar Wolverhampton Wanderers en vroeg me af of ze er daar over zouden beginnen. Je draagt het wel met je mee. In de kleedkamer merk je dan dat het niet meer speelt. De voetbalhumor blijft wel, maar in Engeland zijn zulke verhalen schering en inslag hè. Ik heb daar vanaf de tribunes nooit wat gehoord, echt niet. Het boek was dicht voor mij.
Vorige week dinsdag hoorde ik voor het eerst dat het weer begon te spelen. Ik hield daar rekening mee sinds ik voor ADO Den Haag was gaan voetballen, maar de impact verraste me. De club was gebeld dat het weekblad Revu een artikel aan het schrijven was en men vroeg of de club wist van mijn verleden. Daarop belde de club mij weer en vroeg me: ‘Steef wat is er aan de hand?’ Ik zeg: ‘Dat is drie jaar geleden gebeurd. Wat ze willen schrijven, schrijven ze maar.’ Dat artikel was deels uit de duim gezogen. Ik zou voor de beelden betaald hebben en ik zou Engeland ontvlucht zijn. Wat een onzin. Ik heb er na die zaak nog een jaar gespeeld, ben zelfs van club veranderd. Is dat vluchten? Dacht het van niet.
Ik bleef er eerst laconiek onder. Ik dacht dat het van het internet af was. Een vriend van me was gaan zoeken. Eerst was er nog niks, maar plotseling dook het overal op. Ik heb wel mijn ouders meteen gebeld. Ze zaten er vreselijk mee. Ze worden met iets geconfronteerd dat zelden voorkomt; dat er iets uit de slaapkamer van je kind de hele wereld over gaat. Daar wordt niemand gelukkig van en zeker een vader en moeder niet.
In het afgelopen weekeinde heb ik het echt heel zwaar gehad. Zondag wilde ik naar de wedstrijd FC Utrecht-ADO. Utrecht is mijn stad, ik had daar moeten staan. Mooie wedstrijd. Die is me door een beenbreuk ontnomen en toen kwam dit er ook nog overheen waardoor ik niet eens in het stadion kon zitten. Dan gaat er van alles door je heen. Maar de conclusie is toch echt dat ik het zelf op moet lossen. Ik moet verder.
Ik heb sinds kort een nieuwe relatie. Maar om meteen mensen te vertrouwen, is heel moeilijk geworden voor me. Er is in twee jaar een hoop gebeurd. In de relatiesfeer is het lastig. Ik ben heel gereserveerd. Terwijl je dat in het begin van een relatie eigenlijk niet wil zijn. Dat is moeilijk. In die zin is het een zware klap voor me geweest. Als mens dan. Het heeft me veranderd. Ik ben niet open meer. Ik bescherm me zelf nu. Liefde is blind geweest, maar nu niet meer. Jammer. Ik kan het niet meer terugdraaien. Zou ik het liefst willen, maar dat gaat niet. Ik had niet kunnen voorzien dat het zo’n gigantische hype zou worden.
Het is 350.000 keer gedownload, het stond in Nederland op de voorpagina van een krant en het was ’s avonds om zes uur op de televisie. Ik geloof dat je het dan wel een hype kunt noemen. Als ze het hadden besproken, oké. Maar ze laten het filmpje zien! Zó expliciet, veel mensen wisten het niet, maar door de televisie was er geen houden meer aan. Zoals het in Nederland is gebracht, dat is héél hard bij me aangekomen. Het is me in eigen land heel moeilijk gemaakt nu. Het was eigenlijk voorbij, maar dan komt het op een voorpagina en op de televisie. Ik denk dat het enorm is opgeblazen.
Van mijn ouders, van mijn zus en van de spelersgroep van ADO krijg ik heel veel steun. Van vrienden ook. Alleen mensen die me niet kennen, zullen anders naar me kijken. Maar ik heb toch niks misdaan! De column vorige week van Hugo Borst heeft me wel heel erg gesterkt. Zoals hij het opschreef, zo voelde ik het ook. Wat ik deed was privé en van het feit op zich heb ik geen spijt. De meeste moeite heb ik ermee dat mensen om me heen ermee lastig gevallen worden.
Leedvermaak ken ik zelf ook wel. Maar de impact nu is pittig. En waarom? Omdat ik een voetballer ben en niet eens een hele bekende. Ik ben naïef geweest en daar word ik nu heel erg voor gestraft. En dat is heel erg hard en zeer confronterend. Ik begrijp wel dat de media hier mee aan de slag gaan. Ik zou zo’n bericht óók lezen en ik zou ook effe naar zo’n filmpje kijken als ik er zelf niet bij betrokken was geweest. Dat ik nu geblesseerd ben, kan voordelig zijn. Maar aan de andere kant was het goed geweest om het maar meteen helemaal te ondergaan.
Ik denk aan alle scenario’s. Laten we eerlijk zijn, alle eerste keren zal het even moeilijk zijn. De eerste keer dat ik weer bij ADO in de kleedkamer kom, daar ben ik niet bang voor, maar toch… De eerste keer dat ik weer keep, dat ik weer een warming up doe in een stadion. Ik hoop dat ik met mijn spel als keeper alles kan laten verstommen en dat mensen naar mij kijken als doelman en niet naar mijn privéleven. Die ene bal uit de kruising timmeren of dat een-op-een gevecht winnen. Dat is mijn passie. Ik blijf het doen. Ik concentreer me gewoon op mijn eerste bal als keeper, die moet goed zijn. Dan is het over. Er zal wat druk op zitten, die eerste wedstrijd. Maar, ik denk dat ik er om zal lachen. Scheidsrechters hoeven de wedstrijd voor mij ook niet te staken als er een spreekkoortje is, als het maar een origineel spreekkoortje is.
Mijn voetbalcarrière heeft me heel veel gebracht. Geluk en pech. Het is heel erg jammer dat me dit overkomt. Het overschaduwt nu alles wat ik in de afgelopen twaalf jaar heb gedaan. Dat is heel moeilijk en het zal lang duren eer ik dit heb weggespeeld. Maar ik zie de hele ellende ook als een motivatie om te laten zien hoe goed ik ben. Als ik in januari terug ben, dat ze dan zeggen: ‘Goeiedag zeg, die is terug, en hoe’.
Ik weet niet hoe ik me moet voorbereiden op wat er komt. Dit interview geef ik ook niet voor niks. Het is een signaal. Ik sluit het nu af, het is klaar. Jongens het is gebeurd, sorry voor iedereen die er zich aan gestoord heeft, het is mijn bedoeling niet geweest, maar ik ga door met mijn leven. Ik hoop dat mijn privéleven verder gerespecteerd wordt. Doodzwijgen zal ik dit incident niet. Ik moet het een plaats geven, want het gaat nooit helemaal weg.’’
Door CHRIS VAN NIJNATTEN
ZEIST - Een sekstape op het internet maakte van Stefan Postma ineens een bekende Nederlander. De doelman van ADO lucht voor één keer zijn hart.
Stefan Postma. FOTO ANP
’Die tape moet drieëneenhalf jaar geleden gemaakt zijn. Ik had ruim een jaar lang een relatie met dat meisje. Over haar wil ik niet te veel zeggen. Ik heb zelf de beelden nooit teruggezien. Ik wist wel dat ze gemaakt zijn. Ik zou bijna zeggen dat dat gebeurd is in een vlaag van verstandsverbijstering. Het was gewoon, balorigheid, ik weet het niet meer.
Waar ik spijt van heb is van mijn naïviteit, als je daar al spijt van kunt hebben. Ik ben goedgelovig. En er verder niet zo bij nagedacht. Het is niet gemaakt van, zullen we eens een filmpje maken? Het was ook niet vooropgezet ofzo. Luister, ik ben verliefd geweest, duidelijk op de verkeerde persoon. Ik heb goed voor haar gezorgd. Op het moment dat daar een einde aan kwam, belandde ze waarschijnlijk in een diep dal.
Net na die periode, vorig jaar in het voorjaar, kreeg ik een telefoontje dat het in Nederland op de radio was geweest. Dat er een tape was en dat ik die geprobeerd had uit de publiciteit te houden. Ik wist nergens vanaf. Waar hebben we het over, vroeg ik. Toen ben ik gebeld of ik voor de tape wilde betalen. Eerst door onbekende mannen en daarna door haar zelf. Ze wilde dat ik betaalde. Twintigduizend pond. Ik was beduusd, maar heb nooit betaald. Ik ben ermee naar de politie gegaan in Birmingham. Het was gewoon chantage. Ze hebben onderzoek verricht, maar veel kwam daar niet uit.
Daarna verschenen er artikelen in de pulpkranten van Engeland. Ook het filmpje kwam naar buiten. Dat was in de zomer van 2005. Na mijn vakantie kwam ik terug op de club, Aston Villa, en werd ik flink gedold. Vervolgens bloedde het dood. Toen zag ik de krantenartikelen ook pas. Puur de sensatie van ‘kijk nou eens’. Daarna stond ze nóg eens met haar hele verhaal in de krant. Toen kwam ze met dat verhaal omdat de tape op internet stond. Zo verkocht ze dat, gewoon business.
Daarna was het voor mij geen issue meer. Ik dacht dat het van internet af was gehaald. Na drie maanden vertrok ik naar Wolverhampton Wanderers en vroeg me af of ze er daar over zouden beginnen. Je draagt het wel met je mee. In de kleedkamer merk je dan dat het niet meer speelt. De voetbalhumor blijft wel, maar in Engeland zijn zulke verhalen schering en inslag hè. Ik heb daar vanaf de tribunes nooit wat gehoord, echt niet. Het boek was dicht voor mij.
Vorige week dinsdag hoorde ik voor het eerst dat het weer begon te spelen. Ik hield daar rekening mee sinds ik voor ADO Den Haag was gaan voetballen, maar de impact verraste me. De club was gebeld dat het weekblad Revu een artikel aan het schrijven was en men vroeg of de club wist van mijn verleden. Daarop belde de club mij weer en vroeg me: ‘Steef wat is er aan de hand?’ Ik zeg: ‘Dat is drie jaar geleden gebeurd. Wat ze willen schrijven, schrijven ze maar.’ Dat artikel was deels uit de duim gezogen. Ik zou voor de beelden betaald hebben en ik zou Engeland ontvlucht zijn. Wat een onzin. Ik heb er na die zaak nog een jaar gespeeld, ben zelfs van club veranderd. Is dat vluchten? Dacht het van niet.
Ik bleef er eerst laconiek onder. Ik dacht dat het van het internet af was. Een vriend van me was gaan zoeken. Eerst was er nog niks, maar plotseling dook het overal op. Ik heb wel mijn ouders meteen gebeld. Ze zaten er vreselijk mee. Ze worden met iets geconfronteerd dat zelden voorkomt; dat er iets uit de slaapkamer van je kind de hele wereld over gaat. Daar wordt niemand gelukkig van en zeker een vader en moeder niet.
In het afgelopen weekeinde heb ik het echt heel zwaar gehad. Zondag wilde ik naar de wedstrijd FC Utrecht-ADO. Utrecht is mijn stad, ik had daar moeten staan. Mooie wedstrijd. Die is me door een beenbreuk ontnomen en toen kwam dit er ook nog overheen waardoor ik niet eens in het stadion kon zitten. Dan gaat er van alles door je heen. Maar de conclusie is toch echt dat ik het zelf op moet lossen. Ik moet verder.
Ik heb sinds kort een nieuwe relatie. Maar om meteen mensen te vertrouwen, is heel moeilijk geworden voor me. Er is in twee jaar een hoop gebeurd. In de relatiesfeer is het lastig. Ik ben heel gereserveerd. Terwijl je dat in het begin van een relatie eigenlijk niet wil zijn. Dat is moeilijk. In die zin is het een zware klap voor me geweest. Als mens dan. Het heeft me veranderd. Ik ben niet open meer. Ik bescherm me zelf nu. Liefde is blind geweest, maar nu niet meer. Jammer. Ik kan het niet meer terugdraaien. Zou ik het liefst willen, maar dat gaat niet. Ik had niet kunnen voorzien dat het zo’n gigantische hype zou worden.
Het is 350.000 keer gedownload, het stond in Nederland op de voorpagina van een krant en het was ’s avonds om zes uur op de televisie. Ik geloof dat je het dan wel een hype kunt noemen. Als ze het hadden besproken, oké. Maar ze laten het filmpje zien! Zó expliciet, veel mensen wisten het niet, maar door de televisie was er geen houden meer aan. Zoals het in Nederland is gebracht, dat is héél hard bij me aangekomen. Het is me in eigen land heel moeilijk gemaakt nu. Het was eigenlijk voorbij, maar dan komt het op een voorpagina en op de televisie. Ik denk dat het enorm is opgeblazen.
Van mijn ouders, van mijn zus en van de spelersgroep van ADO krijg ik heel veel steun. Van vrienden ook. Alleen mensen die me niet kennen, zullen anders naar me kijken. Maar ik heb toch niks misdaan! De column vorige week van Hugo Borst heeft me wel heel erg gesterkt. Zoals hij het opschreef, zo voelde ik het ook. Wat ik deed was privé en van het feit op zich heb ik geen spijt. De meeste moeite heb ik ermee dat mensen om me heen ermee lastig gevallen worden.
Leedvermaak ken ik zelf ook wel. Maar de impact nu is pittig. En waarom? Omdat ik een voetballer ben en niet eens een hele bekende. Ik ben naïef geweest en daar word ik nu heel erg voor gestraft. En dat is heel erg hard en zeer confronterend. Ik begrijp wel dat de media hier mee aan de slag gaan. Ik zou zo’n bericht óók lezen en ik zou ook effe naar zo’n filmpje kijken als ik er zelf niet bij betrokken was geweest. Dat ik nu geblesseerd ben, kan voordelig zijn. Maar aan de andere kant was het goed geweest om het maar meteen helemaal te ondergaan.
Ik denk aan alle scenario’s. Laten we eerlijk zijn, alle eerste keren zal het even moeilijk zijn. De eerste keer dat ik weer bij ADO in de kleedkamer kom, daar ben ik niet bang voor, maar toch… De eerste keer dat ik weer keep, dat ik weer een warming up doe in een stadion. Ik hoop dat ik met mijn spel als keeper alles kan laten verstommen en dat mensen naar mij kijken als doelman en niet naar mijn privéleven. Die ene bal uit de kruising timmeren of dat een-op-een gevecht winnen. Dat is mijn passie. Ik blijf het doen. Ik concentreer me gewoon op mijn eerste bal als keeper, die moet goed zijn. Dan is het over. Er zal wat druk op zitten, die eerste wedstrijd. Maar, ik denk dat ik er om zal lachen. Scheidsrechters hoeven de wedstrijd voor mij ook niet te staken als er een spreekkoortje is, als het maar een origineel spreekkoortje is.
Mijn voetbalcarrière heeft me heel veel gebracht. Geluk en pech. Het is heel erg jammer dat me dit overkomt. Het overschaduwt nu alles wat ik in de afgelopen twaalf jaar heb gedaan. Dat is heel moeilijk en het zal lang duren eer ik dit heb weggespeeld. Maar ik zie de hele ellende ook als een motivatie om te laten zien hoe goed ik ben. Als ik in januari terug ben, dat ze dan zeggen: ‘Goeiedag zeg, die is terug, en hoe’.
Ik weet niet hoe ik me moet voorbereiden op wat er komt. Dit interview geef ik ook niet voor niks. Het is een signaal. Ik sluit het nu af, het is klaar. Jongens het is gebeurd, sorry voor iedereen die er zich aan gestoord heeft, het is mijn bedoeling niet geweest, maar ik ga door met mijn leven. Ik hoop dat mijn privéleven verder gerespecteerd wordt. Doodzwijgen zal ik dit incident niet. Ik moet het een plaats geven, want het gaat nooit helemaal weg.’’
![]() |
Zaterdag 28 oktober 2006 om 00:34 uur |
Vakkie M
Ondanks de berichten van de KJVB om in te grijpen bij spreekkoren heb ik gisteren toch weer diverse liederen richting Vreeven en Postma gehoord.
Ook kwam er een bom en dildo`s het veld op.
Bij onze FC had dat weer een boete en een gestaakte wedstrijd opgeleverd.
Ben bang dat ze zaterdag weer een statement willen maken en de wedstrijd stilleggen.
Wie fluit er eigenlijk?
Ook kwam er een bom en dildo`s het veld op.
Bij onze FC had dat weer een boete en een gestaakte wedstrijd opgeleverd.
Ben bang dat ze zaterdag weer een statement willen maken en de wedstrijd stilleggen.
Wie fluit er eigenlijk?
![]() |
Donderdag 26 oktober 2006 om 15:26 uur |
dh
Waar Van Dop de wijsheid vandaan haalt is niet duidelijk. Hij kan beter eerst zijn eigen fans (continue spreekkoren tegen Sneijder) en spelers (Gregor van Dijk die in de krant rept over het geven van een doodschop en dat vervolgens ook probeert tegen Sneijder in de wedstrijd) bestraffen voordat hij ook maar enige beschuldiging zou moeten durven doen naar Ajax of ADO. Kennelijk is hij bang van de eigen aanhang en vreest hij a la Van de Herik niet meer naar het stadion te durven komen als hij er iets van zegt, de laffaard!
![]() |
Dinsdag 24 oktober 2006 om 10:26 uur |
Midden-Oost
fc hageneez schreef:
co is idd de man voor den haag en dan kunnen sommige wel zeggen ja maar co is te duur nee als we er straks uitvliegen ben je veel meer kwijt daar kunnen we wel 10 co,s voor halen dan ?
co is idd de man voor den haag en dan kunnen sommige wel zeggen ja maar co is te duur nee als we er straks uitvliegen ben je veel meer kwijt daar kunnen we wel 10 co,s voor halen dan ?
Co zou natuurlijk fantastisch zijn maar die heeft daar natuurlijk geen trek meer in, helaas. Ben ook bang dat het niet veel uitmaakt, in dit elftal zit net te weinig kwaliteit om wel punten te pakken. We moeten ons maar op het ergste voorbereiden want dit gaat niet meer goedkomen. We hebben 3 jaar erg veel geluk gehad met nog slechtere teams en nu zijn wij het haasje.
Vorig seizoen was al dramatisch en zijn we goed weggekomen. Vervolgens loopt de topscorer gratis de deur uit, wordt onze publiekslieveling Zoef Zoef weggestuurd, Drobny en Dorus ingeruild voor een kontkeeper en een Canadees, 4 rechtsbacks aangetrokken, spits Den Ouden ingeruild voor niks en dan alsnog op de valreep een paar mentaal gebroken of versleten spelers aangetrokken. Nu Willem II en NAC boven ons staan is een 17e plek een logische stand.
Handhaving via de NC zou al prachtig zijn.....
Ik hoop op 12 punten in de winterstop net zoals ons 1e jaar eredivisie en dan natuurlijk 4 echte versterkingen en een nieuw gezicht voor de groep.
Vorig seizoen was al dramatisch en zijn we goed weggekomen. Vervolgens loopt de topscorer gratis de deur uit, wordt onze publiekslieveling Zoef Zoef weggestuurd, Drobny en Dorus ingeruild voor een kontkeeper en een Canadees, 4 rechtsbacks aangetrokken, spits Den Ouden ingeruild voor niks en dan alsnog op de valreep een paar mentaal gebroken of versleten spelers aangetrokken. Nu Willem II en NAC boven ons staan is een 17e plek een logische stand.
Handhaving via de NC zou al prachtig zijn.....

Ik hoop op 12 punten in de winterstop net zoals ons 1e jaar eredivisie en dan natuurlijk 4 echte versterkingen en een nieuw gezicht voor de groep.
![]() |
Maandag 23 oktober 2006 om 12:10 uur |
Advertentie
fc hageneez
Adelaar krijgt rood om rellen te voorkomen
Door: Jeroen de Laat
22/10/2006 15:47
ADO Den Haag-trainer Frans Adelaar werd zondagmiddag in het duel met FC Utrecht om een wel zeer opmerkelijke reden naar de tribune verwezen. Scheidsrechter Eric Braamhaar gaf een rode kaart, omdat het gedrag van de oefenmeester aanleiding zou kunnen geven tot rellen op de tribune.
Adelaar had het nodige commentaar op de leiding nadat Marc-Antoine Fortuné vlak voor de 2-0 een handsbal maakte. Hierop werd hij naar de tribune verwezen. In de rust ging Adelaar de kleedkamer in om een rustig gesprek met Braamhaar te voeren. De arbiter legde hem vervolgens uit dat het voorval plaatsvond in een tumultueuze fase van het duel. Hij probeerde de rust te bewaren door de trainer weg te sturen, omdat hij bang was dat het gedrag van de coach aanleiding zou geven voor ongeregeldheden.
voetbal24.nl
Door: Jeroen de Laat
22/10/2006 15:47
ADO Den Haag-trainer Frans Adelaar werd zondagmiddag in het duel met FC Utrecht om een wel zeer opmerkelijke reden naar de tribune verwezen. Scheidsrechter Eric Braamhaar gaf een rode kaart, omdat het gedrag van de oefenmeester aanleiding zou kunnen geven tot rellen op de tribune.
Adelaar had het nodige commentaar op de leiding nadat Marc-Antoine Fortuné vlak voor de 2-0 een handsbal maakte. Hierop werd hij naar de tribune verwezen. In de rust ging Adelaar de kleedkamer in om een rustig gesprek met Braamhaar te voeren. De arbiter legde hem vervolgens uit dat het voorval plaatsvond in een tumultueuze fase van het duel. Hij probeerde de rust te bewaren door de trainer weg te sturen, omdat hij bang was dat het gedrag van de coach aanleiding zou geven voor ongeregeldheden.
voetbal24.nl
![]() |
Zondag 22 oktober 2006 om 17:57 uur |
fcdh
Midden-Oost
Haagse Roel schreef:
Speelschema t/m 19 november a.s is als volgt , ik geef daarbij mijn eis qua punten aan, bij minder resultaat MOET Adelaar vertrekken ;
Utrecht-Den Haag 1 punt
Ajakus-Den Haag 0 punten
Den Haag-Heracles 3 punten
Den Haag-Excelsior 3 punten
Sparta- Den Haag 3 punten
Den Haag- Fietstas 3 punten
Komt dit uit dan hebben we 13 gespeeld en 14 punten. Bij elk minder resultaat dient die pleuris Vogel ontslagen te worden.
Ziet er goed uit Roel, maar ben bang dat het dit niet gaat worden. Alles winnen zo`n beetje ..... Laten we eerst morgen maar eens punten pakken. Als Adelaar nu de komende 2 wedstrijden weer verliest, tsja dan is het natuurlijk echt over. Me bed maar weer eens opzoeken want wordt morgen weer een vroegertje. In ieder geval lekker dat RKC, Sparta, Excelsior en Heracles verloren hebben.

![]() |
Zondag 22 oktober 2006 om 00:07 uur |
Nu online
Bolskie, Mr. FC DEN HAAG, ADOZoetermeer, Erik070, Ronaldo, vakkiel en 145 gasten.
Zoek in shoutbox
Spelersklassement
Laatste wedstrijd
Volgende wedstrijd
Advertentie
Keuken Kampioen Divisie
1 | Volendam + | 27 | - | 55 |
2 | Excelsior | 27 | - | 49 |
3 | FC Dordrecht | 26 | - | 47 |
4 | ADO Den Haag | 26 | - | 46 |
5 | SC Cambuur | 26 | - | 45 |
6 | Graafschap | 27 | - | 43 |
7 | Den Bosch + | 27 | - | 43 |
8 | Helmond Sp. | 26 | - | 39 |
9 | FC Emmen | 26 | - | 38 |
10 | Telstar | 27 | - | 38 |
11 | Roda JC | 27 | - | 38 |
12 | FC Eindhoven | 26 | - | 35 |
13 | MVV Maastr. | 26 | - | 33 |
14 | Jong AZ | 26 | - | 30 |
15 | Jong Ajax | 25 | - | 27 |
16 | TOP Oss | 27 | - | 27 |
17 | VVV-Venlo | 26 | - | 26 |
18 | Jong PSV | 25 | - | 21 |
19 | Jong Utrecht | 24 | - | 14 |
20 | Vitesse -27 | 27 | - | 1 |