Tag: prestaties

Trending: bonis oss schalk kalezic wedstrijd top

Toon alle shouts

Duplan assistkoning, Van der Heijden evenaart Bulykin

Nu het Eredivisie-seizoen ten einde is, blikt VI.nl in samenwerking met Opta Sports terug op de prestaties van alle achttien clubs. Hoe deed nummer elf ADO Den Haag het in statistisch opzicht?

• ADO Den Haag leed voor het eerst sinds 1974/75 (11) minder dan twaalf nederlagen in een Eredivisie-seizoen.

• De 49 tegendoelpunten van ADO is de beste score voor de Hagenezen in een Eredivisie-seizoen sinds 1979/80 (toen 43).

• Martin Hansen werd de vierde doelman met een Eredivisie-doelpunt die niet uit een strafschop kwam, na Jan van Grinsven, Martin Pieckenhagen en Erik Cummins.


• Édouard Duplan gaf dit seizoen meer assists dan elke andere Eredivisie-speler (11).

• In februari was Dennis van der Heijden (foto) tegen Excelsior trefzeker met zijn eerste balcontact in de Eredivisie en werd de eerste speler met twee goals tijdens zijn Eredivisie-debuut voor ADO sinds Dimitri Bulykin in 2010.

• Sinds Bulykin 2010/11 voor ADO 21 keer scoorde in de Eredivisie, was alleen Michiel Kramer (17 goals) nóg productiever dan Mike Havenaar (16).

Vlakko schreef:

Is dat nog een verrassing voor je dan?

Moet je voor de gein het aantal berichten na een nederlaag of na een overwinning eens bijhouden. Overwinning is normaal en snel over tot orde van de dag. Verlies daarentegen..

Weet niet of het een klaagcultuur is denk zelf meer dat wij Den Haag supporters chronisch onze club en de mogelijkheden overschatten en te hoog inschatten. Hierdoor zijn we eigenlijk nooit tevreden.

Feit is we zijn qua stad en historie een aardige naam. Maar hebben nauwelijks tot nooit een rol gespeeld van enige betekenis op voetbalgebied dan. (Muv de periode net na de fusie) Dat geeft mij aan dat we te groot zijn voor het servet en te klein voor het tafellaken. Daarnaast hebben 12 jaar eerste divisie er heel hard ingehakt voor de potentie van de club en aanwas van supporters, kennis en sponsors.

Dat duurt gewoon minimaal 25 jaar in de eredivisie voor je dat weer enigszins terug wint qua gemiste supporters, kennis of sponsors.

Sinds ik er zo insta en met in mijn ogen reëlere verwachtingen naar Den Haag kijk werd het ook ineens een stuk leuker naar Den Haag gaan.

"Daarnaast hebben 12 jaar eerste divisie er heel hard ingehakt..." Dat en in combinatie met het geweld van de jaren `80. We hadden er mee weg kunnen komen als de prestaties op het veld gelijk zou zijn geweest met de verrichtingen van PSV, F`noord en 020. Maar we kennen het verhaal.

Verder denken inderdaad velen dat het makkelijk is om een elftal op de been te krijgen die in staat is om 70 minuten druk te zetten, of met mooi spel de tegenstander alle hoeken van het veld te laten zien. WAKE UP! We zijn geen Barcelona.

Neemt niet weg dat er wel degelijk kritiek geleverd mag worden, maar kijk ook eens van waar we zijn gekomen. Ik ga al vanaf Rob baan, maar ik ben getekend voor het leven na de troosteloze, diep duistere, traumatische jaren `90.

jajoh schreef:

Schaken is ook echt puur opvulling aan die rechterkant.

Wat die verdiend vergeleken naar zijn prestaties, meteen na dit seizoen wippen. Brengt helemaal niks extra`s.

Bakker is gewoon een talent wat hij komende seizoen echt moet laten zien. Die kan echt nog wat betekenen voor de club.

Jansen ben ik zeker van dat hij niks meer extra`s kan. Ook hij mag uitkijken naar een andere club.

Artikel over Tom van Weert ; betaalbaar en transfervrij

Elk jaar weer knokken in een loopbaan vol obstakels
Nooit was Tom van Weert (25) onomstreden. Altijd moest hij zich extra bewijzen en terugknokken na tegenslagen. Het eeuwige twijfelgeval heeft bij Excelsior afgerekend met de scepsis en maakt zich op voor een nieuwe uitdaging.
‘En waar ben u dan precies van?’ De vraag in onvervalst Rotterdams houdt het midden tussen oprechte interesse en goedbedoelde argwaan. Of er toevallig ook koffie is, luidde de vraag aan Rina, beheerster van het spelershome van Excelsior. Ondanks het zonnetje is het buiten koud. De digitale klok annex thermometer geeft zeven graden aan, maar de snijdende noordoostenwind blaast daar rigoureus een paar graden van af. Een warm bakkie zou zeer welkom zijn. Het blijkt geen enkel probleem, mits we zelf even de rol van barman willen vervullen. ‘Natuurlijk joh, pak maar. Weet je hoe het apparaat werkt?’

Daags voordat Excelsior met 2-1 verliest bij FC Utrecht, regeert de rust op Woudestein. Soepel gaat het dit seizoen allerminst, maar van acute degradatiestress is geen sprake. Op de training van vanochtend is welgeteld één supporter afgekomen. De spelers werken nabij de Erasmus Universiteit ongestoord hun oefeningen af, zo nu en dan gluurt er een passerende student nieuwsgierig door het hek van het stadion naar binnen. De enige opwinding die er is, ontstaat wanneer we de machine per ongeluk de opdracht geven om twee kopjes koffie in één bekertje te gieten.

Tom van Weert lacht als hij hoort over de gastvrijheid van Rina. ‘Ja, mooi hè? Dat is Woudestein: altijd open huis.’ De aanvalsleider van Excelsior is een paar uur na de training aangeschoven in Pollevie, een hip restaurant op een steenworp afstand van zijn huis in Den Bosch. Hoewel hij inmiddels al bijna twee jaar in Rotterdam voetbalt, wonen Van Weert en zijn Deense vriendin Maria nog altijd in de stad waar hij als voetballer groot werd. De twee leerden elkaar vijf jaar geleden kennen op Mallorca, waar hij met FC Den Bosch het seizoen afsloot, en wonen inmiddels in een fraai appartement net buiten het Bossche centrum.

Amateurclub

Van Weert voelt zich op zijn plek bij Excelsior. ‘Het is er lekker gemoedelijk, kleinschalig. Het doet in veel dingen een beetje denken aan een amateurclub. Dat is ook de kracht van Excelsior en de reden waarom ik destijds voor die club heb gekozen. Als ik daar twee wedstrijden op rij wat minder zou spelen, zouden niet meteen alle kranten vol staan, bedacht ik me. Ik kan me rustig ontwikkelen, onder begeleiding van goede mensen. Want vergis je niet: alles is bij Excelsior uitstekend geregeld. De hele staf is sinds mijn komst elke dag met me bezig geweest. Zij hebben me helemaal wedstrijdfit gekregen. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, daar hoeven we niet moeilijk over te doen.’ Van Weert is de eeuwige twijfels voorbij.

‘Ik viel op door
het maken van doelpunten, maar verder blonk ik nergens in uit’
Tom van Weert
Twijfels die al vroeg ontstonden. Al sinds Van Weert op tienjarige leeftijd de stap maakte van zijn amateurclub RKVV Sint-Michielsgestel naar de profclub van een paar kilometer verderop, was er scepsis. Zelden had hij in de winterstop al de zekerheid dat hij ook een jaar later nog bij FC Den Bosch mocht spelen.‘Nee, zeker niet. Ik had toen al die ene grote kwaliteit: doelpunten maken. Daardoor viel ik altijd wel op. Maar verder blonk ik nergens in uit. Ik was nooit de grootste, nooit de sterkste, nooit de snelste, nooit de meest technische. Pas in de A-junioren ben ik doorgegroeid van een gemiddelde speler naar een van de beteren in de jeugdopleiding.’

Van Weert debuteerde in 2008 in het eerste elftal van de Bosschenaren, maar tot een definitieve doorbraak kwam het lange tijd niet. In 2010/11 werd Fons Groenendijk zijn huidige trainer bij Excelsior aangesteld in De Vliert, maar hij gebruikte de blonde spits vooral als invaller.Van Weert leerde wat het is te moeten knokken voor zijn plek, te vechten tegen de vooroordelen. ‘Als jij door iedereen altijd wordt bestempeld als het toptalent, dan kan het ook té makkelijk gaan. Dan gaat alles goed, tot er iets verkeerd gaat en je karakter moet tonen. Neem Danny Verbeek (nu NAC Breda, red.). Wij zaten in dezelfde lichting. Hij was van nature een veel betere voetballer. Ik moest stukken harder werken om hetzelfde te bereiken. Elk jaar weer knokken om het volgende team te halen, daarna om het eerste te halen, daarna om basisspeler te worden, daarna om een stap hogerop te maken. Als ik één ding heb geleerd, is dat niks vanzelf gaat.’

‘Als ik één ding heb geleerd,
is dat niks vanzelf gaat’
Het heeft Van Weert gevormd tot wat hij nu is: een pure winnaar die niks wil laten liggen. Die mentaliteit zat er al vroeg in bij de Brabander. ‘Met mijn jeugdteam bij de amateurs speelden we ooit een toernooitje waarop we het niet zo goed deden. Ik had als enige alles gespeeld, dus in de laatste wedstrijd die nergens meer om ging moest ik even tien minuutjes naar de kant. Maar dat deed ik gewoon niet, ik weigerde. Mijn trainer kwam het veld in, tilde me op en heeft me van het veld moeten dragen. Ik schreeuwen natuurlijk. Dat zegt veel over hoe graag ik toen al wilde winnen. En scoren.’

Zoals voor iedere spits zijn goals ook voor Van Weert zijn levenselixer. Dat bewees hij ook na de thuiswedstrijd tegen PSV, eind januari. Met een verbeten grimas zocht hij na het laatste fluitje de catacomben op. Niet zozeer vanwege de 1-3 nederlaag, die was wel ingecalculeerd. Van een incident in de laatste minuut baalde hij des te meer. Van Weert frommelde de bal in die slotfase samen met Jeffrey Bruma over de Eindhovense doellijn, maar scheidsrechter Bas Nijhuis zette de eretreffer op het wedstrijd-formulier als eigen doelpunt van de PSV-verdediger. ‘Ik hoor het net, ja. Doodziek’, vatte de goalgetter zijn gevoel na het duel samen. ‘Ik zal de scheids zo eens opzoeken.’ Even later liep hij de arbiter van dienst inderdaad tegen het lijf. Hij probeerde de treffer op zijn eigen naam te krijgen, maar kreeg nul op het rekest.

PSV’er Jorrit Hendrix heeft handen en voeten nodig tegen Tom van Weert, zien ook Davy Pröpper (links) en Héctor Moreno. PSV’er Jorrit Hendrix heeft handen en voeten nodig tegen Tom van Weert, zien ook Davy Pröpper (links) en Héctor Moreno.
Tegenslagen

Het tekent Van Weert, voor wie niets vanzelfsprekend is. Ieder hoogtepunt is er een, ieder doelpunt telt. Zeker in een carrière die zich laat kenmerken door hard werken. Daartoe wordt hij overigens niet alleen gedwongen vanwege de twijfels die hem achtervolgden. Ook op lichamelijk vlak kende hij tegenslagen. Zijn gezicht betrekt als zijn kruisbandblessure uit 2013 ter sprake komt. In 2011/12 beleefde FC Den Bosch zijn finest hour van de laatste jaren. In de finale van de play-offs om promotie verloor de club ternauwernood van Willem II, maar door de goede prestaties maakte vrijwel het complete elftal een stap hogerop. Van Weert bleef. Hij verlengde bewust zijn contract met een jaar. Nog één volledig seizoen uitblinken en dán die mooie stap maken: dat was het plan. Het liep anders: vlak voor het einde van de competitie scheurde hij zijn voorste kruisband. De revalidatie duurde uiteindelijk elf maanden. ‘Ik was echt geobsedeerd door die knie. Iedere ochtend ging ik meteen testen. Hoe voelt-ie? Kan ik al iets meer dan gisteren? Is er al meer vocht uit? Doet het meer of minder pijn als ik erop druk? Echt: maandenlang, iedere ochtend. Maar op het moment dat ik eindelijk het veld weer op mocht met de groep, voelde het niet goed. Het bleef wat instabiel. Ik moest weer geopereerd worden, al was dit maar een lichte ingreep. Dat was het allerzwaarste, die stappen terug. Ineens is je toekomst heel onzeker.’

‘Ik was maandenlang geobsedeerd door die knie. Hoe voelt-ie?’
Terwijl het seizoen vorderde, kreeg Van Weert het steeds benauwder. De geplande stap omhoog kwam zwaar op de tocht te staan. Hij kon dat seizoen nog slechts drie keer invallen. ‘Met grote dank aan fysio Marco van der Steen werd ik weer fit. Ik wist toen dat de clubs die een jaar eerder interesse toonden middenmoot en subtop Eredivisie niet meer zouden bellen. De top van de Jupiler League wel, die zagen het allemaal in me zitten. Maar ik bleef maar hopen op de Eredivisie, misschien een clubje dat net was gepromoveerd. Het zou moeilijk worden, dat wist ik. Maar ik wist ook: Ik ga ervoor. Ik zal wat tijd nodig hebben om me aan te passen, maar als mijn kans komt, dan pak ik ’m.’

Die kans kwam er. Excelsior-trainer Marinus Dijkhuizen durfde het aan met Van Weert, zoals de Kralingers het sowieso moeten hebben van jongens met een krasje. Gokjes, kleine risico’s. Van Weert deed wat hij al jaren deed. Vechten, hard werken en zich aanpassen aan een niveau hoger. De teller van Van Weert staat dit seizoen op negen doelpunten, eenderde van de totale Excelsior-productie. Geen gek aantal, de dertien competitiegoals van vorig seizoen komen in zicht. En dat vindt Van Weert prima. ‘Ik doe het goed als ik rond de twaalf uitkom. Ik zag pas dat ik nu al derde sta op de lijst van topscorers aller tijden van Excelsior in de Eredvisie. Dat zegt genoeg, het komt niet vaak voor dat iemand van deze club het op dit niveau zo goed doet.’

In duel met Vitesse-aanvoerder Arnold Kruiswijk.
In duel met Vitesse-aanvoerder Arnold Kruiswijk.
Goud

Van Weert maakt stappen die een paar jaar geleden voor onmogelijk werden gehouden. Als Excelsior zich handhaaft, is dat voor een groot deel de verdienste van de topschutter. ‘Ik zie ook wel dat de club relatief afhankelijk is van mijn doelpunten. Ik kan wel zeggen dat dat niet zo is en heel bescheiden doen, maar ik voel me belangrijk en voeg iets toe aan het team. Mezelf verbazen? Nee, niet meer. Vorig seizoen nog wel, tegen Feyenoord. Tot de winterstop had ik vijf keer gescoord, na de winterstop scoorde ik ineens twee keer in De Kuip. Er kwam aandacht, werd Speler van de Week. Toen dacht ik wel even: shit zeg, ik kan het écht.’

Van Weert is goud waard voor zijn ploeg, maar niet lang meer. Zijn contract loopt komende zomer af. ‘Na twee jaar Excelsior ben ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ze hopen me nog steeds langer te binden, maar dat is niet mijn intentie. Ik wacht af wat er komt. Drie jaar geleden had ik gezegd dat de Nederlandse subtop absoluut mijn volgende stap moest zijn. Maar ik word 26, een mooi moment om me wat breder te oriënteren. Engeland? Nou, ik ben in de winterstop een wedstrijdje in het Championship (tweede niveau, red.) gaan kijken. Een spits als Lars Veldwijk had het op dat niveau fysiek gezien al moeilijk. En hij is 1 meter 96, hè? Ik ben nog vijftien centimeter kleiner, dus dat lijkt me niet echt een competitie voor mij. Met al die lange ballen.’

Tevreden leunt Van Weert achterover. Een loopbaan vol obstakels krijgt in de zomer een prachtig vervolg, daar twijfelt hij niet aan. ‘Maar het heeft geen zin om te speculeren. De komende wedstrijden moet ik het elke keer laten zien. Clubs die interesse hebben, moet ik overtuigen. En clubs die me niet kennen, moeten gaan denken: zo, dat is een goeie. Weet je… Mijn carrière is misschien niet echt logisch of normaal verlopen, maar overal waar ik kom, groei ik geleidelijk mee met het niveau. Alles gaat met stapjes. Neem bijvoorbeeld de aandacht van de buitenwereld. Die was er niet van de ene op de andere dag. Eerst zeiden ze: "Hé, kijk eens: die Van Weert heeft er toch al vier gemaakt." Daarna was het zes, toen acht. Langzaam groeide het. Typerend voor mijn carrière.’

BLEISWIJK-1 schreef:

Geloof ik niet. Alleen als Wigt en Metgod er ook mee stoppen.

NEC is natuurlijk geen vooruitgang. Daar zit toch ook die voorzitter die Faber verbood om Santos op te stellen. Ondanks de onrust kan hij dan beter bij ADO blijven.

Loop ook niet warm voor de keuzes die Fraser maakt. Kan wel begrijpen dat je een keer moe wordt van alle kritiek van supporters en dan heb je ook nog ene WH die continue voor onrust en onzekerheid zorgt.

Wat ik wel in Fraser kan waarderen is dat hij naar buiten steeds rustig is gebleven en nimmer opzichtig zijn ongenoegen over de gang van de zaken heeft in de media heeft geslingerd. En hij heeft dat nooit als excuus gebruikt voor mindere prestaties van zijn team.

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Van der Heijden in voorselectie Oranje
De prestaties van Dennis van der Heijden zijn ook in Zeist niet onopgemerkt gebleven.
Lees het nieuwsbericht

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Meijers ontevreden over zichzelf en team
Aaron Meijers is niet zo tevreden over de eigen prestaties en die van het team.
Lees het nieuwsbericht

Ik zou gezien de tegenstanders even 2 wedstrijdjes bedanken Mike...


Goede prestaties Havenaar blijven niet onopgemerkt: mooi nieuws lonkt`

De goede prestaties van Mike Havenaar bij ADO Den Haag is ook de Japanse bondscoach Vahid Halilhodzic niet ontgaan. De boomlange aanvaller is weer in beeld bij de nationale ploeg.

Havenaar had afgelopen weekend na de competitiewedstrijd van ADO tegen Roda JC Kerkrade (2-2) een onderhoud met Halilhodzic. "Garanties zijn er niet en iedereen moet vechten voor zijn plek, maar met zijn lengte kan Mike iets toevoegen aan het elftal", citeert FOX Sports de bondscoach via de Japanse voetbalbond.

De laatste keer dat Havenaar uitkwam voor Japan was op 15 oktober 2013 in de oefenwedstrijd tegen Wit-Rusland (1-0 verlies). De aanvaller krijgt de komende maand mogelijk de kans om zijn rentree te maken, want waarschijnlijk wordt Havenaar opgeroepen voor de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Afghanistan en Syrië. Havenaar was dit seizoen goed voor elf doelpunten in negentien wedstrijden voor ADO.

H@@GenEES schreef:

30 punten is denk ik niet genoeg, je heb 34 punten nodig om NC te ontlopen schat ik zo in.

Of 30 punten genoeg is, hangt af van de prestaties van de laatste 3. Maar 34 punten is genoeg om de NC te ontlopen.
Ik gok op 40 punten

Dit is toch allemaal een vooropgezet plan, deze dingen lekken altijd uit voor een belangrijkste wedstrijd, dat kan geen toeval meer zijn. Of de media doet dit bewust om ADO dwars te liggen of Fraser lekt bewust om zo de aandacht van zijn slechte prestaties af te houden. Kijk verder dan je neus lang is.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

The Hague FC, Tante Wil, LeoH, Ronaldo, MikeDH, Michiel en 424 gasten.

Bekijk de topshouts