Tag: antwoord

Trending: spelers wedstrijd basis jongen minuten wedstrijdfit

Toon alle shouts

Kees schreef:

Salaris Duplan weg. Sommige andere hoge salarissen stevig omlaag. Rond de 2 miljoen of meer voor Johnson ontvangen.

Tsja, en dan door 2 ton in de problemen komen? Dan gaat er structureel toch iets anders mis.

3 miljoen tekort op een begroting van 15 miljoen= 20% tekort ieder jaar weer.
Zie daar het antwoord er is dus structureel iets mis.

Normaal zou je inderdaad zeggen wat is 2 ton op een begroting van 15 miljoen alleen in ons geval ligt dat dus anders. Helaas hebben wij nog steeds passanten zitten die geen impopulaire maatregelen willen nemen en die begroting omlaag gooien naar een realistisch niveau.

Volgens Manders gaan we ieder jaar 3 miljoen ophalen aan transfers en zouden we na 3 jaar onze eigen broek op kunnen houden (zijn woorden). We gaan het zien over precies een jaar of we ook dan speler(s) voor totaal 3 miljoen kunnen verkopen of dat Manders weer een Chinese broek gaat aantrekken en dus faalt met zijn doelstelling.

En ja het is doodzonde dat we het alleen maar over financiën hebben boven het sportieve maar dat is helaas de huidige staat van het voetbal.

Snorkel schreef:

Vraag voor Patje29
Hoe realistisch is het dat we die buitenlandse spits kunnen halen?
Is daar zicht op?
Weet jij wat meer over die speler?
Na afloop van het seizoen werd er ook gezegd dat we ons in iedere linie zouden versterken ongeacht wat er weg zou gaan.
We zouden voor een bredere selectie gaan.
Dit is niet helemaal gelukt.
Weet jij waarom niet?

Antwoord op vraag 1: op dit moment 70% als veerman niet doorgaat. Necid ook op onze lijst.

2: jonge(re) spits uit Scandinavië maar ook afkoopsom vereist.

3: wat eerder melden is er lichte kritiek op Manders. Ik kan met 100% zekerheid zeggen dat ADO niet al het geld kan/mag investeren.

Dit vooral een wens van Fons, en hij dacht na aanleiding van het interview dat dat mogelijk was. Nu blijkt dat dat niet het geval is. Spelersbuget is er zeker wel dat is het probleem niet. ADO zet nu echt ook in om jeugd in te zetten met het oog op het eventuele geld wat dat kan opleveren.

Discussie swinkels indy speelt daar ook een rol in

hg schreef:

Pat is het niet te veel zo bedrag voor veerman en wat zijn de andere alternatieven necid castagnios of is dat van hier die namen?

Mijn mening is dat het teveel is, overigens zijn er binnen ADO dat er ook mee eens. ADO heeft een buitenlandse spits als optie b.

Antwoord op andere vragen, voor linksbuiten alleen kishna (zover ik weet) eigenlijk een volle bezetting op de flanken.

Van Rijn wilt 1 jaar met salaris van 325.000. ADO wilt 2 jaar om zo zijn salaris weer terug te verdienen.


Ik ben tot 230 online om vragen te beantwoorden, voor zo ver ik dat kan natuurlijk

Kees schreef:

Precies. En de geschiedenis de laatste 10 jaar laat zien dat een enkele verkoop van een speler zo`n tekort weer oplost.

Wie had gedacht dat Johnson zoveel zou opbrengen?

Je hebt een jaarlijks tekort van 3 miljoen op de begroting (=20% tekort) dan moet je dus ieder jaar Johnsen achtige transfers gaan maken. Zie jij het gebeuren? "enkele verkoop van een speler" is dus niet echt aan de orde.

Maar om antwoord te geven op je eerdere vraag, waarom een groot gedeelte van het geld van Johnsen naar het tekort? Doodsimpel omdat een gezonde bedrijfsvoering de enige manier is om lange termijn beleid te maken en uit te voeren. Een aantal clubs zijn je al voorgegaan (AZ, Zwolle, Heracles oa) maar jij prefereert dus de korte termijn en UVS lief aankijken? Ieder zijn mening die van mij is doorgaans wat calvinistisch, nuchter en realistisch.

barney070 schreef:

Nou zoals vele aangeven word Zhang geen eerste spits en word hij ook op de flanken gebruikt en moet er een eerste spits bijkomen. Niet mijn gedachten maar vandaar dat ik zei naast de eerste spits.

Gezien Araba zijn verleden zal hij niet als eerste spits aangetrokken worden en zowel is het een groot risico. Maar gezien het geluk wat wij de laatste jaren hebben met onbekende spitsen en fons die het beste uit spelers kan halen zal het ook wel weer eens een schot in de roos kunnen wezen.

schitterend antwoord.
Maar wat bedoel met 1e spits?
* iemand die zich elders heeft bewezen als een scorende spits?
* iemand die ervaring heeft gedaan in een hoge competitie? * een spits die hoge salaris zal opeisen?

ps: we hebben al een spits, waarom kunnen we hem niet behouden?

Haagse Nol schreef:

Schahin is gewoon een goede spits voor Den Haag hoor? 10 doelpunten gemaakt bij Roda die maakt er bij ons ook 15.

Schahin heeft een prima indruk achter gelaten bij Roda. Hij heeft in zo`n kut elftal toch aardig vaak gescoord. Vraag aan Beugelsdijk en Kanon welke spits ze het afgelopen seizoen het moeilijkst vonden om te bespelen dan zal hij er als antwoord uitkomen. Is transfervrij en zal niet heel veel kosten.

Ging gisteren ook naar die eerste training kijken. Dacht, leuk, had ik jaren en jaren niet gedaan. Onderweg daarheen zag ik Elson Hooi bij de bushalte zitten, in de middle of nowhere daar. Dus ik stop, groet hem vriendelijk, en zeg tegen hem, “wil je soms een lift?” Krijg ik als antwoord van hem, “Sodemieter op, mafkees!!!” Dus ik rits mijn rugzak weer dicht, en loop verbaasd verder, ondankbare kleine klerelijer pff.

Kom ik bij het stadion, helemaal niks aan de buitenkant, uitgestorven. Fanshop dicht, MFC dicht. Ik ga het stadion in, kleine 200 mensen op de tribune schat ik. Spelers komen het veld op, beetje applaus. Spelers lopen langzaam drie rondjes om het veld, waarvan de tweede ruim aan de binnenkant afgesneden, en de derde zowat om de middencirkel. Vervolgens gaan ze in een kring zitten, gaan ook zelfs liggen waarvan sommige met één been in de lucht gaan wiebelen.

Er schreeuwt plotseling enthousiast een supporter. Iedereen schrikt een beetje wakker. Blijkt Jeroen te zijn, in vol groen/geel ornaat, druk heen en weer lopend met een doos vol plastic bekers bier uitdelend, á 2,50 per stuk. Gouwe gozer is dat!

Spelers blijken in een soort van beweging te komen, beetje gezamenlijk in een draf, vanaf de achterlijn naar de middencirkel. De aanwezige fans op de tribune is ongemerkt al aardig uitgedund. Wachtend op wat komen gaat gaan de spelers richting kleedkamer, komen blijkbaar ook niet meer terug. Een uurtje op de tribune gaat snel als je plezier hebt, dat blijkt maar weer.

Las vandaag dat er ook zowaar een proefspeler was, soort van superman als bijnaam, had ik gisteren niet eens gezien, mensen om mij heen ook niet over gehoord.

Maar goed, eerste training, de kop is er af. We gaan vlammen dit jaar!

Thommetjsh schreef:

van de aantal ballen die die aangespeelt krijgt en de hoeveelheid acties die die maakt gaan er gewoon te veel fout, VIND IK!

Maar je geeft geen antwoord op mijn vraag : welke haalbare (ook financieel) speler dan wel. En begin nu niet over Goppel want dat is wel een talent maar anderhalve goede wedstrijd als rechtsbuiten zegt mij niets. We hebben al tientallen keren spelers gehad die goed debuteerden maar daarna niets meer lieten zien.

Max het spijt me... ;

Oranje doet niet mee aan het WK, maar de Eredivisie is desondanks goed vertegenwoordigd in Rusland. Veel spelers op dit mondiale eindtoernooi zijn gevormd in Nederland. In de serie Made in Holland blikt VI terug op hun Hollandse jaren. Met in deze editie een verhaal uit maart 2013 over WK-ganger Kenneth Omeruo, die door Chelsea een seizoen gestald werd bij ADO Den Haag.

Als huurling van het grote Chelsea ontpopt Kenneth Omeruo zich bij ADO Den Haag als een stabiele basiskracht. Het leverde onlangs een uitverkiezing voor het Nigeriaanse elftal op, met een historisch toernooi tot gevolg. Als Afrikaans kampioen en vol bijzondere herinneringen is de verdediger teruggekeerd in de Hofstad. De introductie van een vrolijk talent en zijn Europese missie. ‘Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken.’

Hoe vaak is al aan jou gevraagd of je gebruik hebt gemaakt van het aanbod van de Vakbond van Nigeriaanse Prostitués?

‘Heel vaak, haha. Het bericht kwam een paar dagen voor de finale van de Afrika Cup en heeft overal in de wereld veel aandacht gekregen. Bij winst van het toernooi zouden alle spelers een weeklang gratis seks kunnen krijgen. Sinds ik anderhalve week geleden in Nederland ben teruggekeerd, vraagt iedereen er naar. Van spelers tot aan supporters.’

En wat is dan steeds jouw antwoord?

‘Ik moet altijd eerst heel hard lachen en dan is het antwoord natuurlijk nee. Volgens mij was het puur een publiciteitsstunt, want ik kan me niet voorstellen dat ook maar één speler geïnformeerd heeft naar de mogelijkheden. Als spelers hebben we er ook nooit direct iets over gehoord, we kregen het mee via mensen van buitenaf die ons erop wezen. Ach, het geeft misschien wel het best de toestand in Nigeria weer.’

Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Van links naar rechts: Chigozie Agbim, Kenneth Omeruo, Nwankwo Kanu en Ruben Gabriel.
Hoe was jullie ontvangst na het winnen van de Afrika Cup?

‘Het was een totale gekte en eigenlijk is het nauwelijks in woorden uit te drukken. Vanuit Zuid-Afrika kregen we wel mee dat het land op zijn kop stond, maar toen we een dag na de finale terugkwamen in Nigeria bleek dat nog zachtjes uitgedrukt. Vanuit het vliegtuig zagen we al die duizenden uitzinnige mensen staan en eenmaal op het vliegveld had de beveiliging alle moeite om iedereen bij ons weg te houden. Met de bus gingen we van het vliegveld naar een hotel in de hoofdstad Abuja. Over een snelweg, waar je normaal flink door kan rijden, maar nu konden we niet harder dan stapvoets. Overal stonden mensen, langs de weg, op de weg, en iedereen lachte, zong en juichte ons toe. Ik heb foto’s en filmpjes op mijn telefoon, als ik die nu zie, begin ik een beetje te beseffen wat me overkomen is. We hebben met de selectie een tour gemaakt langs allerlei districten in Nigeria, overal werden we gehuldigd en stonden mensen ons toe te juichen.’

Elke speler kreeg ook een stuk grond?

‘Overal waar we kwamen, werden we in de watten gelegd. Het hoogtepunt was natuurlijk het bezoek aan het presidentieel paleis in Abuja. President Goodluck Jonathan ontving ons en we kregen een officiële onderscheiding. Van gewone burgers werden we Member of the Order of the Niger, ofwel MON, één van de hoogste titels die je in het land kan hebben. Alle spelers en de trainer kregen die onderscheiding. Daarnaast kreeg elke speler een stuk grond in de hoofdstad Abuja toegewezen. Het was gebied, dat tot die tijd tot de staat behoorde en nu door jou als speler mag worden ingericht. Mijn stuk grond ligt in de buitenwijk, in een mooie buurt, en ik ga er zeker gebruik van maken. Ik was al langer van plan een nieuw groot huis voor mijn familie te bouwen en nu kan ik dat mooi combineren.’

Als negentienjarige jongen was het niet eens de eerste keer dat je de hand schudde van president Goodluck Jonathan.

‘Een paar jaar eerder had ik hem ook al ontmoet, destijds was hij vicepresident. Ik was zestien jaar en we werden in 2009 in eigen land tweede op het WK Onder-17. Een geweldig toernooi, waarin we onder meer wonnen van Argentinië en Spanje. Helaas verloren we de finale van Zwitserland, maar we kregen als ploeg veel complimenten.’

Die ploeg is een belangrijke basis gebleken voor het huidige succes.

‘Dat blijft heel bijzonder. Voorheen was het nationale elftal gericht op enkele grootheden. Zij bepaalden alles en iedereen was ondergeschikt aan de sterren. Maar sinds de bond met Stephen Keshi voor een trainer uit eigen land koos, is de aanpak rigoureus veranderd. Talenten kregen de kans, zelfs spelers uit de eigen Nigeriaanse competitie kwamen in beeld. Dat zorgde voor een gigantische boost. Grootheden als Shola Ameobi, Obafemi Martins en Peter Odemwingie werden thuisgelaten, en daarvoor in de plaats reisden we met een heel jonge selectie naar Zuid-Afrika af. Iedereen in Nigeria was sceptisch, niemand hield rekening met ons.’

Dat verwachtingspatroon bleek een belangrijke motivatie?

‘Van de selectie van 23 spelers maakten zeventien spelers pas dit jaar hun debuut. Daarom nam niemand ons serieus voor de titel. Zelfs in eigen land niet, terwijl daar altijd de eerste plek wordt geëist. Ik denk dus zeker dat het in ons voordeel is geweest. Iedereen wilde zich bewijzen en dat gevoel ging in de groep leven. We hadden helemaal niets te verliezen.’

Na de 2-1 overwinning in de kwartfinale op Ivoorkust waren de media in Nigeria lovend over die onbekende verdediger van het Nederlandse ADO Den Haag, die Didier Drogba had getemd.

‘Veel mensen in Nigeria zullen die wedstrijd nooit meer vergeten. Ivoorkust, hét land van Afrika met de beste spelers, waren we op alle fronten de baas. Zij waren de gedoodverfde favoriet, met Didier Drogba als levende legende. Ik moest op hem spelen, en ja, natuurlijk was ik vooraf gespannen. Maar door mijn medespelers en de trainer werd dat weggenomen. Ze hadden zoveel vertrouwen in me, wisten zeker dat ik hem aankon. Van John Obi Mikel, die in de afgelopen jaren met hem had samengespeeld bij Chelsea, kreeg ik wat goede tips. Ik moest hem niet te kort dekken, en zeker niet aan hem gaan hangen, dat was zinloos. Hij is beresterk en dan zou hij je alleen maar als draaischijf gebruiken. “Laat hem draaien en dan: bam, erop klappen. Dan wordt hij gek”, drukte Mikel me op mijn hart. Het hielp. Drogba kwam er niet aan te pas en voor mijn gevoel heb ik in die wedstrijd mijn naam definitief gevestigd in mijn vaderland.’

Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Kenneth Omeruo vecht een duel uit met Didier Drogba.
Van een onbekend talent werd je een nationale held.

‘Op mijn zestiende ben ik uit Nigeria vertrokken, ik heb nooit een competitieduel in de hoogste competitie gespeeld. Natuurlijk, de beelden van de Eredivisie worden ook in Nigeria uitgezonden, maar voor veel mensen was ik toch een onbekende speler. Ter voorbereiding op het toernooi gingen we met Nigeria op trainingskamp naar Portugal. Dat was de eerste keer dat ik bij de selectie zat. Het was nog een groep van 36 spelers, er moesten nog flink wat spelers afvallen. Ik hield daar al een beetje rekening mee, maar na de oefenduels met Catalonië, Burkina Faso en Sparta Rotterdam groeide het vertrouwen. De bondscoach hield me bij de ploeg en nadat ik in het openingsduel met Burkina Faso was ingevallen, heb ik mijn plek niet meer afgestaan. Als centrumverdediger kreeg ik onder meer de voorkeur boven Joseph Yobo, de aanvoerder en speler van Fenerbahçe. Veel andere trainers zouden voor zekerheid hebben gekozen, maar Keshi keek niet naar reputaties. Dankzij dat vertrouwen heb ik mee kunnen maken, waar elk kind in Afrika van droomt.’

Een droom die jij mede te danken hebt aan je vastberadenheid op jonge leeftijd?

‘Mijn ouders zijn nu heel trots op me, maar ik weet nog goed dat we drie jaar geleden flinke discussies hadden. Ik had het WK Onder-17 gespeeld, en daar waren natuurlijk heel veel scouts aanwezig. Anderlecht bood me een proefperiode aan, ik kon daar de rest van het seizoen meetrainen en wedstrijden met de beloften spelen in de hoop een contract af te dwingen. Ik zag het als dé kans, maar mijn ouders vonden het maar niets. Ik was een jochie van zestien en mijn ouders zagen dat ik talent had, maar wilden dat ik ook een diploma op school zou halen. Na veel gezeur gingen ze akkoord en ging ik het avontuur in het verre België aan.’

De kans bij Anderlecht dwong je af met je spel tijdens het jeugd-WK. Je was in die selectie de meest opvallende verschijning.

‘Zeker. In Nigeria zijn veel voetbalscholen. Veel jonge talenten komen daar terecht en groeien vanuit daar door naar een profclub in de buurt. Bij mij ging het anders. Ik voetbalde veel, op het moment dat de schoolbel ging, trok ik al mijn schooluniform uit om mijn voetbalkleren aan te doen. Ik ben geboren in Obuohia, maar opgegroeid in hoofdstad Abuja. We woonden in een mooie buurt, waar veel kinderen op straat voetbalden. Daar was ik elke dag te vinden, maar ik kwam niet in een voetbalinternaat terecht. Dat vonden mijn ouders ook niet nodig. Ik speelde op straat, woonde thuis samen met mijn drie broers en drie zussen, en die warmte vonden mijn ouders goed voor me. Op school blonk ik uit tijdens de voetbaltoernooien en zo werd ik de ster van het schoolelftal. We deden aan allerlei toernooien mee en toen een scout van de Nigeriaanse voetbalbond daar toevallig aan het kijken was, werd ik eruit gepikt. Ik mocht meedoen aan een trainingsstage voor dat bewuste jeugd WK. Waar spelers van de grootste clubs in Nigeria afvielen, schopte ik het tot de definitieve selectie. Van het schoolteam naar de nationale ploeg en een paar weken later zat ik bij de vicepresident.’

Het is allemaal snel met je gegaan.

‘Gekscherend zei laatst een vriend tegen me: “Als je in Brazilië met Nigeria het WK wint, kun je net zo goed stoppen. Dan heb je alles al bereikt in je leven.” Hij doelt op de twee grote prijzen die je als Afrikaans voetballer met je land kunt winnen. Het klopt dat ik in een paar jaar tijd veel heb meegemaakt, maar toch sta ik nog maar aan het begin van een carrière. Na het WK Onder-17 speelde ik een paar maanden bij Sunshine Stars en vervolgens kwam al het Belgische avontuur.’

Het werd uiteindelijk niet Anderlecht, maar Standard Luik.

‘Bij Anderlecht duurde het te lang. Ik speelde daar elke week, ook als ik een blessure had, deed ik mee, maar tot zekerheid leidde het maar niet. Ik besloot terug te gaan naar Nigeria, toen Standard Luik opeens belde. Ze hadden me zien spelen en namen me direct over. Ik was nog te jong voor een contract, ik was net zeventien jaar, maar heb wel een paar goede maanden gehad. Alles werd voor me geregeld en als voetballer ontwikkelde ik me verder. Makkelijk was het niet, zeker niet. Van 25 graden en zon, naar de kou. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toch was ik ervan overtuigd dat ik mijn kans zou grijpen als profvoetballer in Europa, en het WK Onder-20 in Colombia van 2011 was het volgende hoogtepunt. Ik speelde een sterk toernooi en werd ontdekt door scouts van Chelsea. Zonder ook maar één minuut in het eerste elftal van Standard te hebben gespeeld, vertrok ik alweer. Bij het grote Chelsea tekende ik vorig jaar een vierjarig contract. Mooier kon het niet.’

Toch kwam je niet op Stamford Bridge, maar in Den Haag terecht. Een teleurstelling?

‘Bij mijn overgang was al duidelijk dat ik geen werkvergunning zou krijgen voor de Premier League. Je moet dan op zijn minst international zijn van je land, en bij mij was dat destijds zeker niet het geval. Via contacten van de club kwam ik bij ADO Den Haag terecht. Het was een gok, ik wist niets van die club, maar ik besef heel goed dat ik het niet beter had kunnen treffen. De club, de mensen, de Eredivisie: op dit moment is het voor mij de perfecte leerschool. Bij deze club ben ik toch uitgegroeid tot een volwaardige profvoetballer in Europa.’


De missie van elke Afrikaanse speler.

‘In Afrika lopen zoveel talenten rond. Elk land, elke stad, overal wordt gevoetbald en iedereen hoopt op die ene kans in Europa. Nu ik die kans heb, wil ik het waarmaken. Alles wat ik doe is om mijn familie trots te maken. Toch is het niet zo dat het voor mij de enige uitweg was naar een mooie toekomst.’

Hoe bedoel je?

‘Ik heb een fijne jeugd gehad. Mijn vader werkt bij een bedrijf dat waterkranen aansluit, terwijl mijn moeder een eigen restaurant heeft. Dat staat op een complex waar veel werknemers wonen van buiten Abuja, die wel in de hoofdstad werken. Ze kan heel goed koken. In het restaurant zijn er verschillende visgerechten, maar ook traditioneel Nigeriaans eten met rijst en kip. We kwamen als kinderen niets tekort en hadden elke dag te eten en te drinken. Ik merk nog weleens dat hier in Nederland de gedachte leeft dat alle mensen in Afrika in armoede leven. Natuurlijk zijn er ook in Abuja wijken waar mensen het niet breed hebben, maar dat is wat anders dan dat iedereen dagelijks moet overleven.’

Nederland was niet helemaal onbekend voor je.

‘Mijn oom Chikaodi Akujobi heeft in het verleden als voetballer kort bij Heracles Almelo gespeeld en is vervolgens in Nederland blijven wonen. Hij woont momenteel in Rotterdam. We hebben dagelijks contact, en het is voor mijn ouders een geruststelling dat hij hier bij mij in de buurt woont. Hoewel ze me overal in steunen, blijft het lastig dat ik zo ver van mijn familie leef. We bellen dagelijks, maar ik kan ze niet over laten komen. Dat komt door die rare wetten in dit land. Laatste wilde ik mijn broers, zussen en ouders Nederland laten zien. Een paar weken, zodat ze konden ervaren hoe ik hier leef. Maar de visa die ik voor hen aanvroeg, werden afgewezen. Zoiets vind ik onbegrijpelijk, maar wat kan ik eraan doen? Gelukkig krijg ik wel veel steun van mensen binnen ADO. Mike van Duinen haalde me maandenlang op voor de training toen ik nog geen rijbewijs had. Dan kwam hij langs mijn appartementje in Rijswijk rijden en stapte ik bij hem in. Leuke tijd, hij heeft me wegwijs gemaakt in Den Haag en met de Nederlandse cultuur. Ik heb me vooral verbaasd over de manier waarop jonge mensen elkaar hier begroeten. Meisjes worden door jongens gekust. Bij ons in Nigeria kan zoiets niet. Als ik een ander meisjes met een kus op de wang zou begroeten, en haar vriend zou dat zien? Nou, dan zwaait er wat joh, dan heb je een probleem. Toch voel ik me verder goed hier. De fans waarderen me en ik voel ook de steun van de trainers Henk Fräser en Maurice Steijn. Voor hen ga ik door het vuur, elke wedstrijd.’

Je shirt van de finale van de Afrika Cup heb je zelfs aan je trainer geschonken.

‘Het shirt voor Maurice Steijn is een gebaar van dank. Hij heeft me opgevangen en vertrouwen gegeven. Onlangs mocht ik mijn familie in Nigeria bezoeken, terwijl de rest gewoon moest trainen. Ik kreeg vrijaf, omdat ik al maanden geen vakantie had gehad. Dat vond ik zo’n mooi gebaar. Het shirt is eigenlijk voor zijn zoontje Sem bedoeld. Hij speelt in de jeugd van ADO en ik heb weleens met hem een balletje getrapt. Kinderen die voetballen, daar ben ik gek op. Er zijn nu ook al twee dingen, die ik zeker weet. Dat ik na mijn carrière terugkeer naar Abuja en dat ik daar een voetbalschool voor kinderen opricht. Rijke of arme ouders, welk geloof dan ook, en hoe je er ook uitziet: voetbal verbroedert, bij iedereen.’

Ook dat heb je vorige maand gemerkt?

‘In Nigeria hebben wij als voetballers iets bereikt, wat geen enkele politicus voor elkaar krijgt. Mensen, die vanwege het geloof lijnrecht tegenover elkaar staan, vierden samen feest. Ze waren trots op ons, koesterden hetzelfde nationale gevoel, en dat bracht hen bij elkaar. Toch is het nog lang niet voorbij met de onrust in bepaalde delen van Nigeria. Het is ook zo tegenstrijdig. Nigeria behoort tot de snelst groeiende economieën ter wereld. Het bedrijfsleven groeit elke dag, het toerisme bloeit op en de armoede in het land wordt steeds minder. Het land heeft een gouden toekomst, maar op hetzelfde moment wordt er een strijd gestreden om het geloof. De twee grootste religies van het land, de islam en het christendom, bestonden lange tijd prima naast elkaar, maar in het afgelopen decennium heeft het voor onrust gezorgd. Je hebt in Nigeria steden met veel christelijke inwoners, en steden met veel moslims. Waar de verdeling ongeveer gelijk is, gaat het fout, en vindt er geweld plaats. In sommige gebieden is dat in de afgelopen jaren zelfs zo erg geëscaleerd, met doden tot gevolg. Al mijn familie en vrienden wonen in rustige gebieden, maar dat het elders in het land onrustig is, doet pijn. Het gaat veel te ver. En wat zag je vorige maand? We werden Afrikaans kampioen en alle haat werd even opzij gezet. Laat het een voorbode zijn voor de toekomst.’

Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Kenneth Omeruo in duel met Harry Kane.
Ben jij christen of moslim?

‘Ik ben christen en het geloof speelt een heel belangrijke rol in mijn leven. Maar ik heb ook vrienden die moslim zijn. Ik zal nooit iemand veroordelen, welk geloof dan ook.’

Hoe komt je geloof in Nederland tot uiting?

‘Ik bid elke dag, ben er bewust mee bezig. Het kan niet elke zondag omdat we dan ook moeten voetballen, maar anders ga ik naar een kerk in Rotterdam of Den Haag. Daar komen veel Afrikanen samen, we bidden, lezen uit de Bijbel, zingen liederen, en voelen de kracht van God. Ik merk dat het veel met me doet en ik krijg er extra energie van. Het is fijn dat ik ook in Nederland die mogelijkheid heb.’

Hoelang zal dat nog hier het geval zijn?

‘Het is nog onduidelijk, maar volgens mij wil Chelsea in juni mijn nabije toekomst bespreken. De Afrika Cup heeft de nodige aandacht gewekt. Ik weet dat ze me volgen, en het aanvragen van een werkvergunning voor Engeland, zal nu minder problematisch zijn aangezien ik A-international ben. Ach, we zien het wel, en ik staar me er niet blind op. Ooit hoop ik in de Premier League te spelen, maar tot die tijd zie ik ADO als de ideale club om me te vormen als profvoetballer. Alleen voor een basisplek ga ik terug naar Chelsea. Dat standpunt is voor iedereen helder. Ik speel liever bij ADO Den Haag in de Eredivisie, dan in het tweede elftal van Chelsea. In de afgelopen jaren heb ik wel geleerd, dat het geen zin heeft om ver vooruit te kijken. Maar één ding is al wel zeker: wat er ook gebeurt, ik zal de rest van mijn leven kampioen van Afrika zijn.’

Waht schreef:

Elke speler en trainer en zelfs directeuren bij een voetbalclub zijn passanten.
Zoals bij ADO vaker is gebeurd moeten we na een (prima) seizoen afwachten in plaats van doorbouwen.
We hebben al jaren (nog) geen cent te makken en moeten winkelen met een oege portemonnee. Whats new.
Als je iedereen op de man af vraagt binnen ADO of ze ergens anders meer willen verdienen geeft iedreeen hetzelfde antwoord.
Wij kunnen ons nog lang niet meten met Groningen, Heerenveen, Heracles en Zwolle.

De enige manier om door te groeien is spelers voor miljoenen verkopen.
Stel je verkoopt kanon voor 4 miljoen, dan haal je twee spelers terug en hou je nog geld over.

Zie Az, Utrecht, hebben afgelopen jaren dik verkocht maar halen telkens nieuwe groeibriljanten.

Juist, goed beschreven en waar. Dat Groenedijk zegt weg te willen als hij hoger op kan wat is daar nu mis mee. De vraag zal hem gesteld zijn en hij geeft eerlijk antwoord. Bij ADO blijven vindt hij ook goed. Je mag toch wel ambitie hebben.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

adorob, tjapi01, Rob2002, pwr, Aad, MichelAdamsMatje, grijze gek en 205 gasten.

Bekijk de topshouts