Tag: emotionele

Trending: supporters invloed team hoop verwachten emotionele

Toon alle shouts

Zomeraanwinst NEC levert contract in en stopt per direct: "Ontzettend jammer"

Gino Coutinho heeft zijn contract bij NEC per direct ingeleverd. De ervaren doelman beëindigt zijn carrière als prof. Dat meldt NEC zondagochtend via de officiële kanalen. Coutinho `kan zich niet meer met hart en ziel inzetten`.

Het nieuws is opmerkelijk. Deze zomer maakte Coutinho (36) de overstap van AZ naar Nijmegen. Hij kwam als eerste keeper naar de Keuken Kampioen Divisie-formatie. "Uiteraard is het voor ons als club ontzettend jammer en balen dat dit gebeurt, maar in dit geval gaat het belang van de mens Gino Coutinho boven het belang van de club NEC. We hebben goede en emotionele gesprekken met Gino gevoerd over zijn gevoelens en zijn overwegingen die hij had bij het maken van deze keuze", legt directeur Remco Oversier uit.

"Dit is het moeilijkste besluit uit mijn carriere geweest, die nu eindigt op een manier zoals ik liever niet zou willen", vult Coutinho aan. "De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de gedachte om te stoppen met betaald voetbal al wat langer speelde, maar na de fijne en goede gesprekken die ik deze zomer heb gevoerd met NEC waren alle twijfels weg en ging ik vol enthousiasme deze uitdaging aan."

"De afgelopen periode is dit gevoel toch weer bij mij gaan leven en ik heb het niet van me af kunnen zetten. Ik kan en wil alleen voor NEC spelen als ik 100% ben en alles kan geven, want dat verdienen de mensen op kantoor, de supporters, de staf en ook mijn teamgenoten."

Bleek schreef:

Toen Vd Kallen spelers verkocht om de begroting sluitend te krijgen vond je het een waardeloze eigenaar. Kwam je weer met een bizarre vergelijking over een inboedel ofZo.

Jij lult echt maar net hoe het je uitkomt he..

Kan je misschien nog 1 keer uitleggen hoe dat verhaal met Feyenoord nou precies zit..

Van der kallen maakte van ADO een degradatie kandidaat met een elftal wat werkelijk niks meer voorstelde nu je johnson alleen kwijt bent is dat totaal niet te vergelijken met het leeg verkopen van toen.
Sterker je hebt nog steeds een elftal voor het linker rijtje.
Ooh ja vergeet ik te zeggen gisteren genoten van een oppermachtig Ajax je droomt er toch van als ADO ooit zo een elftal kan voormeren.
Maar goed dat mag natuurlijk niet gezegd worden op deze site waar emotionele supporters zijn.

Mike schreef:

Ik vraag me af wat je dan wilt. Manders weg en weer een ander die ‘gevangen’ zit in het financiële web waar je gewoon niet uit komt zolang je niet de (jaarlijkse) mogelijkheden hebt om te investeren in stadion, spelers, sponsors, supporters, jeugd en scouting.

Misschien vind je het gek, maar Manders mag van mij blijven. Maar hij zal een aantal zaken radicaal moeten veranderen.

Hij moet zich eens gaan realiseren dat een BVO wat anders in elkaar zit dan willekeurig welk (handels-)bedrijf.

Een BVO vereist een wat meer open communicatie. Geen beloften doen die je niet kan waarmaken en wanneer je iets beloofd hebt dat plots niet meer mogelijk is aangeven waarom het niet meer kan. Dan krijg je ook geen eindeloze discussies. Supporters zijn echt niet zo dom dat ze niet snappen dat sommige zaken tijdens een seizoen of door ingrijpen van boven af kunnen veranderen.

Rekening houden met de emotionele betrokkenheid van je klanten heet dat. Of dat nu je sponsors zijn of Jan-met-de-pet op de tribune.

En wanneer Manders willens en wetens hier schijt aan heeft mag hij van mij gaan. Dan komt er vast wel een ander.

Bolluhboeah schreef:

Maar China is groot, een miljard mensen groot. Er loopt genoeg rond, misschien niet nu maar uiteindelijk komen ze wel. Het staat ook wel goed op je c.v. een Europese club. Net zoals Chinese violisten/cellisten en whatever willen studeren op conservatoria in Europa.

Dat dachten ze 20 jaar geleden in USA ook...

Voetbal vraagt (gelukkig!) ook nog een bepaalde passie, emotionele verbondenheid en dat is niet in kwantiteit te vinden.
Amerikanen hadden perfecte faciliteiten en een hele hoop geld tegenaan gegooid, nog heeft niet veel zoden aan de dijk gezet.

Van wat ik in het Aziatische voetbal zie (en gezien heb), geloof ik niet dat de Chinezen aanhaken. En als het bij een moment van verstandverbijstering tóch gebeurt, dan duurt het nog minstens 2 decennia.

marcellino schreef:

geen obsessie totaal niet ik hoop dat becker de klik wel krijgt maar wat ik al heb gezegd inzicht kan je niet leren dat heb je of heb je niet.niks mis mee maar dat is nou net het verschil met een el kayati.veder is immers zijn werklust top maar ook hij mist de inzicht.spelers als el kayati en duplan hebben dat wel al snap ik nog steeds niet waarom je duplan brengt en niet hooi.

Over inzicht gesproken! Als er een wissel heel slim was, dan was het wel het brengen van Duplan.

Als je met 21 man op de helft speelt van Willem II dan heb je veel meer aan de techniek en slimheid van Duplan, dan de snelheid en het opportunisme van Hooi.

Maar ach, ik ben maar een emotionele shouter/supporter en kan niet op tegen al jouw wijsheid.

kako schreef:

Een beetje? Man is doorgedraaid

ach het is moelijk uitlegen aan emotionele suppporters.
geeft niet je hebt andere kwaliteiten ben ik van overtuigd.

Klopt wat je zegt. De laatste jaren onder Steijn, Fraser en al die passanten tussendoor is er gewoon totaal niet aan klantenbinding gedaan. Zoals we toen zagen onder Brom.

Los van dat het niet leuk is een degradatiekandidaat te zien spelen en vier van de vijf wedstrijden thuis niet kunnen winnen. Erger is het dat het voetbal gewoon dramatisch was. Opbouwend ruk, passes over 10 meter die niet aankomen, taktiek ver te zoeken, gedemotiveerde spelers, weggespeeld worden door tegenstanders die het positiespel beter onder de knie hebben, een coach die defensief wisselt bij achterstand, dat soort pijn aan je ogen. Dan moet je wel heel diep fan zijn om elke twee weken weer naar het Forepark te gaan. En die mensen zitten momenteel op de tribune. Ik kan me goed voorstellen dat de voetballiefhebber met een emotionele band met de stad de laatste jaren weg is gebleven.

Iedereen wil graag een beetje bravoure zien bij Den Haag. Dat hoort gewoon bij onze club. Ja, kwalitatief staat er een betere tegenstander maar wij intimideren op het rond het veld. Erop klappen en met bluf die wedstrijd proberen te winnen. De laatste keer dat ik dat zag was in 2011 onder Brom, ook alweer een aardige tijd geleden. Met het elftal van nu, onder Groenendijk, lijkt dat weer een heel klein beetje terug te komen. Misschien is de wens de vader van de gedachte, maar dit seizoen doet me denken aan het Bromjaar.

Als ze het vast weten te houden dan zit het stadion in no time weer vol.

Robert Zwinkels: rust, regelmaat, ADO

Reon Boeringa
INTERVIEW

Na jaren van blessureleed en zitvlees kweken keept Robert Zwinkels (34) alweer een tijdje de pannen van het dak bij ADO Den Haag. Het verhaal van een eigenzinnige doelman, wiens loopbaan wordt getekend door veerkracht en geduld.
Het regelen van een interview met Robert Zwinkels heeft wel wat voeten in aarde. De doelman van ADO Den Haag vindt het leuk dat VI hem in woord en beeld wil portretteren, maar houdt de touwtjes graag zelf in handen. Dus het liefst tijdens een interlandperiode, zodat het gesprek zijn vaste weekritme niet verstoort. En waar menig profvoetballer zijn moment zou pakken wanneer het na jaren van tegenslag eindelijk een keer meezit, legt Zwinkels het voorstel voor een fotoshoot op een bijzondere Haagse locatie naast zich neer. ‘Ach joh, al die poespas. Dat hoeft van mij niet, hoor.’ Dus worden de kiekjes geschoten in het stadion van ADO. De fotograaf vraagt of Zwinkels boos de lens in wil kijken. Dat is dan weer geen enkel probleem voor de keeper. ‘Want dat doe ik al van mezelf.’
Het biedt een mooi inkijkje in het karakter van Zwinkels, een man van rust en regelmaat. Een man die volgens mensen die met hem werken soms erg op zichzelf kan zijn, lastig te peilen ook. Maar op een volgend moment uit het niets ineens de grap van de dag kan maken. Hoewel hij stam-oudste is, wordt ook hij gerust nog in de maling genomen, zoals laatst door Lex Immers. Toen de middenvelder op het clubkanaal de vraag kreeg voorgelegd welke ADO-speler nou het populairst is bij de vrouwen, antwoordde hij bloedserieus dat dit toch echt Robert Zwinkels is. Voor de goede orde: als kersvers vader leidt de familieman uit Wateringen waarschijnlijk het minst spannende privéleven van de hele selectie.
Aanleiding voor het interview is Zwinkels’ opvallende revival in het doel van ADO en daaraan gekoppeld zijn bijzondere staat van dienst. Het seizoen 2017/18 is zijn dertiende op rij in de Hofstad. Het maakt hem met afstand de langstdienende speler van de Eredivisie, bovendien is Zwinkels een van de weinige one-club-men (zie kader).
Ik weet nog dat ik de tunnel uitliep, zo naar Midden-Noord toe. Een vuurdoopje was dat, zeg
Robert Zwinkels
Hij speelde zelfs nog voor ADO Den Haag in Het Zuiderpark. ‘Dat was een tijd, hoor’, blikt hij terug. ‘Ik heb mijn debuut gemaakt in 2005, uit tegen Heerenveen. Een seizoen daarna speelde ik mijn eerste thuiswedstrijd. Ik weet nog dat ik vooraf de tunnel uitliep, zo naar Midden-Noord toe. Dat was een flinke tribune toen, hè. Dat gaf echt een kick. Een vuurdoopje was dat, zeg.’
Zwinkels is de enige ADO-speler die dat tijdperk meemaakte. Het maakt hem een van de gezichten van de club, al vindt hij dat zelf wel meevallen. ‘Voor mij zijn Lex Immers en Tom Beugelsdijk de gezichten van ADO. Mensen kunnen zich met hen identificeren. Zij stralen ADO uit, hebben die bluf en dat onverzettelijke. Ik heb dat niet zo. Hoeft ook niet, hoor. Ik ben geen stadsmens, ik ben een Westlander. Dat is heel anders.’
One-club-men in de Eredivisie

Speler Leeftijd Club Bij club sinds debuut
Robert Zwinkels 34 ADO Den Haag 12 jaar, 4 maanden
Bram van Polen 32 PEC Zwolle 10 jaar, 4 maanden
Mark van der Maarel 28 FC Utrecht 8 jaar, 10 maanden
KASSEN

Als je uit het Westland komt, kom je uit de kassen. Zwinkels groeit op in Wateringen, als middelste in een gezin met drie kinderen en gaat al vroeg aan de slag in de tuinbouw. ‘Ik zat in de ficussen. Stekkies maken, of die plantjes helemaal omhoogringen zodat ze volgens een bepaalde vorm blijven groeien. In de vakanties werkte ik er in de ochtenden, van zeven tot twaalf waren die diensten. Dan had je als twaalfjarig ventje aan het einde van de week altijd een mooi zakcentje. Dan was je de koning.’
Wanneer de jonge Robert Zwinkels ochtend na ochtend met zijn handen in de modder zit, staat in de familie al veel in het teken van de Haagse profclub, dan nog FC Den Haag geheten. Zijn negen jaar oudere broer Xander belandt rond die tijd namelijk in de eerste selectie en keept er uiteindelijk een handvol wedstrijden. Daarmee treedt Xander in de voetsporen van zijn vader Gerard, die in het tweede elftal van de club het doel verdedigde. Dat ook de jongste zoon gaat keepen, geldt in huize Zwinkels dan als vanzelfsprekend. ‘En ik kon het gelukkig direct goed.’
Begin dit jaar wordt Robert Zwinkels zelf voor het eerst vader, Denver heet zijn zoontje. ‘Het zou mooi zijn als hij later ook gaat keepen.’
Ondanks de familieband is het geen liefde op het eerste gezicht tussen Robert Zwinkels en ADO Den Haag. Als B-junior maakt hij de overstap van het Wateringse VELO naar de Haagse club. Als plattelandskind kan de doelman maar moeilijk wennen aan de mores bij de stadsclub, bovendien staat het reizen hem tegen. ‘Ik zat op de havo in Naaldwijk, vanaf daar was het nog een flink eind fietsen naar ADO.’ Dus na een jaartje gaat Zwinkels op eigen initiatief terug naar VELO.
Het is een beslissing die hem tekent. Waar leeftijdgenootjes alles opgeven voor hun profambitie, vindt Zwinkels een goed en vertrouwd gevoel dan al minstens zo belangrijk. ‘Ik was gewoon niet zo bezig met het profvoetballer worden als anderen.’ Zwinkels heeft namelijk een heel andere droom: hij wil piloot worden, het liefst in een F16. ‘Dat vond ik zo gaaf toen. Mijn ouders waren er iets minder enthousiast over, die wilden liever dat ik gewoon burgerpiloot werd. Leek me ook leuk.’
AJAX

Van een inschrijving voor de pilotenschool komt het niet, want net als hij zijn havo-diploma op zak heeft, staat Ajax op de stoep. Zwinkels gaat in op de aanbieding om in de A-jeugd te keepen. Dat de Amsterdamse club aanbiedt hem voor elke training op te halen en weg te brengen is wel zo prettig, want het is een flinke omslag. ‘Qua cultuur en ook fysiek. Alles ging 25 keer sneller dan ik gewend was. Het was aanpoten.’
Hij speelt er samen met onder anderen Wesley Sneijder, Nigel de Jong en John Heitinga. Door de wol geverfde toptalenten die dan al een half leven hebben doorgebracht volgens de wetten van een topclub. Nee, dan Zwinkels. Beschermd opgevoed en laat in de groei gekomen, loopt hij bij Ajax fysiek en mentaal op zijn tenen. ‘Ik kon aardig keepen, maar het heeft lang geduurd voordat ik een bal bij een doeltrap goed weg kon krijgen. Ik was wel een beetje jaloers op jongens die dat wél konden. Ik miste kracht.’
In Amsterdam is het knallen, knallen en nog eens knallen. ‘Wat voor de normale Ajax-speler een gemiddelde training was, was voor mij hartstikke zwaar. Ze hebben het vaak over belastbaarheid en belasting van een speler. Dat was toen een beetje uit balans bij mij. Daardoor heb ik wat vervelende blessures opgelopen. Ik kon bij Ajax moeilijk een keer zeggen: Nee, vandaag ga ik niet trainen. Tegenwoordig wordt er wat meer gekeken naar individuele ontwikkeling en belastbaarheid, maar dat was toen gewoon niet zo.’
Toch kijkt Zwinkels met plezier terug op zijn tijd bij Ajax. Hij traint uiteindelijk regelmatig mee met het eerste elftal en speelt twee bekerduels in het tweede, maar een doorbraak zit er niet in. In 2005 verlaat hij de club en een maand daarna begint zijn tweede Haagse tijdperk, een periode die inmiddels bijna dertien jaar duurt en daarmee een bijzondere status heeft verkregen.
Robert Zwinkels verricht een van zijn vele reddingen in het thuisduel met Ajax (1-1). Rechts Frenkie de Jong en Justin Kluivert.
Robert Zwinkels verricht een van zijn vele reddingen in het thuisduel met Ajax (1-1). Rechts Frenkie de Jong en Justin Kluivert.
BLESSURES

Maar wie in de VI-archieven duikt, vindt over Robert Zwinkels bar weinig terug. In zijn hele carrière gaf hij slechts één interview. Nieuwsberichten over hem zijn er wel te vinden. Wat wedstrijdreacties en contractverlengingen, maar vooral heel veel slecht nieuws. In sommige seizoenen leek het wel alsof hij een basisplaats had in de wekelijkse VI-rubriek Blessures & Schorsingen.
Zijn rechterknie zat Zwinkels tijdens zijn loopbaan keer op keer in de weg. Inmiddels is hij aan alle denkbare onderdelen wel een keer geblesseerd geweest. Voorste kruisband, achterste kruisband, meniscus en tal van kleine klachten die uiteindelijk te herleiden vielen tot een groter probleem. Het is mede daardoor dat hij ondanks zijn lange dienstverband pas dit seizoen de barrière van honderd competitiewedstrijden slechtte.
De oorzaak voor al die klachten ligt volgens Zwinkels in De Snelkookpan, zoals zijn tijd tussen 2000 en 2005 bij Ajax omschrijft. Als late instromer mist hij de inhoud en weerbaarheid die zijn ploeggenoten door de jaren heen hebben opgebouwd, maar er worden van de keeper wel dezelfde prestaties verwacht. Met alle gevolgen van dien. ‘Het is de prijs die ik heb moeten betalen’, is een uitspraak die bij dit onderwerp meerdere keren aan bod komt. ‘Pas veel later in mijn carrière heb ik een goede fysieke balans gevonden.’
Maar vóór die tijd loopt Zwinkels keer op keer tegen de limieten van zijn lichaam aan, zoals medio 2009. Na een sterke tweede seizoenshelft bij ADO is hij in beeld bij AZ en Feyenoord. Kort daarna raakt hij zwaar geblesseerd tijdens een trainingskamp in Suriname. Drie jaar later gaat het wéér verkeerd. Ajax wil hem graag terug als reservedoelman, maar Zwinkels kiest voor een nieuw contract in Den Haag, waar hij net een basisplaats heeft veroverd. Na een paar wedstrijden gaat het op een training opnieuw helemaal mis.
‘Dat was de zwaarste tijd die ik heb gehad. Ik speelde weer, het ging goed. Toen een draaimomentje op een training, een knak en je weet direct dat het seizoen voorbij is. Dan flitst alles even door je hoofd. Ik was eind twintig en dacht dat ik nog jaren lekker kon keepen. Ineens schoot door mijn hoofd dat dit weleens het einde kon zijn. Met die gedachten heb ik toen wel een paar dagen of weken rondgelopen, dat het in je hoofd zit om te stoppen. Maar uiteindelijk kom je weer in je ritme en ga je toch gewoon door.’
De vervelendste blessures komen in die tijd telkens op de vervelendste momenten, wanneer hij een stap omhoog kan maken of zich echt kan vestigen als vaste keeper in Den Haag. Toch doet Zwinkels niet aan wat-als-denken. Mijmeren over wat had kunnen zijn is volgens hem onzinnig: ‘Net als een koe in zijn kont kijken.’
GEDULD

Het sleutelwoord van Robert Zwinkels’ carrière is geduld. Het geduld om keer op keer een lang revalidatietraject aan te gaan. Het geduld om vervolgens weer achteraan aan te sluiten in de rij met ADO-keepers. ‘Toen ik jonger was, keek ik nog ver vooruit, maar als je een paar keer flink geblesseerd bent geraakt, word je realistisch. Dan accepteer je dat je op een bepaald moment niet meer kunt dan fietsen bijvoorbeeld. Zo heb ik me er altijd doorheen geslagen. Als je weet dat je negen maanden moet revalideren en je kijkt alleen over die negen maanden heen, maak je jezelf gek. Je moet van de kleine overwinningen genieten. Anders lukt het niet.’
Als je revalideert, moet je van de kleine overwinningen genieten
Sinds 2013 is Zwinkels onafgebroken fit. Geconfronteerd met dat gegeven klopt hij het haast geschrokken af op de tafel. Maar het heeft heel lang geduurd voordat hij een nieuwe kans kreeg in het doel van ADO, tot begin dit jaar om precies te zijn. ‘Ik heb er wel een tijdje rekening mee gehouden dat mijn kans verkeken was. Ik ben ook een realistisch persoon. Na mijn herstel deed Martin Hansen het gewoon goed. Dan ben ik iemand die dat erkent, zich in zijn rol schikt en het team van daaruit probeert te helpen.’
Weer geduld dus. Een eigenschap die in de huidige voetballerij schaars is, maar bij Zwinkels ruimschoots aanwezig. Misschien zelfs overvloedig. ‘Ik ben niet zo van het met mijn vuist op tafel slaan. Achteraf zijn er misschien wel momenten geweest waarop ik dat had moeten doen, maar ik heb het op mijn manier gedaan en daar kan ik mee leven. Als iemand beter is, dan ik ga ik geen stennis lopen schoppen. Ik zal nooit een moeilijke jongen worden.’
Ik heb er een tijdje rekening mee gehouden dat mijn kans verkeken was
Begin dit jaar wordt zijn lange wachten dus beloond. Zwinkels krijgt zijn kans na een rode kaart voor Ernestas Setkus en staat zijn plek daarna niet meer af. Opvallend genoeg valt Zwinkels’ entree in de basis vrijwel precies samen met de geboorte van zijn zoontje Denver. ‘Hij werd op 10 februari geboren. Een dag daarna kreeg Setkus rood tegen Go Ahead Eagles. Een week later stond ik in de basis.’ Zwinkels geniet van het vaderschap. ‘Maar om nou te zeggen dat het een roze wolk is… Hij wil nog weleens wakker worden ’s nachts, het is best pittig al met al. Maar als vader onderga je het gewoon. En gelukkig is mijn vriendin Laura een geweldige moeder.’
Maar toch: tussen de gebroken nachten en poepluiers door keept Zwinkels misschien wel beter dan ooit. In het VI-klassement heeft geen enkele keeper na twaalf speelronden zo’n hoog gemiddelde als hij. Zich daarover verbazen doet de Westlander niet. ‘Dit is gewoon mijn niveau, misschien kan het zelfs nog wel iets beter.’ Hoe het dan kan dat hij hiervoor ruim twee jaar op de bank heeft gezeten, weet Zwinkels eigenlijk ook niet. Hij geniet gewoon van het nu. Eindelijk langdurig fit én basisspeler. Het heeft ruim twaalf jaar geduurd, maar dan heb je ook wat.

CLUBLIEFDE

Met zijn 34 jaar ligt zijn carrière grotendeels in de verleden tijd. Het sportieve hoogte- en dieptepunt van die loopbaan zijn met elkaar verweven. In 2006 degradeert ADO in zijn laatste jaar in Het Zuiderpark uit de Eredivisie, waardoor de club in haar fonkelnieuwe stadion voor een paar duizend man speelt tegen onder meer FC Emmen en FC Oss. ADO staat dat seizoen een paar keer op omvallen, de salarissen kunnen amper worden betaald en in de winter is de ploeg diep weggezakt in het rechterrijtje. Maar dan beginnen de Hagenaars te klimmen en bereiken zij de play-offs. ADO overleeft twee ronden en speelt in de finale uit 2-2 tegen RKC Waalwijk. Thuis maakt ADO het af met een 2-1 zege, een dag die Zwinkels nooit zal vergeten.
‘Ik kijk het filmpje nog weleens terug. Een paar dagen voor die finale was de vader van Aleksandar Rankovic overleden. Hij was na de begrafenis snel teruggevlogen uit Servië, zodat hij met ons tegen RKC kon spelen. Toen Yuri Cornelisse de tweede goal maakte uit een penalty, rende hij langs Midden-Noord, dat volledig uit zijn dak ging. Daarna liep hij langs de middenlijn naar Ranko en viel hij hem in zijn armen. Als ik dat bekijk, krijg ik nog steeds tranen in mijn ogen, dat vond ik zo’n mooi moment. Daar zit voor mij alles in.’
Ondanks de verhuizing naar een bedrijventerrein, de Chinese overname en alle sores die daarmee gepaard ging, staat voor Zwinkels als een paal boven water dat ADO gewoon ADO is gebleven. ‘Het zit ’m in de mensen. Onze fysio Edwin Coret die hier al dertien jaar rondloopt, Lex Schoenmaker die nog op kantoor zit, dokter Ed Beefink die er al sinds mensenheugenis is, onze materiaalman Rob Ravenstein die er elke keer weer staat en natuurlijk de fans. Zulke mensen geven ADO een gezicht.’
Dat hij dat zelf inmiddels ook doet, daar wil Zwinkels nog steeds niet helemaal aan. ‘Het is leuk, hoor, dat ik de langst dienende van de Eredivisie ben. Maar het is niet iets waar ik naar toe heb gewerkt. Het is iets wat bij me past, maar ook iets wat maar gewoon is ontstaan en nu een bijzonder verhaal wordt.’ Als het aan Zwinkels ligt, bouwt hij zijn status als clubspeler nog een paar jaartjes uit. ‘Ik heb een bijzonder gevoel bij ADO, een emotionele binding. Ik loop hier bijna de helft van mijn leven rond en heb het naar mijn zin.’
Het liefst keept Zwinkels zeker nog een jaar of vier. Omdat hij het nog verschrikkelijk leuk vindt en genoeg verloren tijd heeft om in te halen, maar vooral omdat hij het jongste lid van de keepers-familie iets tastbaars wil meegeven. ‘Het zou toch prachtig zijn als mijn zoontje zich later nog herinnert dat zijn vader op doel stond bij ADO.’

Aad schreef:

Club de schuld???

Tot slechts een maand of 2 geleden werd hij door bijna de hele box afgebrand omdat hij er niets van zou kunnen.
Wanneer de club hem een jaar geleden voor 3 jaar had laten tekenen was degene die dat deed volkomen afgebrand.

Sorry Aad, maar totaal niet met je eens.

ten eerste gaat het mij niet om deze specifieke geval ; er zijn er tig te benoemen waarbij de club gewoon te laat om tafel gaat.
ten tweede doet de emotionele mening van supporters er niet toe ; als de club gelooft in een speler en wilt verlengen, dan kan iedereen er iets van vinden, maar zij moeten de beslissing nemen.

Het gaat mij er concreet om dat zo`n belangrijke beslissing altijd uitgesteld wordt totdat een speler nog maar 6+ maanden contract heeft! Als ze dan goed genoeg zijn, hebben ze allang ook andere opties óf meneer de zaakwaarnemer brengt hun hoofd op hol.

JA, als je tijdig verlengt zit je er ook weleens naast, maar als je NIET tijdig verlengt ben je een open huis die opleid voor het gewin van zaakwaarnemers en andere clubs!

Overigens zit Ebuehi nu voor zijn 3e (of zelfs 4e?) jaar bij de eerste selectie, waarbij hij op zijn leeftijd best ups & downs mag hebben. Het is dan van het zotte om zo`n jonge kerel waar de trainers (uitzondering Petrovic) in geloven pas mee om de tafel te gaan als hij nog maar een halfjaar te gaan heeft.

Als laatste ; dit is dus géén uitzondering en dat is wat mij frustreert, dit is hoe het helaas vaker wel dan niet gaat bij onze geliefde ADO.

CrazieD schreef:

Toch respect voor het mens Petrovic.. Gooit niet met modder! Spreekt zuivere taal!????

Het zat hem ook niet mee inderdaad. (Te) aardige en emotionele man voor ADO Den Haag. Maar heb het idee dat de zweep af en toe over de selectie moet. Zoveel egootjes. Wat dat betreft is Heesen wel de ideale assistent vind ik.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

adorob, Aad, ps070, Wahter, pwr, buurmanBrutus, Peter87, Michiel, Lellow en 378 gasten.

Bekijk de topshouts